alma
Member
- Μηνύματα
- 3.724
- Likes
- 15.092
Το αφιερωμένο στα Θεοφάνεια Μοναστήρι είναι αρκετά εντυπωσιακό όπως και τα περισσότερα τέτοια κτίρια στη Μόσχα. Οι εκκλησίες έχουν έντονα χρώματα και επιβλητικούς τρούλους.
Στο μεταξύ τα σύννεφα πύκνωναν.
Περπατήσαμε φυσικά μέχρι την Κόκκινη Πλατεία και ήμουν τόσο χαρούμενη που χοροπήδαγα καταμεσής του δρόμου. Η συννεφιά και το κρύο δεν με πτοούσαν, αφού η Κόκκινη Πλατεία ήταν από κοντά πιο ωραία από όσο περίμενα και δεν πίστευα πως βρισκόμουν εκεί στην πραγματικότητα.
H Красная площадь λοιπόν πήρε το όνομα της όχι από το κόκκινο χρώμα αλλά από την ομορφιά της, μια και η λέξη σήμαινε κάποτε όμορφη.(Άλλωστε και σήμερα η λέξη κράσναγια που σημαίνει κόκκινη,μοιάζει αρκετά με τη λέξη κρασίβαγια που σημαίνει όμορφη).
Φτάσαμε στην εκκλησία Казанский собор και αποφασίσαμε να μπούμε μέσα. Εκεί είδαμε για πρώτη φορά απευθείας την ευλαβικότητα και την ευσέβεια των Ρώσων πιστών, κάτι που φυσικά θα γνωρίζαμε καλύτερα στην συνέχεια του ταξιδιού. Οι Ρώσοι όχι μόνο δεν μιλούσαν μεταξύ τους στην εκκλησία αλλά έμοιαζαν εντελώς αφοσιωμένοι στην ακολουθία, οι γυναίκες είχαν καλυμμένα τα κεφάλια με μαντήλια και οι περισσότερες φορούσαν μακριές φούστες. Τα κεφάλια όλων ήταν σκυμμένα όπως και των αντρών και των μικρών παιδιών. Αισθανόμενοι σχεδόν ενοχές που διακόψαμε, ζητήσαμε ψιθυριστά 2 κεράκια από την νεωκόρο και καθίσαμε για λίγο όρθιοι μαζί με τους Ρώσους.
Βγήκαμε ξανά έξω, θαυμάζοντας τα κτίρια που έκαναν το μέρος να μοιάζει με παραμύθι, μπισκοτόσπιτο, μέρος του ονείρου ή τέλοσπαντων κάτι εξωπραγματικά όμορφο. Κατευθυνθήκαμε προς το κόκκινο κτίριο του Ιστορικού Μουσείου, ενώ ο σκούρος ουρανός αγρίεψε κι άλλο και τα σύννεφα έφεραν τελικά την αναπόφευκτη βροχή και έκαναν τον κόσμο να ψάχνει καταφύγιο κάπου. Ήμασταν ήδη δίπλα στο Ιστορικό Μουσείο και πρότεινα να το δούμε αλλά ….αλλά….
«Είδαμε τόσα μουσεία και έχουμε προγραμματίσει να δούμε και τόσα άλλα σε αυτό το ταξίδι.Αυτό λέω να το αφήσουμε», επέμενε ο συνταξιδιώτης μου.
«Μάλιστα έχω άλλη πρόταση.Να πάμε στο μεγάλο εμπορικό. Το ГУМ εδώ πιο πέρα».
Χα!Και λένε πως οι γυναίκες κάνουμε κρα για μαγαζιά και κοίταγμα βιτρινών. Τελικά καμιά φορά άδικες κατηγορίες δεχόμαστε οι γυναίκες.
Πήγαμε τελικά στο εμπορικό, κυρίως για να χαζέψουμε φυσικά και όχι για να πάρουμε κάτι. Ωστόσο καθίσαμε σε ένα υπέροχο καφέ όπου απολαύσαμε φυσικούς χυμούς και 2 μικρά γλυκάκια που άξιζαν τον κόπο.
Και κυριλλικά για τον @hydronetta
Όταν βγήκαμε πια, ο καιρός έδειχνε σημάδια βελτίωσης, αν και προσωρινής όπως τελικά αποδείχτηκε. Αλλά ο καιρός αυτός ταιριάζει στη Μόσχα, την αγαπάμε όπως είναι. Παγωμένη (καλά για χειμερινή επίσκεψη δεν πετάμε και τη σκούφια μας), ιδιαίτερη, πολύχρωμη, τεράστια.
