Sassenach77
Member
- Μηνύματα
- 7.129
- Likes
- 20.383
- Επόμενο Ταξίδι
- Τατζικιστάν
- Ταξίδι-Όνειρο
- Γη του Πυρός
Ημέρα 6η – 9 Νοεμβρίου
Μέρος 2ο
Από τη Sighisoara φύγαμε στις 13:30. Μείναμε 3 ώρες, αντί 2 που έλεγε το πρόγραμμα….παρ’ όλα αυτά εγώ εξακολουθούσα να σκέφτομαι και το ενδεχόμενο της 4ης εκκλησίας…με λίγα λόγια, τον χαβά μου εγώ!
Π: Που πάμε τώρα;
Ε: Σήμερα έχω βάλει στο πρόγραμμα 3 οχυρωμένες εκκλησίες, στα χωριά Saschiz, Darjiu και Viscri
Π: Τρείς; Θα προλάβουμε; Η ώρα είναι…
Ε: Ξέρω τι ώρα είναι! Και λέω να βάλουμε στο πρόγραμμα και την εκκλησία του χωριού Μπιερτάν που δεν είδαμε ανεβαίνοντας…
Π: Είναι δυτικά από εδώ που είμαστε, ενώ οι άλλες είναι ανατολικά, όπως βλέπω στον χάρτη, και αν πάμε τώρα να την δούμε, δεν θα προλάβουμε να δούμε τις άλλες…
Ε:
Π: Αυτό το ύφος δεν πιάνει!... Και εγώ θα ήθελα να τις δώ όλες αλλά δεν γίνεται….έχουμε περιορισμένο αριθμό ωρών μέρας και το ξέρεις….
Ε:.....
Έτσι λοιπόν στρίψαμε αριστερά στο Ε60, φτάσαμε στη διασταύρωση του Ε60 με τον 133, η διέλευση του οποίου θα με αποζημίωνε αργότερα με τον αριθμό των εκκλησιών…
….σε λίγη ώρα μπαίναμε στο χωριό Saschiz.
Saschiz Fortified Church – Unesco World Heritage Site
Η Ευαγγελική Εκκλησία του Saschiz χτίστηκε μεταξύ 1493 και 1496 από τους Σάξονες . Το μνημείο είναι πολύ εντυπωσιακό λόγω του τεράστιου μεγέθους του και του τρόπου με τον οποίο τα ενισχυτικά στοιχεία έχουν προσαρμοστεί στο σχήμα κτιρίου εκκλησίας. Η εξωτερική της όψη θυμίζει ιδιαίτερα οχυρό και μόνο η ομορφιά των γοτθικών της δομών κατευνάζει κάπως την αμυντική δυναμική της αρχιτεκτονικής της δομής. Το συγκρότημα περιβάλλεται από ένα ισχυρό αμυντικό τείχος, η περίμετρος του οποίου σηματοδοτείται σήμερα από έναν φράκτη. Το μόνο τμήμα των οχυρώσεων που υπάρχει σήμερα είναι ο βόρειος πύργος, ο οποίος βρίσκεται σε απόσταση 10 μέτρων από την εκκλησία. Η πολύχρωμη στέγη του πύργου είναι ορατή από μακριά και έχει τέσσερις μικρούς πύργους στις γωνίες του.
Ένας κοντινός λόφος ήταν κάποτε ο τόπος που ανεγέρθη ένα σαξονικό φρούριο, το 1496, για να μπορεί να προστατεύει όλη την γύρω περιοχή από τις επιδρομές. Σήμερα μόνο τα ερείπια του επιβιώνουν. Βρισκόταν 2 χιλιόμετρα μακριά από το κέντρο του χωριού. Η απόσταση αυτή είναι ένας λόγος για τον οποίο η εκκλησία αργότερα οχυρώθηκε, έτσι ώστε οι κάτοικοι να έχουν αμεσότερη πρόσβαση σε ένα καταφύγιο.
Το 1999, το Saschiz μαζί με την οχυρωμένη εκκλησία του προστέθηκαν στα Μνημεία Παγκόσμιας Κληρονομιάς της Unesco
Η οχυρωμένη εκκλησία βρίσκεται πάνω στο Ε60, που ενώνει την Sighisoara με το Brasov. Αν κάποιος κάνει αυτή τη διαδρομή με λεωφορείο έχει την δυνατότητα να δεί την εκκλησία!
Μόλις φτάσαμε, βγήκαμε από το δρόμο, παρκάραμε δίπλα στην εκκλησία και μείναμε για λίγο μπροστά της να την κοιτάμε….Ο όγκος της είναι εντυπωσιακός! Είναι η μεγαλύτερη εκκλησία που έχει οχυρωθεί!
Κάναμε το γύρω της και παρόλο που τα ωράρια που είχα σημειώσει ήταν, καθημερινά από 10:00-18:00 εκτός Τρίτης, η εκκλησία ήταν κλειστή και τριγύρω δεν υπήρχε ίχνος ανθρώπου….
Οι πρόσφατοι σεισμοί που έχουν γίνει, έχουν αφήσει τα σημάδια τους στον πύργο…
Στην παρακάτω φωτογραφία φαίνονται τα ερείπια του οχυρού που είχε χτιστεί στον λόφο
Τριγύρω επικρατούσε ησυχία, ήταν και μεσημέρι…το χωριό ήταν όμορφο όμως!
Όταν μπήκαμε στο αυτοκίνητο για να φύγουμε σκεφτόμασταν πιο δρόμο να πάρουμε για να φτάσουμε στο χωριό Darjiu. Αφού λοιπόν δεν θα πηγαίναμε στο Biertan, και δεν είχαμε ξοδέψει πολύ χρόνο στο Saschiz, έριξα την ιδέα να κάνουμε έναν κύκλο για να δούμε μεγαλύτερο μέρος της περιοχής. Έτσι γυρίσαμε πίσω και όταν φτάσαμε στο Vanatori στρίψαμε δεξιά στον 13C και μπήκαμε στη κομητεία Harghita.
Συνεχίσαμε….
….μπήκαμε στο χωριό Cristuru Secuiesc…
…και μόλις βγήκαμε από αυτό το χωριό συνεχίσαμε στον 137 με κατεύθυνση το χωριό Betesti…
…μετά το Betesti ο δρόμος στένεψε και σε ένα σημείο είδαμε να γίνονται καινούργια έργα ασφαλτόστρωσης που ευτυχώς δεν μας καθυστέρησαν! Αφήσαμε τον 137 και στρίψαμε δεξιά στον 133. Σε λίγη ώρα είχαμε μπεί στο χωριό Darjiu
Darjiu Fortified Church – Unesco World Heritage Site
Η οχυρωμένη εκκλησία στο Darjiu χτίστηκε αρχικά σε ρωμαϊκό ύφος, τον 14ο αιώνα, και αργότερα ανοικοδομήθηκε σε γοτθικό. Οχυρώθηκε τον 16ο αιώνα, όταν οι ντόπιοι εμπνεύστηκαν από τις οχυρωμένες εκκλησίες των γειτονικών χωριών. Ο πύργος της Πύλης διατηρεί την αρχική του μορφή, με ανοίγματα για όπλα. Ξύλινα παντζούρια παρείχαν προστασία έναντι εισερχόμενων βλημάτων. Οι αρχικές εσωτερικές τοιχογραφίες, που έχουν διατηρηθεί, είναι μερικά από τα πιο εντυπωσιακά μεσαιωνικά έργα της Τρανσυλβανίας.
Τα τείχη γύρω από την εκκλησία, που χρησίμευαν ως άμυνα κατά των οθωμανικών επιθέσεων, δεν ήταν τόσο ψηλά όσο εκείνα που περιβάλλουν τις περισσότερες σαξονικές οχυρωμένες εκκλησίες, επειδή το ίδιο το χωριό βρισκόταν ψηλά, πάνω σε ένα λόφο. Σήμερα, μόνο ένα μικρό τμήμα του τείχους, που χτίστηκε το 1520, παραμένει.
Οι κάτοικοι διατηρούν ακόμα τα σιτηρά τους σε αχυρώνες μέσα στο φρούριο, ενώ μπέικον και ζαμπόν φυλάσσονται στους πύργους του φρουρίου.
