soudianos
Member
- Μηνύματα
- 3.781
- Likes
- 6.645
- Ταξίδι-Όνειρο
- Βερακρούζ
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2ο
- Κεφάλαιο 3ο
- Κεφάλαιο 4ο
- Κεφάλαιο 5ο
- Κεφάλαιο 6ο
- Κεφάλαιο 7ο
- Κεφάλαιο 8ο
- Κεφάλαιο 9ο
- Κεφάλαιο 10ο
- Κεφάλαιο 11ο
- Κεφάλαιο 12ο
- Κεφάλαιο 13ο][B]Σαγκάη.[URL="http://www.travelstories.gr/#_ftn1"][B][1][/B][/URL] [/B
- Κεφάλαιο 14ο
- Κεφάλαιο 15ο
- Κεφάλαιο 16ο
- Κεφάλαιο 17ο
- Κεφάλαιο 18ο
- Κεφάλαιο 19ο
- Κεφάλαιο 20ο
- Κεφάλαιο 21ο
Το όνομα Cristobal προέρχεται από το «Χριστόφορος» του Κολόμβο
Η παραμονή στο αγκυροβόλιο κρατάει από ένα μέχρι και τρία 24ώρα. Κάναμε προμήθεια καυσίμων και φρέσκων τροφίμων απαραίτητα για το ταξίδι στον μεγάλο Ωκεανό. Επίσης δόθηκε η ευκαιρία στο πλήρωμα για μερικές ώρες εξόδου στην πόλη που γίνεται με λάντζες.
Αρκετές φορές έχω επισκεφτεί αυτή την πόλη και πάντα μας συμβούλευαν να προσέχουμε. Αυτή τη φορά βρέθηκα μαζί με άλλους δυο συναδέλφους μετά από ένα ποτό να τριγυρνάμε στους κεντρικούς δρόμους μέχρι να έλθει η ώρα του δρομολογίου για το πλοίο. Mου έτυχε η μοναδική ληστεία κατά την διάρκεια των ταξιδιών μου στον κόσμο (εκτός αυτής την παραλίγο στο Μπαγκλαντές που έχω περιγράψει). Συνέβη προς τα μάτια μου μέρα μεσημέρι δίπλα σε κεντρικό δρόμο γεμάτο από κόσμο.
Το τρίτο άτομο της παρέας μας γύρω στα 63 γνώστης της ισπανικής γλώσσας και παντρεμένος με Κολομπιάνα. είχε μείνει κάποια στιγμή λίγο πίσω. Κάποιοι μας παρακολουθούσαν και αμέσως βρήκαν ευκαιρία. Ακούσαμε φωνές, ένας αλήτης που κρατούσε μια λάμα τον είχε αγκαλιάσει από πίσω, κι ένας άλλος του έβγαζε το ρολόι και τα ελάχιστα χρήματα που είχε στην τσέπη. Μέχρι να φτάσουμε κοντά έφυγαν τρέχοντας προς τη μεριά του πλήθους που αδιάφορα έβλεπε όλη αυτή την εικόνα. Η απώλεια ήταν ελάχιστη αλλά πιο πολύ μας ενόχλησε το ότι έγινε σένα μέρος που γνωρίζαμε και πάντα παίρναμε τα μέτρα μας. Όμως κανένας μας δεν το περίμενε να γίνει μέρα και σε δρόμο με αρκετή κίνηση.
