Βιετνάμ Καμπότζη Μαλαισία Μπρουνέι Σιγκαπούρη Πέντε στάσεις στην Ασία

[taver]

Bandar Seri Begawan, Brunei Darussalam (Μέρος 2ο)

Το Brunei, μπορεί σήμερα να είναι μια από τις μικρότερες χώρες του κόσμου, με έκταση περίπου όση και το ελεύθερο (νότιο) κομμάτι της Κύπρου. Είναι μικρό και ανύπαρκτο τουριστικά, τόσο που οι περισσότεροι Ευρωπαίοι δυσκολεύονται να εντοπίσουν στο χάρτη. Δεν ήταν πάντα έτσι, όμως. Από το 15ο ως το 17ο αιώνα ήταν μια τοπική υπερδύναμη, με έκταση που καταλάμβανε όλο το Βόρνεο, και πάνω από τις μισές σημερινές Φιλιππίνες. Κάπου τότε έφτασε κι εδώ το Ισλάμ, όπως και στις γειτονικές χώρες. Την εποχή εκείνη, η ευρύτερη περιοχή διαρθρώθηκε σε μικρά σουλτανάτα, με το Brunei να είναι ένα από τα πλουσιότερα και μεγαλύτερα, στηριζόμενο οικονομικά στο εμπόριο.

Η παρακμή του Σουλτανάτου ήρθε στη συνέχεια, όπου κάτω από ανίκανες ηγεσίες έχασε όλες σχεδόν τις εκτάσεις του, και δέχτηκε να γίνει προτεκτοράτο του Βρετανικού στέμματος. Το οποίο διαχειριζόταν και την περιοχή του Sarawak, που περιβάλλει το Brunei και καλύπτει το μεγαλύτερο μέρος από τη νήσο Βόρνεο. Με διάφορες "διακρατικές" συμφωνίες, το Brunei παραχωρούσε συνεχώς εδάφη στο Sarawak…. Και πάνω που θα έχανε και τα τελευταία, ξαφνικά το 1929 ανακαλύφθηκαν στη μικρή χώρα τεράστιες ποσότητες πετρελαίου. Και χάρη σ' αυτά, Ο Σουλτάνος κατάφερε η μικρή χώρα να μη γίνει μέλος της Μαλαισιανής συνομοσπονδίας, της ομοσπονδίας σουλτανάτων με σουλτάνους που βασιλεύουν… εκ περιτροπής, που αποτελεί τη σημερινή Μαλαισία, αλλά η χώρα του να παραμείνει ανεξάρτητο Βρετανικό προτεκτοράτο. Και συνέχισε έτσι, μέχρι το 1979, οπότε και υπογράφηκε η συνθήκη με την οποία η χώρα ανεξαρτητοποιήθηκε πλήρως το 1984.

Μια εξέγερση ενάντια στη Μοναρχία, που έγινε το 1962, οδήγησε αφενός το Σουλτάνο σε παραίτηση (υπέρ του γιού του που βασιλεύει μέχρι σήμερα), αφετέρου σε επιβολή στρατιωτικού νόμου, που τυπικά ισχύει κι αυτός μέχρι σήμερα, και ενισχύει την έτσι κι αλλιώς απόλυτη εξουσία του Σουλτάνου στη χώρα. Πριν λίγα χρόνια, σε μια πολύ προβεβλημένη μεταρρύθμιση, η χώρα απέκτησε κοινοβούλιο, αλλά με μέλη μονάχα διορισμένους γαλαζοαίματους συγγενείς του Σουλτάνου.

