Βιετνάμ Καμπότζη Μαλαισία Μπρουνέι Σιγκαπούρη Πέντε στάσεις στην Ασία

[taver]

Κεφάλαιο 3: Kuala Lumpur, Malaysia (Μέρος 1)

Το λεωφορείο αρχικά δείχνει πως θα είναι άδειο, αλλά σύντομα γεμίζει. Από τους τελευταίους, ανεβαίνουν στο λεωφορείο μια οικογένεια Μαλαίσιοι, με τον πάτερ-φαμίλια να καταλήγει στη θέση δίπλα μου. Η μία ώρα της διαδρομής, αν και αρχικά σκόπευα να είναι μια ώρα ύπνου, εξελίχθηκε σε μια ώρα κουβέντας. Μιλήσαμε για ένα σωρό θέματα. Για την Ελλάδα και την οικονομία της, για τη Μαλαισία και την οικονομία της, για τους ουρανοξύστες, για τις διαφορές Ευρώπης – Ασίας, διάφορα… Ο τύπος δίπλα μου, αν και ταξιδεμένος εντός Ασίας (τώρα γύριζαν από διακοπές που είχαν πάει κάπου στην Ινδονησία), δεν είχε πατήσει ποτέ το πόδι του στην Ευρώπη. Πρέπει να ήταν και συντηρητικός μουσουλμάνος: Με ρώτησε κάποια στιγμή για την Τουρκία, και συνοφρυώθηκε όταν του είπα ότι οι γυναίκες εκεί δε φοράνε μπούρκα, κι ότι τα μισά αξιοθέατα της Πόλης έχουν Χριστιανική προέλευση… Κι όταν φτάναμε στην Kuala Lumpur, μου έδειχνε τα μαγαζιά των Ινδών και των Κινέζων μεταναστών, κατηγορώντας τους ότι απομυζούν τον πλούτο των Μαλαισιανών…


Το λεωφορείο, μετά από μια διαδρομή μέσα από άψογους υπερσύγχρονους αυτοκινητόδρομους, μας άφησε στον KL Sentral, τον κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό της πόλης, όπου συναντώνται όλες (σχεδόν) οι γραμμές τρένων, μετρό, monorail κλπ. Το ξενοδοχείο μου, είναι ακριβώς εκεί. Hilton Kuala Lumpur. Εξαιρετικό ξενοδοχείο, σε βολικότατο location δίπλα στο σιδηροδρομικό σταθμό. Και εξαιρετικό το δωμάτιο που πήρα στον 21ο όροφο, με απεριόριστη θέα προς την αντίθετη πλευρά, με το πάρκο και τη λίμνη με τα σιντριβάνια (Lake Gardens). Το ίδιο το δωμάτιο, ένα από τα καλύτερα δωμάτια ξενοδοχείου που έχω μείνει, ίσως το καλύτερο στην κατηγορία "κάτω από ?200 τη βραδιά". Τεράστιο, με προσεγμένο διάκοσμο και φωτισμό, wall-to-wall παράθυρα φρεσκοκαθαρισμένα, αναπαυτικότατο king-size κρεβάτι, και open-plan μπάνιο με τίποτα να μη μεσολαβεί από τη ντουζιέρα ως το παράθυρο (εκτός από το προαιρετικό συρόμενο χώρισμα, αν κανείς ντρέπεται…). Μόνο δωρεάν internet δεν είχε, αλλά αυτό δεν ήταν πρόβλημα καθώς υπήρχε οπουδήποτε αλλού στην πόλη αν το ήθελα.

Η Μαλαισία, είναι μια χώρα περίεργη. Η ιστορία της ξεκινά κάπου το 14ο αιώνα, όταν ένας Ινδός Πρίγκιπας εγκαταστάθηκε στη Melaka, ιδρύοντας ένα ιδανικό half-way λιμάνι για το εμπόριο μεταξύ Ινδίας και Κίνας. Στη συνέχεια ήρθαν οι Ευρωπαίοι, με τους Πορτογάλους, τους Ολλανδούς, τους Βρεττανούς… Και πολλοί, πολλοί μετανάστες από την Κίνα. Το 1931, σε μια απογραφή, οι Κινέζοι βρέθηκαν να είναι περισσότεροι από τους Malay. Και φτάσαμε στο 2ο παγκόσμιο πόλεμο, και την Ιαπωνική κατοχή, με τη λήξη του οποίου οι Βρεττανοί αποφάσισαν να ενώσουν όλα τα σουλτανάτα της ηπειρωτικής Μαλαισίας στην "Malay confederation", ως μια αυτόνομη και αυτοδιοικούμενη περιοχή του Ηνωμένου Βασιλείου, με τους σουλτάνους των διαφόρων σουλτανάτων να λαμβάνουν εκ περιτροπής την εξουσία. Η οργάνωση όμως του κράτους, κάτω από τους Σουλτάνους, οδήγησε σε πολίτες δύο ταχυτήτων, με τους Κινέζους να περιθωριοποιούνται. Με τη σειρά του, αυτό οδήγησε σε ένα ανταρτοπόλεμο. Και μ΄ αυτά και αυτά, φτάσαμε στο 1957 οπότε και η χώρα των Malay κύρηξε την ανεξαρτησία της, για να διευρυνθεί το 1961 σε μια ομοσπονδία που περιελάμβανε και τις περιοχές του Βόρνεο και τη Σιγκαπούρη, και που για πρώτη φορά χρησιμοποίησε το όνομα Μαλαισία.

Η τελευταία ένωση δεν κράτησε πολύ. Θέλοντας να κάνουν τη χώρα εθνικό κράτος των Malay, η (φτωχή τότε) Σιγκαπούρη και η Κινεζική πλειοψηφία των κατοίκων της δεν ταίριαζαν στην εικόνα. Το 1965 η Σιγκαπούρη εκδιώχθηκε από την ομοσπονδία, και η χώρα συνέχισε αυτόνομα. Αλλά δεν έφτανε αυτό. Την εποχή εκείνη, οι Malay έλεγχαν μόνο το 2.5% των επιχειρήσεων στη χώρα. Όλες οι υπόλοιπες ήταν σε χέρια Κινέζων, Ινδών και άλλων ξένων. Η ξενοφοβία αυξανόταν, και η χώρα κινδύνευε να βρεθεί σε ρατσιστική δίνη. Έτσι, το 1970 η κυβέρνηση έθεσε ένα στόχο, μέσα σε 20 χρόνια το 30% της οικονομίας να περάσει σε χέρια Malay. Για να το πετύχουν αυτό, τα κρατικά συμβόλαια δινόταν μόνο σε Malay επιχειρήσεις, οι Malay είχαν αποκλειστική πρόσβαση σε φθηνό δανεισμό, και οι επιχειρήσεις στο χρηματιστήριο υποχρεώθηκαν να πουλήσουν ως και 30% των μετοχών τους σε Malay αγοραστές – σε πολύ προνομιακές τιμές. Παρ' όλα αυτά, το 1990 το επίπεδο των Malay στην οικονομία είχε φτάσει μόλις το 19%, πολύ κάτω από το στόχο του 30%.

Από το 1980 και μετά, η οικονομία της Μαλαισίας, υπό την προεδρία (χμ…) του προέδρου Mahathir είχε τεράστια ποσοστά ανάπτυξης κάθε χρόνο, με τη φιλελευθεροποίηση της οικονομίας, αποκρατικοποιήσεις, και διευκολύνσεις για ξένες επενδύσεις. Σύντομα, όμως, η εξουσία του μετατράπηκε σε χούντα, καταλαμβάνοντας τα media, ελέγχοντας τη δικαιοσύνη, και επιβάλλοντας πειθαρχία δια της γενικευμένης χρήσης του "Internal Security Act". Χαρακτηριστική περίπτωση του πρώην Νο 2 της κυβέρνησής του, που αποχώρησε και έγινε αρχηγός αντιπολίτευσης: Από τότε, έχει περάσει τα περισσότερα χρόνια της θητείας του στη φυλακή, κατηγορούμενος για… σοδομισμό (ποινικό αδίκημα στη Μαλαισία). Κάθε τόσο αθωώνεται από τα δικαστήρια, και αμέσως του προσάπτουν εκ νέου κατηγορίες…

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 5
• 6
• 7
• 8
• 9
• …

  Go to chapter

  Go
• 18

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 7 of 18

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[ευαγγελια]

Ο τιτλος της ιστοριας ειναι πολυ πονηρος........:xmas_eek:

 

[taver]

Κεφάλαιο 1: Πως πήγα

LH 1283  ATH-FRA A320 D-AIPZ (Erfurt), 23/12/2011 18:00 – 20:05
LH  778  FRA-SIN A380 D-AIMB (Munchen), 23/12/2011 22:05 – 16:55+1
SQ 118   SIN-KUL A333 9V-STJ,  24/12/2011 18:45 – 19:40

Check-in στο γκισέ για τις 2 πρώτες, ηλεκτρονικά για την τρίτη, και βαλίτσα με interline μέχρι τον τελικό προορισμό, ώστε να μη χρειαστεί στη Σιγκαπούρη να περάσω 2 φορές immigration αλλά να συνεχίσω απευθείας ως transit. Με άγχωσε λίγο το on-line check-in της SQ, γιατί μου έβγαλε μια boarding pass που έγραφε πάνω ότι 90 λεπτά πριν από την αναχώρηση της πτήσης, έπρεπε να περάσω από το check-in desk για να τους δείξω την κάρτα με την οποία αγόρασα ηλεκτρονικά το εισιτήριο – και βάση προγράμματος, εγώ θα έφθανα στη Σιγκαπούρη μόλις 110 λεπτά πριν την πτήση. Επικοινώνησα όμως τηλεφωνικά με τα γραφεία της Singapore στην Αθήνα, και με διαβεβαίωσαν ότι δε θα υπήρχε πρόβλημα.

Η εκτέλεση των πτήσεων, απροβλημάτιστη. Μέχρι τη Φρανκφούρτη, πήγαινα πια μηχανικά. Μέχρι και το gate στο Βενιζέλος βρήκα χωρίς να κοιτάξω καν τη boarding pass… Κλασσικά check-in, lounge, security, gate, κάθισμα, απογείωση, σερβίρισμα, βαρεμάρα, προσγείωση. Η αποβίβαση στη Fra έγινε σε φυσούνα κάπου στις πύλες Α, πράγμα που σημαίνει ατελείωτο περπάτημα ως την πύλη C16 απ' όπου θα έφευγε το A380 για την επόμενη πτήση. Επειδή όμως η πρόσβαση στις πύλες C σημαίνει αναπόφευκτα και εκ νέου security, δε δίστασα καθόλου. Ανέβηκα στο "ταβάνι" του terminal, και πήρα το τρενάκι (Skytrain) για τη μισή απόσταση. Στη συνέχεια, περπάτημα, immigration, περπάτημα, security, περπάτημα, lounge, κι επιβίβαση στο αεροπλάνο απευθείας από το lounge…

Στο συγκεκριμένο Α380 (D-AIMB) είχα ξαναμπεί, αλλά στον επάνω όροφο μόνο, όταν ταξίδευα πέρυσι για Τόκιο. Η πτήση απροβλημάτιστη. Κάθισα διάδρομο, για αλλαγή. Παρότι η πτήση ήταν σχεδόν γεμάτη, είχα το διπλανό κάθισμα άδειο, και στο παράθυρο μια όμορφη νεαρή Νεοζηλανδέζα που επέστρεφε σπίτι της για τα Χριστούγεννα… Οι 12 ώρες της πτήσης πέρασαν εύκολα, πότε με ταινίες από το IFE, πότε με φαγητό κλπ, πότε με ύπνο, και πότε κουβεντιάζοντας με τη διπλανή. Φτάσαμε στο Terminal 2 του Changi Airport της Σιγκαπούρης στην ώρα μας, αλλά μέχρι να αποβιβαστούμε πέρασαν 15 λεπτά περίπου.

Αμέσως στο transfer check-in desk, όπου όλα κύλησαν ομαλά. Και βόλτα στο terminal. Δεν καταλαβαίνω γιατί πολλοί θεωρούν το Changi καλύτερο αεροδρόμιο του κόσμου. Υποφωτισμένο και μουντό, χαμηλοτάβανο κοντά στα gates, με μια άθλια μοκέτα παντού όπου δυσκολεύονται τα κάθε λογής καροτσάκια, βαλίτσες με ροδάκια κλπ. Και επιπλέον, ένα σωρό φυτά, νερά κλπ που επιτείνουν το έτσι κι αλλιώς ασφυκτικό αίσθημα ζέστης και υγρασίας που έχει ο καιρός στα μέρη εκείνα. Α, κι ένας τεράστιος χώρος με duty free, που δεν εξυπηρετεί κανένα πρακτικό σκοπό (πέραν του να στεγάζει τα duty free) απλώς κάνει μακρύτερο το περπάτημα που χρειάζεται να κάνει κανείς μέσα στο terminal. Και το χειρότερο απ' όλα? Security στο gate. Ίσα για να μην μπορείς να υπολογίσεις το χρόνο που θα χρειαστείς από το lounge (ή τα duty free, ή ότι προτιμάει ο καθένας) ως το αεροπλάνο, και να μη μπορείς να αγοράσεις και να πάρεις ένα νεράκι μαζί σου… Εν πάση περιπτώσει, εγώ περίμενα για την πτήση μου στο KrisFlyer Gold Lounge της Singapore Airlines, ένα άθλιο κατασκεύασμα με άβολες καρέκλες, internet που δουλεύει όποτε το θυμηθεί, και πολύ περιορισμένα facilities (απαράδεκτο για lounge που εξυπηρετεί long-haul πτήσεις). Μόνο στο φαγητό τα πήγαν καλά.

