go2dbeach
Member
- Μηνύματα
- 6.032
- Likes
- 9.900
- Επόμενο Ταξίδι
- Λατινική Αμερική
- Ταξίδι-Όνειρο
- Λατινική Αμερική
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2ο
- Boca chica
- Κεφάλαιο 4ο
- Κεφάλαιο 5ο
- Σάντο Ντομίνγκο
- Vamos a la playa?
- Νότια ακτογράμμη
- Κεφάλαιο 10ο
- Punta Cana
- Bayahibe
- Κεφάλαιο 13ο
- Bayahibe
- Bayahibe
- Isla Saona
- Isla Saona
- Κεφάλαιο 18ο
- Κεφάλαιο 19ο
- Κεφάλαιο 20ο
- Λας Γκαλέρας
- Ελ Ρινκόν
- Ελ Ρινκόν-στον παράδεισο
- Ελ Ρινκόν
- Λοs Κακάοs
- Isla Bacardi
- Σαμάνα
- Πλάγια ελ Βάγιε
- Ελ Ρινκόν
- Salto de Limon
- Salto de Limon
- Λας Τερένας
- Loma Cercada hotel
- Amber coast
- Amber coast
- Πουέρτο Πλάτα-Σαντιάγο
- Δομηνικανές Άλπεις-Jarabacoa
- Κεφάλαιο 38ο (Επίλογος)
Οταν εφυγε η βαρκα , ημασταν ολομοναχοι σε μια απεραντη παραλια!
Ενας-δυο ντοπιοι τακτοποιουσαν τα ελαχιστα τραπεζακια στο μπαλκονι του ρεστωραν , δυο γουρουνακια επαιζαν ελευθερα κατω απο τους φοινικες , ενα αλογο εβοσκε διπλα σε μια palapa και ενα κοπαδι μοσχαρακια τσαλαβουτουσαν στα νερα!
Δεν μπορουσα να το πιστεψω! Η αμμος και η θαλασσα , ροζε και σμαραγδι αλλαζαν χρωματα καθε τοσο με το κατρακυλισμα του ηλιου στον ουρανο και τελος ωριμασαν σε ενα γλυκο λευκο και βαθυ τυρκουαζ , σχεδον βασανιστικα για τα ματια μου που δεν αντεχαν τοση ομορφια!
Πηγα μια βολτα κατα μηκος της παραλιας και απομακρυνθηκα αρκετα.Ηθελα να βρεθω μακρια απο το μπαρ ,μακρια απ’τις ελαχιστες ξαπλωστρες , μονη μου πανω στη γη..
Η ζαχαρενια ζεστη αμμος βουλιαζε κατω απ’τα βηματα μου και στη σαγηνευτικη παραλια κρατουσαν συντροφια κοκοφοινικες και τροπικα δεντρα .Η οργιωδης βλαστηση διακοπτεται απο το στενο μονοπατι που βρισκομαι , χωριζοντας δυο μολις σειρες απο κοκοφοινικες να υποκλινονται στα πιο εντυπωσιακα γαλαζοπρασινα , διαφανα νερα που ειδα ποτε!
Γυρνουσα στο μονοπατι κοιτωντας ψηλα τους φοινικες να στροβιλιζονται πανω απ’το κεφαλι μου σε τρελλο χορο.
Η αμμος ειναι τοσο λευκη , που ειναι αδυνατο να την κοιταξω χωρις γυαλια..
Η θαλασσα με το απιστευτο χρωμα μου επιστρεφει τον ηλιο σε κυμματα απο χρυσαφι και με τυφλωνει...
Ο ζεστος τροπικος αερας μου κοβει την ανασα...
Τα τροπικα πουλια πετουν απο πανω μου και ζαλιζουν γλυκα τα αυτια μου με το τραγουδι τους..
Οι δεκαδες μυρωδιες απο τα φρουτα των γυρω δεντρων συνθετουν ενα απιστευτο τροπικο κοκταιηλ και εχω μεθυσει...
Σκεφτηκα οτι ηταν ο πιο ωραιος δρομος που περπατησα ποτε!
Σκεφτηκα οτι δεν ηθελα να φυγω!
Σκεφτηκα οτι αυριο θα ερχομουν ξανα!
Σκεφτηκα οτι υπαρχουν πολλοι λογοι που δακρυζουν οι ανθρωποι...αλλα για μια παραλια?? Go2dbeach!Εισαι απιστευτη!
Ακομα κι αν ειναι τελεια , πανεμορφη οπως αυτη που περπατας ...ποιος κλαιει για μια παραλια?
Πολλοι εχουν δακρυσει με ενα ποιημα....για μενα η φυση εφιαξε ενα ποιημα και το ελεγαν El Rincon!
Ενας-δυο ντοπιοι τακτοποιουσαν τα ελαχιστα τραπεζακια στο μπαλκονι του ρεστωραν , δυο γουρουνακια επαιζαν ελευθερα κατω απο τους φοινικες , ενα αλογο εβοσκε διπλα σε μια palapa και ενα κοπαδι μοσχαρακια τσαλαβουτουσαν στα νερα!

Δεν μπορουσα να το πιστεψω! Η αμμος και η θαλασσα , ροζε και σμαραγδι αλλαζαν χρωματα καθε τοσο με το κατρακυλισμα του ηλιου στον ουρανο και τελος ωριμασαν σε ενα γλυκο λευκο και βαθυ τυρκουαζ , σχεδον βασανιστικα για τα ματια μου που δεν αντεχαν τοση ομορφια!


Πηγα μια βολτα κατα μηκος της παραλιας και απομακρυνθηκα αρκετα.Ηθελα να βρεθω μακρια απο το μπαρ ,μακρια απ’τις ελαχιστες ξαπλωστρες , μονη μου πανω στη γη..
Η ζαχαρενια ζεστη αμμος βουλιαζε κατω απ’τα βηματα μου και στη σαγηνευτικη παραλια κρατουσαν συντροφια κοκοφοινικες και τροπικα δεντρα .Η οργιωδης βλαστηση διακοπτεται απο το στενο μονοπατι που βρισκομαι , χωριζοντας δυο μολις σειρες απο κοκοφοινικες να υποκλινονται στα πιο εντυπωσιακα γαλαζοπρασινα , διαφανα νερα που ειδα ποτε!

Γυρνουσα στο μονοπατι κοιτωντας ψηλα τους φοινικες να στροβιλιζονται πανω απ’το κεφαλι μου σε τρελλο χορο.
Η αμμος ειναι τοσο λευκη , που ειναι αδυνατο να την κοιταξω χωρις γυαλια..
Η θαλασσα με το απιστευτο χρωμα μου επιστρεφει τον ηλιο σε κυμματα απο χρυσαφι και με τυφλωνει...
Ο ζεστος τροπικος αερας μου κοβει την ανασα...
Τα τροπικα πουλια πετουν απο πανω μου και ζαλιζουν γλυκα τα αυτια μου με το τραγουδι τους..
Οι δεκαδες μυρωδιες απο τα φρουτα των γυρω δεντρων συνθετουν ενα απιστευτο τροπικο κοκταιηλ και εχω μεθυσει...

Σκεφτηκα οτι ηταν ο πιο ωραιος δρομος που περπατησα ποτε!
Σκεφτηκα οτι δεν ηθελα να φυγω!
Σκεφτηκα οτι αυριο θα ερχομουν ξανα!
Σκεφτηκα οτι υπαρχουν πολλοι λογοι που δακρυζουν οι ανθρωποι...αλλα για μια παραλια?? Go2dbeach!Εισαι απιστευτη!
Ακομα κι αν ειναι τελεια , πανεμορφη οπως αυτη που περπατας ...ποιος κλαιει για μια παραλια?
Πολλοι εχουν δακρυσει με ενα ποιημα....για μενα η φυση εφιαξε ενα ποιημα και το ελεγαν El Rincon!
Last edited: