Sassenach77
Member
- Μηνύματα
- 7.128
- Likes
- 20.371
- Επόμενο Ταξίδι
- Τατζικιστάν
- Ταξίδι-Όνειρο
- Γη του Πυρός
Ημέρα 4η – 7 Νοεμβρίου
Μέρος 3ο
Βρισκόμενοι στον 182C, σε λιγότερο από 15 λεπτά, στρίψαμε δεξιά για να φτάσουμε στην είσοδο του χωριού Plopis.
Έχοντας μπεί πλέον στο χωριό, σ’ ένα σημείο υπήρχε μία πινακίδα που έλεγε να στρίψουμε αριστερά προς την εκκλησία των Αρχαγγέλων Μιχαήλ & Γαβριήλ. Σε 500 μέτρα θα την συναντούσαμε.
Wooden church Plopis - Unesco World Heritage Site
Το χωριό Plopis βρίσκεται στη κοιλάδα του ποταμού Cavnic. Η ξύλινη εκκλησία του χωριού είναι χτισμένη μεταξύ 1796 και 1798 και είναι αφιερωμένη στους Αρχαγγέλους Μιχαήλ & Γαβριήλ.
Οι τοίχοι της εκκλησίας από χοντρά δρύινα δοκάρια, οι αρμονικές αναλογίες δομής, η τεχνική της εκτέλεσης, η σκαλισμένη και βαμμένη διακόσμηση του εσωτερικού της και το περιβάλλον του χωριού, ήταν η αιτία να ενταχθεί στον κατάλογο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της Unesco.
Τα θεμέλια της εκκλησίας αποτελούνται από μεγάλες πέτρινες πλάκες. Το σχέδιο της είναι το συνηθισμένο ορθογώνιο, με πενταγωνική αψίδα. Υπάρχει μια βεράντα μπροστά από την κύρια είσοδο, στη δυτική πρόσοψη, με έξι συμπαγείς πυλώνες που στηρίζουν τις δοκούς, που φέρουν το βάρος της οροφής. Οι ημικυκλικές καμάρες ενώνουν τους πυλώνες.
Ο πύργος πάνω από τον πρόναο έχει μπαλκόνι, με 16 κολόνες και καμάρες. Στις γωνίες της οροφής του πύργου υπάρχουν τέσσερα διακοσμητικά πυργάκια μικρού μεγέθους.
Τα παράθυρα της εκκλησίας είναι πολύ μικρά και είναι διατεταγμένα σε ζεύγη. Τα μικρότερα πάνω από τα ελαφρώς μεγαλύτερα. Το επάνω πλαίσιο των παραθύρων διαμορφώνεται σε ένα κομψό, μαρκαρισμένο αψιδωτό τόξο. Ο πρόναος είναι πολύ σκοτεινός, με μόνο ένα παράθυρο, ενώ υπάρχουν οκτώ παράθυρα στο ναό και έξι στο τέμπλο.
Οι τοιχογραφίες έγιναν το 1811 από τον Ştefan de Şişeşti, όπως φαίνεται από μια επιγραφή πάνω σε μια από αυτές, αλλά διατηρούνται μόνο αυτές στο ιερό και στο τέμπλο του ναού. Ο θόλος της εκκλησίας χωρίζεται σε τρία μέρη, τον κεντρικό θόλο πάνω από το κλίτος και τους δύο πλευρικούς. Πρόκειται για μια μοναδική δομή ανάμεσα στις ξύλινες εκκλησίες. Ο κεντρικός θόλος έχει στη μέση μια αναπαράσταση της Αγίας Τριάδας, με την Παναγία στο ανατολικό άκρο. Οι πλευρικοί θόλοι έχουν σκηνές από τη ζωή και τα πάθη του Χριστού.
Ο ίδιος ζωγράφος έχει φιλοτεχνήσει τα έργα ζωγραφικής της εκκλησίας στο γειτονικό χωριό Surdesti. Η εκκλησία στο Plopis μπορεί να θεωρηθεί ως η νεότερη αδελφή της εκκλησίας του Surdesti. Οι ομοιότητες περιλαμβάνουν όχι μόνο το ύφος της ζωγραφικής, αλλά και ορισμένα αρχιτεκτονικά στοιχεία, όπως ο ψηλός πύργος, με τα τέσσερα γωνιακά πυργάκια και ορισμένα γλυπτά διακοσμητικά στοιχεία, στις προσόψεις και τις τομές στα κιγκλιδώματα. Υπάρχουν, ωστόσο, διάφορα στοιχεία που διαφοροποιούν αυτήν την εκκλησία από τις άλλες στην περιοχή όπως: οι διπλές σειρές των παραθύρων και η τριπλή θόλος, που προκύπτουν από το γεγονός ότι οι τοίχοι δεν "κουμπώνουν" ελαφρώς προς τα μέσα, όπως στις περισσότερες άλλες εκκλησίες.
Μπροστά από την εκκλησία υπάρχει ελεύθερος χώρος πάρκινγκ για τους επισκέπτες. Δίπλα στο πάρκινγκ υπάρχουν τουαλέτες και ακριβώς απέναντι είχαμε συντροφιά τα χαρακτηριστικά δεμάτια της περιοχής των Μαραμούρων!!! Γύρω από την εκκλησία και τα νεκροταφεία της, υπάρχει ένας ΥΠΕΡΟΧΟΣ ξύλινος φράχτης, που περικλείει όλο αυτόν τον χώρο. Αργότερα θα έβλεπα και αλλού αυτόν, τον χαρακτηριστικά όμορφο φράχτη, που θα μου μείνει αξέχαστος, όπως αξέχαστα μου έμειναν και άλλα πράγματα σε αυτήν την μοναδική εκκλησία…!!!!
Ένα πέτρινο μονοπάτι οδηγεί στην είσοδο της εκκλησίας. Δεξιά και αριστερά υπάρχουν μνήματα διακοσμημένα με πολλά λουλούδια…με πάρα πολλά λουλούδια !!! Έκανα πρώτα βόλτα στο γύρω χώρο. Εκεί που είχα στο οπτικό μου πεδίο τον αδερφό μου, κάποια στιγμή τον έχασα…δεν δίνω σημασία!
Στη συνέχεια κατευθύνθηκα στην είσοδο της εκκλησίας. Εξακολουθούσα να μην βλέπω πουθενά τον αδερφό μου…πάλι δεν δίνω σημασία!
Μπαίνω στο μπροστινό μπαλκόνι της εκκλησίας και περιεργάζομαι τα πανέμορφα σχέδια της βεράντας και όλης της εισόδου
Επιχειρώ να ανοίξω την πόρτα…δεν ! Ψάχνω τηλέφωνο…δεν ! Βγαίνω από το μπαλκόνι της εκκλησιας, ψάχνω τον αδερφό μου…δεν!
- «Τι στο καλό;…» σκέφτομαι «που είναι;..»
Τότε βλέπω τον αδερφό μου να έρχεται παρέα με έναν κυριούλη, έναν χαμογελαστό κυριούλη!
Για να ακριβολογήσω, και ο κυριούλης και ο αδερφός μου χαμογελούσαν!!!...Μες τη καλή χαρά ένα πράγμα και οι δύο
Μου δίνει το χέρι του ο κυριούλης και με χαιρετάει τόσο καλόκαρδα, που πραγματικά τον έβαλα στην καρδιά μου αυτόν τον άνθρωπο από την πρώτη στιγμή!!!! Μας κάνει νόημα και στους δύο να τον ακολουθήσουμε. Ε, ναι είχαμε τον κλειδοκράτορα μας
Τι είχε γίνει; : Το αδερφάκι μου που έλεγε, ότι δεν πειράζει που δεν είδαμε την πρώτη εκκλησία εσωτερικά, όση ώρα εγώ έκανα βόλτα στα νεκροταφεία, είχε επιχειρήσει να μπεί στην εκκλησία, βρήκε τη πόρτα κλειστή και βγήκε από το χώρο της εκκλησίας, πήγε στο πάρκινγκ και άρχισε να κάνει βόλτες εκεί τριγύρω για να βρεί…τον κλειδοκράτορα
Το καλύτερο απ’ όλα ήταν, ότι όντως τελικά τον βρήκε !!!!...ή μάλλον, ο κυριούλης είδε τον αδερφό μου που έψαχνε και τον πήρε από τον ώμο και τον έφερε στην εκκλησία για να του την ανοίξει
Ο αγαπημένος μας κλειδοκράτορας!!!
Η πρώτη εικόνα που αντικρίσαμε μπαίνοντας. Και ο πρόναος δεξιά και αριστερά με τα διπλά παράθυρα!
* Πρίν μπώ στο κύριο κλίτος, δεξιά είχε ένα καλαθάκι. Είδα χρήματα μέσα…Μέχρι τώρα δεν είχαμε πληρώσει τίποτα και πουθενά. Ο κυριούλης δεν μας ζήτησε τίποτα!!! Έβγαλα λοιπόν ένα χαρτονόμισμα των 10Lei και το άφησα στο καλαθάκι! Μέχρι να φύγουμε ο κυριούλης δεν μας ζήτησε κανένα αντίτιμο. Και αυτό έγινε σε όποια ξύλινη εκκλησία μπορέσαμε να μπούμε!!! Απλά αφήνεις ότι θές εσύ σε ένα καλαθάκι
Προχωράμε προς το κέντρο της εκκλησίας. Στα αριστερά είχε μία ξύλινη σκάλα που οδηγούσε σε ένα εσωτερικό μπαλκόνι της εκκλησίας (σε αυτό δεν ανέβηκα αν και μπορούσα), ευθεία είδα το τέμπλο, το οποίο ήταν γεμάτο εικόνες και παραδοσιακά κεντήματα, ο πολυέλαιος ήταν όλος ξύλινος και περίτεχνα σκαλισμένος και η πόρτα του ιερού ήταν ένα αριστούργημα!!! Ξύλινη φυσικά, με περίτεχνα σκαλίσματα παντού, είχε τσαμπιά σταφυλιών σκαλισμένα και ζωγραφισμένες μικρές εικόνες αγίων!!!! Ήταν αξιοθαύμαστη
Σήκωσα το κεφάλι μου να δώ τους θόλους….αυτό μάλιστα !!!!! Οι ζωγραφιές είχαν κάποια "αφέλεια", αλλά τα χρώματα τους ήταν γήινα και ταιριαστά μεταξύ τους!!! Στο κέντρο του θόλου υπάρχει η αναπαράσταση της Αγίας Τριάδας και γύρω γύρω άγγελοι που προαναγγέλλουν τη μέρα της Κρίσεως. Στα δεξιά της επόμενης φωτογραφίας φαίνεται το πέπλο που κρατά η Παναγία (δεν έχω ιδέα τι είναι αυτό…) και το άρμα που φαίνεται κάτω και στο κέντρο είναι ο Άγιος Ηλίας και το άρμα της…φωτιάς !(ούτε αυτό ξέρω τι είναι…).
Στην παρακάτω φώτο φαίνεται ο αρχάγγελος Μιχαήλ και κάτω αριστερά φαίνεται ένα θηρίο με 7 κεφάλια που συμβολίζει τις αρχαίες αυτοκρατορίες
Στις πλευρικές θόλους οι φιγούρες αναπαριστούν προφήτες και κάτω από αυτούς υπάρχουν ζωγραφισμένες σκηνές από τα πάθη του Χριστού.
Το εσωτερικό αυτής της εκκλησίας μου άρεσε πραγματικά !!!! Ήταν όλα άριστα δεμένα μεταξύ τους, που στο σύνολο τους δημιουργούσαν ένα αξιοθαύμαστο εσωτερικό διάκοσμο ναού!!! Είχα μείνει αρκετά λεπτά να κοιτώ γύρω μου τις λεπτομέρειες!!!
Βγαίνοντας από την εκκλησία ξεκίνησα τη βόλτα μου γύρω από αυτήν. Ήθελα να δώ και τις εξωτερικές λεπτομέρειες. Τα παράθυρα ήταν αυτά, που μου κέντρισαν πιο πολύ την προσοχή!!!
Κάποια στιγμή έπρεπε να φύγουμε….καθώς κατεβαίνουμε το πέτρινο δρομάκι με σκοπό να βγούμε έξω από το περίβολο, μας σταματάει ο κυριούλης και μου δείχνει με παντομίμα ότι θέλει να βγούμε φωτογραφία….ΜΑ ΦΥΣΙΚΑ ΚΑΙ ΘΕΛΟΥΜΕ !!!!!Βγάλαμε, λοιπόν, τις φωτογραφίες μας, δώσαμε για άλλη μία φορά τα χέρια μας, ρίξαμε και μία γλυκιά αγκαλιά και κινήσαμε να φύγουμε Πριν μπώ στο αυτοκίνητο, είπα να ταιριάξω λίγο τα πράγματα μου στη θέση του συνοδηγού, που είχαν γίνει λίγο μπάχαλο από τα πολλά μπές-βγές στο αυτοκίνητο…εκείνη την ώρα ακούω τον κυριούλη που φωνάζει κάτι προς το μέρος μου. Γυρνώ να δώ τι θέλει και μου κάνει νόημα να πάω προς το μέρος του. Κρατούσε κάτι στο ένα χέρι και το είχε σηκώσει ψηλά! Τον πλησιάζω να δώ τι άλλη έκπληξη θα δώ και βλέπω ότι κρατάει δύο μήλα!!!! Μας έδωσε δύο μήλα, ένα για τον καθένα μας!!!
Μπορεί να ήταν χιλιοχτυπημένα, μπορεί σε κάποια σημεία να είχαν τρύπες, αλλά ήταν τα πιο γλυκά μήλα που μου χάρισαν ποτέ !!!! Αυτός ο κυριούλης θα μου μείνει αξέχαστος και εύχομαι να είναι πάντα καλά !!!!
* Σε όλες τις ξύλινες εκκλησίες που είναι ενταγμένες στην Unesco, εκτός από αυτή στο Rogoz, υπάρχει ελεύθερος χώρος πάρκινγκ και τουαλέτες για τους επισκέπτες!
Επόμενος προορισμός το χωριό Surdesti! Γυρίζουμε πίσω από τον 182G για να συναντήσουμε τον 182C. Στρίβουμε δεξιά και σε λίγα λεπτά συναντάμε τον 184. Στρίβουμε δεξιά προς το Surdesti
Συνεχίζουμε για λίγα μέτρα ακόμα μέχρι που φτάνουμε σε έναν ανοιχτό χώρο πάρκινγκ με τις γνωστές τουαλέτες της Unesco (έτσι τις είχα ονομάσει
). Παρκάρουμε και ξεκινάμε να δούμε μία από τις ψηλότερες ξύλινες κατασκευές στον κόσμο!!!
Wooden church Surdesti - Unesco World Heritage Site
Η ξύλινη εκκλησία του χωριού Surdesti είναι χτισμένη το 1766 και είναι μία ελληνο-καθολική εκκλησία αφιερωμένη στους Αρχαγγέλους Μιχαήλ & Γαβριήλ. Ο πύργος της είναι 54μ. και το συνολικό της ύψος είναι 72μ. Ήταν η ψηλότερη ξύλινη εκκλησία στην Ευρώπη μέχρι πριν λίγα χρόνια, όταν ανεγέρθηκε μία νέα εκκλησία στο χωριό Sapanta (78μ.). Η ξύλινη εκκλησία του χωριού Surdesti, είναι μία από τις οκτώ ξύλινες εκκλησίες που περιλαμβάνονται στον Κατάλογο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO.
Παρότι ο πύργος είναι πολύ ψηλός, το σύνολο είναι αρμονικό και σχεδόν φτάνει την αισθητική της τελειότητας!
Η εκκλησία είναι ορθογώνια, με μια πολυγωνική αψίδα, όπως σε όλες τις ξύλινες εκκλησίες. Η οροφή έχει διπλές μαρκίζες που εκτείνονται περιμετρικά της εκκλησίας και η ενιαία οροφή καλύπτει και το τέμπλο. Υπάρχει μια δεύτερη σειρά παραθύρων ανάμεσα στις δύο μαρκίζες. Τα ξύλα που έχουν χρησιμοποιηθεί για το χτίσιμό της είναι από βελανιδιά και τα θεμέλια της είναι πέτρινα.
Στη μέση του πύργου υπάρχει ένα "χείλος" διακοσμητικό και 4 μικροί πυργίσκοι στην κορυφή του.
Δίπλα από το χώρο του πάρκινγκ υπάρχει μία είσοδος ξύλινη, που οδηγεί σε ένα μονοπάτι που ανηφορίζει μέχρι την είσοδο της εκκλησίας. Στα αριστερά υπάρχει ένα οίκημα, που δεν μπόρεσα να καταλάβω τι είναι. Στην είσοδο που υπάρχει στον φράχτη, υπάρχει ένα χαρτί με ένα κλειδί ζωγραφισμένο επάνω και ένα τηλέφωνο!
Δεν πήραμε τηλέφωνο, γιατί ο χρόνος είχε κυλήσει και στο σημερινό πρόγραμμα είχα ακόμα δύο εκκλησίες…Είχα διαβάσει επίσης, ότι είναι παρόμοια με αυτή του Plopis εσωτερικά με τη μόνη διαφορά ότι αυτή είναι πιο μεγάλη. Αν μας έβλεπε ο κλειδοκράτορας και ερχόταν να μας ανοίξει καλώς, αλλά να περιμένουμε να έρθει δεν μας έπαιρνε χρονικά!
Οπότε την περιεργαστήκαμε εξωτερικά. Κάποια στιγμή είδα κάποιους ανθρώπους σε μία Α απόσταση, σε ένα σπίτι απέναντι (η εκκλησία βρισκόταν έξω από το χωριό, σε αντίθεση με όλες τις άλλες που ήταν μέσα στα χωριά τους), σήκωσα τα χέρια για να χαιρετίσω, με κοίταξαν, αλλά δεν σάλεψε κανένας,…
Περιεργάστηκα τις καμάρες στην είσοδο, μπήκα στο εξωτερικό μπαλκόνι. Γύρω γύρω υπήρχαν σχέδια με καρδούλες, όταν μπήκα μέσα είδα περίτεχνα σχέδια σχοινιών, κρεμάστρες για πανοφόρια και μία σκάλα.
Μετά έκανα το γύρω της εκκλησίας, είδα τα όμορφα παράθυρα της, που ήταν ίδια με αυτά της εκκλησίας του χωριού Plopis. Στην μία πλευρά της εκκλησίας υπήρχε ένας καρφωμένος μεγάλος ξύλινος σταυρός, καθώς και διάσπαρτοι άλλοι μικρότεροι σταυροί σε όλες τις πλευρές της!
Μετά έκανα μία βόλτα στους γύρω χώρους, έβγαλα τις φωτογραφίες μου, περιεργάστηκα τους περίτεχνους σταυρούς…
…και στο τέλος αποχωρήσαμε για να συνεχίσουμε οδεύοντας βορειότερα!
Βγαίνοντας από το χωριό Surdesti πήραμε τον 184 με κατεύθυνση προς τη πόλη Cavnic. Καθώς κινούμασταν προς το Cavnic, ο δρόμος άρχισε να ανηφορίζει και σιγά σιγά ανεβαίναμε πάλι στα Καρπάθια….ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ παίρναμε πάλι τα βουνά!!!!!
Το Cavnic είναι μία πρώην πόλη εξόρυξης, που εκτείνεται σε μία απόσταση 47 χλμ και ξεκινάει από υψόμετρο 500μ. έως 1050μ.!!!! Και όσο ανηφορίζαμε, χαζεύαμε το Cavnic και τα κτίρια του, το οποίο φαινόταν ατελείωτο….ανεβαίναμε…
…και ανεβαίναμε…και όσο ανεβαίναμε βλέπαμε και χιόνια!!!!
…ώσπου κάποια στιγμή φτάσαμε σε ένα σημείο, όπου ο δρόμος άρχισε να κατηφορίζει… Εκεί είδαμε ένα σπίτι, μόνο του μέσα στο δάσος! Κάναμε στάση, για βόλτα στο βουνό. Το υψόμετρο που ήμασταν ήταν περίπου 1200μ. Εκεί που τριγυρνούσα, άκουσα κάποια στιγμή τον ήχο κοπής ξύλων με τσεκούρι! Αυτόν τον ήχο είχα να τον ακούσω από τότε που ήμουν παιδί και κόβαμε ξύλα στο χωριό για το χειμώνα!!!! Είναι ένας πολύ οικείος ήχος που μου έφερε στο νού ωραίες εικόνες από τα παιδικά μου χρόνια!!!! Κινήθηκα προς το σπίτι, αλλά δεν είδα κανέναν…μάλλον ο ήχος προέρχονταν μέσα από το δάσος…κάποιος έκοβε ξύλα μέσα στο δάσος!!! Ξεκινάω να μπώ στο δάσος και τότε επενέβη ο αδερφός μου με φωνές και με "μάζεψε" να φύγουμε, λέγοντας μου ότι τα Καρπάθια έχουν άγρια πανίδα και μπλα μπλα μπλα…μία μικρή βόλτα ήθελα να κάνω…
Καθώς κατηφορίζαμε και εγώ είχα ακόμα κατεβασμένα μούτρα… τα χιόνια άρχισαν να εξαφανίζονται και στο διάβα μας συναντούσαμε τρακτέρ που κουβαλούσαν ξυλεία. Συνεχίσαμε στον 109F και σε λίγη ώρα θα φτάναμε στον επόμενο προορισμό μας!
Μας περίμενε άλλη μία ξύλινη εκκλησία και ένα πανέμορφο χωριό!!! Budesti...
Συνεχίζεται...
Μέρος 3ο
Βρισκόμενοι στον 182C, σε λιγότερο από 15 λεπτά, στρίψαμε δεξιά για να φτάσουμε στην είσοδο του χωριού Plopis.
Έχοντας μπεί πλέον στο χωριό, σ’ ένα σημείο υπήρχε μία πινακίδα που έλεγε να στρίψουμε αριστερά προς την εκκλησία των Αρχαγγέλων Μιχαήλ & Γαβριήλ. Σε 500 μέτρα θα την συναντούσαμε.
Wooden church Plopis - Unesco World Heritage Site
Το χωριό Plopis βρίσκεται στη κοιλάδα του ποταμού Cavnic. Η ξύλινη εκκλησία του χωριού είναι χτισμένη μεταξύ 1796 και 1798 και είναι αφιερωμένη στους Αρχαγγέλους Μιχαήλ & Γαβριήλ.
Οι τοίχοι της εκκλησίας από χοντρά δρύινα δοκάρια, οι αρμονικές αναλογίες δομής, η τεχνική της εκτέλεσης, η σκαλισμένη και βαμμένη διακόσμηση του εσωτερικού της και το περιβάλλον του χωριού, ήταν η αιτία να ενταχθεί στον κατάλογο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της Unesco.
Τα θεμέλια της εκκλησίας αποτελούνται από μεγάλες πέτρινες πλάκες. Το σχέδιο της είναι το συνηθισμένο ορθογώνιο, με πενταγωνική αψίδα. Υπάρχει μια βεράντα μπροστά από την κύρια είσοδο, στη δυτική πρόσοψη, με έξι συμπαγείς πυλώνες που στηρίζουν τις δοκούς, που φέρουν το βάρος της οροφής. Οι ημικυκλικές καμάρες ενώνουν τους πυλώνες.
Ο πύργος πάνω από τον πρόναο έχει μπαλκόνι, με 16 κολόνες και καμάρες. Στις γωνίες της οροφής του πύργου υπάρχουν τέσσερα διακοσμητικά πυργάκια μικρού μεγέθους.
Τα παράθυρα της εκκλησίας είναι πολύ μικρά και είναι διατεταγμένα σε ζεύγη. Τα μικρότερα πάνω από τα ελαφρώς μεγαλύτερα. Το επάνω πλαίσιο των παραθύρων διαμορφώνεται σε ένα κομψό, μαρκαρισμένο αψιδωτό τόξο. Ο πρόναος είναι πολύ σκοτεινός, με μόνο ένα παράθυρο, ενώ υπάρχουν οκτώ παράθυρα στο ναό και έξι στο τέμπλο.
Οι τοιχογραφίες έγιναν το 1811 από τον Ştefan de Şişeşti, όπως φαίνεται από μια επιγραφή πάνω σε μια από αυτές, αλλά διατηρούνται μόνο αυτές στο ιερό και στο τέμπλο του ναού. Ο θόλος της εκκλησίας χωρίζεται σε τρία μέρη, τον κεντρικό θόλο πάνω από το κλίτος και τους δύο πλευρικούς. Πρόκειται για μια μοναδική δομή ανάμεσα στις ξύλινες εκκλησίες. Ο κεντρικός θόλος έχει στη μέση μια αναπαράσταση της Αγίας Τριάδας, με την Παναγία στο ανατολικό άκρο. Οι πλευρικοί θόλοι έχουν σκηνές από τη ζωή και τα πάθη του Χριστού.
Ο ίδιος ζωγράφος έχει φιλοτεχνήσει τα έργα ζωγραφικής της εκκλησίας στο γειτονικό χωριό Surdesti. Η εκκλησία στο Plopis μπορεί να θεωρηθεί ως η νεότερη αδελφή της εκκλησίας του Surdesti. Οι ομοιότητες περιλαμβάνουν όχι μόνο το ύφος της ζωγραφικής, αλλά και ορισμένα αρχιτεκτονικά στοιχεία, όπως ο ψηλός πύργος, με τα τέσσερα γωνιακά πυργάκια και ορισμένα γλυπτά διακοσμητικά στοιχεία, στις προσόψεις και τις τομές στα κιγκλιδώματα. Υπάρχουν, ωστόσο, διάφορα στοιχεία που διαφοροποιούν αυτήν την εκκλησία από τις άλλες στην περιοχή όπως: οι διπλές σειρές των παραθύρων και η τριπλή θόλος, που προκύπτουν από το γεγονός ότι οι τοίχοι δεν "κουμπώνουν" ελαφρώς προς τα μέσα, όπως στις περισσότερες άλλες εκκλησίες.
Μπροστά από την εκκλησία υπάρχει ελεύθερος χώρος πάρκινγκ για τους επισκέπτες. Δίπλα στο πάρκινγκ υπάρχουν τουαλέτες και ακριβώς απέναντι είχαμε συντροφιά τα χαρακτηριστικά δεμάτια της περιοχής των Μαραμούρων!!! Γύρω από την εκκλησία και τα νεκροταφεία της, υπάρχει ένας ΥΠΕΡΟΧΟΣ ξύλινος φράχτης, που περικλείει όλο αυτόν τον χώρο. Αργότερα θα έβλεπα και αλλού αυτόν, τον χαρακτηριστικά όμορφο φράχτη, που θα μου μείνει αξέχαστος, όπως αξέχαστα μου έμειναν και άλλα πράγματα σε αυτήν την μοναδική εκκλησία…!!!!
Ένα πέτρινο μονοπάτι οδηγεί στην είσοδο της εκκλησίας. Δεξιά και αριστερά υπάρχουν μνήματα διακοσμημένα με πολλά λουλούδια…με πάρα πολλά λουλούδια !!! Έκανα πρώτα βόλτα στο γύρω χώρο. Εκεί που είχα στο οπτικό μου πεδίο τον αδερφό μου, κάποια στιγμή τον έχασα…δεν δίνω σημασία!
Στη συνέχεια κατευθύνθηκα στην είσοδο της εκκλησίας. Εξακολουθούσα να μην βλέπω πουθενά τον αδερφό μου…πάλι δεν δίνω σημασία!
Μπαίνω στο μπροστινό μπαλκόνι της εκκλησίας και περιεργάζομαι τα πανέμορφα σχέδια της βεράντας και όλης της εισόδου
Επιχειρώ να ανοίξω την πόρτα…δεν ! Ψάχνω τηλέφωνο…δεν ! Βγαίνω από το μπαλκόνι της εκκλησιας, ψάχνω τον αδερφό μου…δεν!
- «Τι στο καλό;…» σκέφτομαι «που είναι;..»
Τότε βλέπω τον αδερφό μου να έρχεται παρέα με έναν κυριούλη, έναν χαμογελαστό κυριούλη!
Για να ακριβολογήσω, και ο κυριούλης και ο αδερφός μου χαμογελούσαν!!!...Μες τη καλή χαρά ένα πράγμα και οι δύο Μου δίνει το χέρι του ο κυριούλης και με χαιρετάει τόσο καλόκαρδα, που πραγματικά τον έβαλα στην καρδιά μου αυτόν τον άνθρωπο από την πρώτη στιγμή!!!! Μας κάνει νόημα και στους δύο να τον ακολουθήσουμε. Ε, ναι είχαμε τον κλειδοκράτορα μας
Τι είχε γίνει; : Το αδερφάκι μου που έλεγε, ότι δεν πειράζει που δεν είδαμε την πρώτη εκκλησία εσωτερικά, όση ώρα εγώ έκανα βόλτα στα νεκροταφεία, είχε επιχειρήσει να μπεί στην εκκλησία, βρήκε τη πόρτα κλειστή και βγήκε από το χώρο της εκκλησίας, πήγε στο πάρκινγκ και άρχισε να κάνει βόλτες εκεί τριγύρω για να βρεί…τον κλειδοκράτορα
Το καλύτερο απ’ όλα ήταν, ότι όντως τελικά τον βρήκε !!!!...ή μάλλον, ο κυριούλης είδε τον αδερφό μου που έψαχνε και τον πήρε από τον ώμο και τον έφερε στην εκκλησία για να του την ανοίξει Ο αγαπημένος μας κλειδοκράτορας!!!
Η πρώτη εικόνα που αντικρίσαμε μπαίνοντας. Και ο πρόναος δεξιά και αριστερά με τα διπλά παράθυρα!
* Πρίν μπώ στο κύριο κλίτος, δεξιά είχε ένα καλαθάκι. Είδα χρήματα μέσα…Μέχρι τώρα δεν είχαμε πληρώσει τίποτα και πουθενά. Ο κυριούλης δεν μας ζήτησε τίποτα!!! Έβγαλα λοιπόν ένα χαρτονόμισμα των 10Lei και το άφησα στο καλαθάκι! Μέχρι να φύγουμε ο κυριούλης δεν μας ζήτησε κανένα αντίτιμο. Και αυτό έγινε σε όποια ξύλινη εκκλησία μπορέσαμε να μπούμε!!! Απλά αφήνεις ότι θές εσύ σε ένα καλαθάκι
Προχωράμε προς το κέντρο της εκκλησίας. Στα αριστερά είχε μία ξύλινη σκάλα που οδηγούσε σε ένα εσωτερικό μπαλκόνι της εκκλησίας (σε αυτό δεν ανέβηκα αν και μπορούσα), ευθεία είδα το τέμπλο, το οποίο ήταν γεμάτο εικόνες και παραδοσιακά κεντήματα, ο πολυέλαιος ήταν όλος ξύλινος και περίτεχνα σκαλισμένος και η πόρτα του ιερού ήταν ένα αριστούργημα!!! Ξύλινη φυσικά, με περίτεχνα σκαλίσματα παντού, είχε τσαμπιά σταφυλιών σκαλισμένα και ζωγραφισμένες μικρές εικόνες αγίων!!!! Ήταν αξιοθαύμαστη
Σήκωσα το κεφάλι μου να δώ τους θόλους….αυτό μάλιστα !!!!! Οι ζωγραφιές είχαν κάποια "αφέλεια", αλλά τα χρώματα τους ήταν γήινα και ταιριαστά μεταξύ τους!!! Στο κέντρο του θόλου υπάρχει η αναπαράσταση της Αγίας Τριάδας και γύρω γύρω άγγελοι που προαναγγέλλουν τη μέρα της Κρίσεως. Στα δεξιά της επόμενης φωτογραφίας φαίνεται το πέπλο που κρατά η Παναγία (δεν έχω ιδέα τι είναι αυτό…) και το άρμα που φαίνεται κάτω και στο κέντρο είναι ο Άγιος Ηλίας και το άρμα της…φωτιάς !(ούτε αυτό ξέρω τι είναι…).
Στην παρακάτω φώτο φαίνεται ο αρχάγγελος Μιχαήλ και κάτω αριστερά φαίνεται ένα θηρίο με 7 κεφάλια που συμβολίζει τις αρχαίες αυτοκρατορίες
Στις πλευρικές θόλους οι φιγούρες αναπαριστούν προφήτες και κάτω από αυτούς υπάρχουν ζωγραφισμένες σκηνές από τα πάθη του Χριστού.
Το εσωτερικό αυτής της εκκλησίας μου άρεσε πραγματικά !!!! Ήταν όλα άριστα δεμένα μεταξύ τους, που στο σύνολο τους δημιουργούσαν ένα αξιοθαύμαστο εσωτερικό διάκοσμο ναού!!! Είχα μείνει αρκετά λεπτά να κοιτώ γύρω μου τις λεπτομέρειες!!!
Βγαίνοντας από την εκκλησία ξεκίνησα τη βόλτα μου γύρω από αυτήν. Ήθελα να δώ και τις εξωτερικές λεπτομέρειες. Τα παράθυρα ήταν αυτά, που μου κέντρισαν πιο πολύ την προσοχή!!!
Κάποια στιγμή έπρεπε να φύγουμε….καθώς κατεβαίνουμε το πέτρινο δρομάκι με σκοπό να βγούμε έξω από το περίβολο, μας σταματάει ο κυριούλης και μου δείχνει με παντομίμα ότι θέλει να βγούμε φωτογραφία….ΜΑ ΦΥΣΙΚΑ ΚΑΙ ΘΕΛΟΥΜΕ !!!!!
Βγάλαμε, λοιπόν, τις φωτογραφίες μας, δώσαμε για άλλη μία φορά τα χέρια μας, ρίξαμε και μία γλυκιά αγκαλιά και κινήσαμε να φύγουμε Πριν μπώ στο αυτοκίνητο, είπα να ταιριάξω λίγο τα πράγματα μου στη θέση του συνοδηγού, που είχαν γίνει λίγο μπάχαλο από τα πολλά μπές-βγές στο αυτοκίνητο…εκείνη την ώρα ακούω τον κυριούλη που φωνάζει κάτι προς το μέρος μου. Γυρνώ να δώ τι θέλει και μου κάνει νόημα να πάω προς το μέρος του. Κρατούσε κάτι στο ένα χέρι και το είχε σηκώσει ψηλά! Τον πλησιάζω να δώ τι άλλη έκπληξη θα δώ και βλέπω ότι κρατάει δύο μήλα!!!! Μας έδωσε δύο μήλα, ένα για τον καθένα μας!!!
Μπορεί να ήταν χιλιοχτυπημένα, μπορεί σε κάποια σημεία να είχαν τρύπες, αλλά ήταν τα πιο γλυκά μήλα που μου χάρισαν ποτέ !!!! Αυτός ο κυριούλης θα μου μείνει αξέχαστος και εύχομαι να είναι πάντα καλά !!!!
* Σε όλες τις ξύλινες εκκλησίες που είναι ενταγμένες στην Unesco, εκτός από αυτή στο Rogoz, υπάρχει ελεύθερος χώρος πάρκινγκ και τουαλέτες για τους επισκέπτες!
Επόμενος προορισμός το χωριό Surdesti! Γυρίζουμε πίσω από τον 182G για να συναντήσουμε τον 182C. Στρίβουμε δεξιά και σε λίγα λεπτά συναντάμε τον 184. Στρίβουμε δεξιά προς το Surdesti
Συνεχίζουμε για λίγα μέτρα ακόμα μέχρι που φτάνουμε σε έναν ανοιχτό χώρο πάρκινγκ με τις γνωστές τουαλέτες της Unesco (έτσι τις είχα ονομάσει
). Παρκάρουμε και ξεκινάμε να δούμε μία από τις ψηλότερες ξύλινες κατασκευές στον κόσμο!!!
Wooden church Surdesti - Unesco World Heritage Site
Η ξύλινη εκκλησία του χωριού Surdesti είναι χτισμένη το 1766 και είναι μία ελληνο-καθολική εκκλησία αφιερωμένη στους Αρχαγγέλους Μιχαήλ & Γαβριήλ. Ο πύργος της είναι 54μ. και το συνολικό της ύψος είναι 72μ. Ήταν η ψηλότερη ξύλινη εκκλησία στην Ευρώπη μέχρι πριν λίγα χρόνια, όταν ανεγέρθηκε μία νέα εκκλησία στο χωριό Sapanta (78μ.). Η ξύλινη εκκλησία του χωριού Surdesti, είναι μία από τις οκτώ ξύλινες εκκλησίες που περιλαμβάνονται στον Κατάλογο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO.
Παρότι ο πύργος είναι πολύ ψηλός, το σύνολο είναι αρμονικό και σχεδόν φτάνει την αισθητική της τελειότητας!
Η εκκλησία είναι ορθογώνια, με μια πολυγωνική αψίδα, όπως σε όλες τις ξύλινες εκκλησίες. Η οροφή έχει διπλές μαρκίζες που εκτείνονται περιμετρικά της εκκλησίας και η ενιαία οροφή καλύπτει και το τέμπλο. Υπάρχει μια δεύτερη σειρά παραθύρων ανάμεσα στις δύο μαρκίζες. Τα ξύλα που έχουν χρησιμοποιηθεί για το χτίσιμό της είναι από βελανιδιά και τα θεμέλια της είναι πέτρινα.
Στη μέση του πύργου υπάρχει ένα "χείλος" διακοσμητικό και 4 μικροί πυργίσκοι στην κορυφή του.
Δίπλα από το χώρο του πάρκινγκ υπάρχει μία είσοδος ξύλινη, που οδηγεί σε ένα μονοπάτι που ανηφορίζει μέχρι την είσοδο της εκκλησίας. Στα αριστερά υπάρχει ένα οίκημα, που δεν μπόρεσα να καταλάβω τι είναι. Στην είσοδο που υπάρχει στον φράχτη, υπάρχει ένα χαρτί με ένα κλειδί ζωγραφισμένο επάνω και ένα τηλέφωνο!
Δεν πήραμε τηλέφωνο, γιατί ο χρόνος είχε κυλήσει και στο σημερινό πρόγραμμα είχα ακόμα δύο εκκλησίες…Είχα διαβάσει επίσης, ότι είναι παρόμοια με αυτή του Plopis εσωτερικά με τη μόνη διαφορά ότι αυτή είναι πιο μεγάλη. Αν μας έβλεπε ο κλειδοκράτορας και ερχόταν να μας ανοίξει καλώς, αλλά να περιμένουμε να έρθει δεν μας έπαιρνε χρονικά!
Οπότε την περιεργαστήκαμε εξωτερικά. Κάποια στιγμή είδα κάποιους ανθρώπους σε μία Α απόσταση, σε ένα σπίτι απέναντι (η εκκλησία βρισκόταν έξω από το χωριό, σε αντίθεση με όλες τις άλλες που ήταν μέσα στα χωριά τους), σήκωσα τα χέρια για να χαιρετίσω, με κοίταξαν, αλλά δεν σάλεψε κανένας,…
Περιεργάστηκα τις καμάρες στην είσοδο, μπήκα στο εξωτερικό μπαλκόνι. Γύρω γύρω υπήρχαν σχέδια με καρδούλες, όταν μπήκα μέσα είδα περίτεχνα σχέδια σχοινιών, κρεμάστρες για πανοφόρια και μία σκάλα.
Μετά έκανα το γύρω της εκκλησίας, είδα τα όμορφα παράθυρα της, που ήταν ίδια με αυτά της εκκλησίας του χωριού Plopis. Στην μία πλευρά της εκκλησίας υπήρχε ένας καρφωμένος μεγάλος ξύλινος σταυρός, καθώς και διάσπαρτοι άλλοι μικρότεροι σταυροί σε όλες τις πλευρές της!
Μετά έκανα μία βόλτα στους γύρω χώρους, έβγαλα τις φωτογραφίες μου, περιεργάστηκα τους περίτεχνους σταυρούς…
…και στο τέλος αποχωρήσαμε για να συνεχίσουμε οδεύοντας βορειότερα!
Βγαίνοντας από το χωριό Surdesti πήραμε τον 184 με κατεύθυνση προς τη πόλη Cavnic. Καθώς κινούμασταν προς το Cavnic, ο δρόμος άρχισε να ανηφορίζει και σιγά σιγά ανεβαίναμε πάλι στα Καρπάθια….ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ παίρναμε πάλι τα βουνά!!!!!
Το Cavnic είναι μία πρώην πόλη εξόρυξης, που εκτείνεται σε μία απόσταση 47 χλμ και ξεκινάει από υψόμετρο 500μ. έως 1050μ.!!!! Και όσο ανηφορίζαμε, χαζεύαμε το Cavnic και τα κτίρια του, το οποίο φαινόταν ατελείωτο….ανεβαίναμε…
…και ανεβαίναμε…και όσο ανεβαίναμε βλέπαμε και χιόνια!!!!
…ώσπου κάποια στιγμή φτάσαμε σε ένα σημείο, όπου ο δρόμος άρχισε να κατηφορίζει…
Εκεί είδαμε ένα σπίτι, μόνο του μέσα στο δάσος! Κάναμε στάση, για βόλτα στο βουνό. Το υψόμετρο που ήμασταν ήταν περίπου 1200μ. Εκεί που τριγυρνούσα, άκουσα κάποια στιγμή τον ήχο κοπής ξύλων με τσεκούρι! Αυτόν τον ήχο είχα να τον ακούσω από τότε που ήμουν παιδί και κόβαμε ξύλα στο χωριό για το χειμώνα!!!! Είναι ένας πολύ οικείος ήχος που μου έφερε στο νού ωραίες εικόνες από τα παιδικά μου χρόνια!!!! Κινήθηκα προς το σπίτι, αλλά δεν είδα κανέναν…μάλλον ο ήχος προέρχονταν μέσα από το δάσος…κάποιος έκοβε ξύλα μέσα στο δάσος!!! Ξεκινάω να μπώ στο δάσος και τότε επενέβη ο αδερφός μου με φωνές και με "μάζεψε" να φύγουμε, λέγοντας μου ότι τα Καρπάθια έχουν άγρια πανίδα και μπλα μπλα μπλα…μία μικρή βόλτα ήθελα να κάνω…
Καθώς κατηφορίζαμε και εγώ είχα ακόμα κατεβασμένα μούτρα…
τα χιόνια άρχισαν να εξαφανίζονται και στο διάβα μας συναντούσαμε τρακτέρ που κουβαλούσαν ξυλεία. Συνεχίσαμε στον 109F και σε λίγη ώρα θα φτάναμε στον επόμενο προορισμό μας!
Μας περίμενε άλλη μία ξύλινη εκκλησία και ένα πανέμορφο χωριό!!! Budesti...
Συνεχίζεται...
μόλις διαπιστώσω πόσα πολλά δεν είδα....
