Klair
Member
- Μηνύματα
- 2.218
- Likes
- 25.858
- Ταξίδι-Όνειρο
- Υπερσιβηρικός
Κεφάλαιο 8
Τετάρτη 10 Οκτωβρίου 2018
Μέρος 1ο
Ξεκίνησα τη μέρα περπατώντας τα 2 χιλιομετράκια μου μέχρι το κέντρο και διέσχισα τη γέφυρα Grasbrug στρίβοντας δεξιά στο πρώτο δρομάκι (Jan Breydelstraat). Αμέσως συνάντησα το επιβλητικό αρχοντικό του 18ου αιώνα, που στεγάζει το Design Museum, το μοναδικό Μουσείο στο Βέλγιο με διεθνή συλλογή έργων.
Απέναντι από το Μουσείο υπάρχει ένα πολύ συμπαθητικό μαγαζάκι, το Nieuwe Brooderie Jaffa, το οποίο απλώνει τραπεζάκια και καρέκλες έξω στο πεζοδρόμιο και όσες φορές πέρασα από εδώ ήταν πάντα γεμάτο με κόσμο. Kάθε φορά σκεφτόμουν ότι θα ήθελα να καθίσω και να απολαύσω ένα ρόφημα ή ένα σνακ, αλλά τελικά ποτέ δεν το έκανα. Πάντα υπερίσχυε η επιθυμία της εξερεύνησης και όχι της χαλάρωσης. Δίπλα στο καφέ ο δρόμος κάνει ένα μικρό άπλωμα και μερικά σκαλάκια οδηγούν πάνω από το ποτάμι. Αυτό το σημείο προσφέρει θέα στην πίσω πλευρά του τεράστιου κτιρίου Great Butchers΄Hall
αλλά και της παλιάς ψαραγοράς.
Συνέχισα τη διαδρομή μου για να βγω στην πλατεία Sint Veerleplein η οποία βρίσκεται απέναντι από το κάστρο Gravensteen.
Eδώ είναι και η κεντρική είσοδος της ψαραγοράς. Η πρόσοψη είναι διακοσμημένη στην κορυφή της με το άγαλμα του Ποσειδώνα, ενώ τα άλλα αγάλματα αντιπροσωπεύουν τους δύο ποταμούς της Γάνδης. Στο εσωτερικό του κτιρίου στεγάζεται το γραφείο τουριστικών πληροφοριών και μπήκα για να πάρω χάρτη της πόλης για τη συλλογή μου.
Ακριβώς απέναντι ορθώνεται επιβλητικό το Κάστρο Gravensteen, το Κάστρο της Αρίθμησης ή Κάστρο της Καταμέτρησης.
Όπως έχω αναφέρει και στην αρχή της ιστορίας, σε αυτήν τη θέση υπήρχε ξύλινο Κάστρο, που πιθανώς χτίστηκε τον 9ο αιώνα και χρησίμευε ως έδρα των Counts of Flanders (δικαστήριο που λειτουργούσε υπό την εξουσία του Κόμη της Φλάνδρας και ασκούσε δικαιοδοσία σε ολόκληρη την περιφέρεια), έως ότου το εγκατέλειψαν τον 14ο αιώνα.
Το σημερινό Κάστρο χτίστηκε το 1180. Στο πέρασμα των αιώνων χρησιμοποιήθηκε ως δικαστήριο και φυλακή μέχρι που κατέρρευσε. Με τις πέτρες του Κάστρου οι άνθρωποι κατασκεύασαν σπίτια περιμετρικά του οικοδομήματος, ακόμη και στην ίδια την αυλή του. Το 1885 αγοράστηκε από τον Δήμο και ξεκίνησε έργο ανακαίνισης. Τα νεόκτιστα σπίτια αφαιρέθηκαν και τα τείχη αποκαταστάθηκαν στην αρχική τους κατάσταση.
Ακόμη και σήμερα είναι περιτριγυρισμένο από τάφρο.
