alma
Member
- Μηνύματα
- 3.724
- Likes
- 15.092
Οι καλοφροντισμένοι, ολάνθιστοι κήποι με τα κάθε είδους χρώματος λουλούδια, έδεναν τέλεια με τις φρεσκοβαμμένες εκκλησίες. Κάποια στιγμή,όταν ο ήλιος έκανε σιγά –σιγά την εμφάνιση του(για να δώσει ξανά αργότερα τη θέση του στη βροχή-ρώσικος καιρός λέμε-) το τοπίο έδειχνε μαγευτικό και έμοιαζε να καλεί τον επισκέπτη να εξερευνήσει κάθε γωνιά του συμπλέγματος.
Μπήκαμε σε μία από τις εκκλησίες ενώ είχε ακολουθία. Ήταν γεμάτη με άτομα κάθε ηλικίας ,όμως μας προξένησε εντύπωση η ευλάβεια με την οποία στέκονταν όχι οι 20ρηδες κι οι 30ρηδες, αλλά τα παιδιά νηπιακής ηλικίας!!! Μα ούτε ένα να γκρινιάξει, να φωνάξει, να ακουστεί κάπως δυνατά τελοσπάντων;
Ξαναβγήκαμε για να συνεχίσουμε την βόλτα στους κήπους και μπήκαμε σε μερικούς ναούς ακόμα, ενώ μετά το μαγαζάκι της μονής, με αναμνηστικά και βιβλία τράβηξε την προσοχή μας.
Εκτός από τα αναμνηστικά μέσα υπήρχαν και ομοιώματα, με αναπαραστάσεις από την πολιορκία που δέχτηκε η μονή από τους Πολωνούς μεταξύ 1608-1610. Μια νεαρή υπάλληλος –που φορούσε μαντήλι στο κεφάλι και αυτή- προσφέρθηκε να μας δώσει λεπτομέρειες πως ,παρά τον μεγαλύτερο αριθμό των επιτιθέμενων, οι Ρώσοι άντεξαν και πως εκτός από τους μοναχούς, προς υπεράσπιση της Αγίας Λαύρας έσπευσαν και απλοί χωρικοί κάθε ηλικίας. Έμοιαζε πολύ συγκινημένη όταν τα διηγούνταν, πραγματικά σαν τα ζούσε. Στην συνέχεια ακολούθησε μια άλλη συζήτηση…
-Είπατε είσαστε από την Ελλάδα ε; Τι ωραία! Έχω μια φίλη που ζει εκεί.Τι σας έκανε εντύπωση κατά την επίσκεψη σας εδώ;
Ακολούθησε μια εξιστόρηση του πόσο μας άρεσε το μέρος αλλά το πόσο μας εντυπωσίασαν οι τόσο γεμάτες εκκλησίες σε μια μέρα που δεν ήταν κάποια μεγάλη γιορτή για να συρρέει τόσος κόσμος.
-Χμ, η φίλη μου λέει πως στην Ελλάδα δεν έχετε τόσο πολύ κόσμο στις εκκλησίες όσο έχουμε στη Ρωσία.
-Όταν είναι κάποια μεγάλη γιορτή,οι εκκλησίες που γιορτάζουν, είναι συχνά γεμάτες μέχρι έξω και σχεδόν δεν μπορείς να μπεις…. απάντησα εγώ αυθόρμητα.
-Ναι αλλά στη Ρωσία είναι συχνά γεμάτες και χωρίς να είναι κάποια γιορτή…με αποστόμωσε εκείνη.
Με αυτά και με αυτά η ώρα είχε περάσει και μετά το μαγαζάκι κάναμε μια τελευταία βόλτα στο χώρο, όπου ένας πανέμορφος Ρώσος γάταρος, καθόταν νωχελικά και φαινόταν να με προκαλεί να τον χαιδέψω.
Δεν έχασα την ευκαιρία, ενώ πριν φύγουμε επέμενα να επισκεφτούμε το κυλικείο των μονών όπου έβλεπα πλήθη Ρώσων να σταματούν και να τρώνε στα τραπεζάκια λιχουδιές που μου έσπαγαν τη μύτη. Αποδείχτηκε σωστή επιλογή, γιατί όλα ήταν νοστιμότατα, αν και ελαφρώς παχυντικά θα έλεγα.
Το Сергиев Посад διαθέτει μια όχι μεγάλη αλλά αρκετά καλαίσθητη αγορά με πανέμορφα σουβενίρ, από χειροποίητες ζωγραφιστές ματριόσκες, μέχρι ζεστά γάντια. Το κακό είναι πως όποιες ματριόσκες μου άρεσαν ,ήταν πολύ ακριβές.
«Α,το μάτι της σας πέφτει πάντα στα καλύτερα κομμάτια μας» μου είπαν οι Ρώσοι πωλητές και με θλίψη άκουγα την τιμή σε κάθε ματριόσκα που μου άρεσε.Μου πρότειναν κάποιες πιο οικονομικές που όμως δεν μου άρεσαν και τελικά φύγαμε από το Сергиев Посад, γεμάτοι όμορφες αναμνήσεις από υπέροχα μέρη και ανθρώπους αλλά πάντως χωρίς ματριόσκα.
Μπήκαμε σε μία από τις εκκλησίες ενώ είχε ακολουθία. Ήταν γεμάτη με άτομα κάθε ηλικίας ,όμως μας προξένησε εντύπωση η ευλάβεια με την οποία στέκονταν όχι οι 20ρηδες κι οι 30ρηδες, αλλά τα παιδιά νηπιακής ηλικίας!!! Μα ούτε ένα να γκρινιάξει, να φωνάξει, να ακουστεί κάπως δυνατά τελοσπάντων;
Ξαναβγήκαμε για να συνεχίσουμε την βόλτα στους κήπους και μπήκαμε σε μερικούς ναούς ακόμα, ενώ μετά το μαγαζάκι της μονής, με αναμνηστικά και βιβλία τράβηξε την προσοχή μας.
Εκτός από τα αναμνηστικά μέσα υπήρχαν και ομοιώματα, με αναπαραστάσεις από την πολιορκία που δέχτηκε η μονή από τους Πολωνούς μεταξύ 1608-1610. Μια νεαρή υπάλληλος –που φορούσε μαντήλι στο κεφάλι και αυτή- προσφέρθηκε να μας δώσει λεπτομέρειες πως ,παρά τον μεγαλύτερο αριθμό των επιτιθέμενων, οι Ρώσοι άντεξαν και πως εκτός από τους μοναχούς, προς υπεράσπιση της Αγίας Λαύρας έσπευσαν και απλοί χωρικοί κάθε ηλικίας. Έμοιαζε πολύ συγκινημένη όταν τα διηγούνταν, πραγματικά σαν τα ζούσε. Στην συνέχεια ακολούθησε μια άλλη συζήτηση…
-Είπατε είσαστε από την Ελλάδα ε; Τι ωραία! Έχω μια φίλη που ζει εκεί.Τι σας έκανε εντύπωση κατά την επίσκεψη σας εδώ;
Ακολούθησε μια εξιστόρηση του πόσο μας άρεσε το μέρος αλλά το πόσο μας εντυπωσίασαν οι τόσο γεμάτες εκκλησίες σε μια μέρα που δεν ήταν κάποια μεγάλη γιορτή για να συρρέει τόσος κόσμος.
-Χμ, η φίλη μου λέει πως στην Ελλάδα δεν έχετε τόσο πολύ κόσμο στις εκκλησίες όσο έχουμε στη Ρωσία.
-Όταν είναι κάποια μεγάλη γιορτή,οι εκκλησίες που γιορτάζουν, είναι συχνά γεμάτες μέχρι έξω και σχεδόν δεν μπορείς να μπεις…. απάντησα εγώ αυθόρμητα.
-Ναι αλλά στη Ρωσία είναι συχνά γεμάτες και χωρίς να είναι κάποια γιορτή…με αποστόμωσε εκείνη.
Με αυτά και με αυτά η ώρα είχε περάσει και μετά το μαγαζάκι κάναμε μια τελευταία βόλτα στο χώρο, όπου ένας πανέμορφος Ρώσος γάταρος, καθόταν νωχελικά και φαινόταν να με προκαλεί να τον χαιδέψω.
Δεν έχασα την ευκαιρία, ενώ πριν φύγουμε επέμενα να επισκεφτούμε το κυλικείο των μονών όπου έβλεπα πλήθη Ρώσων να σταματούν και να τρώνε στα τραπεζάκια λιχουδιές που μου έσπαγαν τη μύτη. Αποδείχτηκε σωστή επιλογή, γιατί όλα ήταν νοστιμότατα, αν και ελαφρώς παχυντικά θα έλεγα.
Το Сергиев Посад διαθέτει μια όχι μεγάλη αλλά αρκετά καλαίσθητη αγορά με πανέμορφα σουβενίρ, από χειροποίητες ζωγραφιστές ματριόσκες, μέχρι ζεστά γάντια. Το κακό είναι πως όποιες ματριόσκες μου άρεσαν ,ήταν πολύ ακριβές.
«Α,το μάτι της σας πέφτει πάντα στα καλύτερα κομμάτια μας» μου είπαν οι Ρώσοι πωλητές και με θλίψη άκουγα την τιμή σε κάθε ματριόσκα που μου άρεσε.Μου πρότειναν κάποιες πιο οικονομικές που όμως δεν μου άρεσαν και τελικά φύγαμε από το Сергиев Посад, γεμάτοι όμορφες αναμνήσεις από υπέροχα μέρη και ανθρώπους αλλά πάντως χωρίς ματριόσκα.
...
