Ρωσία Στη γη των Σοβιετικών,των τσάρων και της ματριόσκας

[alma]

Επιστροφή στη Μόσχα.


Ισχυρή παρουσία αστυνομίας σε διάφορες οδούς που οδηγούσαν προς τον Ναό του Χριστού Σωτήρος, μας ενημέρωσε πως δεν μπορούμε να περάσουμε από εκεί και για να μπούμε στην εκκλησία θα πρέπει να πάμε «παρακάτω». Το πόσο παρακάτω δεν ξέραμε ακόμα…Στο Ναό είχαν έρθει τα οστά κάποιου Αγίου και έτσι πλήθη Ρώσων από διάφορα μέρη της χώρας-όχι μόνο Μοσχοβιτών- συνέρρεαν στο ναό. Μια παρέα πανύψηλων νεαρών μπροστά μας προσπαθούσε κι αυτή να φτάσει εκεί, κι έτσι τους ακολουθήσαμε. Στον δρόμο άνθρωποι διαφόρων ηλικιών , άντρες, γυναίκες και παιδιά ενώθηκαν μαζί μας κι έτσι όλοι μαζί προσπαθούσαμε να φτάσουμε σε έναν δρόμο όπου θα επιτρεπόταν να μπούμε. Αμ δε….


«Όχι από εδώ» μας έλεγαν μονίμως. «Πιο πέρα». Κι όλο και απομακρυνόμασταν…Μετά από απόσταση που δεν θυμάμαι πια πόση ήταν κι αφού είχαμε δει ένα μεγάλο κομμάτι της Μόσχας ακόμα, κάποια στιγμή φτάσαμε στο σημείο όπου «από εδώ επιτρέπεται».

Η εκκλησία όμως ήταν τόσο μακριά που δεν φαινόταν πια….Ο κόσμος επίσης ήταν τόσο πολύς που δεν φαινόταν με τίποτα από πού άρχιζε η ουρά…Μόνο ένα τεράστιο, απέραντο πλήθος που μαρτυρούσε πως η αναμονή θα ήταν πολύωρη. Κι έτσι δυστυχώς αποφασίσαμε να μην την επισκεφτούμε .Τουλάχιστον είχαμε δει τις προηγούμενες μέρες το εξωτερικό της εκκλησίας. Κι έτσι η εκκλησία που με είχε εντυπωσιάσει από χρόνια πριν, όταν πρωτοδιάβασα για αυτήν την ιστορία της (που ανέφερα και παραπάνω), παρέμεινε ένα μέρος το εσωτερικό του οποίου δεν είδα. Ίσως μια άλλη φορά… Άλλωστε δεν χρειάζεται να ψάξω και πολύ λόγους να ξαναπάω κάποτε στην πανέμορφη,παραμυθένια Μόσχα….


Περπατήσαμε λίγο στεναχωρημένοι και διερωτώμενοι αν κάναμε σωστά να μην περιμένουμε μιας και κάναμε τόσο δρόμο ως εκεί. Ήμασταν όμως κουρασμένοι και την επόμενη ήταν να αναχωρήσουμε από τη χώρα.


Καταλήξαμε για πρώτη φορά στο ταξίδι μας στην Ρωσία να φάμε στο ελληνικό εστιατόριο ενός νέου Έλληνα που ζει μόνιμα στην Μόσχα. Μας είχε ψιλολείψει εξάλλου το φαγητό της Ελλάδας.

Στη συνέχεια ξεχυθήκαμε πάλι να περπατάμε παντού…Στους εντυπωσιακούς σταθμούς μετρό, στους εμπορικούς και μη δρόμους, στις μεγάλες λεωφόρους…..

Μάλιστα υπήρχε και μια έκθεση με παραδοσιακά εργαλεία περασμένων αιώνων και Ρώσων ντυμένων με ρούχα εποχής που αναπαριστούσαν πως ήταν η ζωή σε περασμένες εποχές. Κάποιοι πόζαραν κιόλας στο φακό μας…

Το τελευταίο βράδυ στη Μόσχα, επιλέξαμε για φαγητό ένα ουζμπέκικο εστιατόριο, το οποίο τιμήσαμε πολλές φορές κατά την παραμονή μας εκεί και δεν μας απογοήτευσε καμία. Μια νότα Ασίας λοιπόν…

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 18
• 19
• 20
• 21

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 20 of 21

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[hydronetta]

ανοίγω κλιματιστικό και προσηλώνομαι...

 

[alma]

ανοίγω κλιματιστικό και προσηλώνομαι...

Είναι τιμή μου να με παρακολουθεί ένας τόσο ταλαντούχος συγγραφέας ιστοριών και ταυτόχρονα ρωσολάτρης από όσο ξέρω

Σε λίγο η συνέχεια...Ελπίζω να σου αρέσει Παναγιώτη....

 

[alma]

Ήμουν ενθουσιασμένη. Είχα βελτιώσει τα ρώσικα μου και ήταν ευκαιρία να τα εξασκήσω.

Μόλις πατήσαμε το πόδι μας έξω από το αεροδρόμιο και κατευθυνθήκαμε προς το λεωφορείο, η χαρά μου ήταν απερίγραπτη. Ήμουν στη ρώσικη γη. Είχα ξεχάσει τις διάφορες διακυμάνσεις που είχε η διάθεση μου πριν το ταξίδι…Τα τρομοκρατικά χτυπήματα σε διάφορα μέρη μου είχαν προξενήσει ανησυχία και ερωτήματα αν έκανα καλά που προγραμμάτισα ταξίδι σε αυτή την περίοδο…Τελικά η Ρωσία αποδείχτηκε πως ήταν ένα από τα μέρη όπου αισθάνθηκα πάρα πολύ ασφαλής.


Μπαίνοντας στο λεωφορείο μια ρωσίδα με ρώτησε ενθουσιασμένη πως και μιλάω ρώσικα, ενώ προθυμοποιήθηκε να βοηθήσει με τις βαλίτσες, να δώσει πληροφορίες για το πως θα φτάναμε στο κέντρο κλπ. Επίσης μιλούσε με τόσο ενθουσιασμό για την πόλη της που με συγκίνησε. Πραγματικά οι άνθρωποι λατρεύουν τον τόπο τους και τη χώρα τους.

Αφήνοντας τις βαλίτσες βγήκαμε για την πρώτη αναγνωριστική βόλτα.

Ποιος δεν έχει ακούσει για τα περίφημα κανάλια του ποταμού Νέβα που κάνουν την πόλη ακόμα πιο όμορφη, για τις περίφημες εκκλησίες της πόλης, με κορυφαία για μένα τον «Ναό του Χυμένου Αίματος» (μάλλον αυτή η μετάφραση είναι δεν είναι και πάρα πολύ κοντά στην ρώσικη ονομασία ,που λέγεται “храм Спаса на Крови” και για όσους ξέρουν ρώσικα εμπεριέχει και τη λέξη «σωτηρία» μέσα, εκτός από τη λέξη «αίμα»)

Ο ναός χτίστηκε στο σημείο όπου το 1881 δολοφονήθηκε ο Τσάρος Αλέξανδρος Β’ και ενώ το εξωτερικό του είναι τόσο εντυπωσιακό που μπορείς να το κοιτάς και να μην το χορταίνεις, μόλις μπεις μέσα διαπιστώνεις πως και το εσωτερικό είναι εξίσου απίστευτο.


Στο δρόμο προς την εκκλησία έχουν στήσει πάγκους με συμπαθητικά αν και ακριβούτσικα ρώσικα σουβενίρ.


«Να δούμε λίγο τα σουβενίρ» επέμενε συνταξιδιώτης μου , διαψεύδοντας την θεωρία πως πάντα οι γυναίκες ξελογιαζόμαστε με τα ψώνια.Χα!

Η φωνή της λογικής μου έλεγε πως φτάσαμε απόγευμα στην πόλη και δεν έπρεπε να χάσουμε χρόνο. Έπρεπε να προλάβουμε την εκκλησία ανοιχτή. Το ίδιο μου έλεγε και το συναίσθημα. Βρισκόμασταν δίπλα σε μια από τις πιο εντυπωσιακές εκκλησίες που είχα δει ποτέ. Είχα διαβάσει σε βιβλία για αυτήν , είχα δει φωτό αλλά πραγματικά όλες την αδικούσαν…. Ο συνταξιδιώτης μου πείστηκε και τα σουβενίρ αφέθηκαν για να τα δούμε λεπτομερώς μετά….


храм Спаса на Крови

Μην σας ξεγελά το ντύσιμο του κόσμου.Βρισκόμαστε τέλη Μαΐου με αρχές Ιουνίου, όταν ξεκινούν και οι λευκές νύχτες. Απλώς είναι Ρωσία και ναι κάνει κρύο.

Η βόλτα συνεχίστηκε σε διάφορα σημεία…Έξω από τον περίφημο Καθεδρικό ναός της Παναγίας του Καζάν(με εμφανείς τις επιρροές από τη Ρώμη)που πήρε μια δεκαετία να χτιστεί,

σε διάφορες λεωφόρους της πόλης όπου μπορούσες να δεις κάποια «μικρά και ταπεινά αυτοκίνητα»

Στον Καθεδρικό του Αγίου Ισάακ, που είναι από τους μεγαλύτερους καθεδρικούς του κόσμου…

Επιλέξαμε να ανέβουμε πάνω και να θαυμάσουμε το μεγαλείο της πόλης από ψηλά (πληρώνεις κι εκεί βέβαια)…Από ψηλά η Αγία Πετρούπολη είναι ακόμα πιο μαγευτική…Ειδικά την ώρα που πήγαμε.Ακόμα οι λευκές νύχτες δεν ήταν στο απόγειο τους και σκοτείνιαζε κάπως (αν και πολύ αργά). Τα διάφορα χρώματα του ουρανού σε ταξίδευαν.

 

[hydronetta]

мы любим Петербург и Россию ισχνά τα δικά μου αλλά τα αγαπάμε κι αυτά

 

[alma]

мы любим Петербург и Россию

Τώρα που πήγα την αγάπησα περισσότερο τη χώρα....Ήμουν τόσο χαρούμενη που χαιρόμουν σχεδόν όσο ο παρακατω τραγουδιστής ...

 

[DRAKFIREMAN]

Πάρα πάρα πάρα πάρα πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία για μια ομόδοξη χώρα που θα ήθελα πολύ να επισκεφθώ (μάλλον με γκρουπ).επειδή όμως τα παιδάκια μας είναι ακόμη μικρά(1.5 και 3 χρονών) θα ταξιδέψω προς το παρόν νοερά μέσω της ιστορίας σου!

 

[alma]

Πάρα πάρα πάρα πάρα πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία για μια ομόδοξη χώρα που θα ήθελα πολύ να επισκεφθώ (μάλλον με γκρουπ).επειδή όμως τα παιδάκια μας είναι ακόμη μικρά(1.5 και 3 χρονών) θα ταξιδέψω προς το παρόν νοερά μέσω της ιστορίας σου!

Εύχομαι να πραγματοποιήσεις το όνειρο σου μαζί με την οικογένεια σου.Κι εγώ είχα πολύ καιρό καημό να πάω Ρωσία,πριν τελικά καταφέρω να πραγματοποιήσω το ταξίδι.Σαν προορισμός ήταν ευκολότερος από ότι φανταζόμουν ειδικά αν κανείς μιλάει ρώσικα.

 

[chris7]

Υπέροχος προορισμός, θαυμάσια ιστορία με πολύ ωραίες φωτογραφίες.
Περιμένουμε τη συνέχεια.

 

[alma]

Υπέροχος προορισμός, θαυμάσια ιστορία με πολύ ωραίες φωτογραφίες.
Περιμένουμε τη συνέχεια.

Σε ευχαριστώ. Η συνέχεια έρχεται από βδομάδα. Χαίρομαι που αρέσει σε τόσους η Ρωσία.

 

[isabelle]

Εδώ κι εγώ! Σιγά μην έχανα рассказ о России!
Για να μην μας κρατάς σε αγωνία, δεν μας λες επιγραμματικά το δρομολόγιο να ξέρουμε πού θα ταξιδέψουμε;

 

[jimp]

Εκείνη τη στιγμή δεν ξέραμε ακόμα για τον τυφώνα που σάρωνε τη Μόσχα εκείνες τις μέρες….

Ταξίδευες στις 29 μαιου; Απίστευτος αέρας που ευτυχώς δεν έπιασε αρκετά το Sheremetyevo (αν πετούσες με Aeroflot)

Για κάποιο περίεργο λόγο αρκετοί έχουν επιφυλάξεις όσον αφορά το θέμα ασφάλεια στη Ρωσία. Δεν μπορώ να πείσω κανέναν να ταξιδέψουμε εκεί, εδώ με τα χίλια ζόρια πέταξαν με Aeroflot.