Klair
Member
- Μηνύματα
- 2.217
- Likes
- 25.829
- Ταξίδι-Όνειρο
- Υπερσιβηρικός
Κεφάλαιο 12
13 Οκτωβρίου 2018
Μπριζ
Μέρος 1ο
Aπό το σπίτι στον σταθμό Sint-Pieters πήγαμε με τα πόδια. Bγάλαμε εισιτήρια στα αυτόματα μηχανήματα με κόστος 7,80 ευρώ round trip (Π-Σ-Κ τα εισιτήρια έχουν μισή τιμή). Βρήκαμε την αποβάθρα μας και περιμέναμε το τρένο για τη Μπριζ. Όταν ο συρμός μπήκε στην πλατφόρμα, το θέαμα που αντικρίσαμε δεν μας άρεσε καθόλου, αφού το τρένο ήταν ασφυκτικά γεμάτο με κόσμο. Στη Γάνδη δεν κατέβηκαν πολλοί, με αποτέλεσμα να μη βρούμε θέσεις, και να βγάλουμε όλη τη διαδρομή όρθιοι. Ευτυχώς η διάρκεια του ταξιδιού είναι μόνο μισή ώρα και έτσι η ορθοστασία δεν μας ταλαιπώρησε και πολύ.
Όταν το τρένο έφτασε στον σταθμό της Μπριζ ένα “ανθρώπινο ποτάμι” ξεχύθηκε στην Stationsplein, την πλατεία του σιδηροδρομικού σταθμού της πόλης. Όλο αυτό το “ανθρώπινο ποτάμι” διέσχισε τη διπλή λεωφόρο Buiten Begijnenvest και κατευθύνθηκε ορμητικά προς το Minnewaterpark, ακολουθώντας τη διαδρομή δίπλα στο κανονικό ποτάμι.
Oπλισμένοι με φωτογραφικές μηχανές, τηλεφακούς, κάμερες, κινητά και σελφοκόνταρα ξεκίνησε η άλωση της πόλης.
Εδώ βλέπουμε να έχει πέσει αμαχητί η πρώτη γέφυρα,
ενώ γενναίοι κατακτητές επιχειρούν και την κατάληψη του ποταμού.
Εμείς προσπαθήσαμε να ξεμακρύνουμε από το μπουλούκι και κάναμε έναν μικρό γύρο της τετράγωνης Λίμνης. Το Minnewater ή Λίμνη της Αγάπης και το ωραίο πάρκο Minnewaterpark είναι από τα πρώτα σημεία που συναντάει ο επισκέπτης όταν φτάνει με το τρένο στην πόλη. H Λίμνη χρησίμευε ως μια τεράστια δεξαμενή νερού και ρύθμιζε το επίπεδο νερού στα κανάλια.
O μύθος διηγείται την ιστορία ενός νεαρού αγοριού, πολεμιστή μιας γειτονικής φυλής, και μιας όμορφης κοπέλας που ονομαζόταν Minna και ήταν ερωτευμένη με το αγόρι. Ο πατέρας της όμως κανόνισε να παντρευτεί με έναν άνθρωπο της δικής του επιλογής και η Minna διέφυγε στο δάσος. Όταν ο αγαπημένος της τη βρήκε, τελικά, αυτή πέθανε στην αγκαλιά του. Η Λίμνη πήρε το όνομά της και η γέφυρα, δίπλα στη Λίμνη, θεωρήθηκε η γέφυρα της Αγάπης προς τιμήν της. Στην Minnewater βρίσκουν καταφύγιο και κατοικία πολλοί κύκνοι, ένα από τα σύμβολα της Μπριζ.
Μέσω μιας γέφυρας τριών τόξων (Begijnhof)
και της λευκής Πύλης με τη λέξη Sauvegarde πάνω από την πόρτα
οδηγηθήκαμε στο περίφημο Beguinage της πόλης. Η Φλάνδρα φημίζεται για τον αριθμό των κατοικιών για τις Beguines, ανύπαντρες ή χήρες γυναίκες που υιοθέτησαν μια θρησκευτική ζωή, χωρίς όμως να πάρουν τους πλήρεις όρκους που παίρνει μια μοναχή.
