soudianos
Member
- Μηνύματα
- 3.702
- Likes
- 6.318
- Ταξίδι-Όνειρο
- Βερακρούζ
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2ο
- Κεφάλαιο 3ο
- Κεφάλαιο 4ο
- Κεφάλαιο 5ο
- Κεφάλαιο 6ο
- Κεφάλαιο 7ο
- Κεφάλαιο 8ο
- Κεφάλαιο 9ο
- Κεφάλαιο 10ο
- Κεφάλαιο 11ο
- Κεφάλαιο 12ο
- Κεφάλαιο 13ο][B]Σαγκάη.[URL="http://www.travelstories.gr/#_ftn1"][B][1][/B][/URL] [/B
- Κεφάλαιο 14ο
- Κεφάλαιο 15ο
- Κεφάλαιο 16ο
- Κεφάλαιο 17ο
- Κεφάλαιο 18ο
- Κεφάλαιο 19ο
- Κεφάλαιο 20ο
- Κεφάλαιο 21ο
Κoντά στην περιοχή του Μεσσηνιακού κόλπου, παίρνουμε επείγον τηλεγράφημα :-Κάνετε «κράτει», πιθανός ναύλος από Ισραήλ. Σταματάμε μεσοπέλαγα, ακυβέρνητο το πλοίο το παρέσερναν τα κύματα που ευτυχώς δεν ήταν μεγάλα. Μετά από τρεις ώρες, παίρνουμε άλλο τηλεγράφημα : -Ισραήλ άκυρο. Συνεχίστε πορεία σας για Γιβραλτάρ. Μεσόγειος θάλασσα, κοιτίδα πολλών πολιτισμών, κέντρο κόσμου, για μας είναι μια μικρή λεκάνη μπρος στην απεραντοσύνη της θαλάσσιας επιφάνειας της γης. Μια ανάσα όμως ελευθερίας μας συνεπαίρνει.
Το βαπόρι είναι άδειο. Στη ναυλαγορά του Λονδίνου ψάχνουν για ναύλο. Συνεχής ακρόαση στον ασύρματο για μήνυμα. Στοιχηματίζουμε. Μετά το Γιβραλτάρ τι πορεία; Νότος, Βοράς, ή Δύση; Προς το παρών μας απασχολούν τα 8-9 μποφώρ που έχουμε εδώ στα νότια των Βαρεαρίδων νήσων. Άδειο όπως είναι το βαπόρι τα κύματα το πάνε δεξιά αριστερά αλλά το χειρότερο είναι όταν πέφτει με δύναμη πάνω στο κύμα, τραντάζει όλο μαζί με μας, δεν μπορείς να κρατηθείς, μας κάνει και χορεύουμε. Κίνδυνος όμως δεν υπάρχει, μόνο ταλαιπωρία. Ένα βράδυ ήταν αυτό.
Λίγες ώρες πριν περάσουμε το πολυσύχναστο στενό, έρχεται το μαντάτο. «Λιμάνι προορισμού Cienfuegos Kούβα. Θα φορτώσετε ζάχαρη για Νταϊρέν, Τσινκτάο, και Τσινκουανκτάο». Τα αδελφά καθεστώτα αλληλοβοηθούνται μέσω ενός καπιταλιστικού… πλοίου. Μπήκαμε στον Ατλαντικό και χαράξαμε πορεία ΔΔΝΔ.
Ο Ατλαντικός δεν μου είναι άγνωστος τώρα. Τα όνειρα και οι επιθυμίες που έκανα στο πρώτο μεγάλο ταξίδι που σας έχω περιγράψει έχουν πραγματοποιηθεί σε μεγάλο βαθμό. Γνώση και εμπειρία από ωκεανούς, ποτάμια, λίμνες, χώρες, λιμάνια
Από τώρα και στο εξής κάθε μέρα θα είναι καλύτερη από την προηγούμενη. Ο καιρός πιο ζεστός, η θάλασσα πιο γαλήνια. Αριστερά περνάμε τη Μαδέρα, τα βουνά της φαίνονται. Στο ύψος των Αζορών περνάμε το 30ο Βόρειο πλάτος. Περιοχή ασφαλή από καταιγίδες. Τα χειμωνιάτικα ρούχα σιγά-σιγά αντικαθίστανται με τα καλοκαιρινά. Φτάνουμε στο κέντρο του ωκεανού. Ηλιόλουστες μέρες, όμορφο ταξίδι. Δεν είναι όπως στα βόρεια πλάτη. Εκεί όπου πριν μερικά χρόνια χειμώνα εποχή, σε τρία κυκλικά ταξίδια από Λισαβόνα προς Νέα Υόρκη-Βαλτιμόρη-Φιλαδέλφεια και επιστροφή Λισαβόνα, είχαμε φτάσει στο σημείο μερικές φορές τα εννέα μποφόρ να τα λέμε μπουνάτσα!!! Από την Λισαβόνα φεύγαμε άδειοι, κι αμέσως αντιμετωπίζαμε τα βαρομετρικά χαμηλά το ένα πίσω από το άλλο. Τα κύματα πάντα από την πλώρη να μας χτυπούν αλύπητα Ταξίδια μόνο 12 ημερών αλλά φαίνονταν ατέλειωτα…Αντικρίζοντας τις ακτές των ΗΠΑ ανασαίναμε. Πάει κι αυτό. Στα προαναφερθέντα εκεί λιμάνια τα πάντα ήταν σκεπασμένα από χιόνι. Σε λίγες ώρες στην επόμενη χιονόπτωση η κουβέρτα του πλοίου γινόταν κάτασπρη. Η επιστροφή ήταν πιο εύκολη, καθότι ήμασταν φορτωμένοι και ο καιρός από την πρύμη. Σε ένα από τα τρία ταξίδια από Λισαβόνα ακούσαμε ένα sos σε στίγμα από όπου πριν δυο μέρες είχαμε περάσει. Το πλοίο ήταν Ελληνικό, πολλά πήγαν για βοήθεια του καθώς και ελικόπτερα σε μια δύσκολη διάσωση λόγω του δυνατού ανέμου. Ακούγαμε από τον ασύρματο όλες τις λεπτομέρειες και συνεχίζαμε την πορεία μας. Υπήρχαν δυστυχώς ανθρώπινες απώλειες. Τη επόμενη μέρα ξανακτυπά sos από την μεριά των ΗΠΑ. Ένα storm που παρακολουθούσαμε εδώ και μέρες γιατί μας ενδιέφερε, από τις ακτές του Μιάμι συνέχιζε τα παράλια της Αμερικής είχε φτάσει στο ύψος της Ν. Υόρκης και αντί να φύγει προς τον ωκεανό, όχι μόνο σταμάτησε, αλλά η ένταση των ανέμων γίνηκε 10-11 μποφόρ. Αποτέλεσμα να ακούμε και δεύτερο sos για ένα ψαράδικο που είχε χαθεί.. Μια ολόκληρη επιχείρηση από εμπορικά, πολεμικά, ελικόπτερα εξελισσόταν και σε κείνη την περιοχή. Ο βόρειος Ατλαντικός βρισκόταν στις χειρότερες του στιγμές εκείνου του χειμώνα.
Εμείς όμως εδώ πάνω στο «Ποσειδώνα» ήδη αρχίσαμε τις ηλιοθεραπείες και τα μπανάκια μας στη μικρή πισίνα. Μπορεί η Κούβα της παλιάς εποχής να είναι δύσκολος και ανεπιθύμητος προορισμός, αλλά δεν παύει να είναι Καραϊβική….
Η απόσταση από το Γιβραλτάρ μέχρι το Cienfuegos που βρίσκεται στο νότιο μέρος του νησιού είναι 3850 μίλια περίπου και η ταχύτητα μας 12,5 μίλια την ώρα. Στέλνω τη Δόκιμο στους χάρτες να βγάλει πόσες μέρες θα κρατήσει το ταξίδι…
Το βαπόρι είναι άδειο. Στη ναυλαγορά του Λονδίνου ψάχνουν για ναύλο. Συνεχής ακρόαση στον ασύρματο για μήνυμα. Στοιχηματίζουμε. Μετά το Γιβραλτάρ τι πορεία; Νότος, Βοράς, ή Δύση; Προς το παρών μας απασχολούν τα 8-9 μποφώρ που έχουμε εδώ στα νότια των Βαρεαρίδων νήσων. Άδειο όπως είναι το βαπόρι τα κύματα το πάνε δεξιά αριστερά αλλά το χειρότερο είναι όταν πέφτει με δύναμη πάνω στο κύμα, τραντάζει όλο μαζί με μας, δεν μπορείς να κρατηθείς, μας κάνει και χορεύουμε. Κίνδυνος όμως δεν υπάρχει, μόνο ταλαιπωρία. Ένα βράδυ ήταν αυτό.
Λίγες ώρες πριν περάσουμε το πολυσύχναστο στενό, έρχεται το μαντάτο. «Λιμάνι προορισμού Cienfuegos Kούβα. Θα φορτώσετε ζάχαρη για Νταϊρέν, Τσινκτάο, και Τσινκουανκτάο». Τα αδελφά καθεστώτα αλληλοβοηθούνται μέσω ενός καπιταλιστικού… πλοίου. Μπήκαμε στον Ατλαντικό και χαράξαμε πορεία ΔΔΝΔ.
