Γουατεμάλα Κόστα Ρίκα Μεξικό Μπελίζ Ονδούρα ταξιδι στη Κεντρικη Αμερικη.. μια.. Γουατεμαλα και απο εμενα

[LULLU]

Σήμερα θα πάμε στην Chichen Itzaτην πιο σπουδαία πόλη των μάγια που ανακαλύφτηκε τελευταία και λογικά δεν πρέπει να υπάρχει κοσμοσυρροή , αλλά όλα αυτά συνέβαιναν ως τα τώρα… γιατί από φέτος η πόλη κέρδισε τη λαμπρή θέση ανάμεσα στα 7 θαύματα του κόσμου και μάλλον άλλαξε η τύχη της.
Μετά το πρωινό λοιπόν πήραμε το δρόμο για τη Chichen Itza που βρίσκεται 75 μίλια ανατολικά της Merida, 115 δυτικά από το Cancun και 160 μίλια βορειοδυτικά από την Playa del Carmen.
Οδηγούμε σε ένα ίσιο αλλά λίγο στενό άσφαλτο ανάμεσα σε ψηλά δέντρα και πυκνή βλάστηση.. ούτε ένα βουνό δεν υπάρχει τριγύρω. Σταματήσαμε έξω από μια φυλακή και δικαίως θα πείτε τι αξιοθέατο έχει η αυλόπορτα μιας φυλακής? Έχει κούνιες…. Πολύχρωμες αιώρες, φτιαγμένες από τους ίδιους τους φυλακισμένους και φυσικά προορίζονται για πώληση στο περαστικό κοινό..
Ο Νώντας πήρε μια , αλλοίμονο μην χάσει, ενώ οι υπόλοιπες απλωθήκαμε στα τριγύρω χωράφια για την ανάγκη μας. Κάμποσα χιλιόμετρα πιο κάτω, ο δεύτερος σταθμός μας σε ένα πολύ μεγάλο τουριστικό οικοδόμημα με μπαρ, εστιατόριο και μαγαζάκια γύρω από μια μεγάλη κεντρική αυλή. .γεμάτη με τι άλλο ?από λουλούδια.
Εδώ βρήκαμε ευκαιρία να ξοδέψουμε τα λεφτά μας, σε είδη λαϊκής τέχνης, πράγμα που έπραξαν ακόμη και οι πιο δύσκολες και σκληρές ως προς τις αγορές. Το βλέμμα καρφώθηκε στις τοιχογραφίες πάνω σε δέρμα ζώου ,στις μάσκες με πέτρες τυρκουάζ και οψιδιανό που αν και είναι βαριά αποκτήματα, δεν μας πτόησε το υπέρβαρο αποσκευών τουλάχιστον από τώρα..
.Φτάσαμε στην Chichen Itza.,.. το ουαου σαν επιφώνημα της πέφτει λίγο .., αναστολή της αναπνοής, λίγη ζαλάδα μέχρι να ξαναπάρεις αέρα…, να λοιπόν που μας λύθηκε η απορία και η περιέργεια για το τι παραπάνω έχει αυτή εδώ η πόλη και προτάθηκε για 7 θαύμα, με το που περάσαμε την είσοδο και διασχίσαμε το διάδρομο που από τα εκδοτήρια μας βγάζει στον κυρίως αρχαιολογικό χώρο..
Ένα συγκρότημα που καλύπτει μια έκταση χιλιάδων τετραγωνικών μέτρων και αποτελείται πάνω από 1000 κτήρια Δίκαια της ανήκει ο τίτλος της πιο φημισμένης αρχαιολογικής πόλης των Μάγια που ήκμασε από το 600-900 πχ. Τα 6 τετραγωνικά χιλιόμετρα αποτελούσαν σίγουρα μια Μητρόπολη με βασιλείς , υπηκόους, σκλάβους και ευγενείς με ναούς, βωμούς αγορές και στάδια και υπάρχουν ενδείξεις και αποδείξεις ότι η δυναστεία ήταν η μόνη μορφή εξουσίας και σχέσης βασιλιά και λαού.. Και όπως γίνεται συνήθως οι βασιλείς θέλουν να μεγαλώνουν ολο και πιο πολύ τα βασίλεια τους οπότε οι πολεμικές διενέξεις με τις πόλεις της γύρω περιφέρειας ήταν ένα συνεχές φαινόμενο. Οι χαμένοι είχαν 2 επιλογές, η να υποταχτούν και να γίνουν κάτι σαν σύμμαχοι η όσοι αρνιόντουσαν θυσιάζονταν πάνω στο ψηλό βωμό της πυραμίδας και τα άψυχα ακέφαλα κορμιά πετάγονταν μέσα στο Sacred Well …
Στο κέντρο δεσπόζει το elCastillo, η μεγάλη πυραμίδα που από φέτος ανήκει στα 7 θαύματα του κόσμου, σχεδιασμένη να δείχνει το ημερολόγιο των Μάγια . Έχει σκάλες και από τις τέσσερεις πλευρές με 91 σκαλοπάτια( από εδώ κατρακυλούσαν χώρια τα κεφάλια και χώρια τα ακέφαλα πλέον κορμιά των θυμάτων ανθρωποθυσιών η κάθε μια και καταλήγουν όλες σε ένα πλατύσκαλο που αντιστοιχεί στην 365 μέρα του ηλιακού ημερολογίου. Τα χρώματα που κυριαρχούσαν και εδώ ήταν τα ίδια όπως σε όλα τα κτίσματα των Μάγια. , δηλαδή το μπλε και κόκκινο από έξω.
Λίγο πιο νότια αντικρίζουμε το gran Τueggo de Pellota,το μεγαλύτερο ball court της μεσοαμερικής,. Υπάρχει μια καταπληχτική ηχητική και λέγεται ότι ο βασιλέας ενώ καθόταν στην μια άκρη μπορούσε να ακούσει ,να κατασκοπεύσει δηλαδή τι έλεγαν οι προσκεκλημένοι ,οι επισκέπτες και γνώριζε τις προθέσεις των εξ αρχής, αν είχαν δηλαδή φιλικές η εχθρικές διαθέσεις..
Πιο πέρα κάνει την εμφάνιση του το Cenote segrado ,μια πηγή ,πηγάδι ιερό, εδω βρέθηκαν πολλοί σκελετοί οι οποίοι ανήκαν σε εκείνους που αρνήθηκαν συμμαχίες, που έγιναν θύματα δολιοφθοράς, που θυσιάστηκαν στο θεό της βροχής, που δεν ήταν υπάκουοι νομοταγείς πολίτες.. είναι γνωστή εξ άλλου η πρακτική των ανθρωποθυσιών αυτής της φυλής.. Ο δρόμος που οδηγεί από το ένα κτίσμα στο άλλο είναι τώρα γεμάτος μικροπωλητές με εκατομμύρια γλυπτά ,αγάλματα, ρούχα μπιμπελό, δηλαδή ένα σκέτο παζάρι..
Η πρώτη σκέψη μας είναι ότι δεν θα έπρεπε να τους επιτρέπουν οι αρχές, να μετατρέπουν το χώρο αυτό, σε λαϊκή αγορά, άσε δε που είναι και ενοχλητικοί παρακαλώντας τους τουρίστες να ψωνίσουν πράγμα που μαζί με τη ζέστη , σου κόβεται από την μια μεριά η ανάσα και από την άλλη η όρεξη και επιθυμία να τριγυρνάς στους χώρους αυτούς..;Aλλα κτίσματα , όπως το αστεροσκοπείο , η εκκλησία la inglesias το Temple of the skulls, το Temple of the Warriors με τις 1000 κολόνες που λειτουργούσε και σαν αγορά, και λίγο παρακάτω βρίσκεται το caracol ή οσερβατόριο..
Ανάμεσα σε αυτά εδω τα κτήρια υπάρχει ο γνωστός χλοοτάπητας καλοφροντισμένος και καλοδιατηρημένος, οφείλω να ομολογήσω , που πάλι πέφτει κάπως στο μάτι μου και στην οπτική μου περίεργα, με παραπέμπει σε βασιλικούς κήπους και ανάκτορα ,ενώ και εδώ θαπρεπε η βλάστηση της ζούγκλας να περιβάλει τα χτίσματα αυτά δημιουργώντας μια άλλη εικόνα..
Όπως και νάχει το πράγμα οι άνθρωποι έκαναν τεράστιες προσπάθειες αποκατάστασης των ερειπίων ,συντήρησης και δικαίως η περιοχή αποτελεί ένα από τα 7 θαύματα του κόσμου από φέτος. Χιλιάδες τουρίστες ,ναι χιλιάδες όπως στο λέω, μπερδεύονται στα δρομάκια ,στα κτίρια ,στην είσοδο….,φαντάσου τι θα γίνεται το Δεκέμβρη, που είναι και η περίοδος της τουριστικής αιχμής,,,