Η σύντομη πτήση με το Α330-300 της Singapore ήταν ενδιαφέρουσα. Άνετα (πλην αντιαισθητικά για τα γούστα μου) καθίσματα στην Economy με καλό seat pitch, αλλά στενότερο από το φυσιολογικό width (μεγάλοι βραχίονες). Πολύ καλό IFE. Και μοντέρνα lie-flat καθίσματα στη Business, απ' όσο μπόρεσα να δω. To service σε μια τόσο μικρή πτήση ήταν φυσικά ανύπαρκτο, μόνο μια φορά "καφέ ή τσάι παρακαλώ?".

Άφιξη στο KUL, τραινάκι ως το κεντρικό terminal, immigration, και αποσκευές. Παραδόξως, η βαλίτσα μου με υποδέχτηκε στον ιμάντα, μετά από 3 πτήσεις, interline, κλπ. Είχα προετοιμαστεί φυσικά, να μπορώ να περάσω τις 2 επόμενες μέρες χωρίς τα περιεχόμενα της (μόνο με αυτά στη χειραποσκευή μου), αλλά ευτυχώς δε χρειάστηκε… Ανάληψη από ATM του ισοδύναμου των 50 ευρώ, και βουρ στο υπόγειο του terminal…. Εκεί, υπάρχει ένας σταθμός λεωφορείων, απ΄ όπου φεύγουν και τα λεωφορεία για το Low Cost Terminal. Και η πρώτη μου επαφή, χωρίς aircondition και άλλα μέτρα, με τον τροπικό καιρό που θα με συντρόφευε τις επόμενες μέρες. Πολλή ζέστη, ακόμα περισσότερη υγρασία, δημιουργούν μια αποπνικτική ατμόσφαιρα…

Λίγα λεπτά μετά, βρισκόμουν σε ένα … τραγικό να το πω, ερείπιο να το πω, ένα λεωφορείο τέλος πάντων που με μετέφερε, 20+ λεπτά μετά στο LCCT (Low cost carrier terminal) του KLIA (Kuala Lumpur International Airport). Χωρίς χώρο αποσκευών, βρίσκομαι για όλη τη διαδρομή με τη βαλιτσάρα να μπλοκάρει το διάδρομο και τη χειραποσκευή να καταλαμβάνει ένα ακόμη κάθισμα. Κάποια στιγμή, ο οδηγός άνοιξε την πόρτα σε κάποιο να κατέβει, και την ξέχασε ανοικτή, με εμένα απέναντι από την πόρτα να κρατάω τη βαλίτσα μου στις στροφές μην τυχόν φύγει εκτός λεωφορείου. Κι όλα αυτά, κάτω από τους ήχους της δυνατής Μαλαισιανής μουσικής… Αλλά μπορώ να διαμαρτύρομαι? Μισό ευρώ παρά κάτι το πλήρωσα το λεωφορείο…

Όταν φτάνω, είναι ήδη περασμένες 8, έχω jet-lag, δεν έχω κοιμηθεί, και στις 06:45 το επόμενο πρωί πετάω για τον πρώτο σταθμό του ταξιδιού. Επομένως, δεν τίθεται θέμα για το τι θα κάνω τώρα. Απευθείας στο TuneHotels.com του αεροδρομίου, το μοναδικό ξενοδοχείο κοντά στο Low cost terminal της Kuala Lumpur, όπου θα διανυκτερεύσω απόψε. Με χαμηλό σχετικά κόστος, είχα κλείσει δωμάτιο καιρό πριν… Αλλά όταν το αντίκρισα, έμεινα άναυδος. Πιο μικρό δωμάτιο ξενοδοχείου δε νομίζω ότι έχω ξαναδεί. Ούτε στο Τόκυο, ούτε στο Χογκ Κόγκ, ούτε στο Μανχάταν, ούτε πουθενά (όπου η γη είναι πανάκριβη), και το βρήκα εδώ, δίπλα στη ζούγκλα. Τόσο μικρό, που ανάμεσα στο κρεβάτι και στον τοίχο δε χωρούσα να περάσω κανονικά, περπάταγα στο πλάι… Και ούτε ιδιαίτερα καθαρό, ούτε τίποτα… Να σημειώσω εδώ και μια σουρεαλιστική εικόνα στη ρεσεψιόν: Χριστουγεννιάτικα δέντρα και στολισμός παντού, και η κοπέλα που με εξυπηρετεί να φοράει ισλαμική μαντήλα…

Εν πάση περιπτώσει, ώρα για ύπνο, και αύριο για τον πρώτο σταθμό. Τι ύπνο δηλαδή… Μια ώρα, μιάμιση με δυσκολία. Γιατί κατά τα άλλα, το jet-lag και το άγχος για την πρωινή πτήση, δε με άφησαν και πολύ να χαλαρώσω…

 

[fenia42]

Είδες που κι εσύ αγχώνεσαι με τις πτήσεις ;
Ανυπομονώ να μας δείξεις/πεις και τις υπόλοιπες στάσεις

 

[taver]

Ο τιτλος της ιστοριας ειναι πολυ πονηρος........:xmas_eek:

Ο τίτλος της ιστορίας είναι νορμάλ. Για το μυαλό σας, δεν παίρνω όρκο...

 

[deka]

Υπερπαραγωγή το ταξίδι σου! Κι εγώ ανυπομονώ για τη συνέχεια!!!

 

[GTS]

Πώς έχει ο καιρός γυρίσματα...ο μέγας ταβέρ στα ίδια μέρη που έχω πάει τόσες και τόσες φορές...συμφωνώ μαζί του για το Changi, τίποτε το ιδιαίτερο (το Τ3 στο Ντουμπάι κλάσεις ανώτερο), αλλά ίσως δεν είδε τη καλή πλευρά του αεροδρομίου, υπάρχει μεγάλη διαφορά από τέρμιναλ σε τέρμιναλ ομολογουμένως. Για το KLIA να μας γράψει στο επόμενο κεφάλαιο αν μπήκε εγκαίρως στο αεροπλάνο (ο κακός χαμός γίνεται, ψιλο-ανοργάνωτη η κατάσταση) και όσο για το Tune Hotels, δεν ήξερε, δε ρώταγε...είχα πάντως πάντα την εντύπωση ότι υπήρχε και άλλο ξενοδοχείο στο KLIΑ, απλά το Tune είναι του πάμφθηνο...το κρεβάτι ταβέρ τουλάχιστον είναι πολύ καλό, δε μπορείς να πεις. Μεγάλο και άνετο :xmas_twisted:

 

[taver]

Πώς έχει ο καιρός γυρίσματα...ο μέγας ταβέρ στα ίδια μέρη που έχω πάει τόσες και τόσες φορές...

E, πήγα και σε αρκετά μέρη που δεν έχεις πάει... wait and see!

συμφωνώ μαζί του για το Changi, τίποτε το ιδιαίτερο (το Τ3 στο Ντουμπάι κλάσεις ανώτερο), αλλά ίσως δεν είδε τη καλή πλευρά του αεροδρομίου, υπάρχει μεγάλη διαφορά από τέρμιναλ σε τέρμιναλ ομολογουμένως.

Είδα 2 φορές το Terminal 2 και μία το Terminal 3. Οι παρατηρήσεις μου ισχύουν συνολικά.

Για το KLIA να μας γράψει στο επόμενο κεφάλαιο αν μπήκε εγκαίρως στο αεροπλάνο (ο κακός χαμός γίνεται, ψιλο-ανοργάνωτη η κατάσταση)

Φαντάζομαι αναφέρεσαι στο LCCT. Το κυρίως terminal το βρήκα καλό και λειτουργικό. Για το LCCT θα σας γράψω, καθώς πέρασα από κει 3 φορές στο ταξίδι. Στο αμέσως επόμενο κεφάλαιο, όλα πήγανε καλά, αλλά αυτό δε σημαίνει το ίδιο και για τα παρακάτω κεφάλαια...

και όσο για το Tune Hotels, δεν ήξερε, δε ρώταγε...είχα πάντως πάντα την εντύπωση ότι υπήρχε και άλλο ξενοδοχείο στο KLIΑ, απλά το Tune είναι του πάμφθηνο...το κρεβάτι ταβέρ τουλάχιστον είναι πολύ καλό, δε μπορείς να πεις. Μεγάλο και άνετο :xmas_twisted:

Στο KLIA υπάρχουν πολλά και καλά ξενοδοχεία, αλλά είναι όλα κοντά στο νορμάλ terminal. Κοντά στο LCCT, υπάρχει μόνο το Tune και τίποτε άλλο. Αν έμενα σε κάποιο από τα άλλα, θα έπρεπε μέσα στα χαράματα να ψάχνω και να πάρω ένα λεωφορείο και να κάνω διαδρομή 20-25 λεπτών....
Με το κρεβάτι (το 70% της επιφάνειας του δωματίου) δεν τρελάθηκα... πολύ σκληρό για τα γούστα μου.

 

[mariagl]

Πολύ κατατοπιστικός όπως πάντα. Και εγω ανυπομονώ για τη συνέχεια γιατι δεν με κοβω για Ασία μεριά σύντομα. Όχι γιατι δεν θέλω αλλα γιατι δεν μπορω ...

 

[GTS]

Φαντάζομαι αναφέρεσαι στο LCCT

Ναι, σωστά. Ο κακός χαμός....

Στο KLIA υπάρχουν πολλά και καλά ξενοδοχεία, αλλά είναι όλα κοντά στο νορμάλ terminal. Κοντά στο LCCT, υπάρχει μόνο το Tune και τίποτε άλλο. Αν έμενα σε κάποιο από τα άλλα, θα έπρεπε μέσα στα χαράματα να ψάχνω και να πάρω ένα λεωφορείο και να κάνω διαδρομή 20-25 λεπτών....
Με το κρεβάτι (το 70% της επιφάνειας του δωματίου) δεν τρελάθηκα... πολύ σκληρό για τα γούστα μου.

Σωστά, είναι κοντά στο διεθνές αεροδρόμιο, αλλά σίγουρα έχουν βανάκια 24/7 να σε πηγαίνουν στο LCCT. Το Tune είναι για έναν ύπνο και μόνο. Θες και μαλακό κρεβάτι πανάθεμά σε...εγώ προτιμώ τα λίγο πιο σκληρά, δε μπορώ να βουλιάζω πολύ...:xmas_mrgreen: Το μόνο καλό στο ξενοδοχείο αυτό είναι τα κρεβάτια και η τιμή.

 

[XRISTOS71]

Στο συγκεκριμένο Α380 (D-AIMB) είχα ξαναμπεί, αλλά στον επάνω όροφο μόνο, όταν ταξίδευα πέρυσι για Τόκιο. Η πτήση απροβλημάτιστη. Κάθισα διάδρομο, για αλλαγή. Παρότι η πτήση ήταν σχεδόν γεμάτη, είχα το διπλανό κάθισμα άδειο, και στο παράθυρο μια όμορφη νεαρή Νεοζηλανδέζα που επέστρεφε σπίτι της για τα Χριστούγεννα… Οι 12 ώρες της πτήσης πέρασαν εύκολα, πότε με ταινίες από το IFE, πότε με φαγητό κλπ, πότε με ύπνο, και πότε κουβεντιάζοντας με τη διπλανή. Φτάσαμε στο Terminal 2 του Changi Airport της Σιγκαπούρης στην ώρα μας, αλλά μέχρι να αποβιβαστούμε πέρασαν 15 λεπτά περίπου.


Τι να πεί κανείς για κάποιον που οι πτήσεις με Α380 έχουν γίνει πλέον ρουτίνα .

Ωραία αρχή Μέγιστε !!!!!!!! κατατοπιστικότατος

 

[KLEOPATRA]

Εμενα αντιθετως μου αρεσε ο τιτλος (και χωρις υπονοουμενα)
Καλα ειναι δυνατον ο Μεγιστος και να μην εχει παει προς τα κει?
Αρχιζεις και χαλας εε?:xmas_mrgreen: