LULLU
Member
- Μηνύματα
- 3.506
- Likes
- 7.699
- Επόμενο Ταξίδι
- το ψαχνω....
- Ταξίδι-Όνειρο
- Νιγηρας-Μαλι
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2
- Κεφάλαιο 3
- Κεφάλαιο 4
- Κεφάλαιο 5
- Κεφάλαιο 6
- Κεφάλαιο 7
- Κεφάλαιο 8
- Κεφάλαιο 9
- Κεφάλαιο 10
- Κεφάλαιο 11
- Κεφάλαιο 12
- Κεφάλαιο 13
- Κεφάλαιο 14
- Κεφάλαιο 15
- Κεφάλαιο 16
- Κεφάλαιο 17
- Κεφάλαιο 18
- Κεφάλαιο 19
- Κεφάλαιο 20
- Κεφάλαιο 21
- Κεφάλαιο 22
- Κεφάλαιο 23
- Κεφάλαιο 24
- Κεφάλαιο 25
- Κεφάλαιο 26
Η Tulum λοιπόν.. βρίσκεται 63 χιλιόμετρα νότια της Playa del Carmen και τα 12 χιλιόμετρα παραλία που διαθέτει προτιμηθήκαν από τους Μάγια ως τοποθεσία για να κτίσουν ναούς και παλάτια . Η ίδια πόλη χρησίμευε και ως λιμάνι από το 1200-1521 AD..
Μια τεράστια έκταση πάνω στα βράχια της ακτής απλώνεται και δεσπόζει σαν βασίλισσα πάνω στο κάστρο ..τα τουρκουάζ νερά γλύφουν τα βράχια και σχηματίζουν πολύ ωραίους κολπίσκους ..με άσπρη - ξεξασπρη λαμπερή άμμο και στολισμένοι σαν γαρνιτούρα με φοίνικες, που κλείνουν το μαγευτικό τοπίο…Κοιτάζοντας γύρω απλώνεται στα μάτια σου ένα σύμπλεγμα από ναούς ,παλάτια, κτήρια που χρησίμευαν για εμπορικές συναλλαγές ,για ανθρωποθυσίες για την αντίσταση κατά των ενοχλητικών δολοφόνων κατοίκων των νησιών της καραϊβικής…
Τα κτήρια ήταν πολύχρωμα και τα χρώματα που κυριαρχούσαν ήταν το κόκκινο, το μπλε και το κίτρινο και όταν τον 16 αιώνα οι Ισπανοί κονκουστατορες έσκασαν μύτη έμειναν έκθαμβοι, θαυμασμός όμως που δεν διήρκησε πολύ μιας και βάλθηκαν να τα ισοπεδώσουν εξ αρχής..
Στα ανατολικά υπάρχει η Casa del Cenote που πήρε το όνομα λόγω μιας μικρής πισίνας που έχει στη βάση του.. ακόμη πιο ανατολικά είναι Templo DIOS DELVIENTO., o ναός του θεού ανέμου….από κάτω βλέπεις τις πανέμορφες παραλίες ,όπου αρκετοί τουρίστες γνωρίζοντας το, κρατούσαν τα απαραίτητα για μια χαλαρωτική βουτιά στα πρασινογάλαζα νερά… το El Palacio , το παλάτι με τις χαρακτηριστικές φιγούρες και το δίπατο Templo de Las Pinturas .., ψηλά στο λόφο δεσπόζει το El Castillo..
Ανάμεσα στα κτήρια απλώνεται ένα καλοκουρεμένο καταπράσινο γρασίδι που τονίζει τα γκρι πέτρινα κτήρια ,τα κάνει να φαίνονται πιο επιβλητικά αλλά σε μένα μου δημιουργεί την αίσθηση του ψεύτικου, του τεχνικού του μελετημένου ,ενώ εγώ φαντάζομαι πως θα ήταν πιο επιβλητικό το όλο τοπίο τυλιγμένο με την άγρια και απεριποίητη ζούγκλα.., τώρα γούστα είναι αυτά θα πεις .. Η παρέα μου υπενθυμίζει ότι, με το γρασίδι τονίζονται περισσότερο αυτά τα μνημεία…ίσως..
Πήραμε το τρενάκι της επιστροφής για τη πλατεία ,όπου και πάλι άλλοι συνέχισαν το σιοπινγκ θέραπι και εμείς που δεν βλέπουμε τίποτα άλλο παρά φλιτζάνια αχνιστού καφέ ρίχνομε τα κουρασμένα κορμιά μας στις μπαμπουδένιες καρέκλες της καφετερίας ,χαζεύοντας μια οικογένεια επιμελημένων τεχνικά ινδιάνων, να προσκαλούν τους τουρίστες να φωτογραφηθούν μαζί τους για μια αναμνηστική πόζα πληρώνοντας φυσικά το αντίτιμο..
Στο δε κέντρο της πλατείας μια άλλη παρέα τολμηρών ακροβατών ανεβοκατεβαίνει μια στημένη ψηλή σωλήνα που στη κορυφή έχει σκοινά που οι ακροβάτες ζώνονται με αυτά κάνοντας χορευτικούς κύκλους και φιγούρες .. Ενστικτωδώς παραμερίζεις προφυλάσσοντας το κεφάλι σου από φόβο μπας και σκάσει σε ανώμαλη προσγείωση κάποιος από αυτούς και σε φυτέψει στο τσιμέντο…., αλλά μπα!!!!! Έχουν εξασκηθεί οι άνθρωποι.. Όση ώρα είμαστε εκεί θα ανεβοκατεβήκαν καμιά δεκαριά φορές… , αυτό είναι το επάγγελμα τους τελικά μιας και στο τέλος κάθε παράστασης βγαίνει και δίσκος προσφορών.. Πέντε παρά τέταρτο πήραμε το δρόμο του γυρισμού για το γυρισμό.., ελπίζοντας να έχει λίγο φως ακόμη να προλάβω μια απογευματινή βουτιά στα ζεστά νερά ..Η μοίρα στάθηκε με το μέρος μου και εγώ παραμάσκαλα με τη πετσέτα και τα πόδια να βουλιάζουν στη ψιλή λευκή άμμο ,που στη χώρα μου ποτέ δεν εκτιμώ, διότι για το βότσαλο δίνω θάνατο, κατηφορίζω στη παραλία ..Το δροσερό νερό με τόνωσε ,με δυνάμωσε η ορμή του κύματος λες και μου δάνειζε λίγη από τη δύναμη του ..,και η βόλτα δίπλα στο κύμα παρηγόρησε και ημέρεψε τις σκέψεις μου…Συνάντησα την Όλγα και τον Νώντα που και αυτοί δεν άντεξαν στο κάλεσμα της ξελογιάστρας θάλασσας και γυρίσαμε στο ξενοδοχείο νύχτα πια, για ντουζ ξεκούραση και φόρτωση μπαταριών για τις μηχανές που αλήθεια είναι, αναστενάζουν κάτω από τις φωτογραφικές απαιτήσεις μας.. Με ένα φραπέ της συμφοράς ,όχι δυνατό δηλαδή.. ,βρίσκομαι στη βεράντα να αφιερώνω λίγες στιγμές καταγράφοντας στο ημερολόγιο μου τις αναμνήσεις από ετούτη τη γεμάτη ημέρα....κλείνω το ημερολόγιο και πάω για φαγητό ...
Μια τεράστια έκταση πάνω στα βράχια της ακτής απλώνεται και δεσπόζει σαν βασίλισσα πάνω στο κάστρο ..τα τουρκουάζ νερά γλύφουν τα βράχια και σχηματίζουν πολύ ωραίους κολπίσκους ..με άσπρη - ξεξασπρη λαμπερή άμμο και στολισμένοι σαν γαρνιτούρα με φοίνικες, που κλείνουν το μαγευτικό τοπίο…Κοιτάζοντας γύρω απλώνεται στα μάτια σου ένα σύμπλεγμα από ναούς ,παλάτια, κτήρια που χρησίμευαν για εμπορικές συναλλαγές ,για ανθρωποθυσίες για την αντίσταση κατά των ενοχλητικών δολοφόνων κατοίκων των νησιών της καραϊβικής…
Τα κτήρια ήταν πολύχρωμα και τα χρώματα που κυριαρχούσαν ήταν το κόκκινο, το μπλε και το κίτρινο και όταν τον 16 αιώνα οι Ισπανοί κονκουστατορες έσκασαν μύτη έμειναν έκθαμβοι, θαυμασμός όμως που δεν διήρκησε πολύ μιας και βάλθηκαν να τα ισοπεδώσουν εξ αρχής..
Στα ανατολικά υπάρχει η Casa del Cenote που πήρε το όνομα λόγω μιας μικρής πισίνας που έχει στη βάση του.. ακόμη πιο ανατολικά είναι Templo DIOS DELVIENTO., o ναός του θεού ανέμου….από κάτω βλέπεις τις πανέμορφες παραλίες ,όπου αρκετοί τουρίστες γνωρίζοντας το, κρατούσαν τα απαραίτητα για μια χαλαρωτική βουτιά στα πρασινογάλαζα νερά… το El Palacio , το παλάτι με τις χαρακτηριστικές φιγούρες και το δίπατο Templo de Las Pinturas .., ψηλά στο λόφο δεσπόζει το El Castillo..
Ανάμεσα στα κτήρια απλώνεται ένα καλοκουρεμένο καταπράσινο γρασίδι που τονίζει τα γκρι πέτρινα κτήρια ,τα κάνει να φαίνονται πιο επιβλητικά αλλά σε μένα μου δημιουργεί την αίσθηση του ψεύτικου, του τεχνικού του μελετημένου ,ενώ εγώ φαντάζομαι πως θα ήταν πιο επιβλητικό το όλο τοπίο τυλιγμένο με την άγρια και απεριποίητη ζούγκλα.., τώρα γούστα είναι αυτά θα πεις .. Η παρέα μου υπενθυμίζει ότι, με το γρασίδι τονίζονται περισσότερο αυτά τα μνημεία…ίσως..
Πήραμε το τρενάκι της επιστροφής για τη πλατεία ,όπου και πάλι άλλοι συνέχισαν το σιοπινγκ θέραπι και εμείς που δεν βλέπουμε τίποτα άλλο παρά φλιτζάνια αχνιστού καφέ ρίχνομε τα κουρασμένα κορμιά μας στις μπαμπουδένιες καρέκλες της καφετερίας ,χαζεύοντας μια οικογένεια επιμελημένων τεχνικά ινδιάνων, να προσκαλούν τους τουρίστες να φωτογραφηθούν μαζί τους για μια αναμνηστική πόζα πληρώνοντας φυσικά το αντίτιμο..
Στο δε κέντρο της πλατείας μια άλλη παρέα τολμηρών ακροβατών ανεβοκατεβαίνει μια στημένη ψηλή σωλήνα που στη κορυφή έχει σκοινά που οι ακροβάτες ζώνονται με αυτά κάνοντας χορευτικούς κύκλους και φιγούρες .. Ενστικτωδώς παραμερίζεις προφυλάσσοντας το κεφάλι σου από φόβο μπας και σκάσει σε ανώμαλη προσγείωση κάποιος από αυτούς και σε φυτέψει στο τσιμέντο…., αλλά μπα!!!!! Έχουν εξασκηθεί οι άνθρωποι.. Όση ώρα είμαστε εκεί θα ανεβοκατεβήκαν καμιά δεκαριά φορές… , αυτό είναι το επάγγελμα τους τελικά μιας και στο τέλος κάθε παράστασης βγαίνει και δίσκος προσφορών.. Πέντε παρά τέταρτο πήραμε το δρόμο του γυρισμού για το γυρισμό.., ελπίζοντας να έχει λίγο φως ακόμη να προλάβω μια απογευματινή βουτιά στα ζεστά νερά ..Η μοίρα στάθηκε με το μέρος μου και εγώ παραμάσκαλα με τη πετσέτα και τα πόδια να βουλιάζουν στη ψιλή λευκή άμμο ,που στη χώρα μου ποτέ δεν εκτιμώ, διότι για το βότσαλο δίνω θάνατο, κατηφορίζω στη παραλία ..Το δροσερό νερό με τόνωσε ,με δυνάμωσε η ορμή του κύματος λες και μου δάνειζε λίγη από τη δύναμη του ..,και η βόλτα δίπλα στο κύμα παρηγόρησε και ημέρεψε τις σκέψεις μου…Συνάντησα την Όλγα και τον Νώντα που και αυτοί δεν άντεξαν στο κάλεσμα της ξελογιάστρας θάλασσας και γυρίσαμε στο ξενοδοχείο νύχτα πια, για ντουζ ξεκούραση και φόρτωση μπαταριών για τις μηχανές που αλήθεια είναι, αναστενάζουν κάτω από τις φωτογραφικές απαιτήσεις μας.. Με ένα φραπέ της συμφοράς ,όχι δυνατό δηλαδή.. ,βρίσκομαι στη βεράντα να αφιερώνω λίγες στιγμές καταγράφοντας στο ημερολόγιο μου τις αναμνήσεις από ετούτη τη γεμάτη ημέρα....κλείνω το ημερολόγιο και πάω για φαγητό ...
Attachments
Last edited by a moderator:
