Γουατεμάλα Κόστα Ρίκα Μεξικό Μπελίζ Ονδούρα ταξιδι στη Κεντρικη Αμερικη.. μια.. Γουατεμαλα και απο εμενα

[LULLU]

Copan .. αρχαιολογικός χώρος ,ένα μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς σύμφωνα με τη λίστα της Unesco .. και όχι άδικα!!!
Από αρχαιολογικά κεραμικά ευρήματα έχει αποδειχτεί ότι η κοιλάδα Copan είχε κατοικηθεί από το 1200 πχ και ίσως ακόμη ενωρίτερα. Αναδείχτηκε στην πιο ισχυρή πόλη Μάγια με τεράστια δύναμη στη περιφέρεια αυτή, αν και το 738 ηττήθηκε από τους γείτονες Quiriguaοι οποίοι συνέλαβαν το βασιλια τους ονόματι ( δύσκολο και στη γραφή και στην ανάγνωση) UaxaclajuunUbaah και τον αποκεφάλισαν . Και δεν ήταν ο μόνος βασιλιάς που κατέληξε δολοφονημένος, την ίδια τύχη είχε και ο Rabbit που έπεσε στα χέρια των Μάγια του Caracol και φυσικά και εκείνοι που έπεσαν στα χέρια των υπηκόων , απλών πολιτών όταν ξύπνησαν και αντιλήφτηκαν πως ο άρχοντας- βασιλιάς δεν είναι θεός, δεν είναι τίμιος και πολύ περισσότερο δίκαιος επαναστάτησαν και χύθηκε πάρα πολύ αίμα μέχρι τον αφανισμού του πολιτισμού αυτού..
Παρά λοιπόν την ήττα που υπέστησαν δεν το έβαλαν κάτω και άρχισαν να κτίζουν τις πιο όμορφες δομές και βασιλικάκτήρια που σήμερα θαυμάζονται από όλο τον κόσμο . Μπορεί η πόλη να γέμισε μνημεία και ανάκτορα, όμως ο πληθυσμός της άρχισε να μειώνεται σημαντικά κατά τον 8 και 9 αιώνα και μέχρι τη άφιξη των Ισπανών το 16 αιώνα η πόλη είχε εντελώς εγκαταλειφτεί και μόνο στα διπλά χωριά υπήρχαν σημεία ζωής.. όπου αργότερα και αυτοί οι λιγοστοί αγρότες εγκατέλειψαν τα χωριά τους και όλη η κοιλάδα παραδόθηκε στα χέρια( η καλύτερα στις ρίζες και φύλλα) της ζούγκλας που έθαψε και διατήρησε τα μνημεία καλά στο κόρφο της μέχρι το 1576 που πάτησε το πόδι του εδώ ο Diego Garcia de Palacios. Πέρασαν αρκετά χρόνια , μέχρι την άφιξη του Juan Galindo που χαρτογράφησε τη περιοχή και τα μνημεία και παρέδωσε το πρώτο χάρτη στους αμερικανούς L Stephens και Frederick Catherwood οι οποίοι και έκαναν γνωστή τη πόλη σε όλο πια τον κόσμο. …
Στα 400 μέτρα λοιπόν από την κεντρική είσοδο και ακολουθώντας ένα καλοδιατηρημένο μονοπάτι φτάνεις στα κτήρια του Principalgroup . Εδώ θα δούμε πάλι κολώνες, τάφους
και ναούς γύρω από μια κεντρική πλατεία, (greatplaza). Στη κεντρική πλατεία δεσπόζει ανάμεσα σε πολλές στήλες, η μεγαλύτερη στήλη ( stelae) που χρονολογείται από το 613 έως το 738 ADαφιερωμένη το βασιλιά Rabbit που όπως είπαμε είχε άδοξο τέλος στο Caracol..
Όπου και να στρέψεις το βλέμμα συναντάς τις στήλες διακοσμημένες με στοιχεία από τη ζωή των Μάγια, από τις θρησκευτικές και βασιλικές τελετές.. Σε ορισμένες στήλες φαίνεται ακόμη και η κόκκινη βαφή που οι μάγια συνήθιζαν να χρησιμοποιούν..
Νότια της κεντρικής πλατείας υψώνεται το πιο φημισμένο μνημείο. Είναι μια ιερογλυφική μαρμάρινη σκάλα με 63 σκαλοπάτια που πάνω της είναι χαραγμένη όλη η ζωή και κουλτούρα Μάγια και που χαρακτηρίζεται ως πέτρινη βιβλιοθήκη. Η παράξενη οροφή που σκεπάζει σήμερα το μνημείο αφαιρει ομορφιά αλλά παρέχει προστασία .. Στη βάση της σκάλας αυτής βρίσκεται η στήλη αφιερωμένη στο βασιλιά SmokeShell στον οποίο οφείλεται το μνημείο αυτό…
Πίσω από τη βιβλιοθήκη ένα τούνελ μας οδηγεί στο τάφο του γιου του βασιλιά SmokeImix που ανακαλύφτηκε το 1989.. Το δε 1999 οι αρχαιολόγοι παρέδωσαν στο κοινό δύο τούνελ που οδηγούν σε μνημεία που βρίσκονται θαμμένα κάτω από τη γη. Το ένα ονομάζεται τούνελ της Rosalila που οδηγεί στον ομώνυμο ναό και επειδή είναι πολύ στενό, μόνο λίγοι επισκέπτες μπαίνουν κάθε φορά, για να δουν το ναό πίσω από ένα χοντρό διαχωριστικό τζαμένιο τοίχο.. Τα 15 δολάρια που πληρώσαμε για είσοδο δεν μας φάνηκαν και λίγα αλλά ικανοποιηθήκαμε με τη επίσκεψη στα σωθικά της γης , περνώντας μέσα από στενούς διαδρόμους, δωμάτια, σάουνες που θυμίζουν τις πόλεις των τρωγλοδυτών της Καππαδοκίας…
Βγαίνουμε στο φώς της ημέρας … Και ετουτη εδώ η όπως όλες των Μάγια , έχουν Ακρόπολη, Νεκρόπολη χώρους εκδηλώσεων και αγώνων.. Ένας χαρακτηριστικός αγώνας είναι ο Pelotta που εδώ ο νικητής σαν έπαθλο αποκεφαλίζεται! ναι αποκεφαλίζεται..
Και να πως παίζεται ο αγώνας.. Παίζεται από δυό ομάδες από 5 παίκτες κάθε μια και μια μπάλα που την χτυπούν αποκλειστικά με γοφό , γόνατο και ώμο, χωρίς να χρησιμοποιούν χέρια, κεφάλι ‘η πόδια. .Σίγουρα ο Πελέ και Πλατινί δεν θα έκαναν καριέρα στο άθλημα αυτό.. Αυτός που θα νικήσει θυσιάζεται στο βωμό των θεών.. Μα θα πείτε γιατί αγωνίζονται αφού γνωρίζουν το τελος?
Γιατί πρώτον τους έχουν φλομώσει και πείσει, πως ο νικητής θα πάει στο παράδεισο περιτριγυρισμένος από δεκάδες παρθένες πανέμορφες γυναίκες οπότε οδηγούνται στη σφαγή ικανοποιημένοι και ευτυχείς και δεύτερον (μάλλον) όλοι οι συμμετέχοντες πιστεύουν πως δεν θα είναι νικητές αφού όλο και κάποιο φάουλ θα κάνουν και θα αποχωρήσουν από το αγώνα με τιμωρία που δεν γνωρίζω αλλά πάντως φεύγουν ζωντανοί.. Υπάρχει και μια Τρίτη εκδοχή που δεν αναφέρεται αλλά για μένα είναι και η πιο πειστική και είναι αυτή του αναγκασμού.. Οι άρχοντες αναγκάζουν –επιβάλουν να συμμετέχουν στο αγώνα αυτό, και ποιός δεν υπακούει στο βασιλικό νόμο?
Η ξενάγηση μας στο Copan συμπληρώθηκε με τη επίσκεψη στο καινούργιο επιβλητικό μουσείο . Η είσοδος είναι το στόμα φιδιού . Μέσα στο μουσείο αναδύεται όλη η ιστορία των Μάγια μέσα από τα πιστά αντίγραφα ναών, πυραμίδων και ανακτόρων… Αφήνουμε πίσω μας το αρχαιολογικό χώρο με τελευταία εικόνα τους δεκάδες πολύχρωμους παπαγάλους να χαριεντίζονται πάνω στα κλαδιά.. επόμενος σταθμός η Antigua..!

