Sassenach77
Member
- Μηνύματα
- 8.102
- Likes
- 24.262
- Επόμενο Ταξίδι
- Ελλάδα
- Ταξίδι-Όνειρο
- Γη του Πυρός
Ημέρα 5η – 8 Νοεμβρίου
Μέρος 4ο
Αφήνοντας το χωριό Poienile Izei πίσω μας, κατευθυνθήκαμε προς το χωριό Ieud. Κατά την διάρκεια της διαδρομής αυτής δεν έβγαλα ούτε μία φωτογραφία! Ο λόγος ήταν ότι πλησίαζε η ώρα που θα φεύγαμε από την περιοχή των Μαραμούρων…..μελαγχόλησα! Συνήθως αυτό το παθαίνω όταν πλησιάζει το τέλος ενός ταξιδιού. Τώρα όμως είχαμε άλλες 3 μέρες μπροστά μας. Παρόλα αυτά αισθανόμουν λύπη που θα έφευγα από αυτήν την πανέμορφη περιοχή!
Το μόνο που με ενδιέφερε εκείνη την ώρα, ήταν να "ρουφήξω" όσο πιο πολλές εικόνες μπορώ και να τις φυλάξω στην μνήμη μου…οι φωτογραφίες ήταν περιττές! Κοιτούσα γύρω μου την όμορφη φύση που μας περιέβαλε, τα κάρα που προσπερνούσαμε, χαιρετούσα τον κόσμο σηκώνοντας κάθε φορά το χέρι μου και σκεφτόμουν όλες τις ομορφιές που είχα δεί σε αυτήν την περιοχή!....
Δεν θυμάμαι πόση ώρα κάναμε για να φτάσουμε στο χωριό...Αυτό που με έβγαλε από τις σκέψεις μου ήταν η φωνή του αδερφού μου
- Π: Φτάσαμε! Που είναι η εκκλησία;
- Ε: Εεεε;….
Το χωριό Ieud ανήκει στην περιοχή των Μαραμούρων και συγκεκριμένα στο κεντρικό τμήμα της κομητείας. Βρίσκεται στις όχθες του ποταμού Ieudişor, ο οποίος είναι παραπόταμος του ποταμού Iza.
Η πρώτη αναφορά στο χωριό γίνεται το 1391, σε ένα έγγραφο που ονομάζεται Codicele of Ieud….
Wooden church Ieud Deal - Unesco World Heritage Site
….Το έγγραφο με την ονομασία Codicele of Ieud, βρέθηκε στην ξύλινη εκκλησία, που είναι χτισμένη στο λόφο του χωριού και είναι αφιερωμένη στη Γέννηση της Θεοτόκου. Μαζί με αυτό βρέθηκε και ένα δεύτερο έγγραφο που χρονολογείται στον 16ο αιώνα. Εξαιτίας αυτών, για μεγάλο χρονικό διάστημα πιστεύονταν, ότι η εκκλησία είναι πάνω από 600 ετών, κάτι που την έκανε την πιο διάσημη εκκλησία της περιοχής! Ήταν όμως;….
Κατόπιν ιστορικής έρευνας στην περιοχή, και ανάλυσης των παραπάνω εγγράφων, έγινε γνωστό ότι τον 17ο αιώνα οι Τάταροι έκαψαν μία εκκλησία που βρισκόταν ακριβώς στο ίδιο σημείο με την σημερινή. Τα δύο αυτά βιβλία αποτελούν απόδειξη ύπαρξης αυτής της παλαιότερης εκκλησίας!
Όλα τα παραπάνω γεγονότα, καθώς και η καλοδιατηρημένη αρχιτεκτονική, η οποία είναι ελαφρώς επισκευασμένη και τροποποιημένη κατά τον 18ο αιώνα, μαζί με τις εσωτερικές ζωγραφιές που έγιναν στα τέλη του ίδιου αιώνα, ήταν η αιτία να συμπεριληφθεί η εκκλησία στον κατάλογο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO.
Η οροφή του κυρίως σώματος της εκκλησίας έχει μεγάλες διπλές μαρκίζες, ενώ η ελαφρώς χαμηλότερη οροφή του πίσω τμήματος έχει μία ενιαία μαρκίζα. Πάνω από το πρόναο υψώνεται ο τετράγωνος πύργος (καμπαναριό), με ένα τετράγωνο μπαλκόνι, και στη κορυφή φέρει το σταυρό. Οκτώ κολώνες και οκτώ αψίδες υποστηρίζουν το σώμα.
Οι εσωτερικές τοιχογραφίες είναι καλοδιατηρημένες και αποτελούν ένα από τα καλύτερα παραδείγματα των μεταβυζαντινών τοιχογραφιών στη περιοχή των Μαραμούρων! Όλες οι αναπαραστάσεις δημιουργήθηκαν σε υφαντά, τα οποία επεξεργάστηκαν με ένα προπαρασκευαστικό στρώμα ασβέστη και στη συνέχεια κολλήθηκαν στους ξύλινους δοκούς, από τους οποίους αποτελούνται τα τοιχώματα της εκκλησίας! Τα θέματα των αναπαραστάσεων είναι πλούσια και εντυπωσιακά και συνήθως σχετίζονται με τα γειτονικά τους. Οι επιγραφές είναι στα ρουμανικά γραμμένες με κυριλλικά γράμματα.
Ο Alexandru Ponehalschi, o οποίος ζωγράφισε την ξύλινη εκκλησία του χωριού Budesti Josani (βλέπε σχετικό κεφάλαιο - ημέρα 4η), ζωγράφισε και την εκκλησία αυτή το 1782. Δημιούργησε μια καλλιτεχνική σχολή στη περιοχή των Μαραμούρων, η οποία είχε βαθιά τις ρίζες της στις παραδόσεις της βυζαντινής τέχνης, συνδυάζοντας τον αυθορμητισμό της λαϊκής τέχνης με στοιχεία του δυτικού μπαρόκ. Από αυτές τις φαινομενικά αντικρουόμενες επιρροές, ο Ponehalschi κατάφερε να δημιουργήσει το δικό του στυλ και οι τοιχογραφίες του Ieud Deal θεωρούνται μοναδικές και αποτελούν τη κορυφή της καριέρας του.
Η εκκλησία ήταν αρκετά μεγάλη για τον 17ο αιώνα, γεγονός που δείχνει ότι και η ενορία ήταν αρκετά μεγάλη. To όνομά της, Ieud Deal, προσδιορίζει ακριβώς την τοποθεσία της στον λόφο (Deal=Λόφος) και την ξεχωρίζει από την Ieud Ses, που είναι μεγαλύτερη και βρίσκεται στην αντίθετη πλευρά του ποταμού, στην κοιλάδα ( Șes=Πεδινός).
*****
Μπαίνοντας στο χώρο των νεκροταφείων, είχαμε μπροστά μας μία "λαοθάλασσα" τάφων…ήταν τόσοι πολλοί οι τάφοι που πατούσες πάνω τους σε κάποια σημεία, καθώς μερικοί καταλάμβαναν χώρο των διαδρόμων που υπάρχουν ανάμεσα τους! Πηδώντας λοιπόν, κυριολεκτικά από τάφο σε τάφο κάναμε την περιήγησή μας…
Περιεργαστήκαμε και το εξωτερικό της εκκλησίας
Η περίμετρος των νεκροταφείων ορίζεται από μικρά εκκλησάκια με ξύλινη σκεπή καλυμμένη με κεραμίδια. Το καθένα από αυτά διακοσμείται από μία και μοναδική εικόνα. Όλες οι εικόνες είναι διαφορετικές, αλλά έχουν το ίδιο θέμα: Την πορεία του Ιησού προς τον Γολγοθά
Οι τάφοι είναι τόσοι, που δεν χωράνε πλέον εντός της περιμέτρου και απο οτι φαίνεται χρησιμοποιείται και χώρος εκτός της περιμέτρου που ορίζεται από τα εκκλησάκια….θάβουν τους νεκρούς όπου βρούν κενό!
Στην είσοδο της εκκλησίας υπάρχουν αναρτημένα το τηλέφωνο, τα ωράρια και οι τιμές εισόδου. Δεν πήραμε ούτε εδώ τηλέφωνο. Χρόνο είχα, αλλά όχι τη διάθεση….Ήταν το τελευταίο αξιοθέατο των Μαραμούρων!
Μπήκαμε στο αυτοκίνητο και κατευθυνθήκαμε προς το ποτάμι με σκοπό να βρούμε γέφυρα για να το διασχίζουμε και να περάσουμε στην απέναντι πλευρά όπου και βρίσκεται η ξύλινη εκκλησία Ieud Ses.
Πριν το ταξίδι είχα διαβάσει ότι στο Ieud υπάρχει εθνογραφικό μουσείο της περιοχής. Είναι αυτό που φαίνεται στη παρακάτω φωτογραφία, και δεν σταματήσαμε καν να δούμε αν είναι ανοιχτό…
Αφού περάσαμε απέναντι στο ποτάμι, φτάσαμε στην νεόδμητη εκκλησία του χωριού. Απέναντι ακριβώς από αυτήν βρίσκεται η ξύλινη εκκλησία Ieud Ses.
Είναι μεγαλύτερη από αυτήν που βρίσκεται ψηλά στο λόφο, αλλά έχει την ίδια αρχιτεκτονική δομή.
Περιεργαστήκαμε την εκκλησία εξωτερικά
Όταν πήγα προς τα νεκροταφεία με περίμενε μία έκπληξη….ανάμεσα στους τάφους υπήρχε ένας "χαρούμενος"! Ήταν σαν τη μύγα μεσ’ το γάλα, αλλά μόλις τον είδα επανήλθε το χαμόγελο μου Μπορεί να είχε έρθει η ώρα να φύγω από τις Μαραμούρες, αλλά αυτές τις δύο μέρες αποκόμισα πολλά από την περιοχή αυτή και από τα έθιμα ταφής τους….
****
Βγήκαμε στον 186 με κατεύθυνση νότια προς το χωριό Sacel
Εκεί στρίψαμε δεξιά στον 17C, και σε λίγη ώρα είχαμε ανέβει στα Καρπάθια όπου βρίσκονται τα σύνορα της κομητείας των Μαραμούρων με την κομητεία Μπιστρίτσα στην Τρανσυλβανία.
Αντίο Μαραμούρες! Εις το επανιδείν….
Στο σημείο αυτό υπήρχε ένα εστιατόριο πάνω από το οποίο διατίθεντο και χώροι διαμονής. Είναι αυτό
https://www.turistinfo.ro/sacel/cazare-sacel/hanul_tentea-c103362.html
Στρωθήκαμε σε ένα από τα τόσα άδεια τραπέζια που υπήρχαν και αφού μελετήσαμε το μενού που μας έφεραν, αποφασίσαμε να φάμε pasta και να πιούμε μία μπύρα που δεν την είχαμε δοκιμάσει ακόμα…
Το φαγητό ήταν πολύ νόστιμο με εξαίρεση τη σαλάτα που ήταν ολίγον τι αποτυχία…στην εμφάνιση μόνο
Αφού φάγαμε με την ησυχία μας, πληρώσαμε το λογαριασμό (66Lei ~ 14€) και ξεκινήσαμε για την επόμενη στάση μας, όπου βρίσκονταν και ο χώρος διαμονής μας, το Τίργκου Μούρες!
Είχε έρθει η σειρά μου να οδηγήσω μιας και το φώς της μέρας είχε εκπνεύσει σχεδόν. Θα οδηγούσα για περίπου 2,5 με 3 ώρες μέχρι το κατάλυμα μας.
Η διαδρομή αυτή, είναι μία από τις οποίες μου έχουν μείνει απ' όλο το ταξίδι, λόγω της κάκιστης οδηγικής συμπεριφοράς των Ρουμάνων και του ελλιπούς φωτισμού των κατοικημένων περιοχών ….Γι’ αυτό όμως θα αναφερθώ στον επίλογο της ιστορίας.
Η διαδρομή που κάναμε εκείνη τη μέρα, είναι η παρακάτω
Targu Mures – Η πόλη των τριαντάφυλλων
Το Τίργκου Μούρες βρίσκεται 100χλμ νοτιοανατολικά της Κλούζ Ναπόκα. Είναι πρωτεύουσα της επαρχίας Μούρες και ο πληθυσμός της είναι 134.290 κάτοικοι, σύμφωνα με την απογραφή του 2011. Το όνομα της πόλης στα Ρουμάνικα σημαίνει "αγορά στο ποτάμι Mures". Αυτό και μόνο δηλώνει την οικονομική και εμπορική σημασία της πόλης!
Η πρώτη καταγεγραμμένη αναφορά της πόλης χρονολογείται από το 1332. Μνημονεύεται στα παπικά αρχεία με το λατινικό όνομα Novum Forum Siculorum, που σημαίνει Νέα Αγορά των Σέκλερ. Από πολιτιστικής και χωροταξικής απόψεως , η πόλη αποτελεί μία έξοχη μίξη ρουμανικού και ουγγρικού πολιτισμού που τοποθετημένη μέσα στη κατάφυτη κοιλάδα του ποταμού Mures. Ο μισός πληθυσμός της πόλης είναι Ρουμάνοι και ο άλλος μισός είναι Ούγγροι, με τους Ρουμάνους να υπερτερούν ελάχιστα! Η πόλη είναι επισήμως δίγλωσση και τόσο η ρουμανική όσο και η ουγγρική γλώσσα αναγνωρίζονται ως επίσημες και χρησιμοποιούνται στη δημόσια σήμανση, την εκπαίδευση, τη δικαιοσύνη και την πρόσβαση στη δημόσια διοίκηση.
Τα κύρια αξιοθέατα της πόλης είναι η Πλατεία των Τριαντάφυλλων, το Παλάτι Απόλλο, το Παλάτι της Κουλτούρας, το Νομαρχιακό Μέγαρο, η Βιβλιοθήκη Τελέκι, το Φρούριο και άλλα.
*****
Γύρω στις 20:00 παρά φτάσαμε στο κατάλυμα μας. Μπερδευτήκαμε με τους χώρους πάρκινγκ που διαθέτει το κατάλυμα, γιατί έχει έναν που εξυπηρετεί τους διαμένοντες και έναν που εξυπηρετεί τους πελάτες του εστιατορίου, που στεγάζεται στον ευρύτερο χώρο του καταλύματος. Το οποίο εστιατόριο ήταν γεμάτο και το πάρκινγκ μπροστά στην είσοδο του καταλύματος, το ίδιο επίσης…!
Το κατάλυμα που είχαμε διαλέξει είναι το Pension Tempo ( 44€ με πρωινό)
https://www.booking.com/hotel/ro/pensiunea-tempo.el.html?aid=357006;label=gog235jc-hotel-XX-ro-pensiuneaNtempo-unspec-gr-com-L:el-O:windowsS10-B:chrome-N:XX-S:bo-U:XX-H:s;sid=40044fa4e370325ecb64320a6e317dfa;dist=0&sb_price_type=total&type=total&
και το συνιστώ ανεπιφύλακτα!
Κάναμε check-in γρήγορα και σε λίγα λεπτά ήμασταν στο δωμάτιο μας.
Το μόνο κακό που είχε, ήταν το ένα διπλό κρεβάτι αντί των δύο μονών που είχα ζητήσει. Λίγο το κακό όμως για μία νύχτα. Ήταν ευρύχωρο δωμάτιο και το καλύτερο από όλα ήταν το μπάνιο….στο μπάνιο μπορούσες να παίξεις και ποδόσφαιρο!!! Και φυσικά είχε και το πολυπόθητο σεσουάρ που χρειαζόμουν και είχα στερηθεί το προηγούμενο βράδυ στο χωριό Σαπάντα…Είχε έρθει η ώρα για βουτιά 
Αφού λοιπόν, έδιωξα όλη την καπνίλα που είχε μαζευτεί πάνω μου από τις Μαραμούρες…ντύθηκα και ήμουν έτοιμη για βόλτα! Ο αδερφός μου μία από τα ίδια, οπότε βούρ για το κέντρο της πόλης που βρισκόταν πολύ κοντά στο κατάλυμα μας!
Πρώτη στάση ο καθεδρικός της πόλης που βρίσκεται στην κορυφή της πλατείας των τριαντάφυλλων
Μπροστά από τον καθεδρικό και λίγα μέτρα πιο κάτω στην πλατεία των τριαντάφυλλων, βρίσκεται το άγαλμα του Avram Iancu. Ο Avram Iancu ήταν δικηγόρος από την Τρανσυλβανία, ο οποίος έπαιξε σημαντικό ρόλο στην παρεμπόδιση της Ουγγρικής Επανάστασης το 1848. Ήταν ιδιαίτερα δραστήριος και αγωνίστηκε σκληρά για τα δικαιώματα των Ρουμάνων στην Τρανσυλβανία.
Η πλατεία των τριαντάφυλλων είναι το κεντρικότερο σημείο της πόλης. Το όνομα της το έχει πάρει από τα τριαντάφυλλα που βρίσκονται φυτεμένα περιμετρικά της πλατείας. Περιτριγυρισμένη με μερικά από τα πιο σημαντικά αξιοθέατα, η πλατεία αναδύει ένα "άρωμα κουλτούρας" εκτός από αυτό των τριαντάφυλλων.!
Συνεχίζοντας τη βόλτα μας περιμετρικά της πλατείας, φτάσαμε στο Παλάτι της Κουλτούρας. Ανεγέρθη το 1913, από τον τότε δήμαρχο Γκιόργκου Μπερνάντου και αποτελεί ένα από τα πιο όμορφα κτίρια της πόλης. Η εξωτερική του όψη κυριαρχείται από τα τέσσερα μπρούτζινα αγάλματα που βρίσκονται πάνω από την κεντρική είσοδο και αναπαριστούν σημαντικές προσωπικότητες της ουγγρικής κοινωνικής και καλλιτεχνικής ελίτ, όπως της πριγκίπισσας της ουγγαρίας Ελίζαμπεθ και του ομοεθνή της συνθέτη Φέρενζ Έρκελ
Δίπλα ακριβώς από το Παλάτι της Κουλτούρας, βρίσκεται το Νομαρχιακό Μέγαρο. Ανεγέρθη το 1908 επίσης από τον Γκιόργκου Μπερνάντου. Το κτίριο διακρίνεται για το ύψους 58 μέτρων κωδωνοστάσιό του, το οποίο αρχικά λειτουργούσε ως παρατηρητήριο. Η οροφή του διακοσμημένη με πολύχρωμη μαγιολική (βαμμένη κεραμική), αποτελεί ύψιστο δείγμα καλλιτεχνικής και αρχιτεκτονικής συμμετρίας.
Τα δύο παραπάνω κτίρια αντιπροσωπεύουν ότι καλύτερο έχει να προσφέρει η ουγγρική αρχιτεκτονική Αρτ Νουβό στην Τρανσυλβανία!
Αφού περπατήσαμε για αρκετή ώρα τη πλατεία, χαζεύοντας τα κτίρια που υπάρχουν γύρω από αυτήν και το όμορφο φεγγάρι στο νυχτερινό ουρανό, η ώρα πέρασε και κινήσαμε για το δωμάτιο μας. Ώρα για ξεκούραση! Την επόμενη μέρα μας περίμενε μία από τις πιο όμορφες πόλεις της Τρανσυλβανίας και χωριά χαμένα στο χρόνο με πανέμορφες οχειρωμένες εκκλησίες…
Καληνύχτα!