Το κανάλι του Παναμά είναι ένα τεράστιο ανθρώπινο έργο. Άρχισε να κατασκευάζεται το 1881 από τον Λεσέψ που έφτιαξε και την διώρυγα του Σουέζ. Άλλο όμως το έδαφος της ερήμου με την άμμο και άλλο της ζούγκλας. Έτσι το 1889 το εγκατέλειψαν εξ αιτίας των πολλών προβλημάτων και δυσκολιών που παρουσιάστηκαν, όπως τεχνικά, οργανωτικά και ασθένειες των εργαζομένων από ελονοσία κ.α. 3.000 Έλληνες εργάτες λέγεται ότι ήλθαν και εργάστηκαν για το έργο. Ήταν περιζήτητοι λόγω της εμπειρίας τους από τον ισθμό της Κορίνθου. Πάρα πολλοί πέθαναν από κακουχίες και αρρώστιες μαζί με άλλους 22000 από το 1881-89. Όσοι απέμειναν σκορπίστηκαν σε διάφορες χώρες της λατινικής Αμερικής.
Το 1904 η αμερικανική κυβέρνηση εξαγόρασε την περιοχή του καναλιού και ξαναρχίζουν εκ νέου τα έργα από άλλους μηχανικούς. Ο λόγος που δόθηκε στις ΗΠΑ ήταν ότι, πρώτη αυτή αναγνώρισε τον Παναμά σαν κράτος, αμέσως μόλις αυτή αποσχίστηκε από την Κολομβία. Στις 15 Αυγούστου 1914 το αμερικάνικο πλοίο «Αncon» με πλοίαρχο τον Έλληνα Νικήτα Μαυράκη από την Κάσσο είναι το πρώτο πλοίο που πέρασε το κανάλι. Προς τιμή του υπάρχει μνημείο στο χώρο των εγκαταστάσεων του καναλιού. Μέχρι τις 31/12/1999 το κανάλι ήταν αμερικάνικο έδαφος και η αστερόεσσα κυμάτιζε στην είσοδο και στην έξοδο. Την 1/1/2000, παραδόθηκε μετά από συμφωνία των δύο χωρών στον Παναμά σε επίσημη τελετή παρουσία του Τζίμη Κάρτερ και του τότε προέδρου του Παναμά.
Μπήκαμε στην πρώτη λεκάνη ή δεξαμενή, κλείσανε οι πόρτες της, γέμισε η δεξαμενή, μας ανεβάσαν στο πρώτο επίπεδο, όπου ειδικά τραινάκια μας πήγαν στην επόμενη. Αυτό έγινε τρεις φορές με διαφορετικές δεξαμενές μέχρι που μας ανέβασαν στη λίμνη Γκατούν. Παράλληλα στις διπλανές δεξαμενές γίνεται το αντίστροφο για τα πλοία που έρχονται από τον Ειρηνικό. Η διαδικασία είναι μοναδική και αποσπά το ενδιαφέρον των τουριστών έρχονται για την παρακολουθήσουν. Η λίμνη Γκατούν λένε ότι είναι η μεγαλύτερη λίμνη στον κόσμο με γλυκό νερό και το οποίο είναι και αρίστης ποιότητας, μάλιστα πολλά πλοία αντλούν από εδώ πόσιμο στις δεξαμενές τους. Από τη λίμνη, πάντα με τη καθοδήγηση του πλοηγού, που βρίσκεται στη γέφυρα από την πρώτη στιγμή της διαδικασίας, ταξιδεύουμε στο κανάλι που έχει μήκος 82 ναυτικά μίλια, πλάτους 45 μέτρα, και βάθος 11. Είναι σαν ένα ταξίδι μέσα σε ζούγκλα . Η όλη διαδικασία κρατάει 8-10 ώρες. Γίνεται όλες τις ώρες του 24ώρου. Είναι ιδιαίτερα κουραστική για το πλήρωμα. Ωράριο εργασίας εδώ δεν υπάρχει Προσωπικό κουβέρτας και μηχανής βρίσκεται συνεχώς σε ετοιμότητα, για τις απαιτούμενες κινήσεις, ιδίως αυτών με τα τραινάκια που τραβούν το πλοίο. Φτάνοντας στην έξοδο κάναμε τις αντίστροφές διαδικασίες για να κατέβουμε στον Ειρηνικό ωκεανό, όπου βρίσκεται η πόλη Μπαλμπόα. Πήρε το όνομα της από τον Ισπανό τυχωδιόκτη Μπαλπόα, που εγκατέλειψε τα πλοία του στην όχθη του Ατλαντικού και προχώρησε εσωτερικά για να βρει χρυσάφι.
Νάμαστε επιτέλους στον Ειρηνικό Ωκεανό. Θα ξαναπιάσουμε λιμάνι μετά αφού διανύσουμε μια απόσταση 10.400 ναυτικά μίλια. Στέλνω τη Δόκιμο να μας πει σε πόσες μέρες φτάνουμε Κίνα.
Η παραμονή στο αγκυροβόλιο κρατάει από ένα μέχρι και τρία 24ώρα. Κάναμε προμήθεια καυσίμων και φρέσκων τροφίμων απαραίτητα για το ταξίδι στον μεγάλο Ωκεανό. Επίσης δόθηκε η ευκαιρία στο πλήρωμα για μερικές ώρες εξόδου στην πόλη που γίνεται με λάντζες.
Αρκετές φορές έχω επισκεφτεί αυτή την πόλη και πάντα μας συμβούλευαν να προσέχουμε. Αυτή τη φορά βρέθηκα μαζί με άλλους δυο συναδέλφους μετά από ένα ποτό να τριγυρνάμε στους κεντρικούς δρόμους μέχρι να έλθει η ώρα του δρομολογίου για το πλοίο. Mου έτυχε η μοναδική ληστεία κατά την διάρκεια των ταξιδιών μου στον κόσμο (εκτός αυτής την παραλίγο στο Μπαγκλαντές που έχω περιγράψει). Συνέβη προς τα μάτια μου μέρα μεσημέρι δίπλα σε κεντρικό δρόμο γεμάτο από κόσμο.
Το τρίτο άτομο της παρέας μας γύρω στα 63 γνώστης της ισπανικής γλώσσας και παντρεμένος με Κολομπιάνα. είχε μείνει κάποια στιγμή λίγο πίσω. Κάποιοι μας παρακολουθούσαν και αμέσως βρήκαν ευκαιρία. Ακούσαμε φωνές, ένας αλήτης που κρατούσε μια λάμα τον είχε αγκαλιάσει από πίσω, κι ένας άλλος του έβγαζε το ρολόι και τα ελάχιστα χρήματα που είχε στην τσέπη. Μέχρι να φτάσουμε κοντά έφυγαν τρέχοντας προς τη μεριά του πλήθους που αδιάφορα έβλεπε όλη αυτή την εικόνα. Η απώλεια ήταν ελάχιστη αλλά πιο πολύ μας ενόχλησε το ότι έγινε σένα μέρος που γνωρίζαμε και πάντα παίρναμε τα μέτρα μας. Όμως κανένας μας δεν το περίμενε να γίνει μέρα και σε δρόμο με αρκετή κίνηση.
Το κανάλι του Παναμά είναι ένα τεράστιο ανθρώπινο έργο. Άρχισε να κατασκευάζεται το 1881 από τον Λεσέψ που έφτιαξε και την διώρυγα του Σουέζ. Άλλο όμως το έδαφος της ερήμου με την άμμο και άλλο της ζούγκλας. Έτσι το 1889 το εγκατέλειψαν εξ αιτίας των πολλών προβλημάτων και δυσκολιών που παρουσιάστηκαν, όπως τεχνικά, οργανωτικά και ασθένειες των εργαζομένων από ελονοσία κ.α. 3.000 Έλληνες εργάτες λέγεται ότι ήλθαν και εργάστηκαν για το έργο. Ήταν περιζήτητοι λόγω της εμπειρίας τους από τον ισθμό της Κορίνθου. Πάρα πολλοί πέθαναν από κακουχίες και αρρώστιες μαζί με άλλους 22000 από το 1881-89. Όσοι απέμειναν σκορπίστηκαν σε διάφορες χώρες της λατινικής Αμερικής.