Για μεσημέρι ,επήγαμε σε ένα από εκείνα τα τουριστικομάγαζα που μας πρότεινε ο ξεναγός. Μη μπορώντας να αντέξουμε άλλη ταλαιπωρία, για ανεύρεση άλλου εστιατορίου, τόσο γιατί η ζέστη όσο και τα χιλιόμετρα που κόψαμε στο πάνω κάτω , επί 3 και πλέον ώρες, σε συνδυασμό με την αφόρητη πείνα και δίψα , μας ανάγκασε να αποδεχτούμε να πληρώσουμε το έξτρα ποσόν των 80 ευρώ για να απολαύσουμε ένα μπουφέ από τραγικά δυτικού τύπου φαγητά ,ενώ στηθήκαμε στην ουρά με άλλους πεντακοσίους ηλιοκαμένους λευκούς τουρίστες, μέσα σε μια απίστευτη φασαρία μαχαιροπίρουνων . Τα κλού της ιστορίας ήταν ο απίστευτα ηλίθιος αδέξιος παραδοσιακός χορός των σερβιτόρων του εστιατορίου…κάτι σαν σερβιτόροι ντάνσινγκ. .χωρίς τη Μανωλίδου ευτυχώς.. Άκου τώρα φίλε τι σκαρφίστηκαν οι άνθρωποι ,δεν λέω μας ξεπέρασαν σε αυτό,,, έντυσαν τους σερβιτόρους με παραδοσιακά ρούχα που όχι μόνο τους εμπόδιζαν στις κινήσεις για όση ώρα έκαναν την πρώτη τους δουλειά,(σερβιτόρου) αλλά έτσι καταλαδωμένοι, ιδρωμένοι άρχισαν να λικνίζονται στους ρυθμούς της μεξικάνικης μουσικής…
Άντε να υποστούμε και αυτό το μαρτύριο και να φύγουμε.. Ο Νάτσο, ο ξεναγός μας ,θα συνέχιζε για Μεντίνα ,τη πόλη καταγωγής του, και μας ξεφόρτωσε γρήγορα γρήγορα στον οδηγό που δεν μιλούσε λέξη αγγλικά.. και την έκανε, αφού πρωτίστως μας έκανε γνωστό, ότι τα τιπς για τον οδηγό να τα βάλουμε σε ένα φάκελο και να τα δώσουμε,, ,μόνο δε ,που επειδή κάθε μέρα αλλάζαμε και οδηγό. . πελαγώσαμε τόσο που δεν νομίζω ότι θα δώσουμε. .έτσι νάνε όλοι ισοι …
Πριν αποχωρήσει ξεκαθαρίσαμε για το ποιος έχει την ευθύνη της αυριανής μεταφοράς μας στα σύνορα γιατί προς στιγμή νόμισα πως θα το κόβαμε ποδαρόδρομο..
Ο σιωπηλός οδηγός ( ούτε με την διεθνή νοηματική δεν χαμπαριαζε) μας οδήγησε στο VAJIADOLIN ένα μικρό, όμορφο χωριό ,όπου μόνες πια και χωρίς την καθοδήγηση του Νάτσο, ανακαλύψαμε τον κόσμο ,την ευγένεια, την ηρεμία τους, την απλή αλλά ίσως δύσκολή ζωή τους…Με τον Νώντα ανακαλύψαμε ένα καταπληχτικό μαγαζάκι με πολύ τσουχτερές τιμές αλλά δεν πτοηθήκαμε μπροστά στα ωραία αντικείμενα, σοκολάτες, κουτιά, κολιέ, κτλ .Μετά τα ψώνια μας ,ασχοληθήκαμε και με την ξενάγηση στον πολύ ωραίο παλιό ισπανικό ναό…ένα ζευγάρι είχε αποφασίσει να ενώσει τη ζωή τους μέρα μεσημέρι στο ναό αυτό, μέσα σε ένα απίστευτο καρακιτσεριάρικο στολισμό….Νάστε ευτυχισμένοι παιδιά και καλούς απογόνους,..
Νύχτα πια φτάσαμε στο ξενοδοχείο και το νυχτερινό μπάνιο δεν ήταν εφικτό,..
Ένα γρήγορο ντους και στη τραπεζαρία ,όπου για κακή μου τύχη απόψε το σκόρδο έχει επιβάλει τη παρουσία του και τη μυρωδιά του σε όλα τα πιάτα…Ευτυχώς η σαλάτα ήταν το μόνο βρώσιμο ήπια και μια μαργαρίτα μονορούφι που οφείλω να ομολογήσω ότι ήταν πάρα πολύ καλή….
Ανακουφισμένη που είχα ταχτοποιήσει και εξασφαλίσει το πώς και ποιος θα μας πάει στο BELIZE έπεσα για ύπνο..