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 15
• 16
• 17
• 18
• 19
• …

  Go to chapter

  Go
• 26

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 17 of 26

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[xenos]

LULLU ελπιζω να μεγαλωσουνε τα γραμματα γιατι διαβαζω την ιστορια με μικροσκοπιο.

 

[ΕΡΣΗ]

Ουφ! Πολύ στενόχωρα ξεκινά το ταξίδι!
Άντε να δούμε!

 

[getxowoman]

Συμφωνω με xenos, αλλα ανυπομονω για τη συνεχεια στην ΚΑ!

 

[renata]

help!!!!!

 

[LULLU]

βρε τι σβελταδα ειναι και αυτη,.. ενω βρισκομουνα στη επεξεργασια ειχατε κιολα απαντησει... γρηγορα πιστολια ειστε.. να τωρα ειναι μεγαλυτερα ..

 

[xenos]

Τελειος ο προλογος και με απροοπτα που ευτυχως λυθηκαν γρηγορα.

Θα συμφωνησω μαζι σου οτι ο Νοεμβριος ειναι ενας απο τους καλυτερους μηνες για ταξιδι.
Εγω βαζω και τον Φεβρουαριο μεσα.
Περιμενω συνεχεια τωρα που τα γραμματα μεγαλωσανε

 

[pattyyy]

Ξεκινάς το γράψιμο όμορφα και μελαγχολικά! Περιμένω ανυπόμονα τη συνέχεια!

 

[LULLU]

Τελικά ,είχε απόλυτο δίκιο η Ολυμπία στην κριτική της για τους Ισπανούς, ότι δηλαδή, είναι αγενείς, μονόχνωτοι έως κακοί… αφιλόξενοι…..
Οι ιπτάμενες συνοδοί, γριές κακάσχημες ,δεν ανταποκρίνονται φυσικά στα πρότυπα της σπανιόλικης ομορφιάς , άσε που δεν μιλούν και άλλη γλώσσα …δεν ξέρω αν γνώριζαν ,πάντως δεν μιλούσαν. Μεταξύ ύπνου και ξύπνιου είδαμε και καμιά ταινία που μάλλον δεν μου κέντρισε το ενδιαφέρον αφού ούτε το όνομα εκτός από την πλοκή δεν θυμάμαι…, αλλά τώρα που το ξανασκέφτομαι λες να φταίει το πρώιμο αλτζχαιμερ? Λες? Μπορεί… ωχ καΐλα μου..
Φτάσαμε MEXICO CITY απόγευμα 5.30, με μια διαφορά 8 ωρών από την Ελλάδα….
Οι Μεξικανοί καμιάς ιδιαίτερης ομορφιάς, απόγονοι της ιδιαίτερης φυλής που γνωρίζομε ,είναι κοντοί, μακροπρόσωποι μαυριδεροί, με πολλά ασημικά στολίδια και τζέρτζελα φορτωμένοι και βεβαίως δεν ομιλούν άλλη γλώσσα πλην της δικής τους.
Σε ένα fast food του αεροδρομίου, ξεκουράσαμε τα πόδια μας που είχαν γίνει προζύμι από το οίδημα, απολαμβάνοντας την πρώτη εξαίσια θεϊκή μα την αλήθεια φρουτοσαλάτα ,που αργότερα καθιερώθηκε σαν κύριο πιάτο μας….
Για 4 ώρες μείναμε καθηλωμένοι περιμένοντας την πτήση για Κανκουν…και από εκεί έχει ο Θεός….
Ευτυχώς ο καλός θεούλης με βοήθησε και κοιμήθηκα κατά τη διάρκεια όλης της πτήσης. Έτσι όταν μετά από 2 ώρες προσγειωθήκαμε στο κανκουν είχα ανακτήσει δυνάμεις και υπομονή για τα άλλο δίωρο ταξίδι με τζιπ .Το Κανκουν, έτσι αμερικανοποιημένο τουριστικά , από επιλογή ούτε που το πλησιάσαμε Οι βαλίτσες μας και εμείς οι μισοί αγουροξυπνημένοι και οι άλλοι σε νιρβάνα, μόλις βρήκαμε το οδηγό μας μπήκαμε όπως όπως στο πούλμαν για τη νυχτερινή διαδρομή ως το loslirios στην TULUM …Είχε πάει πια 2 το πρωί όταν φτάσαμε…Ο νυσταγμένος φύλακας μας άνοιξε μια κατασκότεινη ρεσεψιόν κακής ώρας, που προκαλεί τα αρνητικά σχόλια ορισμένων της παρέας…, που έτσι νυσταγμένη που ήμουν δεν σχολίασα αλλά τα κατέγραψα…, για να θυμηθώ να βάλω τις φωνές αύριο, ήξεραν ότι ερχόμασταν σε τοπικά λοτζ στη παραλία ., τα είχαν επιλέξει και υπερψηφισει..τι περιμένουν πενταστερο??,
Είδαμε και επάθαμε να συνεννοηθούμε με τον δύστυχο άνδρα οποίος μας κοίταζε σαν να έβλεπε εφιάλτη, ότι οι Ισπανοί ξανάρχονται αν και γνώριζε ότι είχαν ξεκουμπιστεί προ πολλού ανεπιστρεπτί ….μας έδωσε κλειδιά και μισοκοιμισμένοι τσουλώντας τις βαλίτσες στα αμμώδη στενά, φτάσαμε στην καπάνα μας….
Παρά την κούραση η επιθυμία ενός ντους ήταν εντονότερη και εγώ φρεσκαρισμένη φρεσκολουσμένη και μην έχοντας καθόλου όρεξη για ύπνο ,η διαφορά ωραρίου βλέπεις, αποφάσισα να φτάσω στην παραλία.
Ούτε που σκέφτηκα τις οδηγίες του οδηγού, και έφυγα για νυχτερινή περιήγηση….
Από ότι μπορούσα να δω βοηθούμενη από το φως του φακού μου, διαπίστωσα ότι το ξενοδοχείο αποτελείται από δίπατες καπανες πάνω στην άμμο περιτριγυρισμένες από μικρούς ιδιωτικούς κήπους με ταράτσα ή αυλή ανάλογα, με κρεμασμένες αιώρες ,και μονοπάτια που οδηγούν στη παραλία….το μόνο που δεν είδα ήταν ο τοίχος πού παραλίγο να πέσω πάνω του, τι παραλίγο δηλαδή που τσακίστηκα με σιωπηλό, βουβό πόνο ,μη γίνω και ρεζίλι ξυπνώντας κανένα νυχτιάτικα, τοίχος υποτίθεται προστατεύει το ξενοδοχείο από το νερό η τους κλέφτες?????
Ο θόρυβος των νερών της καραϊβικής φτάνει στα αυτιά μου σαν τραγούδι ..και το ζεστό νερό χαϊδεύει τα δάχτυλα μου…ενθουσιάζομαι και θέλω να μοιραστώ αυτή τη στιγμή…και ποιος έρχεται στο νου μου ?ο μαλ…μην το πω και το διαγράψουν…
9 /11/2007
Πρωί ξύπνησα στις 6 έκανα ένα κρύο καφέ, πήρα παραμάσκαλα τις μηχανές και κατέβηκα πάλι στη παραλία για φωτογραφικό σαφάρι. .Η άμμος να λαμπιρίζει ,το κύμα να σκάει κουβαλώντας κομμάτια από τον κοραλλιογενή βράχο που είναι απέναντι, οι φοίνικες να φτάνουν ως το σημείο που σκάει το κύμα γέρνουν τα κλαδιά τους αγγίζοντας το νερό σαν σε μια βαθιά υπόκλιση. ,ένα αεράκι να δροσίζει το πρόσωπο που μόλις ο ήλιος έκανε την εμφάνιση του ,έδωσε τη θέση του σε μια καυτή μέρα..
Γύρισα στο δωμάτιο και οι κοπέλες ήταν έτοιμες για να πάμε για πρωινό. .φρούτα , χυμό ανανά ,γιαούρτι ,φέτες του τοστ με μέλι και βούτυρο ,αλλά και για αυτούς που ήθελαν κάτι πιο λαδερό ,μπέικον και ομελέτα…. ,μπλιαχχχχ διώχνω την αναγούλα…
Περνώντας από την ρεσεψιόν, ανακαλύψαμε ένα τύπο που έψαχνε 8 τουρίστες…ούτε όνομα ούτε από πιο γραφείο τίποτα ..έτσι στη τύχη…. …ευτυχώς δεν υπήρχε και λαοθάλασσα τουριστών οπότε αποφασίσαμε ότι εμείς πρέπει να ήμασταν το τυχερό γκρουπ … παίξαμε ρουλέτα και κερδίσαμε ένα Νατσο…ξεναγό πραμα, άσε πραμα και τούτος.. Έτσι προστέθηκε και ο Νάτσο στην παρέα. .
Η σημερινή μας ξενάγηση ξεκινά από την COBA ,μια αρχαία πόλη των Μάγια 800-1100πχ,και που θα αποτελέσει την πρώτη μας επαφή με την ιστορία και κουλτούρα αυτής της φυλής…μιας φυλής με πλούσιο πολιτισμό που δοκιμάστηκε σκληρά από τους Ισπανούς κατακτητές οι οποίοι διέλυσαν με μια απίστευτη βαρβαρότητα ,,εξαφάνισαν κείμενα ,γραφές και έργα που εξηγούσαν δικαιολογούσαν την ύπαρξη τους, την κουλτούρα τους.. Είναι μια περιοχή μέσα στη ζούγκλα. .δένδρα ψηλά που νομίζεις αγγίζουν τα σύννεφα, τα μονοπάτια σε οδηγούν στα διάφορα πέτρινα κτίσματα σε σχήμα πυραμίδας που σε καθηλώνουν από την τεχνική και τη δομή τους. Περπατήσαμε αρκετά ,αν και η Όλγα με την Αγγελική προτίμησαν καροτσάκι-ποδήλατο με ποδηλάτη παρακαλώ…, μην τυχόν και ιδρώσει ο μεταξένιος. κ..λος.. Κυνηγημένοι από τον ήλιο που παρόλο τα τεράστια δένδρα με το πυκνό φύλλωμα ,οι αχτίνες του δεν μας άφησαν λεπτό ,όπως λεπτό δεν μας άφησαν και τα κουνούπια που σε αυτή τη χώρα έχουν το μέγεθος του περιστεριού, αλλά ουχί την αθωότητα των ..φτάσαμε ενθουσιασμένοι και με ανοιχτό στόμα αντικρίσαμε μια πανύψηλη πυραμίδα…η NOHAH MAL…με τα μισοπρασινισμένα σκαλοπάτια της, σημείο των καιρών, μας προσκαλεί να τολμήσουμε να πατήσουμε πάνω της και να μας μεταφέρει στην κορυφή μιας άλλης εικόνας και σε μιας άλλης εποχής ζωής…Πως θα βγω γαμωτο εκεί απάνω???????? Εμένα από τώρα μου κόπηκε η ανάσα ,μόνο ίλιγγο δεν έχω βλέποντας τους άλλους τουρίστες πιασμένους από το τοποθετημένο σκοινί καταμεσής και άλλοι να ανεβαίνουν με τα γόνατα και να κατεβαίνουν με τον κώλο…Σίγουρη ότι η Μαριέττα και η Μαρία θα τολμούσαν ,είπα και εγώ ,άντε κουνήσου και εσύ και απέδειξε ότι το χάσιμο βάρους αυτού του καλοκαιριού ,κάπου πρέπει να σε έχει ευνοήσει και να μην τα φτύσεις όπως πέρυσι στο Μπουτάν…Μ ε την γλώσσα εξω και με την ανάσα να μην βγαίνει πια, πάτησα το πόδι μου στην κορυφή.., και η ανάσα κόβεται εντελώς από το μεγαλείο που αντικρίζω. .Κάτω απλώνεται η πυκνή καταπράσινη ζούγκλα που μέσα της κρυβόταν φυλαγμένη για αιώνες , όλη η ιστορία της φυλής των Μάγια….Το βλέμμα ανακαλύπτει σκορπισμένα και άλλα χτίσματα όπως το LongutoPinturan,και to GruppoMacanxa. Όλα αυτά τα πέτρινα ευρήματα καλά διατηρημένα μαρτυρούν την παρουσία πολιτισμού χρόνια ..αιώνες πριν. .Η ζέστη και η υγρασία κάνουν έντονη την παρουσία τους….αλλά δεν μας εμποδίζουν από την φωτογραφική μανία που έκανε τις μηχανές να πάρουν φωτιά…Το κατέβασμα πιο δύσκολο γιατί τα σκαλιά γλιστρούν και προσευχόμαστε να μην γίνουμε θέαμα διασκέδασης ,στα δεκάδες ζευγάρια μάτια που μας παρακολουθούν από κάτω…. Μπράβο ρε Μουλου….τα κατάφερες…
Μεσημεράκι γυρνάμε στην Tulum μια παραλιακή πόλη στη αγκαλιά της καραϊβικής ….Στη κεντρική πλατεία κάναμε επιδρομή στην τοπική κουζίνα ..στα τάκος, με κοτόπουλο η ψάρι και πνίξαμε την δίψα μας με μια παγωμένη αλλά ανούσια μη αλκοολούχα μπύρα....οι ανυπόμονες της παρέας μασουλώντας ξεχύθηκαν στα μαγαζάκια για να ταΐσουν την πείνα τους για ψώνια πριν αρχίσει η ξενάγηση στα ερείπια της Tulum...

 

[ΕΡΣΗ]

Τέλεια! Για να δουμε και το πυραμιδοκατέβασμα!

 

[LULLU]

η παραλία Los Lirios

 

[LULLU]

τα μονοπατια του Λιριος...