Τα πλούτη του Σουλτάνου είναι αμύθητα. Και κάποια από αυτά τα μοιράζεται και με το λαό του. Η χώρα, βάση έκθεσης του ΔΝΤ το 2010, είναι 5η στον κόσμο σε κατά κεφαλήν εισόδημα (PPP μεθοδολογία). Και ακόμα και χωρίς την αναγωγή σε PPP, το κατά κεφαλήν εισόδημα είναι λίγο πάνω από το μέσο όρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Στο (μη οικονομικό) δείκτη HDI (Human Development Index) καταλαμβάνει την 33η θέση, λίγο κάτω από την Ελλάδα, αλλά πάνω από πολλές άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ο Αλφαβητισμός φτάνει στο 94%, το προσδόκιμο ζωής τα 77 χρόνια, και υπάρχουν συντάξεις για όλους, δωρεάν δημόσια υγεία, εκπαίδευση, αθλητικά κέντρα, φτηνά δάνεια, επιδοτήσεις για διάφορες αγορές, μηδενικοί φόροι κλπ.

Μετά την ανεξαρτητοποίησή της, η χώρα έχει ακολουθήσει ένα σαφή δρόμο προς τον Ισλαμικό Φονταμενταλισμό. Πολλά Σουνιτικά τζαμιά χτίστηκαν παντού, υιοθετήθηκε Ισλαμικό εορτολόγιο, το Αλκοόλ απαγορεύθηκε πλήρως στη χώρα (ειδικά για το τελευταίο, οι τουρίστες μόνο μπορούν να φέρουν μαζί τους περιορισμένες ποσότητες για προσωπική χρήση), κλπ. Δεν έχει επιβληθεί η Σαρία, αλλά το οικογενειακό δίκαιο (& μερικά ακόμα "θρησκευτικά" θέματα) είναι στην αρμοδιότητα θρησκευτικών δικαστηρίων, που λειτουργούν παράλληλα με τα κοσμικά. Ο Σουλτάνος έχει αναπτύξει μια επίσημη εθνική ιδεολογία, ονόματι "Melayu Islam Beraja (MIB)", η οποία διδάσκεται υποχρεωτικά στα σχολεία, έχει θεσμική αξία, και βρίσκει τη χρήση της σε ολόκληρη την κοινωνία.

Ο πληθυσμός είναι κατά τα 2/3 Μαλαισιανός (Malay), 10% περίπου είναι Κινέζοι, 3% περίπου αυτόχθονες του Βόρνεο, και οι υπόλοιποι διαφόρων άλλων προελεύσεων. Τα Μαλαισιανά (Malay), στη διάλεκτο που ομιλείται εδώ, είναι η μοναδική επίσημη γλώσσα της χώρας, αλλά οι πάντες μιλάνε και Αγγλικά.

Αυτά τα γενικά για τη χώρα. Η βόλτα μου ξεκινάει αμέσως, προσπαθώντας ασθμαίνοντας να εγκλιματιστώ στον τοπικό καιρό, με την τόση υγρασία. Είναι εντυπωσιακό πόσο άδειοι είναι οι δρόμοι σήμερα. Τεράστιες λεωφόροι, 4+ λωρίδων ανά κατεύθυνση, πεντακάθαρες και με πλήρη σηματοδότηση. Αλλά εντελώς άδειες. Όπως έμαθα αργότερα, σήμερα η μέρα για τη χώρα είναι επίσημη αργία. Παρότι Μουσουλμάνοι, τα Χριστούγεννα τα εορτάζουν (ως παγκόσμια εορτή του Αγίου Καταναλωτού, ίσως). Μηδέν κίνηση παντού, λοιπόν. Και στο πλάι του δρόμου, κάθε δρόμου, κάτι λούκια με λίγο νερό, που χρησιμεύουν για την αποχέτευση των ομβρίων. Πρέπει να βρέχει πολύ εδώ.


