psilos3
Member
- Μηνύματα
- 6.094
- Likes
- 45.323
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
- Ταξίδι-Όνειρο
- Peru, Japan, Iceland
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Πιστεύεις στα σημάδια; (οι πρώτες συζητήσεις)
- Ο μεγάλος σχεδιασμός της εκδρομής
- Έφτασ’ η μέρα
- Good Morning New York
- Απ’ τον ουρανό στις δυο ρόδες…
- Νύχτα, μέχρι …όσο πάει
- Φύγαμε για Louisiana
- Good morning NOLA
- Laissez les bon temps rouler (Ένα ατέλειωτο Party)
- Στο πάρκο, το μνημείο & την Mid-City
- WELCOME TO, NBA JAM!
- Στην απέναντι όχθη
- Goodbye Big Easy city
- Back to Big Apple
- Πλέοντας το Manhattan
- Αμέρικα ήταν και πάει…
- Απολογισμός – σύνοψη
Goodbye Big Easy city
Η ώρα πλησίαζε, η νύχτα έπεσε, το μπαρ άδειασε κι εμείς πήραμε το δρόμο της επιστροφής:
Έχω την εντύπωση πως οι νυχτερινές εικόνες τούτης δω της γειτονιάς αποτυπώνουν καλύτερα την ομορφιά της. Τι νομίζετε;
Πανέμορφα κατάφυτα και στολισμένα σπιτάκια, υπέροχες δροσερές βεράντες με τον κόσμο να κάθεται σ’ αυτές και να απολαμβάνει την καλοκαιρινή αυτή βραδιά καταμεσής του Μάρτη. Μια ομορφιά, δε μπορώ να προσθέσω κάτι άλλο:
Το τελευταίο δρομολόγιο ήταν στις 7 αν θυμάμαι σωστά, με το πλοίο να περιμένει δεμένο στην όχθη του Μισισιπή:
Αυτή τη διαφορά η θέα ήταν εντελώς διαφορετική στα πλαίσια της νύχτας με τα κτίρια απέναντι να αποκαλύπτουν και την άλλη, μοντέρνα πλευρά της πόλης:
Κατεβήκαμε και περπατήσαμε το παρκάκι και το moonwalk, μυρίζοντας χόρτο κάθε 15 μέτρα (τι πιο σύνηθες), πατώντας μάλιστα σε κάποια φάση πάνω και από σιδηροδρομικές γραμμές:
Ένα πέρασμα από τον φωτισμένο καθεδρικό ήταν απαραίτητο, βλέποντας μια πανεπιστημιακή μάλλον ομάδα με πολύ κόσμο να έχει καταφτάσει εκείνη την ώρα:
Κάναμε μια μικρή παράκαμψη στην Bourbon ίσα για να δούμε αν έχει κάτι που δεν είδαμε, χωρίς εν τέλει ν’ αφιερώσουμε περαιτέρω χρόνο σ’ αυτήν:
Επόμενο ήταν να βγούμε και πάλι στην Decatur st, προκειμένου να συμπληρώσουμε μερικά ψώνια, αναμνηστικά κυρίως αλλά κι ακόμα ένα σετάκι με καφέ και μείγμα που θέλησε τελικά να πάρει κι ο Νίκος για το σπίτι:
Τα ψώνια φέρνουν δίψα όμως και με το Αβαείο να ναι δίπλα δε χρειάστηκε πολύ μεγάλη σκέψη:
Αυτή τη φορά δε τα ήπιαμε μόνοι μας, αλλά με εξαιρετική παρέα τον μικρό χνουδωτό μας φίλο που περισσότερο μου θύμιζε γατί παρά σκυλάκι:
Το συμπαθέστατο τετράποδο άνηκε σ’ ένα ζευγάρι Αμερικανών που ζούσαν τα τελευταία 7 χρόνια στη Νέα Ορλεάνη και μας έπιασε την κουβέντα σχεδόν αμέσως όταν είδαν ότι συμπαθούμε τα ζωάκια.
Ας κάνω μια μικρή παρένθεση στην αφήγηση για να δώσω τα εύσημα στην εξωστρέφεια και την ευγένεια των Αμερικανών. Δεν έχω ξαναδεί ποτέ τέτοιο λαό, από την μικρή ταξιδιωτική εμπειρία που έχω σε Ευρώπη και εκτός αυτής. Πρόσχαροι και φιλικοί στη συντριπτική τους πλειοψηφία, πιάνοντας σου κουβέντα, ρωτώντας σε, προτείνοντας σου πράγματα και πολλά άλλα. Ένα μεγάλο μπράβο από μένα σε κάτι που δε περίμενα επ’ ουδενί!
