alma
Member
- Μηνύματα
- 4.304
- Likes
- 18.491
Μπορεί το πολύωρο περπάτημα και οι πόνοι στα πόδια να μην κατάφεραν να μας λυγίσουν, μια και ότι αντίκριζες σε κάθε στενό και σε κάθε λεωφόρο ήταν ικανό να κάνει κάποιον να ξεχάσει κάπως την κούραση, την πείνα όμως; Από το πρωί όρθιοι, από αεροδρόμιο σε αεροδρόμιο, το φαγητό του αεροπλάνου δεν μπορούσε πια να μας κρατήσει.
«Μήπως να τρώγαμε κάτι;» είπε ο άντρας-αφέντης που τελικά είχε δίκιο, όπως μαρτυρούσε το στομάχι μου που γουργουρίζοντας συμφωνούσε μαζί του. Αφού κάναμε μερικές γύρες , καταλήξαμε σε ένα ημιυπόγειο μαγαζάκι το οποίο από τον κατάλογο φαινόταν να έχει ενδιαφέρουσα κουζίνα. Μέσα δε, είχε ένα στυλ μεταξύ English country διακόσμησης και τσαρικής Ρωσίας αν κρίνω από (κάποιες από) τις φωτο στους τοίχους. Μόλις μπήκαμε μέσα βγήκε από την κουζίνα η σερβιτόρα ντυμένη με μαύρη στολή και λευκή ποδιά σε στυλ υπηρέτριας από τη «Λάμψη» του συχωρεμένου του Φώσκολου.
Στα σοβαρά τώρα όλοι οι σερβιτόροι ήταν ευγενέστατοι και το φαί εξαιρετικό, κάποια στιγμή δε, είχαμε πια μείνει μόνοι στο μαγαζί αφού οι υπόλοιποι πελάτες είχαν φάει και έφυγαν.
Όταν πήραμε γλυκό, η σερβιτόρα ήρθε και είπε με ένοχο ύφος αφού ζήτησε συγνώμη, πως σε λίγο θα έκλειναν και αν μπορούσαμε να τελειώναμε το γλυκό στην επόμενη μισή ώρα. Φύγαμε μέσα σε 10 λεπτά και φέρνοντας μας τα ρέστα μας είπε κάμποσες φορές «ευχαριστώ» και μας έδωσε μερικά αναμνηστικά από την πόλη ως δώρο.
Το πρώτο γεύμα στην πόλη μας άφησε υπέροχες εντυπώσεις.
Μια μικρή βόλτα ακόμα μας αποκάλυψε διάφορα ενδιαφέροντα αξιοθέατα, επιβλητικά κτίρια, το εντυπωσιακό τεράστιο κτίριο της Aeroflot στην πόλη, αλλά και μαγαζάκια με χαρακτηριστικά σουβενίρ κάθε είδους από μαντήλια ως ομοιώματα του Βλαδίμηρου Πούτιν πάνω σε μια αρκούδα.
Και ήταν μόνο μια πολύ μικρή γεύση του τι θα βλέπαμε το επόμενο πρωί.
Ξυπνήσαμε αργά. Και μια και το χθεσινοβραδινό γεύμα είχε τσαρική ατμόσφαιρα είχε έρθει η ώρα για πρωινό με καθαρά σοβιετική αίσθηση σε υπόγειο καφέ αυτή τη φορά. Κατακόκκινα καθίσματα και σοβιετικές αφίσες παντού. Κυρίως από τις ένδοξες εποχές της κατάκτησης του διαστήματος. Η μέρα προμηνυόταν πολύ ενδιαφέρουσα.
«Μήπως να τρώγαμε κάτι;» είπε ο άντρας-αφέντης που τελικά είχε δίκιο, όπως μαρτυρούσε το στομάχι μου που γουργουρίζοντας συμφωνούσε μαζί του. Αφού κάναμε μερικές γύρες , καταλήξαμε σε ένα ημιυπόγειο μαγαζάκι το οποίο από τον κατάλογο φαινόταν να έχει ενδιαφέρουσα κουζίνα. Μέσα δε, είχε ένα στυλ μεταξύ English country διακόσμησης και τσαρικής Ρωσίας αν κρίνω από (κάποιες από) τις φωτο στους τοίχους. Μόλις μπήκαμε μέσα βγήκε από την κουζίνα η σερβιτόρα ντυμένη με μαύρη στολή και λευκή ποδιά σε στυλ υπηρέτριας από τη «Λάμψη» του συχωρεμένου του Φώσκολου.
Στα σοβαρά τώρα όλοι οι σερβιτόροι ήταν ευγενέστατοι και το φαί εξαιρετικό, κάποια στιγμή δε, είχαμε πια μείνει μόνοι στο μαγαζί αφού οι υπόλοιποι πελάτες είχαν φάει και έφυγαν.
Όταν πήραμε γλυκό, η σερβιτόρα ήρθε και είπε με ένοχο ύφος αφού ζήτησε συγνώμη, πως σε λίγο θα έκλειναν και αν μπορούσαμε να τελειώναμε το γλυκό στην επόμενη μισή ώρα. Φύγαμε μέσα σε 10 λεπτά και φέρνοντας μας τα ρέστα μας είπε κάμποσες φορές «ευχαριστώ» και μας έδωσε μερικά αναμνηστικά από την πόλη ως δώρο.
Το πρώτο γεύμα στην πόλη μας άφησε υπέροχες εντυπώσεις.
Μια μικρή βόλτα ακόμα μας αποκάλυψε διάφορα ενδιαφέροντα αξιοθέατα, επιβλητικά κτίρια, το εντυπωσιακό τεράστιο κτίριο της Aeroflot στην πόλη, αλλά και μαγαζάκια με χαρακτηριστικά σουβενίρ κάθε είδους από μαντήλια ως ομοιώματα του Βλαδίμηρου Πούτιν πάνω σε μια αρκούδα.
Και ήταν μόνο μια πολύ μικρή γεύση του τι θα βλέπαμε το επόμενο πρωί.
Ξυπνήσαμε αργά. Και μια και το χθεσινοβραδινό γεύμα είχε τσαρική ατμόσφαιρα είχε έρθει η ώρα για πρωινό με καθαρά σοβιετική αίσθηση σε υπόγειο καφέ αυτή τη φορά. Κατακόκκινα καθίσματα και σοβιετικές αφίσες παντού. Κυρίως από τις ένδοξες εποχές της κατάκτησης του διαστήματος. Η μέρα προμηνυόταν πολύ ενδιαφέρουσα.