Φωτο με ουρανό για τον @KonstantinosAlyona που αγαπά τη Μόσχα και τις φωτο που περιλαμβάνουν ουρανό
Στο μεταξύ τα σύννεφα πύκνωναν.
Περπατήσαμε φυσικά μέχρι την Κόκκινη Πλατεία και ήμουν τόσο χαρούμενη που χοροπήδαγα καταμεσής του δρόμου. Η συννεφιά και το κρύο δεν με πτοούσαν, αφού η Κόκκινη Πλατεία ήταν από κοντά πιο ωραία από όσο περίμενα και δεν πίστευα πως βρισκόμουν εκεί στην πραγματικότητα.
H Красная площадь λοιπόν πήρε το όνομα της όχι από το κόκκινο χρώμα αλλά από την ομορφιά της, μια και η λέξη σήμαινε κάποτε όμορφη.(Άλλωστε και σήμερα η λέξη κράσναγια που σημαίνει κόκκινη,μοιάζει αρκετά με τη λέξη κρασίβαγια που σημαίνει όμορφη).
Φτάσαμε στην εκκλησία Казанский собор και αποφασίσαμε να μπούμε μέσα. Εκεί είδαμε για πρώτη φορά απευθείας την ευλαβικότητα και την ευσέβεια των Ρώσων πιστών, κάτι που φυσικά θα γνωρίζαμε καλύτερα στην συνέχεια του ταξιδιού. Οι Ρώσοι όχι μόνο δεν μιλούσαν μεταξύ τους στην εκκλησία αλλά έμοιαζαν εντελώς αφοσιωμένοι στην ακολουθία, οι γυναίκες είχαν καλυμμένα τα κεφάλια με μαντήλια και οι περισσότερες φορούσαν μακριές φούστες. Τα κεφάλια όλων ήταν σκυμμένα όπως και των αντρών και των μικρών παιδιών. Αισθανόμενοι σχεδόν ενοχές που διακόψαμε, ζητήσαμε ψιθυριστά 2 κεράκια από την νεωκόρο και καθίσαμε για λίγο όρθιοι μαζί με τους Ρώσους.
Βγήκαμε ξανά έξω, θαυμάζοντας τα κτίρια που έκαναν το μέρος να μοιάζει με παραμύθι, μπισκοτόσπιτο, μέρος του ονείρου ή τέλοσπαντων κάτι εξωπραγματικά όμορφο. Κατευθυνθήκαμε προς το κόκκινο κτίριο του Ιστορικού Μουσείου, ενώ ο σκούρος ουρανός αγρίεψε κι άλλο και τα σύννεφα έφεραν τελικά την αναπόφευκτη βροχή και έκαναν τον κόσμο να ψάχνει καταφύγιο κάπου. Ήμασταν ήδη δίπλα στο Ιστορικό Μουσείο και πρότεινα να το δούμε αλλά ….αλλά….
«Είδαμε τόσα μουσεία και έχουμε προγραμματίσει να δούμε και τόσα άλλα σε αυτό το ταξίδι.Αυτό λέω να το αφήσουμε», επέμενε ο συνταξιδιώτης μου.
«Μάλιστα έχω άλλη πρόταση.Να πάμε στο μεγάλο εμπορικό. Το ГУМ εδώ πιο πέρα».
Χα!Και λένε πως οι γυναίκες κάνουμε κρα για μαγαζιά και κοίταγμα βιτρινών. Τελικά καμιά φορά άδικες κατηγορίες δεχόμαστε οι γυναίκες.
Πήγαμε τελικά στο εμπορικό, κυρίως για να χαζέψουμε φυσικά και όχι για να πάρουμε κάτι. Ωστόσο καθίσαμε σε ένα υπέροχο καφέ όπου απολαύσαμε φυσικούς χυμούς και 2 μικρά γλυκάκια που άξιζαν τον κόπο.
Και κυριλλικά για τον @hydronetta
Όταν βγήκαμε πια, ο καιρός έδειχνε σημάδια βελτίωσης, αν και προσωρινής όπως τελικά αποδείχτηκε. Αλλά ο καιρός αυτός ταιριάζει στη Μόσχα, την αγαπάμε όπως είναι. Παγωμένη (καλά για χειμερινή επίσκεψη δεν πετάμε και τη σκούφια μας
), ιδιαίτερη, πολύχρωμη, τεράστια.Φωτο με ουρανό για τον @KonstantinosAlyona που αγαπά τη Μόσχα και τις φωτο που περιλαμβάνουν ουρανό
