go2dbeach
Member
- Μηνύματα
- 6.032
- Likes
- 9.900
- Επόμενο Ταξίδι
- Λατινική Αμερική
- Ταξίδι-Όνειρο
- Λατινική Αμερική
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2ο
- Boca chica
- Κεφάλαιο 4ο
- Κεφάλαιο 5ο
- Σάντο Ντομίνγκο
- Vamos a la playa?
- Νότια ακτογράμμη
- Κεφάλαιο 10ο
- Punta Cana
- Bayahibe
- Κεφάλαιο 13ο
- Bayahibe
- Bayahibe
- Isla Saona
- Isla Saona
- Κεφάλαιο 18ο
- Κεφάλαιο 19ο
- Κεφάλαιο 20ο
- Λας Γκαλέρας
- Ελ Ρινκόν
- Ελ Ρινκόν-στον παράδεισο
- Ελ Ρινκόν
- Λοs Κακάοs
- Isla Bacardi
- Σαμάνα
- Πλάγια ελ Βάγιε
- Ελ Ρινκόν
- Salto de Limon
- Salto de Limon
- Λας Τερένας
- Loma Cercada hotel
- Amber coast
- Amber coast
- Πουέρτο Πλάτα-Σαντιάγο
- Δομηνικανές Άλπεις-Jarabacoa
- Κεφάλαιο 38ο (Επίλογος)
Προσπερασαμε τη Boca chica και κατευθυνθηκαμε προς το Juan Dolio.
Το Juan Dolio δημιουργηθηκε με σκοπο να γινει τουριστικο θερετρο και ως ενα σημειο τα εχει καταφερει. Ο παραλιακος δρομος ειναι γεματος σαμαρακια και μαγαζια απ’οπου ακουγεται μουσικη στη διαπασων. Δεν υπηρχε ιχνος απο καραιβικη εδω ουτε και απο το μικρο ψαροχωρι που καποτε ηταν το Juan Dolio.
Βγηκαμε ξανα στον κεντρικο και ξαφνικα: Εδω!εδω! ειπα αποτομα στον Mr. που ισα που προλαβε να στριψει δεξια.Αλλα δεν εκανα λαθος , ειχα βρει το τελειο μερος για σημερα. Η παραλια ηταν κρυμενη , χωρις κανενα τουριστα , αλλα γεματη παρεες ντοπιων και 2-3 τρικυκλα που πουλουσαν μπυρες , αναψυκτικα και εψηναν ντοπιες νοστιμιες.
Ηταν πια μεσημερι και πηραμε κατι να φαμε – δεν μιλουσε κανεις απο τους πωλητες στα τρικυκλα αγγλικα Το μονο που αναγνωρισα ηταν οι τηγανιτες μπανανες που ειχαν γευση γλυκοπατατας και κατι αλλο που δεν εχω ιδεα τι ηταν. Αφου επαιρναν ολοι πηραμε κι εμεις και φαγαμε.. Παντως ζω.
Κατω απ’τους ψηλους φοινικες , υπηρχαν καμια δεκαρια πλαστικες καρεκλες και τραπεζακια σκορπια πανω στην αμμο αλλα ολα ειχαν μια αισθηση του χυμα και της οικειοτητας λες και ολοι γνωριζονταν μεταξυ τους , μαζι κι εμεις.
Καποιος εφερε το αυτοκινητο του με την οπισθεν , ανοιξε το πορτ παγκαζ που ηταν γεματο τεραστια ηχεια και το παρτυ αρχισε! Εγω και ο Mr. κοιτουσαμε σα χαζοι τους Δομηνικανους που σε λιγο ηταν ολοι μια παρεα να χορευουν απιθανα στους ηχους της μουσικης και να αστειευονται. Η ατμοσφαιρα ηταν καταπληκτικη!
Οι ρυθμοι εναλασσονταν απο την παραδοσιακη merengue – ο πιο γρηγορος ρυθμος της καραιβικης – σε μελαγχολικες ρυθμικες μελωδιες Bachata που με συγκινουσαν κι ας μην καταλαβαινα λεξη απ’τους στιχους και που τα ζευγαρια χορευαν απλα τελεια!
Η νεολαια της παραλιας εδειχνε σαφη προτιμηση στη reggaeton μια μοντερνα μουσικη που χορευεται με ιδιαιτερα αισθησιακο τροπο και εκανε τους μεγαλυτερους να κουνουν το κεφαλι.
