Αζερμπαϊτζάν Αρμενία Γεωργία Προς Ανατολάς, Road Trip (Τουρκία - Γεωργία - Αζερμπαϊτζάν - Αρμενία)

[themischar]

28η μέρα, Erzurum - Karadut Koyu & 472 χλμ.

https://drive.google.com/open?id=17Phor-efupZlGkiVI5C6qC66OwWagCNA&usp=sharing

Καλά τον είχαμε λησμονήσει τον κ. Ιμάμη, σήμερα ξαναχτύπησε και μάλιστα γοερά ! Ήμασταν όμως αρκετά ταλαιπωρημένοι και δεν του κάναμε το χατήρι να σηκωθούμε.
Ραχατλήδικα ξεκινήσαμε τη μέρα μας.
Στο αρχικό πλάνο μας, η διαδρομή μας περνούσε από τη λίμνη Van (που είναι ακόμη πιο Νότιοανατολικά).
Στο και δια ταύτα αναθεωρήσαμε, τά χα μου προς το καλύτερο, λόγω της εμπόλεμης ζώνης. Όμως δεν ξέραμε τι ακριβώς μας περίμενε, διαφορετικά θα το είχαμε επανασχεδιάσει ακόμη περισσότερο.

Κατά το δρόμο παίρνω, δρόμο αφήνω αφήσαμε πίσω μας και το Erzurum.

Η πρωϊνή ζέστη βιαστικά παρέδωσε σκυτάλη στον καύσωνα. Ήδη, έχει αρχίσει και βράζει το σύμπαν (έτσι είναι η ατμόσφαιρα, του Τούρκικου καλοκαιριού, στα ενδότερα της χώρας).
Και εξ´αιτίας αυτού, η δυσφορία μας ξεπερνάει ακόμη και τη δυσαρέσκεια που νιώθουμε στο παχύ μας έντερο εδώ και λίγες ώρες.

Μέχρι εδώ, καλά τα πήγαμε με τη διατροφή κ.λπ. Λέτε να την πατήσαμε χθες - σήμερα ;

Για πάμε, πάραυτα, για έναν ακὀμη ΣΚΕΤΟ ῀καφεδάκο῀ και με ολίγον λεμόνι παρακαλώ, που στη ζούλα είχα ᾽᾽σουφρώσει᾽᾽ -κατά τη διάρκεια του πρωϊνού- για παν ενδεχόμενο (βλέπεις, είχαν ήδη αρχίσει τα όργανα σε μένα).

Νάτες νάτες και πάλι μπροστά μας, οι ακούραστες ῀μηχανές῀ -οι αγελάδες- που δίνουν γάλα & κρέας.

Μηδαμινἠ έως καθόλου η κίνηση στο οδικό δύκτιο, αλλά εδώ και λίγα χλμ, είναι φανερό πως έχουμε μπεί για τα καλά στην εμπόλεμη ζώνη του Τούρκικου Κουρδιστάν (φυλάκια, οδοφράγματα, ελεγχόμενη υποχρεωτική αλλαγή κατεύθυνσης . . . )

Και το πρώτο μπλόκο, δεν άργησε να σκάσει μύτη και μας σταμάτησε σε μια ανηφορική δεξιά στροφή στη μέση του πουθενά.

STOP,
Έλεγχος, και μάλιστα με προτεταμένο το όπλο απο τον Στρατιώτη.
Βγάζουμε κράνη, δίνουμε διαβατήρια που αλλάζουν συνεχώς χέρια (από τον κατώτερο προς τον ανώτερο, όπως ανιλαμβανόμαστε).
Μας περιτριγυρίζουν σχεδόν όλοι τους χτυπώντας εξωτερικά τα ᾽᾽συμΠράγαλά᾽᾽ μας. Και όλα αυτά να συμβαίνουν μες στη μούγκα.
Παράλληλα, εμείς, να στάζουμε στον ιδρώτα (μεταφορικά & κυριολεκτικά) περιμένοντας μέσα στο λιοπύρι, το τι μέλλει γενέσθαι.
Ώσπου ένας απίστευτος ανθυπιλαρχάκος, του κουτιού όμως, που ξεχώριζε τόση ώρα, ανάμεσα στους άλλους αφού καθάρισε το λαιμό του και έφτυσε στο χώμα φώναξε βραχνά μεν αλλά δυνατά ως άρμοζε : <<Onlari serbest birakin>>, αφήστε τους ελεύθερους.

Παίρνουμε πίσω τα διαβατήρια. Βάζω μπρός και καμαρωτά, ως άλλη πάπια, χωρίς να κοιτώ ούτε στο καθρεπτάκι ξεκινώ.

Δεν πήγαμε 30 χλμ. και να᾽σου το επόμενο μπλόκο.
Εδώ, ο νεαρός Στρατιώτης -με προτεταμένο το όπλο του- άρχισε μόνος του τον έλεγχο. Ο πιτσιρικάς ήταν τσίφτης, φαινόταν να το διασκεδάζει με τις νοηματικές χειρονομίες του προς εμάς, μιλώντας ακατάπαυστα προς τους δικούς του και δώστου να ξεκαρδίζεται στα γέλια! ! !
Κάποτε σταμάτησε, μας επέστρεψε τα διαβατήρια και με κατεβασμένο το όπλο έκανε μια θεατρινίστικη υπόκλιση του περάστε . . .

Το σκηνικό, του μπλόκου, επαναλήφθηκε άλλες δυό φορές. Σημειωτέον, σε όλα τα μπλόκα, είδαμε ότι ο έλεγχος των αυτοκινήτων ή των μικρών φορτηγών που έτυχε να προπορεύονται γινόνταν εξονυχιστικώς (όλοι οι επιβάτες έξω, καθώς και όλες οι αποσκευές τους). Τα πάσης φύσεως τροχοφόρα, που κυκλοφορούσαν, ήταν πολύ λίγα και βέβαια κανένα με ξένες πινακίδες.
Όπως και να᾽χε, παντού μύριζε μπαρούτι, αφού και ανάμεσα στα μπλόκα βλέπαμε στρατιωτικές δυνάμεις σε όλο τη διαδρομή, που επιτηρούσαν ή παρατηρούσαν.

Που να σταματήσεις και να βγάλεις φωτογραφική μηχανή.
Μας έφθανε το ῀ζόρι῀ που τραβάγαμε από το πρωί και που τρομάξαμε να το διαχειριστούμε με όλο αυτό το χάλι.

Στις πόλεις που περνούσαμε, όπως εδώ στο Diyarbakir, που είναι η μεγαλύτερη πόλη του Τουρκικού Κουρδιστάν, υπήρχαν και μέσα στην πόλη μπλόκα αλλά δε σε σταματούσαν. Στένευε ο δρόμος λόγω των εμποδίων, άλλαζες πορεία, έκοβες ταχύτητα και υποχρεωτικά πέρναγες από εμπρός τους (όπως δηλ. περνάει μια παρέλαση μπροστά από τους επισήμους).

Κάτι τα μπλόκα, κάτι η ανά κατά διά ψυχοσύνθεσή μας, μαζί με το ῀ νέο μας πρόβλημα῀, δεν μας άφησαν κανένα περιθώριο να δούμε έστω και φευγαλέα την μεγαλούπολη.

Και έτσι, όπως μπήκαμε. . . βγήκαμε . . .

Ο δρόμος καλά μας κρατούσε μαζί με τον κόντρα ήλιο και την αμέριστη συμπαράσταση του καύσωνα. Και όλως περιέργως, δεν είχαμε ούτε ένα ζεστό αεράκι κι ας ρολάραμε με +100χλμ/ώρα.

Κάνε λιγάκι υπομονή ακόμη αγόρι μου, μονολογούσα, φθάνουμε όπου να᾽ ναι.
Το ξαναείπαμε, είναι λίγο μετά τον ποταμό Ευφράτη που μόλις έσκασε μύτη από τ´ αριστερά μας. Ο Ευφράτης είναι ο μεγαλύτερος ποταμός της Μέσης Ανατολής, με μήκος κοντά στα 2.750 χλμ, που πηγάζει από την Αρμενία και ενωμένος με τον Τίγρη ποταμό χύνεται στον Περσικό κόλπο.

Με το δώστα όλα, περνάμε και τη γέφυρα του ποταμού Ευφράτη.

Ξαφνικά!
Ει, έι, τι έγινε ;
Mόλις προσπεράσαμε και το Μπαλί του Ρεθύμνου και δεν το πήραμε πρέφα ;

Ωχ, θα άρχισαν τώρα και οι παραισθήσεις απ´ ότι φαίνεται.
Όχι, όχι, ευτυχώς. Αυτό το BALLI είναι ένα μικρό χωριό, ορεινό και όχι παραλιακό, αλλά με την ῀ίδια῀ ας πούμε ονομασία.

Και, εδώ το Karadut Koyu της Kahta, εκεί το Karadut Koyu της Kahta.

Που είναι τέλος πάντων, ωρέ, παληκάρια ;

Όταν σε ζώνουν τα φίδια, τα όποια φίδια, όλα φαίνοντα βουνό.
Έτσι και τώρα, η αδημονία μας ήταν ανυπόφορη μέχρι να φτάσουμε, στον προορισμό μας.
Να, να, εδώ. Τη βρήκαμε την Pension του Karadut Koyu της Kahta :

Και, μεταξύ μας τώρα, από που να αρχίσουμε και που να καταλήξουμε!
Ούτε την προσφορά, πως άλλωστε, του ιδιοκτήτη δεν ακουμπήσαμε και εξαφανιστήκαμε από την πέργκολα της αυλής.



Με τα νοσηλευτικά στο προσκήνιο, παλεύαμε να το ξεπεράσουμε.
Με περισσή δυσαρέσκεια, κάπου εδώ σήμερα, παραδόθηκα πριν την δύση του ηλίου.

29η μέρα, Karadut Koyu Kahta - Mount Nemrut (Dagi) - Karadut Koyu Kahta & 26 χλμ. ! ! !

https://drive.google.com/open?id=1ieYQVQ05-qKrY6_dPpagSCyeHvFb1Lbu&usp=sharing

Σαφώς και δεν έφταιγε η ζέστη της νύχτας γιατί στους πρόποδες του όρους Nemrut Dagi που μέναμε κάτι τέτοιο δεν υπήρχε. Ο πυρετός μαζί με το μικρόβιο της διάρροιας με διέλυσαν. Κρεβάτι μου όλη νύχτα, θέλετε το πιστεύετε είτε όχι, έγινε η λεκάνη του W.C.

Η ανατολή του ήλιου μπήκε απευθείας στο δωμάτιο, αλλά εγώ ήμουν αλλού γι´αλλού, είχα και ρίγη, ΤΑ ΡΙΓΗ.

Δεν προσπάθησα να φάω κάτι αν και, κάτι, θα έπρεπε. Ο μαγαζάτορας, πολύ εντάξει τύπος, αφού είδε πως ότι μου πρόσφερε να φάω δεν . . . , μου έφερε να πιώ έναν σκέτο Τούρκικο καφέ. Πιές τον μου είπε, θα γλυτώσεις απο το Νοσοκομείο. Γέλασα και τον ήπια, με μιας.

Με αυτά τα δεδομένα, το γενικό μας πλάνο άλλαξε, αποφασίσαμε να παραμείνουμε εδώ μια ακόμη μέρα, αντί να φύγουμε επισκεπτόμενοι πρώτα το Nemrut Dagi.
Για μια φορά ακόμη ισχύει το ῀καμμιά μέρα δεν τσουλάει όπως ακριβώς θα ήθελες῀.

Για σήμερα, αναλογιζόμενοι το ξεχαρβάλωμα, θα κάνουμε με την ησυχία μας μόνο την πήγαινε-έλα βόλτα των 13+13χλμ έως την κορυφή του Nemrut Dagi ! ! !

Όταν όλοι όσοι διανυκτέρευσαν μαζί μας στην Pension έφυγαν, ξεκινήσαμε και εμείς.

Το όρος Νεμρούτ ή Νεμρώδ (στα Τουρκικά, Nemrut Dağı), με ύψος 2150μ, προέρχεται από τον μυθικό βασιλιά Νεμρώδ, ο οποίος αναφέρεται τόσο στη Βίβλο όσο και στο Κοράνι (τώρα όλη η περιοχή έχει ανακηρυχθεί σε εθνικό πάρκο).

Στην κορυφή του βρίσκεται ταφικό-λατρευτικό σύμπλεγμα των ύστερων Ελληνικών χρόνων, δημιουργημένο από τον Αντίχο τον Α´.
Από το 1987, ο χώρος έχει χαρακτηριστεί Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς από την UNESCO

Η διαδρομή, όπως την διασχίζεις.

Με τα πολλά, φτάνουμε και όταν λέμε τρεις & ο κούκος, κάτι τἐτοιο δεν εννοούμε ;
Όπως δηλ. ο άδειος χώρος του τεράστιου Parking του μνημείου & ας κόντευε μεσημέρι.

Το κιόσκι, έκδοσης εισητηρίων, κάποτε δεν ήταν αρκετό για τους τουρίστες που υποδεχόταν (τώρα, με τον πόλεμο να σέρνεται στους πρόποδες, είναι κλειστό).

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 51
• 52
• 53
• 54
• 55
• …

  Go to chapter

  Go
• 58

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 53 of 58

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[themischar]

Μοναχικές, τοπικές, υπάρξεις.

Βόλτα γύρω από τον Γαλατά.

Θέλω να πιω όλο το βόσπορο
αλλάζουνε εντός μου τα σύνορα του κόσμου ...῀ λέει ο στιχουργός῀.

Νυχτερινή θέα από το δωμάτιο.

Η μέρα, τα κατάφερε, κύλισε και το ησυχαστήριο ήταν πλέον επιβεβλημένο.


3η μέρα, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ & τριγύρω ποδαράτα.

Ο καιρός, του καιρού και πάει λέγοντας, κάνει τα παιχνίδια του και εμείς προσπαθούμε για το δικό μας παιχνίδι. Μέναμε κοντά στην πλατεία Sultanahmet και η μετακίνησή μας ήταν εύκολη γι΄ αυτά που θέλαμε να ξαναδούμε.

Αν και όλο το βράδυ έβρεχε, το πρωινό ξεκινούσε με μπόλικη συννεφιά, έναν χαμένο ορίζοντα και μια μυρωδάτη μούχλα.

Περιδιαβαίνοντας την υπαίθρια αγορά, κάτω από το Μπλε Τζαμί.

Λίγο μετά, στον Ιππόδρομο με τον Αιγυπτιακό Οβελίσκο (το Στάδιο αυτό ήταν το κέντρο της πόλης για πάνω από 1.000 χρόνια).

Συνέχεια στα σοκάκια, με προτισμό την Κλειστή Αγορά (Kapali Carsi) - Μεγάλο Παζάρι.

Για να μπείς στην Κλειστή Αγορά υπάρχει ενδελεχής έλεγχος (αλλά αεροδρόμιο).

Και αμέσως χάνεσαι στα μικρά δρομάκια που είναι σκεπασμένα με ζωγραφιστές στέγες.

Όντας μέσα στην αγορά και επειδή θα διασχίζαμε χ δύο την Τουρκία, καλού - κακού είπα να βγάλω κάρτα διέλευσης διοδίων για την moto, να᾽χω δηλ. το κεφάλι μου ήσυχο αυτή την φορά.
Ρώτησα που θα την πάρω - έμαθα, στο Ταχ/μείο - στήθηκα στην ουρά,

αλλά δεν έβγαλα άκρη γιατί η απάντηση από τον ᾽᾽γκισσέ᾽᾽ ήταν : έχουμε μόνο για αυτ/τα.
Βρε παιδιά ?
Είναι δυνατόν ?
Όπως γίνεται αντιληπτό, τελικά, πορευτήκαμε χωρίς αυτήν.
Από την άλλη τα διόδια στην Τουρκία, δεν έχουν μπάρα που να ανεβοκατεβαίνει, ούτε και υπαλλήλους σε γκισσέ έκδοσης, παρά μόνον κάμερες ! ! !
Πάντως, μέχρι τώρα που γράφεται το παρών, δεν έχει έλθει καμία ᾽᾽πρόσκληση᾽᾽.
Η βόλτα καλά κρατεί και ο καιρός επίσης.

Ντοντουρμά θέλετε ή δε θέλετε?

Στην Αιγυπτιακή Αγορά (Misir Carsisi) - Αγορά Μπαχαρικών.

Πηγαίνοντας για το Μουσείο της Αθωὀτητας του Ορχάν Παμούκ (από το ομώνυμο βιβλίο του) και με τον καιρό να προσπαθεί να μην κλάψει.

 

[KonstantinosAlyona]

Πω πω, ωραίο οδικό! Μόνο που εμείς θα το κάνουμε σε τέσσερις τροχούς. Κρατάω αναλυτικές σημειώσεις, κι ευχαριστώ προκαταβολικά για κάθε λεπτομέρεια!

 

[themischar]

Να᾽ μαστε, φτάσαμε.

Εδώ εκτείθενται αντικείμενα που άγγιξε η γυναίκα που αγαπούσε και επί τριάντα χρόνια μάζευε ένας άντρας, βρίσκοντας έτσι παρηγοριά για τον χωρισμό τους . . .

Με το που βγαίνουμε έξω από το Μουσείο, μικρός χαμός από τη βροχή. Ερχόμενοι πριν, είχαμε προσπεράσει ενα μοδάτο cafe και πήγαμε για εκεί στα σβέλτα.

Ο καφεδάκος διήρκησε κοντά κανά 2ώρο ! ! !
Μόλις έκοψε, βουρ προς στο γνωστό πεζόδρομο Istiklal . . .

Πλατεία Τακσίμ.

. . . συνέχεια στον πεζόδρομο, Istiklal.

Ένα βαγόνι, παροπλισμένο, του πάλαι ποτέ τραμ.

Ο πύργος του Γαλατά με μπόλικη ουρά στην είσοδο.

Θέα από τη γοητευτική θάλασσα.

Η μέρα αισίως θα έκλεινε με την παρακολούθηση παράστασης (τελετή του Σεμά) των περίφημων Στροβιλιζόμενων Δερβίσηδων.

Κάτι η ζαλάδα από τα στριφογυρίσματα των δερβίσηδων, λέμε τώρα, κάτι η νύχτα που ήλθε, μας έστειλε νωρίς - νωρίς για ύπνο.
Αύριο, θα έχουμε μια πολύ μακρυά μέρα.

 

[themischar]

4η μέρα, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ–KASTAMONU (KAΣTAMONH) & 522 χλμ

https://drive.google.com/open?id=1eshEx4tZv4_RJhFqS4vw4Umq60xUF9mw&usp=sharing

Ο ιμάμης, ο μπαγάσας, ως πρωινός τύπος λάλησε από τις 04.20 πμ και μετά που να ξανακλείσουμε μάτι.
Τελικά, στις 07.30πμ ήμασταν στο δρόμο μπας και γλυτώσουμε, όσο γινόταν, την κίνηση της πόλης αφού θα την διασχίζαμε σχεδόν διαγώνια.
Παρεπιπτόντως λοξοκοιτούσαμε και το υποθαλάσσιο τούνελ "Avrasya" που βρισκόταν πολύ κοντά στο ξενοδοχείο και συνδέει τις δυο πλευρές της πόλης(την Ευρωπαϊκή με την Ασιατική) αλλά φευ δεν επιτρεπόταν για τις mοto !!!
Ο σχεδιασμός εξ´αρχής ήταν να διασχίσουμε χαλαρά όλο τον Εύξεινο Πόντο (καταγωγή γαρ Ποντιακή, με πατέρα από Κερασούντα και μάνα από Τραπεζούντα).
Τα σημερινά χλμ.ενώ δείχνουν βατά, γίνονται πολλά γιατί περνούν μέσα από μικρές πόλεις, χωριά, αρκετά κεφαλοχώρια. Έτσι, η ταχύτητα είναι μειωμένη και χώρια η διαολεμένη κίνηση.

Η πορεία μας για Safranbolu - Σαφράμπολη (έγινε μέσω των αρτηριών E80 & D755).
Σκοπός μας είναι να κάνουμε μια γερή στασούλα, να δούμε παλιά πόλη και νωρίς το απόγευμα προς Kastamonu- Κασταμονή για διανυκτέρευση.

Κάποια στιγμή σταματάμε για να φουλάρουμε με βενζίνη προς 1,10€/ litro και την ισοτιμία του EURκαι TL - Τουρκικής λίρας στο ναδίρ.

Η Safranbolu - Σαφράμπολη η οποία αντλεί το ονομά της από το σαφράνι καθώς ήταν τόπος εμπορικών συναλλαγών και κέντρο για την ανάπτυξη του σαφρανιού και χωρίζεται στην παλαιά πόλη (είναι υπό την προστασία της (UNESCO από το 1994), που είναι χάρμα οφθαλμών και στην νέα πόλη, δηλ. όπως το λέει και η λέξη.

Το τέμενος Κιοπρουλού Μεχμέτ Πασα ξεχωρίζει στην πόλη με τα ανακαινισμένα οθωμανκά σπίτια.

Αφήσαμε έναν γάμο στο λόφο που ήταν σε εξέλιξη . . .

και την παλιά πόλη

και δρόμοοο ...

Φτάσαμε, απογευματάκι, στην KASTAMONU (KATAMONH), ιστορική πόλη της Παφλαγονίας και σε υψόμετρο περίπου 900μ. Μια κωμόπολη με προσανατολισμό στον εναλλακτικό τουρισμό.

και γρήγορα - γρήγορα έξω να χαζέψουμε στην πόλη γιατί ήδη βράδυαζε και συνάμα άστραφτε και βροντούσε.

Πήγαμε μέχρι το τοπικό Γραφείο Τουρισμού, για ... αλλά τέτοια ώρα τέτοια λόγια.

Ευτυχώς το μπουρίνι ξέσπασε όταν, πια εμείς, είχαμε αποσυρθεί.

5η μέρα, KASTAMONU(KATAMONH) – SAMSOUN(ΣΑΜΨΟΥΝΤΑ) & 300 χλμ.

https://drive.google.com/open?id=1SmvcRlhFW25HSrN6G3ZsbX2BQcdZtXxX&usp=sharing

Το πρωί απολαύσαμε ένα θαυμάσιο πρωινό στην εσωτερική αυλή του ξενοδοχείου (που ήταν πρώην χάνι).

Με την αμέριστη βοήθεια του προσωπικού !!! (ναι, έπαιξε και αυτό το σενάριο) φορτώσαμε και βγήκαμε στο δρόμο ξεκούραστοι με προορισμό να περάσουμε μετά από 117 χλμ από την Sinop - Σινώπη.

Όσο προχωρούσε η ώρα τόσο καλυτέρευε και η μέρα.

Η Sinop - Σινώπη είναι μια μικρή παραλιακή πόλη.

Η ολιγόωρη στάση μας ήταν αρκετή για να ξεμουδιάσουμε.
Όντας αρχές μεσημεριού αποφασίσαμε να μπούμε στο δρόμο για τα υπόλοιπα 183 χλμ της ημέρας.
Ο δρόμος από δω και πέρα είναι αυτό που συνηθίζουμε να λέμε, ΟΛΑ τα λ7.
Πως να το περιγράψω?
Kαλοστρωμένος, φαρδύς, με διαχωριστική νησίδα, με σήμανση και να ξεδιπλώνεται δἰπλα - δίπλα στην αύρα της Μαύρης Θάλασσας.

Τα μαγευτικά καλά, του επαρχιακού δικτύου τέλειωσαν αστραπή και η κίνηση της SAMSOUN (ΣΑΜΨΟΥΝΤΑ) πρόβαλε μπροστά μας.

Με τα πολλά σταμάτα ξεκίνα, αφού έπρεπε να διασχίσουμε σχεδόν όλη την πόλη, φτάσαμε στο ξενοδοχείο,

όπου μας περίμενε και μια ομολογουμένως ευχάριστη έκπληξη ! ! !

Με συνοπτικές διαδικασίες, η άπλα του δωματίου έδωσε τη θέση της στην ξάπλα της πισίνας. Με το καταπραύντικό πλατς-πλουτς γρήγορα πέρασε η ώρα και η πείνα μας θέριεψε.
Αποφασίσαμε να πάμε για φαγητό στα πέριξ αφήνοντας τη μεγαλούπολη στην ησυχία της. Γιατί απλά, διασχίζοντάς την,ερχόμενοι, δε μας έκανε κάποιο κλικ, ούτε είχαμε κάποιες πληροφορίες για κανά ουάου της . . .
Ύστερα από αυτή την ανατροπή (δεν ξανάλαχε να μην επισκεφτούμε κέντρο πόλης που να είμασταν και μάλιστα τόσο κοντά !), αγκαρέψαμε το Tripadvisor να μας βρει εστιατόριο.
Αυτό, με τη σειρά του, έκανε για μια ακόμη φορά τον κόπο :

Έεε, δεν ήταν και άσχημα, τί λέτε?

Η νύχτα, με το ερωτεύσιμο φεγγάρι, έκανε την εμφανισή της

και πήραμε ολοταχώς το δρόμο για το κρεβάτι.

 

[themischar]

6η μέρα, SAMSOUN (ΣΑΜΨΟΥΝΤΑ) – TRABZON (ΤΡΑΠΕΖΟΥΝΤΑ) & 325 χλμ.

https://drive.google.com/open?id=1DxZLA5F8RS2z27ROXdtOGspgF0Ar8JYN&usp=sharing

Ξημέρωσε και η ένταση - συγκίνηση για μένα (μπροστά στις χαμένες πατρίδες), της σημερινής ημέρας έκανε την εμφάνισή της από νωρίς.
Με συνοπτικές διαδικασίες και με τον καιρό έτοιμο για ανακάτεμα, ξεκινήσαμε.

Η πορεία μας συνεχίστηκε, σχεδόν, παράλληλα με τη Μαύρη Θάλασσα αλλά σε λιγότερο καλό δρόμο και με αρκετή κίνηση.

Παρέλειψα να αναφέρω, πως μετά την Κωνσταντινούπολη η απουσία μοτοσυκλετών ήταν εμφανής και παραξενεύτηκα όταν ερχόμενος με φόρα από πίσω ενας μοτοσυκλετιστής μου έκανε νόημα να σταματήσω.
Όπερ και εγένετο.
Ήταν, μονάχος, Λετονός στην καταγωγή και ήθελε να μάθει (άν ήξερα τι παίζει) για τα σύνορα Τουρκίας - Αρμενίας που σκόπευε να περάσει την επομένη.
Αγορίνα μου, ό,τι θέλεις.

Ανταλλάξαμε φιλοφρονήσεις και χωρίσαμε.

Μπήκαμε ορμητικά θα´λεγα στην Kesap (Κερασούντα) και κάναμε ένα γρήγορο μεν αλλά καλό έμπα - έβγα.

Τίποτα το ιδιαίτερο δεν ανταμώσαμε σ´αυτή την περαντζάδα και γι´αυτό βγήκαμε στη δημοσιά για τη συνέχεια.

Επιβεβαιώθηκε για μια ακόμη φορά το πάμε παραπέρα, που ξέρεις, μπορεί να είναι καλύτερα και πράγματι αυτό συνέβη,

Λίγα χλμ πριν φθάσουμε στην TRABZON(ΤΡΑΠΕΖΟΥΝΤΑ), σταματήσαμε για ένα προσκύνημα στην ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ Τραπεζούντας, ναός με εξέχουσα θέση τόσο ανάμεσα στα μνημεία του Πόντου όσο και ανάμεσα στα βυζαντινά μνημεία ευρύτερα.

Νέα συγκίνηση και δέος, αφού πρόσφατα έγιναν κάποιες προσπάθειες αναστήλωσής της.
Ο ναός λειτουργούσε ως μουσείο έως το 2013, οπότε μετατράπηκε σε τζαμί. Στο εσωτερικό είχαν γίνει εργασίες για να μην φαίνονται οι βυζαντινές εικόνες. Από το Δεκέμβριο 2017 η τοπική διευθυνση πολιτισμού και τουρισμού αποφάσισε οι βυζαντινές εικόνες να βγουν ξανά στο φως χάρη του ... τουρισμού.

Σε λιγότερο από μισή ώρα, ήμασταν στην πόλη και με το σχετικό ψάξιμο σε μονὀδρομους και πεζόδρομους, γιατί ήταν καρακέντρο, βρήκαμε το ξενοδοχείο.

Αφήσαμε πρόχειρα τα πράγματά μας και κινηθήκαμε αποφασιστικά αφού η ώρα πήγε 16.30μμ και στο καπάκι ήμασταν για,

TRABZON (ΤΡΑΠΕΖΟΥΝΤΑ) – ΠΑΝΑΓΙΑ ΣΟΥΜΕΛΑ & 43χ2 = 86 χλμ.

https://drive.google.com/open?id=1vx-mv_A06MMIlH6U2eymaVKgvSUyTHBs&usp=sharing

Ο δρόμος στην αρχή είναι με διαχωριστική και συνεχίζει διπλής κατεύθυνσης, χωρίς κίνηση αυτή την ώρα, με καλό οδόστρωμα και καταπράσινο περιβάλλον και έναν καιρό πολύ σουρωμένο.

Όσο πλησιάζουμε πιάνει ένα βουνίσιο ψιλόβροχο και μια καταχνιά που σκέπαζε τα σύμπαντα.

Και πάνω που νομίζαμε πως τα είδαμε όλα, σκάει μπροστά μας η ΚΛΕΙΣΤΗ ΕΙΣΟΔΟΣ.
Ναι, ναι, η Παναγία Σουμελά ήταν ΚΛΕΙΣΤΗ λόγω εργασιών έτσι γράφανε απ´έξω και έτσι μας είπε ο φύλακας και βέβαια ούτε ψυχή τριγύρω.

Το κλειστό,
μας έγινε ΘΕΟΚΛΕΙΣΤΟ όταν από την πολύ ομίχλη δεν μπορούσαμε να αντικρύσουμε ούτε το κτίσμα ! ! !

Μαύρισε η ψυχή μας, τι να λέω τώρα.
Η μάπα μας σκέβρωσε και το μυαλό σάλταρε.
Τα νεύρα τσατάλια και η λαλιά μας άφαντη.
Ρίξαμε ένα τελευταίο βλέφαρο στο πανέμορφο τοπίο,

μαζέψαμε τα βρεγμένα μας, που λένε, και όπου φύγει - φύγει.

P.S. : Πρόσφατα διάβασα πως οι εργασίες τελειώνουν και τον προσεχή Μάϊο ᾽19 θα ανοίξει (βέβαια, έχει ειπωθεί και άλλες φορές αυτό).

Γυρίσαμε, πίσω, στην Τραπεζούντα κοντά στο σούρωπο λυπημένοι και κουρασμένοι καθόλου σωματικά αλλά ψυχικά άστα να πάνε . . .
Το γιατί ρε γμτ, πήγαινε κι´ερχότανε.
Γιατί ?
Λίγο αργότερα βγήκαμε να δούμε την πόλη και να ξεδώσουμε με το φαγητό.

Και να´σου, να μην περιγράφω άδικα τώρα, ο γνωστός μας.
Σιγά που θα´λειπε απ´εδώ, όταν αυτή η πόλη ήταν το αρχικό του ορμητήριο για . . .

Με τη διάθεση μας, σήμερα, να έχει πιάσει πάτο, αποσυρθήκαμε.


7η μέρα, TRABZON (ΤΡΑΠΕΖΟΥΝΤΑ) – BATUMI (ΓΕΩΡΓΙΑ) & 294 χλμ.

https://drive.google.com/open?id=1u9GlrlYS8tLmGYhLqA8EHJ5dWJqJpe1n&usp=sharing

Το να διανυκτερεύεις στο κέντρο μιας μεγαλούπολης έχει τα καλά του βέβαια αλλά έχει και άλλα τόσα κακά, όταν μάλιστα είναι και Κυριακή.
Είχε πάει η ώρα 02.00 το πρωί και ο ύπνος δεν ερχόταν με τίποτα. Από τη μιά το προ ολίγων ωρών χουνέρι και από την άλλη το έξωθεν σούρτα φέρτα και πήγαινε λέγοντας . . .
Επιτέλους, ήλθε το χάραμα μαζί με τη βραχνάδα του Ιμάμη στην διαπασσών που στ´ αυτιά μας έφτανε σαν το αλησμόνητο στρατιωτικό παράγγελμα "ἐγέρθητι".
Αυτό κάναμε και μείς, αλλά με την ησυχία μας.
Αγάλι - αγάλι σηκωθήκαμε, πήραμε ένα χμμ πρωϊνό για τα γούστα μας και αποχαιρετήσαμε την πολύβουη πόλη

με προσανατολισμό (με μια μικρή παράκαμψη) τη γραφική λίμνη UZUNGOL, στα 97 χλμ.

Άξιο κάθε λόγου, το θέρετρο της επαρχίας Τραπεζούντας.

Εδώ, εγώ δε θα πώ τίποτα.
Τα λέει όλα, νομίζω, η πινακίδα.

Ο δρόμος συνεχίζει παράλληλα με τη Μαύρη Θάλασσα και είναι εξαιρετικός.
Η κίνηση, επίσης, είναι λιγοστή τηρουμένων των αναλογιών.

Τα χλμ έφυγαν ξέγνοιαστα και τα σύνορα με τη Γεωργία είναι πια κοντά.
Τα πάσης φύσεως φορτηγά και νταλίκες είναι παρατεταγμένα στα δεξιά του δρόμου

και περιμένουν καρτερικά στην ατέλειωτη ουρά τους.

Κι´έγώ, παρακάπτoντας, καρφώθηκα ανάμεσα τους εν μέσω ουκ ολίγων μουρμουρητών.

Την "μαγκιά " μου (σιγά την μαγκιά) την πλήρωσα και με το παραπάνω κατά την είσοδό μας στη Γεωργία.

Αβάσταχτη η ταλαιπωρία μεσημεριάτικα, με ζέστη και όλα τα συναφή που ειλικρινά χαλιέμαι να περιγράψω.

Συνολική καθυστέρηση δυόμιση ωρών για να μας επιτρέψουν, επιτέλους, την είσοδο.
Ο λόγος ?
Δεν ταυτιζόταν, βρέέέ τί λέτε τώρα, ο αριθμός κυκλοφορίας στην πινακίδα με την Άδεια κυκλοφορίας.

Ως γνωστό, στις παλαιές Άδειες κυκλοφορίας των moto, υπήρχε - υπάρχει π.χ το Ι Ι Χ 0123 (τετραψήφιος αριθμός)& που βεβαίως δεν υπάρχει στην πινακίδα π.χ Ι Ι Χ 123 (τριψήφιο)!!!
Την πάτησα και χοντρά μάλιστα, γιατί σε παλαιότερα ταξίδια μόνο στην Τουρκία είχα "θέμα" αλλά λυνόταν πολύ γρήγορα και από την άλλη, κάπου αλλού, δεν μου είχε τύχει κάτι αντίστοιχο.
Σωστά, θα μου πείτε, πάντα υπάρχει η πρώτη φορά !

Tips : Φίλες & φίλοι αγαπημένοι, αν ακόμη έχετε παλαιά Άδεια κυκλοφορίας, πηγαίνετε και αλλάξτε την, δεν κοστίζει τπτ. Ναι πήγα εκ των υστέρων (αφού επέστρεψα) και την άλλαξα.

Ουφφφ, η νέα Άδεια που εκδίδεται σ´αντικατάσταση, δεν το έχει το ρημαδό 0 .

Και επειδή, στην τελική,ποτέ δεν ξέρεις?
Ποιός ο λόγος να μην είσαι ετοιμοπόλεμος?

Για την είσοδό στην Γεωργία χρειαζόμασταν, Διαβατήριο και για την moto την Άδεια κυκλοφορίας και να βγεί (επι τόπου) μια πρόσθετη ασφάλεια των 10 ή 20 ή 30 ημερών, ευτυχώς με μικρό κόστος, γιατί δεν ισχύει η γνωστή πράσινη κάρτα.
Έβγαλα, βάσει των υπολογισμένων αναγκών μας, μια των 30 ημερών με κόστος 35.00 GEL δηλ. περίπου 12.00€.

Μιας και η παραμονή μας - στάση σ´αυτά τα σύνορα ξεπέρασε κάθε προηγούμενο, φουλάρισα και με βενζίνη προς 0,76 €/litro.

Με αυτά και με εκείνα, πάει ο συνολικός προγραμματισμός της ημέρας, αυτολεξεί περίπατο.
Η άφιξη στο Batumi, από χαλαρά αργά το μεσημέρι, έγινε απόγευμα.

Συνεχίζεται . . .

 

[fenia42]

Είστε πολύ όμορφο ζευγάρι! Γεροί να είστε να γυρνάτε μαζί την υφήλιο.

 

[travelbreak]

Περιμένω με ανυπομονησία την περιγραφή σου στη διαδρομή από το Ushguli στο Κουτάισι. Εμείς την κάναμε ανάποδα με αυτοκίνητο και υποφέραμε.

 

[themischar]

Πω πω, ωραίο οδικό! Μόνο που εμείς θα το κάνουμε σε τέσσερις τροχούς. Κρατάω αναλυτικές σημειώσεις, κι ευχαριστώ προκαταβολικά για κάθε λεπτομέρεια!

Σημασία έχει το ταξίδι και μετά το αν είναι με 2-4 ρόδες ή με τα ποδαράκια μας !
Καλή οργάνωση και εξυπακούεται το στη διάθεσή σας για επιπλέον πληροφορίες.

 

[themischar]

Είστε πολύ όμορφο ζευγάρι! Γεροί να είστε να γυρνάτε μαζί την υφήλιο.

Σ᾽ευχαριστούμε πολύ.
Είθε, κανένα από τα ονειρεμένα σου να μη μείνει ανεκπλήρωτο.

 

[themischar]

Περιμένω με ανυπομονησία την περιγραφή σου στη διαδρομή από το Ushguli στο Κουτάισι. Εμείς την κάναμε ανάποδα με αυτοκίνητο και υποφέραμε.

Α α α, κατάλαβα !!! Περάσατε μια αλησμόνητη διαδρομή, ακόμη και αν ήσασταν με 4χ4.
Το δικό μας πέρασμα που ακολουθεί, οσονούπω, ήταν επίσης φανταστικό απο πολλές πλευρές.

 

[travelbreak]

Α α α, κατάλαβα !!! Περάσατε μια αλησμόνητη διαδρομή, ακόμη και αν ήσασταν με 4χ4.
Το δικό μας πέρασμα που ακολουθεί, οσονούπω, ήταν επίσης φανταστικό απο πολλές πλευρές.

Έχω γράψει τα πάθη μας εδώ στο φόρουμ στην αντίστοιχη ιστορία μου.