10900km
Member
- Μηνύματα
- 392
- Likes
- 4.190
Πιτσιρίκια που παίζουν μπάντμιντον στη μέση του δρόμου, χαρτοσυλλέκτες (ιδέα δεν έχω πώς λέγονται. Εννοώ εκείνους που μαζεύουν χαρτιά/εφημερίδες και τα πηγαίνουν για ανακύκλωση) που σουλατσάρουν με τα μίνιβάν τους και καλούν τον κόσμο σε τρεις διαφορετικές γλώσσες (Bahasa Melayu, Κινέζικα και Αγγλικά) να τους δώσει παλιές εφημερίδες, μουσουλμανίτσες που τσιρίζουν κάθε φορά που παίκτες της Αργεντινής μπαίνουν στην περιοχή της Γερμανίας... Εικόνες/ήχοι/εμπειρίες μοναδικά μαλαισιανές.
Η πιο πρόσφατη φορά που είδα παιδιά να στήνουν αυτοσχέδιο γήπεδο μπάντμιντον στη μέση δρόμου, ήταν σήμερα το μεσημέρι, επιστρέφοντας από το μαγαζί που πήγαμε να φάμε το πολυαγαπημένο μου char kway teow. Το... κακό είναι ότι κάθε φορά που βλέπω παιδιά να παίζουν μπάντμιντον, με πιάνουν τα γέλια. Ανώριμο και ίσως προσβλητικό εκ μέρους μου (ευτυχώς η φίλη μου έχει χιούμορ), όμως το βρίσκω... πώς να το θέσω λεπτά και διακριτικά;... το βρίσκω ελαφρώς... γελοίο (να χαρώ λεπτότητα και διακριτικότητα...) το πιο δημοφιλές άθλημα σε μία χώρα να είναι το μπάντμιντον, δημοφιλές σε σημείο ο κόσμος να είναι καθηλωμένος στις τηλεοράσεις σε μεγάλες διοργανώσεις, και να στήνεται σε ατελείωτες ουρές για να αγοράσει εισιτήριο αν οι αγώνες διοργανώνονται εδώ, στη Μαλαισία, όπως είχα την ευκαιρία να διαπιστώσω τον Μάιο, όταν η Κουάλα Λουμπούρ διοργάνωσε το περίφημο “Thomas Cup”, δεύτερη παγκοσμίως σε σημασία διοργάνωση στο μπάντμιντον, μετά το Παγκόσμιο Κύπελλό τους. Το λατρεύουν, κι είναι καλοί σ' αυτό. Γι' αυτό, την επόμενη φορά που κάποιος από εσάς έρθει στη Μαλαισία, ας μην ξαφνιαστεί αν δει σε μεγάλο κατάστημα με αθλητικά είδη, η... γωνιά με είδη μπάντμιντον να μην είναι απλά γωνιά, αλλά η ψυχή του καταστήματος...
Αυτό που συμβαίνει κάθε φορά που ο χαρτοσυλλέκτης περνά με το μίνιβάν του μπροστά από το σπίτι μας, είναι ότι μου θυμίζει ένα από εκείνα που πραγματικά με ενθουσιάζουν στη Μαλαισία: το ότι αυτή η χώρα είναι τέσσερις (τουλάχιστον) χώρες σε μία. Ο τύπος καλεί με το μεγάφωνό του τον κόσμο να του πουλήσει παλιές εφημερίδες, στη γλώσσα των Malays, φυσικά, ειδικά σε αυτήν τη γειτονιά που οι Malays αποτελούν πλειοψηφία, στα Κινέζικα, μια και το κινέζικο στοιχείο είναι όχι κυρίαρχο μεν στην περιοχή, έντονο όμως, και στα Αγγλικά, προφανώς επειδή δε μιλάει τη γλώσσα των λίγων Ινδών που ζουν στην περιοχή. Αυτήν την... ανάγκη να “καλυφθούν” όλες οι φυλές τη βλέπεις παντού, στις διαφημίσεις για παράδειγμα, είτε στον δρόμο, είτε στην τηλεόραση. Στα 30 δευτερόλεπτα ενός τηλεοπτικού σποτ για μία συγκεκριμένη μάρκα καφέ που “παίζει” πολύ στα ημίχρονα των αγώνων του μουντιάλ, θα δεις να περνούν από την οθόνη Malays (οι γυναίκες όπως και δήποτε με το κεφάλι καλυμμένο), Malaysian Chinese (με τις γυναίκες άνετες να φορούν φούστες και οτιδήποτε άλλο “δυτικό”), Malaysian Indian (κάπου προς το τέλος της διαφήμισης), ΚΑΙ Δυτικοί, οι οποίοι πλέον αποτελούν σημαντικό κομμάτι του πληθυσμού της Κουάλα Λουμπούρ, και μάλιστα κομμάτι δυνατό σε αγοραστική δύναμη. Αυτές είναι οι “τέσσερις χώρες σε μία” που εδαφικά απαρτίζουν τη Μαλαισία, κι επαναλαμβάνω το “τέσσερις τουλάχιστον” που ανέφερα νωρίτερα, επειδή στην πραγματικότητα η Μαλαισία είναι πολύ πιο πλούσια/πολύπλοκη/”γεμάτη”/μπελαλίδικη πολιτισμικά. Ανάλογα με την οπτική γωνία του ο καθένας, διαλέγει ένα-δύο από αυτά, και αφήνει τα υπόλοιπα στην άκρη.
Όσο για τις μουσουλμανίτσες από το δίπλα σπίτι που τσίριζαν χθες το βράδυ κάθε φορά που ο Μέσι, ο Ιγκουαΐν, ο Τέβες και οι υπόλοιποι Αργεντινοί έμπαιναν στην περιοχή της Γερμανίας, στάθηκαν αφορμή να παρακολουθήσουμε το παιχνίδι σε άλλο κανάλι από εκείνο στο οποίο συνήθως βλέπουμε τους αγώνες του μουντιάλ. Το κανάλι στο οποίο οι δίπλα έβλεπαν το παιχνίδι ήταν δύο δευτερόλεπτα “μπροστά”, κι έτσι αν έβαζε γκολ η Αργεντινή, οι τσιρίδες τους θα μας έκαναν χαλάστρα. Πρώτα θα ακούγαμε τα ουρλιαχτά τους, και μετά από δύο δευτερόλεπτα θα βλέπαμε το γκολ στο δικό μας κανάλι. Football Crazy χαρακτήρισα τη Μαλαισία πριν από μερικές ημέρες. Επαυξάνω. Τους... πονάει όμως ότι η Ιαπωνία είναι ποδοσφαιρικά εκεί που είναι, με μία αξιοπρεπέστατη εθνική ομάδα και το καλύτερο πρωτάθλημα της Ασίας, ενώ εδώ η εθνική ομάδα είναι... ανέκδοτο. Όσο για το πρωτάθλημά τους, στις εφημερίδες της Δευτέρας καταλαμβάνει χώρο αρκετό μόνο για 250-300 λέξεις και μία μικρή φωτογραφία. Και πολύ του είναι... Η ειρωνεία της υπόθεσης είναι ότι πριν από αρκετά χρόνια που η Μαλαισία αποτελούσε δύναμη στο ποδόσφαιρο της Ασίας και το πρωτάθλημά τους “φύσαγε”, οι ανύπαρκτοι τότε ποδοσφαιρικά Ιάπωνες ήρθαν εδώ, στην ταπεινή (μπροστά στην Ιαπωνία) Μαλαισία, και διδάχθηκαν από τους Μαλαισιανούς πώς να χτίσουν υποδομές, πώς να φτιάξουν ανταγωνιστικό πρωτάθλημα, πώς, πώς, πώς... Οι Ιάπωνες αποδείχθηκαν άριστοι μαθητές, κι είναι σήμερα εκεί που είναι. Όσο για το ποδόσφαιρο της Μαλαισίας, διαλύθηκε από διαδοχικά σκάνδαλα στημένων αγώνων, κι ακόμη... κουτουλάει.
Dim Kyr, όταν έρθεις στα λημέρια μου θα είμαι εδώ. Έχω εισιτήριο για Τζακάρτα, για 18 Αυγούστου, είναι 50-50 να πάω/να μην πάω, όμως πριν από τις 18 Αυγούστου θα είμαι κατά 99% εδώ. Καλώς να ορίσεις/τε, και θα χαρώ να σας δω από κοντά.
Χαιρετίσματα σε γνωστούς και αγνώστους...
Η πιο πρόσφατη φορά που είδα παιδιά να στήνουν αυτοσχέδιο γήπεδο μπάντμιντον στη μέση δρόμου, ήταν σήμερα το μεσημέρι, επιστρέφοντας από το μαγαζί που πήγαμε να φάμε το πολυαγαπημένο μου char kway teow. Το... κακό είναι ότι κάθε φορά που βλέπω παιδιά να παίζουν μπάντμιντον, με πιάνουν τα γέλια. Ανώριμο και ίσως προσβλητικό εκ μέρους μου (ευτυχώς η φίλη μου έχει χιούμορ), όμως το βρίσκω... πώς να το θέσω λεπτά και διακριτικά;... το βρίσκω ελαφρώς... γελοίο (να χαρώ λεπτότητα και διακριτικότητα...) το πιο δημοφιλές άθλημα σε μία χώρα να είναι το μπάντμιντον, δημοφιλές σε σημείο ο κόσμος να είναι καθηλωμένος στις τηλεοράσεις σε μεγάλες διοργανώσεις, και να στήνεται σε ατελείωτες ουρές για να αγοράσει εισιτήριο αν οι αγώνες διοργανώνονται εδώ, στη Μαλαισία, όπως είχα την ευκαιρία να διαπιστώσω τον Μάιο, όταν η Κουάλα Λουμπούρ διοργάνωσε το περίφημο “Thomas Cup”, δεύτερη παγκοσμίως σε σημασία διοργάνωση στο μπάντμιντον, μετά το Παγκόσμιο Κύπελλό τους. Το λατρεύουν, κι είναι καλοί σ' αυτό. Γι' αυτό, την επόμενη φορά που κάποιος από εσάς έρθει στη Μαλαισία, ας μην ξαφνιαστεί αν δει σε μεγάλο κατάστημα με αθλητικά είδη, η... γωνιά με είδη μπάντμιντον να μην είναι απλά γωνιά, αλλά η ψυχή του καταστήματος...
Αυτό που συμβαίνει κάθε φορά που ο χαρτοσυλλέκτης περνά με το μίνιβάν του μπροστά από το σπίτι μας, είναι ότι μου θυμίζει ένα από εκείνα που πραγματικά με ενθουσιάζουν στη Μαλαισία: το ότι αυτή η χώρα είναι τέσσερις (τουλάχιστον) χώρες σε μία. Ο τύπος καλεί με το μεγάφωνό του τον κόσμο να του πουλήσει παλιές εφημερίδες, στη γλώσσα των Malays, φυσικά, ειδικά σε αυτήν τη γειτονιά που οι Malays αποτελούν πλειοψηφία, στα Κινέζικα, μια και το κινέζικο στοιχείο είναι όχι κυρίαρχο μεν στην περιοχή, έντονο όμως, και στα Αγγλικά, προφανώς επειδή δε μιλάει τη γλώσσα των λίγων Ινδών που ζουν στην περιοχή. Αυτήν την... ανάγκη να “καλυφθούν” όλες οι φυλές τη βλέπεις παντού, στις διαφημίσεις για παράδειγμα, είτε στον δρόμο, είτε στην τηλεόραση. Στα 30 δευτερόλεπτα ενός τηλεοπτικού σποτ για μία συγκεκριμένη μάρκα καφέ που “παίζει” πολύ στα ημίχρονα των αγώνων του μουντιάλ, θα δεις να περνούν από την οθόνη Malays (οι γυναίκες όπως και δήποτε με το κεφάλι καλυμμένο), Malaysian Chinese (με τις γυναίκες άνετες να φορούν φούστες και οτιδήποτε άλλο “δυτικό”), Malaysian Indian (κάπου προς το τέλος της διαφήμισης), ΚΑΙ Δυτικοί, οι οποίοι πλέον αποτελούν σημαντικό κομμάτι του πληθυσμού της Κουάλα Λουμπούρ, και μάλιστα κομμάτι δυνατό σε αγοραστική δύναμη. Αυτές είναι οι “τέσσερις χώρες σε μία” που εδαφικά απαρτίζουν τη Μαλαισία, κι επαναλαμβάνω το “τέσσερις τουλάχιστον” που ανέφερα νωρίτερα, επειδή στην πραγματικότητα η Μαλαισία είναι πολύ πιο πλούσια/πολύπλοκη/”γεμάτη”/μπελαλίδικη πολιτισμικά. Ανάλογα με την οπτική γωνία του ο καθένας, διαλέγει ένα-δύο από αυτά, και αφήνει τα υπόλοιπα στην άκρη.
Όσο για τις μουσουλμανίτσες από το δίπλα σπίτι που τσίριζαν χθες το βράδυ κάθε φορά που ο Μέσι, ο Ιγκουαΐν, ο Τέβες και οι υπόλοιποι Αργεντινοί έμπαιναν στην περιοχή της Γερμανίας, στάθηκαν αφορμή να παρακολουθήσουμε το παιχνίδι σε άλλο κανάλι από εκείνο στο οποίο συνήθως βλέπουμε τους αγώνες του μουντιάλ. Το κανάλι στο οποίο οι δίπλα έβλεπαν το παιχνίδι ήταν δύο δευτερόλεπτα “μπροστά”, κι έτσι αν έβαζε γκολ η Αργεντινή, οι τσιρίδες τους θα μας έκαναν χαλάστρα. Πρώτα θα ακούγαμε τα ουρλιαχτά τους, και μετά από δύο δευτερόλεπτα θα βλέπαμε το γκολ στο δικό μας κανάλι. Football Crazy χαρακτήρισα τη Μαλαισία πριν από μερικές ημέρες. Επαυξάνω. Τους... πονάει όμως ότι η Ιαπωνία είναι ποδοσφαιρικά εκεί που είναι, με μία αξιοπρεπέστατη εθνική ομάδα και το καλύτερο πρωτάθλημα της Ασίας, ενώ εδώ η εθνική ομάδα είναι... ανέκδοτο. Όσο για το πρωτάθλημά τους, στις εφημερίδες της Δευτέρας καταλαμβάνει χώρο αρκετό μόνο για 250-300 λέξεις και μία μικρή φωτογραφία. Και πολύ του είναι... Η ειρωνεία της υπόθεσης είναι ότι πριν από αρκετά χρόνια που η Μαλαισία αποτελούσε δύναμη στο ποδόσφαιρο της Ασίας και το πρωτάθλημά τους “φύσαγε”, οι ανύπαρκτοι τότε ποδοσφαιρικά Ιάπωνες ήρθαν εδώ, στην ταπεινή (μπροστά στην Ιαπωνία) Μαλαισία, και διδάχθηκαν από τους Μαλαισιανούς πώς να χτίσουν υποδομές, πώς να φτιάξουν ανταγωνιστικό πρωτάθλημα, πώς, πώς, πώς... Οι Ιάπωνες αποδείχθηκαν άριστοι μαθητές, κι είναι σήμερα εκεί που είναι. Όσο για το ποδόσφαιρο της Μαλαισίας, διαλύθηκε από διαδοχικά σκάνδαλα στημένων αγώνων, κι ακόμη... κουτουλάει.
Dim Kyr, όταν έρθεις στα λημέρια μου θα είμαι εδώ. Έχω εισιτήριο για Τζακάρτα, για 18 Αυγούστου, είναι 50-50 να πάω/να μην πάω, όμως πριν από τις 18 Αυγούστου θα είμαι κατά 99% εδώ. Καλώς να ορίσεις/τε, και θα χαρώ να σας δω από κοντά.
Χαιρετίσματα σε γνωστούς και αγνώστους...
