Sassenach77
Member
- Μηνύματα
- 8.102
- Likes
- 24.262
- Επόμενο Ταξίδι
- Ελλάδα
- Ταξίδι-Όνειρο
- Γη του Πυρός
Ημέρα 6η – 9 Νοεμβρίου
Μέρος 3ο
Καθώς κινούμασταν στον Ε60 φτάσαμε στο χωριό Bunesti σε λίγα λεπτά και στρίψαμε δεξιά στον 104L
Η διαδρομή από Bunesti μέχρι Viscri ήταν η χειρότερη σε όλο το ταξίδι....O δρόμος αυτός μπορεί να αποτελέσει αιτία για να προκληθούν μεγάλες ζημιές σε ένα αυτοκίνητο! Οι λακούβες ήταν τόσο πολλές και τόσο βαθιές σε όλο το οδόστρωμα, ώστε για να αποφύγουμε να δημιουργήσουμε πρόβλημα στο αυτοκίνητο, αναγκαστικά οδηγούσαμε το αυτοκίνητο από τις πιο ρηχές, για να αποφύγουμε τις πολύ βαθιές….ήταν τραγικό το οδόστρωμα! Εννοείται ότι φωτογραφίες δεν μπορούσα να βγάλω εν κινήσει…και όσες έβγαλα ήταν σε σημεία που δεν πηγαίναμε πάνω κάτω διαολεμένα! Ούτε λόγος φυσικά να σταματήσουμε για να φωτογραφίσω το οδόστρωμα γιατί θέλαμε να προλάβουμε να δούμε την οχυρωμένη εκκλησία


Και εκεί λοιπόν που κάναμε αγώνα δρόμου για να προλάβουμε, να σου μπροστά μας δύο σταματημένα τρακτέρ! Το ένα στη δεξιά λωρίδα και το άλλο στην αριστερή! Όχι…δεν είχαν σταματήσει για να πιάσουν κουβέντα μεταξύ τους, αλλά γιατί το ένα είχε ντελαπάρει η καρότσα του, που ήταν γεμάτη ξυλεία και τα ξύλα είχαν σκορπίσει σε όλο το δρόμο, και το άλλο για να βάλουν τα πεσμένα ξύλα στην άδεια καρότσα του και να ξεμπλοκάρουν το δρόμο….Μαντέψτε τον λόγο, για τον οποίο ντελαπάρισε η καρότσα του ενός…Ναι αυτό! Γιατί έπεσε η μία του ρόδα σε λακούβα-χαντάκι βάθους ατελείωτων μέτρων


Σταματάμε λοιπόν και περιμένουμε…
Ε: Λές να κάνουν πολύ ώρα;
Π: Γρήγορα τα σηκώνουν, αλλά είναι αρκετά ξύλα
Ε: Τι ώρα είναι;
Π: Αργάμιση….
Ε: Πρέπει να βρούμε την γιαγιά μόλις φτάσουμε
Π: Ποια γιαγιά;
Ε: Αυτή που κρατάει τα κλειδιά της εκκλησίας!
Π: Και που ξέρεις ότι είναι γιαγιά;
Ε: Μου το είπε ένα πουλάκι στο forum
Π: Αν είναι γιαγιά θα κοιμάται τέτοια ώρα!
Ε: Σου έχω πεί να μην γίνεσαι γρουσούζης!
Και εκεί που κάνουμε αυτή την "εποικοδομητική" κατά τ’ άλλα συζήτηση, μας κάνει νόημα ο ένας από αυτούς που μάζευαν τα ξύλα ότι δεν θα κάνουν πολύ ώρα. Προσπάθησα να του πώ ότι δεν χρειάζεται να ανησυχούν για εμάς και ότι μπορούμε να περιμένουμε! Όσο και να μην μου άρεσε αυτό, δεν μπορούσα επ ουδενί λόγω να του πώ του ανθρώπου να βιαστεί να σηκώσει τα ξύλα και να γίνω η αιτία του λουμπάγκου του! Παρόλα αυτά, τα ξύλα είχα μαζευτεί σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα και εμείς πολύ γρήγορα ξανά κινούμασταν με κατεύθυνση προς το χωριό Viscri!
Σε λίγα λεπτά είχαμε φτάσει. Η ώρα ήταν 17:00. Δεν ξέρω πως τα κατάφερα, αλλά όσες φωτογραφίες έβγαλα στο χωριό, όλες είναι κουνημένες….και επειδή θα σας φλομώσω με "ανθυγιεινές" φωτογραφίες της εκκλησίας, λέω να μην το παρακάνω και να σας δείξω και τις κουνημένες του χωριού….
Η εκκλησία βρίσκεται σε ύψωμα του χωριού και είναι εύκολα ορατή.
Viscri Fortified Church – Unesco World Heritage Site
Η οχυρωμένη εκκλησία του χωριού Viscri είχε ήδη κτιστεί, όταν στην περιοχή κατέφτασαν οι Σάξονες, το 1185, σε αντίθεση με όλες τις άλλες εκκλησίες! Αυτό εξηγεί και την ελαφρώς διαφοροποιημένη αρχιτεκτονική της δομή, με την ίσια σκεπή της, η οποία έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την συνηθισμένη τριγωνική των υπολοίπων εκκλησιών. Το όνομα της προέρχεται από τις γερμανικές λέξεις "Weisse Kirche" που σημαίνουν "Λευκή Εκκλησία", και της αποδόθηκε εξαιτίας του χρώματός της εξωτερικά. Η οχύρωση της άρχισε το 1525, όταν υψώθηκαν τα πρώτα τείχη της, ενώ το 18ο αιώνα χτίστηκε μια δεύτερη σειρά τειχών.
Όση ώρα διασχίζαμε το χωριό, δεν είδαμε ούτε έναν άνθρωπο! Φτάνουμε λοιπόν μπροστά στην εκκλησία, παρκάρουμε όπως να ‘ναι….και πηγαίνω καρφί στην είσοδο της, όπου υπάρχουν αναρτημένα τα ωράρια λειτουργίας και οι τιμές. Δίπλα σε αυτά υπάρχει ένα ακόμα χαρτάκι που γράφει ότι ο κλειδοκράτορας μένει ακριβώς απέναντι στο Ν.141 και ότι η εκκλησία είναι ανοιχτή από τις 11:00 έως 15:00….
Γυρνάω προς τον αδερφό μου…
Ε: Να χτυπήσουμε!
Π: ΟΧΙ!!!!
Ε: Μα γιατί;;;
Π: Εσένα θα σου άρεσε να σου χτυπάνε την πόρτα στις 17:00, όταν έχεις βάλει ανακοίνωση έξω από αυτήν ότι είσαι διαθέσιμη μέχρι τις 15:00;;;…Σοβαρέψου! Δεν είναι ευγενικό!
Ε: Μα….
Π: ΟΧΙ!!!
Ε: Ποιανού ήταν η φαεινή ιδέα να δώσει τα κλειδιά της εκκλησίας σε μία γιαγιά που κοιμάται μαζί με τις κότες της;;;;…