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5
• 6
• …

  Go to chapter

  Go
• 26

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 4 of 26

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[xenos]

LULLU ελπιζω να μεγαλωσουνε τα γραμματα γιατι διαβαζω την ιστορια με μικροσκοπιο.

 

[ΕΡΣΗ]

Ουφ! Πολύ στενόχωρα ξεκινά το ταξίδι!
Άντε να δούμε!

 

[getxowoman]

Συμφωνω με xenos, αλλα ανυπομονω για τη συνεχεια στην ΚΑ!

 

[renata]

help!!!!!

 

[LULLU]

βρε τι σβελταδα ειναι και αυτη,.. ενω βρισκομουνα στη επεξεργασια ειχατε κιολα απαντησει... γρηγορα πιστολια ειστε.. να τωρα ειναι μεγαλυτερα ..

 

[xenos]

Τελειος ο προλογος και με απροοπτα που ευτυχως λυθηκαν γρηγορα.

Θα συμφωνησω μαζι σου οτι ο Νοεμβριος ειναι ενας απο τους καλυτερους μηνες για ταξιδι.
Εγω βαζω και τον Φεβρουαριο μεσα.
Περιμενω συνεχεια τωρα που τα γραμματα μεγαλωσανε

 

[pattyyy]

Ξεκινάς το γράψιμο όμορφα και μελαγχολικά! Περιμένω ανυπόμονα τη συνέχεια!

 

[LULLU]

Τελικά ,είχε απόλυτο δίκιο η Ολυμπία στην κριτική της για τους Ισπανούς, ότι δηλαδή, είναι αγενείς, μονόχνωτοι έως κακοί… αφιλόξενοι…..
Οι ιπτάμενες συνοδοί, γριές κακάσχημες ,δεν ανταποκρίνονται φυσικά στα πρότυπα της σπανιόλικης ομορφιάς , άσε που δεν μιλούν και άλλη γλώσσα …δεν ξέρω αν γνώριζαν ,πάντως δεν μιλούσαν. Μεταξύ ύπνου και ξύπνιου είδαμε και καμιά ταινία που μάλλον δεν μου κέντρισε το ενδιαφέρον αφού ούτε το όνομα εκτός από την πλοκή δεν θυμάμαι…, αλλά τώρα που το ξανασκέφτομαι λες να φταίει το πρώιμο αλτζχαιμερ? Λες? Μπορεί… ωχ καΐλα μου..
Φτάσαμε MEXICO CITY απόγευμα 5.30, με μια διαφορά 8 ωρών από την Ελλάδα….
Οι Μεξικανοί καμιάς ιδιαίτερης ομορφιάς, απόγονοι της ιδιαίτερης φυλής που γνωρίζομε ,είναι κοντοί, μακροπρόσωποι μαυριδεροί, με πολλά ασημικά στολίδια και τζέρτζελα φορτωμένοι και βεβαίως δεν ομιλούν άλλη γλώσσα πλην της δικής τους.
Σε ένα fast food του αεροδρομίου, ξεκουράσαμε τα πόδια μας που είχαν γίνει προζύμι από το οίδημα, απολαμβάνοντας την πρώτη εξαίσια θεϊκή μα την αλήθεια φρουτοσαλάτα ,που αργότερα καθιερώθηκε σαν κύριο πιάτο μας….
Για 4 ώρες μείναμε καθηλωμένοι περιμένοντας την πτήση για Κανκουν…και από εκεί έχει ο Θεός….
Ευτυχώς ο καλός θεούλης με βοήθησε και κοιμήθηκα κατά τη διάρκεια όλης της πτήσης. Έτσι όταν μετά από 2 ώρες προσγειωθήκαμε στο κανκουν είχα ανακτήσει δυνάμεις και υπομονή για τα άλλο δίωρο ταξίδι με τζιπ .Το Κανκουν, έτσι αμερικανοποιημένο τουριστικά , από επιλογή ούτε που το πλησιάσαμε Οι βαλίτσες μας και εμείς οι μισοί αγουροξυπνημένοι και οι άλλοι σε νιρβάνα, μόλις βρήκαμε το οδηγό μας μπήκαμε όπως όπως στο πούλμαν για τη νυχτερινή διαδρομή ως το loslirios στην TULUM …Είχε πάει πια 2 το πρωί όταν φτάσαμε…Ο νυσταγμένος φύλακας μας άνοιξε μια κατασκότεινη ρεσεψιόν κακής ώρας, που προκαλεί τα αρνητικά σχόλια ορισμένων της παρέας…, που έτσι νυσταγμένη που ήμουν δεν σχολίασα αλλά τα κατέγραψα…, για να θυμηθώ να βάλω τις φωνές αύριο, ήξεραν ότι ερχόμασταν σε τοπικά λοτζ στη παραλία ., τα είχαν επιλέξει και υπερψηφισει..τι περιμένουν πενταστερο??,
Είδαμε και επάθαμε να συνεννοηθούμε με τον δύστυχο άνδρα οποίος μας κοίταζε σαν να έβλεπε εφιάλτη, ότι οι Ισπανοί ξανάρχονται αν και γνώριζε ότι είχαν ξεκουμπιστεί προ πολλού ανεπιστρεπτί ….μας έδωσε κλειδιά και μισοκοιμισμένοι τσουλώντας τις βαλίτσες στα αμμώδη στενά, φτάσαμε στην καπάνα μας….
Παρά την κούραση η επιθυμία ενός ντους ήταν εντονότερη και εγώ φρεσκαρισμένη φρεσκολουσμένη και μην έχοντας καθόλου όρεξη για ύπνο ,η διαφορά ωραρίου βλέπεις, αποφάσισα να φτάσω στην παραλία.
