soudianos
Member
- Μηνύματα
- 3.701
- Likes
- 6.317
- Ταξίδι-Όνειρο
- Βερακρούζ
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2ο
- Κεφάλαιο 3ο
- Κεφάλαιο 4ο
- Κεφάλαιο 5ο
- Κεφάλαιο 6ο
- Κεφάλαιο 7ο
- Κεφάλαιο 8ο
- Κεφάλαιο 9ο
- Κεφάλαιο 10ο
- Κεφάλαιο 11ο
- Κεφάλαιο 12ο
- Κεφάλαιο 13ο][B]Σαγκάη.[URL="http://www.travelstories.gr/#_ftn1"][B][1][/B][/URL] [/B
- Κεφάλαιο 14ο
- Κεφάλαιο 15ο
- Κεφάλαιο 16ο
- Κεφάλαιο 17ο
- Κεφάλαιο 18ο
- Κεφάλαιο 19ο
- Κεφάλαιο 20ο
- Κεφάλαιο 21ο
Η επικοινωνία μας μέσω ασυρμάτου με την Ελλάδα, και η ακρόαση του σταθμού των βραχέων της ΕΡΤ είναι αδύνατη εδώ και δέκα μέρες μετά την αναχώρηση μας από τον Παναμά. Τα υπηρεσιακά μηνύματα στέλνονται μέσω των κοντινών παρακτίων σταθμών των ΗΠΑ ή της Ιαπωνίας. Ειδήσεις μαθαίνουμε στο forum..των ελληνικών πλοίων της περιοχής του Ειρηνικού. Διεθνή νέα και τραγούδια από ξένους σταθμούς στα βραχέα. Απομόνωση και στα ερτζιανά θα κρατήσει μέχρι το 170ο ανατολικό περίπου.
Ένα άσχημο θέαμα μας υπενθυμίζει ότι εδώ δεν είμαστε μόνοι… Είναι τα σκουπίδια που συναντούμε μερικές φορές στην επιφάνεια της θάλασσας. Σακούλες πλαστικές, κουτιά χάρτινα, ότι μπορεί να επιπλέει μας δείχνει ότι κάποιος άλλος προηγείται μπροστά μας. Μα ακόμη και δω θα μας ακολουθούν; Ας ελπίζουμε ότι αυτό γίνεται μόνο στις πορείες των πλοίων. Δυστυχώς τα επιστημονικά συμπεράσματα για τη ρύπανση των θαλασσών από σκουπίδια είναι απογοητευτικά. Πολλές ακούμε ότι κάποια φάλαινα ή ένα δελφίνι βρέθηκε νεκρό γιατί κατάπιε πλαστικό.
Τον Ισημερινό δεν τον περάσαμε ακόμα. Περνάμε όμως σήμερα το Μεσημβρινό των 180ο. Η νοητή αυτή γραμμή ενώνει τους πόλους, συνεχίζει στο πίσω μέρος της γης και περνά από το 0ο του Γκρήνουϊτς. Το 0ο πλάτος που χωρίζει τη γη σε Δύση και Ανατολή και ενώνονται στο 180ο. Μέχρι τώρα ολόκληρο το ταξίδι μας γινόταν στα δυτικά πλάτη ενώ από τώρα και στο εξής θα γίνεται στα ανατολικά. Μόλις περάσαμε το 180ο βάλαμε μια μέρα μπροστά. Π.χ. από Τρίτη 16 του μηνός βάλαμε Πέμπτη 18. Λίγα δευτερόλεπτα πριν από την 24η ώρα, λίγα εκατοστά του μέτρου, χωρίζουν την Δ. από την Α. Είμαστε στην περιοχή της γης που πρώτα εδώ ανατέλλει ο ήλιος. Το πλάτος μας έγινε ανατολικό και φθίνει μέρα με τη μέρα. Το αντίθετο συμβαίνει στη διαδρομή από ανατολικά προς δυτικά. Σε αυτή την περίπτωση η μέρα επαναλαμβάνεται, που σημαίνει ότι κερδίζεται. Αυτό είναι που ξέχασε ο Φιλέας Φογκ και νόμιζε ότι έχασε το στοίχημα.
Τι γίνεται όμως όταν αυτό τυχαίνει να είναι μέρα Κυριακή, Χριστούγεννα, Πρωτοχρονιά, Πάσχα; Χάνονται αυτές οι μέρες; Δεν είναι βέβαια δυνατόν…Απλά η αλλαγή γίνεται μια μέρα πριν ή μια αργότερα.
Σε αυτό το σημαντικό πέρασμα, δε λείπει βέβαια το γνωστό όπως στον Ισημερινό κατάβρεγμα για τους πρωτάρηδες.
Η καλοκαιρία συνεχίζει το μονότονο ρυθμό της. Πολλές φορές επιθυμείς κάποιο κυματάκι μόνο και μόνο να καταλάβεις πως βρίσκεσαι σε πλοίο, στη θάλασσα. Ακόμη κι ένα μεγαλύτερο απ’ αυτά που μπαίνουν στο κατάστρωμα και μας φέρνουν κάθε πρωί χελιδονόψαρα κατάλληλα για το τηγάνι. Τα χελιδονόψαρα τα οποία κάθε μέρα μας συνοδεύουν πετώντας παράλληλα με το πλοίο. Πολύ σπάνια θα βλέπουμε μακριά από μας κάποιον πίδακα νερού από φυσητήρα φάλαινας, της οποίας ο τεράστιος όγκος θα διακρίνεται με τα κιάλια.