Ο Ατλαντικός δεν μου είναι άγνωστος τώρα. Τα όνειρα και οι επιθυμίες που έκανα στο πρώτο μεγάλο ταξίδι που σας έχω περιγράψει έχουν πραγματοποιηθεί σε μεγάλο βαθμό. Γνώση και εμπειρία από ωκεανούς, ποτάμια, λίμνες, χώρες, λιμάνια
Από τώρα και στο εξής κάθε μέρα θα είναι καλύτερη από την προηγούμενη. Ο καιρός πιο ζεστός, η θάλασσα πιο γαλήνια. Αριστερά περνάμε τη Μαδέρα, τα βουνά της φαίνονται. Στο ύψος των Αζορών περνάμε το 30ο Βόρειο πλάτος. Περιοχή ασφαλή από καταιγίδες. Τα χειμωνιάτικα ρούχα σιγά-σιγά αντικαθίστανται με τα καλοκαιρινά. Φτάνουμε στο κέντρο του ωκεανού. Ηλιόλουστες μέρες, όμορφο ταξίδι. Δεν είναι όπως στα βόρεια πλάτη. Εκεί όπου πριν μερικά χρόνια χειμώνα εποχή, σε τρία κυκλικά ταξίδια από Λισαβόνα προς Νέα Υόρκη-Βαλτιμόρη-Φιλαδέλφεια και επιστροφή Λισαβόνα, είχαμε φτάσει στο σημείο μερικές φορές τα εννέα μποφόρ να τα λέμε μπουνάτσα!!! Από την Λισαβόνα φεύγαμε άδειοι, κι αμέσως αντιμετωπίζαμε τα βαρομετρικά χαμηλά το ένα πίσω από το άλλο. Τα κύματα πάντα από την πλώρη να μας χτυπούν αλύπητα Ταξίδια μόνο 12 ημερών αλλά φαίνονταν ατέλειωτα…Αντικρίζοντας τις ακτές των ΗΠΑ ανασαίναμε. Πάει κι αυτό. Στα προαναφερθέντα εκεί λιμάνια τα πάντα ήταν σκεπασμένα από χιόνι. Σε λίγες ώρες στην επόμενη χιονόπτωση η κουβέρτα του πλοίου γινόταν κάτασπρη. Η επιστροφή ήταν πιο εύκολη, καθότι ήμασταν φορτωμένοι και ο καιρός από την πρύμη. Σε ένα από τα τρία ταξίδια από Λισαβόνα ακούσαμε ένα sos σε στίγμα από όπου πριν δυο μέρες είχαμε περάσει. Το πλοίο ήταν Ελληνικό, πολλά πήγαν για βοήθεια του καθώς και ελικόπτερα σε μια δύσκολη διάσωση λόγω του δυνατού ανέμου. Ακούγαμε από τον ασύρματο όλες τις λεπτομέρειες και συνεχίζαμε την πορεία μας. Υπήρχαν δυστυχώς ανθρώπινες απώλειες. Τη επόμενη μέρα ξανακτυπά sos από την μεριά των ΗΠΑ. Ένα storm που παρακολουθούσαμε εδώ και μέρες γιατί μας ενδιέφερε, από τις ακτές του Μιάμι συνέχιζε τα παράλια της Αμερικής είχε φτάσει στο ύψος της Ν. Υόρκης και αντί να φύγει προς τον ωκεανό, όχι μόνο σταμάτησε, αλλά η ένταση των ανέμων γίνηκε 10-11 μποφόρ. Αποτέλεσμα να ακούμε και δεύτερο sos για ένα ψαράδικο που είχε χαθεί.. Μια ολόκληρη επιχείρηση από εμπορικά, πολεμικά, ελικόπτερα εξελισσόταν και σε κείνη την περιοχή. Ο βόρειος Ατλαντικός βρισκόταν στις χειρότερες του στιγμές εκείνου του χειμώνα.
Εμείς όμως εδώ πάνω στο «Ποσειδώνα» ήδη αρχίσαμε τις ηλιοθεραπείες και τα μπανάκια μας στη μικρή πισίνα. Μπορεί η Κούβα της παλιάς εποχής να είναι δύσκολος και ανεπιθύμητος προορισμός, αλλά δεν παύει να είναι Καραϊβική….
Η απόσταση από το Γιβραλτάρ μέχρι το Cienfuegos που βρίσκεται στο νότιο μέρος του νησιού είναι 3850 μίλια περίπου και η ταχύτητα μας 12,5 μίλια την ώρα. Στέλνω τη Δόκιμο στους χάρτες να βγάλει πόσες μέρες θα κρατήσει το ταξίδι…
