alma
Member
- Μηνύματα
- 4.305
- Likes
- 18.491
Ήμουν ενθουσιασμένη. Είχα βελτιώσει τα ρώσικα μου και ήταν ευκαιρία να τα εξασκήσω.
Μόλις πατήσαμε το πόδι μας έξω από το αεροδρόμιο και κατευθυνθήκαμε προς το λεωφορείο, η χαρά μου ήταν απερίγραπτη. Ήμουν στη ρώσικη γη. Είχα ξεχάσει τις διάφορες διακυμάνσεις που είχε η διάθεση μου πριν το ταξίδι…Τα τρομοκρατικά χτυπήματα σε διάφορα μέρη μου είχαν προξενήσει ανησυχία και ερωτήματα αν έκανα καλά που προγραμμάτισα ταξίδι σε αυτή την περίοδο…Τελικά η Ρωσία αποδείχτηκε πως ήταν ένα από τα μέρη όπου αισθάνθηκα πάρα πολύ ασφαλής.
Μπαίνοντας στο λεωφορείο μια ρωσίδα με ρώτησε ενθουσιασμένη πως και μιλάω ρώσικα, ενώ προθυμοποιήθηκε να βοηθήσει με τις βαλίτσες, να δώσει πληροφορίες για το πως θα φτάναμε στο κέντρο κλπ. Επίσης μιλούσε με τόσο ενθουσιασμό για την πόλη της που με συγκίνησε. Πραγματικά οι άνθρωποι λατρεύουν τον τόπο τους και τη χώρα τους.
Αφήνοντας τις βαλίτσες βγήκαμε για την πρώτη αναγνωριστική βόλτα.
Ποιος δεν έχει ακούσει για τα περίφημα κανάλια του ποταμού Νέβα που κάνουν την πόλη ακόμα πιο όμορφη, για τις περίφημες εκκλησίες της πόλης, με κορυφαία για μένα τον «Ναό του Χυμένου Αίματος» (μάλλον αυτή η μετάφραση είναι δεν είναι και πάρα πολύ κοντά στην ρώσικη ονομασία ,που λέγεται “храм Спаса на Крови” και για όσους ξέρουν ρώσικα εμπεριέχει και τη λέξη «σωτηρία» μέσα, εκτός από τη λέξη «αίμα»)
Ο ναός χτίστηκε στο σημείο όπου το 1881 δολοφονήθηκε ο Τσάρος Αλέξανδρος Β’ και ενώ το εξωτερικό του είναι τόσο εντυπωσιακό που μπορείς να το κοιτάς και να μην το χορταίνεις, μόλις μπεις μέσα διαπιστώνεις πως και το εσωτερικό είναι εξίσου απίστευτο.
Στο δρόμο προς την εκκλησία έχουν στήσει πάγκους με συμπαθητικά αν και ακριβούτσικα ρώσικα σουβενίρ.
«Να δούμε λίγο τα σουβενίρ» επέμενε συνταξιδιώτης μου , διαψεύδοντας την θεωρία πως πάντα οι γυναίκες ξελογιαζόμαστε με τα ψώνια.Χα!
Η φωνή της λογικής μου έλεγε πως φτάσαμε απόγευμα στην πόλη και δεν έπρεπε να χάσουμε χρόνο. Έπρεπε να προλάβουμε την εκκλησία ανοιχτή. Το ίδιο μου έλεγε και το συναίσθημα. Βρισκόμασταν δίπλα σε μια από τις πιο εντυπωσιακές εκκλησίες που είχα δει ποτέ. Είχα διαβάσει σε βιβλία για αυτήν , είχα δει φωτό αλλά πραγματικά όλες την αδικούσαν…. Ο συνταξιδιώτης μου πείστηκε και τα σουβενίρ αφέθηκαν για να τα δούμε λεπτομερώς μετά….
храм Спаса на Крови
Μην σας ξεγελά το ντύσιμο του κόσμου.Βρισκόμαστε τέλη Μαΐου με αρχές Ιουνίου, όταν ξεκινούν και οι λευκές νύχτες. Απλώς είναι Ρωσία και ναι κάνει κρύο.
Η βόλτα συνεχίστηκε σε διάφορα σημεία…Έξω από τον περίφημο Καθεδρικό ναός της Παναγίας του Καζάν(με εμφανείς τις επιρροές από τη Ρώμη)που πήρε μια δεκαετία να χτιστεί,
σε διάφορες λεωφόρους της πόλης όπου μπορούσες να δεις κάποια «μικρά και ταπεινά αυτοκίνητα»
Στον Καθεδρικό του Αγίου Ισάακ, που είναι από τους μεγαλύτερους καθεδρικούς του κόσμου…
Επιλέξαμε να ανέβουμε πάνω και να θαυμάσουμε το μεγαλείο της πόλης από ψηλά (πληρώνεις κι εκεί βέβαια)…Από ψηλά η Αγία Πετρούπολη είναι ακόμα πιο μαγευτική…Ειδικά την ώρα που πήγαμε.Ακόμα οι λευκές νύχτες δεν ήταν στο απόγειο τους και σκοτείνιαζε κάπως (αν και πολύ αργά). Τα διάφορα χρώματα του ουρανού σε ταξίδευαν.
Μόλις πατήσαμε το πόδι μας έξω από το αεροδρόμιο και κατευθυνθήκαμε προς το λεωφορείο, η χαρά μου ήταν απερίγραπτη. Ήμουν στη ρώσικη γη. Είχα ξεχάσει τις διάφορες διακυμάνσεις που είχε η διάθεση μου πριν το ταξίδι…Τα τρομοκρατικά χτυπήματα σε διάφορα μέρη μου είχαν προξενήσει ανησυχία και ερωτήματα αν έκανα καλά που προγραμμάτισα ταξίδι σε αυτή την περίοδο…Τελικά η Ρωσία αποδείχτηκε πως ήταν ένα από τα μέρη όπου αισθάνθηκα πάρα πολύ ασφαλής.
Μπαίνοντας στο λεωφορείο μια ρωσίδα με ρώτησε ενθουσιασμένη πως και μιλάω ρώσικα, ενώ προθυμοποιήθηκε να βοηθήσει με τις βαλίτσες, να δώσει πληροφορίες για το πως θα φτάναμε στο κέντρο κλπ. Επίσης μιλούσε με τόσο ενθουσιασμό για την πόλη της που με συγκίνησε. Πραγματικά οι άνθρωποι λατρεύουν τον τόπο τους και τη χώρα τους.
Αφήνοντας τις βαλίτσες βγήκαμε για την πρώτη αναγνωριστική βόλτα.
Ποιος δεν έχει ακούσει για τα περίφημα κανάλια του ποταμού Νέβα που κάνουν την πόλη ακόμα πιο όμορφη, για τις περίφημες εκκλησίες της πόλης, με κορυφαία για μένα τον «Ναό του Χυμένου Αίματος» (μάλλον αυτή η μετάφραση είναι δεν είναι και πάρα πολύ κοντά στην ρώσικη ονομασία ,που λέγεται “храм Спаса на Крови” και για όσους ξέρουν ρώσικα εμπεριέχει και τη λέξη «σωτηρία» μέσα, εκτός από τη λέξη «αίμα»)
Ο ναός χτίστηκε στο σημείο όπου το 1881 δολοφονήθηκε ο Τσάρος Αλέξανδρος Β’ και ενώ το εξωτερικό του είναι τόσο εντυπωσιακό που μπορείς να το κοιτάς και να μην το χορταίνεις, μόλις μπεις μέσα διαπιστώνεις πως και το εσωτερικό είναι εξίσου απίστευτο.
Στο δρόμο προς την εκκλησία έχουν στήσει πάγκους με συμπαθητικά αν και ακριβούτσικα ρώσικα σουβενίρ.
«Να δούμε λίγο τα σουβενίρ» επέμενε συνταξιδιώτης μου , διαψεύδοντας την θεωρία πως πάντα οι γυναίκες ξελογιαζόμαστε με τα ψώνια.Χα!
Η φωνή της λογικής μου έλεγε πως φτάσαμε απόγευμα στην πόλη και δεν έπρεπε να χάσουμε χρόνο. Έπρεπε να προλάβουμε την εκκλησία ανοιχτή. Το ίδιο μου έλεγε και το συναίσθημα. Βρισκόμασταν δίπλα σε μια από τις πιο εντυπωσιακές εκκλησίες που είχα δει ποτέ. Είχα διαβάσει σε βιβλία για αυτήν , είχα δει φωτό αλλά πραγματικά όλες την αδικούσαν…. Ο συνταξιδιώτης μου πείστηκε και τα σουβενίρ αφέθηκαν για να τα δούμε λεπτομερώς μετά….
храм Спаса на Крови
Μην σας ξεγελά το ντύσιμο του κόσμου.Βρισκόμαστε τέλη Μαΐου με αρχές Ιουνίου, όταν ξεκινούν και οι λευκές νύχτες. Απλώς είναι Ρωσία και ναι κάνει κρύο.
Η βόλτα συνεχίστηκε σε διάφορα σημεία…Έξω από τον περίφημο Καθεδρικό ναός της Παναγίας του Καζάν(με εμφανείς τις επιρροές από τη Ρώμη)που πήρε μια δεκαετία να χτιστεί,
σε διάφορες λεωφόρους της πόλης όπου μπορούσες να δεις κάποια «μικρά και ταπεινά αυτοκίνητα»
Στον Καθεδρικό του Αγίου Ισάακ, που είναι από τους μεγαλύτερους καθεδρικούς του κόσμου…
Επιλέξαμε να ανέβουμε πάνω και να θαυμάσουμε το μεγαλείο της πόλης από ψηλά (πληρώνεις κι εκεί βέβαια)…Από ψηλά η Αγία Πετρούπολη είναι ακόμα πιο μαγευτική…Ειδικά την ώρα που πήγαμε.Ακόμα οι λευκές νύχτες δεν ήταν στο απόγειο τους και σκοτείνιαζε κάπως (αν και πολύ αργά). Τα διάφορα χρώματα του ουρανού σε ταξίδευαν.
...
