Ξύπνησα πέντε παρά από τον θόρυβο της βροχής. Βγήκα στο μπαλκόνι και κατενθουσιασμένη ξύπνησα τον Π, να του ανακοινώσω, πως η λίμνη γεμίζει και πως πρέπει να το δει αυτό. Σηκώθηκε ανόρεχτα, αλλά τον είχε συνεπάρει ο ενθουσιασμός μου, τον οποίο μου έκοψε αντικρίζοντας μία γούρνα που του έδειχνα επίμονα και η οποία είχε γεμίσει με νερό. Πρέπει να βρέχει 3 μήνες ασταμάτητα για να γεμίσει αυτή η λίμνη, ήταν η απάντησή του και πήγε να συνεχίσει τον ύπνο του. Πέρασα το ξημέρωμα βγάζοντας την πόλη φωτογραφίες σε όλες τους πιθανούς χρωματισμούς που παίρνει, την ώρα που ανατέλλει ο ήλιος.
Αναχωρήσαμε κατά τις 9 για Ουνταϊπούρ. Τα χιλιόμετρα αρκετά και ο οδηγός μας ακολουθεί το πρόγραμμα της χθεσινής ημέρας. Μέσα στην απελπισία, λόγω ζέστης κυρίως, και το χάλι μας δεν μπορούν να μας ξεφύγουν κάποια βλέμματα και γέλια ταυτόχρονα. Η Ρ. που κάθεται μπροστά, εκτός που έχει παγώσει, αρχίζει και να ανακατεύεται, οπότε η πρώτη θέση τιμωρία καταλαμβάνεται εναλλάξ από την Ρ. τον Θ. και τον Χ. Εγώ και ο Π. έχουμε καβατζάρει μόνιμα την σάουνα.
Φτάσαμε μεσημέρι στην Ουνταϊπούρ και το ξενοδοχείο μας είναι το Sarovar μέσα σε κάτι στενά στην παλαιά πόλη δύσκολα προσβάσιμα με αυτοκίνητο. Θα μείνουμε 2 μέρες και δίνουμε ρεπό στον οδηγό μας. Το ξενοδοχείο βρίσκεται και αυτό χτισμένο πάνω στην λίμνη, η οποία πάλι με την σειρά της δεν έχει νερό. Μπροστά στο δωμάτιο μας σε μία τεράστια γούρνα με στάσιμα νερά τσαλαβουτάνε και κάνουν βουτιές κάποια πιτσιρίκια. Η πόλη ( η Βενετία της Ανατολής ) είναι η ωραιότερη μέχρι στιγμής που επισκεφτήκαμε.
Αφού ξεκουραστήκαμε και τακτοποιηθήκαμε λιγάκι ξεκινήσαμε για μια πρώτη γνωριμία με την πόλη και για αναζήτηση ενός εστιατορίου, από αυτά που σύστηνε ο οδηγός μας. Η θερμοκρασία πιο υποφερτή ( γύρω στους 38 βαθμούς ) ή την είχαμε συνηθίσει πλέον μας επέτρεψε να κάνουμε μία μεγάλη βόλτα και να χαθούμε στα στενά της πόλης. Καταλήξαμε στο Natural City View Restaurant για φαγητό. Όταν ζητήσαμε μπύρα, μας την σέρβιραν μέσα σε τσαγιέρες και φλιτζάνια, αφού μας εξήγησαν, πως πρέπει κανείς να κατέχει ειδική άδεια για να σερβίρει αλκοόλ. Το διασκεδάσαμε πολύ, αλλά ακόμη περισσότερο το υπέροχο ηλιοβασίλεμα πάνω στην πόλη.
Γυρίσαμε αργά στο ξενοδοχείο, αλλά δεν παραλείψαμε ένα τελευταίο ρόφημα στην ταράτσα του παρέα με τ' αστέρια.
Αναχωρήσαμε κατά τις 9 για Ουνταϊπούρ. Τα χιλιόμετρα αρκετά και ο οδηγός μας ακολουθεί το πρόγραμμα της χθεσινής ημέρας. Μέσα στην απελπισία, λόγω ζέστης κυρίως, και το χάλι μας δεν μπορούν να μας ξεφύγουν κάποια βλέμματα και γέλια ταυτόχρονα. Η Ρ. που κάθεται μπροστά, εκτός που έχει παγώσει, αρχίζει και να ανακατεύεται, οπότε η πρώτη θέση τιμωρία καταλαμβάνεται εναλλάξ από την Ρ. τον Θ. και τον Χ. Εγώ και ο Π. έχουμε καβατζάρει μόνιμα την σάουνα.
Φτάσαμε μεσημέρι στην Ουνταϊπούρ και το ξενοδοχείο μας είναι το Sarovar μέσα σε κάτι στενά στην παλαιά πόλη δύσκολα προσβάσιμα με αυτοκίνητο. Θα μείνουμε 2 μέρες και δίνουμε ρεπό στον οδηγό μας. Το ξενοδοχείο βρίσκεται και αυτό χτισμένο πάνω στην λίμνη, η οποία πάλι με την σειρά της δεν έχει νερό. Μπροστά στο δωμάτιο μας σε μία τεράστια γούρνα με στάσιμα νερά τσαλαβουτάνε και κάνουν βουτιές κάποια πιτσιρίκια. Η πόλη ( η Βενετία της Ανατολής ) είναι η ωραιότερη μέχρι στιγμής που επισκεφτήκαμε.
Αφού ξεκουραστήκαμε και τακτοποιηθήκαμε λιγάκι ξεκινήσαμε για μια πρώτη γνωριμία με την πόλη και για αναζήτηση ενός εστιατορίου, από αυτά που σύστηνε ο οδηγός μας. Η θερμοκρασία πιο υποφερτή ( γύρω στους 38 βαθμούς ) ή την είχαμε συνηθίσει πλέον μας επέτρεψε να κάνουμε μία μεγάλη βόλτα και να χαθούμε στα στενά της πόλης. Καταλήξαμε στο Natural City View Restaurant για φαγητό. Όταν ζητήσαμε μπύρα, μας την σέρβιραν μέσα σε τσαγιέρες και φλιτζάνια, αφού μας εξήγησαν, πως πρέπει κανείς να κατέχει ειδική άδεια για να σερβίρει αλκοόλ. Το διασκεδάσαμε πολύ, αλλά ακόμη περισσότερο το υπέροχο ηλιοβασίλεμα πάνω στην πόλη.
Γυρίσαμε αργά στο ξενοδοχείο, αλλά δεν παραλείψαμε ένα τελευταίο ρόφημα στην ταράτσα του παρέα με τ' αστέρια.