*****
Αφήσαμε το αυτοκίνητο ακριβώς έξω από την οχύρωση. Υπήρχε μία πόρτα στο κεντρικό πύργο που φυσικά ήταν κλειστή! Δίπλα από το κεντρικό πύργο υπήρχε μία αυλόπορτα που οδηγούσε στην αυλή μιας οικίας…
Όταν κοίταξα ανάμεσα στα ανοίγματα των ξύλων, είδα μία αυλή με ένα παρκαρισμένο αυτοκίνητο μέσα. Στα δεξιά ήταν η είσοδος της οικίας και στα αριστερά βρίσκονταν η είσοδος στην οχυρωμένη εκκλησία! Χτύπησα την πόρτα, αλλά δεν υπήρξε καμία αντίδραση, εκτός από αυτήν του αδερφού μου, που με μάλωσε λέγοντας μου ότι είναι ώρα ξεκούρασης και οι άνθρωποι μπορεί να κοιμούνται….
Έκανα τον γύρω της εκκλησίας, ψάχνοντας άλλη είσοδο, μήπως είχα κάνει λάθος, αλλά δεν υπήρχε άλλη είσοδος, εκτός από αυτή μέσω του σπιτιού! Οπότε ξαναγύρισα εκεί και είπα να κάνω άλλη μία δοκιμή να χτυπήσω, αλλά το μόνο που κατάφερα ήταν να με πάρει από το χέρι ο αδερφός μου και να με βάλει μέσα στο αυτοκίνητο…
Ήταν η δεύτερη εκκλησία σήμερα που δεν μπαίναμε….Το ότι χρησιμοποιείται μέχρι και σήμερα από τους κατοίκους, αποτέλεσε ένα πρόβλημα, γιατί ήταν σαν να θέλω να παραβιάσω ιδιωτικό χώρο! Ξενέρωσα…
****
Η ώρα ήταν 4 παρά. Επόμενος προορισμός η οχυρωμένη εκκλησία στο χωριό Viscri….Αμ δε ! Από το Darjiu και μετά ο 133 ήταν χωματόδρομος. Η διαδρομή αυτή μας αποζημίωσε για τις δύο προηγούμενες "ήττες" με τις κλειστές οχυρωμένες εκκλησίες!
Οι σιδηροδρομικές γραμμές που είχαμε στα αριστερά μας περνούσαν μέσα από ένα χωριό. Το χωριό αυτό ήταν το Archita
Καθώς προχωρούσαμε και χαζεύαμε δεξιά και αριστερά, πάντα παράλληλα στις γραμμές, ξαφνικά
Ε: Στρίψε!!!...Στρίψε αριστερά!!!
Π: Γιατί;
Ε: Στρίψε σου λέω!!!
Γυρνάει ο έρμος ο αδερφός μου να δεί τι ήταν αυτό που είδα και "χτυπιόμουν"
Π: Δεν υπάρχει δρόμος για να διασχίσω τις γραμμές!
Ε: Ε δεν μπορεί! Κάποιος δρόμος θα υπάρχει για να μπείς σε αυτήν τη μεριά του χωριού!
Συνεχίσαμε για αρκετά μέτρα, προσπαθώντας να στρίψουμε αριστερά, μέχρι που τελικά βρέθηκε οδική διάβαση των γραμμών για να περάσουμε στην απέναντι πλευρά του χωριού…Όλοι οι δρόμοι του χωριού ήταν χωμάτινοι!
Μετά από λίγα μέτρα ήμασταν μπροστά στην 3η οχυρωμένη εκκλησία για εκείνη την ημέρα, που δεν ήταν μέσα στο πρόγραμμα μας….Έκανα τι έκανα, έβαλα τελικά και 4η εκκλησία στο πρόγραμμα αυτής της μέρας
Archita Fortified Church
Η οχυρωμένη εκκλησία στο χωριό Archita ανεγέρθη το 13ο αιώνα. Βρίσκεται στο κέντρο του χωριού και διατηρείται σε καλή κατάσταση, λαμβάνοντας υπόψη την ηλικία της. Οι οχυρώσεις της είναι διπλές, με έξι πύργους άμυνας, από τους συνολικά εννέα αρχικούς. Η κατασκευή του ναού ξεκίνησε ως ρωμαϊκή βασιλική. Οι μεταγενέστερες αλλαγές, που έγιναν γύρω στο 1500 , την μεταμόρφωσαν σε μια γοτθική εκκλησία τύπου Hall . Κατά την περίοδο αυτή ξεκίνησε η οχύρωσή της. Το καμπαναριό της εκκλησίας έχει χτιστεί πριν από την οχύρωση, κατά πάσα πιθανότητα τον 14ο αιώνα.