Το 1904 η αμερικανική κυβέρνηση εξαγόρασε την περιοχή του καναλιού και ξαναρχίζουν εκ νέου τα έργα από άλλους μηχανικούς. Ο λόγος που δόθηκε στις ΗΠΑ ήταν ότι, πρώτη αυτή αναγνώρισε τον Παναμά σαν κράτος, αμέσως μόλις αυτή αποσχίστηκε από την Κολομβία. Στις 15 Αυγούστου 1914 το αμερικάνικο πλοίο «Αncon» με πλοίαρχο τον Έλληνα Νικήτα Μαυράκη από την Κάσσο είναι το πρώτο πλοίο που πέρασε το κανάλι. Προς τιμή του υπάρχει μνημείο στο χώρο των εγκαταστάσεων του καναλιού. Μέχρι τις 31/12/1999 το κανάλι ήταν αμερικάνικο έδαφος και η αστερόεσσα κυμάτιζε στην είσοδο και στην έξοδο. Την 1/1/2000, παραδόθηκε μετά από συμφωνία των δύο χωρών στον Παναμά σε επίσημη τελετή παρουσία του Τζίμη Κάρτερ και του τότε προέδρου του Παναμά.
Μπήκαμε στην πρώτη λεκάνη ή δεξαμενή, κλείσανε οι πόρτες της, γέμισε η δεξαμενή, μας ανεβάσαν στο πρώτο επίπεδο, όπου ειδικά τραινάκια μας πήγαν στην επόμενη. Αυτό έγινε τρεις φορές με διαφορετικές δεξαμενές μέχρι που μας ανέβασαν στη λίμνη Γκατούν. Παράλληλα στις διπλανές δεξαμενές γίνεται το αντίστροφο για τα πλοία που έρχονται από τον Ειρηνικό. Η διαδικασία είναι μοναδική και αποσπά το ενδιαφέρον των τουριστών έρχονται για την παρακολουθήσουν. Η λίμνη Γκατούν λένε ότι είναι η μεγαλύτερη λίμνη στον κόσμο με γλυκό νερό και το οποίο είναι και αρίστης ποιότητας, μάλιστα πολλά πλοία αντλούν από εδώ πόσιμο στις δεξαμενές τους. Από τη λίμνη, πάντα με τη καθοδήγηση του πλοηγού, που βρίσκεται στη γέφυρα από την πρώτη στιγμή της διαδικασίας, ταξιδεύουμε στο κανάλι που έχει μήκος 82 ναυτικά μίλια, πλάτους 45 μέτρα, και βάθος 11. Είναι σαν ένα ταξίδι μέσα σε ζούγκλα . Η όλη διαδικασία κρατάει 8-10 ώρες. Γίνεται όλες τις ώρες του 24ώρου. Είναι ιδιαίτερα κουραστική για το πλήρωμα. Ωράριο εργασίας εδώ δεν υπάρχει Προσωπικό κουβέρτας και μηχανής βρίσκεται συνεχώς σε ετοιμότητα, για τις απαιτούμενες κινήσεις, ιδίως αυτών με τα τραινάκια που τραβούν το πλοίο. Φτάνοντας στην έξοδο κάναμε τις αντίστροφές διαδικασίες για να κατέβουμε στον Ειρηνικό ωκεανό, όπου βρίσκεται η πόλη Μπαλμπόα. Πήρε το όνομα της από τον Ισπανό τυχωδιόκτη Μπαλπόα, που εγκατέλειψε τα πλοία του στην όχθη του Ατλαντικού και προχώρησε εσωτερικά για να βρει χρυσάφι.
Νάμαστε επιτέλους στον Ειρηνικό Ωκεανό. Θα ξαναπιάσουμε λιμάνι μετά αφού διανύσουμε μια απόσταση 10.400 ναυτικά μίλια. Στέλνω τη Δόκιμο να μας πει σε πόσες μέρες φτάνουμε Κίνα.