Δεν είχα σκοπό να το επισκεφθώ εσωτερικά. Το άφησα εκκρεμότητα για την επόμενη φορά που θα έρθω στην πόλη. Μια επιγραφή πάνω από την Πύλη εισόδου δηλώνει, ότι ο Φίλιππος ήταν εκείνος που έχτισε αυτό το Κάστρο. Δεδομένου ότι οι πλούσιοι αριστοκράτες της Γάνδης άρχισαν να επεκτείνουν την επιρροή τους στην περιοχή, επιβάλλοντας προνόμια και μεταφράζοντας το κύρος τους σε εντυπωσιακά πέτρινα κτίρια, ο Φίλιππος έπρεπε να επιδείξει την εξουσία του κάνοντας και αυτός το δικό του πέτρινο Κάστρο, για να αποτελέσει τελικά το σημαντικότερο αξιοθέατο της πόλης.
H απέναντι πλευρά, μου πρόσφερε μαγικές ηλιόλουστες εικόνες, ενώ από την πρώτη στιγμή που είδα αυτό το μπαράκι στην άκρη του καναλιού, το λάτρεψα.
Σε αυτόν τον δρόμο βρίσκεται ένα όμορφο κτίριο το Huis van Alijn (House of Alijn) που στεγάζει το Μουσείο Λαογραφίας στο οποίο ο επισκέπτης θα θαυμάσει πώς ζούσαν οι απλοί άνθρωποι στη Γάνδη.
Τοποθετεί την καθημερινή ζωή από τις αρχές του 20ου αιώνα, στους δύο Παγκοσμίους Πολέμους, μέχρι τη δεκαετία του ΄80. Κάθε δωμάτιο έχει τη δική του ιστορία. Έθιμα, παραδόσεις και τελετουργικά θυμίζουν το πρόσφατο ή το πιο μακρινό παρελθόν.
Η εσωτερική αυλή του Μουσείου
Η Πύλη εισόδου/εξόδου
Απέναντι από το Μουσείο τρία ψηλά δέντρα μου πρόσφεραν σκιά και μερικά σιδερένια παγκάκια με κάλεσαν για ολιγόλεπτη ξεκούραση.
Συνεχίζοντας στην οδό Kraanlei
έφτασα μπροστά στα “κτίρια-μπιζού”
και έστριψα στη γέφυρα “κόσμημα” με το σκαλιστό καγκελάκι.
Σε λίγο απλώθηκε μπροστά μου η Vrijdagmarkt (Friday Market), μια από τις παλαιότερες πλατείες της πόλης, η οποία έπαιξε πολύ σημαντικό ρόλο στην ιστορία της Γάνδης.
Στη μέση της πλατείας στέκεται αγέρωχο το άγαλμα του Jacob Van Artevelde με το χέρι του απλωμένο προς την Αγγλία. Το άγαλμα είναι μια υπενθύμιση για μια μεγαλοπρεπή εποχή που πέρασε. Είναι σχεδόν σαν να έδειχνε στους κατόχους της αγοράς την κατεύθυνση της ευημερίας.
Ο Jacob Van Artevelde κατόρθωσε να αναιρέσει το μποϊκοτάζ των αγγλικών εισαγωγών μαλλιού, κατά τη διάρκεια του Eκατονταετούς Πολέμου μεταξύ Αγγλίας και Γαλλίας, τον 14ο αιώνα. Η βιομηχανία κλωστοϋφαντουργίας στη Γάνδη αναβίωσε χάρη σε αυτόν. Το 1345 δολοφονήθηκε κατά τη διάρκεια μιας εξέγερσης. Από το 1863 το άγαλμά του δείχνει προς την Αγγλία.
Η πλατεία εκτός από πλούσια ιστορία έχει και σκοτεινό παρελθόν, αφού εδώ εκτελέστηκαν πολλοί άνθρωποι. Η τελευταία δημόσια εκτέλεση έγινε το 1822. Ο μικρός πέτρινος Πύργος Toreken, ο οποίος είναι εδώ από τον 15ο αιώνα, είναι σχεδόν, το μοναδικό κτίριο που έχει απομείνει και έχει παρακολουθήσει όλες αυτές τις φρικτές δολοφονίες.
Στην κορυφή του, η γοργόνα κρατάει τον καθρέφτη της κόντρα στον άνεμο.
Κατά τη διάρκεια του 14ου αιώνα εργαζόμενοι στη γουνοποιία, αλλά και μεταποιητές δέρματος προβάτων διαπραγματεύονταν τα εμπορεύματά τους εδώ, σε ένα ξύλινο κτίριο. Αργότερα μετατράπηκε σε πέτρινο σπίτι. Το 1540 ο αυτοκράτορας Κάρολος τερμάτισε τη δύναμη των συντεχνιών. Από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο το κτίριο ήταν άδειο, κάτι το οποίο επηρέασε έντονα την ακεραιότητά του. Αργότερα αποκαταστάθηκε.
Σήμερα το κτίριο στεγάζει το Poeziecentrum, τον τόπο στον οποίο συναντά κανείς την ποίηση της Φλάνδρας. Το επίκεντρο είναι η ποίηση της ολλανδικής γλώσσας και οι μεταφράσεις ολλανδικών ποιημάτων. Το κέντρο εκδίδει επίσης ένα περιοδικό ποίησης και προσφέρει λογοτεχνικά προγράμματα και εκπαιδευτικά πακέτα.
Τις Παρασκευές στην πλατεία στήνεται αγορά που της έδωσε και το όνομα Friday Market, αλλά αυτά θα σας τα διηγηθώ αργότερα, όταν θα έρθω την Παρασκευή να δω την αγορά. Στη βόρεια γωνία υπάρχουν δύο μνημειακά Art Nouveau κτίρια του Σοσιαλιστικού Κινήματος, τα οποία σήμερα στεγάζουν τη Σοσιαλιστική Ομοσπονδία Ασφάλισης Υγείας και την Εθνική Συνδικαλιστική Ομοσπονδία.
Η πλατεία είναι περιτριγυρισμένη από guildhalls, που σήμερα στεγάζουν πολλά μπαρ, εστιατόρια και καφέ.
Έκανα βόλτα στον αγαπημένο μου δρόμο και στάθηκα για αρκετή ώρα μπροστά από το κάθε κτίριο, παρατηρώντας την κάθε του λεπτομέρεια, και θαυμάζοντας τα τόσο υπέροχα χρώματα και τις ιδιαίτερες προεκτάσεις με τα μεγάλα παράθυρα.
Το Dulle Griet δεν είχε πολύ κόσμο εκείνην την ώρα.
Συνέχισα ψάχνοντας έναν πολύ ιδιαίτερο δρόμο. Μια πόλη που θέλει να θεωρείται ζωντανή, χαρακτηρίζεται και από την τέχνη του δρόμου. Αυτήν την τέχνη έψαχνα και εγώ και τη βρήκα στον Werregarenstraat, τον δημόσιο καμβά της πόλης, για τους καλλιτέχνες του δρόμου. Mια σκοτεινή καμάρα σε “μπάζει” σε αυτό το “κρυμμένο μυστικό” της πόλης.
Πριν όμως περάσω κάτω από αυτήν την πύλη στάθηκα και παρατήρησα το Maison 12, ακριβώς δίπλα στη στοά, όπου είδα μπροστά στα μάτια μου τους σεφ να φτιάχνουν σοκολατένιες δημιουργίες.
Μπήκα στον graffiti street, το πολύχρωμο συνεχώς μεταβαλλόμενο δρομάκι, που ποτέ δεν παραμένει το ίδιο. Φωτογράφησα όλες τις δημιουργίες, μια προς μια. Είμαι σίγουρη ότι την επόμενη φορά που θα βρεθώ εδώ, θα δω άλλες εικόνες, καινούριες, διαφορετικές, φρέσκες και ακόμα πιο ζωντανές.
Τετάρτη 10 Οκτωβρίου 2018
Μέρος 1ο
Ξεκίνησα τη μέρα περπατώντας τα 2 χιλιομετράκια μου μέχρι το κέντρο και διέσχισα τη γέφυρα Grasbrug στρίβοντας δεξιά στο πρώτο δρομάκι (Jan Breydelstraat). Αμέσως συνάντησα το επιβλητικό αρχοντικό του 18ου αιώνα, που στεγάζει το Design Museum, το μοναδικό Μουσείο στο Βέλγιο με διεθνή συλλογή έργων.
Απέναντι από το Μουσείο υπάρχει ένα πολύ συμπαθητικό μαγαζάκι, το Nieuwe Brooderie Jaffa, το οποίο απλώνει τραπεζάκια και καρέκλες έξω στο πεζοδρόμιο και όσες φορές πέρασα από εδώ ήταν πάντα γεμάτο με κόσμο. Kάθε φορά σκεφτόμουν ότι θα ήθελα να καθίσω και να απολαύσω ένα ρόφημα ή ένα σνακ, αλλά τελικά ποτέ δεν το έκανα. Πάντα υπερίσχυε η επιθυμία της εξερεύνησης και όχι της χαλάρωσης. Δίπλα στο καφέ ο δρόμος κάνει ένα μικρό άπλωμα και μερικά σκαλάκια οδηγούν πάνω από το ποτάμι. Αυτό το σημείο προσφέρει θέα στην πίσω πλευρά του τεράστιου κτιρίου Great Butchers΄Hall
αλλά και της παλιάς ψαραγοράς.
Συνέχισα τη διαδρομή μου για να βγω στην πλατεία Sint Veerleplein η οποία βρίσκεται απέναντι από το κάστρο Gravensteen.
Eδώ είναι και η κεντρική είσοδος της ψαραγοράς. Η πρόσοψη είναι διακοσμημένη στην κορυφή της με το άγαλμα του Ποσειδώνα, ενώ τα άλλα αγάλματα αντιπροσωπεύουν τους δύο ποταμούς της Γάνδης. Στο εσωτερικό του κτιρίου στεγάζεται το γραφείο τουριστικών πληροφοριών και μπήκα για να πάρω χάρτη της πόλης για τη συλλογή μου.
Ακριβώς απέναντι ορθώνεται επιβλητικό το Κάστρο Gravensteen, το Κάστρο της Αρίθμησης ή Κάστρο της Καταμέτρησης.
Όπως έχω αναφέρει και στην αρχή της ιστορίας, σε αυτήν τη θέση υπήρχε ξύλινο Κάστρο, που πιθανώς χτίστηκε τον 9ο αιώνα και χρησίμευε ως έδρα των Counts of Flanders (δικαστήριο που λειτουργούσε υπό την εξουσία του Κόμη της Φλάνδρας και ασκούσε δικαιοδοσία σε ολόκληρη την περιφέρεια), έως ότου το εγκατέλειψαν τον 14ο αιώνα.
Το σημερινό Κάστρο χτίστηκε το 1180. Στο πέρασμα των αιώνων χρησιμοποιήθηκε ως δικαστήριο και φυλακή μέχρι που κατέρρευσε. Με τις πέτρες του Κάστρου οι άνθρωποι κατασκεύασαν σπίτια περιμετρικά του οικοδομήματος, ακόμη και στην ίδια την αυλή του. Το 1885 αγοράστηκε από τον Δήμο και ξεκίνησε έργο ανακαίνισης. Τα νεόκτιστα σπίτια αφαιρέθηκαν και τα τείχη αποκαταστάθηκαν στην αρχική τους κατάσταση.
Ακόμη και σήμερα είναι περιτριγυρισμένο από τάφρο.
Δεν είχα σκοπό να το επισκεφθώ εσωτερικά. Το άφησα εκκρεμότητα για την επόμενη φορά που θα έρθω στην πόλη. Μια επιγραφή πάνω από την Πύλη εισόδου δηλώνει, ότι ο Φίλιππος ήταν εκείνος που έχτισε αυτό το Κάστρο. Δεδομένου ότι οι πλούσιοι αριστοκράτες της Γάνδης άρχισαν να επεκτείνουν την επιρροή τους στην περιοχή, επιβάλλοντας προνόμια και μεταφράζοντας το κύρος τους σε εντυπωσιακά πέτρινα κτίρια, ο Φίλιππος έπρεπε να επιδείξει την εξουσία του κάνοντας και αυτός το δικό του πέτρινο Κάστρο, για να αποτελέσει τελικά το σημαντικότερο αξιοθέατο της πόλης.
Ώρες λειτουργίας:
Καλοκαιρινή περίοδος: 1 Απριλίου έως 31 Οκτωβρίου.
Ανοιχτό καθημερινά από τις 10:00 έως τις 18:00
Χειμερινή περίοδος: 1 Νοεμβρίου έως 31 Μαρτίου.
Ανοιχτό καθημερινά από τις 9:00 έως τις 17:00
Κλειστό: 24, 25, 31 Δεκεμβρίου και 1η Ιανουαρίου.
Τιμές εισόδου:
10 ευρώ
6 ευρώ νέοι 12-25 ετών
7,5 ευρώ ομάδες άνω των 15 ατόμων και ηλικιωμένοι 65+
Άφησα πίσω μου το Κάστρο και ακολουθώντας την οδό Kraanlei (η οποία ξεκινάει ακριβώς από την πλατεία Sint Veerleplein) βγήκα στο ποτάμι.Καλοκαιρινή περίοδος: 1 Απριλίου έως 31 Οκτωβρίου.
Ανοιχτό καθημερινά από τις 10:00 έως τις 18:00
Χειμερινή περίοδος: 1 Νοεμβρίου έως 31 Μαρτίου.
Ανοιχτό καθημερινά από τις 9:00 έως τις 17:00
Κλειστό: 24, 25, 31 Δεκεμβρίου και 1η Ιανουαρίου.
Τιμές εισόδου:
10 ευρώ
6 ευρώ νέοι 12-25 ετών
7,5 ευρώ ομάδες άνω των 15 ατόμων και ηλικιωμένοι 65+
H απέναντι πλευρά, μου πρόσφερε μαγικές ηλιόλουστες εικόνες, ενώ από την πρώτη στιγμή που είδα αυτό το μπαράκι στην άκρη του καναλιού, το λάτρεψα.
Σε αυτόν τον δρόμο βρίσκεται ένα όμορφο κτίριο το Huis van Alijn (House of Alijn) που στεγάζει το Μουσείο Λαογραφίας στο οποίο ο επισκέπτης θα θαυμάσει πώς ζούσαν οι απλοί άνθρωποι στη Γάνδη.
Τοποθετεί την καθημερινή ζωή από τις αρχές του 20ου αιώνα, στους δύο Παγκοσμίους Πολέμους, μέχρι τη δεκαετία του ΄80. Κάθε δωμάτιο έχει τη δική του ιστορία. Έθιμα, παραδόσεις και τελετουργικά θυμίζουν το πρόσφατο ή το πιο μακρινό παρελθόν.
Η εσωτερική αυλή του Μουσείου
Η Πύλη εισόδου/εξόδου
Απέναντι από το Μουσείο τρία ψηλά δέντρα μου πρόσφεραν σκιά και μερικά σιδερένια παγκάκια με κάλεσαν για ολιγόλεπτη ξεκούραση.
Συνεχίζοντας στην οδό Kraanlei
έφτασα μπροστά στα “κτίρια-μπιζού”
και έστριψα στη γέφυρα “κόσμημα” με το σκαλιστό καγκελάκι.
Σε λίγο απλώθηκε μπροστά μου η Vrijdagmarkt (Friday Market), μια από τις παλαιότερες πλατείες της πόλης, η οποία έπαιξε πολύ σημαντικό ρόλο στην ιστορία της Γάνδης.
Στη μέση της πλατείας στέκεται αγέρωχο το άγαλμα του Jacob Van Artevelde με το χέρι του απλωμένο προς την Αγγλία. Το άγαλμα είναι μια υπενθύμιση για μια μεγαλοπρεπή εποχή που πέρασε. Είναι σχεδόν σαν να έδειχνε στους κατόχους της αγοράς την κατεύθυνση της ευημερίας.
Ο Jacob Van Artevelde κατόρθωσε να αναιρέσει το μποϊκοτάζ των αγγλικών εισαγωγών μαλλιού, κατά τη διάρκεια του Eκατονταετούς Πολέμου μεταξύ Αγγλίας και Γαλλίας, τον 14ο αιώνα. Η βιομηχανία κλωστοϋφαντουργίας στη Γάνδη αναβίωσε χάρη σε αυτόν. Το 1345 δολοφονήθηκε κατά τη διάρκεια μιας εξέγερσης. Από το 1863 το άγαλμά του δείχνει προς την Αγγλία.
Η πλατεία εκτός από πλούσια ιστορία έχει και σκοτεινό παρελθόν, αφού εδώ εκτελέστηκαν πολλοί άνθρωποι. Η τελευταία δημόσια εκτέλεση έγινε το 1822. Ο μικρός πέτρινος Πύργος Toreken, ο οποίος είναι εδώ από τον 15ο αιώνα, είναι σχεδόν, το μοναδικό κτίριο που έχει απομείνει και έχει παρακολουθήσει όλες αυτές τις φρικτές δολοφονίες.
Στην κορυφή του, η γοργόνα κρατάει τον καθρέφτη της κόντρα στον άνεμο.
Κατά τη διάρκεια του 14ου αιώνα εργαζόμενοι στη γουνοποιία, αλλά και μεταποιητές δέρματος προβάτων διαπραγματεύονταν τα εμπορεύματά τους εδώ, σε ένα ξύλινο κτίριο. Αργότερα μετατράπηκε σε πέτρινο σπίτι. Το 1540 ο αυτοκράτορας Κάρολος τερμάτισε τη δύναμη των συντεχνιών. Από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο το κτίριο ήταν άδειο, κάτι το οποίο επηρέασε έντονα την ακεραιότητά του. Αργότερα αποκαταστάθηκε.
Σήμερα το κτίριο στεγάζει το Poeziecentrum, τον τόπο στον οποίο συναντά κανείς την ποίηση της Φλάνδρας. Το επίκεντρο είναι η ποίηση της ολλανδικής γλώσσας και οι μεταφράσεις ολλανδικών ποιημάτων. Το κέντρο εκδίδει επίσης ένα περιοδικό ποίησης και προσφέρει λογοτεχνικά προγράμματα και εκπαιδευτικά πακέτα.
Τις Παρασκευές στην πλατεία στήνεται αγορά που της έδωσε και το όνομα Friday Market, αλλά αυτά θα σας τα διηγηθώ αργότερα, όταν θα έρθω την Παρασκευή να δω την αγορά. Στη βόρεια γωνία υπάρχουν δύο μνημειακά Art Nouveau κτίρια του Σοσιαλιστικού Κινήματος, τα οποία σήμερα στεγάζουν τη Σοσιαλιστική Ομοσπονδία Ασφάλισης Υγείας και την Εθνική Συνδικαλιστική Ομοσπονδία.
Η πλατεία είναι περιτριγυρισμένη από guildhalls, που σήμερα στεγάζουν πολλά μπαρ, εστιατόρια και καφέ.
Έκανα βόλτα στον αγαπημένο μου δρόμο και στάθηκα για αρκετή ώρα μπροστά από το κάθε κτίριο, παρατηρώντας την κάθε του λεπτομέρεια, και θαυμάζοντας τα τόσο υπέροχα χρώματα και τις ιδιαίτερες προεκτάσεις με τα μεγάλα παράθυρα.
Το Dulle Griet δεν είχε πολύ κόσμο εκείνην την ώρα.
Συνέχισα ψάχνοντας έναν πολύ ιδιαίτερο δρόμο. Μια πόλη που θέλει να θεωρείται ζωντανή, χαρακτηρίζεται και από την τέχνη του δρόμου. Αυτήν την τέχνη έψαχνα και εγώ και τη βρήκα στον Werregarenstraat, τον δημόσιο καμβά της πόλης, για τους καλλιτέχνες του δρόμου. Mια σκοτεινή καμάρα σε “μπάζει” σε αυτό το “κρυμμένο μυστικό” της πόλης.
Πριν όμως περάσω κάτω από αυτήν την πύλη στάθηκα και παρατήρησα το Maison 12, ακριβώς δίπλα στη στοά, όπου είδα μπροστά στα μάτια μου τους σεφ να φτιάχνουν σοκολατένιες δημιουργίες.
Μπήκα στον graffiti street, το πολύχρωμο συνεχώς μεταβαλλόμενο δρομάκι, που ποτέ δεν παραμένει το ίδιο. Φωτογράφησα όλες τις δημιουργίες, μια προς μια. Είμαι σίγουρη ότι την επόμενη φορά που θα βρεθώ εδώ, θα δω άλλες εικόνες, καινούριες, διαφορετικές, φρέσκες και ακόμα πιο ζωντανές.
Last edited:
Αγοράσατε άραγε?