Πρώτη στάση, απέναντι ακριβώς από το ξενοδοχείο (μετά από 2 λεωφόρους κι ένα πάρκο ανάμεσα), το μοναδικό μουσείο της χώρας… Το Royal Regaglia Museum είναι ένα μουσείο αφιερωμένο στο τελετουργικό της χώρας, τις επίσημες τελετές των Σουλτάνων (ενθρονίσεις, γάμους, εορτές γενεθλίων κλπ), αλλά παρουσιάζει επίσης και στοιχεία για την Ιστορία της χώρας, τη ζωή του Σουλτάνου, τα δώρα που του έχουν κάνει ηγέτες άλλων κρατών κλπ. Το πρώτο σοκ είναι ότι πρέπει να αφήσει κανείς τα παπούτσια του στην είσοδο, και το δεύτερο ότι δεν επιτρέπεται η φωτογραφία στο εσωτερικό του (εκτός από το σημείο που βρίσκεται το άρμα της φωτογραφίας). Το ίδιο το κτήριο του Μουσείου είναι ενδιαφέρον και εξωτερικά, με ένα τρούλο που θυμίζει τζαμί, και ημικυκλικό σχήμα γύρω από αυτόν.


Ακριβώς διαγωνίως απέναντι από το μουσείο, βρίσκεται το Lapau (Royal Ceremonial Hall) και δίπλα σ' αυτό το Dewan Majlis (κοινοβούλιο). Ανάμεσα στα δύο, ένας όμορφος κήπος, καθώς πουθενά στο Brunei τα κτήρια δεν εφάπτονται, υπάρχουν χώροι… 100 μέτρα πιο κάτω, ένα ρολόι σηματοδοτεί το σημείο απ' όπου ξεκινάει ο υπολογισμός των χιλιομετρικών αποστάσεων στη χώρα.

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• 6
• …

  Go to chapter

  Go
• 18

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 4 of 18

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[ευαγγελια]

Ο τιτλος της ιστοριας ειναι πολυ πονηρος........:xmas_eek:

 

[taver]

Κεφάλαιο 1: Πως πήγα

LH 1283  ATH-FRA A320 D-AIPZ (Erfurt), 23/12/2011 18:00 – 20:05
LH  778  FRA-SIN A380 D-AIMB (Munchen), 23/12/2011 22:05 – 16:55+1
SQ 118   SIN-KUL A333 9V-STJ,  24/12/2011 18:45 – 19:40

Check-in στο γκισέ για τις 2 πρώτες, ηλεκτρονικά για την τρίτη, και βαλίτσα με interline μέχρι τον τελικό προορισμό, ώστε να μη χρειαστεί στη Σιγκαπούρη να περάσω 2 φορές immigration αλλά να συνεχίσω απευθείας ως transit. Με άγχωσε λίγο το on-line check-in της SQ, γιατί μου έβγαλε μια boarding pass που έγραφε πάνω ότι 90 λεπτά πριν από την αναχώρηση της πτήσης, έπρεπε να περάσω από το check-in desk για να τους δείξω την κάρτα με την οποία αγόρασα ηλεκτρονικά το εισιτήριο – και βάση προγράμματος, εγώ θα έφθανα στη Σιγκαπούρη μόλις 110 λεπτά πριν την πτήση. Επικοινώνησα όμως τηλεφωνικά με τα γραφεία της Singapore στην Αθήνα, και με διαβεβαίωσαν ότι δε θα υπήρχε πρόβλημα.

Η εκτέλεση των πτήσεων, απροβλημάτιστη. Μέχρι τη Φρανκφούρτη, πήγαινα πια μηχανικά. Μέχρι και το gate στο Βενιζέλος βρήκα χωρίς να κοιτάξω καν τη boarding pass… Κλασσικά check-in, lounge, security, gate, κάθισμα, απογείωση, σερβίρισμα, βαρεμάρα, προσγείωση. Η αποβίβαση στη Fra έγινε σε φυσούνα κάπου στις πύλες Α, πράγμα που σημαίνει ατελείωτο περπάτημα ως την πύλη C16 απ' όπου θα έφευγε το A380 για την επόμενη πτήση. Επειδή όμως η πρόσβαση στις πύλες C σημαίνει αναπόφευκτα και εκ νέου security, δε δίστασα καθόλου. Ανέβηκα στο "ταβάνι" του terminal, και πήρα το τρενάκι (Skytrain) για τη μισή απόσταση. Στη συνέχεια, περπάτημα, immigration, περπάτημα, security, περπάτημα, lounge, κι επιβίβαση στο αεροπλάνο απευθείας από το lounge…

Στο συγκεκριμένο Α380 (D-AIMB) είχα ξαναμπεί, αλλά στον επάνω όροφο μόνο, όταν ταξίδευα πέρυσι για Τόκιο. Η πτήση απροβλημάτιστη. Κάθισα διάδρομο, για αλλαγή. Παρότι η πτήση ήταν σχεδόν γεμάτη, είχα το διπλανό κάθισμα άδειο, και στο παράθυρο μια όμορφη νεαρή Νεοζηλανδέζα που επέστρεφε σπίτι της για τα Χριστούγεννα… Οι 12 ώρες της πτήσης πέρασαν εύκολα, πότε με ταινίες από το IFE, πότε με φαγητό κλπ, πότε με ύπνο, και πότε κουβεντιάζοντας με τη διπλανή. Φτάσαμε στο Terminal 2 του Changi Airport της Σιγκαπούρης στην ώρα μας, αλλά μέχρι να αποβιβαστούμε πέρασαν 15 λεπτά περίπου.

Αμέσως στο transfer check-in desk, όπου όλα κύλησαν ομαλά. Και βόλτα στο terminal. Δεν καταλαβαίνω γιατί πολλοί θεωρούν το Changi καλύτερο αεροδρόμιο του κόσμου. Υποφωτισμένο και μουντό, χαμηλοτάβανο κοντά στα gates, με μια άθλια μοκέτα παντού όπου δυσκολεύονται τα κάθε λογής καροτσάκια, βαλίτσες με ροδάκια κλπ. Και επιπλέον, ένα σωρό φυτά, νερά κλπ που επιτείνουν το έτσι κι αλλιώς ασφυκτικό αίσθημα ζέστης και υγρασίας που έχει ο καιρός στα μέρη εκείνα. Α, κι ένας τεράστιος χώρος με duty free, που δεν εξυπηρετεί κανένα πρακτικό σκοπό (πέραν του να στεγάζει τα duty free) απλώς κάνει μακρύτερο το περπάτημα που χρειάζεται να κάνει κανείς μέσα στο terminal. Και το χειρότερο απ' όλα? Security στο gate. Ίσα για να μην μπορείς να υπολογίσεις το χρόνο που θα χρειαστείς από το lounge (ή τα duty free, ή ότι προτιμάει ο καθένας) ως το αεροπλάνο, και να μη μπορείς να αγοράσεις και να πάρεις ένα νεράκι μαζί σου… Εν πάση περιπτώσει, εγώ περίμενα για την πτήση μου στο KrisFlyer Gold Lounge της Singapore Airlines, ένα άθλιο κατασκεύασμα με άβολες καρέκλες, internet που δουλεύει όποτε το θυμηθεί, και πολύ περιορισμένα facilities (απαράδεκτο για lounge που εξυπηρετεί long-haul πτήσεις). Μόνο στο φαγητό τα πήγαν καλά.

Η σύντομη πτήση με το Α330-300 της Singapore ήταν ενδιαφέρουσα. Άνετα (πλην αντιαισθητικά για τα γούστα μου) καθίσματα στην Economy με καλό seat pitch, αλλά στενότερο από το φυσιολογικό width (μεγάλοι βραχίονες). Πολύ καλό IFE. Και μοντέρνα lie-flat καθίσματα στη Business, απ' όσο μπόρεσα να δω. To service σε μια τόσο μικρή πτήση ήταν φυσικά ανύπαρκτο, μόνο μια φορά "καφέ ή τσάι παρακαλώ?".

Άφιξη στο KUL, τραινάκι ως το κεντρικό terminal, immigration, και αποσκευές. Παραδόξως, η βαλίτσα μου με υποδέχτηκε στον ιμάντα, μετά από 3 πτήσεις, interline, κλπ. Είχα προετοιμαστεί φυσικά, να μπορώ να περάσω τις 2 επόμενες μέρες χωρίς τα περιεχόμενα της (μόνο με αυτά στη χειραποσκευή μου), αλλά ευτυχώς δε χρειάστηκε… Ανάληψη από ATM του ισοδύναμου των 50 ευρώ, και βουρ στο υπόγειο του terminal…. Εκεί, υπάρχει ένας σταθμός λεωφορείων, απ΄ όπου φεύγουν και τα λεωφορεία για το Low Cost Terminal. Και η πρώτη μου επαφή, χωρίς aircondition και άλλα μέτρα, με τον τροπικό καιρό που θα με συντρόφευε τις επόμενες μέρες. Πολλή ζέστη, ακόμα περισσότερη υγρασία, δημιουργούν μια αποπνικτική ατμόσφαιρα…

Λίγα λεπτά μετά, βρισκόμουν σε ένα … τραγικό να το πω, ερείπιο να το πω, ένα λεωφορείο τέλος πάντων που με μετέφερε, 20+ λεπτά μετά στο LCCT (Low cost carrier terminal) του KLIA (Kuala Lumpur International Airport). Χωρίς χώρο αποσκευών, βρίσκομαι για όλη τη διαδρομή με τη βαλιτσάρα να μπλοκάρει το διάδρομο και τη χειραποσκευή να καταλαμβάνει ένα ακόμη κάθισμα. Κάποια στιγμή, ο οδηγός άνοιξε την πόρτα σε κάποιο να κατέβει, και την ξέχασε ανοικτή, με εμένα απέναντι από την πόρτα να κρατάω τη βαλίτσα μου στις στροφές μην τυχόν φύγει εκτός λεωφορείου. Κι όλα αυτά, κάτω από τους ήχους της δυνατής Μαλαισιανής μουσικής… Αλλά μπορώ να διαμαρτύρομαι? Μισό ευρώ παρά κάτι το πλήρωσα το λεωφορείο…

Όταν φτάνω, είναι ήδη περασμένες 8, έχω jet-lag, δεν έχω κοιμηθεί, και στις 06:45 το επόμενο πρωί πετάω για τον πρώτο σταθμό του ταξιδιού. Επομένως, δεν τίθεται θέμα για το τι θα κάνω τώρα. Απευθείας στο TuneHotels.com του αεροδρομίου, το μοναδικό ξενοδοχείο κοντά στο Low cost terminal της Kuala Lumpur, όπου θα διανυκτερεύσω απόψε. Με χαμηλό σχετικά κόστος, είχα κλείσει δωμάτιο καιρό πριν… Αλλά όταν το αντίκρισα, έμεινα άναυδος. Πιο μικρό δωμάτιο ξενοδοχείου δε νομίζω ότι έχω ξαναδεί. Ούτε στο Τόκυο, ούτε στο Χογκ Κόγκ, ούτε στο Μανχάταν, ούτε πουθενά (όπου η γη είναι πανάκριβη), και το βρήκα εδώ, δίπλα στη ζούγκλα. Τόσο μικρό, που ανάμεσα στο κρεβάτι και στον τοίχο δε χωρούσα να περάσω κανονικά, περπάταγα στο πλάι… Και ούτε ιδιαίτερα καθαρό, ούτε τίποτα… Να σημειώσω εδώ και μια σουρεαλιστική εικόνα στη ρεσεψιόν: Χριστουγεννιάτικα δέντρα και στολισμός παντού, και η κοπέλα που με εξυπηρετεί να φοράει ισλαμική μαντήλα…

Εν πάση περιπτώσει, ώρα για ύπνο, και αύριο για τον πρώτο σταθμό. Τι ύπνο δηλαδή… Μια ώρα, μιάμιση με δυσκολία. Γιατί κατά τα άλλα, το jet-lag και το άγχος για την πρωινή πτήση, δε με άφησαν και πολύ να χαλαρώσω…

 

[fenia42]

Είδες που κι εσύ αγχώνεσαι με τις πτήσεις ;
Ανυπομονώ να μας δείξεις/πεις και τις υπόλοιπες στάσεις

 

[taver]

Ο τιτλος της ιστοριας ειναι πολυ πονηρος........:xmas_eek:

Ο τίτλος της ιστορίας είναι νορμάλ. Για το μυαλό σας, δεν παίρνω όρκο...

 

[deka]

Υπερπαραγωγή το ταξίδι σου! Κι εγώ ανυπομονώ για τη συνέχεια!!!

 

[GTS]

Πώς έχει ο καιρός γυρίσματα...ο μέγας ταβέρ στα ίδια μέρη που έχω πάει τόσες και τόσες φορές...συμφωνώ μαζί του για το Changi, τίποτε το ιδιαίτερο (το Τ3 στο Ντουμπάι κλάσεις ανώτερο), αλλά ίσως δεν είδε τη καλή πλευρά του αεροδρομίου, υπάρχει μεγάλη διαφορά από τέρμιναλ σε τέρμιναλ ομολογουμένως. Για το KLIA να μας γράψει στο επόμενο κεφάλαιο αν μπήκε εγκαίρως στο αεροπλάνο (ο κακός χαμός γίνεται, ψιλο-ανοργάνωτη η κατάσταση) και όσο για το Tune Hotels, δεν ήξερε, δε ρώταγε...είχα πάντως πάντα την εντύπωση ότι υπήρχε και άλλο ξενοδοχείο στο KLIΑ, απλά το Tune είναι του πάμφθηνο...το κρεβάτι ταβέρ τουλάχιστον είναι πολύ καλό, δε μπορείς να πεις. Μεγάλο και άνετο :xmas_twisted:

 

[taver]

Πώς έχει ο καιρός γυρίσματα...ο μέγας ταβέρ στα ίδια μέρη που έχω πάει τόσες και τόσες φορές...

E, πήγα και σε αρκετά μέρη που δεν έχεις πάει... wait and see!

συμφωνώ μαζί του για το Changi, τίποτε το ιδιαίτερο (το Τ3 στο Ντουμπάι κλάσεις ανώτερο), αλλά ίσως δεν είδε τη καλή πλευρά του αεροδρομίου, υπάρχει μεγάλη διαφορά από τέρμιναλ σε τέρμιναλ ομολογουμένως.

Είδα 2 φορές το Terminal 2 και μία το Terminal 3. Οι παρατηρήσεις μου ισχύουν συνολικά.

Για το KLIA να μας γράψει στο επόμενο κεφάλαιο αν μπήκε εγκαίρως στο αεροπλάνο (ο κακός χαμός γίνεται, ψιλο-ανοργάνωτη η κατάσταση)

Φαντάζομαι αναφέρεσαι στο LCCT. Το κυρίως terminal το βρήκα καλό και λειτουργικό. Για το LCCT θα σας γράψω, καθώς πέρασα από κει 3 φορές στο ταξίδι. Στο αμέσως επόμενο κεφάλαιο, όλα πήγανε καλά, αλλά αυτό δε σημαίνει το ίδιο και για τα παρακάτω κεφάλαια...

και όσο για το Tune Hotels, δεν ήξερε, δε ρώταγε...είχα πάντως πάντα την εντύπωση ότι υπήρχε και άλλο ξενοδοχείο στο KLIΑ, απλά το Tune είναι του πάμφθηνο...το κρεβάτι ταβέρ τουλάχιστον είναι πολύ καλό, δε μπορείς να πεις. Μεγάλο και άνετο :xmas_twisted:

Στο KLIA υπάρχουν πολλά και καλά ξενοδοχεία, αλλά είναι όλα κοντά στο νορμάλ terminal. Κοντά στο LCCT, υπάρχει μόνο το Tune και τίποτε άλλο. Αν έμενα σε κάποιο από τα άλλα, θα έπρεπε μέσα στα χαράματα να ψάχνω και να πάρω ένα λεωφορείο και να κάνω διαδρομή 20-25 λεπτών....
Με το κρεβάτι (το 70% της επιφάνειας του δωματίου) δεν τρελάθηκα... πολύ σκληρό για τα γούστα μου.

 

[mariagl]

Πολύ κατατοπιστικός όπως πάντα. Και εγω ανυπομονώ για τη συνέχεια γιατι δεν με κοβω για Ασία μεριά σύντομα. Όχι γιατι δεν θέλω αλλα γιατι δεν μπορω ...

 

[GTS]

Φαντάζομαι αναφέρεσαι στο LCCT

Ναι, σωστά. Ο κακός χαμός....

Στο KLIA υπάρχουν πολλά και καλά ξενοδοχεία, αλλά είναι όλα κοντά στο νορμάλ terminal. Κοντά στο LCCT, υπάρχει μόνο το Tune και τίποτε άλλο. Αν έμενα σε κάποιο από τα άλλα, θα έπρεπε μέσα στα χαράματα να ψάχνω και να πάρω ένα λεωφορείο και να κάνω διαδρομή 20-25 λεπτών....
Με το κρεβάτι (το 70% της επιφάνειας του δωματίου) δεν τρελάθηκα... πολύ σκληρό για τα γούστα μου.

Σωστά, είναι κοντά στο διεθνές αεροδρόμιο, αλλά σίγουρα έχουν βανάκια 24/7 να σε πηγαίνουν στο LCCT. Το Tune είναι για έναν ύπνο και μόνο. Θες και μαλακό κρεβάτι πανάθεμά σε...εγώ προτιμώ τα λίγο πιο σκληρά, δε μπορώ να βουλιάζω πολύ...:xmas_mrgreen: Το μόνο καλό στο ξενοδοχείο αυτό είναι τα κρεβάτια και η τιμή.

 

[XRISTOS71]

Στο συγκεκριμένο Α380 (D-AIMB) είχα ξαναμπεί, αλλά στον επάνω όροφο μόνο, όταν ταξίδευα πέρυσι για Τόκιο. Η πτήση απροβλημάτιστη. Κάθισα διάδρομο, για αλλαγή. Παρότι η πτήση ήταν σχεδόν γεμάτη, είχα το διπλανό κάθισμα άδειο, και στο παράθυρο μια όμορφη νεαρή Νεοζηλανδέζα που επέστρεφε σπίτι της για τα Χριστούγεννα… Οι 12 ώρες της πτήσης πέρασαν εύκολα, πότε με ταινίες από το IFE, πότε με φαγητό κλπ, πότε με ύπνο, και πότε κουβεντιάζοντας με τη διπλανή. Φτάσαμε στο Terminal 2 του Changi Airport της Σιγκαπούρης στην ώρα μας, αλλά μέχρι να αποβιβαστούμε πέρασαν 15 λεπτά περίπου.


Τι να πεί κανείς για κάποιον που οι πτήσεις με Α380 έχουν γίνει πλέον ρουτίνα .

Ωραία αρχή Μέγιστε !!!!!!!! κατατοπιστικότατος

 

[KLEOPATRA]

Εμενα αντιθετως μου αρεσε ο τιτλος (και χωρις υπονοουμενα)
Καλα ειναι δυνατον ο Μεγιστος και να μην εχει παει προς τα κει?
Αρχιζεις και χαλας εε?:xmas_mrgreen: