Βιετνάμ Καμπότζη Μαλαισία Μπρουνέι Σιγκαπούρη Πέντε στάσεις στην Ασία

[taver]

Κεφάλαιο 2: Bandar Seri Begawan, Brunei Darussalam (Μέρος 1ο)

Υπάρχουν διάφοροι τρόποι να πετάξει κανείς για το μοναδικό αεροδρόμιο της πολύ μικρής χώρας που λέγεται Brunei. Εγώ, διάλεξα την πολύ πρωινή πτήση της Air Asia από Kuala Lumpur, όχι επειδή μου αρέσει να πετάω με low cost, αλλά επειδή ήταν η μόνη που με βόλευε από άποψη ωραρίου. Μάλιστα, επειδή θα επέστρεφα με τον ίδιο τρόπο, άφησα τη μεγάλη βαλίτσα μου στα left luggage του LCCT (δίπλα στις αφίξεις εξωτερικού, πρέπει να έχετε περάσει τη βαλίτσα από έλεγχο αποσκευών πριν την δώσετε), και ταξίδεψα μόνο με χειραποσκευή.

ΑΚ  1462  KUL-BWN A320 9M-AQD, 25/12/2011 06:45 – 09:05

Η πτήση με την Air Asia είναι μια μικρή εμπειρία, αλλά χωρίς αποσκευές είναι μόνο η μισή. Με το boarding pass στο χέρι (εκτυπωμένο από την Αθήνα), κατευθύνθηκα απευθείας προς την πύλη. Immigration, έλεγχος, και έτοιμοι προς αναχώρηση… Πρόλαβα και ήπια κι ένα καφέ σε ένα από τα καφέ του αεροδρομίου. Επιβίβαση από την πύλη… Ε, όχι ακριβώς. Πας στην πύλη, σκίζουν το απόκομμα της boarding pass, και σου λένε "το αεροπλάνο σας είναι παρκαρισμένο στη θέση F-τόσο. Πηγαίνετε να το βρείτε (με τα πόδια)." Με λίγη καλή τύχη, βρίσκεις και μπαίνεις στο σωστό αεροπλάνο….

Ένα μπέρδεμα με κάποιον επιβάτη που δεν τα κατάφερε και βρέθηκε αλλού, οδήγησε την πτήση μας σε μια μικρή καθυστέρηση ολίγων λεπτών. Τελικά όμως πετάξαμε, σέρβιραν στους επιβάτες αυτά που είχαμε προπαραγγείλει όταν βγάζαμε τα εισιτήριά μας, και προσγειωθήκαμε στο μικρό αεροδρόμιο του Brunei… 8 gates όλα κι όλα, όλα εξοπλισμένα με φυσούνες. Κατά τη άφιξη, η ανακοίνωση από την αεροσυνοδό με ξαφνιάζει. "Έχουμε υποχρέωση από τις αρχές του Brunei να σας ενημερώσουμε για μια ακόμα φορά ότι η διακίνηση ναρκωτικών στη χώρα αυτή τιμωρείται με την ποινή του θανάτου".

Αποβίβαση, immigration…. Η κοπέλα – με τη μαντήλα, φυσικά – στο γκισέ, αφού ψάχνεται για λίγο, με ρωτάει…
- Από ποια χώρα είναι αυτό το διαβατήριο? Γράφει πουθενά?
- Από την Ελλάδα (Greece).
- Α, μάλιστα… (ψάχνεται λίγο) Είναι το καινούργιο ελληνικό διαβατήριο?
- Ολοκαίνουργιο, της απαντώ. 5 μήνες έχω που το έβγαλα…
Φανταζόμουν τι εννοούσε, κάπου είδε γραμμένο ότι τα καινούργια διαβατήρια είναι ασφαλή και στα παλιά έπρεπε να κάνει κάτι διαφορετικό, αλλά μάλλον οι οδηγίες της δεν της έλεγαν πώς να τα διακρίνει. Και πρέπει να είχε και χρόνια να δει Έλληνα εδώ πέρα. Αλλά πάλι, δεν ήθελα και να τη βάλω στη διαδικασία να ψάχνει να βρει τις πληροφορίες που της έλλειπαν, θα καθυστερούσα παραπάνω…
- Μάλιστα (σφραγίζει). Καλωσορίσατε στο Brunei, και Merry Christmas.
- Ευχαριστώ πολύ. Μήπως ξέρετε που θα βρω ένα ATM εδώ στο αεροδρόμιο?
- Ναι, βεβαίως. Θα ανέβετε στο πάνω όροφο, και θα πάτε τέρμα αριστερά όπως μπαίνετε.
- Και πάλι ευχαριστώ.