Μέρος 4ο
Αφήνοντας το χωριό Poienile Izei πίσω μας, κατευθυνθήκαμε προς το χωριό Ieud. Κατά την διάρκεια της διαδρομής αυτής δεν έβγαλα ούτε μία φωτογραφία! Ο λόγος ήταν ότι πλησίαζε η ώρα που θα φεύγαμε από την περιοχή των Μαραμούρων…..μελαγχόλησα! Συνήθως αυτό το παθαίνω όταν πλησιάζει το τέλος ενός ταξιδιού. Τώρα όμως είχαμε άλλες 3 μέρες μπροστά μας. Παρόλα αυτά αισθανόμουν λύπη που θα έφευγα από αυτήν την πανέμορφη περιοχή!
Το μόνο που με ενδιέφερε εκείνη την ώρα, ήταν να "ρουφήξω" όσο πιο πολλές εικόνες μπορώ και να τις φυλάξω στην μνήμη μου…οι φωτογραφίες ήταν περιττές! Κοιτούσα γύρω μου την όμορφη φύση που μας περιέβαλε, τα κάρα που προσπερνούσαμε, χαιρετούσα τον κόσμο σηκώνοντας κάθε φορά το χέρι μου και σκεφτόμουν όλες τις ομορφιές που είχα δεί σε αυτήν την περιοχή!....Δεν θυμάμαι πόση ώρα κάναμε για να φτάσουμε στο χωριό...Αυτό που με έβγαλε από τις σκέψεις μου ήταν η φωνή του αδερφού μου
- Π: Φτάσαμε! Που είναι η εκκλησία;
- Ε: Εεεε;….
Το χωριό Ieud ανήκει στην περιοχή των Μαραμούρων και συγκεκριμένα στο κεντρικό τμήμα της κομητείας. Βρίσκεται στις όχθες του ποταμού Ieudişor, ο οποίος είναι παραπόταμος του ποταμού Iza.
Η πρώτη αναφορά στο χωριό γίνεται το 1391, σε ένα έγγραφο που ονομάζεται Codicele of Ieud….
Wooden church Ieud Deal - Unesco World Heritage Site
….Το έγγραφο με την ονομασία Codicele of Ieud, βρέθηκε στην ξύλινη εκκλησία, που είναι χτισμένη στο λόφο του χωριού και είναι αφιερωμένη στη Γέννηση της Θεοτόκου. Μαζί με αυτό βρέθηκε και ένα δεύτερο έγγραφο που χρονολογείται στον 16ο αιώνα. Εξαιτίας αυτών, για μεγάλο χρονικό διάστημα πιστεύονταν, ότι η εκκλησία είναι πάνω από 600 ετών, κάτι που την έκανε την πιο διάσημη εκκλησία της περιοχής! Ήταν όμως;….
Κατόπιν ιστορικής έρευνας στην περιοχή, και ανάλυσης των παραπάνω εγγράφων, έγινε γνωστό ότι τον 17ο αιώνα οι Τάταροι έκαψαν μία εκκλησία που βρισκόταν ακριβώς στο ίδιο σημείο με την σημερινή. Τα δύο αυτά βιβλία αποτελούν απόδειξη ύπαρξης αυτής της παλαιότερης εκκλησίας!
Όλα τα παραπάνω γεγονότα, καθώς και η καλοδιατηρημένη αρχιτεκτονική, η οποία είναι ελαφρώς επισκευασμένη και τροποποιημένη κατά τον 18ο αιώνα, μαζί με τις εσωτερικές ζωγραφιές που έγιναν στα τέλη του ίδιου αιώνα, ήταν η αιτία να συμπεριληφθεί η εκκλησία στον κατάλογο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO.
Η οροφή του κυρίως σώματος της εκκλησίας έχει μεγάλες διπλές μαρκίζες, ενώ η ελαφρώς χαμηλότερη οροφή του πίσω τμήματος έχει μία ενιαία μαρκίζα. Πάνω από το πρόναο υψώνεται ο τετράγωνος πύργος (καμπαναριό), με ένα τετράγωνο μπαλκόνι, και στη κορυφή φέρει το σταυρό. Οκτώ κολώνες και οκτώ αψίδες υποστηρίζουν το σώμα.
Οι εσωτερικές τοιχογραφίες είναι καλοδιατηρημένες και αποτελούν ένα από τα καλύτερα παραδείγματα των μεταβυζαντινών τοιχογραφιών στη περιοχή των Μαραμούρων! Όλες οι αναπαραστάσεις δημιουργήθηκαν σε υφαντά, τα οποία επεξεργάστηκαν με ένα προπαρασκευαστικό στρώμα ασβέστη και στη συνέχεια κολλήθηκαν στους ξύλινους δοκούς, από τους οποίους αποτελούνται τα τοιχώματα της εκκλησίας! Τα θέματα των αναπαραστάσεων είναι πλούσια και εντυπωσιακά και συνήθως σχετίζονται με τα γειτονικά τους. Οι επιγραφές είναι στα ρουμανικά γραμμένες με κυριλλικά γράμματα.
Ο Alexandru Ponehalschi, o οποίος ζωγράφισε την ξύλινη εκκλησία του χωριού Budesti Josani (βλέπε σχετικό κεφάλαιο - ημέρα 4η), ζωγράφισε και την εκκλησία αυτή το 1782. Δημιούργησε μια καλλιτεχνική σχολή στη περιοχή των Μαραμούρων, η οποία είχε βαθιά τις ρίζες της στις παραδόσεις της βυζαντινής τέχνης, συνδυάζοντας τον αυθορμητισμό της λαϊκής τέχνης με στοιχεία του δυτικού μπαρόκ. Από αυτές τις φαινομενικά αντικρουόμενες επιρροές, ο Ponehalschi κατάφερε να δημιουργήσει το δικό του στυλ και οι τοιχογραφίες του Ieud Deal θεωρούνται μοναδικές και αποτελούν τη κορυφή της καριέρας του.
Η εκκλησία ήταν αρκετά μεγάλη για τον 17ο αιώνα, γεγονός που δείχνει ότι και η ενορία ήταν αρκετά μεγάλη. To όνομά της, Ieud Deal, προσδιορίζει ακριβώς την τοποθεσία της στον λόφο (Deal=Λόφος) και την ξεχωρίζει από την Ieud Ses, που είναι μεγαλύτερη και βρίσκεται στην αντίθετη πλευρά του ποταμού, στην κοιλάδα ( Șes=Πεδινός).
*****
Μπαίνοντας στο χώρο των νεκροταφείων, είχαμε μπροστά μας μία "λαοθάλασσα" τάφων…ήταν τόσοι πολλοί οι τάφοι που πατούσες πάνω τους σε κάποια σημεία, καθώς μερικοί καταλάμβαναν χώρο των διαδρόμων που υπάρχουν ανάμεσα τους! Πηδώντας λοιπόν, κυριολεκτικά από τάφο σε τάφο κάναμε την περιήγησή μας…
Περιεργαστήκαμε και το εξωτερικό της εκκλησίας
Η περίμετρος των νεκροταφείων ορίζεται από μικρά εκκλησάκια με ξύλινη σκεπή καλυμμένη με κεραμίδια. Το καθένα από αυτά διακοσμείται από μία και μοναδική εικόνα. Όλες οι εικόνες είναι διαφορετικές, αλλά έχουν το ίδιο θέμα: Την πορεία του Ιησού προς τον Γολγοθά
Οι τάφοι είναι τόσοι, που δεν χωράνε πλέον εντός της περιμέτρου και απο οτι φαίνεται χρησιμοποιείται και χώρος εκτός της περιμέτρου που ορίζεται από τα εκκλησάκια….θάβουν τους νεκρούς όπου βρούν κενό!
Στην είσοδο της εκκλησίας υπάρχουν αναρτημένα το τηλέφωνο, τα ωράρια και οι τιμές εισόδου. Δεν πήραμε ούτε εδώ τηλέφωνο. Χρόνο είχα, αλλά όχι τη διάθεση….Ήταν το τελευταίο αξιοθέατο των Μαραμούρων!
Μπήκαμε στο αυτοκίνητο και κατευθυνθήκαμε προς το ποτάμι με σκοπό να βρούμε γέφυρα για να το διασχίζουμε και να περάσουμε στην απέναντι πλευρά όπου και βρίσκεται η ξύλινη εκκλησία Ieud Ses.
Πριν το ταξίδι είχα διαβάσει ότι στο Ieud υπάρχει εθνογραφικό μουσείο της περιοχής. Είναι αυτό που φαίνεται στη παρακάτω φωτογραφία, και δεν σταματήσαμε καν να δούμε αν είναι ανοιχτό…
Αφού περάσαμε απέναντι στο ποτάμι, φτάσαμε στην νεόδμητη εκκλησία του χωριού. Απέναντι ακριβώς από αυτήν βρίσκεται η ξύλινη εκκλησία Ieud Ses.
Είναι μεγαλύτερη από αυτήν που βρίσκεται ψηλά στο λόφο, αλλά έχει την ίδια αρχιτεκτονική δομή.
Περιεργαστήκαμε την εκκλησία εξωτερικά
Όταν πήγα προς τα νεκροταφεία με περίμενε μία έκπληξη….ανάμεσα στους τάφους υπήρχε ένας "χαρούμενος"! Ήταν σαν τη μύγα μεσ’ το γάλα, αλλά μόλις τον είδα επανήλθε το χαμόγελο μου
Μπορεί να είχε έρθει η ώρα να φύγω από τις Μαραμούρες, αλλά αυτές τις δύο μέρες αποκόμισα πολλά από την περιοχή αυτή και από τα έθιμα ταφής τους….
****
Βγήκαμε στον 186 με κατεύθυνση νότια προς το χωριό Sacel
Εκεί στρίψαμε δεξιά στον 17C, και σε λίγη ώρα είχαμε ανέβει στα Καρπάθια όπου βρίσκονται τα σύνορα της κομητείας των Μαραμούρων με την κομητεία Μπιστρίτσα στην Τρανσυλβανία.
Αντίο Μαραμούρες! Εις το επανιδείν….
Στο σημείο αυτό υπήρχε ένα εστιατόριο πάνω από το οποίο διατίθεντο και χώροι διαμονής. Είναι αυτό
https://www.turistinfo.ro/sacel/cazare-sacel/hanul_tentea-c103362.html
Στρωθήκαμε σε ένα από τα τόσα άδεια τραπέζια που υπήρχαν και αφού μελετήσαμε το μενού που μας έφεραν, αποφασίσαμε να φάμε pasta και να πιούμε μία μπύρα που δεν την είχαμε δοκιμάσει ακόμα…
Το φαγητό ήταν πολύ νόστιμο με εξαίρεση τη σαλάτα που ήταν ολίγον τι αποτυχία…στην εμφάνιση μόνο
Αφού φάγαμε με την ησυχία μας, πληρώσαμε το λογαριασμό (66Lei ~ 14€) και ξεκινήσαμε για την επόμενη στάση μας, όπου βρίσκονταν και ο χώρος διαμονής μας, το Τίργκου Μούρες!
Είχε έρθει η σειρά μου να οδηγήσω μιας και το φώς της μέρας είχε εκπνεύσει σχεδόν. Θα οδηγούσα για περίπου 2,5 με 3 ώρες μέχρι το κατάλυμα μας.
Η διαδρομή αυτή, είναι μία από τις οποίες μου έχουν μείνει απ' όλο το ταξίδι, λόγω της κάκιστης οδηγικής συμπεριφοράς των Ρουμάνων και του ελλιπούς φωτισμού των κατοικημένων περιοχών ….Γι’ αυτό όμως θα αναφερθώ στον επίλογο της ιστορίας.
Η διαδρομή που κάναμε εκείνη τη μέρα, είναι η παρακάτω
Targu Mures – Η πόλη των τριαντάφυλλων
Το Τίργκου Μούρες βρίσκεται 100χλμ νοτιοανατολικά της Κλούζ Ναπόκα. Είναι πρωτεύουσα της επαρχίας Μούρες και ο πληθυσμός της είναι 134.290 κάτοικοι, σύμφωνα με την απογραφή του 2011. Το όνομα της πόλης στα Ρουμάνικα σημαίνει "αγορά στο ποτάμι Mures". Αυτό και μόνο δηλώνει την οικονομική και εμπορική σημασία της πόλης!
Η πρώτη καταγεγραμμένη αναφορά της πόλης χρονολογείται από το 1332. Μνημονεύεται στα παπικά αρχεία με το λατινικό όνομα Novum Forum Siculorum, που σημαίνει Νέα Αγορά των Σέκλερ. Από πολιτιστικής και χωροταξικής απόψεως , η πόλη αποτελεί μία έξοχη μίξη ρουμανικού και ουγγρικού πολιτισμού που τοποθετημένη μέσα στη κατάφυτη κοιλάδα του ποταμού Mures. Ο μισός πληθυσμός της πόλης είναι Ρουμάνοι και ο άλλος μισός είναι Ούγγροι, με τους Ρουμάνους να υπερτερούν ελάχιστα! Η πόλη είναι επισήμως δίγλωσση και τόσο η ρουμανική όσο και η ουγγρική γλώσσα αναγνωρίζονται ως επίσημες και χρησιμοποιούνται στη δημόσια σήμανση, την εκπαίδευση, τη δικαιοσύνη και την πρόσβαση στη δημόσια διοίκηση.
Τα κύρια αξιοθέατα της πόλης είναι η Πλατεία των Τριαντάφυλλων, το Παλάτι Απόλλο, το Παλάτι της Κουλτούρας, το Νομαρχιακό Μέγαρο, η Βιβλιοθήκη Τελέκι, το Φρούριο και άλλα.
*****
Γύρω στις 20:00 παρά φτάσαμε στο κατάλυμα μας. Μπερδευτήκαμε με τους χώρους πάρκινγκ που διαθέτει το κατάλυμα, γιατί έχει έναν που εξυπηρετεί τους διαμένοντες και έναν που εξυπηρετεί τους πελάτες του εστιατορίου, που στεγάζεται στον ευρύτερο χώρο του καταλύματος. Το οποίο εστιατόριο ήταν γεμάτο και το πάρκινγκ μπροστά στην είσοδο του καταλύματος, το ίδιο επίσης…!
Το κατάλυμα που είχαμε διαλέξει είναι το Pension Tempo ( 44€ με πρωινό)
https://www.booking.com/hotel/ro/pensiunea-tempo.el.html?aid=357006;label=gog235jc-hotel-XX-ro-pensiuneaNtempo-unspec-gr-com-L:el-O:windowsS10-B:chrome-N:XX-S:bo-U:XX-H:s;sid=40044fa4e370325ecb64320a6e317dfa;dist=0&sb_price_type=total&type=total&
και το συνιστώ ανεπιφύλακτα!
Κάναμε check-in γρήγορα και σε λίγα λεπτά ήμασταν στο δωμάτιο μας.
Το μόνο κακό που είχε, ήταν το ένα διπλό κρεβάτι αντί των δύο μονών που είχα ζητήσει. Λίγο το κακό όμως για μία νύχτα. Ήταν ευρύχωρο δωμάτιο και το καλύτερο από όλα ήταν το μπάνιο….στο μπάνιο μπορούσες να παίξεις και ποδόσφαιρο!!!
Και φυσικά είχε και το πολυπόθητο σεσουάρ που χρειαζόμουν και είχα στερηθεί το προηγούμενο βράδυ στο χωριό Σαπάντα…Είχε έρθει η ώρα για βουτιά
Αφού λοιπόν, έδιωξα όλη την καπνίλα που είχε μαζευτεί πάνω μου από τις Μαραμούρες…ντύθηκα και ήμουν έτοιμη για βόλτα! Ο αδερφός μου μία από τα ίδια, οπότε βούρ για το κέντρο της πόλης που βρισκόταν πολύ κοντά στο κατάλυμα μας!
Πρώτη στάση ο καθεδρικός της πόλης που βρίσκεται στην κορυφή της πλατείας των τριαντάφυλλων
Μπροστά από τον καθεδρικό και λίγα μέτρα πιο κάτω στην πλατεία των τριαντάφυλλων, βρίσκεται το άγαλμα του Avram Iancu. Ο Avram Iancu ήταν δικηγόρος από την Τρανσυλβανία, ο οποίος έπαιξε σημαντικό ρόλο στην παρεμπόδιση της Ουγγρικής Επανάστασης το 1848. Ήταν ιδιαίτερα δραστήριος και αγωνίστηκε σκληρά για τα δικαιώματα των Ρουμάνων στην Τρανσυλβανία.
Η πλατεία των τριαντάφυλλων είναι το κεντρικότερο σημείο της πόλης. Το όνομα της το έχει πάρει από τα τριαντάφυλλα που βρίσκονται φυτεμένα περιμετρικά της πλατείας. Περιτριγυρισμένη με μερικά από τα πιο σημαντικά αξιοθέατα, η πλατεία αναδύει ένα "άρωμα κουλτούρας" εκτός από αυτό των τριαντάφυλλων.!
Συνεχίζοντας τη βόλτα μας περιμετρικά της πλατείας, φτάσαμε στο Παλάτι της Κουλτούρας. Ανεγέρθη το 1913, από τον τότε δήμαρχο Γκιόργκου Μπερνάντου και αποτελεί ένα από τα πιο όμορφα κτίρια της πόλης. Η εξωτερική του όψη κυριαρχείται από τα τέσσερα μπρούτζινα αγάλματα που βρίσκονται πάνω από την κεντρική είσοδο και αναπαριστούν σημαντικές προσωπικότητες της ουγγρικής κοινωνικής και καλλιτεχνικής ελίτ, όπως της πριγκίπισσας της ουγγαρίας Ελίζαμπεθ και του ομοεθνή της συνθέτη Φέρενζ Έρκελ
Δίπλα ακριβώς από το Παλάτι της Κουλτούρας, βρίσκεται το Νομαρχιακό Μέγαρο. Ανεγέρθη το 1908 επίσης από τον Γκιόργκου Μπερνάντου. Το κτίριο διακρίνεται για το ύψους 58 μέτρων κωδωνοστάσιό του, το οποίο αρχικά λειτουργούσε ως παρατηρητήριο. Η οροφή του διακοσμημένη με πολύχρωμη μαγιολική (βαμμένη κεραμική), αποτελεί ύψιστο δείγμα καλλιτεχνικής και αρχιτεκτονικής συμμετρίας.
Τα δύο παραπάνω κτίρια αντιπροσωπεύουν ότι καλύτερο έχει να προσφέρει η ουγγρική αρχιτεκτονική Αρτ Νουβό στην Τρανσυλβανία!
Αφού περπατήσαμε για αρκετή ώρα τη πλατεία, χαζεύοντας τα κτίρια που υπάρχουν γύρω από αυτήν και το όμορφο φεγγάρι στο νυχτερινό ουρανό, η ώρα πέρασε και κινήσαμε για το δωμάτιο μας. Ώρα για ξεκούραση! Την επόμενη μέρα μας περίμενε μία από τις πιο όμορφες πόλεις της Τρανσυλβανίας και χωριά χαμένα στο χρόνο με πανέμορφες οχειρωμένες εκκλησίες…
Καληνύχτα!
....όλοι μας έχουμε κάποια μείον...ο αδερφός μου έχει αυτό! Εφησυχάζεται με εμένα που οργανώνω τα πάντα και όταν του λέω οτι θα πρέπει να συμμετέχει η απάντηση είναι: "αφού εσύ το κάνεις καλά, γιατί εγώ να σου στερήσω αυτή τη χαρά;;;" 