Πέντε μέρες πριν φτάσει κάποιος στην Ιαπωνία με πλοίο είτε από τα δυτικά είτε από τα νότια, η θάλασσα αρχίζει να αλλάζει χρώμα. Γίνεται γκρίζα, θολή, χάνει το γαλάζιο της. Το ίδιο θολός και γκρίζος γίνεται ο ορίζοντας από την πλευρά που βρίσκεται η χώρα αυτή. Το γνωστό γαλάζιο του ουρανό και της θάλασσας που έχει στα ανοικτά πελάγη χάνεται σταδιακά, εξ αιτίας της ανθρώπινης δραστηριότητας.
Περάσαμε νότια από το νησί Κιουσού της Ιαπωνίας, μπήκαμε στη Σινική θάλασσα σε λίγες μέρες θα φτάσουμε στην Κίνα. Μια χώρα μυθική, ιστορική, τεράστια, πολυπληθή, αινιγματική, η οποία μας προξενούσε δέος και περιέργεια από τα μαθητικά μας χρόνια.
Ένα άσχημο θέαμα μας υπενθυμίζει ότι εδώ δεν είμαστε μόνοι… Είναι τα σκουπίδια που συναντούμε μερικές φορές στην επιφάνεια της θάλασσας. Σακούλες πλαστικές, κουτιά χάρτινα, ότι μπορεί να επιπλέει μας δείχνει ότι κάποιος άλλος προηγείται μπροστά μας. Μα ακόμη και δω θα μας ακολουθούν; Ας ελπίζουμε ότι αυτό γίνεται μόνο στις πορείες των πλοίων. Δυστυχώς τα επιστημονικά συμπεράσματα για τη ρύπανση των θαλασσών από σκουπίδια είναι απογοητευτικά. Πολλές ακούμε ότι κάποια φάλαινα ή ένα δελφίνι βρέθηκε νεκρό γιατί κατάπιε πλαστικό.
Τον Ισημερινό δεν τον περάσαμε ακόμα. Περνάμε όμως σήμερα το Μεσημβρινό των 180ο. Η νοητή αυτή γραμμή ενώνει τους πόλους, συνεχίζει στο πίσω μέρος της γης και περνά από το 0ο του Γκρήνουϊτς. Το 0ο πλάτος που χωρίζει τη γη σε Δύση και Ανατολή και ενώνονται στο 180ο. Μέχρι τώρα ολόκληρο το ταξίδι μας γινόταν στα δυτικά πλάτη ενώ από τώρα και στο εξής θα γίνεται στα ανατολικά. Μόλις περάσαμε το 180ο βάλαμε μια μέρα μπροστά. Π.χ. από Τρίτη 16 του μηνός βάλαμε Πέμπτη 18. Λίγα δευτερόλεπτα πριν από την 24η ώρα, λίγα εκατοστά του μέτρου, χωρίζουν την Δ. από την Α. Είμαστε στην περιοχή της γης που πρώτα εδώ ανατέλλει ο ήλιος. Το πλάτος μας έγινε ανατολικό και φθίνει μέρα με τη μέρα. Το αντίθετο συμβαίνει στη διαδρομή από ανατολικά προς δυτικά. Σε αυτή την περίπτωση η μέρα επαναλαμβάνεται, που σημαίνει ότι κερδίζεται. Αυτό είναι που ξέχασε ο Φιλέας Φογκ και νόμιζε ότι έχασε το στοίχημα.
Τι γίνεται όμως όταν αυτό τυχαίνει να είναι μέρα Κυριακή, Χριστούγεννα, Πρωτοχρονιά, Πάσχα; Χάνονται αυτές οι μέρες; Δεν είναι βέβαια δυνατόν…Απλά η αλλαγή γίνεται μια μέρα πριν ή μια αργότερα.
Σε αυτό το σημαντικό πέρασμα, δε λείπει βέβαια το γνωστό όπως στον Ισημερινό κατάβρεγμα για τους πρωτάρηδες.
Η καλοκαιρία συνεχίζει το μονότονο ρυθμό της. Πολλές φορές επιθυμείς κάποιο κυματάκι μόνο και μόνο να καταλάβεις πως βρίσκεσαι σε πλοίο, στη θάλασσα. Ακόμη κι ένα μεγαλύτερο απ’ αυτά που μπαίνουν στο κατάστρωμα και μας φέρνουν κάθε πρωί χελιδονόψαρα κατάλληλα για το τηγάνι. Τα χελιδονόψαρα τα οποία κάθε μέρα μας συνοδεύουν πετώντας παράλληλα με το πλοίο. Πολύ σπάνια θα βλέπουμε μακριά από μας κάποιον πίδακα νερού από φυσητήρα φάλαινας, της οποίας ο τεράστιος όγκος θα διακρίνεται με τα κιάλια.
Πέντε μέρες πριν φτάσει κάποιος στην Ιαπωνία με πλοίο είτε από τα δυτικά είτε από τα νότια, η θάλασσα αρχίζει να αλλάζει χρώμα. Γίνεται γκρίζα, θολή, χάνει το γαλάζιο της. Το ίδιο θολός και γκρίζος γίνεται ο ορίζοντας από την πλευρά που βρίσκεται η χώρα αυτή. Το γνωστό γαλάζιο του ουρανό και της θάλασσας που έχει στα ανοικτά πελάγη χάνεται σταδιακά, εξ αιτίας της ανθρώπινης δραστηριότητας.
Περάσαμε νότια από το νησί Κιουσού της Ιαπωνίας, μπήκαμε στη Σινική θάλασσα σε λίγες μέρες θα φτάσουμε στην Κίνα. Μια χώρα μυθική, ιστορική, τεράστια, πολυπληθή, αινιγματική, η οποία μας προξενούσε δέος και περιέργεια από τα μαθητικά μας χρόνια.