Η θαλασσα ειχε ενα κυμα αρκετα μεγαλο αλλα σκεφτηκα οτι αφου 8χρονα και 10χρονα πιτσιρικια τα καταφερναν,εγω που ειμαι και καλη κολυμβητρια...λαθος!Παραλιγο να πνιγω! Περιοριστηκα στις δραστηριοτητες επι της αμμου , μπιριτσα , λικνισμα στο ρυθμο, παρατηρηση..μεχρι που τα πρωτα αστρα εκαναν την εμφανιση τους.
Αφησα πολυ απροθυμα την παραλια..
Η μερα αυτη ηταν υπεροχη , αλλα τα καλυτερα δεν ειχαν ερθει ακομα... Παραδοσαμε το αυτοκινητο στο τοπικο γραφειο και αυριο πρωι πρωι ενα κατακοκκινο Honda θα με περιμενε στην πορτα του ξενοδοχειου και θα εφευγα για την πρωτη μεγαλη εξερευνηση!
Το Juan Dolio δημιουργηθηκε με σκοπο να γινει τουριστικο θερετρο και ως ενα σημειο τα εχει καταφερει. Ο παραλιακος δρομος ειναι γεματος σαμαρακια και μαγαζια απ’οπου ακουγεται μουσικη στη διαπασων. Δεν υπηρχε ιχνος απο καραιβικη εδω ουτε και απο το μικρο ψαροχωρι που καποτε ηταν το Juan Dolio.
Βγηκαμε ξανα στον κεντρικο και ξαφνικα: Εδω!εδω! ειπα αποτομα στον Mr. που ισα που προλαβε να στριψει δεξια.Αλλα δεν εκανα λαθος , ειχα βρει το τελειο μερος για σημερα. Η παραλια ηταν κρυμενη , χωρις κανενα τουριστα , αλλα γεματη παρεες ντοπιων και 2-3 τρικυκλα που πουλουσαν μπυρες , αναψυκτικα και εψηναν ντοπιες νοστιμιες.
Ηταν πια μεσημερι και πηραμε κατι να φαμε – δεν μιλουσε κανεις απο τους πωλητες στα τρικυκλα αγγλικα Το μονο που αναγνωρισα ηταν οι τηγανιτες μπανανες που ειχαν γευση γλυκοπατατας και κατι αλλο που δεν εχω ιδεα τι ηταν. Αφου επαιρναν ολοι πηραμε κι εμεις και φαγαμε.. Παντως ζω.
Κατω απ’τους ψηλους φοινικες , υπηρχαν καμια δεκαρια πλαστικες καρεκλες και τραπεζακια σκορπια πανω στην αμμο αλλα ολα ειχαν μια αισθηση του χυμα και της οικειοτητας λες και ολοι γνωριζονταν μεταξυ τους , μαζι κι εμεις.
Καποιος εφερε το αυτοκινητο του με την οπισθεν , ανοιξε το πορτ παγκαζ που ηταν γεματο τεραστια ηχεια και το παρτυ αρχισε! Εγω και ο Mr. κοιτουσαμε σα χαζοι τους Δομηνικανους που σε λιγο ηταν ολοι μια παρεα να χορευουν απιθανα στους ηχους της μουσικης και να αστειευονται. Η ατμοσφαιρα ηταν καταπληκτικη!
Οι ρυθμοι εναλασσονταν απο την παραδοσιακη merengue – ο πιο γρηγορος ρυθμος της καραιβικης – σε μελαγχολικες ρυθμικες μελωδιες Bachata που με συγκινουσαν κι ας μην καταλαβαινα λεξη απ’τους στιχους και που τα ζευγαρια χορευαν απλα τελεια!
Η νεολαια της παραλιας εδειχνε σαφη προτιμηση στη reggaeton μια μοντερνα μουσικη που χορευεται με ιδιαιτερα αισθησιακο τροπο και εκανε τους μεγαλυτερους να κουνουν το κεφαλι.
Η θαλασσα ειχε ενα κυμα αρκετα μεγαλο αλλα σκεφτηκα οτι αφου 8χρονα και 10χρονα πιτσιρικια τα καταφερναν,εγω που ειμαι και καλη κολυμβητρια...λαθος!Παραλιγο να πνιγω! Περιοριστηκα στις δραστηριοτητες επι της αμμου , μπιριτσα , λικνισμα στο ρυθμο, παρατηρηση..μεχρι που τα πρωτα αστρα εκαναν την εμφανιση τους.
Αφησα πολυ απροθυμα την παραλια..
Η μερα αυτη ηταν υπεροχη , αλλα τα καλυτερα δεν ειχαν ερθει ακομα... Παραδοσαμε το αυτοκινητο στο τοπικο γραφειο και αυριο πρωι πρωι ενα κατακοκκινο Honda θα με περιμενε στην πορτα του ξενοδοχειου και θα εφευγα για την πρωτη μεγαλη εξερευνηση!
Last edited:
