soudianos
Member
- Μηνύματα
- 3.702
- Likes
- 6.318
- Ταξίδι-Όνειρο
- Βερακρούζ
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2ο
- Κεφάλαιο 3ο
- Κεφάλαιο 4ο
- Κεφάλαιο 5ο
- Κεφάλαιο 6ο
- Κεφάλαιο 7ο
- Κεφάλαιο 8ο
- Κεφάλαιο 9ο
- Κεφάλαιο 10ο
- Κεφάλαιο 11ο
- Κεφάλαιο 12ο
- Κεφάλαιο 13ο][B]Σαγκάη.[URL="http://www.travelstories.gr/#_ftn1"][B][1][/B][/URL] [/B
- Κεφάλαιο 14ο
- Κεφάλαιο 15ο
- Κεφάλαιο 16ο
- Κεφάλαιο 17ο
- Κεφάλαιο 18ο
- Κεφάλαιο 19ο
- Κεφάλαιο 20ο
- Κεφάλαιο 21ο
Πλευρίσαμε στην προβλήτα όπου βρίσκονται οι εγκαταστάσεις φόρτωσης της ζάχαρης. Είναι το μοναδικό λιμάνι της Κούβας απ όπου γίνεται η εξαγωγή της σε όλο τον κόσμο. Αυτό είναι και ο λόγος που με το προηγούμενο πλοίο δεν είχα έλθει εδώ.. Τότε φορτώναμε στα αμπάρια που γινότανε και ψυγεία, αστακούς, γαρίδες, και πορτοκάλια για τη Ολλανδία. Πράσινα πορτοκάλια, έτσι πράσινα τα παρελάμβαναν οι Ολλανδοί και σε δυο-τρεις μέρες τα ωρίμαζαν…Ανέβηκαν οι αρχές, με τις γνωστές μου πράσινες στολές, για τον λεπτομερή και ενοχλητικό έλεγχο ακόμη και στις καμπίνες όπως τον είχα γνωρίσει παλιά. Παραδώσαμε τις φωτογραφικές μηχανές και δηλώσαμε ότι συνάλλαγμα είχαμε.
Σε λίγο μας είπαν ότι έλεγχος τέλειωσε. Δεν μας ενόχλησε κανένας. Εγώ τα ήξερα αλλιώς στην Αβάνα. Με το γνωστό πάσο προχωρώ στην πύλη για την έξοδο προετοιμασμένος και κει για τον γνωστό έλεγχο που γνώριζα. Εδώ με περίμενε άλλο σοκ. Δείχνω στους συντρόφους σκοπούς που αδιάφορα το τσεκάρουν -Μέχρι τι ώρα είναι η επιστροφή; -Μέχρι το πρωί. -Πως; Δεν άκουσα καλά; -Μέχρι το πρωί, απάντησε ξανά. Τότε ήταν μέχρι τις 2300. Οι συνάδελφοι μου αρχίζουν να τα βάζουν μαζί μου. –Παραμύθια μας έλεγες; Διαφορετικά τα βρίσκομαι εμείς.
Τι έχει αλλάξει στη Κούβα; Τέσσερα χρόνια είχαν περάσει κι όμως δεν είχε ακουστεί κάτι σχετικά με αλλαγές στην πολιτική του καθεστώτος τότε. Έπρεπε να ξεδιαλύνω αυτό το σοβαρό ερώτημα… Στην επόμενη έξοδο δεν μπορούσα να κρατηθώ. Ρωτώ λοιπόν:. –Έχω έλθει πολλές φορές στο παρελθόν και τότε έπρεπε να επιστρέφαμε στις 11 το βράδι. Ιδού η απάντηση από τον απλό υπάλληλο του Φιντέλ αλλά σε όλα ενημερωμένο: -Τώρα Grecia Papadreo..sosialismo….!!!!!!!!! Ώπα, πως μου ξέφυγε; Si, si αδελφά κράτη απαντώ μήπως και με περάσει της αντιπολίτευσης και με αρχίσει σε σωματικό έλεγχο.Nα λοιπόν ποιος είχε αλλάξει. Η Ελλάδα κι όχι η Κούβα. Βρεθήκαμε ξαφνικά αδελφά κράτη με την Κούβα. Πως λοιπόν να ενοχλήσουν τους συντρόφους Έλληνες; Όλα ελεύθερα αυτή τη φορά. Ας πηγαίνουμε χέρι-χέρι τα δυο αδελφά κράτη, να κρατιόμαστε καλά, μην ξεστρατίσει κάποιο και πέσει στο γκρεμνό…
Η ζάχαρη την οποία φορτώναμε με σιλό ήταν χύμα, ακατέργαστη χρώματος καφέ. Μύριζε άσχημα, όπως κάθετι που ενώ μυρίζει ωραία, όταν είναι σε μεγάλη ποσότητα η μυρωδιά του ενοχλεί. Η πόλη των 100.000 κατοίκων είχε αρκετά παλιά κτίρια του 18ου και 19ου αιώνα, αλλά κακοσυντήρητα εκείνη την εποχή. Μια μεγάλη πλατεία με το δημαρχείο και το μνημείο του Χοσέ Μαρτί. Μια εξέδρα στη μέση με τις κουβανέζικες μπάντες να παίζουν τους γνωστούς ρυθμούς της salsa που σε λίγα χρόνια θα βγουν από την χώρα τους και θα τις γνωρίσει όλος ο κόσμος. Οι ντόπιο να χορεύουν ξέφρενα, η μπύρα ελάχιστη και σε χάρτινα ποτήρια να μην φτάνει για όλους, ρούμι ζεστό κάκιστης ποιότητας. Αυτή ήταν η μόνο τους διασκέδαση. Δεν υπήρχαν ούτε μπαρ, ούτε καφέ ή εστιατόρια, τα εμπορικά καταστήματα ήταν ελάχιστα και απευθυνόταν μόνο στους ντόπιους. Ήταν ένας κόσμος διαφορετικός από τον υπόλοιπο της Καραϊβικής.
Μετά από μια εβδομάδα παραμονή, αφήνουμε το Cienfuegos με το θαυμάσιο κόλπο και το φρούριο στην είσοδο να το προστατεύει από την εποχή των πειρατών. Προχωρούμε για το Κρίστομπαλ του Παναμά να περάσουμε την διώρυγα. Η απόσταση μέχρι εκεί είναι 760 ναυτικά μίλια….
Να το σιαπιοκάραβο που θα κάνουμε το γύρο του κόσμου.
η φωτό δική μου από λιμάνι της Ιαπωνίας
Σε λίγο μας είπαν ότι έλεγχος τέλειωσε. Δεν μας ενόχλησε κανένας. Εγώ τα ήξερα αλλιώς στην Αβάνα. Με το γνωστό πάσο προχωρώ στην πύλη για την έξοδο προετοιμασμένος και κει για τον γνωστό έλεγχο που γνώριζα. Εδώ με περίμενε άλλο σοκ. Δείχνω στους συντρόφους σκοπούς που αδιάφορα το τσεκάρουν -Μέχρι τι ώρα είναι η επιστροφή; -Μέχρι το πρωί. -Πως; Δεν άκουσα καλά; -Μέχρι το πρωί, απάντησε ξανά. Τότε ήταν μέχρι τις 2300. Οι συνάδελφοι μου αρχίζουν να τα βάζουν μαζί μου. –Παραμύθια μας έλεγες; Διαφορετικά τα βρίσκομαι εμείς.
Τι έχει αλλάξει στη Κούβα; Τέσσερα χρόνια είχαν περάσει κι όμως δεν είχε ακουστεί κάτι σχετικά με αλλαγές στην πολιτική του καθεστώτος τότε. Έπρεπε να ξεδιαλύνω αυτό το σοβαρό ερώτημα… Στην επόμενη έξοδο δεν μπορούσα να κρατηθώ. Ρωτώ λοιπόν:. –Έχω έλθει πολλές φορές στο παρελθόν και τότε έπρεπε να επιστρέφαμε στις 11 το βράδι. Ιδού η απάντηση από τον απλό υπάλληλο του Φιντέλ αλλά σε όλα ενημερωμένο: -Τώρα Grecia Papadreo..sosialismo….!!!!!!!!! Ώπα, πως μου ξέφυγε; Si, si αδελφά κράτη απαντώ μήπως και με περάσει της αντιπολίτευσης και με αρχίσει σε σωματικό έλεγχο.Nα λοιπόν ποιος είχε αλλάξει. Η Ελλάδα κι όχι η Κούβα. Βρεθήκαμε ξαφνικά αδελφά κράτη με την Κούβα. Πως λοιπόν να ενοχλήσουν τους συντρόφους Έλληνες; Όλα ελεύθερα αυτή τη φορά. Ας πηγαίνουμε χέρι-χέρι τα δυο αδελφά κράτη, να κρατιόμαστε καλά, μην ξεστρατίσει κάποιο και πέσει στο γκρεμνό…
Η ζάχαρη την οποία φορτώναμε με σιλό ήταν χύμα, ακατέργαστη χρώματος καφέ. Μύριζε άσχημα, όπως κάθετι που ενώ μυρίζει ωραία, όταν είναι σε μεγάλη ποσότητα η μυρωδιά του ενοχλεί. Η πόλη των 100.000 κατοίκων είχε αρκετά παλιά κτίρια του 18ου και 19ου αιώνα, αλλά κακοσυντήρητα εκείνη την εποχή. Μια μεγάλη πλατεία με το δημαρχείο και το μνημείο του Χοσέ Μαρτί. Μια εξέδρα στη μέση με τις κουβανέζικες μπάντες να παίζουν τους γνωστούς ρυθμούς της salsa που σε λίγα χρόνια θα βγουν από την χώρα τους και θα τις γνωρίσει όλος ο κόσμος. Οι ντόπιο να χορεύουν ξέφρενα, η μπύρα ελάχιστη και σε χάρτινα ποτήρια να μην φτάνει για όλους, ρούμι ζεστό κάκιστης ποιότητας. Αυτή ήταν η μόνο τους διασκέδαση. Δεν υπήρχαν ούτε μπαρ, ούτε καφέ ή εστιατόρια, τα εμπορικά καταστήματα ήταν ελάχιστα και απευθυνόταν μόνο στους ντόπιους. Ήταν ένας κόσμος διαφορετικός από τον υπόλοιπο της Καραϊβικής.
Μετά από μια εβδομάδα παραμονή, αφήνουμε το Cienfuegos με το θαυμάσιο κόλπο και το φρούριο στην είσοδο να το προστατεύει από την εποχή των πειρατών. Προχωρούμε για το Κρίστομπαλ του Παναμά να περάσουμε την διώρυγα. Η απόσταση μέχρι εκεί είναι 760 ναυτικά μίλια….
Να το σιαπιοκάραβο που θα κάνουμε το γύρο του κόσμου.
η φωτό δική μου από λιμάνι της Ιαπωνίας