Χαιρετήσαμε τα παιδιά που έφυγαν νωρίς, ήπιαμε άλλη μια γύρα και πήραμε το δρόμο για την Frenchmen Street όπου θα καταλήγαμε γι’ ακόμα ένα βράδυ:
Σ’ ένα από τα ανοικτά οικόπεδα του δρόμου φιλοξενείται μια όμορφη υπαίθρια γκαλερί από την οποία κάναμε ένα πέρασμα την ίδια ώρα που οι φορητές μεγάλες ψησταριές απέναντι ξεκίνησαν ν’ ανάβουν τα κάρβουνα τους. Είχε πολύ μέλλον η νύχτα στη γειτονιά:
To μπάσιμο στο Apple Barrel κρίθηκε απαραίτητο, έτσι για μια μπύρα και μερικές ωραίες πενιές:
Σε μια αντίθετη εντελώς εικόνα διαγωνίως απέναντι είχε στηθεί ένα μίνι ραπ live, πάνω στην καρότσα μάλιστα του τετρακίνητου ford. Αμερικανιές...
Για συνέχεια μπήκαμε σ’ ένα μπαρ που μας έκανε το κλικ για πολλούς λόγους, ο ένας από αυτούς ήταν και το όνομα του, Ελληνικότατο όπως μπορείτε να δείτε, διαπιστώνοντας μες τα γέλια μας όμως ότι πρόκειται για τρομερό χώρο:
Η blues μπάντα που με το ντύσιμο της σε γυρνούσε πίσω στα 70s και τα 80s έπαιζε παπάδες ξεσηκώνοντας αμέσως τον κόσμο για χορό:
Την ίδια ώρα διάφορες ακόμη μπάντες ξεφύτρωναν σε αρκετά σημεία της γειτονιάς:
Περιπλανηθήκαμε λίγο στα στενάκια προς αναζήτηση φαγητού, μιας και από τα πολλά είχαμε πεινάσει και οι δύο. Ένα αλάνι με μια ψησταριά πάνω στο πεζοδρόμιο (σύνηθες τα βράδια στη Νέα Ορλεάνη) μας κέρασε από ένα κομματάκι κοτόπουλο όταν πλησιάσαμε, λέγοντας μας να επιστρέψουμε σε κανένα μισάωρο που θα ναι όλα έτοιμα. Για άλλη μια φορά μες την ημέρα εντυπωσιαστήκαμε από τους ανθρώπους της πόλης:
Τελικά για ακόμα μια νύχτα επιλέξαμε το αγαπημένο μπακάλικο «Verti Marte» παίρνοντας πακέτο από ένα Philadelphia sandwich (ναι αυτό το έπος με μοσχαρίσια μπριζόλα, μανιτάρια, κρεμμύδι και τσένταρ) προκειμένου να το φάμε στο hostel:
Στο uber που ήρθε να μας παραλάβει εκτυλίχθηκε μια λυπηρή συζήτηση με τον πιτσιρικά οδηγό, γιο μεταναστών στις Ηνωμένες πολιτείες από μια χώρα που δεν είδε και δε πρόλαβε να γνωρίσει λόγω πολέμου. Μια χώρα με το όνομα Υεμένη…
Καθίσαμε σ’ ένα τραπέζι του hostel για να φάμε, διαπιστώνοντας πάλι ότι μας έχουν κλέψει τις μπύρες από το κοινόχρηστο ψυγείο. Δε πειράζει, απαλλοτριώσαμε κι εμείς δύο με τη σειρά μας γιατί φτάσαμε στο αμήν μ’ αυτή την κατάσταση.
Δε ήμασταν μόνοι όμως. Στην παρέα μας άραξε κι ο Βασίλης, Έλληνας που ‘χε σκάσει νωρίς το πρωί στην πόλη ερχόμενος με την κοπέλα του από Ουάσιγκτον, κάτοικος Δανίας και πολυταξιδεμένος αρκετά, με τον οποίο είχαμε ουκ ολίγα να συζητήσουμε και ακόμα περισσότερες ταξιδιωτικές εμπειρίες να μοιραστούμε, περνώντας όπως πρέπει τη τελευταία βραδιά. Φοβερό παιδί.
Μου είπε ότι τσεκάρει συχνά το travelstories (ποιος δε διαβάζει travelstories άλλωστε; ), του διεμήνυσα ότι θα γραφτεί ιστορία για τη Νέα Ορλεάνη από άτομο που φέρει το nickname psilos3, οπότε να έχει το νου του...
