Sassenach77
Member
- Μηνύματα
- 8.102
- Likes
- 24.262
- Επόμενο Ταξίδι
- Ελλάδα
- Ταξίδι-Όνειρο
- Γη του Πυρός
Ημέρα 6η – 9 Νοεμβρίου
Μέρος 1ο
Χτυπάει το ξυπνητήρι. Το κλείνω.
1η σκέψη: Σήμερα θα βρέχει….
2η σκέψη: Στο πρόγραμμα έχω βάλει τρείς οχυρωμένες εκκλησίες….
3η σκέψη: Με παίρνει να βάλω άλλη μία, αυτή του χωριού Μπιερτάν…
4η σκέψη: Αυτό που προσπαθείς να κάνεις είναι ανέφικτο….!
5η σκέψη: Στην επόμενη σκέψη, καίγεσαι!!!....Σήκω!
*****
Με αυτές τις σκέψεις σηκώθηκα, κοίταξα έξω από το παράθυρο του δωματίου και είδα ότι ψιχάλιζε. Αυτό όμως ήταν το τελευταίο πράγμα που με απασχολούσε….Ντυθήκαμε κατάλληλα, μαζέψαμε τα πράγματά μας και ξεκινήσαμε για την αίθουσα του πρωινού. Αφού φάγαμε ένα καλό πρωινό για να μας κρατήσει (είχα "άγρια" σχέδια και δεν τα μαρτυρούσα!), γυρίσαμε γρήγορα γρήγορα στο δωμάτιο μας, πήραμε τα πράγματα, κάναμε check out, πήραμε το αυτοκίνητο και κατευθυνθήκαμε νότιοανατολικά, χωρίς να μπούμε στο κέντρο του Τίργκου Μούρες. Κινηθήκαμε περιφερειακά της πόλης, σταματήσαμε να βάλουμε βενζίνη και συνεχίσαμε μέχρι που βγήκαμε στον 13
Στην συνέχεια περάσαμε στον Ε60. Σε όλη τη διαδρομή έβρεχε, αλλά σταδιακά μειωνόταν. Άνοιξα κάποια στιγμή τον χάρτη και προσπάθησα να "μαγειρέψω" για άλλη μία φορά τις τέσσερις εκκλησίες…..Σκεφτόμουν ότι όλα εξαρτώνται από το πόσο χρόνο θα αφιερώναμε στον επόμενο μας προορισμό, που μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν είχα καν στο μυαλό μου….
….μέχρι που φτάσαμε στον προορισμό μας και τα ξέχασα όλα!
Sighisoara - Old Town - Unesco World Heritage Site
Μέσα σε ένα κατάφυτο δάσος , στις όχθες του ποταμού Tarnava, βρίσκεται η πόλη Sighisoara. Ιδρύθηκε το 12ο αιώνα από Σάξονες και ακόμα και σήμερα διατηρεί ένα μεγάλο μέρος από την αίγλη και τη μεσαιωνική της αύρα! Ο πολιτισμός της αποτελεί εξαίσια μαρτυρία του αποτυπώματος της σαξονικής κουλτούρας στην Τρανσυλβανία και ορίζεται από ένα ιδιαίτερο "πάντρεμα" μεταξύ του λατινογενούς πολιτισμού της Δύσης και του Βυζαντινού της ανατολής! Μία μικρή βόλτα στα λιθόστρωτα σοκάκια και τις πλατείες της παλιάς πόλης, αλλά και της νεότερης, θα σας κάνει να καταλάβετε γιατί η Unesco έχει εντάξει τη παλιά οχυρωμένη πόλη (κάστρο) της Sighisoara στα μνημεία παγκόσμιας κληρονομιάς της….είναι μοναδική!!!
Η πόλη διαδραμάτισε σημαντικό στρατηγικό και εμπορικό ρόλο για αρκετούς αιώνες. Έγινε μια από τις σημαντικότερες πόλεις της Τρανσυλβανίας, με τεχνίτες από όλη την Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία να την επισκέπτονται. Οι γερμανοί τεχνίτες και βιοτέχνες κυριάρχησαν στην αστική οικονομία, καθώς και στην οικοδόμηση των οχυρώσεων που την προστατεύουν. Εκτιμάται ότι κατά τη διάρκεια του 16ου και 17ου αιώνα η Sighişoara διέθετε 15 συντεχνίες και 20 κλάδους χειροτεχνίας . Ο Βλάντ Ντρακούλ (πατέρας του Βλαντ Τσέπες), που έζησε στην πόλη εξόριστος, εξέδωσε το πρώτο έγγραφο, σύμφωνα με το οποίο η πόλη αναφέρεται με το όνομα Sigishoara για πρώτη φορά.
Η Sighisoara έχει 28.102 κατοίκους, σύμφωνα με την απογραφή του 2011 και ανήκει στη κομητεία Mures. Η πόλη χωρίζεται στο άνω και το κάτω μέρος. Το άνω μέρος αποτελείται από το μεσαιωνικό κάστρο, το οποίο χτίστηκε πάνω σ’ ένα λόφο και είναι γνωστό ως "Ακρόπολη" (Cetate). Το κάτω μέρος της πόλης βρίσκεται στην κοιλάδα του ποταμού Târnava. Είναι μια από τις λίγες οχυρωμένες πόλεις που εξακολουθούν να κατοικούνται!
Στη πόλη πραγματοποιείται κάθε χρόνο, τον Ιούλιο, ένα Μεσαιωνικό φεστιβάλ! Με παρελάσεις και διάφορα δρώμενα, οι κάτοικοι αναβιώνουν την μεσαιωνική ατμόσφαιρα της πόλης. Αν τυχόν κανονίζετε κάποιο ταξίδι στη Ρουμανία τον Ιούλιο και σας ενδιαφέρει κάτι τέτοιο, είναι ευκαιρία να ζήσετε, έστω και για λίγο την μεσαιωνική ατμόσφαιρα του παρελθόντος! Λαμβάνει χώρα στις 28 Ιουλίου αν θυμάμαι καλά…
****
Στη πόλη φτάσαμε γύρω στις 10:30. Το πρώτο μέλημα μας ήταν να βρούμε παρκινγκ, να αφήσουμε το αυτοκίνητο και να ξεκινήσουμε τη βόλτα μας. Η πόλη φαινόταν πάρα πολύ όμορφη! Το πάρκινγκ βρέθηκε σε λίγα λεπτά, αλλά έπρεπε να πληρώσουμε για να έχουμε το κεφάλι μας ήσυχο! Αυτό το ανέλαβε ο αδερφός μου, ο οποίος βρήκε ότι όλη η πόλη έχει μηχανήματα έκδοσης καρτών πάρκινγκ κοντά στους αντίστοιχους χώρους. Σε λίγη ώρα είχε επιστρέψει με ένα χαρτάκι που έλεγε ότι πληρώσαμε 5Lei, αλλά δεν ξέρω για πόση ώρα, γιατί δεν τον ρώτησα ποτέ…
Έχοντας σαν φάρο τον Πύργο του Ρολογιού, ξεκινήσαμε την άνοδο μας στη παλιά πόλη από τα σκαλιά και τα σοκάκια που βρίσκονται κάτω από τον πύργο.
Κάποια στιγμή βρήκαμε ένα σταυροδρόμι. Στα δεξιά μας βρισκόταν ο πύργος των Σιδηρουργών.
Εμείς στρίψαμε αριστερά με σκοπό να φτάσουμε στο πιο διάσημο πύργο της παλιάς πόλης, αφού πρώτα κάναμε μία μικρή στάση σε ένα είδος μπαλκονιού που υπήρχε ακριβώς από κάτω και από εκεί είχες μία πολύ όμορφη θέα της πόλης.
Συνεχίσαμε στο λιθόστρωτο μονοπάτι μέχρι που φτάσαμε ακριβώς κάτω από τον πύργο, όπου υπήρχε πέρασμα προς την παλιά πόλη
Από όλους τους πύργους που συμπεριλαμβάνονται στις οχυρώσεις της παλιάς πόλης, ο Πύργος του Ρολογιού είναι ο πιο εντυπωσιακός. Υπήρξε η κύρια είσοδος του κάστρου, καθώς και ο χώρος συνεδρίασης του συμβουλίου της πόλης. Χτίστηκε τον 14ο αιώνα και επεκτάθηκε τον 16ο, με αποτέλεσμα να φτάσει τα 64 μέτρα ύψος. Η οροφή του πήρε την σημερινή της μορφή το 1676, όταν καταστράφηκε από φωτιά και χτίστηκε εκ νέου, φέροντας τα στοιχεία μπαρόκ που βλέπουμε σήμερα.
Το 1894 προστέθηκαν σε αυτή πολύχρωμα πλακάκια, κάνοντάς την πιο όμορφη! Οι τέσσερις πυργίσκοι που βρίσκονται στη κορυφή της, συμβολίζουν τη διοικητική αυτονομία της πόλης, καθώς και ότι έχει το "δικαίωμα του σπαθιού", δλδ την ευχέρεια να επιβάλει τη θανατική ποινή. Το μπαλκόνι που βρίσκεται ακριβώς από κάτω χαρίζει στο κάθε επισκέπτη την πιο όμορφη πανοραμική θέα της πόλης και της γύρω περιοχής!
Το 1604 ο πύργος εξοπλίστηκε με ένα ξύλινο ρολόι. Δίπλα στο ρολόι εμφανίζονται, ανάλογα με την ώρα, ξύλινα ειδώλια που περιστρέφονται μαζί με τον μηχανισμό του και συμβολίζουνε τις εργασίες που πρέπει να τελεστούν κατά την διάρκεια της μέρας. Έτσι, για παράδειγμα, στις 6μμ εμφανίζεται ένα αγγελάκι που κρατά δύο κεριά και συμβολίζει το τέλος της μέρας και τον ερχομό του δειλινού.
Σήμερα ο πύργος του ρολογιού φιλοξενεί το Ιστορικό Μουσείο της πόλης. Σε αυτό εκτίθεται μια συλλογή από αναγεννησιακά έπιπλα, ρολόγια, ιατρικά εργαλεία, νομίσματα, εργαλεία διαφόρων εργασιών και άλλα αντικείμενα που περιγράφουν γλαφυρά της ιστορία της Σιγκισοάρας.
Μόλις περάσαμε κάτω από τον πύργο βρεθήκαμε σε έναν ανοιχτό χώρο που οδηγούσε στο εσωτερικό της παλιάς πόλης. Στα δεξιά μας βρίσκονταν η είσοδος του πύργου. Μπήκαμε μέσα, πληρώσαμε το αντίτιμο του εισιτηρίου που είναι 15Lei/άτομο και ξεκινήσαμε την ανάβαση στους ορόφους του!
Φτάσαμε στον τμήμα των ρολογιών, όπου εκέι βρίσκονταν και ο μηχανισμός του ρολογιού του πύργου!
Όταν ανεβήκαμε λίγα ακόμα σκαλιά, είχαμε φτάσει στη πόρτα που βγαίνει στο μπαλκόνι του πύργου. Η θέα ήταν πανέμορφη προς όλες τις πλευρές της πόλης!
Γύρω γύρω στο ξύλινο μπαλκόνι υπήρχαν μικρές ταμπέλες, πάνω στις οποίες ήταν χαραγμένα, το όνομα μιας πόλης, η κατεύθυνση που βρίσκεται και η χιλιομετρική απόσταση.
Στο μπαλκόνι υπάρχουν και κάποιες βιτρίνες με κούκλες ντυμένες με ρούχα του Μεσαίωνα
Αφού χορτάσαμε θέα, κατεβήκαμε από τον πύργο και βγήκαμε έξω με κατεύθυνση την κεντρική πλατεία της παλιάς πόλης.
Απέναντι και στα δεξιά βρίσκεται η εκκλησία της Δομινικανής μονής.
Είναι μια γοτθική εκκλησία που αποτέλεσε μέρος ενός Μεσαιωνικού Δομινικανού μοναστηριού στη Σιγκισοάρα. Η εκκλησία ανεγέρθηκε το 1289 και περιελάμβανε ένα μοναστήρι που κατεδαφίστηκε το 1888.
Κάναμε το γύρω της για να την περιεργαστούμε
Δίπλα από την εκκλησία βρίσκεται το Δημαρχείο
Συνεχίσαμε με κατεύθυνση τη κεντρική πλατεία, περνώντας δίπλα από παλιές κατοικίες που χρησιμοποιούνται ως χώροι διαμονής…
….για να φτάσουμε στο σπίτι του Βλάντ Ντρακούλ, στο οποίο στεγάζεται και ένα εστιατόριο.
Το 1431 σε αυτό το σπίτι γεννήθηκε ο Βλάντ Τσέπες. Στην είσοδο κρέμεται ένας σιδερένιος δράκος ως ελάχιστος φόρος τιμής στον "Δράκουλα" (στο γιό του Δράκου). Ο τσέπες πήρε το συγκεκριμένο προσωνύμιο εξαιτίας του πατέρα του, ο οποίος υπήρξε ιππότης του τάγματος του Δράκου.
Δεν μπήκαμε να το δούμε. Είχα δεί σε φωτογραφίες ότι έχει κάτι φέρετρα κτλ, οπότε είπα να μην δώ άλλες κιτσαρίες με δράκουλες. Προτιμούσαμε να περπατήσουμε όσο γίνεται περισσότερο την παλιά πόλη. Συνεχίσαμε και φτάσαμε στην κεντρική πλατεία
Η πλατεία αυτή, κατά τον Μεσαίωνα, αποτελούσε κοινωνικό και πολιτικό κέντρο της πόλης, ενώ σήμερα είναι η αφετηρία για να δείς τα στενά δρομάκια και σοκάκια της πόλης, τα σπίτια που έχουν ακόμα την παλιά αίγλη επάνω τους και τις οχυρώσεις γύρω από τη πόλη!
Στην πλατεία υπάρχει ένα ακόμα χαρακτηριστικό οίκημα, το Σπίτι με το Ελάφι. Χτίστηκε τον 17ο αιώνα και οφείλει το όνομα του στο κεφάλι ενός ελαφιού που βρίσκεται σε μία από τις γωνίες της πρόσοψής του.
Συνεχίσαμε προς τον λόφο. Περάσαμε από διάφορα μαγαζάκια με αναμνηστικά και βρεθήκαμε μπροστά στην είσοδο της "Σκεπαστής Σκάλας των Μαθητών"
Η σκάλα αυτή οδηγεί στην εκκλησία του λόφου και σε ένα σχολείο που υπάρχει δίπλα από την εκκλησία. Κατασκευάστηκε το 1642 για να βοηθήσει τους μαθητές να έχουν ευκολότερη πρόσβαση στο σχολείο κατά την διάρκεια των χειμερινών μηνών. Αρχικά η σκάλα είχε 300 σκαλιά (ουκ ολίγα για να τα ανεβαίνεις καθημερινά), αλλά μετά το 1849 ο αριθμός τους μειώθηκε στα 175.
Αφού ανεβήκαμε τα σκαλιά συναντήσαμε το σχολείο, όπου εκείνη την ώρα τα παιδιά είχαν μάθημα
Δίπλα στο σχολείο βρίσκεται η Εκκλησία του Λόφου.
Η κατασκευή της κράτησε περίπου 200 χρόνια (1345-1525) και από το 1547και έπειτα, έγινε το κέντρο των Λουθηριανών της Σιγκισοάρας. Κάτω από τη χορωδία βρίσκεται η μοναδική γνωστή κρύπτη στην Τρανσυλβανία και οι τάφοι της είναι από τον 16ο έως τον 18ο αιώνα…
Είπαμε να μην κάνουμε αποτοξίνωση μπάμ και κάτω από τις επισκέψεις νεκροταφείων και μας έρθει απότομο, οπότε και σήμερα το πρόγραμμα είχε ένα νεκροταφείο
Αφού πήραμε τη δόση μας και για σήμερα κατευθυνθήκαμε προς τον Πύργο των Σκοινοποιών. Ο πύργος αυτός προστάτευε τη βορειοδυτική πλευρά του κάστρου κατά το Μεσαίωνα.
Είχε ερθει η ώρα να δούμε τις οχυρώσεις και να περιηγηθούμε στα δρομάκια της παλιάς πόλης. Πήραμε τη Strada Scarii για να κατέβουμε από τον λόφο. Κατα την κάθοδο μας χαζεύαμε τις κατοικίες και την θέα χαμηλά
Καθώς θαυμάζαμε τα χρώματα και την αρχιτεκτονική των κτιρίων, φτάσαμε στο Πύργο των Γουναράδων
Περάσαμε και από άλλες οχειρώσεις της πόλης και συνεχίσαμε μέσα στα πανέμορφα στενά…
…για να φτάσουμε στον Πύργο των Ραφτών. Ανεγέρθη το 14ο αιώνα από την πιο πλούσια επαγγελματική κάστα της πόλης, αυτή των ραφτών και αποτέλεσε ένα από τα πιο απόρθητα σημεία των οχειρώσεων της πόλης!
Επόμενη μας στάση ο Πύργος των Τσαγκάρηδων. Χτίστηκε τον 16ο αιώνα και φέρει έντονα στοιχεία μπαρόκ. Η εξαγωνική του βάση, το ασύμμετρο μέγεθος των πλευρών και η τρουλωτή σκεπή του, στη μια πλευρά της οποίας υπάρχει ένα μικρό παρατηρητήριο, δίνουν μια ιδιαίτερη χροιά και τον κατατάσσουν στους πιο όμορφους πύργους της πόλης!
Την παλιά πόλη δύσκολα την χορταίνεις…έτσι λοιπόν, συνεχίσαμε τη βόλτα μας στα στενά, ώσπου βρεθήκαμε στο Πύργο των Φαναρτζίδων
Δίπλα από την είσοδο του πύργου υπήρχε μία στοά κάτω από τα τείχη, που οδηγούσε σε κάποια σκαλοπάτια εκτός των τειχών.
Η ώρα είχε περάσει και έπρεπε να φύγουμε, αλλά δεν ήθελα να φύγουμε! Ήταν τόσο όμορφα…
****
Βγήκαμε από τη παλιά πόλη και καθώς πηγαίναμε στο αυτοκίνητο θαυμάσαμε την ομορφιά και της νέας πόλης, κάνοντας μία μικρή βόλτα στους δρόμους της.
Η Sighisoara ήταν μία από τις ομορφότερες πόλεις που έχω δεί!
Συνεχίζεται…
Μέρος 1ο
Χτυπάει το ξυπνητήρι. Το κλείνω.
1η σκέψη: Σήμερα θα βρέχει….
2η σκέψη: Στο πρόγραμμα έχω βάλει τρείς οχυρωμένες εκκλησίες….
3η σκέψη: Με παίρνει να βάλω άλλη μία, αυτή του χωριού Μπιερτάν…
4η σκέψη: Αυτό που προσπαθείς να κάνεις είναι ανέφικτο….!
5η σκέψη: Στην επόμενη σκέψη, καίγεσαι!!!....Σήκω!
*****
Με αυτές τις σκέψεις σηκώθηκα, κοίταξα έξω από το παράθυρο του δωματίου και είδα ότι ψιχάλιζε. Αυτό όμως ήταν το τελευταίο πράγμα που με απασχολούσε….Ντυθήκαμε κατάλληλα, μαζέψαμε τα πράγματά μας και ξεκινήσαμε για την αίθουσα του πρωινού. Αφού φάγαμε ένα καλό πρωινό για να μας κρατήσει (είχα "άγρια" σχέδια και δεν τα μαρτυρούσα!), γυρίσαμε γρήγορα γρήγορα στο δωμάτιο μας, πήραμε τα πράγματα, κάναμε check out, πήραμε το αυτοκίνητο και κατευθυνθήκαμε νότιοανατολικά, χωρίς να μπούμε στο κέντρο του Τίργκου Μούρες. Κινηθήκαμε περιφερειακά της πόλης, σταματήσαμε να βάλουμε βενζίνη και συνεχίσαμε μέχρι που βγήκαμε στον 13
Στην συνέχεια περάσαμε στον Ε60. Σε όλη τη διαδρομή έβρεχε, αλλά σταδιακά μειωνόταν. Άνοιξα κάποια στιγμή τον χάρτη και προσπάθησα να "μαγειρέψω" για άλλη μία φορά τις τέσσερις εκκλησίες…..Σκεφτόμουν ότι όλα εξαρτώνται από το πόσο χρόνο θα αφιερώναμε στον επόμενο μας προορισμό, που μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν είχα καν στο μυαλό μου….
….μέχρι που φτάσαμε στον προορισμό μας και τα ξέχασα όλα!
Sighisoara - Old Town - Unesco World Heritage Site
Μέσα σε ένα κατάφυτο δάσος , στις όχθες του ποταμού Tarnava, βρίσκεται η πόλη Sighisoara. Ιδρύθηκε το 12ο αιώνα από Σάξονες και ακόμα και σήμερα διατηρεί ένα μεγάλο μέρος από την αίγλη και τη μεσαιωνική της αύρα! Ο πολιτισμός της αποτελεί εξαίσια μαρτυρία του αποτυπώματος της σαξονικής κουλτούρας στην Τρανσυλβανία και ορίζεται από ένα ιδιαίτερο "πάντρεμα" μεταξύ του λατινογενούς πολιτισμού της Δύσης και του Βυζαντινού της ανατολής! Μία μικρή βόλτα στα λιθόστρωτα σοκάκια και τις πλατείες της παλιάς πόλης, αλλά και της νεότερης, θα σας κάνει να καταλάβετε γιατί η Unesco έχει εντάξει τη παλιά οχυρωμένη πόλη (κάστρο) της Sighisoara στα μνημεία παγκόσμιας κληρονομιάς της….είναι μοναδική!!!
Η πόλη διαδραμάτισε σημαντικό στρατηγικό και εμπορικό ρόλο για αρκετούς αιώνες. Έγινε μια από τις σημαντικότερες πόλεις της Τρανσυλβανίας, με τεχνίτες από όλη την Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία να την επισκέπτονται. Οι γερμανοί τεχνίτες και βιοτέχνες κυριάρχησαν στην αστική οικονομία, καθώς και στην οικοδόμηση των οχυρώσεων που την προστατεύουν. Εκτιμάται ότι κατά τη διάρκεια του 16ου και 17ου αιώνα η Sighişoara διέθετε 15 συντεχνίες και 20 κλάδους χειροτεχνίας . Ο Βλάντ Ντρακούλ (πατέρας του Βλαντ Τσέπες), που έζησε στην πόλη εξόριστος, εξέδωσε το πρώτο έγγραφο, σύμφωνα με το οποίο η πόλη αναφέρεται με το όνομα Sigishoara για πρώτη φορά.
Η Sighisoara έχει 28.102 κατοίκους, σύμφωνα με την απογραφή του 2011 και ανήκει στη κομητεία Mures. Η πόλη χωρίζεται στο άνω και το κάτω μέρος. Το άνω μέρος αποτελείται από το μεσαιωνικό κάστρο, το οποίο χτίστηκε πάνω σ’ ένα λόφο και είναι γνωστό ως "Ακρόπολη" (Cetate). Το κάτω μέρος της πόλης βρίσκεται στην κοιλάδα του ποταμού Târnava. Είναι μια από τις λίγες οχυρωμένες πόλεις που εξακολουθούν να κατοικούνται!
Στη πόλη πραγματοποιείται κάθε χρόνο, τον Ιούλιο, ένα Μεσαιωνικό φεστιβάλ! Με παρελάσεις και διάφορα δρώμενα, οι κάτοικοι αναβιώνουν την μεσαιωνική ατμόσφαιρα της πόλης. Αν τυχόν κανονίζετε κάποιο ταξίδι στη Ρουμανία τον Ιούλιο και σας ενδιαφέρει κάτι τέτοιο, είναι ευκαιρία να ζήσετε, έστω και για λίγο την μεσαιωνική ατμόσφαιρα του παρελθόντος! Λαμβάνει χώρα στις 28 Ιουλίου αν θυμάμαι καλά…
****
Στη πόλη φτάσαμε γύρω στις 10:30. Το πρώτο μέλημα μας ήταν να βρούμε παρκινγκ, να αφήσουμε το αυτοκίνητο και να ξεκινήσουμε τη βόλτα μας. Η πόλη φαινόταν πάρα πολύ όμορφη! Το πάρκινγκ βρέθηκε σε λίγα λεπτά, αλλά έπρεπε να πληρώσουμε για να έχουμε το κεφάλι μας ήσυχο! Αυτό το ανέλαβε ο αδερφός μου, ο οποίος βρήκε ότι όλη η πόλη έχει μηχανήματα έκδοσης καρτών πάρκινγκ κοντά στους αντίστοιχους χώρους. Σε λίγη ώρα είχε επιστρέψει με ένα χαρτάκι που έλεγε ότι πληρώσαμε 5Lei, αλλά δεν ξέρω για πόση ώρα, γιατί δεν τον ρώτησα ποτέ…
Έχοντας σαν φάρο τον Πύργο του Ρολογιού, ξεκινήσαμε την άνοδο μας στη παλιά πόλη από τα σκαλιά και τα σοκάκια που βρίσκονται κάτω από τον πύργο.
Κάποια στιγμή βρήκαμε ένα σταυροδρόμι. Στα δεξιά μας βρισκόταν ο πύργος των Σιδηρουργών.
Εμείς στρίψαμε αριστερά με σκοπό να φτάσουμε στο πιο διάσημο πύργο της παλιάς πόλης, αφού πρώτα κάναμε μία μικρή στάση σε ένα είδος μπαλκονιού που υπήρχε ακριβώς από κάτω και από εκεί είχες μία πολύ όμορφη θέα της πόλης.
Συνεχίσαμε στο λιθόστρωτο μονοπάτι μέχρι που φτάσαμε ακριβώς κάτω από τον πύργο, όπου υπήρχε πέρασμα προς την παλιά πόλη
Από όλους τους πύργους που συμπεριλαμβάνονται στις οχυρώσεις της παλιάς πόλης, ο Πύργος του Ρολογιού είναι ο πιο εντυπωσιακός. Υπήρξε η κύρια είσοδος του κάστρου, καθώς και ο χώρος συνεδρίασης του συμβουλίου της πόλης. Χτίστηκε τον 14ο αιώνα και επεκτάθηκε τον 16ο, με αποτέλεσμα να φτάσει τα 64 μέτρα ύψος. Η οροφή του πήρε την σημερινή της μορφή το 1676, όταν καταστράφηκε από φωτιά και χτίστηκε εκ νέου, φέροντας τα στοιχεία μπαρόκ που βλέπουμε σήμερα.
Το 1894 προστέθηκαν σε αυτή πολύχρωμα πλακάκια, κάνοντάς την πιο όμορφη! Οι τέσσερις πυργίσκοι που βρίσκονται στη κορυφή της, συμβολίζουν τη διοικητική αυτονομία της πόλης, καθώς και ότι έχει το "δικαίωμα του σπαθιού", δλδ την ευχέρεια να επιβάλει τη θανατική ποινή. Το μπαλκόνι που βρίσκεται ακριβώς από κάτω χαρίζει στο κάθε επισκέπτη την πιο όμορφη πανοραμική θέα της πόλης και της γύρω περιοχής!
Το 1604 ο πύργος εξοπλίστηκε με ένα ξύλινο ρολόι. Δίπλα στο ρολόι εμφανίζονται, ανάλογα με την ώρα, ξύλινα ειδώλια που περιστρέφονται μαζί με τον μηχανισμό του και συμβολίζουνε τις εργασίες που πρέπει να τελεστούν κατά την διάρκεια της μέρας. Έτσι, για παράδειγμα, στις 6μμ εμφανίζεται ένα αγγελάκι που κρατά δύο κεριά και συμβολίζει το τέλος της μέρας και τον ερχομό του δειλινού.
Σήμερα ο πύργος του ρολογιού φιλοξενεί το Ιστορικό Μουσείο της πόλης. Σε αυτό εκτίθεται μια συλλογή από αναγεννησιακά έπιπλα, ρολόγια, ιατρικά εργαλεία, νομίσματα, εργαλεία διαφόρων εργασιών και άλλα αντικείμενα που περιγράφουν γλαφυρά της ιστορία της Σιγκισοάρας.
Μόλις περάσαμε κάτω από τον πύργο βρεθήκαμε σε έναν ανοιχτό χώρο που οδηγούσε στο εσωτερικό της παλιάς πόλης. Στα δεξιά μας βρίσκονταν η είσοδος του πύργου. Μπήκαμε μέσα, πληρώσαμε το αντίτιμο του εισιτηρίου που είναι 15Lei/άτομο και ξεκινήσαμε την ανάβαση στους ορόφους του!
Φτάσαμε στον τμήμα των ρολογιών, όπου εκέι βρίσκονταν και ο μηχανισμός του ρολογιού του πύργου!
Όταν ανεβήκαμε λίγα ακόμα σκαλιά, είχαμε φτάσει στη πόρτα που βγαίνει στο μπαλκόνι του πύργου. Η θέα ήταν πανέμορφη προς όλες τις πλευρές της πόλης!
Γύρω γύρω στο ξύλινο μπαλκόνι υπήρχαν μικρές ταμπέλες, πάνω στις οποίες ήταν χαραγμένα, το όνομα μιας πόλης, η κατεύθυνση που βρίσκεται και η χιλιομετρική απόσταση.
Στο μπαλκόνι υπάρχουν και κάποιες βιτρίνες με κούκλες ντυμένες με ρούχα του Μεσαίωνα
Αφού χορτάσαμε θέα, κατεβήκαμε από τον πύργο και βγήκαμε έξω με κατεύθυνση την κεντρική πλατεία της παλιάς πόλης.
Απέναντι και στα δεξιά βρίσκεται η εκκλησία της Δομινικανής μονής.
Είναι μια γοτθική εκκλησία που αποτέλεσε μέρος ενός Μεσαιωνικού Δομινικανού μοναστηριού στη Σιγκισοάρα. Η εκκλησία ανεγέρθηκε το 1289 και περιελάμβανε ένα μοναστήρι που κατεδαφίστηκε το 1888.
Κάναμε το γύρω της για να την περιεργαστούμε
Δίπλα από την εκκλησία βρίσκεται το Δημαρχείο
Συνεχίσαμε με κατεύθυνση τη κεντρική πλατεία, περνώντας δίπλα από παλιές κατοικίες που χρησιμοποιούνται ως χώροι διαμονής…
….για να φτάσουμε στο σπίτι του Βλάντ Ντρακούλ, στο οποίο στεγάζεται και ένα εστιατόριο.
Το 1431 σε αυτό το σπίτι γεννήθηκε ο Βλάντ Τσέπες. Στην είσοδο κρέμεται ένας σιδερένιος δράκος ως ελάχιστος φόρος τιμής στον "Δράκουλα" (στο γιό του Δράκου). Ο τσέπες πήρε το συγκεκριμένο προσωνύμιο εξαιτίας του πατέρα του, ο οποίος υπήρξε ιππότης του τάγματος του Δράκου.
Δεν μπήκαμε να το δούμε. Είχα δεί σε φωτογραφίες ότι έχει κάτι φέρετρα κτλ, οπότε είπα να μην δώ άλλες κιτσαρίες με δράκουλες. Προτιμούσαμε να περπατήσουμε όσο γίνεται περισσότερο την παλιά πόλη. Συνεχίσαμε και φτάσαμε στην κεντρική πλατεία
Η πλατεία αυτή, κατά τον Μεσαίωνα, αποτελούσε κοινωνικό και πολιτικό κέντρο της πόλης, ενώ σήμερα είναι η αφετηρία για να δείς τα στενά δρομάκια και σοκάκια της πόλης, τα σπίτια που έχουν ακόμα την παλιά αίγλη επάνω τους και τις οχυρώσεις γύρω από τη πόλη!
Στην πλατεία υπάρχει ένα ακόμα χαρακτηριστικό οίκημα, το Σπίτι με το Ελάφι. Χτίστηκε τον 17ο αιώνα και οφείλει το όνομα του στο κεφάλι ενός ελαφιού που βρίσκεται σε μία από τις γωνίες της πρόσοψής του.
Συνεχίσαμε προς τον λόφο. Περάσαμε από διάφορα μαγαζάκια με αναμνηστικά και βρεθήκαμε μπροστά στην είσοδο της "Σκεπαστής Σκάλας των Μαθητών"
Η σκάλα αυτή οδηγεί στην εκκλησία του λόφου και σε ένα σχολείο που υπάρχει δίπλα από την εκκλησία. Κατασκευάστηκε το 1642 για να βοηθήσει τους μαθητές να έχουν ευκολότερη πρόσβαση στο σχολείο κατά την διάρκεια των χειμερινών μηνών. Αρχικά η σκάλα είχε 300 σκαλιά (ουκ ολίγα για να τα ανεβαίνεις καθημερινά), αλλά μετά το 1849 ο αριθμός τους μειώθηκε στα 175.
Αφού ανεβήκαμε τα σκαλιά συναντήσαμε το σχολείο, όπου εκείνη την ώρα τα παιδιά είχαν μάθημα
Δίπλα στο σχολείο βρίσκεται η Εκκλησία του Λόφου.
Η κατασκευή της κράτησε περίπου 200 χρόνια (1345-1525) και από το 1547και έπειτα, έγινε το κέντρο των Λουθηριανών της Σιγκισοάρας. Κάτω από τη χορωδία βρίσκεται η μοναδική γνωστή κρύπτη στην Τρανσυλβανία και οι τάφοι της είναι από τον 16ο έως τον 18ο αιώνα…
Είπαμε να μην κάνουμε αποτοξίνωση μπάμ και κάτω από τις επισκέψεις νεκροταφείων και μας έρθει απότομο, οπότε και σήμερα το πρόγραμμα είχε ένα νεκροταφείο
Αφού πήραμε τη δόση μας και για σήμερα κατευθυνθήκαμε προς τον Πύργο των Σκοινοποιών. Ο πύργος αυτός προστάτευε τη βορειοδυτική πλευρά του κάστρου κατά το Μεσαίωνα.
Είχε ερθει η ώρα να δούμε τις οχυρώσεις και να περιηγηθούμε στα δρομάκια της παλιάς πόλης. Πήραμε τη Strada Scarii για να κατέβουμε από τον λόφο. Κατα την κάθοδο μας χαζεύαμε τις κατοικίες και την θέα χαμηλά
Καθώς θαυμάζαμε τα χρώματα και την αρχιτεκτονική των κτιρίων, φτάσαμε στο Πύργο των Γουναράδων
Περάσαμε και από άλλες οχειρώσεις της πόλης και συνεχίσαμε μέσα στα πανέμορφα στενά…
…για να φτάσουμε στον Πύργο των Ραφτών. Ανεγέρθη το 14ο αιώνα από την πιο πλούσια επαγγελματική κάστα της πόλης, αυτή των ραφτών και αποτέλεσε ένα από τα πιο απόρθητα σημεία των οχειρώσεων της πόλης!
Επόμενη μας στάση ο Πύργος των Τσαγκάρηδων. Χτίστηκε τον 16ο αιώνα και φέρει έντονα στοιχεία μπαρόκ. Η εξαγωνική του βάση, το ασύμμετρο μέγεθος των πλευρών και η τρουλωτή σκεπή του, στη μια πλευρά της οποίας υπάρχει ένα μικρό παρατηρητήριο, δίνουν μια ιδιαίτερη χροιά και τον κατατάσσουν στους πιο όμορφους πύργους της πόλης!
Την παλιά πόλη δύσκολα την χορταίνεις…έτσι λοιπόν, συνεχίσαμε τη βόλτα μας στα στενά, ώσπου βρεθήκαμε στο Πύργο των Φαναρτζίδων
Δίπλα από την είσοδο του πύργου υπήρχε μία στοά κάτω από τα τείχη, που οδηγούσε σε κάποια σκαλοπάτια εκτός των τειχών.
Η ώρα είχε περάσει και έπρεπε να φύγουμε, αλλά δεν ήθελα να φύγουμε! Ήταν τόσο όμορφα…
****
Βγήκαμε από τη παλιά πόλη και καθώς πηγαίναμε στο αυτοκίνητο θαυμάσαμε την ομορφιά και της νέας πόλης, κάνοντας μία μικρή βόλτα στους δρόμους της.
Η Sighisoara ήταν μία από τις ομορφότερες πόλεις που έχω δεί!
Συνεχίζεται…
Εγώ αγάπησα τη Ρουμανία ολάκερη!!!
....όλοι μας έχουμε κάποια μείον...ο αδερφός μου έχει αυτό! Εφησυχάζεται με εμένα που οργανώνω τα πάντα και όταν του λέω οτι θα πρέπει να συμμετέχει η απάντηση είναι: "αφού εσύ το κάνεις καλά, γιατί εγώ να σου στερήσω αυτή τη χαρά;;;" 
μόλις διαπιστώσω πόσα πολλά δεν είδα....
