Αζερμπαϊτζάν Αρμενία Γεωργία Προς Ανατολάς, Road Trip (Τουρκία - Γεωργία - Αζερμπαϊτζάν - Αρμενία)

[themischar]

Συστάδες σπιτιών αγκαλιάζουν μεσαιωνικούς πύργους ενώ στο βάθος το όρος Shkhara, τυλιγμένο σε έναν κατάλευκο μανδύα χιονιού, έλαμπε στο βαθυγάλανο φόντο του αλπικού ουρανού.
Το όρος Shkhara, ύψους 5.201μ είναι το ψηλότερο βουνό της Γεωργίας και ανήκει στο λεγόμενο Τείχος Μπεζένγκι, μια κορυφογραμμή μήκους 12χλμ που έχει σχεδόν το ίδιο ύψος και αποτελεί μέρος της οροσειράς του Μεγάλου Καυκάσου, συνολικού μήκους περίπου 1.200χλμ.

Σταματήσαμε να απολαύσουμε το αλπικό χωριό, την καθαρή του ατμόσφαιρα που απλόχερα μας προσφερόταν, το μαγευτικό τοπίο, αλλά και για λίγη ανάπαυλα μιας και απ´ ότι φάνηκε η συνέχεια θα ήταν εξ´ ίσου ενδιαφέρουσα.

Σην περιοχή κυκλοφορούσαν αρκετά ενοικιαζόμενα τουριστικά βανάκια και Jeepάκια 4χ4 με επισκέπτες που ερχόντουσαν για πεζοπορία, trekking, ορεινή ποδηλασία κ.α.

Όπου και να κοιτούσαμε γύρω μας βλέπαμε κοιλάδες με οργιώδη βλάστηση και απίστευτη ομορφιά που μόνο αν είσαι φίλος της περιπέτειας μπορείς να τα φτάσεις.

Εδώ και λίγη ώρα έχουμε αφήσει το Ushguli και προσπαθούμε να βρούμε την κατάλληλη διχάλα με κατεύθυνση προς Lentekhi.

Όλα καλά, λοιπόν, με το δρόμο να συνεχίζει να είναι το ίδιο ῀καλός῀ και ψυχή ζώσα σχεδόν πουθενά ! ! !
Εμείς, ο ῀δρόμος῀ και οι ατέλειωτες αποχρώσεις του πράσινου.

Οι αναρτήσεις δουλεύουν πυρετωδώς μαζί με τα ρουλεμάν και προσπαθούν να αποφύγουν τα αγκονάρια, τις αμέτρητες λακούβες, τις νεροφαγιές και με τα φρένα μανιωδώς να στριγγλίζουν.
Για του λόγου του αληθές μια, live, γεύση :

Περνούσε η ώρα, μαζί με τα εναλλάσομενα τοπία και η διάθεσή μας βρισκόταν σε εγρήγορση.

Παράλληλα, συνεχίζαμε να σερνόμαστε στα κακοκτράχαλα εδάφη προσπαθώντας να γλυτώσουμε έστω και ένα πονηρό-ύποπτο βούρκο.
Το πόσο αναδευτήκαμε στις σέλες, εξακολουθεί και παραμένει άγνωστο και μακάρι να είχα εφοδιαστεί και με μια Αρχιδοβαστράχτα . . . πέρα από τη ζώνη μέσης.

Θα ήταν, έως εδώ, η 11η φορά που μπήκε στον κόπο να κατέβει και να συνεχίσω για κάποια μέτρα solo.

Ακριβώς, εδώ, τραγούδησα το O SOLE MIO, εμείς οι δύο . . .
Ναι, ρε ξαφνιάστηκα παρ᾽όλου που ήμουν ψηλιασμένος.
Δε διστάζω, βουτάω για άλλη μια φορά στον άγνωστο βυθό των λασπόνερων -στο μικρότερο μήκος- και ξάφνου την αισθάνομαι πως πάει να μου φύγει δεξιά, το γλυτώνω, πάει να φύγει αριστερά, δεν ήταν δα και η πρώτη φορά που γινόταν κάτι ανάλογο έως τώρα. Έ και δεν το γλυτώνω, γέρνει με τσαμπουκά μες στο βούρκο και διάολε γίνεται το νάάά. . .

Αυτή την φορά, πω, πωωω, πάω - πάω και πως βυθίζομαι, φτού ού παίζει μόνο το O SOLE MIO, εμείς οι δύο . . . και μ᾽ακούω να σκούζω :
<<- Έλα μάνα μου στ᾽ αριστερά, κάντο, γείρε, μπορείς.>>
Την άφησα, γλυκά - γλυκά και γείραμε στα αριστερά αν και φόλα δεξιός.

Μην απορείτε, δεν υπάρχουν άλλα πειστήρια γι´αυτό, παρά μόνο η παρακάτω photo, όταν δηλ, πια παιζόταν η τελευταία σκηνή του σεναρἰου.
Μηδειώντας, και γιατί όχι, σηκώθηκα. Δεν είχα βουτήξει δα και όλος. Έβγαλα τη δεξιά βαλίτσα, ευκολάκι και την πήγα προς τα εμπρός. Αμέσως μετά, έκανα το ίδιο και με το Topcase και το Tank Bag. Και στο τέλος, ξανά μπλούμ για να σηκώσω την ῀καλή῀ μου μαζί με την αριστερή βαλίτσα..

Μέχρι να τελειώσω, που δεν καθυστέρησα, δημιούργησα κυκλοφοριακό, χα, χα, χα ! ! !

Αχ, πάει κι᾽αυτό, έγινε.
Άϊντε, όρθιοι, συνεχίζουμε προς τα 2.620μ του Zagar Pass.

Και μετά αρχίζει η δύσκολη κατηφὀρα (ότι ανεβαίνει κατεβαινει) που κατά διαβολική σύμτπωση όλο και κάπου βρίσκεις στο πλάϊ.

Ατέλειωτα τα κομμάτια που θέλουν την προσοχή.
Το τροπάρι του δρόμου, που ν´ αλλάξει σκοπό, συνεχιζόταν και όπως ήταν αναμενόμενο κουράστικα να μετράω το πόσες φορές . . .
Για σοβαρευτείτε παρακαλώ, εσείς που με διαβάζετε, δεν μιλάω για ῀πτώσεις῀, αλλά για το <<(stop κατεβαίνω εγώ τώρα, πέρνα μόνος σου)>>.

Δεν είχαμε, από ώρας σήμα σε κανένα όργανό μας κι´εἰπα να βάλω το GPS στη δουλειά μπας και πάρουμε πρέφα που ακριβώς βρισκόμαστε και τέλος πάντων πόσο απέχει αυτή η δημοσιά.
Βλέπετε, τα χλμ που μέτραγα, έτσι κι᾽ αλλιώς, από το πρωϊ στο κοντέρ συνδυαστικά με την ώρα που έτρεχε δεν με ικανοποιούσαν.
Άν και οι καιρικές συνθήκες ήταν άριστες, συνάντηση με άλλους, 2τροχους ή 4τροχους ή πεζοπόρους δεν υπήρξε και εξυπακούεται ούτε και καμμιά αστραπιαία προσπέραση.

Σιγά που θα εβγαζα, έτσι, γρήγορα την άκρη !!!
Εν τέλει, μια βαθειά ανάσα ήταν αυτό που καταφέραμε, ίσα για να πάρει τα πάνω της η καρτερική μας δύναμη και να συνεχίσουμε.
Σαφέστατα, αντιλαμβανόμασταν πως τα δύσκολα του εγχειρήματος είχαν περάσει και αυτό φάνηκε όταν ύστερα από κανά 20λεπτο πορείας -κυριολεκτικά στη μέση του πουθενά- ξεπρόβαλλε μπροστά μας το :

Μες στην απόλυτη ησυχία η παρουσία μας έγινε γρήγορα αισθητή και μέχρι να ξεπεζέψουμε πρόβαλε στην είσοδο του ῀RATI῀ ένα ζευγάρι.

Το ζευγάρι που εμφανίσθηκε στην είσοδο, άμεσα μάθαμε πως ήταν ο ιδιοκτήτης με την αδελφή του την Mantona, που είχε δουλέψει 12 χρόνια στην Ελλάδα και τα Ελληνικά της ήταν σαν όαση για μας και δεν ντρέπομαι να το ομολογήσω.
Η ατμόσφαιρα έγινε με μιας οικεία και η κουβεντούλα μας μαζί της ήταν σφαιρική, για όλους και για όλα.

Μας περιποιήθηκαν και με το παραπάνω . . .
Οι μασέλες μας δούλεψαν χορταστικά και τα σκούρα μάτια μας ύστερα από αρκετές ώρες, επιτέλους γυάλιζαν από ευχαρίστηση.
Τονωθήκαμε απ᾽όλες τις μεριές και βγαίνοντας να φύγουμε, το μάτι μου πέφτει στα χαμηλά της moto.
Πω, πω, πω, την τρέλλα μου?
Tι βλέπω?

Πάει η προστατευτική ποδιά της μηχανής και γμτ δεν το πήρα και χαμπάρι ! ! !
Φτου σου, βρε, διάβολε.
Όχι, που νόμιζα, πως θα την έβγαζα καθαρή.
Είναι αλήθεια πως μ᾽ενδιαφέρει ακόμη να μάθω που και πως ακριβώς έγινε η στραβή, αλλά το βέβαιο είναι πως θα μείνω με την απορία.
Και τώρα?
Από τώρα, τα κεφάλια μέσα και με μπέσα.

Και ναι, βρισκόμαστε περίπου στο 1/3 του ταξιδιού και το αν κα πόσο χρειάζεται μια τέτοια ποδιά, θαρρώ πως το ξέρετε όλοι ανεξαίρετα εξ´ ίσου καλά με εμένα.
Η μόνη μας διαφορά είναι πως εγώ θα ζούσα στη συνέχεια με αυτό, ενώ εσείς πάλι όχι.

Έγινε φανερό πως η συνέχεια από δω και πέρα, θα διαδραματιζόταν με αυξημένη προσοχή και το βλέμμα ακόμη πιο πολύ στυλωμένο στο δρόμο, μπας και καταφέρω να αποφύγω τα χειρότερα.
Ήξερα πως δεν υπήρχε περίπτωση για να βρω κάτι τις και να μπαλώσω έστω όπως - όπως την κατάσταση.
Αρκετά, δε στεκόμαστε άλλο στη στραβή, συνεχίζουμε την πορεία μας.

Ύστερα από 8χλμ ανταμώνουμε, όπως πιο πριν μας είχε προϊδεάσει και η Mantona σε ασφαλτοστρωσιά και αμέσως stop για επαναφορά του αέρα στα λάστιχα και ενεργοποίηση του ABS.
Περάσαμε το Lentekhi που είναι ένα μικρό κεφαλοχώρι και λίγα χλμ πριν φτάσουμε στο Kutaisi συναντάμε την πινακίδα για την σπηλιά του Προμηθέα, που ντε και καλά λέγεται πως είναι αυτή κ.τλ

Καλά τώρα, άλλη μια ντόπια ατραξιόν, δεν έστριψα και συνέχισα ευθεία για τη δεύτερη μεγάλη πόλη της Γεωργίας.

Δεν αργήσαμε πολύ, να πούμε το, επιτέλους φτάσαμε και η ιδιοκτήτρια του ξενοδοχείου μόλις είδε το Ελληνικό διαβατήριο μας έδωσε τα διαπιστευτήριά της μέσω τηλεφωνικής σύνδεσης με φίλη της, στα Ελληνικά, που ζει και εργάζεται μεν στη Θεσ/νίκη αλλά ήταν εκεί για διακοπές <<Η φίλη μου, είπε, είναι καταπληκτική στη δουλειά της γιατί ξέρετε είναι οικογενειακή η επιχείρηση, την πονούν και προσέχουν ιδιαίτερα ...>>
Καλώς, Irene, ευχαριστούμε.

Όντας ήδη εσώκλειστοι, επιδοθήκαμε στο να μαζέψουμε την κούραση της ημέρας και δεν καθυστερήσαμε να λαλήσουμε μ´ ένα στόμα :
Ες αύριον τα σπουδαία.

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 8
• 9
• 10
• 11
• 12
• …

  Go to chapter

  Go
• 58

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 10 of 58

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[themischar]

Μοναχικές, τοπικές, υπάρξεις.

Βόλτα γύρω από τον Γαλατά.

Θέλω να πιω όλο το βόσπορο
αλλάζουνε εντός μου τα σύνορα του κόσμου ...῀ λέει ο στιχουργός῀.

Νυχτερινή θέα από το δωμάτιο.

Η μέρα, τα κατάφερε, κύλισε και το ησυχαστήριο ήταν πλέον επιβεβλημένο.


3η μέρα, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ & τριγύρω ποδαράτα.

Ο καιρός, του καιρού και πάει λέγοντας, κάνει τα παιχνίδια του και εμείς προσπαθούμε για το δικό μας παιχνίδι. Μέναμε κοντά στην πλατεία Sultanahmet και η μετακίνησή μας ήταν εύκολη γι΄ αυτά που θέλαμε να ξαναδούμε.

Αν και όλο το βράδυ έβρεχε, το πρωινό ξεκινούσε με μπόλικη συννεφιά, έναν χαμένο ορίζοντα και μια μυρωδάτη μούχλα.

Περιδιαβαίνοντας την υπαίθρια αγορά, κάτω από το Μπλε Τζαμί.

Λίγο μετά, στον Ιππόδρομο με τον Αιγυπτιακό Οβελίσκο (το Στάδιο αυτό ήταν το κέντρο της πόλης για πάνω από 1.000 χρόνια).

Συνέχεια στα σοκάκια, με προτισμό την Κλειστή Αγορά (Kapali Carsi) - Μεγάλο Παζάρι.

Για να μπείς στην Κλειστή Αγορά υπάρχει ενδελεχής έλεγχος (αλλά αεροδρόμιο).

Και αμέσως χάνεσαι στα μικρά δρομάκια που είναι σκεπασμένα με ζωγραφιστές στέγες.

Όντας μέσα στην αγορά και επειδή θα διασχίζαμε χ δύο την Τουρκία, καλού - κακού είπα να βγάλω κάρτα διέλευσης διοδίων για την moto, να᾽χω δηλ. το κεφάλι μου ήσυχο αυτή την φορά.
Ρώτησα που θα την πάρω - έμαθα, στο Ταχ/μείο - στήθηκα στην ουρά,

αλλά δεν έβγαλα άκρη γιατί η απάντηση από τον ᾽᾽γκισσέ᾽᾽ ήταν : έχουμε μόνο για αυτ/τα.
Βρε παιδιά ?
Είναι δυνατόν ?
Όπως γίνεται αντιληπτό, τελικά, πορευτήκαμε χωρίς αυτήν.
Από την άλλη τα διόδια στην Τουρκία, δεν έχουν μπάρα που να ανεβοκατεβαίνει, ούτε και υπαλλήλους σε γκισσέ έκδοσης, παρά μόνον κάμερες ! ! !
Πάντως, μέχρι τώρα που γράφεται το παρών, δεν έχει έλθει καμία ᾽᾽πρόσκληση᾽᾽.
Η βόλτα καλά κρατεί και ο καιρός επίσης.

Ντοντουρμά θέλετε ή δε θέλετε?

Στην Αιγυπτιακή Αγορά (Misir Carsisi) - Αγορά Μπαχαρικών.

Πηγαίνοντας για το Μουσείο της Αθωὀτητας του Ορχάν Παμούκ (από το ομώνυμο βιβλίο του) και με τον καιρό να προσπαθεί να μην κλάψει.

 

[KonstantinosAlyona]

Πω πω, ωραίο οδικό! Μόνο που εμείς θα το κάνουμε σε τέσσερις τροχούς. Κρατάω αναλυτικές σημειώσεις, κι ευχαριστώ προκαταβολικά για κάθε λεπτομέρεια!

 

[themischar]

Να᾽ μαστε, φτάσαμε.

Εδώ εκτείθενται αντικείμενα που άγγιξε η γυναίκα που αγαπούσε και επί τριάντα χρόνια μάζευε ένας άντρας, βρίσκοντας έτσι παρηγοριά για τον χωρισμό τους . . .

Με το που βγαίνουμε έξω από το Μουσείο, μικρός χαμός από τη βροχή. Ερχόμενοι πριν, είχαμε προσπεράσει ενα μοδάτο cafe και πήγαμε για εκεί στα σβέλτα.

Ο καφεδάκος διήρκησε κοντά κανά 2ώρο ! ! !
Μόλις έκοψε, βουρ προς στο γνωστό πεζόδρομο Istiklal . . .

Πλατεία Τακσίμ.

. . . συνέχεια στον πεζόδρομο, Istiklal.

Ένα βαγόνι, παροπλισμένο, του πάλαι ποτέ τραμ.

Ο πύργος του Γαλατά με μπόλικη ουρά στην είσοδο.

Θέα από τη γοητευτική θάλασσα.

Η μέρα αισίως θα έκλεινε με την παρακολούθηση παράστασης (τελετή του Σεμά) των περίφημων Στροβιλιζόμενων Δερβίσηδων.

Κάτι η ζαλάδα από τα στριφογυρίσματα των δερβίσηδων, λέμε τώρα, κάτι η νύχτα που ήλθε, μας έστειλε νωρίς - νωρίς για ύπνο.
Αύριο, θα έχουμε μια πολύ μακρυά μέρα.

 

[themischar]

4η μέρα, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ–KASTAMONU (KAΣTAMONH) & 522 χλμ

https://drive.google.com/open?id=1eshEx4tZv4_RJhFqS4vw4Umq60xUF9mw&usp=sharing

Ο ιμάμης, ο μπαγάσας, ως πρωινός τύπος λάλησε από τις 04.20 πμ και μετά που να ξανακλείσουμε μάτι.
Τελικά, στις 07.30πμ ήμασταν στο δρόμο μπας και γλυτώσουμε, όσο γινόταν, την κίνηση της πόλης αφού θα την διασχίζαμε σχεδόν διαγώνια.
Παρεπιπτόντως λοξοκοιτούσαμε και το υποθαλάσσιο τούνελ "Avrasya" που βρισκόταν πολύ κοντά στο ξενοδοχείο και συνδέει τις δυο πλευρές της πόλης(την Ευρωπαϊκή με την Ασιατική) αλλά φευ δεν επιτρεπόταν για τις mοto !!!
Ο σχεδιασμός εξ´αρχής ήταν να διασχίσουμε χαλαρά όλο τον Εύξεινο Πόντο (καταγωγή γαρ Ποντιακή, με πατέρα από Κερασούντα και μάνα από Τραπεζούντα).
Τα σημερινά χλμ.ενώ δείχνουν βατά, γίνονται πολλά γιατί περνούν μέσα από μικρές πόλεις, χωριά, αρκετά κεφαλοχώρια. Έτσι, η ταχύτητα είναι μειωμένη και χώρια η διαολεμένη κίνηση.

Η πορεία μας για Safranbolu - Σαφράμπολη (έγινε μέσω των αρτηριών E80 & D755).
Σκοπός μας είναι να κάνουμε μια γερή στασούλα, να δούμε παλιά πόλη και νωρίς το απόγευμα προς Kastamonu- Κασταμονή για διανυκτέρευση.

Κάποια στιγμή σταματάμε για να φουλάρουμε με βενζίνη προς 1,10€/ litro και την ισοτιμία του EURκαι TL - Τουρκικής λίρας στο ναδίρ.

Η Safranbolu - Σαφράμπολη η οποία αντλεί το ονομά της από το σαφράνι καθώς ήταν τόπος εμπορικών συναλλαγών και κέντρο για την ανάπτυξη του σαφρανιού και χωρίζεται στην παλαιά πόλη (είναι υπό την προστασία της (UNESCO από το 1994), που είναι χάρμα οφθαλμών και στην νέα πόλη, δηλ. όπως το λέει και η λέξη.

Το τέμενος Κιοπρουλού Μεχμέτ Πασα ξεχωρίζει στην πόλη με τα ανακαινισμένα οθωμανκά σπίτια.

Αφήσαμε έναν γάμο στο λόφο που ήταν σε εξέλιξη . . .

και την παλιά πόλη

και δρόμοοο ...

Φτάσαμε, απογευματάκι, στην KASTAMONU (KATAMONH), ιστορική πόλη της Παφλαγονίας και σε υψόμετρο περίπου 900μ. Μια κωμόπολη με προσανατολισμό στον εναλλακτικό τουρισμό.

και γρήγορα - γρήγορα έξω να χαζέψουμε στην πόλη γιατί ήδη βράδυαζε και συνάμα άστραφτε και βροντούσε.

Πήγαμε μέχρι το τοπικό Γραφείο Τουρισμού, για ... αλλά τέτοια ώρα τέτοια λόγια.

Ευτυχώς το μπουρίνι ξέσπασε όταν, πια εμείς, είχαμε αποσυρθεί.

5η μέρα, KASTAMONU(KATAMONH) – SAMSOUN(ΣΑΜΨΟΥΝΤΑ) & 300 χλμ.

https://drive.google.com/open?id=1SmvcRlhFW25HSrN6G3ZsbX2BQcdZtXxX&usp=sharing

Το πρωί απολαύσαμε ένα θαυμάσιο πρωινό στην εσωτερική αυλή του ξενοδοχείου (που ήταν πρώην χάνι).

Με την αμέριστη βοήθεια του προσωπικού !!! (ναι, έπαιξε και αυτό το σενάριο) φορτώσαμε και βγήκαμε στο δρόμο ξεκούραστοι με προορισμό να περάσουμε μετά από 117 χλμ από την Sinop - Σινώπη.

Όσο προχωρούσε η ώρα τόσο καλυτέρευε και η μέρα.

Η Sinop - Σινώπη είναι μια μικρή παραλιακή πόλη.

Η ολιγόωρη στάση μας ήταν αρκετή για να ξεμουδιάσουμε.
Όντας αρχές μεσημεριού αποφασίσαμε να μπούμε στο δρόμο για τα υπόλοιπα 183 χλμ της ημέρας.
Ο δρόμος από δω και πέρα είναι αυτό που συνηθίζουμε να λέμε, ΟΛΑ τα λ7.
Πως να το περιγράψω?
Kαλοστρωμένος, φαρδύς, με διαχωριστική νησίδα, με σήμανση και να ξεδιπλώνεται δἰπλα - δίπλα στην αύρα της Μαύρης Θάλασσας.

Τα μαγευτικά καλά, του επαρχιακού δικτύου τέλειωσαν αστραπή και η κίνηση της SAMSOUN (ΣΑΜΨΟΥΝΤΑ) πρόβαλε μπροστά μας.

Με τα πολλά σταμάτα ξεκίνα, αφού έπρεπε να διασχίσουμε σχεδόν όλη την πόλη, φτάσαμε στο ξενοδοχείο,

όπου μας περίμενε και μια ομολογουμένως ευχάριστη έκπληξη ! ! !

Με συνοπτικές διαδικασίες, η άπλα του δωματίου έδωσε τη θέση της στην ξάπλα της πισίνας. Με το καταπραύντικό πλατς-πλουτς γρήγορα πέρασε η ώρα και η πείνα μας θέριεψε.
Αποφασίσαμε να πάμε για φαγητό στα πέριξ αφήνοντας τη μεγαλούπολη στην ησυχία της. Γιατί απλά, διασχίζοντάς την,ερχόμενοι, δε μας έκανε κάποιο κλικ, ούτε είχαμε κάποιες πληροφορίες για κανά ουάου της . . .
Ύστερα από αυτή την ανατροπή (δεν ξανάλαχε να μην επισκεφτούμε κέντρο πόλης που να είμασταν και μάλιστα τόσο κοντά !), αγκαρέψαμε το Tripadvisor να μας βρει εστιατόριο.
Αυτό, με τη σειρά του, έκανε για μια ακόμη φορά τον κόπο :

Έεε, δεν ήταν και άσχημα, τί λέτε?

Η νύχτα, με το ερωτεύσιμο φεγγάρι, έκανε την εμφανισή της

και πήραμε ολοταχώς το δρόμο για το κρεβάτι.

 

[themischar]

6η μέρα, SAMSOUN (ΣΑΜΨΟΥΝΤΑ) – TRABZON (ΤΡΑΠΕΖΟΥΝΤΑ) & 325 χλμ.

https://drive.google.com/open?id=1DxZLA5F8RS2z27ROXdtOGspgF0Ar8JYN&usp=sharing

Ξημέρωσε και η ένταση - συγκίνηση για μένα (μπροστά στις χαμένες πατρίδες), της σημερινής ημέρας έκανε την εμφάνισή της από νωρίς.
Με συνοπτικές διαδικασίες και με τον καιρό έτοιμο για ανακάτεμα, ξεκινήσαμε.

Η πορεία μας συνεχίστηκε, σχεδόν, παράλληλα με τη Μαύρη Θάλασσα αλλά σε λιγότερο καλό δρόμο και με αρκετή κίνηση.

Παρέλειψα να αναφέρω, πως μετά την Κωνσταντινούπολη η απουσία μοτοσυκλετών ήταν εμφανής και παραξενεύτηκα όταν ερχόμενος με φόρα από πίσω ενας μοτοσυκλετιστής μου έκανε νόημα να σταματήσω.
Όπερ και εγένετο.
Ήταν, μονάχος, Λετονός στην καταγωγή και ήθελε να μάθει (άν ήξερα τι παίζει) για τα σύνορα Τουρκίας - Αρμενίας που σκόπευε να περάσει την επομένη.
Αγορίνα μου, ό,τι θέλεις.

Ανταλλάξαμε φιλοφρονήσεις και χωρίσαμε.

Μπήκαμε ορμητικά θα´λεγα στην Kesap (Κερασούντα) και κάναμε ένα γρήγορο μεν αλλά καλό έμπα - έβγα.

Τίποτα το ιδιαίτερο δεν ανταμώσαμε σ´αυτή την περαντζάδα και γι´αυτό βγήκαμε στη δημοσιά για τη συνέχεια.

Επιβεβαιώθηκε για μια ακόμη φορά το πάμε παραπέρα, που ξέρεις, μπορεί να είναι καλύτερα και πράγματι αυτό συνέβη,

Λίγα χλμ πριν φθάσουμε στην TRABZON(ΤΡΑΠΕΖΟΥΝΤΑ), σταματήσαμε για ένα προσκύνημα στην ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ Τραπεζούντας, ναός με εξέχουσα θέση τόσο ανάμεσα στα μνημεία του Πόντου όσο και ανάμεσα στα βυζαντινά μνημεία ευρύτερα.

Νέα συγκίνηση και δέος, αφού πρόσφατα έγιναν κάποιες προσπάθειες αναστήλωσής της.
Ο ναός λειτουργούσε ως μουσείο έως το 2013, οπότε μετατράπηκε σε τζαμί. Στο εσωτερικό είχαν γίνει εργασίες για να μην φαίνονται οι βυζαντινές εικόνες. Από το Δεκέμβριο 2017 η τοπική διευθυνση πολιτισμού και τουρισμού αποφάσισε οι βυζαντινές εικόνες να βγουν ξανά στο φως χάρη του ... τουρισμού.

Σε λιγότερο από μισή ώρα, ήμασταν στην πόλη και με το σχετικό ψάξιμο σε μονὀδρομους και πεζόδρομους, γιατί ήταν καρακέντρο, βρήκαμε το ξενοδοχείο.

Αφήσαμε πρόχειρα τα πράγματά μας και κινηθήκαμε αποφασιστικά αφού η ώρα πήγε 16.30μμ και στο καπάκι ήμασταν για,

TRABZON (ΤΡΑΠΕΖΟΥΝΤΑ) – ΠΑΝΑΓΙΑ ΣΟΥΜΕΛΑ & 43χ2 = 86 χλμ.

https://drive.google.com/open?id=1vx-mv_A06MMIlH6U2eymaVKgvSUyTHBs&usp=sharing

Ο δρόμος στην αρχή είναι με διαχωριστική και συνεχίζει διπλής κατεύθυνσης, χωρίς κίνηση αυτή την ώρα, με καλό οδόστρωμα και καταπράσινο περιβάλλον και έναν καιρό πολύ σουρωμένο.

Όσο πλησιάζουμε πιάνει ένα βουνίσιο ψιλόβροχο και μια καταχνιά που σκέπαζε τα σύμπαντα.

Και πάνω που νομίζαμε πως τα είδαμε όλα, σκάει μπροστά μας η ΚΛΕΙΣΤΗ ΕΙΣΟΔΟΣ.
Ναι, ναι, η Παναγία Σουμελά ήταν ΚΛΕΙΣΤΗ λόγω εργασιών έτσι γράφανε απ´έξω και έτσι μας είπε ο φύλακας και βέβαια ούτε ψυχή τριγύρω.

Το κλειστό,
μας έγινε ΘΕΟΚΛΕΙΣΤΟ όταν από την πολύ ομίχλη δεν μπορούσαμε να αντικρύσουμε ούτε το κτίσμα ! ! !

Μαύρισε η ψυχή μας, τι να λέω τώρα.
Η μάπα μας σκέβρωσε και το μυαλό σάλταρε.
Τα νεύρα τσατάλια και η λαλιά μας άφαντη.
Ρίξαμε ένα τελευταίο βλέφαρο στο πανέμορφο τοπίο,

μαζέψαμε τα βρεγμένα μας, που λένε, και όπου φύγει - φύγει.

P.S. : Πρόσφατα διάβασα πως οι εργασίες τελειώνουν και τον προσεχή Μάϊο ᾽19 θα ανοίξει (βέβαια, έχει ειπωθεί και άλλες φορές αυτό).

Γυρίσαμε, πίσω, στην Τραπεζούντα κοντά στο σούρωπο λυπημένοι και κουρασμένοι καθόλου σωματικά αλλά ψυχικά άστα να πάνε . . .
Το γιατί ρε γμτ, πήγαινε κι´ερχότανε.
Γιατί ?
Λίγο αργότερα βγήκαμε να δούμε την πόλη και να ξεδώσουμε με το φαγητό.

Και να´σου, να μην περιγράφω άδικα τώρα, ο γνωστός μας.
Σιγά που θα´λειπε απ´εδώ, όταν αυτή η πόλη ήταν το αρχικό του ορμητήριο για . . .

Με τη διάθεση μας, σήμερα, να έχει πιάσει πάτο, αποσυρθήκαμε.


7η μέρα, TRABZON (ΤΡΑΠΕΖΟΥΝΤΑ) – BATUMI (ΓΕΩΡΓΙΑ) & 294 χλμ.

https://drive.google.com/open?id=1u9GlrlYS8tLmGYhLqA8EHJ5dWJqJpe1n&usp=sharing

Το να διανυκτερεύεις στο κέντρο μιας μεγαλούπολης έχει τα καλά του βέβαια αλλά έχει και άλλα τόσα κακά, όταν μάλιστα είναι και Κυριακή.
Είχε πάει η ώρα 02.00 το πρωί και ο ύπνος δεν ερχόταν με τίποτα. Από τη μιά το προ ολίγων ωρών χουνέρι και από την άλλη το έξωθεν σούρτα φέρτα και πήγαινε λέγοντας . . .
Επιτέλους, ήλθε το χάραμα μαζί με τη βραχνάδα του Ιμάμη στην διαπασσών που στ´ αυτιά μας έφτανε σαν το αλησμόνητο στρατιωτικό παράγγελμα "ἐγέρθητι".
Αυτό κάναμε και μείς, αλλά με την ησυχία μας.
Αγάλι - αγάλι σηκωθήκαμε, πήραμε ένα χμμ πρωϊνό για τα γούστα μας και αποχαιρετήσαμε την πολύβουη πόλη

με προσανατολισμό (με μια μικρή παράκαμψη) τη γραφική λίμνη UZUNGOL, στα 97 χλμ.

Άξιο κάθε λόγου, το θέρετρο της επαρχίας Τραπεζούντας.

Εδώ, εγώ δε θα πώ τίποτα.
Τα λέει όλα, νομίζω, η πινακίδα.

Ο δρόμος συνεχίζει παράλληλα με τη Μαύρη Θάλασσα και είναι εξαιρετικός.
Η κίνηση, επίσης, είναι λιγοστή τηρουμένων των αναλογιών.

Τα χλμ έφυγαν ξέγνοιαστα και τα σύνορα με τη Γεωργία είναι πια κοντά.
Τα πάσης φύσεως φορτηγά και νταλίκες είναι παρατεταγμένα στα δεξιά του δρόμου

και περιμένουν καρτερικά στην ατέλειωτη ουρά τους.

Κι´έγώ, παρακάπτoντας, καρφώθηκα ανάμεσα τους εν μέσω ουκ ολίγων μουρμουρητών.

Την "μαγκιά " μου (σιγά την μαγκιά) την πλήρωσα και με το παραπάνω κατά την είσοδό μας στη Γεωργία.

Αβάσταχτη η ταλαιπωρία μεσημεριάτικα, με ζέστη και όλα τα συναφή που ειλικρινά χαλιέμαι να περιγράψω.

Συνολική καθυστέρηση δυόμιση ωρών για να μας επιτρέψουν, επιτέλους, την είσοδο.
Ο λόγος ?
Δεν ταυτιζόταν, βρέέέ τί λέτε τώρα, ο αριθμός κυκλοφορίας στην πινακίδα με την Άδεια κυκλοφορίας.

Ως γνωστό, στις παλαιές Άδειες κυκλοφορίας των moto, υπήρχε - υπάρχει π.χ το Ι Ι Χ 0123 (τετραψήφιος αριθμός)& που βεβαίως δεν υπάρχει στην πινακίδα π.χ Ι Ι Χ 123 (τριψήφιο)!!!
Την πάτησα και χοντρά μάλιστα, γιατί σε παλαιότερα ταξίδια μόνο στην Τουρκία είχα "θέμα" αλλά λυνόταν πολύ γρήγορα και από την άλλη, κάπου αλλού, δεν μου είχε τύχει κάτι αντίστοιχο.
Σωστά, θα μου πείτε, πάντα υπάρχει η πρώτη φορά !

Tips : Φίλες & φίλοι αγαπημένοι, αν ακόμη έχετε παλαιά Άδεια κυκλοφορίας, πηγαίνετε και αλλάξτε την, δεν κοστίζει τπτ. Ναι πήγα εκ των υστέρων (αφού επέστρεψα) και την άλλαξα.

Ουφφφ, η νέα Άδεια που εκδίδεται σ´αντικατάσταση, δεν το έχει το ρημαδό 0 .

Και επειδή, στην τελική,ποτέ δεν ξέρεις?
Ποιός ο λόγος να μην είσαι ετοιμοπόλεμος?

Για την είσοδό στην Γεωργία χρειαζόμασταν, Διαβατήριο και για την moto την Άδεια κυκλοφορίας και να βγεί (επι τόπου) μια πρόσθετη ασφάλεια των 10 ή 20 ή 30 ημερών, ευτυχώς με μικρό κόστος, γιατί δεν ισχύει η γνωστή πράσινη κάρτα.
Έβγαλα, βάσει των υπολογισμένων αναγκών μας, μια των 30 ημερών με κόστος 35.00 GEL δηλ. περίπου 12.00€.

Μιας και η παραμονή μας - στάση σ´αυτά τα σύνορα ξεπέρασε κάθε προηγούμενο, φουλάρισα και με βενζίνη προς 0,76 €/litro.

Με αυτά και με εκείνα, πάει ο συνολικός προγραμματισμός της ημέρας, αυτολεξεί περίπατο.
Η άφιξη στο Batumi, από χαλαρά αργά το μεσημέρι, έγινε απόγευμα.

Συνεχίζεται . . .

 

[fenia42]

Είστε πολύ όμορφο ζευγάρι! Γεροί να είστε να γυρνάτε μαζί την υφήλιο.

 

[travelbreak]

Περιμένω με ανυπομονησία την περιγραφή σου στη διαδρομή από το Ushguli στο Κουτάισι. Εμείς την κάναμε ανάποδα με αυτοκίνητο και υποφέραμε.

 

[themischar]

Πω πω, ωραίο οδικό! Μόνο που εμείς θα το κάνουμε σε τέσσερις τροχούς. Κρατάω αναλυτικές σημειώσεις, κι ευχαριστώ προκαταβολικά για κάθε λεπτομέρεια!

Σημασία έχει το ταξίδι και μετά το αν είναι με 2-4 ρόδες ή με τα ποδαράκια μας !
Καλή οργάνωση και εξυπακούεται το στη διάθεσή σας για επιπλέον πληροφορίες.

 

[themischar]

Είστε πολύ όμορφο ζευγάρι! Γεροί να είστε να γυρνάτε μαζί την υφήλιο.

Σ᾽ευχαριστούμε πολύ.
Είθε, κανένα από τα ονειρεμένα σου να μη μείνει ανεκπλήρωτο.

 

[themischar]

Περιμένω με ανυπομονησία την περιγραφή σου στη διαδρομή από το Ushguli στο Κουτάισι. Εμείς την κάναμε ανάποδα με αυτοκίνητο και υποφέραμε.

Α α α, κατάλαβα !!! Περάσατε μια αλησμόνητη διαδρομή, ακόμη και αν ήσασταν με 4χ4.
Το δικό μας πέρασμα που ακολουθεί, οσονούπω, ήταν επίσης φανταστικό απο πολλές πλευρές.

 

[travelbreak]

Α α α, κατάλαβα !!! Περάσατε μια αλησμόνητη διαδρομή, ακόμη και αν ήσασταν με 4χ4.
Το δικό μας πέρασμα που ακολουθεί, οσονούπω, ήταν επίσης φανταστικό απο πολλές πλευρές.

Έχω γράψει τα πάθη μας εδώ στο φόρουμ στην αντίστοιχη ιστορία μου.