Γουατεμάλα Κόστα Ρίκα Μεξικό Μπελίζ Ονδούρα ταξιδι στη Κεντρικη Αμερικη.. μια.. Γουατεμαλα και απο εμενα

[LULLU]

.. τελικα σηκωθηκα στις 6 και αποφασισα να επισκεφτω το χωρο οπου φροντιζαν τα ιγκουανα , κατι σαν nursery και που βρίσκονταν στο χωρο του ξενοδοχειου.Η βροχη ειχε σταματήσει και εγω πηρα το δρομακι για τη πρωινη μου περιηγηση. Η επιγραφη ..only with the guide μου εκοψε τη φορα και τη ορεξη. Γυρισα πίσω , στη βεράντα συναντησα το Νωντα και βαλθικαμε να φωτογραφίζουμε καθε τι που πετά , που κινειτε απο δενδρο σε δενδρο. Ανυπολιγιστος αριθμος τουκανων, παπαγαλων και άλλων πτηνων.. Μας εκοψε λιγουρα, αλλα τζιφος για πρωινο...ειναι ενωρις μαμ..λενε..Ενωρις -ξενωρις πεινω σαν λυκος...αλλα ουδωλως συγκινηθηκαν , με βλεπουν και τροφαντουλα οποτε θεωρησαν οτι αντεχω!!
Παρολιγον να μεινουμε νηστικοί, τοσο αργησε το πρωινο, ισα που προλαβαμε να φυγουμε για τι αλλο? μα για μια ακομη αρχαια πολη των Μαγια τη Caracole που πηρε τη θεση στο εκδρομικο προγραμμα αντι της μπλε τρύπας...
Δεν θα αφησουμε πετρα στη πετρα.., πολυ ιστορια παιδακι μου λεει ο Νωντας...κακο θα μας εκανε δηλαδη ενα μπανακι στη μπλε τρυπα? τοσες αρχαιες πολεις ειδαμε!!
Μπανακι στη μπλε τρυπα δεν καναμε , μπανιο ομως με βροχινο νερο που ασταματητα επεφτε καναμε που το ευχαριστηθηκε το κοκκαλακι μας....
Με το που φυγαμε λοιπον με το νεο τζιπ με τα φιμε τζαμια που μας δινουν στα νευρα γιατι δεν μπορουμε να φωτογραφίζουμε, πηραμε ενα χωματενιο δρομο για Caracole. Το νερο που επεφτε συνεχως δημιοργησε λασπες και λακουβες και το τζιπ αρχισε να γλυστρα απότομα και επικινδυνα μεχρι που σταματησε σε μια ανηφορα αρνουμενο να υπακουσει στις επιδεξειες κινησεις του οδηγου...
-Μωρε ολοι οι διαμονες συνωμοτουν ρε Μαρία να μην δεις το Caracole..
Κατεβειτε να σπρωξτε βρε!! Τι να σπρωξεις και που να πας δηλαδη, ενα βημα μπρος και δεκα κολοτουμπες πισω...Οι κυρίες δεν ηθελαν να πατησουν τα solomon στη λασπη και εμειναν στο τζιπ αναλαμβανοντας να τροφοδοτουν με καφε εμας τους δουλους που θελησαμε να προσπαθησαμε να διορθωσουμε το τζιπ η τουλαχιστον να προσπαθησουμε...Μετα απο καμμια ωρα σκαει μυτη ενα μικρο αμαξι αγροτικό οδικης βοηθειας.. Οι μηχανικοι μπηκαν κατω απο τη καροτσα δουλευαν καμμια ωρα αλλα τιποτα...νεκρα..νεκρα... Ο ξεναγός αποφασιζει να μας φορτωσει στη καροτσα να μας μεταφερουν καπου και να ελθει αλλο αυτοκινητο να μας παραλάβει. Εκεινος και ο οδηγός θα εμεναν κοντα στο χαλασμενο τζιπ..για να το προσεχουν..Οι πιο ευθραστες κορασίδες στριμωχτηκαν στη καμπίνα του αγροτικου μην τυχον και βραχει ο κ..λος και οι αλλοι καρατσοδα μαζι με τους μηχανικούς. Το τι βροχη φαγαμε δεν περιγραφεται αλλα το καταφχαριστηθηκαμε τετοια μαζοχα παι ελεος!!!
Φτασαμε στο Blaucaveavx lodge ( η καπως ετσι τελος παντων.. θα μου πειτε ..δεν τα διαβάζεις απο το σημειοματαριο? ε και ? μετα απο τοσο καιρο δεν θυμαμαι και παιζει πως ουτε και εγω βγαζω τα γραμματα μου) σε ενας καταπληκτικος χωρος κρυμμένος μεσα σε ψηλα δενδρα, ξυλινες στρογγυλές καπανες και ενα ποτα μι κατω που σχηματιζει 5 καταρραχτες.. ιδιοκτησίας τινος λέτε? Του Κοπολα...του γνωστου σκηνοθετη..α βρε χρήμα!!!!
Σε μια λιμνουλα με χρυσοψαρα ξεπλυναμε τις μποτες απο τις λασπες και ανεβηκαμε στη καφετερια. Χαμηλός φωτισμός, η βροχη να βαρα τα τζάμια, παντου γυρω αφισες και εικονες απο τα εργα του Κοπολα , το τζακι βγαζει μια ζεστη θαλπορη και στο βαθος ενα μαγαζακι με πολλα καλουδια..Ηπιαμε καφε,και τη πεσαμε στο τσιπουρα και τους ξηρους καρπους που ειχε μαζι της η Μαρία, ετσι να πανε κατω τα φαρμακια που δεν ειδαμε τον αρχαιολογικο χωροκαι ετσι ζαλισμενοι ξεσπασαμε στο μαγαζί που αδειασε μεχρι να πεις κυμινο περιμενοντας να ελθουν να μας μαζεψουν.. Θα πρεπει να περασε κανενα 3ωρο αν και δεν μας πειραξε ουδολως ουτε το θεωρησαμε χασιμο χρονου..
Γυρισαμε στο San Ignacio και ο Fedelio αμετι μου χαμετι μου να μας παει ντε και καλα σε μια αλλη αρχαιολογικη πόλη..ετσι να μην χασουμε τις ανασκαφες! Ευτυχως ειναι κοντα πανω σε ενα λόφο και ακουει στο ονομα..CHALPECH..που κανεις δεν γνωριζει γιατι δεν την επισκεφτονται ποτε και κανεις..μονο εμεις προκόψαμε παλι!!!!
Αντε τωρα να συρθουμε πανω στο λοφο μεσα στη ζουγκλα σκονταφτοντας στις τεραστιες ριζες που εξεχουν στο χωμα.
Τα τειχη, οι κολωνες συγκρατουνται στη θεση τους απο το αγκαλιασμα, το μπερδεμα ριζών και χωματος... μην τολμησει κανεις να τραβηξει καμμια πετρα !!χαθηκαμε!!!!!!! και δεν ειμαστε Ιντιανα Τζοουνς να τη βγαλουμε καθαρη!!!!! Ξαφνου ορθωνεται μπροστα μας ενα 7οροφο κτισμα κατι σαν ανακτορο "η καστρο ... Μονο τα τελευταια 3 επιπεδα εχουν αποκατασταθεί (τα κατω ειναι ακομη θαμενα στο χωμα) και εντπωσιαζεται κανεις απο την αρχιτεκτονική των διαδρόμων , των αυλών, των δωματίων αλλα και του αποχετευτικου συστηματος..( ακομη και οι μαγια φροντιζαν το σκ..το τους) Η υγρασία , η μουχλα εκανε το χρέος της..δεν αφησε τιποτα αναγνωρισιμο οσο αφορα τις χρωματικες επιλογες ..σοβαντισματος.. Το κοκκινο και το μπλε ηταν τα αγαπημενα χρωματα των Μαγια και μονο σε ενα μικρο δωματιο -κρεβατοκαμαρα πριγκιπισσας αχνοφαινονται λιγο...Σε αυτο το ανακτορο πρεπει να ζουσε ο αρχοντας της πόλης , ο βασιλιας ο οποιος ειχε πολυ καλες διπλοματικές σχέσεις με το βασίλειο του Τικαλ τουλαχιστον στη αρχη, γιατι αργοτερα οι σχεσεις με Τικαλ διεκοπησαν και το βασιλειο στραφηκε αλλου για αλλους συμμαχους που τους βρηκε στο βασιλειο της Caracol. Εδω οι αρχαιολογοι βρηκαν πολλα ανθρωπινα οστα θαμμενα στο χωμα , ενα μεγαλο αριθμο μονο απο δεικτες δεξιας χειρος και υποθετουν οτι ανηκουν σε ανθρωπους που τολμησαν να κλεβουν, συνεληφθησαν και η ποινη ηταν ο ακρωτηριασμος του δεικτη....(να γλυτωναν αραγε το υπολοιπο χέρι?)
Αναμεσα επισης στα ευρηματα ηταν και πολλοι σπονδυλωτοι κοχλύες δειγμα εμπορικής αξίας και συναλλαγης με άλλες πόλεις..
Διασχίζοντας τους στενούς υγρούς διαδρόμους περνόντας απο τα μικρά υποστεγα και ακουγοντας το ξεναγό να αναλυει με δεος για τη ζωη και τη φιλοσοφία των Μαγια , μια ανατριχίλα πλημυριζει το κορμι μου.. Καθε φορα που τελειωνει τη ξεναγηση ο Fidelio δεν ξεχνα να μας υπενθυμίζει πως οι προγονοι του ειχαν ικανοτητες να προβλεπουν το μελλον.. νατας μας!!! για πες για πες!!!!
Πιστευαν λοιπον οτι η ζωή ειναι ενας κυκλος που επαναλαμβανεται καθε 26000 χρονια και αρχιζει ενας νεος κύκλος. Το 2012 , (για δες τωρα ΣΥΜΠΤΩΣΗ ??) (κατι σαν δευτερα παρουσια που οι δικοι μας θρησκοφιλοσοφοι λενε πως θα ελθει το 2018 οπως και ναχει θα ειμαστε ζωντανοι μεχρι τοτε !) τελειωνει λεει ο 4ος κυκλος και θα αρχισει ο 5ος οπου θα επικρατησει η αγαπη, η λογικη, ο ανθρωπος θα δει τα λαθη του , τις αδυναμίες , τα μιση του και θα αλλάξει πορεία, θα τελειωσει η σκοτεινη πλευρα του κυκλου και θα ελθει η λαμπερη, η φωτεινη πλευρα...μακαρι...
Διαβαζοντας το ημερολογιο μου, σημερα , ανακαλυπτω πως τωρα ζουμε τη σκοτεινη πλευρα, βλέπουμε τα λαθη μας, τις μαλ..ες μας, τωρα μενει να δουμε αν το 2012 θα αποφασισουμε να στειλουμε στο διαολο αυτους που μας κυβερνουν πιστα λεει για το καλο μας, να αντιδρασουμε σε οτι μας πασσαρουν σαν αυτονοητο ηθικο και νομιμο, να απαλλαγουμε απο τα λαμογια και τους δηθεν...αντε σταματω..πολυ στη πολιτικοανταρσια το ριχνω.. .....Η Μαριετα αρχισε ενα καταιγισμο ερωτησεων και αλλο που δεν ηθελε και ο Fidelio να αρχισει και να μην σταματα...Επιτελους ολες οι αποριες και οι ερωτησεις της Μαριετας, απαντηθηκαν ικανοποιητικα αλλιως δεν θα φευγαμε απο εκει, και γυρισαμε ολοι μα ολοι ικανοποιημενοι στο ξενοδοχειο να μαχεψουμε τις βαλιτσεςκαι να παρουμε των αματιων μας για τα συνορα Γουατεμαλας....

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 8
• 9
• 10
• 11
• 12
• …

  Go to chapter

  Go
• 26

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 10 of 26

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[xenos]

LULLU ελπιζω να μεγαλωσουνε τα γραμματα γιατι διαβαζω την ιστορια με μικροσκοπιο.

 

[ΕΡΣΗ]

Ουφ! Πολύ στενόχωρα ξεκινά το ταξίδι!
Άντε να δούμε!

 

[getxowoman]

Συμφωνω με xenos, αλλα ανυπομονω για τη συνεχεια στην ΚΑ!

 

[renata]

help!!!!!

 

[LULLU]

βρε τι σβελταδα ειναι και αυτη,.. ενω βρισκομουνα στη επεξεργασια ειχατε κιολα απαντησει... γρηγορα πιστολια ειστε.. να τωρα ειναι μεγαλυτερα ..

 

[xenos]

Τελειος ο προλογος και με απροοπτα που ευτυχως λυθηκαν γρηγορα.

Θα συμφωνησω μαζι σου οτι ο Νοεμβριος ειναι ενας απο τους καλυτερους μηνες για ταξιδι.
Εγω βαζω και τον Φεβρουαριο μεσα.
Περιμενω συνεχεια τωρα που τα γραμματα μεγαλωσανε

 

[pattyyy]

Ξεκινάς το γράψιμο όμορφα και μελαγχολικά! Περιμένω ανυπόμονα τη συνέχεια!

 

[LULLU]

Τελικά ,είχε απόλυτο δίκιο η Ολυμπία στην κριτική της για τους Ισπανούς, ότι δηλαδή, είναι αγενείς, μονόχνωτοι έως κακοί… αφιλόξενοι…..
Οι ιπτάμενες συνοδοί, γριές κακάσχημες ,δεν ανταποκρίνονται φυσικά στα πρότυπα της σπανιόλικης ομορφιάς , άσε που δεν μιλούν και άλλη γλώσσα …δεν ξέρω αν γνώριζαν ,πάντως δεν μιλούσαν. Μεταξύ ύπνου και ξύπνιου είδαμε και καμιά ταινία που μάλλον δεν μου κέντρισε το ενδιαφέρον αφού ούτε το όνομα εκτός από την πλοκή δεν θυμάμαι…, αλλά τώρα που το ξανασκέφτομαι λες να φταίει το πρώιμο αλτζχαιμερ? Λες? Μπορεί… ωχ καΐλα μου..
Φτάσαμε MEXICO CITY απόγευμα 5.30, με μια διαφορά 8 ωρών από την Ελλάδα….
Οι Μεξικανοί καμιάς ιδιαίτερης ομορφιάς, απόγονοι της ιδιαίτερης φυλής που γνωρίζομε ,είναι κοντοί, μακροπρόσωποι μαυριδεροί, με πολλά ασημικά στολίδια και τζέρτζελα φορτωμένοι και βεβαίως δεν ομιλούν άλλη γλώσσα πλην της δικής τους.
Σε ένα fast food του αεροδρομίου, ξεκουράσαμε τα πόδια μας που είχαν γίνει προζύμι από το οίδημα, απολαμβάνοντας την πρώτη εξαίσια θεϊκή μα την αλήθεια φρουτοσαλάτα ,που αργότερα καθιερώθηκε σαν κύριο πιάτο μας….
Για 4 ώρες μείναμε καθηλωμένοι περιμένοντας την πτήση για Κανκουν…και από εκεί έχει ο Θεός….
Ευτυχώς ο καλός θεούλης με βοήθησε και κοιμήθηκα κατά τη διάρκεια όλης της πτήσης. Έτσι όταν μετά από 2 ώρες προσγειωθήκαμε στο κανκουν είχα ανακτήσει δυνάμεις και υπομονή για τα άλλο δίωρο ταξίδι με τζιπ .Το Κανκουν, έτσι αμερικανοποιημένο τουριστικά , από επιλογή ούτε που το πλησιάσαμε Οι βαλίτσες μας και εμείς οι μισοί αγουροξυπνημένοι και οι άλλοι σε νιρβάνα, μόλις βρήκαμε το οδηγό μας μπήκαμε όπως όπως στο πούλμαν για τη νυχτερινή διαδρομή ως το loslirios στην TULUM …Είχε πάει πια 2 το πρωί όταν φτάσαμε…Ο νυσταγμένος φύλακας μας άνοιξε μια κατασκότεινη ρεσεψιόν κακής ώρας, που προκαλεί τα αρνητικά σχόλια ορισμένων της παρέας…, που έτσι νυσταγμένη που ήμουν δεν σχολίασα αλλά τα κατέγραψα…, για να θυμηθώ να βάλω τις φωνές αύριο, ήξεραν ότι ερχόμασταν σε τοπικά λοτζ στη παραλία ., τα είχαν επιλέξει και υπερψηφισει..τι περιμένουν πενταστερο??,
Είδαμε και επάθαμε να συνεννοηθούμε με τον δύστυχο άνδρα οποίος μας κοίταζε σαν να έβλεπε εφιάλτη, ότι οι Ισπανοί ξανάρχονται αν και γνώριζε ότι είχαν ξεκουμπιστεί προ πολλού ανεπιστρεπτί ….μας έδωσε κλειδιά και μισοκοιμισμένοι τσουλώντας τις βαλίτσες στα αμμώδη στενά, φτάσαμε στην καπάνα μας….
Παρά την κούραση η επιθυμία ενός ντους ήταν εντονότερη και εγώ φρεσκαρισμένη φρεσκολουσμένη και μην έχοντας καθόλου όρεξη για ύπνο ,η διαφορά ωραρίου βλέπεις, αποφάσισα να φτάσω στην παραλία.
Ούτε που σκέφτηκα τις οδηγίες του οδηγού, και έφυγα για νυχτερινή περιήγηση….
Από ότι μπορούσα να δω βοηθούμενη από το φως του φακού μου, διαπίστωσα ότι το ξενοδοχείο αποτελείται από δίπατες καπανες πάνω στην άμμο περιτριγυρισμένες από μικρούς ιδιωτικούς κήπους με ταράτσα ή αυλή ανάλογα, με κρεμασμένες αιώρες ,και μονοπάτια που οδηγούν στη παραλία….το μόνο που δεν είδα ήταν ο τοίχος πού παραλίγο να πέσω πάνω του, τι παραλίγο δηλαδή που τσακίστηκα με σιωπηλό, βουβό πόνο ,μη γίνω και ρεζίλι ξυπνώντας κανένα νυχτιάτικα, τοίχος υποτίθεται προστατεύει το ξενοδοχείο από το νερό η τους κλέφτες?????
Ο θόρυβος των νερών της καραϊβικής φτάνει στα αυτιά μου σαν τραγούδι ..και το ζεστό νερό χαϊδεύει τα δάχτυλα μου…ενθουσιάζομαι και θέλω να μοιραστώ αυτή τη στιγμή…και ποιος έρχεται στο νου μου ?ο μαλ…μην το πω και το διαγράψουν…
9 /11/2007
Πρωί ξύπνησα στις 6 έκανα ένα κρύο καφέ, πήρα παραμάσκαλα τις μηχανές και κατέβηκα πάλι στη παραλία για φωτογραφικό σαφάρι. .Η άμμος να λαμπιρίζει ,το κύμα να σκάει κουβαλώντας κομμάτια από τον κοραλλιογενή βράχο που είναι απέναντι, οι φοίνικες να φτάνουν ως το σημείο που σκάει το κύμα γέρνουν τα κλαδιά τους αγγίζοντας το νερό σαν σε μια βαθιά υπόκλιση. ,ένα αεράκι να δροσίζει το πρόσωπο που μόλις ο ήλιος έκανε την εμφάνιση του ,έδωσε τη θέση του σε μια καυτή μέρα..
Γύρισα στο δωμάτιο και οι κοπέλες ήταν έτοιμες για να πάμε για πρωινό. .φρούτα , χυμό ανανά ,γιαούρτι ,φέτες του τοστ με μέλι και βούτυρο ,αλλά και για αυτούς που ήθελαν κάτι πιο λαδερό ,μπέικον και ομελέτα…. ,μπλιαχχχχ διώχνω την αναγούλα…
Περνώντας από την ρεσεψιόν, ανακαλύψαμε ένα τύπο που έψαχνε 8 τουρίστες…ούτε όνομα ούτε από πιο γραφείο τίποτα ..έτσι στη τύχη…. …ευτυχώς δεν υπήρχε και λαοθάλασσα τουριστών οπότε αποφασίσαμε ότι εμείς πρέπει να ήμασταν το τυχερό γκρουπ … παίξαμε ρουλέτα και κερδίσαμε ένα Νατσο…ξεναγό πραμα, άσε πραμα και τούτος.. Έτσι προστέθηκε και ο Νάτσο στην παρέα. .
Η σημερινή μας ξενάγηση ξεκινά από την COBA ,μια αρχαία πόλη των Μάγια 800-1100πχ,και που θα αποτελέσει την πρώτη μας επαφή με την ιστορία και κουλτούρα αυτής της φυλής…μιας φυλής με πλούσιο πολιτισμό που δοκιμάστηκε σκληρά από τους Ισπανούς κατακτητές οι οποίοι διέλυσαν με μια απίστευτη βαρβαρότητα ,,εξαφάνισαν κείμενα ,γραφές και έργα που εξηγούσαν δικαιολογούσαν την ύπαρξη τους, την κουλτούρα τους.. Είναι μια περιοχή μέσα στη ζούγκλα. .δένδρα ψηλά που νομίζεις αγγίζουν τα σύννεφα, τα μονοπάτια σε οδηγούν στα διάφορα πέτρινα κτίσματα σε σχήμα πυραμίδας που σε καθηλώνουν από την τεχνική και τη δομή τους. Περπατήσαμε αρκετά ,αν και η Όλγα με την Αγγελική προτίμησαν καροτσάκι-ποδήλατο με ποδηλάτη παρακαλώ…, μην τυχόν και ιδρώσει ο μεταξένιος. κ..λος.. Κυνηγημένοι από τον ήλιο που παρόλο τα τεράστια δένδρα με το πυκνό φύλλωμα ,οι αχτίνες του δεν μας άφησαν λεπτό ,όπως λεπτό δεν μας άφησαν και τα κουνούπια που σε αυτή τη χώρα έχουν το μέγεθος του περιστεριού, αλλά ουχί την αθωότητα των ..φτάσαμε ενθουσιασμένοι και με ανοιχτό στόμα αντικρίσαμε μια πανύψηλη πυραμίδα…η NOHAH MAL…με τα μισοπρασινισμένα σκαλοπάτια της, σημείο των καιρών, μας προσκαλεί να τολμήσουμε να πατήσουμε πάνω της και να μας μεταφέρει στην κορυφή μιας άλλης εικόνας και σε μιας άλλης εποχής ζωής…Πως θα βγω γαμωτο εκεί απάνω???????? Εμένα από τώρα μου κόπηκε η ανάσα ,μόνο ίλιγγο δεν έχω βλέποντας τους άλλους τουρίστες πιασμένους από το τοποθετημένο σκοινί καταμεσής και άλλοι να ανεβαίνουν με τα γόνατα και να κατεβαίνουν με τον κώλο…Σίγουρη ότι η Μαριέττα και η Μαρία θα τολμούσαν ,είπα και εγώ ,άντε κουνήσου και εσύ και απέδειξε ότι το χάσιμο βάρους αυτού του καλοκαιριού ,κάπου πρέπει να σε έχει ευνοήσει και να μην τα φτύσεις όπως πέρυσι στο Μπουτάν…Μ ε την γλώσσα εξω και με την ανάσα να μην βγαίνει πια, πάτησα το πόδι μου στην κορυφή.., και η ανάσα κόβεται εντελώς από το μεγαλείο που αντικρίζω. .Κάτω απλώνεται η πυκνή καταπράσινη ζούγκλα που μέσα της κρυβόταν φυλαγμένη για αιώνες , όλη η ιστορία της φυλής των Μάγια….Το βλέμμα ανακαλύπτει σκορπισμένα και άλλα χτίσματα όπως το LongutoPinturan,και to GruppoMacanxa. Όλα αυτά τα πέτρινα ευρήματα καλά διατηρημένα μαρτυρούν την παρουσία πολιτισμού χρόνια ..αιώνες πριν. .Η ζέστη και η υγρασία κάνουν έντονη την παρουσία τους….αλλά δεν μας εμποδίζουν από την φωτογραφική μανία που έκανε τις μηχανές να πάρουν φωτιά…Το κατέβασμα πιο δύσκολο γιατί τα σκαλιά γλιστρούν και προσευχόμαστε να μην γίνουμε θέαμα διασκέδασης ,στα δεκάδες ζευγάρια μάτια που μας παρακολουθούν από κάτω…. Μπράβο ρε Μουλου….τα κατάφερες…
Μεσημεράκι γυρνάμε στην Tulum μια παραλιακή πόλη στη αγκαλιά της καραϊβικής ….Στη κεντρική πλατεία κάναμε επιδρομή στην τοπική κουζίνα ..στα τάκος, με κοτόπουλο η ψάρι και πνίξαμε την δίψα μας με μια παγωμένη αλλά ανούσια μη αλκοολούχα μπύρα....οι ανυπόμονες της παρέας μασουλώντας ξεχύθηκαν στα μαγαζάκια για να ταΐσουν την πείνα τους για ψώνια πριν αρχίσει η ξενάγηση στα ερείπια της Tulum...

 

[ΕΡΣΗ]

Τέλεια! Για να δουμε και το πυραμιδοκατέβασμα!

 

[LULLU]

η παραλία Los Lirios

 

[LULLU]

τα μονοπατια του Λιριος...