Το Beguinage της Mπριζ είναι ένα καλοδιατηρημένο τέτοιο παράδειγμα κατοικιών, και είναι και αυτό, ένα από τα πρώτα σημεία ενδιαφέροντος που βρίσκει ο επισκέπτης πριν μπει στην καρδιά της πόλης.
Το Beguinage ιδρύθηκε το 1245 και κατά τη διάρκεια του 17ου αιώνα αριθμούσε έως 300 σπίτια. Tο πρώτο σπίτι δίπλα στην Πύλη εισόδου είναι Μουσείο με έπιπλα, έργα τέχνης και δαντέλες.
Όλο το συγκρότημα περιλαμβάνει μια γοτθική εκκλησία και περίπου 30 λευκά σπιτάκια σε διάταξη γύρω από μια μεγάλη δενδροφυτευμένη έκταση. Το μοναστήρι κατοικείται σήμερα από κάποιες Βενεδικτίνες αδελφές μοναχές.
Η μικρή πλατεία με την Κρήνη, μπροστά στη γέφυρα Begijnhof, αποτελεί αφετηρία ή στάση των ιππήλατων αμαξών πολλές από τις οποίες οδηγούν γυναίκες.
Εκείνο που μου έκανε εντύπωση και δε γνωρίζω τον λόγο για τον οποίο γινόταν ήταν το γεγονός, ότι οι αμαξάδες γέμιζαν έναν κουβά νερό από την Κρήνη, και έβρεχαν τα πόδια των σταματημένων αλόγων από το “γόνατο” και κάτω.
Προχωρήσαμε και μπήκαμε πλέον στους πλακόστρωτους δρόμους της πόλης.
Οδός Mariastraat
Πριν φτάσουμε στην Church of Οur Lady, η γέφυρα της οδού Mariastraat, μας πρόσφερε θέα στο κανάλι.
Η εκκλησία Onze-Lieve-Vrouwekerk με τον τούβλινο Πύργο ύψους 115 μέτρων (η ψηλότερη κατασκευή της πόλης) είναι πασίγνωστη για το λευκό μαρμάρινο γλυπτό που δημιούργησε ο Μιχαήλ Άγγελος, της Μαρίας με τον Ιησού.
Η εκκλησία παρουσιάζει και πολύτιμη συλλογή έργων τέχνης, αλλά δυστυχώς δεν ήταν ανοιχτή για να επισκεφθούμε το εσωτερικό, αφού εκείνην την περίοδο πραγματοποιούνταν εργασίες ανακαίνισης, οπότε η εκκλησία και πολλά έργα τέχνης ήταν μερικώς προσβάσιμα.
Η πίσω πλευρά αποκλεισμένη από τα έργα ανακαίνισης.
Απέναντι από τον ναό συναντήσαμε το νοσοκομείο του Αγίου Ιωάννη (Sint-Janshospitaal) με ιστορία 800 ετών, που φρόντιζε προσκυνητές, ταξιδιώτες, φτωχούς και αρρώστους.
Eίναι ένα από τα παλαιότερα διατηρημένα νοσοκομειακά κτίρια στην Ευρώπη. Στο νοσοκομειακό παρεκκλήσι το επίκεντρο είναι τα έργα του διάσημου Φλαμανδού Hans Memling. Ο ζωγράφος έζησε και εργάστηκε στη Μπριζ τον 15ο αιώνα και δημιούργησε τα σπουδαιότερα αριστουργήματά του εδώ. Ο εσωτερικός προαύλιος χώρος αξίζει για λίγη ξεκούραση και ηρεμία από τον πολύ ποδαρόδρομο.
Η πίσω πλευρά του νοσοκομείου του Αγίου Ιωάννη που βρέχεται από το ποτάμι.
Το εστιατόριο Gruuthuse Hof λουζόταν στο φως και τα τραπεζάκια έξω ήταν γεμάτα κόσμο. Βρίσκεται στο ιστορικό σταυροδρόμι της Μπριζ από το 1751 και απέναντί του έχει την εκκλησία της Παναγίας, το Μουσείο Gruuthuse και το παλιό νοσοκομείο του Αγίου Ιωάννη. Kόσμος και άμαξες δε σταματούσαν να περνούν απέξω, καθ΄ όλη τη διάρκεια της πολύβουης μέρας.
Φτάνοντας στη γέφυρα της οδού Nieuwstraat, κατά μήκος του ποταμού, ήταν απλωμένη μια υπέροχη αγορά με αντίκες. Ό,τι δεν είχα δει την προηγούμενη μέρα στη Friday Market της Γάνδης το πέτυχα εδώ και με το παραπάνω.
Σε αυτό το πολυήμερο οδοιπορικό έβγαλα χιλιάδες φωτογραφίες, όμως η παρακάτω φωτογραφία από αυτήν την υπαίθρια αγορά δίπλα στο ποτάμι της Μπριζ, αποτελεί για μένα την κορυφαία και αγαπημένη φωτογραφία όλου του ταξιδιού μου.
Από αυτό το σημείο του καναλιού ξεκινούν και τα boat trip της πόλης. Περιττό να περιγράψω τον συνωστισμό που επικρατούσε στην αποβάθρα. Οι φωτογραφίες τα περιγράφουν όλα χωρίς λόγια!!
Ανεβήκαμε τη γέφυρα της οδού Wollestraat.
Αυτή είναι η θέα προς την εκκλησία της Παναγίας, από τη γέφυρα της οδού Wollestraat και το άγαλμα του Saint Joannes Nepomucens, το απόγευμα που τα πλήθη έχουν αποχωρήσει και η πόλη έχει αρχίσει να ησυχάζει.
Ακολουθώντας την οδό Wollestraat, λίγα μόλις μέτρα μετά τη γέφυρα, είδαμε το THE BEERWALL και μπήκαμε στο εσωτερικό. Επικρατούσε ένας χαμούλης! Το μαγαζί διαθέτει μεγάλη ποικιλία από μπίρες, αλλά δεν ξέρω αν αξίζει να περιμένει κάποιος στην ουρά, για να βρει ένα κάθισμα και να πιει ένα ποτήρι μπίρα. Άσε που η φασαρία και η οχλαγωγία ήταν εκνευριστική!
Η Wollestraat είναι ένας πολύ κεντρικός δρόμος που πήρε το όνομά του από τις αποθήκες μαλλιού που κάποτε υπήρχαν εδώ. Το μαλλί ήταν ένα πολύ σημαντικό εμπόρευμα για την πόλη το οποίο την έκανε διάσημη για τις ταπετσαρίες της.
Σήμερα υπάρχουν πολλά μαγαζιά, που τις βιτρίνες τους γεμίζουν προϊόντα, που “φέρνουν” σε αυτό το είδος τέχνης.
Ο δρόμος είναι επίσης γεμάτος με μαγαζιά με σοκολάτες, βάφλες, μπίρες, σουβενίρ, fast-food και άλλα.
Όση ώρα περπατούσαμε στον δρόμο αναζητούσα με το βλέμμα, το φαγάδικο που θα μου έκανε κλικ, για να πάρουμε κάτι στο χέρι και να συνεχίσουμε τη βόλτα μας. Και το ξετρύπωσα ανάμεσα στην πληθώρα όλων των υπολοίπων! Το Olive Tree είναι ένα ελληνικό σουβλατζίδικο, στην πολύβουη κεντρική αγορά της Mπριζ, και ήταν ακριβώς αυτό που χρειαζόμασταν να φάμε εκείνην τη στιγμή.
Είπαμε καλημέρα στα παιδιά που δούλευαν εκεί. Μας απάντησαν επίσης στα ελληνικά! Εδώ είμαστε! Πιάσαμε την κουβέντα και μάθαμε, ότι ιδιοκτήτης και προσωπικό, είναι από τη Μυτιλήνη και ότι πολλά από τα προϊόντα που χρησιμοποιούν στο μαγαζί είναι από το νησί, ιδίως το λιωμένο λαδοτύρι που βάζουν πάνω από τις τηγανιτές πατάτες. Το συνιστώ με χίλια! Τέλεια όλα! Λίγο πιο πέρα, στον ίδιο δρόμο, λειτουργεί και εστιατόριο με την ίδια ονομασία και τον ίδιο ιδιοκτήτη, με τιμές τσιμπημένες. Αν θυμάμαι καλά η μερίδα ο μουσακάς είχε πάνω από 20 ευρώ.