Σήμερα, τα τείχη του εξωτερικού περιβόλου καθώς και οι προμαχώνες διατηρούνται άθικτα. Ο νοτιοδυτικός πύργος, ο οποίος ήταν εφοδιασμένος με δύο μικρά παράθυρα, κάποτε κατοικούνταν, ενώ σήμερα φιλοξενεί μια γκαλερί. Στον βορρά υπάρχει το σπίτι του φρουρού, που συνδέεται με το περίβολο και στο νότο υπάρχει το παλιό δημαρχείο, που έχει την έξοδο προς το δρόμο μέσω μιας καμάρας που στηρίζει την οροφή. Οι στέγες του συγκροτήματος, οι πύργοι και οι αυλές επισκευάστηκαν και αποκαταστάθηκαν τον 20ο αιώνα.
Μόλις φτάσαμε, κατέβηκα εγώ μόνο από το αυτοκίνητο για να δώ αν είναι ανοιχτή. Πλησίασα και διαπίστωσα ότι ήταν κλειστή….Τότε ξεκίνησα να περπατώ γύρω από την οχύρωση και συγχρόνως ρωτούσα όποιον έβρισκα μπροστά μου, αν ξέρει ποιος μπορεί να την ανοίξει….Έλα όμως που ή δεν ήξεραν ποιος ή μου έλεγαν όχι, δηλαδή ότι είναι κλειστή και δεν ανοίγει….Επειδή η επικοινωνία γινόταν κλασικά με την γλώσσα του σώματος, δεν είμαι σίγουρη αν καταλάβαιναν τι ακριβώς τους ρωτάω…
Αυτό το χωριό το λάτρεψα! Ήταν σαν να είχε εμφανιστεί από κάποια παλιά δεκαετία του 20ου αιώνα στη μέση του πουθενά!!! Συνέχισα να κάνω βόλτες στους δρόμους του χωριού και κάποια στιγμή ο αδερφός μου έχασε οπτική επαφή με εμένα. Όταν είχα κατέβει από το αυτοκίνητο υπήρχαν κάποια σκυλιά τριγύρω. Τότε μου είχε επισημάνει ο αδερφός μου να προσέχω! Όταν λοιπόν με έχασε από το οπτικό του πεδίο, ξεκίνησε με το αυτοκίνητο να με βρεί…αυτό όμως έκανε τα σκυλιά να τον πάρουν στο κατόπι! Έτσι λοιπόν όσο ο αδερφός μου πλησίαζε με το αυτοκίνητο προς εμένα, τόσο αγρίευαν τα σκυλάκια με την κίνηση των τροχών και τα έφερνε όλο και πιο κοντά σε εμένα….Γυρνώ λοιπόν και τι να δώ;;; Να έρχεται προς εμένα ένα τσούρμο αγριεμένα σκυλιά που κυνηγούσαν τον αδερφό μου, ενώ πλησίαζε εμένα….Η πρώτη μου σκέψη ήταν:
- Θα τον κρεμάσω αν βγώ ζωντανή…
Σηκώνω τα χέρια μου και αρχίζω να τα κουνώ, κάνοντας του νόημα να σταματήσει! Ευτυχώς το κατάλαβε γρήγορα. Του κάνω νόημα να μείνει εκεί που είναι μέχρι να ησυχάσουν. Άρχισε να γελάει…άρχισα και εγώ να γελάω, γιατί τότε κατάλαβε τη χαζομάρα που έκανε! Τα σκυλάκια ηρέμησαν και έτσι εγώ μπόρεσα να πλησιάσω στο αυτοκίνητο και να μπώ! Μόλις ξεκινήσαμε, άρχισαν πάλι να γαβγίζουν και τα είχαμε καταπόδας μέχρι που βγήκαμε από το χωριό!
Περάσαμε τις σιδηροδρομικές γραμμές και συνεχίσαμε στον 133, ο οποίος εξακολουθούσε να είναι χωμάτινος μέχρι το χωριό Mureni
Βγήκαμε στη διασταύρωση του 133 με τον Ε60 και στρίψαμε αριστερά, κατευθυνόμενοι νότια με προορισμό το χωριό Viscri! Η ώρα ήταν 16:15…
Ο μαραθώνιος για να προλάβουμε το δειλινό, είχε μόλις ξεκινήσει…
Συνεχίζεται…
Μέρος 2ο
Από τη Sighisoara φύγαμε στις 13:30. Μείναμε 3 ώρες, αντί 2 που έλεγε το πρόγραμμα….παρ’ όλα αυτά εγώ εξακολουθούσα να σκέφτομαι και το ενδεχόμενο της 4ης εκκλησίας…με λίγα λόγια, τον χαβά μου εγώ!
Π: Που πάμε τώρα;
Ε: Σήμερα έχω βάλει στο πρόγραμμα 3 οχυρωμένες εκκλησίες, στα χωριά Saschiz, Darjiu και Viscri
Π: Τρείς; Θα προλάβουμε; Η ώρα είναι…
Ε: Ξέρω τι ώρα είναι! Και λέω να βάλουμε στο πρόγραμμα και την εκκλησία του χωριού Μπιερτάν που δεν είδαμε ανεβαίνοντας…
Π: Είναι δυτικά από εδώ που είμαστε, ενώ οι άλλες είναι ανατολικά, όπως βλέπω στον χάρτη, και αν πάμε τώρα να την δούμε, δεν θα προλάβουμε να δούμε τις άλλες…
Ε:
Π: Αυτό το ύφος δεν πιάνει!... Και εγώ θα ήθελα να τις δώ όλες αλλά δεν γίνεται….έχουμε περιορισμένο αριθμό ωρών μέρας και το ξέρεις….
Ε:
.....Έτσι λοιπόν στρίψαμε αριστερά στο Ε60, φτάσαμε στη διασταύρωση του Ε60 με τον 133, η διέλευση του οποίου θα με αποζημίωνε αργότερα με τον αριθμό των εκκλησιών…
….σε λίγη ώρα μπαίναμε στο χωριό Saschiz.
Saschiz Fortified Church – Unesco World Heritage Site
Η Ευαγγελική Εκκλησία του Saschiz χτίστηκε μεταξύ 1493 και 1496 από τους Σάξονες . Το μνημείο είναι πολύ εντυπωσιακό λόγω του τεράστιου μεγέθους του και του τρόπου με τον οποίο τα ενισχυτικά στοιχεία έχουν προσαρμοστεί στο σχήμα κτιρίου εκκλησίας. Η εξωτερική της όψη θυμίζει ιδιαίτερα οχυρό και μόνο η ομορφιά των γοτθικών της δομών κατευνάζει κάπως την αμυντική δυναμική της αρχιτεκτονικής της δομής. Το συγκρότημα περιβάλλεται από ένα ισχυρό αμυντικό τείχος, η περίμετρος του οποίου σηματοδοτείται σήμερα από έναν φράκτη. Το μόνο τμήμα των οχυρώσεων που υπάρχει σήμερα είναι ο βόρειος πύργος, ο οποίος βρίσκεται σε απόσταση 10 μέτρων από την εκκλησία. Η πολύχρωμη στέγη του πύργου είναι ορατή από μακριά και έχει τέσσερις μικρούς πύργους στις γωνίες του.
Ένας κοντινός λόφος ήταν κάποτε ο τόπος που ανεγέρθη ένα σαξονικό φρούριο, το 1496, για να μπορεί να προστατεύει όλη την γύρω περιοχή από τις επιδρομές. Σήμερα μόνο τα ερείπια του επιβιώνουν. Βρισκόταν 2 χιλιόμετρα μακριά από το κέντρο του χωριού. Η απόσταση αυτή είναι ένας λόγος για τον οποίο η εκκλησία αργότερα οχυρώθηκε, έτσι ώστε οι κάτοικοι να έχουν αμεσότερη πρόσβαση σε ένα καταφύγιο.
Το 1999, το Saschiz μαζί με την οχυρωμένη εκκλησία του προστέθηκαν στα Μνημεία Παγκόσμιας Κληρονομιάς της Unesco
Η οχυρωμένη εκκλησία βρίσκεται πάνω στο Ε60, που ενώνει την Sighisoara με το Brasov. Αν κάποιος κάνει αυτή τη διαδρομή με λεωφορείο έχει την δυνατότητα να δεί την εκκλησία!
Μόλις φτάσαμε, βγήκαμε από το δρόμο, παρκάραμε δίπλα στην εκκλησία και μείναμε για λίγο μπροστά της να την κοιτάμε….Ο όγκος της είναι εντυπωσιακός! Είναι η μεγαλύτερη εκκλησία που έχει οχυρωθεί!
Κάναμε το γύρω της και παρόλο που τα ωράρια που είχα σημειώσει ήταν, καθημερινά από 10:00-18:00 εκτός Τρίτης, η εκκλησία ήταν κλειστή και τριγύρω δεν υπήρχε ίχνος ανθρώπου….
Οι πρόσφατοι σεισμοί που έχουν γίνει, έχουν αφήσει τα σημάδια τους στον πύργο…
Στην παρακάτω φωτογραφία φαίνονται τα ερείπια του οχυρού που είχε χτιστεί στον λόφο
Τριγύρω επικρατούσε ησυχία, ήταν και μεσημέρι…το χωριό ήταν όμορφο όμως!
Όταν μπήκαμε στο αυτοκίνητο για να φύγουμε σκεφτόμασταν πιο δρόμο να πάρουμε για να φτάσουμε στο χωριό Darjiu. Αφού λοιπόν δεν θα πηγαίναμε στο Biertan, και δεν είχαμε ξοδέψει πολύ χρόνο στο Saschiz, έριξα την ιδέα να κάνουμε έναν κύκλο για να δούμε μεγαλύτερο μέρος της περιοχής. Έτσι γυρίσαμε πίσω και όταν φτάσαμε στο Vanatori στρίψαμε δεξιά στον 13C και μπήκαμε στη κομητεία Harghita.
Συνεχίσαμε….
….μπήκαμε στο χωριό Cristuru Secuiesc…
…και μόλις βγήκαμε από αυτό το χωριό συνεχίσαμε στον 137 με κατεύθυνση το χωριό Betesti…
…μετά το Betesti ο δρόμος στένεψε και σε ένα σημείο είδαμε να γίνονται καινούργια έργα ασφαλτόστρωσης που ευτυχώς δεν μας καθυστέρησαν! Αφήσαμε τον 137 και στρίψαμε δεξιά στον 133. Σε λίγη ώρα είχαμε μπεί στο χωριό Darjiu
Darjiu Fortified Church – Unesco World Heritage Site
Η οχυρωμένη εκκλησία στο Darjiu χτίστηκε αρχικά σε ρωμαϊκό ύφος, τον 14ο αιώνα, και αργότερα ανοικοδομήθηκε σε γοτθικό. Οχυρώθηκε τον 16ο αιώνα, όταν οι ντόπιοι εμπνεύστηκαν από τις οχυρωμένες εκκλησίες των γειτονικών χωριών. Ο πύργος της Πύλης διατηρεί την αρχική του μορφή, με ανοίγματα για όπλα. Ξύλινα παντζούρια παρείχαν προστασία έναντι εισερχόμενων βλημάτων. Οι αρχικές εσωτερικές τοιχογραφίες, που έχουν διατηρηθεί, είναι μερικά από τα πιο εντυπωσιακά μεσαιωνικά έργα της Τρανσυλβανίας.
Τα τείχη γύρω από την εκκλησία, που χρησίμευαν ως άμυνα κατά των οθωμανικών επιθέσεων, δεν ήταν τόσο ψηλά όσο εκείνα που περιβάλλουν τις περισσότερες σαξονικές οχυρωμένες εκκλησίες, επειδή το ίδιο το χωριό βρισκόταν ψηλά, πάνω σε ένα λόφο. Σήμερα, μόνο ένα μικρό τμήμα του τείχους, που χτίστηκε το 1520, παραμένει.
Οι κάτοικοι διατηρούν ακόμα τα σιτηρά τους σε αχυρώνες μέσα στο φρούριο, ενώ μπέικον και ζαμπόν φυλάσσονται στους πύργους του φρουρίου.
*****
Αφήσαμε το αυτοκίνητο ακριβώς έξω από την οχύρωση. Υπήρχε μία πόρτα στο κεντρικό πύργο που φυσικά ήταν κλειστή! Δίπλα από το κεντρικό πύργο υπήρχε μία αυλόπορτα που οδηγούσε στην αυλή μιας οικίας…
Όταν κοίταξα ανάμεσα στα ανοίγματα των ξύλων, είδα μία αυλή με ένα παρκαρισμένο αυτοκίνητο μέσα. Στα δεξιά ήταν η είσοδος της οικίας και στα αριστερά βρίσκονταν η είσοδος στην οχυρωμένη εκκλησία! Χτύπησα την πόρτα, αλλά δεν υπήρξε καμία αντίδραση, εκτός από αυτήν του αδερφού μου, που με μάλωσε λέγοντας μου ότι είναι ώρα ξεκούρασης και οι άνθρωποι μπορεί να κοιμούνται….
Έκανα τον γύρω της εκκλησίας, ψάχνοντας άλλη είσοδο, μήπως είχα κάνει λάθος, αλλά δεν υπήρχε άλλη είσοδος, εκτός από αυτή μέσω του σπιτιού! Οπότε ξαναγύρισα εκεί και είπα να κάνω άλλη μία δοκιμή να χτυπήσω, αλλά το μόνο που κατάφερα ήταν να με πάρει από το χέρι ο αδερφός μου και να με βάλει μέσα στο αυτοκίνητο…
Ήταν η δεύτερη εκκλησία σήμερα που δεν μπαίναμε….Το ότι χρησιμοποιείται μέχρι και σήμερα από τους κατοίκους, αποτέλεσε ένα πρόβλημα, γιατί ήταν σαν να θέλω να παραβιάσω ιδιωτικό χώρο! Ξενέρωσα…
****
Η ώρα ήταν 4 παρά. Επόμενος προορισμός η οχυρωμένη εκκλησία στο χωριό Viscri….Αμ δε ! Από το Darjiu και μετά ο 133 ήταν χωματόδρομος. Η διαδρομή αυτή μας αποζημίωσε για τις δύο προηγούμενες "ήττες" με τις κλειστές οχυρωμένες εκκλησίες!
Οι σιδηροδρομικές γραμμές που είχαμε στα αριστερά μας περνούσαν μέσα από ένα χωριό. Το χωριό αυτό ήταν το Archita
Καθώς προχωρούσαμε και χαζεύαμε δεξιά και αριστερά, πάντα παράλληλα στις γραμμές, ξαφνικά
Ε: Στρίψε!!!...Στρίψε αριστερά!!!
Π: Γιατί;
Ε: Στρίψε σου λέω!!!
Γυρνάει ο έρμος ο αδερφός μου να δεί τι ήταν αυτό που είδα και "χτυπιόμουν"
Π: Δεν υπάρχει δρόμος για να διασχίσω τις γραμμές!
Ε: Ε δεν μπορεί! Κάποιος δρόμος θα υπάρχει για να μπείς σε αυτήν τη μεριά του χωριού!
Συνεχίσαμε για αρκετά μέτρα, προσπαθώντας να στρίψουμε αριστερά, μέχρι που τελικά βρέθηκε οδική διάβαση των γραμμών για να περάσουμε στην απέναντι πλευρά του χωριού…Όλοι οι δρόμοι του χωριού ήταν χωμάτινοι!
Μετά από λίγα μέτρα ήμασταν μπροστά στην 3η οχυρωμένη εκκλησία για εκείνη την ημέρα, που δεν ήταν μέσα στο πρόγραμμα μας….Έκανα τι έκανα, έβαλα τελικά και 4η εκκλησία στο πρόγραμμα αυτής της μέρας
Archita Fortified Church
Η οχυρωμένη εκκλησία στο χωριό Archita ανεγέρθη το 13ο αιώνα. Βρίσκεται στο κέντρο του χωριού και διατηρείται σε καλή κατάσταση, λαμβάνοντας υπόψη την ηλικία της. Οι οχυρώσεις της είναι διπλές, με έξι πύργους άμυνας, από τους συνολικά εννέα αρχικούς. Η κατασκευή του ναού ξεκίνησε ως ρωμαϊκή βασιλική. Οι μεταγενέστερες αλλαγές, που έγιναν γύρω στο 1500 , την μεταμόρφωσαν σε μια γοτθική εκκλησία τύπου Hall . Κατά την περίοδο αυτή ξεκίνησε η οχύρωσή της. Το καμπαναριό της εκκλησίας έχει χτιστεί πριν από την οχύρωση, κατά πάσα πιθανότητα τον 14ο αιώνα.
Σήμερα, τα τείχη του εξωτερικού περιβόλου καθώς και οι προμαχώνες διατηρούνται άθικτα. Ο νοτιοδυτικός πύργος, ο οποίος ήταν εφοδιασμένος με δύο μικρά παράθυρα, κάποτε κατοικούνταν, ενώ σήμερα φιλοξενεί μια γκαλερί. Στον βορρά υπάρχει το σπίτι του φρουρού, που συνδέεται με το περίβολο και στο νότο υπάρχει το παλιό δημαρχείο, που έχει την έξοδο προς το δρόμο μέσω μιας καμάρας που στηρίζει την οροφή. Οι στέγες του συγκροτήματος, οι πύργοι και οι αυλές επισκευάστηκαν και αποκαταστάθηκαν τον 20ο αιώνα.
Μόλις φτάσαμε, κατέβηκα εγώ μόνο από το αυτοκίνητο για να δώ αν είναι ανοιχτή. Πλησίασα και διαπίστωσα ότι ήταν κλειστή….Τότε ξεκίνησα να περπατώ γύρω από την οχύρωση και συγχρόνως ρωτούσα όποιον έβρισκα μπροστά μου, αν ξέρει ποιος μπορεί να την ανοίξει….Έλα όμως που ή δεν ήξεραν ποιος ή μου έλεγαν όχι, δηλαδή ότι είναι κλειστή και δεν ανοίγει….Επειδή η επικοινωνία γινόταν κλασικά με την γλώσσα του σώματος, δεν είμαι σίγουρη αν καταλάβαιναν τι ακριβώς τους ρωτάω…
Αυτό το χωριό το λάτρεψα! Ήταν σαν να είχε εμφανιστεί από κάποια παλιά δεκαετία του 20ου αιώνα στη μέση του πουθενά!!! Συνέχισα να κάνω βόλτες στους δρόμους του χωριού και κάποια στιγμή ο αδερφός μου έχασε οπτική επαφή με εμένα. Όταν είχα κατέβει από το αυτοκίνητο υπήρχαν κάποια σκυλιά τριγύρω. Τότε μου είχε επισημάνει ο αδερφός μου να προσέχω! Όταν λοιπόν με έχασε από το οπτικό του πεδίο, ξεκίνησε με το αυτοκίνητο να με βρεί…αυτό όμως έκανε τα σκυλιά να τον πάρουν στο κατόπι! Έτσι λοιπόν όσο ο αδερφός μου πλησίαζε με το αυτοκίνητο προς εμένα, τόσο αγρίευαν τα σκυλάκια με την κίνηση των τροχών και τα έφερνε όλο και πιο κοντά σε εμένα….Γυρνώ λοιπόν και τι να δώ;;;
Να έρχεται προς εμένα ένα τσούρμο αγριεμένα σκυλιά που κυνηγούσαν τον αδερφό μου, ενώ πλησίαζε εμένα….Η πρώτη μου σκέψη ήταν:- Θα τον κρεμάσω αν βγώ ζωντανή…
Σηκώνω τα χέρια μου και αρχίζω να τα κουνώ, κάνοντας του νόημα να σταματήσει! Ευτυχώς το κατάλαβε γρήγορα. Του κάνω νόημα να μείνει εκεί που είναι μέχρι να ησυχάσουν. Άρχισε να γελάει…άρχισα και εγώ να γελάω, γιατί τότε κατάλαβε τη χαζομάρα που έκανε! Τα σκυλάκια ηρέμησαν και έτσι εγώ μπόρεσα να πλησιάσω στο αυτοκίνητο και να μπώ! Μόλις ξεκινήσαμε, άρχισαν πάλι να γαβγίζουν και τα είχαμε καταπόδας μέχρι που βγήκαμε από το χωριό!
Περάσαμε τις σιδηροδρομικές γραμμές και συνεχίσαμε στον 133, ο οποίος εξακολουθούσε να είναι χωμάτινος μέχρι το χωριό Mureni
Βγήκαμε στη διασταύρωση του 133 με τον Ε60 και στρίψαμε αριστερά, κατευθυνόμενοι νότια με προορισμό το χωριό Viscri! Η ώρα ήταν 16:15…
Ο μαραθώνιος για να προλάβουμε το δειλινό, είχε μόλις ξεκινήσει…
Συνεχίζεται…
....όλοι μας έχουμε κάποια μείον...ο αδερφός μου έχει αυτό! Εφησυχάζεται με εμένα που οργανώνω τα πάντα και όταν του λέω οτι θα πρέπει να συμμετέχει η απάντηση είναι: "αφού εσύ το κάνεις καλά, γιατί εγώ να σου στερήσω αυτή τη χαρά;;;" 