Δεν έχω αποσκευές, οπότε πάω απευθείας στο τελωνείο. Η κοπέλα με αφήνει να περάσω χωρίς έλεγχο… Ώπα, στοπ, μου κάνει ένα νόημα ένας τύπος.
- Παρακαλώ περάστε τις χειραποσκευές σας από το μηχάνημα.
- Ευχαρίστως, μισό λεπτό.
Περνάω τις αποσκευές από το μηχάνημα, και εν τω μεταξύ έρχεται και μια κοπέλα (με μαντήλα) και γάντια να τον συνδράμει.
- Ανοίξτε παρακαλώ τη βαλίτσα.
Το κάνω, και αρχίζει να βγάζει ένα-ένα όλα τα πράγματα που είχα μέσα. Όσο το κάνει, ο τύπος σημειώνει τα στοιχεία από το διαβατήριό μου σε ένα έντυπο, και μου εξηγεί.
- Είμαστε από τη δίωξη ναρκωτικών. Τι ήρθατε να κάνετε στο Μπρουνέι?
- Τουρισμό.
- Μόνος σας είσαστε, βλέπω. Σας περιμένει κανένας εδώ?
- Όχι, δεν ξέρω κανένα στη χώρα σας.
- Πόσο θα μείνετε?
- Μία μέρα μόνο, δεν προλάβαινα για παραπάνω...
- Που θα μείνετε?
- Στο Radisson.
- Και γιατί ταξιδεύετε μόνος? Δεν κάνετε Χριστούγεννα με την οικογένειά σας?
- Κάνω κάθε χρόνο. Φέτος προτίμησα να ταξιδέψω. Είμαι και ανύπαντρος…
- Ξέρετε ο έλεγχος μας είναι τυπικός, αλλά δεν έχουμε και πολλούς επισκέπτες από τη χώρα σας, και επειδή πιάσαμε πρόσφατα κάτι συμπατριώτες σας με ναρκωτικά…
Εν τω μεταξύ η κοπέλα έχει βγάλει έξω όλα μου τα πράγματα, έχει ανοίξει όλες τις θήκες και όλα τα καλύμματα της χειραποσκευής, δεν έχει βρει φυσικά τίποτα, έχει κάνει και το ίδιο στη θήκη της φωτογραφικής….
- Παρακαλώ κλείστε πάλι τις αποσκευές σας, και ελάτε μαζί μου μέσα στο δωμάτιο για σωματικό έλεγχο.
Το κάνω. Με το που μπαίνω στο δωμάτιο:
- Τώρα θα σας ψάξω. Μήπως, πριν το κάνω, θέλετε να μου παραδώσετε τίποτα? (Do you have anything to surrender)?
Ο τύπος είναι ηλίου φαεινότερο πως θέλει δωράκι, αλλά δεν ψαρώνω.
- Όχι, τι να έχω? Ψάξτε όσο θέλετε.
Χωρίς καν να βγάλω κάποιο ρούχο, και χωρίς να κάνει τίποτα παραπάνω από τον έλεγχο που κάνει ο μέσος υπάλληλος security σε αεροδρόμιο όταν ο metal detector "χτυπήσει", ο τελωνειακός με αφήνει να φύγω.
- Καλά να περάσετε στο Brunei.
- Ευχαριστώ.
- Καλά Χριστούγεννα!
- Ευχαριστώ πολύ. Μήπως ξέρετε που θα βρω ένα ATM? Θέλω να πάρω ένα ταξί, και δεν έχω μετρητά σε Brunei Dollars...
- Υπάρχει και λεωφορείο, αν προτιμάτε, πολύ πιο φθηνό.
- Ευχαριστώ, αλλά δεν έχω και πολύ χρόνο, θα προτιμήσω το ταξί…
- Ε, τότε πηγαίνετε στο ATM. Ανεβείτε πάνω, και μόλις ανεβείτε τέρμα αριστερά.

ATM, λεφτά, ταξί, και βόλτα ανάμεσα σε αραιά σπιτάκια (λέω κι εγώ προάστια θα είναι, έχουμε δρόμο ακόμα…) ώσπου… φτάσαμε στο ξενοδοχείο, μέσα σε 10 λεπτά της ώρας, και με ζήτημα να συναντήσαμε άλλα 15 αυτοκίνητα σε όλη τη διαδρομή. Η πρώτη εντύπωση από την πόλη, με πληθυσμό 140.000 περίπου, είναι πως είναι πολύ αραιοκατοικημένη. Και καταπράσινη, φυσικά, ως μια πόλη στους τροπικούς. Ο κόσμος μένει σε σπίτια, όχι διαμερίσματα, ακόμα και στο κέντρο. Τα λίγα πολυώροφα κτήρια στεγάζουν εταιρίες, δημόσιες υπηρεσίες, ξενοδοχεία, καταστήματα κλπ. Το υψηλότερο κτήριο στην πόλη είναι ο μιναρές του κεντρικού τζαμιού (και όταν η τράπεζα του Brunei έκτισε ένα ουρανοξύστη λίγο ψηλότερο, ο σουλτάνος τους υποχρέωσε να γκρεμίσουν ένα όροφο…). Τσεκιν στο ξενοδοχείο, σε ένα όμορφο γωνιακό δωμάτιο στον τελευταίο όροφο, με θέα στο τροπικό δάσος.

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• …

  Go to chapter

  Go
• 18

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 3 of 18

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[ευαγγελια]

Ο τιτλος της ιστοριας ειναι πολυ πονηρος........:xmas_eek:

 

[taver]

Κεφάλαιο 1: Πως πήγα

LH 1283  ATH-FRA A320 D-AIPZ (Erfurt), 23/12/2011 18:00 – 20:05
LH  778  FRA-SIN A380 D-AIMB (Munchen), 23/12/2011 22:05 – 16:55+1
SQ 118   SIN-KUL A333 9V-STJ,  24/12/2011 18:45 – 19:40

Check-in στο γκισέ για τις 2 πρώτες, ηλεκτρονικά για την τρίτη, και βαλίτσα με interline μέχρι τον τελικό προορισμό, ώστε να μη χρειαστεί στη Σιγκαπούρη να περάσω 2 φορές immigration αλλά να συνεχίσω απευθείας ως transit. Με άγχωσε λίγο το on-line check-in της SQ, γιατί μου έβγαλε μια boarding pass που έγραφε πάνω ότι 90 λεπτά πριν από την αναχώρηση της πτήσης, έπρεπε να περάσω από το check-in desk για να τους δείξω την κάρτα με την οποία αγόρασα ηλεκτρονικά το εισιτήριο – και βάση προγράμματος, εγώ θα έφθανα στη Σιγκαπούρη μόλις 110 λεπτά πριν την πτήση. Επικοινώνησα όμως τηλεφωνικά με τα γραφεία της Singapore στην Αθήνα, και με διαβεβαίωσαν ότι δε θα υπήρχε πρόβλημα.

Η εκτέλεση των πτήσεων, απροβλημάτιστη. Μέχρι τη Φρανκφούρτη, πήγαινα πια μηχανικά. Μέχρι και το gate στο Βενιζέλος βρήκα χωρίς να κοιτάξω καν τη boarding pass… Κλασσικά check-in, lounge, security, gate, κάθισμα, απογείωση, σερβίρισμα, βαρεμάρα, προσγείωση. Η αποβίβαση στη Fra έγινε σε φυσούνα κάπου στις πύλες Α, πράγμα που σημαίνει ατελείωτο περπάτημα ως την πύλη C16 απ' όπου θα έφευγε το A380 για την επόμενη πτήση. Επειδή όμως η πρόσβαση στις πύλες C σημαίνει αναπόφευκτα και εκ νέου security, δε δίστασα καθόλου. Ανέβηκα στο "ταβάνι" του terminal, και πήρα το τρενάκι (Skytrain) για τη μισή απόσταση. Στη συνέχεια, περπάτημα, immigration, περπάτημα, security, περπάτημα, lounge, κι επιβίβαση στο αεροπλάνο απευθείας από το lounge…

Στο συγκεκριμένο Α380 (D-AIMB) είχα ξαναμπεί, αλλά στον επάνω όροφο μόνο, όταν ταξίδευα πέρυσι για Τόκιο. Η πτήση απροβλημάτιστη. Κάθισα διάδρομο, για αλλαγή. Παρότι η πτήση ήταν σχεδόν γεμάτη, είχα το διπλανό κάθισμα άδειο, και στο παράθυρο μια όμορφη νεαρή Νεοζηλανδέζα που επέστρεφε σπίτι της για τα Χριστούγεννα… Οι 12 ώρες της πτήσης πέρασαν εύκολα, πότε με ταινίες από το IFE, πότε με φαγητό κλπ, πότε με ύπνο, και πότε κουβεντιάζοντας με τη διπλανή. Φτάσαμε στο Terminal 2 του Changi Airport της Σιγκαπούρης στην ώρα μας, αλλά μέχρι να αποβιβαστούμε πέρασαν 15 λεπτά περίπου.

Αμέσως στο transfer check-in desk, όπου όλα κύλησαν ομαλά. Και βόλτα στο terminal. Δεν καταλαβαίνω γιατί πολλοί θεωρούν το Changi καλύτερο αεροδρόμιο του κόσμου. Υποφωτισμένο και μουντό, χαμηλοτάβανο κοντά στα gates, με μια άθλια μοκέτα παντού όπου δυσκολεύονται τα κάθε λογής καροτσάκια, βαλίτσες με ροδάκια κλπ. Και επιπλέον, ένα σωρό φυτά, νερά κλπ που επιτείνουν το έτσι κι αλλιώς ασφυκτικό αίσθημα ζέστης και υγρασίας που έχει ο καιρός στα μέρη εκείνα. Α, κι ένας τεράστιος χώρος με duty free, που δεν εξυπηρετεί κανένα πρακτικό σκοπό (πέραν του να στεγάζει τα duty free) απλώς κάνει μακρύτερο το περπάτημα που χρειάζεται να κάνει κανείς μέσα στο terminal. Και το χειρότερο απ' όλα? Security στο gate. Ίσα για να μην μπορείς να υπολογίσεις το χρόνο που θα χρειαστείς από το lounge (ή τα duty free, ή ότι προτιμάει ο καθένας) ως το αεροπλάνο, και να μη μπορείς να αγοράσεις και να πάρεις ένα νεράκι μαζί σου… Εν πάση περιπτώσει, εγώ περίμενα για την πτήση μου στο KrisFlyer Gold Lounge της Singapore Airlines, ένα άθλιο κατασκεύασμα με άβολες καρέκλες, internet που δουλεύει όποτε το θυμηθεί, και πολύ περιορισμένα facilities (απαράδεκτο για lounge που εξυπηρετεί long-haul πτήσεις). Μόνο στο φαγητό τα πήγαν καλά.

Η σύντομη πτήση με το Α330-300 της Singapore ήταν ενδιαφέρουσα. Άνετα (πλην αντιαισθητικά για τα γούστα μου) καθίσματα στην Economy με καλό seat pitch, αλλά στενότερο από το φυσιολογικό width (μεγάλοι βραχίονες). Πολύ καλό IFE. Και μοντέρνα lie-flat καθίσματα στη Business, απ' όσο μπόρεσα να δω. To service σε μια τόσο μικρή πτήση ήταν φυσικά ανύπαρκτο, μόνο μια φορά "καφέ ή τσάι παρακαλώ?".

Άφιξη στο KUL, τραινάκι ως το κεντρικό terminal, immigration, και αποσκευές. Παραδόξως, η βαλίτσα μου με υποδέχτηκε στον ιμάντα, μετά από 3 πτήσεις, interline, κλπ. Είχα προετοιμαστεί φυσικά, να μπορώ να περάσω τις 2 επόμενες μέρες χωρίς τα περιεχόμενα της (μόνο με αυτά στη χειραποσκευή μου), αλλά ευτυχώς δε χρειάστηκε… Ανάληψη από ATM του ισοδύναμου των 50 ευρώ, και βουρ στο υπόγειο του terminal…. Εκεί, υπάρχει ένας σταθμός λεωφορείων, απ΄ όπου φεύγουν και τα λεωφορεία για το Low Cost Terminal. Και η πρώτη μου επαφή, χωρίς aircondition και άλλα μέτρα, με τον τροπικό καιρό που θα με συντρόφευε τις επόμενες μέρες. Πολλή ζέστη, ακόμα περισσότερη υγρασία, δημιουργούν μια αποπνικτική ατμόσφαιρα…

Λίγα λεπτά μετά, βρισκόμουν σε ένα … τραγικό να το πω, ερείπιο να το πω, ένα λεωφορείο τέλος πάντων που με μετέφερε, 20+ λεπτά μετά στο LCCT (Low cost carrier terminal) του KLIA (Kuala Lumpur International Airport). Χωρίς χώρο αποσκευών, βρίσκομαι για όλη τη διαδρομή με τη βαλιτσάρα να μπλοκάρει το διάδρομο και τη χειραποσκευή να καταλαμβάνει ένα ακόμη κάθισμα. Κάποια στιγμή, ο οδηγός άνοιξε την πόρτα σε κάποιο να κατέβει, και την ξέχασε ανοικτή, με εμένα απέναντι από την πόρτα να κρατάω τη βαλίτσα μου στις στροφές μην τυχόν φύγει εκτός λεωφορείου. Κι όλα αυτά, κάτω από τους ήχους της δυνατής Μαλαισιανής μουσικής… Αλλά μπορώ να διαμαρτύρομαι? Μισό ευρώ παρά κάτι το πλήρωσα το λεωφορείο…

Όταν φτάνω, είναι ήδη περασμένες 8, έχω jet-lag, δεν έχω κοιμηθεί, και στις 06:45 το επόμενο πρωί πετάω για τον πρώτο σταθμό του ταξιδιού. Επομένως, δεν τίθεται θέμα για το τι θα κάνω τώρα. Απευθείας στο TuneHotels.com του αεροδρομίου, το μοναδικό ξενοδοχείο κοντά στο Low cost terminal της Kuala Lumpur, όπου θα διανυκτερεύσω απόψε. Με χαμηλό σχετικά κόστος, είχα κλείσει δωμάτιο καιρό πριν… Αλλά όταν το αντίκρισα, έμεινα άναυδος. Πιο μικρό δωμάτιο ξενοδοχείου δε νομίζω ότι έχω ξαναδεί. Ούτε στο Τόκυο, ούτε στο Χογκ Κόγκ, ούτε στο Μανχάταν, ούτε πουθενά (όπου η γη είναι πανάκριβη), και το βρήκα εδώ, δίπλα στη ζούγκλα. Τόσο μικρό, που ανάμεσα στο κρεβάτι και στον τοίχο δε χωρούσα να περάσω κανονικά, περπάταγα στο πλάι… Και ούτε ιδιαίτερα καθαρό, ούτε τίποτα… Να σημειώσω εδώ και μια σουρεαλιστική εικόνα στη ρεσεψιόν: Χριστουγεννιάτικα δέντρα και στολισμός παντού, και η κοπέλα που με εξυπηρετεί να φοράει ισλαμική μαντήλα…

Εν πάση περιπτώσει, ώρα για ύπνο, και αύριο για τον πρώτο σταθμό. Τι ύπνο δηλαδή… Μια ώρα, μιάμιση με δυσκολία. Γιατί κατά τα άλλα, το jet-lag και το άγχος για την πρωινή πτήση, δε με άφησαν και πολύ να χαλαρώσω…

 

[fenia42]

Είδες που κι εσύ αγχώνεσαι με τις πτήσεις ;
Ανυπομονώ να μας δείξεις/πεις και τις υπόλοιπες στάσεις

 

[taver]

Ο τιτλος της ιστοριας ειναι πολυ πονηρος........:xmas_eek:

Ο τίτλος της ιστορίας είναι νορμάλ. Για το μυαλό σας, δεν παίρνω όρκο...

 

[deka]

Υπερπαραγωγή το ταξίδι σου! Κι εγώ ανυπομονώ για τη συνέχεια!!!

 

[GTS]

Πώς έχει ο καιρός γυρίσματα...ο μέγας ταβέρ στα ίδια μέρη που έχω πάει τόσες και τόσες φορές...συμφωνώ μαζί του για το Changi, τίποτε το ιδιαίτερο (το Τ3 στο Ντουμπάι κλάσεις ανώτερο), αλλά ίσως δεν είδε τη καλή πλευρά του αεροδρομίου, υπάρχει μεγάλη διαφορά από τέρμιναλ σε τέρμιναλ ομολογουμένως. Για το KLIA να μας γράψει στο επόμενο κεφάλαιο αν μπήκε εγκαίρως στο αεροπλάνο (ο κακός χαμός γίνεται, ψιλο-ανοργάνωτη η κατάσταση) και όσο για το Tune Hotels, δεν ήξερε, δε ρώταγε...είχα πάντως πάντα την εντύπωση ότι υπήρχε και άλλο ξενοδοχείο στο KLIΑ, απλά το Tune είναι του πάμφθηνο...το κρεβάτι ταβέρ τουλάχιστον είναι πολύ καλό, δε μπορείς να πεις. Μεγάλο και άνετο :xmas_twisted:

 

[taver]

Πώς έχει ο καιρός γυρίσματα...ο μέγας ταβέρ στα ίδια μέρη που έχω πάει τόσες και τόσες φορές...

E, πήγα και σε αρκετά μέρη που δεν έχεις πάει... wait and see!

συμφωνώ μαζί του για το Changi, τίποτε το ιδιαίτερο (το Τ3 στο Ντουμπάι κλάσεις ανώτερο), αλλά ίσως δεν είδε τη καλή πλευρά του αεροδρομίου, υπάρχει μεγάλη διαφορά από τέρμιναλ σε τέρμιναλ ομολογουμένως.

Είδα 2 φορές το Terminal 2 και μία το Terminal 3. Οι παρατηρήσεις μου ισχύουν συνολικά.

Για το KLIA να μας γράψει στο επόμενο κεφάλαιο αν μπήκε εγκαίρως στο αεροπλάνο (ο κακός χαμός γίνεται, ψιλο-ανοργάνωτη η κατάσταση)

Φαντάζομαι αναφέρεσαι στο LCCT. Το κυρίως terminal το βρήκα καλό και λειτουργικό. Για το LCCT θα σας γράψω, καθώς πέρασα από κει 3 φορές στο ταξίδι. Στο αμέσως επόμενο κεφάλαιο, όλα πήγανε καλά, αλλά αυτό δε σημαίνει το ίδιο και για τα παρακάτω κεφάλαια...

και όσο για το Tune Hotels, δεν ήξερε, δε ρώταγε...είχα πάντως πάντα την εντύπωση ότι υπήρχε και άλλο ξενοδοχείο στο KLIΑ, απλά το Tune είναι του πάμφθηνο...το κρεβάτι ταβέρ τουλάχιστον είναι πολύ καλό, δε μπορείς να πεις. Μεγάλο και άνετο :xmas_twisted:

Στο KLIA υπάρχουν πολλά και καλά ξενοδοχεία, αλλά είναι όλα κοντά στο νορμάλ terminal. Κοντά στο LCCT, υπάρχει μόνο το Tune και τίποτε άλλο. Αν έμενα σε κάποιο από τα άλλα, θα έπρεπε μέσα στα χαράματα να ψάχνω και να πάρω ένα λεωφορείο και να κάνω διαδρομή 20-25 λεπτών....
Με το κρεβάτι (το 70% της επιφάνειας του δωματίου) δεν τρελάθηκα... πολύ σκληρό για τα γούστα μου.

 

[mariagl]

Πολύ κατατοπιστικός όπως πάντα. Και εγω ανυπομονώ για τη συνέχεια γιατι δεν με κοβω για Ασία μεριά σύντομα. Όχι γιατι δεν θέλω αλλα γιατι δεν μπορω ...

 

[GTS]

Φαντάζομαι αναφέρεσαι στο LCCT

Ναι, σωστά. Ο κακός χαμός....

Στο KLIA υπάρχουν πολλά και καλά ξενοδοχεία, αλλά είναι όλα κοντά στο νορμάλ terminal. Κοντά στο LCCT, υπάρχει μόνο το Tune και τίποτε άλλο. Αν έμενα σε κάποιο από τα άλλα, θα έπρεπε μέσα στα χαράματα να ψάχνω και να πάρω ένα λεωφορείο και να κάνω διαδρομή 20-25 λεπτών....
Με το κρεβάτι (το 70% της επιφάνειας του δωματίου) δεν τρελάθηκα... πολύ σκληρό για τα γούστα μου.

Σωστά, είναι κοντά στο διεθνές αεροδρόμιο, αλλά σίγουρα έχουν βανάκια 24/7 να σε πηγαίνουν στο LCCT. Το Tune είναι για έναν ύπνο και μόνο. Θες και μαλακό κρεβάτι πανάθεμά σε...εγώ προτιμώ τα λίγο πιο σκληρά, δε μπορώ να βουλιάζω πολύ...:xmas_mrgreen: Το μόνο καλό στο ξενοδοχείο αυτό είναι τα κρεβάτια και η τιμή.

 

[XRISTOS71]

Στο συγκεκριμένο Α380 (D-AIMB) είχα ξαναμπεί, αλλά στον επάνω όροφο μόνο, όταν ταξίδευα πέρυσι για Τόκιο. Η πτήση απροβλημάτιστη. Κάθισα διάδρομο, για αλλαγή. Παρότι η πτήση ήταν σχεδόν γεμάτη, είχα το διπλανό κάθισμα άδειο, και στο παράθυρο μια όμορφη νεαρή Νεοζηλανδέζα που επέστρεφε σπίτι της για τα Χριστούγεννα… Οι 12 ώρες της πτήσης πέρασαν εύκολα, πότε με ταινίες από το IFE, πότε με φαγητό κλπ, πότε με ύπνο, και πότε κουβεντιάζοντας με τη διπλανή. Φτάσαμε στο Terminal 2 του Changi Airport της Σιγκαπούρης στην ώρα μας, αλλά μέχρι να αποβιβαστούμε πέρασαν 15 λεπτά περίπου.


Τι να πεί κανείς για κάποιον που οι πτήσεις με Α380 έχουν γίνει πλέον ρουτίνα .

Ωραία αρχή Μέγιστε !!!!!!!! κατατοπιστικότατος

 

[KLEOPATRA]

Εμενα αντιθετως μου αρεσε ο τιτλος (και χωρις υπονοουμενα)
Καλα ειναι δυνατον ο Μεγιστος και να μην εχει παει προς τα κει?
Αρχιζεις και χαλας εε?:xmas_mrgreen: