alma
Member
- Μηνύματα
- 4.304
- Likes
- 18.491
Λένε πως το μόνο που μπορεί να κλέψει λίγη από τη δόξα και τη λάμψη του Ερμιτάζ είναι τα ίδια κτίρια στα οποία στεγάζεται. Ίσως και ένα τόσο σημαντικό μουσείο και μάλιστα ένα από τα μεγαλύτερα μουσεία του κόσμου, να μην μπορούσε να στεγαστεί σε κάτι λιγότερο εντυπωσιακό.
Όσο για τις συλλογές του; Θέλεις ρώσικη τέχνη; Γαλλική; Φλαμανδική; Ιταλική; Ισπανική; Αιγυπτιακές αρχαιότητες; Ασιατικές; Ελληνικές; Ας μην το κουράζουμε. Και πολλά ακόμη.
Χαθήκαμε μερικές φορές μέσα στο Ερμιτάζ. Εκτός από μία υπάλληλο που ήταν σούπερ ξινή και βαριόταν να απαντήσει, όλοι οι άλλοι υπάλληλοι ήταν με το χαμόγελο στα χείλη, που γινόταν πιο έντονο όταν τους απευθυνόσουν στα ρώσικα.
Πάντως σχεδόν όλοι οι υπάλληλοι ,ανεξαρτήτως σε ποια συλλογή τους λέγαμε πως θέλαμε να πάμε, ρωτούσαν : «Τα πορτραίτα των τσάρων μας τα είδατε;» ….Και το επικό; Μια υπάλληλος είπε: «Ε, δείτε τα πορτραίτα των τσάρων μας άλλη μια φορά και μετά προχωράτε στα υπόλοιπα που θέλετε».
Ακολουθούν μερικές φωτό από το μοναδικό Ερμιτάζ όπου πραγματικά η μισή μέρα που περάσαμε εκεί μέσα, άξιζε πραγματικά όσο δεν μπορώ να περιγράψω.
Αφιερωμένη στον @hydronetta που δεν μπορεί χωρίς κυριλλικό αλφάβητο (εδώ σε χάρτη της βυζαντινής αυτοκρατορίας)
Αλλά και η συνέχεια θα ήταν εξίσου ενδιαφέρουσα. Τα «δελφίνια» έξω από το Ερμιτάζ θα μας οδηγούσαν στο Петергоф. Το πλοιάριο ήταν γεμάτο με Ρώσους και ήμασταν οι μόνοι ξένοι.
Λίγο πριν μπούμε στους κήπους….
Βγάλαμε εισιτήριο μόνο για τους κήπους αλλά τα κουρασμένα μας πόδια διαμαρτύρονταν στην προοπτική μετά από τόσο περπάτημα στο Ερμιτάζ να περπατήσουμε τόσα χιλιόμετρα για να δούμε τους τεράστιους κήπους.
Υπήρχε η λύση να πάμε με τα ανοιχτά αμαξίδια, όπου βγάζοντας εισιτήρια σε προειδοποιούν πως η περίπου 45 λεπτών ξενάγηση γίνεται μόνο στα ρώσικα.
«Κανένα πρόβλημα» είπε ο συνταξιδιώτης μου. «Θα εκτελείς χρέη μεταφραστή. Θα δούμε ξεκούραστα τους κήπους και θα μου μεταφράζεις και όλη την ξενάγηση στα ελληνικά ταυτόχρονα».
Το αμαξάκι ήταν σχεδόν γεμάτο και δεν βρίσκαμε διπλανές θέσεις, ώσπου μια οικογένεια Ρώσων δίπλα μας, επέμενε να χωριστούν εκείνοι για να κάτσουμε εμείς μαζί…Τους συμπάθησα κι άλλο τους Ρώσους.
Φυσικά για 45 λεπτά ψιθύριζα την μετάφραση στον άντρα μου που ήταν ο μόνος από το γκρουπάκι που δεν καταλάβαινε ρώσικα. Μας πέρασαν σχεδόν από κάθε σημείο των κήπων , μας είπαν για τη δημιουργία τους, για τις προσθήκες που έγιναν και πότε και φυσικά για τις καταστροφές που υπέστησαν από την εισβολή της ναζιστικής Γερμανίας.
Γενικά οι Ρώσοι είναι περήφανοι για την ιστορία τους, όπως διαπίστωσα επανειλημμένως συζητώντας με αρκετούς Ρώσους στο ταξίδι μου αυτό (αλλά και με Ρώσους που ζουν στην Ελλάδα) και ειδικά για την νίκη στο Β Παγκόσμιο πόλεμο, ενάντια στους Γερμανούς.
Όταν τελείωσε η ξενάγηση, αισθάνθηκα την ανάγκη να ευχαριστήσω ξανά το ζευγάρι των Ρώσων με τα 2 μικρά παιδάκια που χωρίστηκαν για να κάτσουμε μαζί εμείς, όμως η γυναίκα με σταμάτησε γελώντας και θεώρησε αστείο να την ευχαριστώ για κάτι τέτοιο.
Μνημείο έξω από το Петергоф αφιερωμένο σε ήρωα του ναυτικού
Η πείνα μας έκανε να σταματήσουμε σε ένα μαγαζί self service, μέσα στους κήπους, όπου δοκιμάσαμε ένα σωρό πράγματα σε πολύ χαμηλές τιμές, από πιροσκί μέχρι επιδόρπιο πήραμε.
Επιστρέψαμε στην υπέροχη Αγία Πετρούπολη όπου είχαμε ακόμη πολλά να κάνουμε. Ως τις 3.00 τα ξημερώματα θα ήμασταν όρθιοι.
Όσο για τις συλλογές του; Θέλεις ρώσικη τέχνη; Γαλλική; Φλαμανδική; Ιταλική; Ισπανική; Αιγυπτιακές αρχαιότητες; Ασιατικές; Ελληνικές; Ας μην το κουράζουμε. Και πολλά ακόμη.
Χαθήκαμε μερικές φορές μέσα στο Ερμιτάζ. Εκτός από μία υπάλληλο που ήταν σούπερ ξινή και βαριόταν να απαντήσει, όλοι οι άλλοι υπάλληλοι ήταν με το χαμόγελο στα χείλη, που γινόταν πιο έντονο όταν τους απευθυνόσουν στα ρώσικα.
Πάντως σχεδόν όλοι οι υπάλληλοι ,ανεξαρτήτως σε ποια συλλογή τους λέγαμε πως θέλαμε να πάμε, ρωτούσαν : «Τα πορτραίτα των τσάρων μας τα είδατε;» ….Και το επικό; Μια υπάλληλος είπε: «Ε, δείτε τα πορτραίτα των τσάρων μας άλλη μια φορά και μετά προχωράτε στα υπόλοιπα που θέλετε».
Ακολουθούν μερικές φωτό από το μοναδικό Ερμιτάζ όπου πραγματικά η μισή μέρα που περάσαμε εκεί μέσα, άξιζε πραγματικά όσο δεν μπορώ να περιγράψω.
Αφιερωμένη στον @hydronetta που δεν μπορεί χωρίς κυριλλικό αλφάβητο (εδώ σε χάρτη της βυζαντινής αυτοκρατορίας)
Αλλά και η συνέχεια θα ήταν εξίσου ενδιαφέρουσα. Τα «δελφίνια» έξω από το Ερμιτάζ θα μας οδηγούσαν στο Петергоф. Το πλοιάριο ήταν γεμάτο με Ρώσους και ήμασταν οι μόνοι ξένοι.
Λίγο πριν μπούμε στους κήπους….
Βγάλαμε εισιτήριο μόνο για τους κήπους αλλά τα κουρασμένα μας πόδια διαμαρτύρονταν στην προοπτική μετά από τόσο περπάτημα στο Ερμιτάζ να περπατήσουμε τόσα χιλιόμετρα για να δούμε τους τεράστιους κήπους.
Υπήρχε η λύση να πάμε με τα ανοιχτά αμαξίδια, όπου βγάζοντας εισιτήρια σε προειδοποιούν πως η περίπου 45 λεπτών ξενάγηση γίνεται μόνο στα ρώσικα.
«Κανένα πρόβλημα» είπε ο συνταξιδιώτης μου. «Θα εκτελείς χρέη μεταφραστή. Θα δούμε ξεκούραστα τους κήπους και θα μου μεταφράζεις και όλη την ξενάγηση στα ελληνικά ταυτόχρονα».
Το αμαξάκι ήταν σχεδόν γεμάτο και δεν βρίσκαμε διπλανές θέσεις, ώσπου μια οικογένεια Ρώσων δίπλα μας, επέμενε να χωριστούν εκείνοι για να κάτσουμε εμείς μαζί…Τους συμπάθησα κι άλλο τους Ρώσους.
Φυσικά για 45 λεπτά ψιθύριζα την μετάφραση στον άντρα μου που ήταν ο μόνος από το γκρουπάκι που δεν καταλάβαινε ρώσικα. Μας πέρασαν σχεδόν από κάθε σημείο των κήπων , μας είπαν για τη δημιουργία τους, για τις προσθήκες που έγιναν και πότε και φυσικά για τις καταστροφές που υπέστησαν από την εισβολή της ναζιστικής Γερμανίας.
Γενικά οι Ρώσοι είναι περήφανοι για την ιστορία τους, όπως διαπίστωσα επανειλημμένως συζητώντας με αρκετούς Ρώσους στο ταξίδι μου αυτό (αλλά και με Ρώσους που ζουν στην Ελλάδα) και ειδικά για την νίκη στο Β Παγκόσμιο πόλεμο, ενάντια στους Γερμανούς.
Όταν τελείωσε η ξενάγηση, αισθάνθηκα την ανάγκη να ευχαριστήσω ξανά το ζευγάρι των Ρώσων με τα 2 μικρά παιδάκια που χωρίστηκαν για να κάτσουμε μαζί εμείς, όμως η γυναίκα με σταμάτησε γελώντας και θεώρησε αστείο να την ευχαριστώ για κάτι τέτοιο.
Μνημείο έξω από το Петергоф αφιερωμένο σε ήρωα του ναυτικού
Η πείνα μας έκανε να σταματήσουμε σε ένα μαγαζί self service, μέσα στους κήπους, όπου δοκιμάσαμε ένα σωρό πράγματα σε πολύ χαμηλές τιμές, από πιροσκί μέχρι επιδόρπιο πήραμε.
Επιστρέψαμε στην υπέροχη Αγία Πετρούπολη όπου είχαμε ακόμη πολλά να κάνουμε. Ως τις 3.00 τα ξημερώματα θα ήμασταν όρθιοι.