Η πλατεία Markt βρίσκεται στην καρδιά της πόλης με ιστορικά αξιοθέατα γύρω από αυτήν.
Tο Kαμπαναριό του 12ου αιώνα
και το Επαρχιακό Δικαστήριο της Φλάνδρας πλαισιώνουν την πλατεία.
Στο κέντρο της πλατείας βρίσκεται το άγαλμα των Jan Breydel και Pieter de Coninck, των δύο ηγετών μιας βίαιης εξέγερσης, κατά των Γάλλων το 1302.
Το 1995 η Markt ανακαινίστηκε πλήρως και σήμερα εδώ γίνεται ο κακός χαμός! Απέναντι από το Καμπαναριό, τα πολύχρωμα πρώην σπίτια των συντεχνιών, έχουν γίνει εστιατόρια στα οποία επικρατούσε το αδιαχώρητο.
Έτσι κι αλλιώς, από τον μεσαίωνα ακόμα, αυτή η πλατεία ήταν το εμπορικό κέντρο της πόλης, όπου εμπορικά πλοία μπορούσαν να εκφορτώσουν προϊόντα προς πώληση ή αποθήκευση, εξ ου και το όνομα Markt. Από εδώ ξεκινούν και οι άμαξες, οι οποίες βολτάρουν αδιάκοπα τους τουρίστες, όλη μέρα στα καλντερίμια της πόλης. Συνέχεια ακούς τους αμαξάδες να χτυπούν κουδουνάκια, για να αφυπνίσουν τους εκστασιασμένους τουρίστες, οι οποίοι επιδίδονται αδιάκοπα σε selfies και φωτογραφίες.
Αναμφισβήτητα το Καμπαναριό είναι ο πρωταγωνιστής, όχι μόνο της πλατείας, αλλά ολόκληρης της πόλης. Το Belfort προστέθηκε στην πλατεία γύρω στο 1240, όταν η Mπριζ ήταν ένα σημαντικό κέντρο βιομηχανίας υφασμάτων. Mετά από μια καταστροφική πυρκαγιά το 1280 ο Πύργος ξαναχτίστηκε, όμως τα αρχεία της πόλης χάθηκαν για πάντα στις φλόγες.
Οι καμπάνες του Πύργου ρύθμιζαν σε μεγάλο βαθμό τις ζωές των ανθρώπων της εποχής εκείνης, αναγγέλλοντας τον χρόνο, τους συναγερμούς για φωτιά, τις ώρες εργασίας, αλλά και διάφορες κοινωνικές εκδηλώσεις. Το εντυπωσιακό κτίριο των 83 μέτρων είναι επισκέψιμο και τα 366 σκαλιά σε φτάνουν στην κορυφή, απ΄ όπου η θέα είναι μοναδική.
Την ουρά για την είσοδο στο Καμπαναριό την αφήνω ασχολίαστη και ήταν μια από τις ελάχιστες φορές, που δε με ενόχλησε το γεγονός, ότι δεν ανέβηκα στην κορυφή ενός τέτοιου Πύργου. Είμαι φανατική κυνηγός τέτοιων θεάσεων και δε με πτοούν τα σκαλιά για την άνοδο. Η ουρά όμως δεν παλευόταν, οπότε δε μου πέρασε καν από τη σκέψη να θυσιάσω πολύτιμο χρόνο, από την εξερεύνηση της υπόλοιπης πόλης.
Το Επαρχιακό κτίριο είναι ένα νεο-γοτθικό οικοδόμημα, πρώην τόπος συνάντησης για την Επαρχιακή Κυβέρνηση της δυτικής Φλάνδρας. Το Waterhalle, μήκους 95 μέτρων, χτίστηκε ως κεντρικό σημείο του λιμανιού, ακριβώς στην καρδιά της πόλης. Mέχρι τον 18ο αιώνα αποτελούσε κλειστή αποθήκη, όπου τα εμπορεύματα φορτώνονταν στα πλοία ή εκφορτώνονταν από αυτά, κατά μήκος των καναλιών που έτρεχαν δίπλα στην πλατεία. Όταν τα πλοία δε μπορούσαν πλέον να φτάσουν εδώ το κτίριο εκείνο κατεδαφίστηκε και αντικαταστάθηκε με ένα άλλο. Σήμερα κυρίως χρησιμοποιείται για εκθέσεις.
13 Οκτωβρίου 2018
Μπριζ
Μέρος 1ο
Aπό το σπίτι στον σταθμό Sint-Pieters πήγαμε με τα πόδια. Bγάλαμε εισιτήρια στα αυτόματα μηχανήματα με κόστος 7,80 ευρώ round trip (Π-Σ-Κ τα εισιτήρια έχουν μισή τιμή). Βρήκαμε την αποβάθρα μας και περιμέναμε το τρένο για τη Μπριζ. Όταν ο συρμός μπήκε στην πλατφόρμα, το θέαμα που αντικρίσαμε δεν μας άρεσε καθόλου, αφού το τρένο ήταν ασφυκτικά γεμάτο με κόσμο. Στη Γάνδη δεν κατέβηκαν πολλοί, με αποτέλεσμα να μη βρούμε θέσεις, και να βγάλουμε όλη τη διαδρομή όρθιοι. Ευτυχώς η διάρκεια του ταξιδιού είναι μόνο μισή ώρα και έτσι η ορθοστασία δεν μας ταλαιπώρησε και πολύ.
Όταν το τρένο έφτασε στον σταθμό της Μπριζ ένα “ανθρώπινο ποτάμι” ξεχύθηκε στην Stationsplein, την πλατεία του σιδηροδρομικού σταθμού της πόλης. Όλο αυτό το “ανθρώπινο ποτάμι” διέσχισε τη διπλή λεωφόρο Buiten Begijnenvest και κατευθύνθηκε ορμητικά προς το Minnewaterpark, ακολουθώντας τη διαδρομή δίπλα στο κανονικό ποτάμι.
Oπλισμένοι με φωτογραφικές μηχανές, τηλεφακούς, κάμερες, κινητά και σελφοκόνταρα ξεκίνησε η άλωση της πόλης.
Εδώ βλέπουμε να έχει πέσει αμαχητί η πρώτη γέφυρα,
ενώ γενναίοι κατακτητές επιχειρούν και την κατάληψη του ποταμού.
Εμείς προσπαθήσαμε να ξεμακρύνουμε από το μπουλούκι και κάναμε έναν μικρό γύρο της τετράγωνης Λίμνης. Το Minnewater ή Λίμνη της Αγάπης και το ωραίο πάρκο Minnewaterpark είναι από τα πρώτα σημεία που συναντάει ο επισκέπτης όταν φτάνει με το τρένο στην πόλη. H Λίμνη χρησίμευε ως μια τεράστια δεξαμενή νερού και ρύθμιζε το επίπεδο νερού στα κανάλια.
O μύθος διηγείται την ιστορία ενός νεαρού αγοριού, πολεμιστή μιας γειτονικής φυλής, και μιας όμορφης κοπέλας που ονομαζόταν Minna και ήταν ερωτευμένη με το αγόρι. Ο πατέρας της όμως κανόνισε να παντρευτεί με έναν άνθρωπο της δικής του επιλογής και η Minna διέφυγε στο δάσος. Όταν ο αγαπημένος της τη βρήκε, τελικά, αυτή πέθανε στην αγκαλιά του. Η Λίμνη πήρε το όνομά της και η γέφυρα, δίπλα στη Λίμνη, θεωρήθηκε η γέφυρα της Αγάπης προς τιμήν της. Στην Minnewater βρίσκουν καταφύγιο και κατοικία πολλοί κύκνοι, ένα από τα σύμβολα της Μπριζ.
Μέσω μιας γέφυρας τριών τόξων (Begijnhof)
και της λευκής Πύλης με τη λέξη Sauvegarde πάνω από την πόρτα
οδηγηθήκαμε στο περίφημο Beguinage της πόλης. Η Φλάνδρα φημίζεται για τον αριθμό των κατοικιών για τις Beguines, ανύπαντρες ή χήρες γυναίκες που υιοθέτησαν μια θρησκευτική ζωή, χωρίς όμως να πάρουν τους πλήρεις όρκους που παίρνει μια μοναχή.
Το Beguinage της Mπριζ είναι ένα καλοδιατηρημένο τέτοιο παράδειγμα κατοικιών, και είναι και αυτό, ένα από τα πρώτα σημεία ενδιαφέροντος που βρίσκει ο επισκέπτης πριν μπει στην καρδιά της πόλης.
Το Beguinage ιδρύθηκε το 1245 και κατά τη διάρκεια του 17ου αιώνα αριθμούσε έως 300 σπίτια. Tο πρώτο σπίτι δίπλα στην Πύλη εισόδου είναι Μουσείο με έπιπλα, έργα τέχνης και δαντέλες.
Όλο το συγκρότημα περιλαμβάνει μια γοτθική εκκλησία και περίπου 30 λευκά σπιτάκια σε διάταξη γύρω από μια μεγάλη δενδροφυτευμένη έκταση. Το μοναστήρι κατοικείται σήμερα από κάποιες Βενεδικτίνες αδελφές μοναχές.
Η μικρή πλατεία με την Κρήνη, μπροστά στη γέφυρα Begijnhof, αποτελεί αφετηρία ή στάση των ιππήλατων αμαξών πολλές από τις οποίες οδηγούν γυναίκες.
Εκείνο που μου έκανε εντύπωση και δε γνωρίζω τον λόγο για τον οποίο γινόταν ήταν το γεγονός, ότι οι αμαξάδες γέμιζαν έναν κουβά νερό από την Κρήνη, και έβρεχαν τα πόδια των σταματημένων αλόγων από το “γόνατο” και κάτω.
Προχωρήσαμε και μπήκαμε πλέον στους πλακόστρωτους δρόμους της πόλης.
Οδός Mariastraat
Πριν φτάσουμε στην Church of Οur Lady, η γέφυρα της οδού Mariastraat, μας πρόσφερε θέα στο κανάλι.
Η εκκλησία Onze-Lieve-Vrouwekerk με τον τούβλινο Πύργο ύψους 115 μέτρων (η ψηλότερη κατασκευή της πόλης) είναι πασίγνωστη για το λευκό μαρμάρινο γλυπτό που δημιούργησε ο Μιχαήλ Άγγελος, της Μαρίας με τον Ιησού.
Η εκκλησία παρουσιάζει και πολύτιμη συλλογή έργων τέχνης, αλλά δυστυχώς δεν ήταν ανοιχτή για να επισκεφθούμε το εσωτερικό, αφού εκείνην την περίοδο πραγματοποιούνταν εργασίες ανακαίνισης, οπότε η εκκλησία και πολλά έργα τέχνης ήταν μερικώς προσβάσιμα.
Η πίσω πλευρά αποκλεισμένη από τα έργα ανακαίνισης.
Απέναντι από τον ναό συναντήσαμε το νοσοκομείο του Αγίου Ιωάννη (Sint-Janshospitaal) με ιστορία 800 ετών, που φρόντιζε προσκυνητές, ταξιδιώτες, φτωχούς και αρρώστους.
Eίναι ένα από τα παλαιότερα διατηρημένα νοσοκομειακά κτίρια στην Ευρώπη. Στο νοσοκομειακό παρεκκλήσι το επίκεντρο είναι τα έργα του διάσημου Φλαμανδού Hans Memling. Ο ζωγράφος έζησε και εργάστηκε στη Μπριζ τον 15ο αιώνα και δημιούργησε τα σπουδαιότερα αριστουργήματά του εδώ. Ο εσωτερικός προαύλιος χώρος αξίζει για λίγη ξεκούραση και ηρεμία από τον πολύ ποδαρόδρομο.
Η πίσω πλευρά του νοσοκομείου του Αγίου Ιωάννη που βρέχεται από το ποτάμι.
Το εστιατόριο Gruuthuse Hof λουζόταν στο φως και τα τραπεζάκια έξω ήταν γεμάτα κόσμο. Βρίσκεται στο ιστορικό σταυροδρόμι της Μπριζ από το 1751 και απέναντί του έχει την εκκλησία της Παναγίας, το Μουσείο Gruuthuse και το παλιό νοσοκομείο του Αγίου Ιωάννη. Kόσμος και άμαξες δε σταματούσαν να περνούν απέξω, καθ΄ όλη τη διάρκεια της πολύβουης μέρας.
Φτάνοντας στη γέφυρα της οδού Nieuwstraat, κατά μήκος του ποταμού, ήταν απλωμένη μια υπέροχη αγορά με αντίκες. Ό,τι δεν είχα δει την προηγούμενη μέρα στη Friday Market της Γάνδης το πέτυχα εδώ και με το παραπάνω.
Σε αυτό το πολυήμερο οδοιπορικό έβγαλα χιλιάδες φωτογραφίες, όμως η παρακάτω φωτογραφία από αυτήν την υπαίθρια αγορά δίπλα στο ποτάμι της Μπριζ, αποτελεί για μένα την κορυφαία και αγαπημένη φωτογραφία όλου του ταξιδιού μου.
Από αυτό το σημείο του καναλιού ξεκινούν και τα boat trip της πόλης. Περιττό να περιγράψω τον συνωστισμό που επικρατούσε στην αποβάθρα. Οι φωτογραφίες τα περιγράφουν όλα χωρίς λόγια!!
Ανεβήκαμε τη γέφυρα της οδού Wollestraat.
Αυτή είναι η θέα προς την εκκλησία της Παναγίας, από τη γέφυρα της οδού Wollestraat και το άγαλμα του Saint Joannes Nepomucens, το απόγευμα που τα πλήθη έχουν αποχωρήσει και η πόλη έχει αρχίσει να ησυχάζει.
Ακολουθώντας την οδό Wollestraat, λίγα μόλις μέτρα μετά τη γέφυρα, είδαμε το THE BEERWALL και μπήκαμε στο εσωτερικό. Επικρατούσε ένας χαμούλης! Το μαγαζί διαθέτει μεγάλη ποικιλία από μπίρες, αλλά δεν ξέρω αν αξίζει να περιμένει κάποιος στην ουρά, για να βρει ένα κάθισμα και να πιει ένα ποτήρι μπίρα. Άσε που η φασαρία και η οχλαγωγία ήταν εκνευριστική!
Η Wollestraat είναι ένας πολύ κεντρικός δρόμος που πήρε το όνομά του από τις αποθήκες μαλλιού που κάποτε υπήρχαν εδώ. Το μαλλί ήταν ένα πολύ σημαντικό εμπόρευμα για την πόλη το οποίο την έκανε διάσημη για τις ταπετσαρίες της.
Σήμερα υπάρχουν πολλά μαγαζιά, που τις βιτρίνες τους γεμίζουν προϊόντα, που “φέρνουν” σε αυτό το είδος τέχνης.
Ο δρόμος είναι επίσης γεμάτος με μαγαζιά με σοκολάτες, βάφλες, μπίρες, σουβενίρ, fast-food και άλλα.
Όση ώρα περπατούσαμε στον δρόμο αναζητούσα με το βλέμμα, το φαγάδικο που θα μου έκανε κλικ, για να πάρουμε κάτι στο χέρι και να συνεχίσουμε τη βόλτα μας. Και το ξετρύπωσα ανάμεσα στην πληθώρα όλων των υπολοίπων! Το Olive Tree είναι ένα ελληνικό σουβλατζίδικο, στην πολύβουη κεντρική αγορά της Mπριζ, και ήταν ακριβώς αυτό που χρειαζόμασταν να φάμε εκείνην τη στιγμή.
Είπαμε καλημέρα στα παιδιά που δούλευαν εκεί. Μας απάντησαν επίσης στα ελληνικά! Εδώ είμαστε! Πιάσαμε την κουβέντα και μάθαμε, ότι ιδιοκτήτης και προσωπικό, είναι από τη Μυτιλήνη και ότι πολλά από τα προϊόντα που χρησιμοποιούν στο μαγαζί είναι από το νησί, ιδίως το λιωμένο λαδοτύρι που βάζουν πάνω από τις τηγανιτές πατάτες. Το συνιστώ με χίλια! Τέλεια όλα! Λίγο πιο πέρα, στον ίδιο δρόμο, λειτουργεί και εστιατόριο με την ίδια ονομασία και τον ίδιο ιδιοκτήτη, με τιμές τσιμπημένες. Αν θυμάμαι καλά η μερίδα ο μουσακάς είχε πάνω από 20 ευρώ.
Η πλατεία Markt βρίσκεται στην καρδιά της πόλης με ιστορικά αξιοθέατα γύρω από αυτήν.
Tο Kαμπαναριό του 12ου αιώνα
και το Επαρχιακό Δικαστήριο της Φλάνδρας πλαισιώνουν την πλατεία.
Στο κέντρο της πλατείας βρίσκεται το άγαλμα των Jan Breydel και Pieter de Coninck, των δύο ηγετών μιας βίαιης εξέγερσης, κατά των Γάλλων το 1302.
Το 1995 η Markt ανακαινίστηκε πλήρως και σήμερα εδώ γίνεται ο κακός χαμός! Απέναντι από το Καμπαναριό, τα πολύχρωμα πρώην σπίτια των συντεχνιών, έχουν γίνει εστιατόρια στα οποία επικρατούσε το αδιαχώρητο.
Έτσι κι αλλιώς, από τον μεσαίωνα ακόμα, αυτή η πλατεία ήταν το εμπορικό κέντρο της πόλης, όπου εμπορικά πλοία μπορούσαν να εκφορτώσουν προϊόντα προς πώληση ή αποθήκευση, εξ ου και το όνομα Markt. Από εδώ ξεκινούν και οι άμαξες, οι οποίες βολτάρουν αδιάκοπα τους τουρίστες, όλη μέρα στα καλντερίμια της πόλης. Συνέχεια ακούς τους αμαξάδες να χτυπούν κουδουνάκια, για να αφυπνίσουν τους εκστασιασμένους τουρίστες, οι οποίοι επιδίδονται αδιάκοπα σε selfies και φωτογραφίες.
Αναμφισβήτητα το Καμπαναριό είναι ο πρωταγωνιστής, όχι μόνο της πλατείας, αλλά ολόκληρης της πόλης. Το Belfort προστέθηκε στην πλατεία γύρω στο 1240, όταν η Mπριζ ήταν ένα σημαντικό κέντρο βιομηχανίας υφασμάτων. Mετά από μια καταστροφική πυρκαγιά το 1280 ο Πύργος ξαναχτίστηκε, όμως τα αρχεία της πόλης χάθηκαν για πάντα στις φλόγες.
Οι καμπάνες του Πύργου ρύθμιζαν σε μεγάλο βαθμό τις ζωές των ανθρώπων της εποχής εκείνης, αναγγέλλοντας τον χρόνο, τους συναγερμούς για φωτιά, τις ώρες εργασίας, αλλά και διάφορες κοινωνικές εκδηλώσεις. Το εντυπωσιακό κτίριο των 83 μέτρων είναι επισκέψιμο και τα 366 σκαλιά σε φτάνουν στην κορυφή, απ΄ όπου η θέα είναι μοναδική.
Την ουρά για την είσοδο στο Καμπαναριό την αφήνω ασχολίαστη και ήταν μια από τις ελάχιστες φορές, που δε με ενόχλησε το γεγονός, ότι δεν ανέβηκα στην κορυφή ενός τέτοιου Πύργου. Είμαι φανατική κυνηγός τέτοιων θεάσεων και δε με πτοούν τα σκαλιά για την άνοδο. Η ουρά όμως δεν παλευόταν, οπότε δε μου πέρασε καν από τη σκέψη να θυσιάσω πολύτιμο χρόνο, από την εξερεύνηση της υπόλοιπης πόλης.
Το Επαρχιακό κτίριο είναι ένα νεο-γοτθικό οικοδόμημα, πρώην τόπος συνάντησης για την Επαρχιακή Κυβέρνηση της δυτικής Φλάνδρας. Το Waterhalle, μήκους 95 μέτρων, χτίστηκε ως κεντρικό σημείο του λιμανιού, ακριβώς στην καρδιά της πόλης. Mέχρι τον 18ο αιώνα αποτελούσε κλειστή αποθήκη, όπου τα εμπορεύματα φορτώνονταν στα πλοία ή εκφορτώνονταν από αυτά, κατά μήκος των καναλιών που έτρεχαν δίπλα στην πλατεία. Όταν τα πλοία δε μπορούσαν πλέον να φτάσουν εδώ το κτίριο εκείνο κατεδαφίστηκε και αντικαταστάθηκε με ένα άλλο. Σήμερα κυρίως χρησιμοποιείται για εκθέσεις.
Last edited:
Αγοράσατε άραγε?
