Sassenach77
Member
- Μηνύματα
- 7.138
- Likes
- 20.415
- Επόμενο Ταξίδι
- Τατζικιστάν
- Ταξίδι-Όνειρο
- Γη του Πυρός
Ημέρα 2η – 5 Νοεμβρίου
Όταν άνοιξα τα μάτια μου το πρωί, η πρώτη μου σκέψη ήταν, ότι δεν είχα ακούσει το ξυπνητήρι. Κοιτώ κατευθείαν την ώρα και βλέπω ότι είναι 06:50….Είχα ξυπνήσει μόνη μου! Κάτι ανήκουστο για μένα, που όσα ξυπνητήρια και να χτυπάνε το πρωί εγώ κοιμάμαι σαν πουλάκι…Και τότε σκέφτομαι:
- Βουνίσιος αέρας!!!! Τι να λέμε τώρα….
Αφού ρίχνω κάτι συγυρισμένα τεντώματα, σηκώνομαι, βάζω κάλτσες, παντόφλες, μπουφάν και βγαίνω στο μπαλκόνι. Τριγύρω μου τα Καρπάθια "άχνιζαν"….οι δρόμοι της Σινάια ήταν έρημοι και επικρατούσε μία "γλυκιά" ησυχία… Γαλήνη!!!
Η Σινάια είναι χτισμένη κυριολεκτικά μέσα στο δάσος! Βρίσκεται στους πρόποδες του βουνού Μπουκέτσι. Τριγύρω παντού δέντρα και ανάμεσα από τα δέντρα ξεπροβάλουν γραφικά σπιτάκια!
Μπαίνω μέσα στο δωμάτιο και αναγγέλλω το πρωινό εγερτήριο
- Ε: Σήκωωωωωωωωωωωωωω
- Π:
- Ε: Τώωωωωωωωωρα
- Π: Ακόμα δεν χτύπησε το ξυπνητήρι….
- Ε: Σήκω είπα! Θέλω να δώ τη Ρουμανία!!! Και πεινάω….
Κατά την άφιξή μας στο ξενοδοχείο, μας είχαν ενημερώσει ότι το πρωινό είναι από τις 07:30 έως τις 10:00. Και αυτό ίσχυε σε όλα τα ξενοδοχεία που είχαμε κλείσει! Χαρήκαμε, γιατί έτσι θα μπορούσαμε να τρώμε πρωινό με την ησυχία μας και να ξεκινάμε νωρίς τα tour μας!
Ντυθήκαμε λοιπόν, μαζέψαμε τα πράγματα μας (άλλωστε όταν μένεις ένα βράδυ σε ένα κατάλυμα, δεν απλώνεις και πολύ τη «προίκα» σου, οπότε δεν έχεις να μαζέψεις και πολλά) και κατεβήκαμε στο ισόγειο όπου ήταν και ο χώρος του πρωινού. Εκεί μας περίμενε ένας πλούσιος μπουφές με όλα τα καλούδια του κόσμου! Και έτσι όπως είχε μείνει το στομάχι μου παραπονεμένο από τα χθεσινοβραδινά, έπεσα με τα μούτρα στο μπουφέ!....Όταν ανεβήκαμε στο δωμάτιο, έκανα έναν δεύτερο καφέ που τον απόλαυσα στο μπαλκόνι με θέα τα Καρπάθια και μετά από λίγη ώρα κάναμε check out στο ξενοδοχείο και φύγαμε στις 9 παρά.
*Πρίν το ταξίδι είχαμε συμφωνήσει με τον αδερφό μου, να οδηγεί κατά την διάρκεια της ημέρας, έτσι ώστε να μπορώ να βγάζω φωτογραφίες εγώ, γιατί σε διαφορετική περίπτωση θα γυρνούσαμε χωρίς φωτογραφίες των διαδρομών από τη Ρουμανία (δεν είναι και πολύ της φωτογραφίας το αδερφάκι μου), και μετά τις 5 το απόγευμα, που νυχτώνει ουσιαστικά, θα οδηγούσα εγώ, κυρίως γιατί το βράδυ δεν θα είχα να φωτογραφίσω και πολλά, αλλά και γιατί η βραδινή οδήγηση δεν με κουράζει, σε αντίθεση με τον αδερφό μου.
Peles & Pelisor
Η μέρα μας θα ξεκινούσε με επίσκεψη στα παλάτια Πέλες και Πελισόρ. Όταν είχα μπεί στο επίσημο site για να τσεκάρω τα ωράρια, είχα διαβάσει ότι το Πέλες θα ήταν κλειστό από 30/10 έως 30/11 με σκοπό τη συντήρηση του….τότε είχα κατεβάσει τα μούτρα μέχρι το πάτωμα! Προχωρώντας όμως παρακάτω στο site έλεγε ότι το Πελισόρ θα ήταν ανοιχτό για τους επισκέπτες, οπότε αναθάρρησα λίγο.
Φτάνοντας στην είσοδο, μας σταματάει ένας κύριος και μας ζητάει να πληρώσουμε το αντίτιμο για το πάρκινγκ, που είναι 15Lei. Πληρώνεις μόνο με μετρητά και συνεχίζεις. Φτάσαμε στο χώρο του πάρκινγκ όπου δεν υπήρχε κανένα αυτοκίνητο….και σκέφτομαι
- Μόνοι μας θα είμαστε; Ωραία!!!
Λέμε να συνεχίσουμε πιο πάνω και όντως υπήρχε ένας ακόμα χώρος πάρκινγκ μπροστά από το Hotel Bastion, με σταθμευμένα αυτοκίνητα. Παρκάρουμε και ξεκινάμε με τα πόδια.
*Από το σημείο αυτό και μετά δεν επιτρέπεται να παρκάρεις πουθενά πιο πάνω!
Καθώς ανεβαίνουμε, απολαμβάνουμε τριγύρω μας την απέραντη ομορφιά της φύσης που μας περικλείει, και χαζεύουμε στα αριστερά μας κάποιες εγκαταστάσεις που υπάρχουν μέσα στο δάσος, ώσπου γυρνάμε το βλέμμα μας προς τα δεξιά και
ασυναίσθητα επιταχύνουμε το βήμα μας για να βρεθούμε μπροστά του….Το Peles είναι όλα τα λεφτά !!!!
…πραγματικά μαγνητίζει το βλέμμα σου! Δεν χόρταινα να το κοιτώ.-
- Π: Είπες ότι είναι κλειστό;
- Ε: Ναι…δυστυχώς!
- Π: Κρίμα…Τουλάχιστον μπορούμε να το δούμε από κοντά ή θα καθόμαστε εδώ με ανοιχτό το στόμα;
- Ε: Πάμε!!!
Προχωρώντας, περάσαμε μπροστά από ένα καφέ-μπαρ, το οποίο εκείνη την ώρα ήταν σχεδόν άδειο.
Συνεχίσαμε μέχρι το σημείο που το μονοπάτι σε "αναγκάζει" να πάς μόνο δεξιά ή αριστερά. Στρίβουμε, φυσικά προς τα δεξιά για να δούμε το "διαμάντι" των Καρπαθίων! Το παλάτι πήρε το όνομα του από τον παρακείμενο ποταμό. Η ανέγερση του ξεκίνησε το 1873, από τον βασιλιά Κάρολο τον Α’, και αποπερατώθηκε το 1883. Λέγεται ότι ο βασιλιάς, όταν επισκέφτηκε τη περιοχή....
…μαγεύτηκε τόσο πολύ από το φυσικό της πλούτο, ώστε διέταξε άμεσα τη ανέγερση του παλατιού, το οποίο κόστισε συνολικά 16 εκατομμύρια χρυσά λέι, δηλαδή περίπου 120 εκατομμύρια σημερινά δολάρια Αμερικής! Για την αποπεράτωση του εργάστηκαν εκατοντάδες εργάτες απ’ όλη την Ευρώπη. Χαρακτηριστικά, η σύζυγος του Καρόλου, η βασίλισσα Ελισάβετ, αναφέρει στο ημερολόγιο της:
"Οι Ιταλοί ήταν τεχνίτες, οι Ρουμάνοι χτίζαν ταράτσες, οι γύφτοι ήταν κούληδες. Οι Αλβανοί και οι Έλληνες δούλευαν τη πέτρα, οι Γερμανοί και οι Ούγγροι ήταν ξυλουργοί. Οι Τούρκοι έφτιαχναν τα τούβλα. Οι μηχανικοί ήταν Πολωνοί και οι λαξευτές της πέτρας Τσέχοι. Οι Γάλλοι ζωγράφιζαν, οι Άγγλοι μετρούσαν και μπορούσες να δείς εκατοντάδες διαφορετικές εθνικές φορεσιές και σαράντα γλώσσες, να τραγουδούν, να βλαστημούν και να μαλώνουν σε όλες τις διαλέκτους. Μια χαρμόσυνη συνοδεία από άντρες, άλογα, βόδια και βουβάλια"
Η εθνολογική μίξη που περιγράφει η βασίλισσα, μας δίνει ουσιαστικά την αρχιτεκτονική δομή του παλατιού, που αποτελεί ένα πάντρεμα της αναγεννησιακής γερμανικής, γαλλικής και ιταλικής τεχνοτροπίας!
Στην είσοδο υπάρχει ένα σιντριβάνι, μπροστά από το παλάτι δεσπόζει το άγαλμα του βασιλιά Κάρολου Α’ και γύρω από το παλάτι υπάρχουν πλούσια έργα τέχνης μοναδικής ομορφιάς, την οποία συμπληρώνει η εκθαμβωτική θέα των Καρπαθίων!
Αφού περιπλανηθήκαμε στο περίβολο του παλατιού, κάποια στιγμή λέμε να δούμε και την εσωτερική αυλή του, στην οποία περνάς από μία μικρή στοά.
Και……όνειρο ζώ και μη με ξυπνάτε!!!
Το Πέλες αριθμεί 160 δωμάτια, εκ των οποίων μόνο τα 35 είναι ανοιχτά για το κοινό. ‘Ένα κοινό όμως, που δεν μπορούσε να μπεί και να τα δεί, γιατί γινόντουσαν έργα συντήρησης….
Κοιτώντας γύρω μου όλα αυτά τα αριστουργήματα, κάποια στιγμή συνειδητοποιώ ότι δεν βλέπω κανένα συνεργείο συντήρησης και γενικά καμία κινητικότητα ανάλογη…
- Ε: Και που είναι τα συνεργεία συντήρησης; Και γιατί δεν με αφήνουν να το δώ εσωτερικά; Και τι πράματα είναι αυτά; Απαράδεκτο!!!
Διακόπτοντας, ο Π. το παραλήρημά μου, μου λέει
- Π: Παμε τώρα να δούμε το Πελισόρ, να σου φύγει το μεράκι….
- Ε: ππππφφφ οκ!
Η μουρμούρα μου συνεχίστηκε μέχρι να αντικρύσω το "piccolo" Πέλες, το οποίο μπορεί να είναι πιο "ταπεινό", αλλά είναι εξίσου πανέμορφο!!!
Το Πελισόρ κτίστηκε από τον πρίγκιπα και μετέπειτα βασιλιά Φερδινάνδο, ανιψιό και διάδοχο του Καρόλου. Ο Φερδινάνδος θεωρούσε (και καλά) το Πέλες πολύ πομπώδες (για τα γούστα του πάντα) και αποφάσισε να ανεγείρει ένα πιο μικρό παλάτι (βλέπετε το Πέλες του δημιουργούσε ψυχικά τραύματα και του καθόταν "βαρύ" στο μάτι…)…
Οι κακές γλώσσες της εποχής όμως (γιατί κακές γλώσσες υπάρχουν σε όλες τις εποχές), έλεγαν ότι, ο πραγματικός λόγος ήταν ότι, η βασίλισσα Μαρία, σύζυγος του Φερδινάνδου, δεν μπορούσε να συμβιώσει στον ίδιο χώρο με τον βασιλιά Κάρολο, με τον οποίο μισιόταν θανάσιμα ("τόλμη και γοητεία" ένα πράγμα..). Και έτσι εμείς σήμερα, έχουμε τη δυνατότητα να βλέπουμε ένα παλάτι σε ρυθμό άρτ νουβό, με έντονα βυζαντινά και κέλτικα στοιχεία !!!
Τα συνολικά 70 δωμάτια του, φιλοξενούν μια αξιοπρόσεκτη συλλογή βιενέζικων επίπλων και είναι επηρεασμένα από την προσωπική αισθητική της βασίλισσας Μαρίας, η οποία ούσα η ίδια καλλιτέχνης, έπαιξε σημαντικό ρόλο στη διακόσμησή του (όπως καταλάβατε η Μαιρούλα έβγαζε γούστα….Ωραία γούστα όμως!!!)
Αφού πληρώσαμε 20Lei, μπήκαμε από την είσοδο που ξεκινούσε η ξενάγηση…Ναι, είχε και ξεναγό!!! Αφού φορέσαμε τα μπλέ σακουλάκια στα ποδαράκια, για να μην λερώσουμε τα χαλάκια…
….ξεκινήσαμε την ξενάγηση μας! Μας ενημέρωσαν ότι οι φωτογραφίες απαγορεύονται…Και σιγά που δεν θα έβγαζα εγώ φωτογραφίες! Σε ολόκληρη Capella Sistina κατάφερα και έβγαλα φώτο…και δεν θα έβγαζα στο Πελισόρ;;;
Το πιο ωραίο δωμάτιο όμως ήταν αυτό!!!
Ήταν "τυλιγμένο" από τη κορφή ως το πάτωμα με φύλλα επιχρυσωμένα, κάποια εκ των οποίων "αγκάλιαζαν" τις άκρες του τζακιού….Αυτό το δωμάτιο ήταν τέλειο!!!
Κάποια στιγμή η "επιτηρήτρια" φωτογραφιών με πήρε πρέφα…και αφού μου έκανε τρείς παρατηρήσεις, είπα να την ξεγελάσω…αμ δε! Με είχε πάρει καταπόδας και στο τέλος άρχισε να με αγριοκοιτάζει…Εν τέλει, αφού ικανοποίησα τις ορέξεις μου με τις φωτογραφίες, είπα να της κάνω το χατίρι και να σταματήσω! Όχι τίποτ’ άλλο, αλλά έτοιμη την έβλεπα να με πετάξει έξω με τις κλωτσιές!!! Τόσο είχε αγριέψει το μάτι της….
Βγαίνοντας από το Πελισόρ, κάναμε μία βόλτα ξανά στη περιοχή, για να την "χορτάσουμε" και πήραμε το αυτοκίνητο για να πάμε στο γνωστό μοναστήρι που βρίσκεται στη Σινάια. Ήταν Κυριακή, κάτι που το είχα ξεχάσει…οπότε φτάνοντας στο μοναστήρι γινόταν ένας κακός χαμούλης από κόσμο!!! Δεν μπορούσαμε να βρούμε πάρκινγκ, με αποτέλεσμα να κάνουμε γύρες και να ψάχνουμε. Όση ώρα προσπαθούσαμε να βρούμε πάρκινγκ εγώ χάζευα τη Σινάια και τα γραφικά της σπιτάκια!
Αφού είδαμε και αποείδαμε…είπαμε να το αφήσουμε το μοναστήρι, γιατί και χρόνο χάναμε, αλλά και είχαμε τη δυνατότητα να το δούμε στην επιστροφή μας! Έτσι ξεκινήσαμε για το Rasnov. Κατευθυνθήκαμε προς Busteni…
….και πρίν το Predeal στρίψαμε αριστερά στον 73Α προς Zarnesti και Rasnov
Περάσαμε από το χωριό Paraul Rece
Και πρίν μπούμε στο Rasnov στρίψαμε δεξιά, περνώντας από έναν κατάφυτο δρόμο…
…και κατευθυνθήκαμε προς το κάστρο του Rasnov. Αφήσαμε το αυτοκίνητο στο χώρο του πάρκινγκ δωρεάν. Στο κάστρο μπορείς να ανέβεις με τα πόδια, με τελεφερίκ και με….το "τρενάκι"! Το "τρενάκι" αυτό είναι μία πλατφόρμα με καθίσματα, σε κάποια σημεία στα πλάγια προστατευτικό νάιλον και το σέρνει…ένα τρακτέρ!!!
Ήταν διασκεδαστικότατο!!! Για το "τρενάκι" πληρώσαμε 5Lei /άτομο, και έκανε μία στάση στο πάρκο των δεινοσαύρων, όπου και κατέβηκαν αρκετά άτομα, κυρίως γονείς με παιδιά. Από ότι πρόσεξα το πάρκο δεινοσαύρων είναι ένα πάρκο μέσα στο δάσος, όπου τα παιδιά μπορούν να κάνουν διάφορες δραστηριότητες, και να μάθουν για τους δεινόσαυρους! Ήταν πολύ καλό και επειδή ήταν Κυριακή, είχε αρκετό κόσμο και αργότερα είδα και σχολεία που έκαναν επίσκεψη και στο πάρκο αλλά και στο κάστρο!
Όταν κατέβηκαν οι λιλιπούτειοι και μη εξερευνητές, οι υπόλοιποι συνεχίσαμε με το για το κάστρο.
Βγάλαμε εισιτήριο, 12Lei το άτομο και ξεκινήσαμε την ξενάγηση μας, μπαίνοντας στο κάστρο από έναν προμαχώνα
Rasnov Castle
To κάστρο του Rasnov είναι ένα μεσαιωνικό κάστρο, που χτίστηκε από Τεύτονες ιππότες, για να προστατεύσει τη περιοχή από βαρβαρικές επιθέσεις. Η πρώτη επισήμως καταγεγραμμένη αναφορά σε αυτό, γίνεται το 1331. Έκτοτε, αντιστάθηκε επιτυχώς σε αρκετές επιθέσεις και πολιορκίες. Έπεσε στα χέρια του εχθρού μόνο μία φορά, το 1612, όταν οι εισβολείς κατάφεραν να βρούν τη πηγή που το τροφοδοτούσε με νερό! Αυτό ανάγκασε τους υπερασπιστές του να ανοίξουν ένα πηγάδι στο εσωτερικό του, για να μπορούν να προμηθεύονται με νερό σε καιρό πολιορκίας. Ο μύθος λέει ότι, το εγχείρημα ανέλαβαν να φέρουν εις πέρας δύο Οθωμανοί αιχμάλωτοι. Η κατασκευή του άρχισε το 1623 και διήρκησε 17 χρόνια. Ακόμα και σήμερα, στο πηγάδι διακρίνονται εδάφια του Κορανίου, τα οποία υποτίθεται πως χάραξαν οι δημιουργοί του.
Μπαίνοντας από τον προμαχώνα, στην ουσία εισέρχεσαι στο εξωτερικό περίβολο του κάστρου, προχωράς στο ανηφορικό μονοπάτι…
…απολαμβάνοντας συγχρόνως τη πανέμορφη θέα προς τα Καρπάθια!!!...
…για να φτάσεις στην είσοδο του κάστρου, στα εσωτερικά τείχη
Το κάστρο του Rasnov δεν θυμίζει τα άλλα σαξονικά κάστρα, γιατί είναι κτισμένο έτσι ώστε να αντέχει μακροχρόνιες πολιορκίες!
Η θέα είναι καταπληκτική από εκεί πάνω!!!
Εντός του κάστρου βρίσκονται αρκετά σπίτια, μία εκκλησία και ένα μικρό σχολείο!
Εδώ είναι το πηγάδι που λέει ο μύθος, ότι έσκαψαν δύο δόλιοι Μωαμεθανοί, και στο οποίο εγώ δεν είδα κανένα σκαλισμένο απόσπασμα του Κορανίου….
Κάναμε τις βόλτες μας, μπήκαμε σε ένα σημείο που θεωρώ ότι ήταν σημείο εποπτείας της περιοχής…
Και από το οποίο βλέπεις στο πιάτο όλη τη πεδιάδα κάτω και φυσικά τη μικρή πόλη του Rasnov!
Βγαίνοντας από το κάστρο στον εξωτερικό περίβολο και εντός των εξωτερικών τειχών, κατευθυνθήκαμε προς το προμαχώνα από τον οποίο είχαμε εισέλθει. Ανεβήκαμε σε αυτόν
...τον περιεργαστήκαμε περιμετρικά
…και απολαύσαμε για άλλη μία φορά το κάστρο!
…και τη θέα προς τα Καρπάθια!!! Δεν χορταίνεται αυτή η θέα…
Βγήκαμε από το κάστρο και είχε έρθει η ώρα για τσισάκια. Κάνω το λάθος να μπώ στις τουαλέτες που είναι έξω από το κάστρο, δίπλα από τα εκδοτήρια των εισιτηρίων...οι οποίες βρωμούσαν και ήταν θεόστενες!!! Ακόμα και εγώ μία τζουρίτσα άνθρωπος, δεν χωρούσα εκεί μέσα….μπλιάχ…
Παίρνουμε πάλι το θεϊκό "τρενάκι", το οποίο παρεμπιπτόντως, έκανε συνεχή δρομολόγια πάνω κάτω και ανεβοκατέβαζε κόσμο, και πάμε στο αυτοκίνητο για να ξεκινήσουμε για το επόμενο αξιοθέατο μας.
Αφήνουμε το Rasnov και παίρνουμε τον 73 για να πάμε στο Bran.
Κάναμε μία ώρα για να φτάσουμε, γιατί στο δρόμο γινόντουσαν έργα και διακόπτονταν η κυκλοφορία εναλλάξ και στα δύο ρεύματα του δρόμου με φανάρια, για να ρυθμίζεται η κυκλοφορία. Οπότε χάσαμε χρόνο και κατά την άφιξη μας, αλλά και κατά την αναχώρηση μας…Με τα λίγα και τα πολλά φτάνουμε κατά τις 15:00 στο Bran, παρκάρουμε το αυτοκίνητο σε πάρκινγκ στο χωριό, για το οποίο πληρώσαμε 9Lei και ξεκινάμε για το κάστρο. Στην είσοδο δεν είχε πολύ κόσμο (ευτυχώς) και έτσι βγάλαμε γρήγορα εισιτήρια με 35Lei/άτομο και πληρώσαμε με κάρτα.
Bran Castle
Ακολουθήσαμε το μονοπάτι προς την είσοδο του κάστρου
Φτάσαμε στο κλασικό σημείο, για τη κλασική φωτογραφία με τον σταυρό (θα τη κοτσάρω και εγώ για να μην κάνω την εξαίρεση στο κανόνα)
Και προχωρήσαμε προς την είσοδο του κάστρου
Τα περι κάστρου είναι γνωστά σε όλους και δεν θα κάνω ανάλυση της ιστορίας. Θα παραθέσω κάποιες φώτο, γιατί το κάστρο σαν κάστρο έχει ενδιαφέρον, αν εξαιρέσουμε τις κιτσαρίες με τις αραχνούλες και τα δρακουλίστικα…Όντως πολύ εμπορο-τουριστικό, τουλάχιστον σε σχέση με αυτό που είχα δεί πρίν λίγη ώρα στο Rasnov! Και περίμενα επίσης να βρίσκεται κάπου πιο ψηλά….
Οι αραχνούλες που λέγαμε…
Το κάστρο έχει εσωτερικές σκάλες και μυστικά περάσματα
Τα δωμάτια του όλα επιμελώς επιπλωμένα, με περίτεχνα σχέδια και σκαλίσματα πάνω στα έπιπλα
Βγαίνοντας στα εσωτερικά μπαλκόνια του κάστρου, έχεις μία ωραία εικόνα της εσωτερικής αυλής, αλλά και του κάστρου
Οι κολοκύθες έχουν τη τιμητική τους!
Εδώ το πηγάδι στην εσωτερική αυλή
Και οι ελπίδες κάποιων….μεταφρασμένες σε χρήμα!
Ξαναμπήκαμε στο κάστρο για να συνεχίσουμε την περιήγησή μας
Κάποιος ήταν πολεμοχαρής και αιμοσταγής…το όνομα του ξεκινάει από Τ και τελειώνει σε ς
Να και το γενεαλογικό δέντρο του προαναφερθέν
Αυτό είναι το όνομα του πατέρα του
Κάπως έτσι ο Στόκερ βρήκε όνομα για τον ήρωα του! Και πάει λέγοντας
Η ώρα είχε πάει 16:00. Ξεκινάμε για να φύγουμε, αφού κάναμε και μία βόλτα τριγύρω για να αποθανατίσω το κάστρο ολόκληρο!
Είχαμε αρχίσει να πεινάμε…με όλα αυτά που βλέπαμε, είχαμε ξεχάσει να φάμε. Παρόλα αυτά δεν κάτσαμε κάπου στο Bran, γιατί θέλαμε να προλάβουμε να δούμε όσα πιο πολλά μπορούσαμε από τη διαδρομή μας προς το Σιμπίου, πρίν νυχτώσει τελείως…Έτσι, πήραμε το αυτοκίνητο, με οδηγό πάλι τον Π. , που δήλωνε ξεκούραστος και ορεξάτος για οδήγηση και αναχωρούμε για να περάσουμε πάλι από τα έργα….μασουλώντας διάφορα μέσα στο αυτοκίνητο για να "ξεγελάσουμε" τη πείνα μας!
Να και ένα ΙΧ, μάρκας «κάρο», με χειμερινά ελαστικά και πινακίδες παρακαλώ, για να πληρώνει τα τέλη κυκλοφορίας του!...
Πήραμε τον 73 και στρίψαμε αριστερά στον 112Ε για να βγούμε στον 73Α πάλι
Συνεχίσαμε προς Poiana Marului, περάσαμε από Sinca Noua
Φτάσαμε στο χωριό Sinca Veche
Είχε αρχίσει να σουρουπώνει όταν περάσαμε από Sercaia
Και φτάνοντας Fagaras είχε πλέον νυχτώσει…
Έτσι δεν καταφέραμε να δούμε το κάστρο Fagaras, ούτε τη Balea Lake (αυτό είναι «καμπανάκι» για κάποιους εδώ…ονόματα δεν λέμε). Επίσης η Trasfagarasan ήταν κλειστή και είχε βγεί εκτός προγράμματος ούτως ή άλλως!
Η διαδρομή που ακολουθήσαμε εκείνη τη μέρα, είναι η παρακάτω
Μία βδομάδα πρίν την αναχώρησή μας, είχα λάβει ένα mail από το κατάλυμα μας στο Σιμπίου, ότι, την ώρα της άφιξης μας στο ξενοδοχείο θα γινόταν μία γαμήλια δεξίωση και θα ακολουθούσε πάρτι με μουσική και χορό μέχρι τις 23:00 το βράδυ, ζητώντας μας συγνώμη για την ταλαιπωρία! Και σκέφτομαι…
- Να ζήσουν τα παιδιά και καλούς απογόνους, αλλά στις 23:00 θα το "σχολάσουν" το πάρτι;…πολύ νωρίς !!!
Τους απάντησα ότι, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα γιατί ούτως ή άλλως και εμείς θα ήμασταν εκτός ξενοδοχείου μέχρι αργά!
Όταν μπήκαμε στο Σιμπίου και ψάχνοντας να βρούμε το ξενοδοχείο, το "αγαπημένο" μου GPS κάποια στιγμή μας λέει να στρίψουμε σε ένα δρόμο δεξιά ο οποίος ήταν μονόδρομος….Ο οδηγός του ενός και μοναδικού (ευτυχώς) αυτοκινήτου που ερχόταν "είπε τον δεσπότη Παναγιώτη"...
Εμείς για να βγούμε από το μπάχαλο μας, συνεχίσαμε να παραβιάζουμε όλους τους κώδικες οδικής κυκλοφορίας, κάνοντας αναστροφή στη μέση ενός μονόδρομου, κόβοντας την κυκλοφορία των αυτοκινήτων
….και αφού κάτσαμε σε μία άκρη, για να σταματήσουμε να είμαστε επικίνδυνοι για την δημόσια υγεία, βάλαμε σε λειτουργία το google map, το οποίο και μας πήγε σώους και ασφαλείς στο ξενοδοχείο….Ήταν η πρώτη φορά που ήθελα να το σπάσω το ρημάδι και θα υπήρχαν και επόμενες φορές…!!! Παράλληλα αναρωτιόμασταν αν είχαμε δεί πινακίδα που να απαγορεύει την διέλευση προς τα δεξιά….
Φτάνοντας λοιπόν στο ξενοδοχείο, όντως οι ντισκόμπαλες έδιναν ρεσιτάλ και οι καλεσμένοι επιδίδονταν σε χορευτικές φιγούρες! Κάνουμε check in και πάμε να αφήσουμε τα πράγματα μας. Το ξενοδοχείο που είχαμε κλείσει ήταν το Exclusive Hotel & More (το έλεγε και το όνομά του όσον αφορά τα νεόνυμφα ζευγάρια) και ναι, είχε ένα Α image…σε σχέση πάντα με το προηγούμενο 
Κάναμε ένα γρήγορο φρεσκάρισμα και βούρ για την πόλη! Φτάσαμε στη Piata Mare, την κεντρική μεγάλη πλατεία της πόλης, η οποία είναι ενταγμένη στα μνημεία παγκόσμιας κληρονομιάς της Unesco (καμπανάκι) και περιπλανηθήκαμε για λίγη ώρα χαζεύοντας το κόσμο που έκανε βόλτα!
Είχαμε πεί ότι την άλλη μέρα το πρωί θα αφιερώναμε ένα δίωρο για να δούμε τη πόλη, οπότε κατευθυνθήκαμε για το εστιατόριο που θα καθόμασταν να φάμε και να χαλαρώσουμε!
To εστιατόριο ήταν, το γνωστό σε πολλούς εδώ, Crama Sibiul Vechi!
http://www.sibiulvechi.ro/test.php
Όταν πήγαμε δεν είχε πολύ κόσμο. Εμείς και άλλα δύο τραπέζια
Παραγγείλαμε, και καθώς περιμέναμε, κάναμε έναν μικρό απολογισμό της μέρας! Ήρθαν οι μπύρες μας, το φαγητό όμως άργησε λίγο να έρθει (μισή ώρα και κάτι..), αλλά ήταν πεντανόστιμο!!!
Είπα να δοκιμάσω τη Ciuc…
….η οποία μου φάνηκε μέτρια έως χάλια....νεροζούμι ένα πράγμα! Ήταν η πρώτη και τελευταία φορά που θα την έπινα! Εν το μεταξύ το μαγαζί είχε αρχίσει να γεμίζει
Και αφού μας έφεραν το φαγητό μας, πέσαμε με τα μούτρα, και δεν έβγαλα καμία φώτο από τα πιάτα μας, μιας και όταν εγώ πεινάω…ΠΕΙΝΑΩ! Έτσι θα αρκεστείτε στη διακόσμηση του τραπεζιού…
Για το φαγητό μας πληρώσαμε 101Lei (22,08€)
Κάποια στιγμή, έρχεται ο ένας από τους δύο σερβιτόρους και μας πιάνει κουβέντα. Από που είμαστε, που θα πάμε κτλ. Όταν αναφέραμε την Ελλάδα, μας είπε ότι θα ήθελε πολύ να επισκεφτεί την Ελλάδα με τα της συζύγου του και ότι γνωρίζει αρκετά από την χώρα μας! Τον ρωτάω τι εννοεί και μου λέει ότι ξέρει τον Καραγκούνη, τον Κατσουράνη, τον Μανολά και διάφορους άλλους Έλληνες ποδοσφαιριστές…και ενώ εγώ περίμενα να μου πεί κάποιο αξιοθέατο της Ελλάδας, στο άκουσμα των ποδοσφαιριστών, "λύθηκα" από τα γέλια, το ίδιο και ο Π., ο οποίος έπιασε και μια μικρή κουβέντα μαζί του για το ποδόσφαιρο φυσικά!!! Έτσι πέρασε ή ώρα και κάποια στιγμή, ικανοποιημένοι απ’ όλη την ημέρα μας, κινήσαμε για το ξενοδοχείο, στο οποίο επικρατούσε πλήρη ησυχία όταν φτάσαμε (το πάρτι είχε λάβει τέλος) και ανεβήκαμε στο δωμάτιο μας για νάνι….
Όταν ξάπλωσα, σκεφτόμουν το πρόγραμμα της επόμενης μέρα. Θα έβλεπα επιτέλους από κοντά οχυρωμένες εκκλησίες….
Όταν άνοιξα τα μάτια μου το πρωί, η πρώτη μου σκέψη ήταν, ότι δεν είχα ακούσει το ξυπνητήρι. Κοιτώ κατευθείαν την ώρα και βλέπω ότι είναι 06:50….Είχα ξυπνήσει μόνη μου! Κάτι ανήκουστο για μένα, που όσα ξυπνητήρια και να χτυπάνε το πρωί εγώ κοιμάμαι σαν πουλάκι…Και τότε σκέφτομαι:
- Βουνίσιος αέρας!!!! Τι να λέμε τώρα….
Αφού ρίχνω κάτι συγυρισμένα τεντώματα, σηκώνομαι, βάζω κάλτσες, παντόφλες, μπουφάν και βγαίνω στο μπαλκόνι. Τριγύρω μου τα Καρπάθια "άχνιζαν"….οι δρόμοι της Σινάια ήταν έρημοι και επικρατούσε μία "γλυκιά" ησυχία… Γαλήνη!!!
Η Σινάια είναι χτισμένη κυριολεκτικά μέσα στο δάσος! Βρίσκεται στους πρόποδες του βουνού Μπουκέτσι. Τριγύρω παντού δέντρα και ανάμεσα από τα δέντρα ξεπροβάλουν γραφικά σπιτάκια!
Μπαίνω μέσα στο δωμάτιο και αναγγέλλω το πρωινό εγερτήριο
- Ε: Σήκωωωωωωωωωωωωωω
- Π:
- Ε: Τώωωωωωωωωρα
- Π: Ακόμα δεν χτύπησε το ξυπνητήρι….
- Ε: Σήκω είπα! Θέλω να δώ τη Ρουμανία!!! Και πεινάω….
Κατά την άφιξή μας στο ξενοδοχείο, μας είχαν ενημερώσει ότι το πρωινό είναι από τις 07:30 έως τις 10:00. Και αυτό ίσχυε σε όλα τα ξενοδοχεία που είχαμε κλείσει! Χαρήκαμε, γιατί έτσι θα μπορούσαμε να τρώμε πρωινό με την ησυχία μας και να ξεκινάμε νωρίς τα tour μας!
Ντυθήκαμε λοιπόν, μαζέψαμε τα πράγματα μας (άλλωστε όταν μένεις ένα βράδυ σε ένα κατάλυμα, δεν απλώνεις και πολύ τη «προίκα» σου, οπότε δεν έχεις να μαζέψεις και πολλά) και κατεβήκαμε στο ισόγειο όπου ήταν και ο χώρος του πρωινού. Εκεί μας περίμενε ένας πλούσιος μπουφές με όλα τα καλούδια του κόσμου! Και έτσι όπως είχε μείνει το στομάχι μου παραπονεμένο από τα χθεσινοβραδινά, έπεσα με τα μούτρα στο μπουφέ!....Όταν ανεβήκαμε στο δωμάτιο, έκανα έναν δεύτερο καφέ που τον απόλαυσα στο μπαλκόνι με θέα τα Καρπάθια και μετά από λίγη ώρα κάναμε check out στο ξενοδοχείο και φύγαμε στις 9 παρά.
*Πρίν το ταξίδι είχαμε συμφωνήσει με τον αδερφό μου, να οδηγεί κατά την διάρκεια της ημέρας, έτσι ώστε να μπορώ να βγάζω φωτογραφίες εγώ, γιατί σε διαφορετική περίπτωση θα γυρνούσαμε χωρίς φωτογραφίες των διαδρομών από τη Ρουμανία (δεν είναι και πολύ της φωτογραφίας το αδερφάκι μου), και μετά τις 5 το απόγευμα, που νυχτώνει ουσιαστικά, θα οδηγούσα εγώ, κυρίως γιατί το βράδυ δεν θα είχα να φωτογραφίσω και πολλά, αλλά και γιατί η βραδινή οδήγηση δεν με κουράζει, σε αντίθεση με τον αδερφό μου.
Peles & Pelisor
Η μέρα μας θα ξεκινούσε με επίσκεψη στα παλάτια Πέλες και Πελισόρ. Όταν είχα μπεί στο επίσημο site για να τσεκάρω τα ωράρια, είχα διαβάσει ότι το Πέλες θα ήταν κλειστό από 30/10 έως 30/11 με σκοπό τη συντήρηση του….τότε είχα κατεβάσει τα μούτρα μέχρι το πάτωμα! Προχωρώντας όμως παρακάτω στο site έλεγε ότι το Πελισόρ θα ήταν ανοιχτό για τους επισκέπτες, οπότε αναθάρρησα λίγο.
Φτάνοντας στην είσοδο, μας σταματάει ένας κύριος και μας ζητάει να πληρώσουμε το αντίτιμο για το πάρκινγκ, που είναι 15Lei. Πληρώνεις μόνο με μετρητά και συνεχίζεις. Φτάσαμε στο χώρο του πάρκινγκ όπου δεν υπήρχε κανένα αυτοκίνητο….και σκέφτομαι
- Μόνοι μας θα είμαστε; Ωραία!!!
Λέμε να συνεχίσουμε πιο πάνω και όντως υπήρχε ένας ακόμα χώρος πάρκινγκ μπροστά από το Hotel Bastion, με σταθμευμένα αυτοκίνητα. Παρκάρουμε και ξεκινάμε με τα πόδια.
*Από το σημείο αυτό και μετά δεν επιτρέπεται να παρκάρεις πουθενά πιο πάνω!
Καθώς ανεβαίνουμε, απολαμβάνουμε τριγύρω μας την απέραντη ομορφιά της φύσης που μας περικλείει, και χαζεύουμε στα αριστερά μας κάποιες εγκαταστάσεις που υπάρχουν μέσα στο δάσος, ώσπου γυρνάμε το βλέμμα μας προς τα δεξιά και
ασυναίσθητα επιταχύνουμε το βήμα μας για να βρεθούμε μπροστά του….Το Peles είναι όλα τα λεφτά !!!!
…πραγματικά μαγνητίζει το βλέμμα σου! Δεν χόρταινα να το κοιτώ.-
- Π: Είπες ότι είναι κλειστό;
- Ε: Ναι…δυστυχώς!
- Π: Κρίμα…Τουλάχιστον μπορούμε να το δούμε από κοντά ή θα καθόμαστε εδώ με ανοιχτό το στόμα;
- Ε: Πάμε!!!
Προχωρώντας, περάσαμε μπροστά από ένα καφέ-μπαρ, το οποίο εκείνη την ώρα ήταν σχεδόν άδειο.
Συνεχίσαμε μέχρι το σημείο που το μονοπάτι σε "αναγκάζει" να πάς μόνο δεξιά ή αριστερά. Στρίβουμε, φυσικά προς τα δεξιά για να δούμε το "διαμάντι" των Καρπαθίων! Το παλάτι πήρε το όνομα του από τον παρακείμενο ποταμό. Η ανέγερση του ξεκίνησε το 1873, από τον βασιλιά Κάρολο τον Α’, και αποπερατώθηκε το 1883. Λέγεται ότι ο βασιλιάς, όταν επισκέφτηκε τη περιοχή....
…μαγεύτηκε τόσο πολύ από το φυσικό της πλούτο, ώστε διέταξε άμεσα τη ανέγερση του παλατιού, το οποίο κόστισε συνολικά 16 εκατομμύρια χρυσά λέι, δηλαδή περίπου 120 εκατομμύρια σημερινά δολάρια Αμερικής! Για την αποπεράτωση του εργάστηκαν εκατοντάδες εργάτες απ’ όλη την Ευρώπη. Χαρακτηριστικά, η σύζυγος του Καρόλου, η βασίλισσα Ελισάβετ, αναφέρει στο ημερολόγιο της:
"Οι Ιταλοί ήταν τεχνίτες, οι Ρουμάνοι χτίζαν ταράτσες, οι γύφτοι ήταν κούληδες. Οι Αλβανοί και οι Έλληνες δούλευαν τη πέτρα, οι Γερμανοί και οι Ούγγροι ήταν ξυλουργοί. Οι Τούρκοι έφτιαχναν τα τούβλα. Οι μηχανικοί ήταν Πολωνοί και οι λαξευτές της πέτρας Τσέχοι. Οι Γάλλοι ζωγράφιζαν, οι Άγγλοι μετρούσαν και μπορούσες να δείς εκατοντάδες διαφορετικές εθνικές φορεσιές και σαράντα γλώσσες, να τραγουδούν, να βλαστημούν και να μαλώνουν σε όλες τις διαλέκτους. Μια χαρμόσυνη συνοδεία από άντρες, άλογα, βόδια και βουβάλια"
Η εθνολογική μίξη που περιγράφει η βασίλισσα, μας δίνει ουσιαστικά την αρχιτεκτονική δομή του παλατιού, που αποτελεί ένα πάντρεμα της αναγεννησιακής γερμανικής, γαλλικής και ιταλικής τεχνοτροπίας!
Στην είσοδο υπάρχει ένα σιντριβάνι, μπροστά από το παλάτι δεσπόζει το άγαλμα του βασιλιά Κάρολου Α’ και γύρω από το παλάτι υπάρχουν πλούσια έργα τέχνης μοναδικής ομορφιάς, την οποία συμπληρώνει η εκθαμβωτική θέα των Καρπαθίων!
Αφού περιπλανηθήκαμε στο περίβολο του παλατιού, κάποια στιγμή λέμε να δούμε και την εσωτερική αυλή του, στην οποία περνάς από μία μικρή στοά.
Και…
…όνειρο ζώ και μη με ξυπνάτε!!!
Το Πέλες αριθμεί 160 δωμάτια, εκ των οποίων μόνο τα 35 είναι ανοιχτά για το κοινό. ‘Ένα κοινό όμως, που δεν μπορούσε να μπεί και να τα δεί, γιατί γινόντουσαν έργα συντήρησης….
Κοιτώντας γύρω μου όλα αυτά τα αριστουργήματα, κάποια στιγμή συνειδητοποιώ ότι δεν βλέπω κανένα συνεργείο συντήρησης και γενικά καμία κινητικότητα ανάλογη…
- Ε: Και που είναι τα συνεργεία συντήρησης; Και γιατί δεν με αφήνουν να το δώ εσωτερικά; Και τι πράματα είναι αυτά; Απαράδεκτο!!!
Διακόπτοντας, ο Π. το παραλήρημά μου, μου λέει
- Π: Παμε τώρα να δούμε το Πελισόρ, να σου φύγει το μεράκι….
- Ε: ππππφφφ οκ!
Η μουρμούρα μου συνεχίστηκε μέχρι να αντικρύσω το "piccolo" Πέλες, το οποίο μπορεί να είναι πιο "ταπεινό", αλλά είναι εξίσου πανέμορφο!!!
Το Πελισόρ κτίστηκε από τον πρίγκιπα και μετέπειτα βασιλιά Φερδινάνδο, ανιψιό και διάδοχο του Καρόλου. Ο Φερδινάνδος θεωρούσε (και καλά) το Πέλες πολύ πομπώδες (για τα γούστα του πάντα) και αποφάσισε να ανεγείρει ένα πιο μικρό παλάτι (βλέπετε το Πέλες του δημιουργούσε ψυχικά τραύματα και του καθόταν "βαρύ" στο μάτι…)…
Οι κακές γλώσσες της εποχής όμως (γιατί κακές γλώσσες υπάρχουν σε όλες τις εποχές), έλεγαν ότι, ο πραγματικός λόγος ήταν ότι, η βασίλισσα Μαρία, σύζυγος του Φερδινάνδου, δεν μπορούσε να συμβιώσει στον ίδιο χώρο με τον βασιλιά Κάρολο, με τον οποίο μισιόταν θανάσιμα ("τόλμη και γοητεία" ένα πράγμα..). Και έτσι εμείς σήμερα, έχουμε τη δυνατότητα να βλέπουμε ένα παλάτι σε ρυθμό άρτ νουβό, με έντονα βυζαντινά και κέλτικα στοιχεία !!!
Τα συνολικά 70 δωμάτια του, φιλοξενούν μια αξιοπρόσεκτη συλλογή βιενέζικων επίπλων και είναι επηρεασμένα από την προσωπική αισθητική της βασίλισσας Μαρίας, η οποία ούσα η ίδια καλλιτέχνης, έπαιξε σημαντικό ρόλο στη διακόσμησή του (όπως καταλάβατε η Μαιρούλα έβγαζε γούστα….Ωραία γούστα όμως!!!)
Αφού πληρώσαμε 20Lei, μπήκαμε από την είσοδο που ξεκινούσε η ξενάγηση…Ναι, είχε και ξεναγό!!! Αφού φορέσαμε τα μπλέ σακουλάκια στα ποδαράκια, για να μην λερώσουμε τα χαλάκια…
….ξεκινήσαμε την ξενάγηση μας! Μας ενημέρωσαν ότι οι φωτογραφίες απαγορεύονται…Και σιγά που δεν θα έβγαζα εγώ φωτογραφίες! Σε ολόκληρη Capella Sistina κατάφερα και έβγαλα φώτο…και δεν θα έβγαζα στο Πελισόρ;;;
Το πιο ωραίο δωμάτιο όμως ήταν αυτό!!!
Ήταν "τυλιγμένο" από τη κορφή ως το πάτωμα με φύλλα επιχρυσωμένα, κάποια εκ των οποίων "αγκάλιαζαν" τις άκρες του τζακιού….Αυτό το δωμάτιο ήταν τέλειο!!!
Κάποια στιγμή η "επιτηρήτρια" φωτογραφιών με πήρε πρέφα…και αφού μου έκανε τρείς παρατηρήσεις, είπα να την ξεγελάσω…αμ δε! Με είχε πάρει καταπόδας και στο τέλος άρχισε να με αγριοκοιτάζει…Εν τέλει, αφού ικανοποίησα τις ορέξεις μου με τις φωτογραφίες, είπα να της κάνω το χατίρι και να σταματήσω! Όχι τίποτ’ άλλο, αλλά έτοιμη την έβλεπα να με πετάξει έξω με τις κλωτσιές!!! Τόσο είχε αγριέψει το μάτι της….
Βγαίνοντας από το Πελισόρ, κάναμε μία βόλτα ξανά στη περιοχή, για να την "χορτάσουμε" και πήραμε το αυτοκίνητο για να πάμε στο γνωστό μοναστήρι που βρίσκεται στη Σινάια. Ήταν Κυριακή, κάτι που το είχα ξεχάσει…οπότε φτάνοντας στο μοναστήρι γινόταν ένας κακός χαμούλης από κόσμο!!! Δεν μπορούσαμε να βρούμε πάρκινγκ, με αποτέλεσμα να κάνουμε γύρες και να ψάχνουμε. Όση ώρα προσπαθούσαμε να βρούμε πάρκινγκ εγώ χάζευα τη Σινάια και τα γραφικά της σπιτάκια!
Αφού είδαμε και αποείδαμε…είπαμε να το αφήσουμε το μοναστήρι, γιατί και χρόνο χάναμε, αλλά και είχαμε τη δυνατότητα να το δούμε στην επιστροφή μας! Έτσι ξεκινήσαμε για το Rasnov. Κατευθυνθήκαμε προς Busteni…
….και πρίν το Predeal στρίψαμε αριστερά στον 73Α προς Zarnesti και Rasnov
Περάσαμε από το χωριό Paraul Rece
Και πρίν μπούμε στο Rasnov στρίψαμε δεξιά, περνώντας από έναν κατάφυτο δρόμο…
…και κατευθυνθήκαμε προς το κάστρο του Rasnov. Αφήσαμε το αυτοκίνητο στο χώρο του πάρκινγκ δωρεάν. Στο κάστρο μπορείς να ανέβεις με τα πόδια, με τελεφερίκ και με….το "τρενάκι"! Το "τρενάκι" αυτό είναι μία πλατφόρμα με καθίσματα, σε κάποια σημεία στα πλάγια προστατευτικό νάιλον και το σέρνει…ένα τρακτέρ!!!
Ήταν διασκεδαστικότατο!!! Για το "τρενάκι" πληρώσαμε 5Lei /άτομο, και έκανε μία στάση στο πάρκο των δεινοσαύρων, όπου και κατέβηκαν αρκετά άτομα, κυρίως γονείς με παιδιά. Από ότι πρόσεξα το πάρκο δεινοσαύρων είναι ένα πάρκο μέσα στο δάσος, όπου τα παιδιά μπορούν να κάνουν διάφορες δραστηριότητες, και να μάθουν για τους δεινόσαυρους! Ήταν πολύ καλό και επειδή ήταν Κυριακή, είχε αρκετό κόσμο και αργότερα είδα και σχολεία που έκαναν επίσκεψη και στο πάρκο αλλά και στο κάστρο!
Όταν κατέβηκαν οι λιλιπούτειοι και μη εξερευνητές, οι υπόλοιποι συνεχίσαμε με το για το κάστρο.
Βγάλαμε εισιτήριο, 12Lei το άτομο και ξεκινήσαμε την ξενάγηση μας, μπαίνοντας στο κάστρο από έναν προμαχώνα
Rasnov Castle
To κάστρο του Rasnov είναι ένα μεσαιωνικό κάστρο, που χτίστηκε από Τεύτονες ιππότες, για να προστατεύσει τη περιοχή από βαρβαρικές επιθέσεις. Η πρώτη επισήμως καταγεγραμμένη αναφορά σε αυτό, γίνεται το 1331. Έκτοτε, αντιστάθηκε επιτυχώς σε αρκετές επιθέσεις και πολιορκίες. Έπεσε στα χέρια του εχθρού μόνο μία φορά, το 1612, όταν οι εισβολείς κατάφεραν να βρούν τη πηγή που το τροφοδοτούσε με νερό! Αυτό ανάγκασε τους υπερασπιστές του να ανοίξουν ένα πηγάδι στο εσωτερικό του, για να μπορούν να προμηθεύονται με νερό σε καιρό πολιορκίας. Ο μύθος λέει ότι, το εγχείρημα ανέλαβαν να φέρουν εις πέρας δύο Οθωμανοί αιχμάλωτοι. Η κατασκευή του άρχισε το 1623 και διήρκησε 17 χρόνια. Ακόμα και σήμερα, στο πηγάδι διακρίνονται εδάφια του Κορανίου, τα οποία υποτίθεται πως χάραξαν οι δημιουργοί του.
Μπαίνοντας από τον προμαχώνα, στην ουσία εισέρχεσαι στο εξωτερικό περίβολο του κάστρου, προχωράς στο ανηφορικό μονοπάτι…
…απολαμβάνοντας συγχρόνως τη πανέμορφη θέα προς τα Καρπάθια!!!...
…για να φτάσεις στην είσοδο του κάστρου, στα εσωτερικά τείχη
Το κάστρο του Rasnov δεν θυμίζει τα άλλα σαξονικά κάστρα, γιατί είναι κτισμένο έτσι ώστε να αντέχει μακροχρόνιες πολιορκίες!
Η θέα είναι καταπληκτική από εκεί πάνω!!!
Εντός του κάστρου βρίσκονται αρκετά σπίτια, μία εκκλησία και ένα μικρό σχολείο!
Εδώ είναι το πηγάδι που λέει ο μύθος, ότι έσκαψαν δύο δόλιοι Μωαμεθανοί, και στο οποίο εγώ δεν είδα κανένα σκαλισμένο απόσπασμα του Κορανίου….
Κάναμε τις βόλτες μας, μπήκαμε σε ένα σημείο που θεωρώ ότι ήταν σημείο εποπτείας της περιοχής…
Και από το οποίο βλέπεις στο πιάτο όλη τη πεδιάδα κάτω και φυσικά τη μικρή πόλη του Rasnov!
Βγαίνοντας από το κάστρο στον εξωτερικό περίβολο και εντός των εξωτερικών τειχών, κατευθυνθήκαμε προς το προμαχώνα από τον οποίο είχαμε εισέλθει. Ανεβήκαμε σε αυτόν
...τον περιεργαστήκαμε περιμετρικά
…και απολαύσαμε για άλλη μία φορά το κάστρο!
…και τη θέα προς τα Καρπάθια!!! Δεν χορταίνεται αυτή η θέα…
Βγήκαμε από το κάστρο και είχε έρθει η ώρα για τσισάκια. Κάνω το λάθος να μπώ στις τουαλέτες που είναι έξω από το κάστρο, δίπλα από τα εκδοτήρια των εισιτηρίων...οι οποίες βρωμούσαν και ήταν θεόστενες!!! Ακόμα και εγώ μία τζουρίτσα άνθρωπος, δεν χωρούσα εκεί μέσα….μπλιάχ…
Παίρνουμε πάλι το θεϊκό "τρενάκι", το οποίο παρεμπιπτόντως, έκανε συνεχή δρομολόγια πάνω κάτω και ανεβοκατέβαζε κόσμο, και πάμε στο αυτοκίνητο για να ξεκινήσουμε για το επόμενο αξιοθέατο μας.
Αφήνουμε το Rasnov και παίρνουμε τον 73 για να πάμε στο Bran.
Κάναμε μία ώρα για να φτάσουμε, γιατί στο δρόμο γινόντουσαν έργα και διακόπτονταν η κυκλοφορία εναλλάξ και στα δύο ρεύματα του δρόμου με φανάρια, για να ρυθμίζεται η κυκλοφορία. Οπότε χάσαμε χρόνο και κατά την άφιξη μας, αλλά και κατά την αναχώρηση μας…Με τα λίγα και τα πολλά φτάνουμε κατά τις 15:00 στο Bran, παρκάρουμε το αυτοκίνητο σε πάρκινγκ στο χωριό, για το οποίο πληρώσαμε 9Lei και ξεκινάμε για το κάστρο. Στην είσοδο δεν είχε πολύ κόσμο (ευτυχώς) και έτσι βγάλαμε γρήγορα εισιτήρια με 35Lei/άτομο και πληρώσαμε με κάρτα.
Bran Castle
Ακολουθήσαμε το μονοπάτι προς την είσοδο του κάστρου
Φτάσαμε στο κλασικό σημείο, για τη κλασική φωτογραφία με τον σταυρό (θα τη κοτσάρω και εγώ για να μην κάνω την εξαίρεση στο κανόνα
)
Και προχωρήσαμε προς την είσοδο του κάστρου
Τα περι κάστρου είναι γνωστά σε όλους και δεν θα κάνω ανάλυση της ιστορίας. Θα παραθέσω κάποιες φώτο, γιατί το κάστρο σαν κάστρο έχει ενδιαφέρον, αν εξαιρέσουμε τις κιτσαρίες με τις αραχνούλες και τα δρακουλίστικα…Όντως πολύ εμπορο-τουριστικό, τουλάχιστον σε σχέση με αυτό που είχα δεί πρίν λίγη ώρα στο Rasnov! Και περίμενα επίσης να βρίσκεται κάπου πιο ψηλά….
Οι αραχνούλες που λέγαμε…
Το κάστρο έχει εσωτερικές σκάλες και μυστικά περάσματα
Τα δωμάτια του όλα επιμελώς επιπλωμένα, με περίτεχνα σχέδια και σκαλίσματα πάνω στα έπιπλα
Βγαίνοντας στα εσωτερικά μπαλκόνια του κάστρου, έχεις μία ωραία εικόνα της εσωτερικής αυλής, αλλά και του κάστρου
Οι κολοκύθες έχουν τη τιμητική τους!
Εδώ το πηγάδι στην εσωτερική αυλή
Και οι ελπίδες κάποιων….μεταφρασμένες σε χρήμα!
Ξαναμπήκαμε στο κάστρο για να συνεχίσουμε την περιήγησή μας
Κάποιος ήταν πολεμοχαρής και αιμοσταγής…το όνομα του ξεκινάει από Τ και τελειώνει σε ς
Να και το γενεαλογικό δέντρο του προαναφερθέν
Αυτό είναι το όνομα του πατέρα του
Κάπως έτσι ο Στόκερ βρήκε όνομα για τον ήρωα του! Και πάει λέγοντας
Η ώρα είχε πάει 16:00. Ξεκινάμε για να φύγουμε, αφού κάναμε και μία βόλτα τριγύρω για να αποθανατίσω το κάστρο ολόκληρο!
Είχαμε αρχίσει να πεινάμε…με όλα αυτά που βλέπαμε, είχαμε ξεχάσει να φάμε. Παρόλα αυτά δεν κάτσαμε κάπου στο Bran, γιατί θέλαμε να προλάβουμε να δούμε όσα πιο πολλά μπορούσαμε από τη διαδρομή μας προς το Σιμπίου, πρίν νυχτώσει τελείως…Έτσι, πήραμε το αυτοκίνητο, με οδηγό πάλι τον Π. , που δήλωνε ξεκούραστος και ορεξάτος για οδήγηση και αναχωρούμε για να περάσουμε πάλι από τα έργα….μασουλώντας διάφορα μέσα στο αυτοκίνητο για να "ξεγελάσουμε" τη πείνα μας!
Να και ένα ΙΧ, μάρκας «κάρο», με χειμερινά ελαστικά και πινακίδες παρακαλώ, για να πληρώνει τα τέλη κυκλοφορίας του!...
Πήραμε τον 73 και στρίψαμε αριστερά στον 112Ε για να βγούμε στον 73Α πάλι
Συνεχίσαμε προς Poiana Marului, περάσαμε από Sinca Noua
Φτάσαμε στο χωριό Sinca Veche
Είχε αρχίσει να σουρουπώνει όταν περάσαμε από Sercaia
Και φτάνοντας Fagaras είχε πλέον νυχτώσει…
Έτσι δεν καταφέραμε να δούμε το κάστρο Fagaras, ούτε τη Balea Lake (αυτό είναι «καμπανάκι» για κάποιους εδώ…ονόματα δεν λέμε
). Επίσης η Trasfagarasan ήταν κλειστή και είχε βγεί εκτός προγράμματος ούτως ή άλλως!Η διαδρομή που ακολουθήσαμε εκείνη τη μέρα, είναι η παρακάτω
Μία βδομάδα πρίν την αναχώρησή μας, είχα λάβει ένα mail από το κατάλυμα μας στο Σιμπίου, ότι, την ώρα της άφιξης μας στο ξενοδοχείο θα γινόταν μία γαμήλια δεξίωση και θα ακολουθούσε πάρτι με μουσική και χορό μέχρι τις 23:00 το βράδυ, ζητώντας μας συγνώμη για την ταλαιπωρία! Και σκέφτομαι…
- Να ζήσουν τα παιδιά και καλούς απογόνους, αλλά στις 23:00 θα το "σχολάσουν" το πάρτι;…πολύ νωρίς !!!
Τους απάντησα ότι, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα γιατί ούτως ή άλλως και εμείς θα ήμασταν εκτός ξενοδοχείου μέχρι αργά!
Όταν μπήκαμε στο Σιμπίου και ψάχνοντας να βρούμε το ξενοδοχείο, το "αγαπημένο" μου GPS κάποια στιγμή μας λέει να στρίψουμε σε ένα δρόμο δεξιά ο οποίος ήταν μονόδρομος….Ο οδηγός του ενός και μοναδικού (ευτυχώς) αυτοκινήτου που ερχόταν "είπε τον δεσπότη Παναγιώτη"...
Εμείς για να βγούμε από το μπάχαλο μας, συνεχίσαμε να παραβιάζουμε όλους τους κώδικες οδικής κυκλοφορίας, κάνοντας αναστροφή στη μέση ενός μονόδρομου, κόβοντας την κυκλοφορία των αυτοκινήτων….και αφού κάτσαμε σε μία άκρη, για να σταματήσουμε να είμαστε επικίνδυνοι για την δημόσια υγεία, βάλαμε σε λειτουργία το google map, το οποίο και μας πήγε σώους και ασφαλείς στο ξενοδοχείο….Ήταν η πρώτη φορά που ήθελα να το σπάσω το ρημάδι και θα υπήρχαν και επόμενες φορές…!!! Παράλληλα αναρωτιόμασταν αν είχαμε δεί πινακίδα που να απαγορεύει την διέλευση προς τα δεξιά….Φτάνοντας λοιπόν στο ξενοδοχείο, όντως οι ντισκόμπαλες έδιναν ρεσιτάλ και οι καλεσμένοι επιδίδονταν σε χορευτικές φιγούρες! Κάνουμε check in και πάμε να αφήσουμε τα πράγματα μας. Το ξενοδοχείο που είχαμε κλείσει ήταν το Exclusive Hotel & More (το έλεγε και το όνομά του όσον αφορά τα νεόνυμφα ζευγάρια
) και ναι, είχε ένα Α image…σε σχέση πάντα με το προηγούμενο
Κάναμε ένα γρήγορο φρεσκάρισμα και βούρ για την πόλη! Φτάσαμε στη Piata Mare, την κεντρική μεγάλη πλατεία της πόλης, η οποία είναι ενταγμένη στα μνημεία παγκόσμιας κληρονομιάς της Unesco (καμπανάκι
) και περιπλανηθήκαμε για λίγη ώρα χαζεύοντας το κόσμο που έκανε βόλτα!
Είχαμε πεί ότι την άλλη μέρα το πρωί θα αφιερώναμε ένα δίωρο για να δούμε τη πόλη, οπότε κατευθυνθήκαμε για το εστιατόριο που θα καθόμασταν να φάμε και να χαλαρώσουμε!
To εστιατόριο ήταν, το γνωστό σε πολλούς εδώ, Crama Sibiul Vechi!
http://www.sibiulvechi.ro/test.php
Όταν πήγαμε δεν είχε πολύ κόσμο. Εμείς και άλλα δύο τραπέζια
Παραγγείλαμε, και καθώς περιμέναμε, κάναμε έναν μικρό απολογισμό της μέρας! Ήρθαν οι μπύρες μας, το φαγητό όμως άργησε λίγο να έρθει (μισή ώρα και κάτι..), αλλά ήταν πεντανόστιμο!!!
Είπα να δοκιμάσω τη Ciuc…
….η οποία μου φάνηκε μέτρια έως χάλια....νεροζούμι ένα πράγμα! Ήταν η πρώτη και τελευταία φορά που θα την έπινα! Εν το μεταξύ το μαγαζί είχε αρχίσει να γεμίζει
Και αφού μας έφεραν το φαγητό μας, πέσαμε με τα μούτρα, και δεν έβγαλα καμία φώτο από τα πιάτα μας, μιας και όταν εγώ πεινάω…ΠΕΙΝΑΩ! Έτσι θα αρκεστείτε στη διακόσμηση του τραπεζιού…
Για το φαγητό μας πληρώσαμε 101Lei (22,08€)
Κάποια στιγμή, έρχεται ο ένας από τους δύο σερβιτόρους και μας πιάνει κουβέντα. Από που είμαστε, που θα πάμε κτλ. Όταν αναφέραμε την Ελλάδα, μας είπε ότι θα ήθελε πολύ να επισκεφτεί την Ελλάδα με τα της συζύγου του και ότι γνωρίζει αρκετά από την χώρα μας! Τον ρωτάω τι εννοεί και μου λέει ότι ξέρει τον Καραγκούνη, τον Κατσουράνη, τον Μανολά και διάφορους άλλους Έλληνες ποδοσφαιριστές…και ενώ εγώ περίμενα να μου πεί κάποιο αξιοθέατο της Ελλάδας, στο άκουσμα των ποδοσφαιριστών, "λύθηκα" από τα γέλια
, το ίδιο και ο Π., ο οποίος έπιασε και μια μικρή κουβέντα μαζί του για το ποδόσφαιρο φυσικά!!! Έτσι πέρασε ή ώρα και κάποια στιγμή, ικανοποιημένοι απ’ όλη την ημέρα μας, κινήσαμε για το ξενοδοχείο, στο οποίο επικρατούσε πλήρη ησυχία όταν φτάσαμε (το πάρτι είχε λάβει τέλος) και ανεβήκαμε στο δωμάτιο μας για νάνι….Όταν ξάπλωσα, σκεφτόμουν το πρόγραμμα της επόμενης μέρα. Θα έβλεπα επιτέλους από κοντά οχυρωμένες εκκλησίες….
....όλοι μας έχουμε κάποια μείον...ο αδερφός μου έχει αυτό! Εφησυχάζεται με εμένα που οργανώνω τα πάντα και όταν του λέω οτι θα πρέπει να συμμετέχει η απάντηση είναι: "αφού εσύ το κάνεις καλά, γιατί εγώ να σου στερήσω αυτή τη χαρά;;;" 
μόλις διαπιστώσω πόσα πολλά δεν είδα....