Ούτε που σκέφτηκα τις οδηγίες του οδηγού, και έφυγα για νυχτερινή περιήγηση….
Από ότι μπορούσα να δω βοηθούμενη από το φως του φακού μου, διαπίστωσα ότι το ξενοδοχείο αποτελείται από δίπατες καπανες πάνω στην άμμο περιτριγυρισμένες από μικρούς ιδιωτικούς κήπους με ταράτσα ή αυλή ανάλογα, με κρεμασμένες αιώρες ,και μονοπάτια που οδηγούν στη παραλία….το μόνο που δεν είδα ήταν ο τοίχος πού παραλίγο να πέσω πάνω του, τι παραλίγο δηλαδή που τσακίστηκα με σιωπηλό, βουβό πόνο ,μη γίνω και ρεζίλι ξυπνώντας κανένα νυχτιάτικα, τοίχος υποτίθεται προστατεύει το ξενοδοχείο από το νερό η τους κλέφτες?????
Ο θόρυβος των νερών της καραϊβικής φτάνει στα αυτιά μου σαν τραγούδι ..και το ζεστό νερό χαϊδεύει τα δάχτυλα μου…ενθουσιάζομαι και θέλω να μοιραστώ αυτή τη στιγμή…και ποιος έρχεται στο νου μου ?ο μαλ…μην το πω και το διαγράψουν…
9 /11/2007
Πρωί ξύπνησα στις 6 έκανα ένα κρύο καφέ, πήρα παραμάσκαλα τις μηχανές και κατέβηκα πάλι στη παραλία για φωτογραφικό σαφάρι. .Η άμμος να λαμπιρίζει ,το κύμα να σκάει κουβαλώντας κομμάτια από τον κοραλλιογενή βράχο που είναι απέναντι, οι φοίνικες να φτάνουν ως το σημείο που σκάει το κύμα γέρνουν τα κλαδιά τους αγγίζοντας το νερό σαν σε μια βαθιά υπόκλιση. ,ένα αεράκι να δροσίζει το πρόσωπο που μόλις ο ήλιος έκανε την εμφάνιση του ,έδωσε τη θέση του σε μια καυτή μέρα..
Γύρισα στο δωμάτιο και οι κοπέλες ήταν έτοιμες για να πάμε για πρωινό. .φρούτα , χυμό ανανά ,γιαούρτι ,φέτες του τοστ με μέλι και βούτυρο ,αλλά και για αυτούς που ήθελαν κάτι πιο λαδερό ,μπέικον και ομελέτα…. ,μπλιαχχχχ διώχνω την αναγούλα…
Περνώντας από την ρεσεψιόν, ανακαλύψαμε ένα τύπο που έψαχνε 8 τουρίστες…ούτε όνομα ούτε από πιο γραφείο τίποτα ..έτσι στη τύχη…. …ευτυχώς δεν υπήρχε και λαοθάλασσα τουριστών οπότε αποφασίσαμε ότι εμείς πρέπει να ήμασταν το τυχερό γκρουπ … παίξαμε ρουλέτα και κερδίσαμε ένα Νατσο…ξεναγό πραμα, άσε πραμα και τούτος.. Έτσι προστέθηκε και ο Νάτσο στην παρέα. .
Η σημερινή μας ξενάγηση ξεκινά από την COBA ,μια αρχαία πόλη των Μάγια 800-1100πχ,και που θα αποτελέσει την πρώτη μας επαφή με την ιστορία και κουλτούρα αυτής της φυλής…μιας φυλής με πλούσιο πολιτισμό που δοκιμάστηκε σκληρά από τους Ισπανούς κατακτητές οι οποίοι διέλυσαν με μια απίστευτη βαρβαρότητα ,,εξαφάνισαν κείμενα ,γραφές και έργα που εξηγούσαν δικαιολογούσαν την ύπαρξη τους, την κουλτούρα τους.. Είναι μια περιοχή μέσα στη ζούγκλα. .δένδρα ψηλά που νομίζεις αγγίζουν τα σύννεφα, τα μονοπάτια σε οδηγούν στα διάφορα πέτρινα κτίσματα σε σχήμα πυραμίδας που σε καθηλώνουν από την τεχνική και τη δομή τους. Περπατήσαμε αρκετά ,αν και η Όλγα με την Αγγελική προτίμησαν καροτσάκι-ποδήλατο με ποδηλάτη παρακαλώ…, μην τυχόν και ιδρώσει ο μεταξένιος. κ..λος.. Κυνηγημένοι από τον ήλιο που παρόλο τα τεράστια δένδρα με το πυκνό φύλλωμα ,οι αχτίνες του δεν μας άφησαν λεπτό ,όπως λεπτό δεν μας άφησαν και τα κουνούπια που σε αυτή τη χώρα έχουν το μέγεθος του περιστεριού, αλλά ουχί την αθωότητα των ..φτάσαμε ενθουσιασμένοι και με ανοιχτό στόμα αντικρίσαμε μια πανύψηλη πυραμίδα…η NOHAH MAL…με τα μισοπρασινισμένα σκαλοπάτια της, σημείο των καιρών, μας προσκαλεί να τολμήσουμε να πατήσουμε πάνω της και να μας μεταφέρει στην κορυφή μιας άλλης εικόνας και σε μιας άλλης εποχής ζωής…Πως θα βγω γαμωτο εκεί απάνω???????? Εμένα από τώρα μου κόπηκε η ανάσα ,μόνο ίλιγγο δεν έχω βλέποντας τους άλλους τουρίστες πιασμένους από το τοποθετημένο σκοινί καταμεσής και άλλοι να ανεβαίνουν με τα γόνατα και να κατεβαίνουν με τον κώλο…Σίγουρη ότι η Μαριέττα και η Μαρία θα τολμούσαν ,είπα και εγώ ,άντε κουνήσου και εσύ και απέδειξε ότι το χάσιμο βάρους αυτού του καλοκαιριού ,κάπου πρέπει να σε έχει ευνοήσει και να μην τα φτύσεις όπως πέρυσι στο Μπουτάν…Μ ε την γλώσσα εξω και με την ανάσα να μην βγαίνει πια, πάτησα το πόδι μου στην κορυφή.., και η ανάσα κόβεται εντελώς από το μεγαλείο που αντικρίζω. .Κάτω απλώνεται η πυκνή καταπράσινη ζούγκλα που μέσα της κρυβόταν φυλαγμένη για αιώνες , όλη η ιστορία της φυλής των Μάγια….Το βλέμμα ανακαλύπτει σκορπισμένα και άλλα χτίσματα όπως το LongutoPinturan,και to GruppoMacanxa. Όλα αυτά τα πέτρινα ευρήματα καλά διατηρημένα μαρτυρούν την παρουσία πολιτισμού χρόνια ..αιώνες πριν. .Η ζέστη και η υγρασία κάνουν έντονη την παρουσία τους….αλλά δεν μας εμποδίζουν από την φωτογραφική μανία που έκανε τις μηχανές να πάρουν φωτιά…Το κατέβασμα πιο δύσκολο γιατί τα σκαλιά γλιστρούν και προσευχόμαστε να μην γίνουμε θέαμα διασκέδασης ,στα δεκάδες ζευγάρια μάτια που μας παρακολουθούν από κάτω…. Μπράβο ρε Μουλου….τα κατάφερες…
Μεσημεράκι γυρνάμε στην Tulum μια παραλιακή πόλη στη αγκαλιά της καραϊβικής ….Στη κεντρική πλατεία κάναμε επιδρομή στην τοπική κουζίνα ..στα τάκος, με κοτόπουλο η ψάρι και πνίξαμε την δίψα μας με μια παγωμένη αλλά ανούσια μη αλκοολούχα μπύρα....οι ανυπόμονες της παρέας μασουλώντας ξεχύθηκαν στα μαγαζάκια για να ταΐσουν την πείνα τους για ψώνια πριν αρχίσει η ξενάγηση στα ερείπια της Tulum...

 

[ΕΡΣΗ]

Τέλεια! Για να δουμε και το πυραμιδοκατέβασμα!

 

[LULLU]

η παραλία Los Lirios

 

[LULLU]

τα μονοπατια του Λιριος...