Βασίλη σε περιμένω να αποκαλυφθείς έτσι;
One bourbon, one scotch, and one beer
Well, my baby, she gone, gone tonight
I ain't seen the girl since night before last
I wanna get drunk, get off of my mind
One bourbon, one scotch, and one beer
Η ώρα πλησίαζε, η νύχτα έπεσε, το μπαρ άδειασε κι εμείς πήραμε το δρόμο της επιστροφής:
Έχω την εντύπωση πως οι νυχτερινές εικόνες τούτης δω της γειτονιάς αποτυπώνουν καλύτερα την ομορφιά της. Τι νομίζετε;
Πανέμορφα κατάφυτα και στολισμένα σπιτάκια, υπέροχες δροσερές βεράντες με τον κόσμο να κάθεται σ’ αυτές και να απολαμβάνει την καλοκαιρινή αυτή βραδιά καταμεσής του Μάρτη. Μια ομορφιά, δε μπορώ να προσθέσω κάτι άλλο:
- Δε παίρνουμε το τελευταίο να πάμε να πιούμε άλλη μία στο Εγγλέζικο ρε φίλε;
- Και δε το παίρνουμε; Ας το πάμε και σερί, δεν αξίζει να γυρνάμε hostel τέτοια ώρα.
Το τελευταίο δρομολόγιο ήταν στις 7 αν θυμάμαι σωστά, με το πλοίο να περιμένει δεμένο στην όχθη του Μισισιπή:
Αυτή τη διαφορά η θέα ήταν εντελώς διαφορετική στα πλαίσια της νύχτας με τα κτίρια απέναντι να αποκαλύπτουν και την άλλη, μοντέρνα πλευρά της πόλης:
Κατεβήκαμε και περπατήσαμε το παρκάκι και το moonwalk, μυρίζοντας χόρτο κάθε 15 μέτρα (τι πιο σύνηθες), πατώντας μάλιστα σε κάποια φάση πάνω και από σιδηροδρομικές γραμμές:
Ένα πέρασμα από τον φωτισμένο καθεδρικό ήταν απαραίτητο, βλέποντας μια πανεπιστημιακή μάλλον ομάδα με πολύ κόσμο να έχει καταφτάσει εκείνη την ώρα:
Κάναμε μια μικρή παράκαμψη στην Bourbon ίσα για να δούμε αν έχει κάτι που δεν είδαμε, χωρίς εν τέλει ν’ αφιερώσουμε περαιτέρω χρόνο σ’ αυτήν:
Επόμενο ήταν να βγούμε και πάλι στην Decatur st, προκειμένου να συμπληρώσουμε μερικά ψώνια, αναμνηστικά κυρίως αλλά κι ακόμα ένα σετάκι με καφέ και μείγμα που θέλησε τελικά να πάρει κι ο Νίκος για το σπίτι:
Τα ψώνια φέρνουν δίψα όμως και με το Αβαείο να ναι δίπλα δε χρειάστηκε πολύ μεγάλη σκέψη:
Αυτή τη φορά δε τα ήπιαμε μόνοι μας, αλλά με εξαιρετική παρέα τον μικρό χνουδωτό μας φίλο που περισσότερο μου θύμιζε γατί παρά σκυλάκι:
Το συμπαθέστατο τετράποδο άνηκε σ’ ένα ζευγάρι Αμερικανών που ζούσαν τα τελευταία 7 χρόνια στη Νέα Ορλεάνη και μας έπιασε την κουβέντα σχεδόν αμέσως όταν είδαν ότι συμπαθούμε τα ζωάκια.
Ας κάνω μια μικρή παρένθεση στην αφήγηση για να δώσω τα εύσημα στην εξωστρέφεια και την ευγένεια των Αμερικανών. Δεν έχω ξαναδεί ποτέ τέτοιο λαό, από την μικρή ταξιδιωτική εμπειρία που έχω σε Ευρώπη και εκτός αυτής. Πρόσχαροι και φιλικοί στη συντριπτική τους πλειοψηφία, πιάνοντας σου κουβέντα, ρωτώντας σε, προτείνοντας σου πράγματα και πολλά άλλα. Ένα μεγάλο μπράβο από μένα σε κάτι που δε περίμενα επ’ ουδενί!
Χαιρετήσαμε τα παιδιά που έφυγαν νωρίς, ήπιαμε άλλη μια γύρα και πήραμε το δρόμο για την Frenchmen Street όπου θα καταλήγαμε γι’ ακόμα ένα βράδυ:
Σ’ ένα από τα ανοικτά οικόπεδα του δρόμου φιλοξενείται μια όμορφη υπαίθρια γκαλερί από την οποία κάναμε ένα πέρασμα την ίδια ώρα που οι φορητές μεγάλες ψησταριές απέναντι ξεκίνησαν ν’ ανάβουν τα κάρβουνα τους. Είχε πολύ μέλλον η νύχτα στη γειτονιά:
To μπάσιμο στο Apple Barrel κρίθηκε απαραίτητο, έτσι για μια μπύρα και μερικές ωραίες πενιές:
Σε μια αντίθετη εντελώς εικόνα διαγωνίως απέναντι είχε στηθεί ένα μίνι ραπ live, πάνω στην καρότσα μάλιστα του τετρακίνητου ford. Αμερικανιές...
Για συνέχεια μπήκαμε σ’ ένα μπαρ που μας έκανε το κλικ για πολλούς λόγους, ο ένας από αυτούς ήταν και το όνομα του, Ελληνικότατο όπως μπορείτε να δείτε, διαπιστώνοντας μες τα γέλια μας όμως ότι πρόκειται για τρομερό χώρο:
Η blues μπάντα που με το ντύσιμο της σε γυρνούσε πίσω στα 70s και τα 80s έπαιζε παπάδες ξεσηκώνοντας αμέσως τον κόσμο για χορό:
Την ίδια ώρα διάφορες ακόμη μπάντες ξεφύτρωναν σε αρκετά σημεία της γειτονιάς:
Περιπλανηθήκαμε λίγο στα στενάκια προς αναζήτηση φαγητού, μιας και από τα πολλά είχαμε πεινάσει και οι δύο. Ένα αλάνι με μια ψησταριά πάνω στο πεζοδρόμιο (σύνηθες τα βράδια στη Νέα Ορλεάνη) μας κέρασε από ένα κομματάκι κοτόπουλο όταν πλησιάσαμε, λέγοντας μας να επιστρέψουμε σε κανένα μισάωρο που θα ναι όλα έτοιμα. Για άλλη μια φορά μες την ημέρα εντυπωσιαστήκαμε από τους ανθρώπους της πόλης:
Τελικά για ακόμα μια νύχτα επιλέξαμε το αγαπημένο μπακάλικο «Verti Marte» παίρνοντας πακέτο από ένα Philadelphia sandwich (ναι αυτό το έπος με μοσχαρίσια μπριζόλα, μανιτάρια, κρεμμύδι και τσένταρ) προκειμένου να το φάμε στο hostel:
Στο uber που ήρθε να μας παραλάβει εκτυλίχθηκε μια λυπηρή συζήτηση με τον πιτσιρικά οδηγό, γιο μεταναστών στις Ηνωμένες πολιτείες από μια χώρα που δεν είδε και δε πρόλαβε να γνωρίσει λόγω πολέμου. Μια χώρα με το όνομα Υεμένη…
Καθίσαμε σ’ ένα τραπέζι του hostel για να φάμε, διαπιστώνοντας πάλι ότι μας έχουν κλέψει τις μπύρες από το κοινόχρηστο ψυγείο. Δε πειράζει, απαλλοτριώσαμε κι εμείς δύο με τη σειρά μας γιατί φτάσαμε στο αμήν μ’ αυτή την κατάσταση.
Δε ήμασταν μόνοι όμως. Στην παρέα μας άραξε κι ο Βασίλης, Έλληνας που ‘χε σκάσει νωρίς το πρωί στην πόλη ερχόμενος με την κοπέλα του από Ουάσιγκτον, κάτοικος Δανίας και πολυταξιδεμένος αρκετά, με τον οποίο είχαμε ουκ ολίγα να συζητήσουμε και ακόμα περισσότερες ταξιδιωτικές εμπειρίες να μοιραστούμε, περνώντας όπως πρέπει τη τελευταία βραδιά. Φοβερό παιδί.
Μου είπε ότι τσεκάρει συχνά το travelstories (ποιος δε διαβάζει travelstories άλλωστε; ), του διεμήνυσα ότι θα γραφτεί ιστορία για τη Νέα Ορλεάνη από άτομο που φέρει το nickname psilos3, οπότε να έχει το νου του...
Βασίλη σε περιμένω να αποκαλυφθείς έτσι;
One bourbon, one scotch, and one beer
Well, my baby, she gone, gone tonight
I ain't seen the girl since night before last
I wanna get drunk, get off of my mind
One bourbon, one scotch, and one beer
