Sassenach77
Member
- Μηνύματα
- 8.102
- Likes
- 24.262
- Επόμενο Ταξίδι
- Ελλάδα
- Ταξίδι-Όνειρο
- Γη του Πυρός
Ημέρα 4η – 7 Νοεμβρίου Μέρος 1ο
Το πρωί, όταν άνοιξα το παράθυρο, έξω είχε πάχνη και η μέρα ήταν όμορφη! Όλα ήταν γαλήνια, με τα χρώματα του φθινοπώρου! Βρισκόμουν στη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Ρουμανίας και νόμιζα ότι είμαι σε κάποιο χωριό!
Κατεβήκαμε στην αίθουσα του πρωινού, χωρίς να έχουμε ετοιμάσει τα πράγματα. Και οι δύο πηγαίναμε με έναν αργό ρυθμό σαν κάποιος να μας έλεγε "δεν χρειάζεται να βιάζεστε"…Δεν ξέρω γιατί είχα αυτή την αίσθηση, αλλά στο τέλος αποδείχθηκε σωστή! Στις 08:30 τρώγαμε ήδη το πρωινό μας με την ησυχία μας και διαβάζαμε εφημερίδα.
Στις 09:15 κάναμε check out από το ξενοδοχείο και ξεκινήσαμε. Μέχρι να βγούμε από τη πόλη, χάζευα τα κτίρια και ότι άλλο έβλεπα γύρω μου. Η Cluj είναι όντως μία όμορφη πόλη! Η αγάπη μου για τη φύση όμως υπερτερούσε, οπότε δεν με ενόχλησε τόσο πολύ που δεν την είδα. Βγήκαμε από την πόλη χωρίς να μπούμε καθόλου στο κέντρο της.
Σταματήσαμε να βάλουμε βενζίνη λίγο πιο έξω από τη πόλη και συνεχίσαμε διασχίζοντας τον 1C, μετά στρίψαμε αριστερά στον Ε576 και πλέον ήμασταν εκτός αστικού κέντρου και οδεύαμε προς την εξοχή!!! Οι επόμενες δύο μέρες θα ήταν αποκλειστικά στην επαρχία, με κάποια μικρά περάσματα από μικρές πόλεις της βόρειας Ρουμανίας και στάσεις σε αυτές για φαγητό και αγορά "πολεμοφοδίων". Στο αρχικό πρόγραμμα είχα προσθέσει το Baia Mare, αλλά σύντομα το έβγαλα, γιατί απλά δεν έβρισκα το λόγο να μπώ σε άλλη μία πόλη και να χάσω χρόνο για να δώ…μία πόλη…ήταν σαν να αφήνω το γάμο και να πηγαίνω για πουρνάρια. Για τις επόμενες δύο μέρες ήθελα ότι πιο αντι-τουριστικό υπάρχει, ήθελα δρόμους της κακιάς ώρας, ήθελα να ξαναβρεθώ στα Καρπάθια και ήθελα να βλέπω χωριά και φύση…πολύ φύση!!!!
Τις πρωινές ώρες είχε αραιή ομίχλη. Αργότερα κατά τις 11:00 η μέρα είχε ζεστάνει, η ομίχλη είχε υποχωρήσει και καθ’ όλη τη διάρκεια της σημερινής διαδρομής κάναμε και αρκετές στάσεις σε μέρη που απλά δεν είχε τίποτα εκτός από φύση!
Ο δρόμος ήταν πολύ καλός και συνεχίζαμε ορεξάτοι, περνώντας από διάφορα χωριά, όπως το χωριό Rascruci…
…συναντώντας εκκλησίες διαφορετικού στυλ…
….είδαμε και την Ορθόδοξη εκκλησία του Μεγαλομάρτυρα Αγίου Γεωργίου, πρίν από το Bunesti…
…ώσπου φτάσαμε στη πόλη Dej. Δεν μπήκαμε στο κέντρο της. Την διασχίσαμε περιμετρικά, έχοντας στα δεξιά μας το ποτάμι Somes.
Δυτικά του Dej συναντάμε την συμβολή των ποταμών Somesul Mic και Somesul Mare, οι οποίοι πηγάζουν από τα όροι Apuseni και Rodna αντίστοιχα. Ο ποταμός που σχηματίζεται ονομάζεται Somes, είναι ο 5ος σε μήκος ποταμός της Ρουμανίας και φτάνει μέχρι την Ουγγαρία, όπου και ενώνεται με τον ποταμό Τίσα.
Φτάσαμε στη γέφυρα, κάτω από την οποία περνάει ο Somes, την διασχίσαμε, για να συνεχίσουμε στον Ε58…
….έως το χωριό Caseiu.
Εδώ διέκρινα τα πρώτα δείγματα ξυλογλυπτικής, για τα οποία φημίζεται η κομητεία των Μαραμούρων! Μόνο που δεν είχαμε μπεί ακόμα στη περιοχή των Μαραμούρων...
- Π: Πρόσεξες τα κάγκελα των σπιτιών; Είναι πολύ όμορφα!!!
Χασκογελάω εγώ και απαντώ
- Ε: Και ακόμα δεν έχεις δεί τίποτα….
- Π: Γιατί το λές αυτό; Τι έχει πιο μετά;
- Ε: Θα δείς…Έκπληξη!!!
Μου έκανε εντύπωση πάντως που τα πρόσεξε! Και χάρηκα που του άρεσαν, γιατί δεν ήμουν σίγουρη τι εντύπωση θα αποκόμιζε από την σημερινή και την αυριανή μέρα, που τις είχα αφιερωμένες στην περιοχή των Μαραμούρων. Αλλά ακόμα ήταν πολύ νωρίς για να καταλάβω αν στο τέλος θα του άρεσε αυτό που θα έβλεπε ή θα άκουγα κανα ξεγυρισμένο μπινελίκι….Όχι τόσο για την διαδρομή που θα ακολουθούσαμε, τα χωριά που θα βλέπαμε, την αξιοθαύμαστη γλυπτική της περιοχής και την φύση που θα απολαμβάναμε (γι’ αυτά ήμουν σίγουρη, ότι θα έμενε ευχαριστημένος), αλλά κυρίως για τα αξιοθέατα που είχα διαλέξει να δούμε….
Στο χωριό Caseiu υπάρχει μία διασταύρωση που αν στρίψεις δεξιά παίρνεις τον 18Β ή συνεχίζεις ευθεία και αριστερά στον Ε58
Το "σπίρτο" GPS, μας πήγε από τον πιο κεντρικό δρόμο, τον Ε58, διανύοντας έτσι περισσότερα χιλιόμετρα για να φτάσουμε στον πρώτο μας προορισμό και χάνοντας μία διαδρομή από τον 18Β με πιο απομονωμένα χωριά, περισσότερο φυσικό κάλλος και με λιγότερα χιλιόμετρα….Το κατάλαβα αργότερα, στο τέλος αυτής της μέρας, όταν έλενξα την διαδρομή μας καλύτερα, σύμφωνα με τις σημειώσεις μου, κοιτώντας τον κλασικό χάρτη που είχα μαζί μου…ξέρετε, αυτόν τον χάρτη που προμηθευόμαστε από χαρτοπωλεία-βιβλιοπωλεία, (ηλεκτρονικά και μη) και είναι σαν ένα μεγάλο σεντόνι, που το ανοίγεις κάθε φορά για να το διπλώσεις στα σημεία που σε ενδιαφέρουν και στο τέλος του ταξιδιού καταντάει ένα χιλιοτσαλακωμένο "πατσαβούρι", που κάνεις πολύ κόπο να το διπλώσεις και να το φέρεις στην αρχική του μορφή…. Τέτοιοι χάρτες βρίσκονται στη βιβλιοθήκη μου και αποτελούν αναμνηστικά ανεκτίμητης αξίας, των οδικών μου ταξιδιών και όχι μόνο!
Συνεχίζουμε και φτάνουμε στο χωριό Coplean…
…μετά στο χωριό Catcau….
…όπου θαυμάσαμε την πανέμορφη εκκλησία του, με τη χαρακτηριστική κόκκινη σκεπή, το κόκκινο καμπαναριό και το κόκκινο κιόσκι της….
…για να συνεχίσουμε λίγα χιλιόμετρα ακόμα…
….και να φτάσουμε στο χωριό Capalna, όπου είδαμε την Ελληνική καθολική εκκλησία των Αγίων Αρχαγγέλων Μιχαήλ και Γαβριήλ, με την ασημένια στέγη και το αντίστοιχο σε χρώμα καμπαναριό της…
….συναντώντας κάρα στο διάβα μας...
…έπειτα περάσαμε από το χωριό Gura Vladesei…
…για να φτάσουμε στο χωριό Galgau, όπου στρίψαμε δεξιά στον 109F…
…περάσαμε από το χωριό Poiana Blenchii…
….για να συναντήσουμε τα όρια της κομητείας των Μαραμούρων!
Maramures County – Romania
Οι Μαραμούρες είναι μία γεωγραφική, ιστορική και εθνο-πολιτισμική περιοχή της βόρειας Ρουμανίας και της δυτικής Ουκρανίας. Βρίσκεται στα βορειανατολικά των Καρπαθίων, κατά μήκος του ποταμού Τίσα και περιλαμβάνει τη ομώνυμη κοιλάδα των Μαραμούρων και τα γύρω βουνά των Καρπαθίων. Στη νότια περιοχή , η πλειοψηφία του πληθυσμού είναι Ρουμάνοι . Υπάρχουν επίσης κάποιοι Ούγγροι , Ουκρανοί, Γερμανοί, Εβραίοι και Ρομά. Στο βόρειο τμήμα , η πλειοψηφία είναι Ουκρανοί, με μικρότερο αριθμό Ρουμάνων, Ούγγρων και Γερμανών κατοίκων. Ο λόγος για τον οποίο η περιοχή χωρίστηκε σε δύο μέρη είναι γιατί, στο βόρειο τμήμα οι περισσότεροι άνθρωποι μιλούν την ουκρανική γλώσσα, ενώ στο νότιο τμήμα οι περισσότεροι μιλούν ρουμανικά. Από τη δεκαετία του 1940, υπάρχουν χωριά κομμένα στα δύο από τα κρατικά σύνορα. Υπάρχουν μερικά χωριά στο βορρά (εντός της Ουκρανίας) που έχουν μεγάλο πληθυσμό Ρουμάνων, καθώς και μερικά χωριά στη Ρουμανία που έχουν μεγάλο πληθυσμό Ουκρανών. Σήμερα το όνομα "Maramures" χρησιμοποιείται για να προσδιορίσει την περιφέρεια Μαραμούρες στη βορειοδυτική Ρουμανία, η οποία αποτελεί το νότιο τμήμα της ιστορικής περιοχής. Η Baia Mare είναι η μεγαλύτερη πόλη και πρωτεύουσα των Μαραμούρων. Περιβάλλεται απ' όλες τις πλευρές από λόφους και βουνά, καθώς βρίσκεται κοντά στα όρη Gutai και Ignis, μια περιοχή γνωστή για τα υπέροχα τοπία της.
Το μεγαλύτερο μέρος της επιφάνειας των Μαραμούρων καλύπτεται από πυκνά δάση, γεγονός που ορίζει πλήρως την πολιτιστική της ταυτότητα, μιας και το ξύλο αποτέλεσε και εξακολουθεί να αποτελεί θεμέλιο λίθο της ιστορικής της πορείας. Υπάρχουν πολλές βιοτεχνίες ξυλογλυπτικής και χειροτεχνίας. Οι ψηλές ξύλινες εκκλησίες και οι σκαλιστές ξύλινες πόρτες και περιφράξεις των σπιτιών, αποτελούν περίτρανη απόδειξη της αρμονικής συμβίωσης των κατοίκων της με το δάσος και τη φύση!
Η περιοχή των Μαραμούρων κρατά ακόμα την αγροτική του παράδοση και απλότητα. Είναι γνωστή για την χρήση παραδοσιακών πρακτικών στην γεωργία και τη κτηνοτροφία, που αντιστέκονται σθεναρά στην σύγχρονη εκβιομηχάνιση. Το όργωμα, η φύτευση, η συγκομιδή και η δεματοποίηση γίνονται κυρίως με χειρωνακτική εργασία.
Τα πατροπαράδοτα ήθη και έθιμα κατέχουν την πρώτη θέση στην καθημερινότητα των κατοίκων της περιοχής. Θα συναντήσετε ανθρώπους που φορούν χειροποίητες παραδοσιακές φορεσιές, θα δείτε τα πατροπαράδοτα πανηγύρια που διοργανώνουν, θα γευτείτε παραδοσιακές λιχουδιές και ποτά και θα ακούσετε τους ήχους της κιθάρας zongora, όπως ακριβώς αντηχούσαν και στο παρελθόν!
Συνεχίσαμε τη πορεία μας σε ένα δρόμο κατάφυτο, ανάμεσα σε βουνά…
…για να φτάσουμε στο χωριό Baba…
…μετά στο χωριό Coroieni…
…και να βρούμε στο δρόμο μας ένα ξύλινο κιόσκι, περίτεχνα σκαλισμένο, με τη χαρακτηριστική σκεπή της αρχιτεκτονικής δομής των Μαραμούρων με το σταυρό στη κορυφή!
Σταματήσαμε για να κάνουμε μία μικρή βόλτα τριγύρω και να θαυμάσουμε τη φύση. Κάτσαμε ένα τεταρτάκι, να φάμε το φρούτο μας, να βγάλουμε φωτογραφίες και να περιεργαστούμε….τα προβατάκια! Τα πρόβατα της Ρουμανίας έχουν "περμανάντ"….ναι, ναι, έχουν περμανάντ
Έχουν σγουρό μαλλάκι στο κεφάλι τους και μοιάζουν σαν να έχουν κάνει όλα περμανάντ!!! Αργότερα θα τα φωτογράφιζα και από κοντινότερη απόσταση
Συνεχίσαμε περνώντας από το χωριό Valenii Lapusului…
…βγαίνοντας απο το χωριό, στο δρόμο μας βλέπαμε δεξιά και αριστερά πλαστικές σακούλες δεμένες στους θάμνους που βρίσκονταν στην άκρη του δρόμου. Στην αρχή τα πέρασα για πεταμένα σκουπίδια και ξενέρωσα…μετά πρόσεξα ότι είναι δεμένες στους θάμνους! Δεν έχω ιδέα σε τι αποσκοπούσε αυτό…παράξενο πάντως, φαίνονταν σαν να οριοθετούσαν τον δρόμο!
Συνεχίζοντας να βλέπουμε σακούλες δεμένες, κάποια στιγμή φτάσαμε στα όρια της περιοχής του Targu Lapus.
Περάσαμε και από το χωριό Razoare…
…είδαμε και τα νεκροταφεία του χωριού σε μία μικρή πλαγιά…
…συνεχίσαμε από ένα όμορφο δρόμο με δέντρα ολόγυρα και στα δεξιά μας είχαμε το ποταμό Lapus….
…για να μπούμε στη μικρή πόλη Targu Lapus. Σταματήσαμε για να κάνουμε μία μικρή βόλτα και να ψωνίσουμε "πολεμοφόδια".
Είδαμε τον ναό της Μεταρρύθμισης
Είδαμε και την ορθόδοξη εκκλησία της πόλης
Αφού κάναμε τα ψώνια μας, φάγαμε άλλο ένα φρούτο και συνεχίσαμε προς το χωριό Rogoz, όπου και θα βλέπαμε το πρώτο μας αξιοθέατο για σήμερα. Την πρώτη ξύλινη εκκλησία!
Συνεχίζεται…
Το πρωί, όταν άνοιξα το παράθυρο, έξω είχε πάχνη και η μέρα ήταν όμορφη! Όλα ήταν γαλήνια, με τα χρώματα του φθινοπώρου! Βρισκόμουν στη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Ρουμανίας και νόμιζα ότι είμαι σε κάποιο χωριό!
Κατεβήκαμε στην αίθουσα του πρωινού, χωρίς να έχουμε ετοιμάσει τα πράγματα. Και οι δύο πηγαίναμε με έναν αργό ρυθμό σαν κάποιος να μας έλεγε "δεν χρειάζεται να βιάζεστε"…Δεν ξέρω γιατί είχα αυτή την αίσθηση, αλλά στο τέλος αποδείχθηκε σωστή! Στις 08:30 τρώγαμε ήδη το πρωινό μας με την ησυχία μας και διαβάζαμε εφημερίδα.
Στις 09:15 κάναμε check out από το ξενοδοχείο και ξεκινήσαμε. Μέχρι να βγούμε από τη πόλη, χάζευα τα κτίρια και ότι άλλο έβλεπα γύρω μου. Η Cluj είναι όντως μία όμορφη πόλη! Η αγάπη μου για τη φύση όμως υπερτερούσε, οπότε δεν με ενόχλησε τόσο πολύ που δεν την είδα. Βγήκαμε από την πόλη χωρίς να μπούμε καθόλου στο κέντρο της.
Σταματήσαμε να βάλουμε βενζίνη λίγο πιο έξω από τη πόλη και συνεχίσαμε διασχίζοντας τον 1C, μετά στρίψαμε αριστερά στον Ε576 και πλέον ήμασταν εκτός αστικού κέντρου και οδεύαμε προς την εξοχή!!! Οι επόμενες δύο μέρες θα ήταν αποκλειστικά στην επαρχία, με κάποια μικρά περάσματα από μικρές πόλεις της βόρειας Ρουμανίας και στάσεις σε αυτές για φαγητό και αγορά "πολεμοφοδίων". Στο αρχικό πρόγραμμα είχα προσθέσει το Baia Mare, αλλά σύντομα το έβγαλα, γιατί απλά δεν έβρισκα το λόγο να μπώ σε άλλη μία πόλη και να χάσω χρόνο για να δώ…μία πόλη…ήταν σαν να αφήνω το γάμο και να πηγαίνω για πουρνάρια. Για τις επόμενες δύο μέρες ήθελα ότι πιο αντι-τουριστικό υπάρχει, ήθελα δρόμους της κακιάς ώρας, ήθελα να ξαναβρεθώ στα Καρπάθια και ήθελα να βλέπω χωριά και φύση…πολύ φύση!!!!
Τις πρωινές ώρες είχε αραιή ομίχλη. Αργότερα κατά τις 11:00 η μέρα είχε ζεστάνει, η ομίχλη είχε υποχωρήσει και καθ’ όλη τη διάρκεια της σημερινής διαδρομής κάναμε και αρκετές στάσεις σε μέρη που απλά δεν είχε τίποτα εκτός από φύση!
Ο δρόμος ήταν πολύ καλός και συνεχίζαμε ορεξάτοι, περνώντας από διάφορα χωριά, όπως το χωριό Rascruci…
…συναντώντας εκκλησίες διαφορετικού στυλ…
….είδαμε και την Ορθόδοξη εκκλησία του Μεγαλομάρτυρα Αγίου Γεωργίου, πρίν από το Bunesti…
…ώσπου φτάσαμε στη πόλη Dej. Δεν μπήκαμε στο κέντρο της. Την διασχίσαμε περιμετρικά, έχοντας στα δεξιά μας το ποτάμι Somes.
Δυτικά του Dej συναντάμε την συμβολή των ποταμών Somesul Mic και Somesul Mare, οι οποίοι πηγάζουν από τα όροι Apuseni και Rodna αντίστοιχα. Ο ποταμός που σχηματίζεται ονομάζεται Somes, είναι ο 5ος σε μήκος ποταμός της Ρουμανίας και φτάνει μέχρι την Ουγγαρία, όπου και ενώνεται με τον ποταμό Τίσα.
Φτάσαμε στη γέφυρα, κάτω από την οποία περνάει ο Somes, την διασχίσαμε, για να συνεχίσουμε στον Ε58…
….έως το χωριό Caseiu.
Εδώ διέκρινα τα πρώτα δείγματα ξυλογλυπτικής, για τα οποία φημίζεται η κομητεία των Μαραμούρων! Μόνο που δεν είχαμε μπεί ακόμα στη περιοχή των Μαραμούρων...
- Π: Πρόσεξες τα κάγκελα των σπιτιών; Είναι πολύ όμορφα!!!
Χασκογελάω εγώ και απαντώ
- Ε: Και ακόμα δεν έχεις δεί τίποτα….
- Π: Γιατί το λές αυτό; Τι έχει πιο μετά;
- Ε: Θα δείς…Έκπληξη!!!
Μου έκανε εντύπωση πάντως που τα πρόσεξε! Και χάρηκα που του άρεσαν, γιατί δεν ήμουν σίγουρη τι εντύπωση θα αποκόμιζε από την σημερινή και την αυριανή μέρα, που τις είχα αφιερωμένες στην περιοχή των Μαραμούρων. Αλλά ακόμα ήταν πολύ νωρίς για να καταλάβω αν στο τέλος θα του άρεσε αυτό που θα έβλεπε ή θα άκουγα κανα ξεγυρισμένο μπινελίκι….Όχι τόσο για την διαδρομή που θα ακολουθούσαμε, τα χωριά που θα βλέπαμε, την αξιοθαύμαστη γλυπτική της περιοχής και την φύση που θα απολαμβάναμε (γι’ αυτά ήμουν σίγουρη, ότι θα έμενε ευχαριστημένος), αλλά κυρίως για τα αξιοθέατα που είχα διαλέξει να δούμε….
Στο χωριό Caseiu υπάρχει μία διασταύρωση που αν στρίψεις δεξιά παίρνεις τον 18Β ή συνεχίζεις ευθεία και αριστερά στον Ε58
Το "σπίρτο" GPS, μας πήγε από τον πιο κεντρικό δρόμο, τον Ε58, διανύοντας έτσι περισσότερα χιλιόμετρα για να φτάσουμε στον πρώτο μας προορισμό και χάνοντας μία διαδρομή από τον 18Β με πιο απομονωμένα χωριά, περισσότερο φυσικό κάλλος και με λιγότερα χιλιόμετρα….Το κατάλαβα αργότερα, στο τέλος αυτής της μέρας, όταν έλενξα την διαδρομή μας καλύτερα, σύμφωνα με τις σημειώσεις μου, κοιτώντας τον κλασικό χάρτη που είχα μαζί μου…ξέρετε, αυτόν τον χάρτη που προμηθευόμαστε από χαρτοπωλεία-βιβλιοπωλεία, (ηλεκτρονικά και μη) και είναι σαν ένα μεγάλο σεντόνι, που το ανοίγεις κάθε φορά για να το διπλώσεις στα σημεία που σε ενδιαφέρουν και στο τέλος του ταξιδιού καταντάει ένα χιλιοτσαλακωμένο "πατσαβούρι", που κάνεις πολύ κόπο να το διπλώσεις και να το φέρεις στην αρχική του μορφή…. Τέτοιοι χάρτες βρίσκονται στη βιβλιοθήκη μου και αποτελούν αναμνηστικά ανεκτίμητης αξίας, των οδικών μου ταξιδιών και όχι μόνο!
Συνεχίζουμε και φτάνουμε στο χωριό Coplean…
…μετά στο χωριό Catcau….
…όπου θαυμάσαμε την πανέμορφη εκκλησία του, με τη χαρακτηριστική κόκκινη σκεπή, το κόκκινο καμπαναριό και το κόκκινο κιόσκι της….
…για να συνεχίσουμε λίγα χιλιόμετρα ακόμα…
….και να φτάσουμε στο χωριό Capalna, όπου είδαμε την Ελληνική καθολική εκκλησία των Αγίων Αρχαγγέλων Μιχαήλ και Γαβριήλ, με την ασημένια στέγη και το αντίστοιχο σε χρώμα καμπαναριό της…
….συναντώντας κάρα στο διάβα μας...
…έπειτα περάσαμε από το χωριό Gura Vladesei…
…για να φτάσουμε στο χωριό Galgau, όπου στρίψαμε δεξιά στον 109F…
…περάσαμε από το χωριό Poiana Blenchii…
….για να συναντήσουμε τα όρια της κομητείας των Μαραμούρων!
Maramures County – Romania
Οι Μαραμούρες είναι μία γεωγραφική, ιστορική και εθνο-πολιτισμική περιοχή της βόρειας Ρουμανίας και της δυτικής Ουκρανίας. Βρίσκεται στα βορειανατολικά των Καρπαθίων, κατά μήκος του ποταμού Τίσα και περιλαμβάνει τη ομώνυμη κοιλάδα των Μαραμούρων και τα γύρω βουνά των Καρπαθίων. Στη νότια περιοχή , η πλειοψηφία του πληθυσμού είναι Ρουμάνοι . Υπάρχουν επίσης κάποιοι Ούγγροι , Ουκρανοί, Γερμανοί, Εβραίοι και Ρομά. Στο βόρειο τμήμα , η πλειοψηφία είναι Ουκρανοί, με μικρότερο αριθμό Ρουμάνων, Ούγγρων και Γερμανών κατοίκων. Ο λόγος για τον οποίο η περιοχή χωρίστηκε σε δύο μέρη είναι γιατί, στο βόρειο τμήμα οι περισσότεροι άνθρωποι μιλούν την ουκρανική γλώσσα, ενώ στο νότιο τμήμα οι περισσότεροι μιλούν ρουμανικά. Από τη δεκαετία του 1940, υπάρχουν χωριά κομμένα στα δύο από τα κρατικά σύνορα. Υπάρχουν μερικά χωριά στο βορρά (εντός της Ουκρανίας) που έχουν μεγάλο πληθυσμό Ρουμάνων, καθώς και μερικά χωριά στη Ρουμανία που έχουν μεγάλο πληθυσμό Ουκρανών. Σήμερα το όνομα "Maramures" χρησιμοποιείται για να προσδιορίσει την περιφέρεια Μαραμούρες στη βορειοδυτική Ρουμανία, η οποία αποτελεί το νότιο τμήμα της ιστορικής περιοχής. Η Baia Mare είναι η μεγαλύτερη πόλη και πρωτεύουσα των Μαραμούρων. Περιβάλλεται απ' όλες τις πλευρές από λόφους και βουνά, καθώς βρίσκεται κοντά στα όρη Gutai και Ignis, μια περιοχή γνωστή για τα υπέροχα τοπία της.
Το μεγαλύτερο μέρος της επιφάνειας των Μαραμούρων καλύπτεται από πυκνά δάση, γεγονός που ορίζει πλήρως την πολιτιστική της ταυτότητα, μιας και το ξύλο αποτέλεσε και εξακολουθεί να αποτελεί θεμέλιο λίθο της ιστορικής της πορείας. Υπάρχουν πολλές βιοτεχνίες ξυλογλυπτικής και χειροτεχνίας. Οι ψηλές ξύλινες εκκλησίες και οι σκαλιστές ξύλινες πόρτες και περιφράξεις των σπιτιών, αποτελούν περίτρανη απόδειξη της αρμονικής συμβίωσης των κατοίκων της με το δάσος και τη φύση!
Η περιοχή των Μαραμούρων κρατά ακόμα την αγροτική του παράδοση και απλότητα. Είναι γνωστή για την χρήση παραδοσιακών πρακτικών στην γεωργία και τη κτηνοτροφία, που αντιστέκονται σθεναρά στην σύγχρονη εκβιομηχάνιση. Το όργωμα, η φύτευση, η συγκομιδή και η δεματοποίηση γίνονται κυρίως με χειρωνακτική εργασία.
Τα πατροπαράδοτα ήθη και έθιμα κατέχουν την πρώτη θέση στην καθημερινότητα των κατοίκων της περιοχής. Θα συναντήσετε ανθρώπους που φορούν χειροποίητες παραδοσιακές φορεσιές, θα δείτε τα πατροπαράδοτα πανηγύρια που διοργανώνουν, θα γευτείτε παραδοσιακές λιχουδιές και ποτά και θα ακούσετε τους ήχους της κιθάρας zongora, όπως ακριβώς αντηχούσαν και στο παρελθόν!
Συνεχίσαμε τη πορεία μας σε ένα δρόμο κατάφυτο, ανάμεσα σε βουνά…
…για να φτάσουμε στο χωριό Baba…
…μετά στο χωριό Coroieni…
…και να βρούμε στο δρόμο μας ένα ξύλινο κιόσκι, περίτεχνα σκαλισμένο, με τη χαρακτηριστική σκεπή της αρχιτεκτονικής δομής των Μαραμούρων με το σταυρό στη κορυφή!
Σταματήσαμε για να κάνουμε μία μικρή βόλτα τριγύρω και να θαυμάσουμε τη φύση. Κάτσαμε ένα τεταρτάκι, να φάμε το φρούτο μας, να βγάλουμε φωτογραφίες και να περιεργαστούμε….τα προβατάκια! Τα πρόβατα της Ρουμανίας έχουν "περμανάντ"….ναι, ναι, έχουν περμανάντ
Έχουν σγουρό μαλλάκι στο κεφάλι τους και μοιάζουν σαν να έχουν κάνει όλα περμανάντ!!! Αργότερα θα τα φωτογράφιζα και από κοντινότερη απόσταση
Συνεχίσαμε περνώντας από το χωριό Valenii Lapusului…
…βγαίνοντας απο το χωριό, στο δρόμο μας βλέπαμε δεξιά και αριστερά πλαστικές σακούλες δεμένες στους θάμνους που βρίσκονταν στην άκρη του δρόμου. Στην αρχή τα πέρασα για πεταμένα σκουπίδια και ξενέρωσα…μετά πρόσεξα ότι είναι δεμένες στους θάμνους! Δεν έχω ιδέα σε τι αποσκοπούσε αυτό…παράξενο πάντως, φαίνονταν σαν να οριοθετούσαν τον δρόμο!
Συνεχίζοντας να βλέπουμε σακούλες δεμένες, κάποια στιγμή φτάσαμε στα όρια της περιοχής του Targu Lapus.
Περάσαμε και από το χωριό Razoare…
…είδαμε και τα νεκροταφεία του χωριού σε μία μικρή πλαγιά…
…συνεχίσαμε από ένα όμορφο δρόμο με δέντρα ολόγυρα και στα δεξιά μας είχαμε το ποταμό Lapus….
…για να μπούμε στη μικρή πόλη Targu Lapus. Σταματήσαμε για να κάνουμε μία μικρή βόλτα και να ψωνίσουμε "πολεμοφόδια".
Είδαμε τον ναό της Μεταρρύθμισης
Είδαμε και την ορθόδοξη εκκλησία της πόλης
Αφού κάναμε τα ψώνια μας, φάγαμε άλλο ένα φρούτο και συνεχίσαμε προς το χωριό Rogoz, όπου και θα βλέπαμε το πρώτο μας αξιοθέατο για σήμερα. Την πρώτη ξύλινη εκκλησία!
Συνεχίζεται…
....όλοι μας έχουμε κάποια μείον...ο αδερφός μου έχει αυτό! Εφησυχάζεται με εμένα που οργανώνω τα πάντα και όταν του λέω οτι θα πρέπει να συμμετέχει η απάντηση είναι: "αφού εσύ το κάνεις καλά, γιατί εγώ να σου στερήσω αυτή τη χαρά;;;" 
μόλις διαπιστώσω πόσα πολλά δεν είδα....