Όσο εγώ έλεγα τα δικά μου, ο αδερφός μου ανακάλυψε ότι η είσοδος του εξωτερικού περίβολου είναι ανοιχτή! Εκείνη την ώρα εμφανίζεται ένα σκυλάκι, το οποίο μόλις το είδε ο αδερφός μου, έκανε απεγνωσμένες προσπάθειες να το διώξει και αυτό κρυβόταν πίσω από τα πόδια μου
Αυτό φοβόταν τον αδερφό μου και ο αδερφός μου φοβόταν αυτό
Για να λάβει τέλος ο ανθρωπο-σκυλο καβγάς, έβαλα τον αδερφό μου να περπατάει στα δεξιά μου και το σκυλάκι στα αριστερά μου, και όλοι μαζί ξεκινήσαμε να δούμε τι υπήρχε πίσω από την ανοιχτή πόρτα του εξωτερικού περιβόλου 
Διασχίσαμε το μονοπάτι που οδηγούσε προς τον λόφο…
….και σε λίγα λεπτά είχαμε μπροστά μας μία από τις ομορφότερες οχυρωμένες εκκλησίες της Ρουμανίας.-
Μπροστά από την εκκλησία υπήρχε ένας νεαρός που έβγαζε φωτογραφίες μία νεαρά! Επιτέλους βλέπαμε ανθρώπους
αν και αυτοί δεν ήταν του χωριού, γιατί έκαναν μπάμ ότι είναι τουρίστες σαν και εμάς και απλά είχαν βρεί την πόρτα ανοιχτή και μπήκαν, σαν και εμάς πάλι.
Καθώς περιεργάζομαι τις πόρτες της εκκλησίας στα αριστερά και κεντρικά, συμπεραίνω ότι όλες είναι κλειστές….γυρνώ προς το σημείο που ήταν τα παιδιά και βλέπω ότι είχαν φύγει. Τότε ήταν που είδα στα δεξιά μου μία πόρτα, η οποία φαινόταν σαν να είναι ανοιχτή…
Η μέρα ήταν έτοιμη να εκπνεύσει και εξαιτίας αυτού εγώ έβλεπα ανοιχτές πόρτες εκεί που δεν υπήρχαν!
Τρέχω λοιπόν η "απεγνωσμένη" να μπώ και μόλις φτάνω κοντά βλέπω ότι υπάρχει μία δεύτερη πόρτα, μόλις λίγα εκατοστά πιο μέσα από το κούφωμα της πρώτης και ένα χαλάκι μπροστά για να σκουπίζεις τα πόδια…
- Αφού λοιπόν η πρώτη πόρτα είναι ανοιχτή, τότε θα είναι και η δεύτερη! Σκέφτομαι...
Πιάνω το χερούλι της, το κατεβάζω και σπρώχνω…Τίποτα! Ξαναπροσπαθώ…Τίποτα! Σκέφτομαι…
- Ε, δεν γίνεται, πρέπει να έχει κολλήσει!
Σπρώχνω με όλη μου την δύναμη! Είχα πέσει πάνω στην πόρτα και την έσπρωχνα με μανία

Τότε ήταν που ακούω από πίσω μου τον αδερφό μου να λέει:
Π: Τι προσπαθείς να κάνεις;
Γυρνώ να τον κοιτάξω και του απαντώ…
Ε: Έχει κολλήσει και την σπρώχνω!
Π: Αφού έχει λουκέτο
Ε: ε;…………………………..



*Κάποια στιγμή, κατά την διάρκεια της συγγραφής αυτής της ιστορίας, με αφορμή ένα σχόλιο του αγαπητού συμφορουμίτη @tupacgr13 είχα αναφέρει ότι ο αδερφός μου είχε λυθεί στα γέλια με μία πόρτα που προσπαθούσα να ανοίξω απεγνωσμένα, ενώ είχε λουκέτο…..ΑΥΤΗ την πόρτα εννοούσα!


Ο αδερφός μου συνέχισε να γελάει για πολύ ώρα ακόμα και εγώ μαζί του φυσικά, ακόμα και όταν ξεκινήσαμε να κάνουμε το γύρω της εκκλησίας. Η ωρα περνούσε και το φώς λιγόστευε…
Όταν φτάσαμε πάλι μπροστά στην είσοδο, ο αδερφός μου με ρώτησε πως είναι το εσωτερικό της. Άνοιξα το κινητό, μπήκα στο travelstories, βρήκα την σχετική ιστορία και πήγα στο κεφάλαιο που είχα πρωτοδεί τις φωτογραφίες αυτής της πανέμορφης εκκλησίας και μετά θέλησα να πάρω παραμάζωμα όλες τις εκκλησίες της Ρουμανίας….
https://www.travelstories.gr/community/threads/happenings-τένις-και-μεσαιωνικά-κάστρα-στη-Ρουμανία.57012/page-2
Όποιος θέλει λοιπόν, να δεί το εσωτερικό αυτής της εκκλησίας (και όχι μόνο), μπορεί να ανατρέξει στην παραπάνω ταξιδιωτική ιστορία της @Grerena . Αυτή η εκκλησία ήταν το κίνητρο για να σχεδιάσω ένα οδικό ταξίδι στην επαρχία της Ρουμανίας, με γνώμονα στο χάρτη τις οχυρωμένες εκκλησίες και όχι μόνο αυτές
*****
Σειρά μου να οδηγήσω, καθώς είχε βραδιάσει για τα καλά όταν φύγαμε από το χωριό Viscri. Πρίν ξεκινήσουμε όμως, βγάλαμε το gps, γιατί επέμενε να μας πάει στο Μπρασόβ, μέσω Λαμίας
Μας γύριζε πίσω στο χωριό Bunesti για να βγούμε στο Ε60, αντί να συνεχίσουμε νότια προς Rupea…και όλο αυτό γιατί ο δρόμος από Viscri έως το χωριό Dacia περίπου ήταν χωματόδρομος. Λίγα χλμ πρίν τη Rupea και πρίν βγούμε στο Ε60, ο δρόμος έγινε άσφαλτος. Κάποια στιγμή είδαμε το κάστρο της Rupea και σταμάτησα για να το βγάλω φωτογραφία. Η φωτογραφία δείχνει τον δρόμο, όχι όμως και τις οχυρώσεις της Rupea 
Η διαδρομή που κάναμε εκείνη τη μέρα, είναι η παρακάτω
Το ξενοδοχείο που είχαμε κλείσει στο Μπρασόβ βρίσκεται στη παλιά πόλη, με 49€ τη βραδιά και πρωινό. Πρίν κάνουμε τη κράτηση είχα διαβάσει οτι το κατάλυμα δεν έχει δικό του πάρκινγκ, αλλά μπορούσαμε να βρούμε πάρκινγκ κοντά στο κατάλυμα. Βρίσκεται σε πολύ καλή περιοχή, ως προς την πρόσβαση στα αξιοθέατα και το συνιστώ. Είναι το παρακάτω
http://www.drachenhaus.ro/el-gr
Φτάνοντας έξω απο το ξενοδοχείο δεν υπήρχε πάρκινγκ. Αφού κάναμε κάποιες γύρες, τελικά βρήκαμε σε ένα ανοιχτό χώρο πάρκινγκ που δεν απείχε πολύ απο το ξενοδοχείο. Για το εισιτήριο του πάρκινγκ έπρεπε να έχουμε κέρματα για το παρκόμετρο που υπήρχε εκεί και εμείς δεν είχαμε…Ο αδερφός μου σταμάτησε έναν νεαρό για να τον ρωτήσει που μπορούσε να κάνει κέρματα ή αν το μηχάνημα έπαιρνε και χαρτονομίσματα και αυτός τελικά μας έβγαλε το εισιτήριο και δεν δέχονταν κιόλας να του δώσουμε χρήματα σε χαρτονόμισμα! Τελικά, μετά απο λίγο κυνηγητό, τον κατάφερε ο αδερφός μου και του έδωσε τα χρήματα πίσω και με τόκο για το ευχαριστώ! Ήταν ένα πολύ καλό και ευγενικό παιδί
Το κόστος του πάρκινγκ ήταν 1Lei και είχε διάρκεια μέχρι τις 8 το πρωί. Καθώς πηγαίναμε στο ξενοδοχείο, μας απασχολούσε το θέμα του πάρκινγκ για την επόμενη μέρα, γιατί δεν είχαμε σκοπό να φύγουμε από τη πόλη πρίν τις 8 οπότε έπρεπε να σηκωθούμε πολύ πρωί και να πάμε στο πάρκινγκ να βγάλουμε νέο εισιτήριο για μία ώρα το πολύ και να έχουμε και κέρματα…
Όταν φτάσαμε στο ξενοδοχείο μπερδευτήκαμε λίγο μέχρι να βρούμε που είναι η reception. Μπήκαμε πρώτα στη κάβα του ξενοδοχείου, την οποία την λιμπίστηκα!
Δίπλα στη κάβα βρίσκεται η reception. Κάναμε check in και μας ενημέρωσαν για το πάρκινγκ, ότι μπορείς να δηλώσεις την πινακίδα του αυτοκινήτου, στέλνοντας μήνυμα σε ένα συγκεκριμένο νούμερο τηλεφώνου ή να πληρώσεις στο ξενοδοχείο και να έχεις πάρκινγκ είτε για μία ώρα είτε για μία μέρα. Δεν συμφέρει να πληρώσεις για μία ώρα! Δεν ρώτησα όμως αν αυτο το σύστημα ισχύει γενικά ή αν το ξενοδοχείο είχε κάνει κάποια συμφωνία με τη δημοτική αρχή...
Πληρώσαμε στο ξενοδοχείο 15Lei και είχαμε πάρκινγκ για μία ολόκληρη μέρα. Μπορούσαμε να αφήσουμε το αυτοκίνητο σε οποιοδήποτε πάρκινγκ , να το πάρουμε και να το ξαναφήσουμε όσες φορές θέλαμε κτλ για 24 ώρες
Στο παρακάτω χάρτη φαίνονται ποια είναι τα πάρκινγκ στο Μπρασόβ με πληρωμή και ποια είναι free, καθώς και τον τρόπο που μπορείς να κλείσεις το πάρκινγκ και ποιους κωδικούς να χρησιμοποιήσεις.
Αφού κάναμε όλα αυτά, πήραμε τη προίκα μας και κινήσαμε για το δωμάτιο μας, το οποίο βρισκόταν στον 2ο όροφο, αλλά ασανσέρ δεν υπήρχε!
Ήταν το μόνο αρνητικό στην όλη φάση, γιατί μπορεί να μην είχαμε μεγάλες και βαριές βαλίτσες, αλλά ήμασταν ήδη αρκετά κουρασμένοι….
Καθώς ανεβαίναμε, χαζεύαμε την διακόσμηση του ξενοδοχείου και ξεκουραζόμασταν στους καναπέδες που υπήρχαν σε κάθε όροφο

Το δωμάτιο ήταν όμορφο, απλό και ευρύχωρο, με ένα διπλό κρεβάτι. Μου άρεσε η θέα που θα είχαμε την άλλη μέρα στους δρόμους της παλιάς πόλης και δεν ζήτησα αλλαγή, γιατί εξ' αρχής είχα ζητήσει δύο μονά κρεβάτια
Ξεκουραστήκαμε για λίγα λεπτά, φρεσκαριστήκαμε και μετά βγήκαμε για την βραδινή μας βόλτα και φυσικά για να φάμε!
Αφού κάναμε μία σύντομη βόλτα στη πλατεία του συμβολίου (Piata Sfatului)…
….κατευθυνθήκαμε προς το εστιατόριο που θα τρώγαμε, γιατί είχαμε λυσσάξει από τη πείνα! Στο Bella Musica
http://bellamuzica.ro/restaurant-brasov/
Βρίσκεται σε ένα πολύ όμορφα διαμορφωμένο υπόγειο με πολύ καλή ατμόσφαιρα. Καθίσαμε σε ένα από τα τραπέζια που ήταν ελεύθερα, μας έφεραν μενού και αφού διαλέξαμε τι θα πάρουμε, πατήσαμε το κουδούνι. που υπάρχει σε κάθε τραπέζι, για να έρθει ο σερβιτόρος.
Πήραμε μία σαλάτα Caesar, ψητά λαχανικά, μία σως τζατζικιού και πατάτες βραστές. Εγώ πήρα στήθος γαλοπούλας σε κρούστα και ο αδερφός μου ένα γκόρντον μπλού. Τα συνοδεύσαμε με μπύρα Leffe. Μαζί με τη μπύρα μας έφεραν τσίπς με μεξικάνικη σως.
Το φαγητό ήταν πολύ νόστιμο και φάγαμε πολύ καλά! Πληρώσαμε 174Lei (~38€) με κάρτα. Όταν έδωσα τη κάρτα μου, ξέχασα να δηλώσω το μπουρμπουάρ. Ο σερβιτόρος που μας εξυπηρετούσε όλη αυτήν την ώρα ήταν χαμογελαστός και ευγενέστατος. Όταν λοιπόν πλήρωσα και ξέχασα το μπουρμπουάρ, του κόπηκε το χαμόγελο και μας χαιρέτησε "κρύα". Καθώς φεύγαμε εγώ αναρωτιόμουν γιατί να έχει αυτό το ύφος….τότε ήταν που με ρώτησε ο αδερφός μου αν άφησα μπουρμπουάρ! ΝΑ γιατί είχε λοιπόν αυτό το ύφος….Τρέχω πίσω, μπαίνω ξανά στο εστιατόριο και του δίνω το μπουρμπουάρ του σε μετρητά, όχι γιατί ήμουν υποχρεωμένη να το κάνω, αλλά γιατί ήμουν ικανοποιημένη από την εξυπηρέτηση και την ευγένεια του! Έχοντας δουλέψει ως σερβιτόρα στα φοιτητικά μου χρόνια, ξέρω πόσο σημαντικό είναι το μπουρμπουάρ! Αν και εγώ εξακολουθούσα να χαμογελώ, ακόμα και όταν δεν έπαιρνα μπουρμπουάρ....
****
Κάναμε μία τελευταία βόλτα στο κέντρο της παλιάς πόλης. Περάσαμε από τη Μαύρη Εκκλησία και από τη πλατεία Συμβουλίου ξανά. Ο κόσμος είχε αραιώσει αισθητά, το ίδιο και οι δυνάμεις μας….είχε έρθει η ώρα για ξεκούραση, οπότε αφήσαμε την ιδέα για μία τελευταία μπύρα…
Καληνύχτα...
Μέρος 3ο
Καθώς κινούμασταν στον Ε60 φτάσαμε στο χωριό Bunesti σε λίγα λεπτά και στρίψαμε δεξιά στον 104L

Η διαδρομή από Bunesti μέχρι Viscri ήταν η χειρότερη σε όλο το ταξίδι....O δρόμος αυτός μπορεί να αποτελέσει αιτία για να προκληθούν μεγάλες ζημιές σε ένα αυτοκίνητο! Οι λακούβες ήταν τόσο πολλές και τόσο βαθιές σε όλο το οδόστρωμα, ώστε για να αποφύγουμε να δημιουργήσουμε πρόβλημα στο αυτοκίνητο, αναγκαστικά οδηγούσαμε το αυτοκίνητο από τις πιο ρηχές, για να αποφύγουμε τις πολύ βαθιές….ήταν τραγικό το οδόστρωμα! Εννοείται ότι φωτογραφίες δεν μπορούσα να βγάλω εν κινήσει…και όσες έβγαλα ήταν σε σημεία που δεν πηγαίναμε πάνω κάτω διαολεμένα! Ούτε λόγος φυσικά να σταματήσουμε για να φωτογραφίσω το οδόστρωμα γιατί θέλαμε να προλάβουμε να δούμε την οχυρωμένη εκκλησία

Και εκεί λοιπόν που κάναμε αγώνα δρόμου για να προλάβουμε, να σου μπροστά μας δύο σταματημένα τρακτέρ! Το ένα στη δεξιά λωρίδα και το άλλο στην αριστερή! Όχι…δεν είχαν σταματήσει για να πιάσουν κουβέντα μεταξύ τους, αλλά γιατί το ένα είχε ντελαπάρει η καρότσα του, που ήταν γεμάτη ξυλεία και τα ξύλα είχαν σκορπίσει σε όλο το δρόμο, και το άλλο για να βάλουν τα πεσμένα ξύλα στην άδεια καρότσα του και να ξεμπλοκάρουν το δρόμο….Μαντέψτε τον λόγο, για τον οποίο ντελαπάρισε η καρότσα του ενός…Ναι αυτό! Γιατί έπεσε η μία του ρόδα σε λακούβα-χαντάκι βάθους ατελείωτων μέτρων

Σταματάμε λοιπόν και περιμένουμε…
Ε: Λές να κάνουν πολύ ώρα;
Π: Γρήγορα τα σηκώνουν, αλλά είναι αρκετά ξύλα
Ε: Τι ώρα είναι;
Π: Αργάμιση….
Ε: Πρέπει να βρούμε την γιαγιά μόλις φτάσουμε
Π: Ποια γιαγιά;
Ε: Αυτή που κρατάει τα κλειδιά της εκκλησίας!
Π: Και που ξέρεις ότι είναι γιαγιά;
Ε: Μου το είπε ένα πουλάκι στο forum
Π: Αν είναι γιαγιά θα κοιμάται τέτοια ώρα!
Ε: Σου έχω πεί να μην γίνεσαι γρουσούζης!
Και εκεί που κάνουμε αυτή την "εποικοδομητική" κατά τ’ άλλα συζήτηση, μας κάνει νόημα ο ένας από αυτούς που μάζευαν τα ξύλα ότι δεν θα κάνουν πολύ ώρα. Προσπάθησα να του πώ ότι δεν χρειάζεται να ανησυχούν για εμάς και ότι μπορούμε να περιμένουμε! Όσο και να μην μου άρεσε αυτό, δεν μπορούσα επ ουδενί λόγω να του πώ του ανθρώπου να βιαστεί να σηκώσει τα ξύλα και να γίνω η αιτία του λουμπάγκου του! Παρόλα αυτά, τα ξύλα είχα μαζευτεί σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα και εμείς πολύ γρήγορα ξανά κινούμασταν με κατεύθυνση προς το χωριό Viscri!
Σε λίγα λεπτά είχαμε φτάσει. Η ώρα ήταν 17:00. Δεν ξέρω πως τα κατάφερα, αλλά όσες φωτογραφίες έβγαλα στο χωριό, όλες είναι κουνημένες….και επειδή θα σας φλομώσω με "ανθυγιεινές" φωτογραφίες της εκκλησίας, λέω να μην το παρακάνω και να σας δείξω και τις κουνημένες του χωριού….

Η εκκλησία βρίσκεται σε ύψωμα του χωριού και είναι εύκολα ορατή.
Viscri Fortified Church – Unesco World Heritage Site

Η οχυρωμένη εκκλησία του χωριού Viscri είχε ήδη κτιστεί, όταν στην περιοχή κατέφτασαν οι Σάξονες, το 1185, σε αντίθεση με όλες τις άλλες εκκλησίες! Αυτό εξηγεί και την ελαφρώς διαφοροποιημένη αρχιτεκτονική της δομή, με την ίσια σκεπή της, η οποία έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την συνηθισμένη τριγωνική των υπολοίπων εκκλησιών. Το όνομα της προέρχεται από τις γερμανικές λέξεις "Weisse Kirche" που σημαίνουν "Λευκή Εκκλησία", και της αποδόθηκε εξαιτίας του χρώματός της εξωτερικά. Η οχύρωση της άρχισε το 1525, όταν υψώθηκαν τα πρώτα τείχη της, ενώ το 18ο αιώνα χτίστηκε μια δεύτερη σειρά τειχών.

Όση ώρα διασχίζαμε το χωριό, δεν είδαμε ούτε έναν άνθρωπο! Φτάνουμε λοιπόν μπροστά στην εκκλησία, παρκάρουμε όπως να ‘ναι….και πηγαίνω καρφί στην είσοδο της, όπου υπάρχουν αναρτημένα τα ωράρια λειτουργίας και οι τιμές. Δίπλα σε αυτά υπάρχει ένα ακόμα χαρτάκι που γράφει ότι ο κλειδοκράτορας μένει ακριβώς απέναντι στο Ν.141 και ότι η εκκλησία είναι ανοιχτή από τις 11:00 έως 15:00….

Γυρνάω προς τον αδερφό μου…
Ε: Να χτυπήσουμε!
Π: ΟΧΙ!!!!
Ε: Μα γιατί;;;

Π: Εσένα θα σου άρεσε να σου χτυπάνε την πόρτα στις 17:00, όταν έχεις βάλει ανακοίνωση έξω από αυτήν ότι είσαι διαθέσιμη μέχρι τις 15:00;;;…Σοβαρέψου! Δεν είναι ευγενικό!
Ε: Μα….

Π: ΟΧΙ!!!
Ε: Ποιανού ήταν η φαεινή ιδέα να δώσει τα κλειδιά της εκκλησίας σε μία γιαγιά που κοιμάται μαζί με τις κότες της;;;;…
Όσο εγώ έλεγα τα δικά μου, ο αδερφός μου ανακάλυψε ότι η είσοδος του εξωτερικού περίβολου είναι ανοιχτή! Εκείνη την ώρα εμφανίζεται ένα σκυλάκι, το οποίο μόλις το είδε ο αδερφός μου, έκανε απεγνωσμένες προσπάθειες να το διώξει και αυτό κρυβόταν πίσω από τα πόδια μου


Διασχίσαμε το μονοπάτι που οδηγούσε προς τον λόφο…

….και σε λίγα λεπτά είχαμε μπροστά μας μία από τις ομορφότερες οχυρωμένες εκκλησίες της Ρουμανίας.-

Μπροστά από την εκκλησία υπήρχε ένας νεαρός που έβγαζε φωτογραφίες μία νεαρά! Επιτέλους βλέπαμε ανθρώπους

Καθώς περιεργάζομαι τις πόρτες της εκκλησίας στα αριστερά και κεντρικά, συμπεραίνω ότι όλες είναι κλειστές….γυρνώ προς το σημείο που ήταν τα παιδιά και βλέπω ότι είχαν φύγει. Τότε ήταν που είδα στα δεξιά μου μία πόρτα, η οποία φαινόταν σαν να είναι ανοιχτή…

Η μέρα ήταν έτοιμη να εκπνεύσει και εξαιτίας αυτού εγώ έβλεπα ανοιχτές πόρτες εκεί που δεν υπήρχαν!

- Αφού λοιπόν η πρώτη πόρτα είναι ανοιχτή, τότε θα είναι και η δεύτερη! Σκέφτομαι...
Πιάνω το χερούλι της, το κατεβάζω και σπρώχνω…Τίποτα! Ξαναπροσπαθώ…Τίποτα! Σκέφτομαι…
- Ε, δεν γίνεται, πρέπει να έχει κολλήσει!
Σπρώχνω με όλη μου την δύναμη! Είχα πέσει πάνω στην πόρτα και την έσπρωχνα με μανία



Π: Τι προσπαθείς να κάνεις;
Γυρνώ να τον κοιτάξω και του απαντώ…
Ε: Έχει κολλήσει και την σπρώχνω!
Π: Αφού έχει λουκέτο
Ε: ε;…………………………..
*Κάποια στιγμή, κατά την διάρκεια της συγγραφής αυτής της ιστορίας, με αφορμή ένα σχόλιο του αγαπητού συμφορουμίτη @tupacgr13 είχα αναφέρει ότι ο αδερφός μου είχε λυθεί στα γέλια με μία πόρτα που προσπαθούσα να ανοίξω απεγνωσμένα, ενώ είχε λουκέτο…..ΑΥΤΗ την πόρτα εννοούσα!



Ο αδερφός μου συνέχισε να γελάει για πολύ ώρα ακόμα και εγώ μαζί του φυσικά, ακόμα και όταν ξεκινήσαμε να κάνουμε το γύρω της εκκλησίας. Η ωρα περνούσε και το φώς λιγόστευε…





Όταν φτάσαμε πάλι μπροστά στην είσοδο, ο αδερφός μου με ρώτησε πως είναι το εσωτερικό της. Άνοιξα το κινητό, μπήκα στο travelstories, βρήκα την σχετική ιστορία και πήγα στο κεφάλαιο που είχα πρωτοδεί τις φωτογραφίες αυτής της πανέμορφης εκκλησίας και μετά θέλησα να πάρω παραμάζωμα όλες τις εκκλησίες της Ρουμανίας….
https://www.travelstories.gr/community/threads/happenings-τένις-και-μεσαιωνικά-κάστρα-στη-Ρουμανία.57012/page-2
Όποιος θέλει λοιπόν, να δεί το εσωτερικό αυτής της εκκλησίας (και όχι μόνο), μπορεί να ανατρέξει στην παραπάνω ταξιδιωτική ιστορία της @Grerena . Αυτή η εκκλησία ήταν το κίνητρο για να σχεδιάσω ένα οδικό ταξίδι στην επαρχία της Ρουμανίας, με γνώμονα στο χάρτη τις οχυρωμένες εκκλησίες και όχι μόνο αυτές
*****
Σειρά μου να οδηγήσω, καθώς είχε βραδιάσει για τα καλά όταν φύγαμε από το χωριό Viscri. Πρίν ξεκινήσουμε όμως, βγάλαμε το gps, γιατί επέμενε να μας πάει στο Μπρασόβ, μέσω Λαμίας


Η διαδρομή που κάναμε εκείνη τη μέρα, είναι η παρακάτω

Το ξενοδοχείο που είχαμε κλείσει στο Μπρασόβ βρίσκεται στη παλιά πόλη, με 49€ τη βραδιά και πρωινό. Πρίν κάνουμε τη κράτηση είχα διαβάσει οτι το κατάλυμα δεν έχει δικό του πάρκινγκ, αλλά μπορούσαμε να βρούμε πάρκινγκ κοντά στο κατάλυμα. Βρίσκεται σε πολύ καλή περιοχή, ως προς την πρόσβαση στα αξιοθέατα και το συνιστώ. Είναι το παρακάτω
http://www.drachenhaus.ro/el-gr
Φτάνοντας έξω απο το ξενοδοχείο δεν υπήρχε πάρκινγκ. Αφού κάναμε κάποιες γύρες, τελικά βρήκαμε σε ένα ανοιχτό χώρο πάρκινγκ που δεν απείχε πολύ απο το ξενοδοχείο. Για το εισιτήριο του πάρκινγκ έπρεπε να έχουμε κέρματα για το παρκόμετρο που υπήρχε εκεί και εμείς δεν είχαμε…Ο αδερφός μου σταμάτησε έναν νεαρό για να τον ρωτήσει που μπορούσε να κάνει κέρματα ή αν το μηχάνημα έπαιρνε και χαρτονομίσματα και αυτός τελικά μας έβγαλε το εισιτήριο και δεν δέχονταν κιόλας να του δώσουμε χρήματα σε χαρτονόμισμα! Τελικά, μετά απο λίγο κυνηγητό, τον κατάφερε ο αδερφός μου και του έδωσε τα χρήματα πίσω και με τόκο για το ευχαριστώ! Ήταν ένα πολύ καλό και ευγενικό παιδί
Το κόστος του πάρκινγκ ήταν 1Lei και είχε διάρκεια μέχρι τις 8 το πρωί. Καθώς πηγαίναμε στο ξενοδοχείο, μας απασχολούσε το θέμα του πάρκινγκ για την επόμενη μέρα, γιατί δεν είχαμε σκοπό να φύγουμε από τη πόλη πρίν τις 8 οπότε έπρεπε να σηκωθούμε πολύ πρωί και να πάμε στο πάρκινγκ να βγάλουμε νέο εισιτήριο για μία ώρα το πολύ και να έχουμε και κέρματα…
Όταν φτάσαμε στο ξενοδοχείο μπερδευτήκαμε λίγο μέχρι να βρούμε που είναι η reception. Μπήκαμε πρώτα στη κάβα του ξενοδοχείου, την οποία την λιμπίστηκα!

Δίπλα στη κάβα βρίσκεται η reception. Κάναμε check in και μας ενημέρωσαν για το πάρκινγκ, ότι μπορείς να δηλώσεις την πινακίδα του αυτοκινήτου, στέλνοντας μήνυμα σε ένα συγκεκριμένο νούμερο τηλεφώνου ή να πληρώσεις στο ξενοδοχείο και να έχεις πάρκινγκ είτε για μία ώρα είτε για μία μέρα. Δεν συμφέρει να πληρώσεις για μία ώρα! Δεν ρώτησα όμως αν αυτο το σύστημα ισχύει γενικά ή αν το ξενοδοχείο είχε κάνει κάποια συμφωνία με τη δημοτική αρχή...
Πληρώσαμε στο ξενοδοχείο 15Lei και είχαμε πάρκινγκ για μία ολόκληρη μέρα. Μπορούσαμε να αφήσουμε το αυτοκίνητο σε οποιοδήποτε πάρκινγκ , να το πάρουμε και να το ξαναφήσουμε όσες φορές θέλαμε κτλ για 24 ώρες
Στο παρακάτω χάρτη φαίνονται ποια είναι τα πάρκινγκ στο Μπρασόβ με πληρωμή και ποια είναι free, καθώς και τον τρόπο που μπορείς να κλείσεις το πάρκινγκ και ποιους κωδικούς να χρησιμοποιήσεις.

Αφού κάναμε όλα αυτά, πήραμε τη προίκα μας και κινήσαμε για το δωμάτιο μας, το οποίο βρισκόταν στον 2ο όροφο, αλλά ασανσέρ δεν υπήρχε!

Καθώς ανεβαίναμε, χαζεύαμε την διακόσμηση του ξενοδοχείου και ξεκουραζόμασταν στους καναπέδες που υπήρχαν σε κάθε όροφο




Το δωμάτιο ήταν όμορφο, απλό και ευρύχωρο, με ένα διπλό κρεβάτι. Μου άρεσε η θέα που θα είχαμε την άλλη μέρα στους δρόμους της παλιάς πόλης και δεν ζήτησα αλλαγή, γιατί εξ' αρχής είχα ζητήσει δύο μονά κρεβάτια

Ξεκουραστήκαμε για λίγα λεπτά, φρεσκαριστήκαμε και μετά βγήκαμε για την βραδινή μας βόλτα και φυσικά για να φάμε!
Αφού κάναμε μία σύντομη βόλτα στη πλατεία του συμβολίου (Piata Sfatului)…

….κατευθυνθήκαμε προς το εστιατόριο που θα τρώγαμε, γιατί είχαμε λυσσάξει από τη πείνα! Στο Bella Musica
http://bellamuzica.ro/restaurant-brasov/

Βρίσκεται σε ένα πολύ όμορφα διαμορφωμένο υπόγειο με πολύ καλή ατμόσφαιρα. Καθίσαμε σε ένα από τα τραπέζια που ήταν ελεύθερα, μας έφεραν μενού και αφού διαλέξαμε τι θα πάρουμε, πατήσαμε το κουδούνι. που υπάρχει σε κάθε τραπέζι, για να έρθει ο σερβιτόρος.
Πήραμε μία σαλάτα Caesar, ψητά λαχανικά, μία σως τζατζικιού και πατάτες βραστές. Εγώ πήρα στήθος γαλοπούλας σε κρούστα και ο αδερφός μου ένα γκόρντον μπλού. Τα συνοδεύσαμε με μπύρα Leffe. Μαζί με τη μπύρα μας έφεραν τσίπς με μεξικάνικη σως.




Το φαγητό ήταν πολύ νόστιμο και φάγαμε πολύ καλά! Πληρώσαμε 174Lei (~38€) με κάρτα. Όταν έδωσα τη κάρτα μου, ξέχασα να δηλώσω το μπουρμπουάρ. Ο σερβιτόρος που μας εξυπηρετούσε όλη αυτήν την ώρα ήταν χαμογελαστός και ευγενέστατος. Όταν λοιπόν πλήρωσα και ξέχασα το μπουρμπουάρ, του κόπηκε το χαμόγελο και μας χαιρέτησε "κρύα". Καθώς φεύγαμε εγώ αναρωτιόμουν γιατί να έχει αυτό το ύφος….τότε ήταν που με ρώτησε ο αδερφός μου αν άφησα μπουρμπουάρ! ΝΑ γιατί είχε λοιπόν αυτό το ύφος….Τρέχω πίσω, μπαίνω ξανά στο εστιατόριο και του δίνω το μπουρμπουάρ του σε μετρητά, όχι γιατί ήμουν υποχρεωμένη να το κάνω, αλλά γιατί ήμουν ικανοποιημένη από την εξυπηρέτηση και την ευγένεια του! Έχοντας δουλέψει ως σερβιτόρα στα φοιτητικά μου χρόνια, ξέρω πόσο σημαντικό είναι το μπουρμπουάρ! Αν και εγώ εξακολουθούσα να χαμογελώ, ακόμα και όταν δεν έπαιρνα μπουρμπουάρ....
****
Κάναμε μία τελευταία βόλτα στο κέντρο της παλιάς πόλης. Περάσαμε από τη Μαύρη Εκκλησία και από τη πλατεία Συμβουλίου ξανά. Ο κόσμος είχε αραιώσει αισθητά, το ίδιο και οι δυνάμεις μας….είχε έρθει η ώρα για ξεκούραση, οπότε αφήσαμε την ιδέα για μία τελευταία μπύρα…



Καληνύχτα...