go2dbeach
Member
- Μηνύματα
- 5.968
- Likes
- 9.384
- Επόμενο Ταξίδι
- Λατινική Αμερική
- Ταξίδι-Όνειρο
- Λατινική Αμερική
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2ο
- Boca chica
- Κεφάλαιο 4ο
- Κεφάλαιο 5ο
- Σάντο Ντομίνγκο
- Vamos a la playa?
- Νότια ακτογράμμη
- Κεφάλαιο 10ο
- Punta Cana
- Bayahibe
- Κεφάλαιο 13ο
- Bayahibe
- Bayahibe
- Isla Saona
- Isla Saona
- Κεφάλαιο 18ο
- Κεφάλαιο 19ο
- Κεφάλαιο 20ο
- Λας Γκαλέρας
- Ελ Ρινκόν
- Ελ Ρινκόν-στον παράδεισο
- Ελ Ρινκόν
- Λοs Κακάοs
- Isla Bacardi
- Σαμάνα
- Πλάγια ελ Βάγιε
- Ελ Ρινκόν
- Salto de Limon
- Salto de Limon
- Λας Τερένας
- Loma Cercada hotel
- Amber coast
- Amber coast
- Πουέρτο Πλάτα-Σαντιάγο
- Δομηνικανές Άλπεις-Jarabacoa
- Κεφάλαιο 38ο (Επίλογος)
Την επομενη μερα , το ονειρο του Mr. γινεται πραγματικοτητα για μια ακομη φορα καθως πανω στην παραλια εχει στηθει ξανα το γνωστο τσουκαλι και η μανταμ μας ρωταει αν θελουμε να μας μαγειρεψει. Φυσικα και θελουμε! Αυτη η πλευρα της Ρινκον ειναι ακομα πιο ομορφη , μονο που τη μοιραζομαστε με πιο πολυ κοσμο. Ειναι Κυριακη και οι ντοπιοι , κυριως γυναικοπαιδα απο τα γυρω χωρια εχουν κατεβει για μπανιο.Το περιεργο ειναι οτι προτιμουν το ποταμι που κατεβαινει απο την πυκνη βλαστηση και λιγο πριν ενωθει με τη θαλασσα δημιουργει μια μινι λιμνουλα. Το θεωρω περιεργο γιατι μολις βουτηξα παραλιγο να παθω συγκοπη απο το παγωμενο νερο. Ανεβηκα στο ξυλινο γεφυρακι και παρακολουθουσα τα πιτσιρικια να κανουν διαγωνισμο βουτιας απο τα γυρω δεντρα με τα γελια , τις φωνες και τα πειραγματα να κανουν την ατμοσφαιρα χαρουμενη.
Τρια γαιδουρακια σταματουν για να πιουν λιγο νερο στο ποταμι και συνεχιζουν το δρομο για το χωριο φορτωμενα με καρυδες και μπανανες.
Δυο ακομα παρεες τουριστων εχουν φτασει εδω με γουρουνες νοικιασμενες απο το Λας Γκαλερας. Ο δρομος ηταν ασφαλτος μεχρι το πρωτο χωριο και απο κει και περα εξαιρετικα δυσκολος χωματοδρομος που περνουσε διπλα απο ξυλινα σπιτακια κρυμενα αναμεσα σε πυκνες μπανανοφυτειες και τροπικη βλαστηση. Γελαδια , γουρουνια , γαλοπουλες και οτι αλλο σκεφτειτε εκανε βολτα στο δρομο κανοντας βαριεστημενα στην ακρη για να περασουμε. Οταν φιαχτει κι αυτος ο δρομος – μπορει να εχει φιαχτει ηδη τωρα που γραφω – φανταζομαι θα γινεται πανικος αφου η παραλια ειναι ονειρικη!
Ισως η ξυλινες προχειρες ταβλες που φαγαμε ολοι μαζι ντοπιοι και ξενοι να αντικατασταθουν με τραπεζια καποιου εστιατοριου οπου ο καθενας θα τρωει μονος με την παρεα του και να λειπουν οι πολλες συζυτησεις και γνωριμιες..Ο γαλαζιος μουσαμας που ισορροπουσε προχειρα πανω σε ξυλα και μας κρατουσε σκια θα αντικατασταθει απο κατι πιο σικ και η μανταμ δε θα μαγειρευει πανω στην αμμο τηγανιτες μπανανες και καρυδοψωμα , αλλα σε κουζινα με ολα τα κομφορ...τι κριμα!
Με δυο αναψυκτικα στο χερι απομακρυνθηκαμε λιγο απο το πληθος και προσπαθησα να αποτυπωσω το πανεμορφο τοπιο της δικης μου παραλιας μεχρι το ηλιοβασιλεμα. Ενα υπεροχο μωβ ηλιοβασιλεμα πανω απ’τη Ρινκον..Εγραψα το ονομα μου στην αμμο και το ονομα της Ρινκον στην καρδια μου. Η διαφορα ειναι οτι το δικο μου θα εχει σβηστει σιγουρα απο καποιο κυμα. Ειναι οπως το ειχε πει ο Ron ‘You may leave Rincon , but Rincon never leaves you’.
Η θεα της Σαμανα απο τα νησακια της απεναντι ειναι ομορφη. Η πετρινη γεφυρα αιωρειται πανω απο τα ηρεμα νερα του κολπου και σε οδηγει απο νησι σε νησι , ενω εξτρα σκαλακια οδηγουν σε μινι παραλιακια γυρω απο τα νησακια.
Το βραδυ αρχισε να πεφτει και ειδα τη Σαμανα απεναντι που αναψε τα φωτα της , φορεσε τα καλα της και βγηκε βολτα στην παραλιακη. Φυγαμε απο τα νησακια και βολταραμε μαζι με ολους κι εμεις.Διαλεξαμε μια πιτσαρια πανω στο δρομο με τις 4 λωριδες που ομως ειχε ελαχιστη κινηση απο οχηματα αλλα και απο κοσμο.
Οι παντες ειχαν μαζευτει στα μαγαζια αφου η τηλεοραση εδειχνε καποιο φεστιβαλ με μεγαλα ονοματα της Λατιν μουσικης.
Το παρακολουθησαμε κι εμεις μαζι τους , μαλλον πιο πολυ παρακολουθουσαμε τους ντοπιους που ειχαν ευθυμησει απιστευτα , τραγουδουσαν δυνατα , κερνουσαν μπυρες και χορευαν αναμεσα στα τραπεζια.
Μετα απο ενα απολαυστικο πρωινο στην ταρατσα του ξενοδοχειου και τους αποχαιρετισμους με τη Σαμανα και τα νησακια της ηταν ωρα να φυγουμε και απο εδω.
Πηραμε μαζι στο αυτοκινητο εναν απελπισμενο τουριστα που εμενε στο ιδιο ξενοδοχειο και το ταξι του δεν ηρθε για να τον παει στο σταθμο λεωφορειων με αποτελεσμα να κινδυνευει να χασει το λεωφορειο για Πουερτο Πλατα.
Ηταν Γερμανος και μου εξηγησε οτι εμεις που ειχαμε νοικιασει αυτοκινητο δεν ξερουμε τι οδυσσεια ειναι να κανονιζεις κατι για συγκεκριμενη ωρα με τους Δομηνικανους. Το ‘soon’ σημαινει σε κανενα διωρο – τοσο περιμενε για το ταξι που ειχε κανονισει απο χθες βραδυ και με το μεγαλο σακιδιο που κουβαλουσε δεν το ρισκαρε να ανεβει σε motoconcho.
Μετα απο ολιγολεπτη κουβεντουλα που καναμε για την Κερκυρα που ειχε επισκεφτει παλιοτερα , το γυρισαμε σε ανταλλαγη τιπς για το μερος που πηγαινε ο καθενας μας.. Του προτεινα αντι για Πουερτο Πλατα να κατεβει στη Σοσουα και μου ειπε στο Λας Τερρενας να μην χασω τους καταρραχτες Ελ Λιμον.
Τρια γαιδουρακια σταματουν για να πιουν λιγο νερο στο ποταμι και συνεχιζουν το δρομο για το χωριο φορτωμενα με καρυδες και μπανανες.
Δυο ακομα παρεες τουριστων εχουν φτασει εδω με γουρουνες νοικιασμενες απο το Λας Γκαλερας. Ο δρομος ηταν ασφαλτος μεχρι το πρωτο χωριο και απο κει και περα εξαιρετικα δυσκολος χωματοδρομος που περνουσε διπλα απο ξυλινα σπιτακια κρυμενα αναμεσα σε πυκνες μπανανοφυτειες και τροπικη βλαστηση. Γελαδια , γουρουνια , γαλοπουλες και οτι αλλο σκεφτειτε εκανε βολτα στο δρομο κανοντας βαριεστημενα στην ακρη για να περασουμε. Οταν φιαχτει κι αυτος ο δρομος – μπορει να εχει φιαχτει ηδη τωρα που γραφω – φανταζομαι θα γινεται πανικος αφου η παραλια ειναι ονειρικη!
Ισως η ξυλινες προχειρες ταβλες που φαγαμε ολοι μαζι ντοπιοι και ξενοι να αντικατασταθουν με τραπεζια καποιου εστιατοριου οπου ο καθενας θα τρωει μονος με την παρεα του και να λειπουν οι πολλες συζυτησεις και γνωριμιες..Ο γαλαζιος μουσαμας που ισορροπουσε προχειρα πανω σε ξυλα και μας κρατουσε σκια θα αντικατασταθει απο κατι πιο σικ και η μανταμ δε θα μαγειρευει πανω στην αμμο τηγανιτες μπανανες και καρυδοψωμα , αλλα σε κουζινα με ολα τα κομφορ...τι κριμα!
Με δυο αναψυκτικα στο χερι απομακρυνθηκαμε λιγο απο το πληθος και προσπαθησα να αποτυπωσω το πανεμορφο τοπιο της δικης μου παραλιας μεχρι το ηλιοβασιλεμα. Ενα υπεροχο μωβ ηλιοβασιλεμα πανω απ’τη Ρινκον..Εγραψα το ονομα μου στην αμμο και το ονομα της Ρινκον στην καρδια μου. Η διαφορα ειναι οτι το δικο μου θα εχει σβηστει σιγουρα απο καποιο κυμα. Ειναι οπως το ειχε πει ο Ron ‘You may leave Rincon , but Rincon never leaves you’.
Η θεα της Σαμανα απο τα νησακια της απεναντι ειναι ομορφη. Η πετρινη γεφυρα αιωρειται πανω απο τα ηρεμα νερα του κολπου και σε οδηγει απο νησι σε νησι , ενω εξτρα σκαλακια οδηγουν σε μινι παραλιακια γυρω απο τα νησακια.
Το βραδυ αρχισε να πεφτει και ειδα τη Σαμανα απεναντι που αναψε τα φωτα της , φορεσε τα καλα της και βγηκε βολτα στην παραλιακη. Φυγαμε απο τα νησακια και βολταραμε μαζι με ολους κι εμεις.Διαλεξαμε μια πιτσαρια πανω στο δρομο με τις 4 λωριδες που ομως ειχε ελαχιστη κινηση απο οχηματα αλλα και απο κοσμο.
Οι παντες ειχαν μαζευτει στα μαγαζια αφου η τηλεοραση εδειχνε καποιο φεστιβαλ με μεγαλα ονοματα της Λατιν μουσικης.
Το παρακολουθησαμε κι εμεις μαζι τους , μαλλον πιο πολυ παρακολουθουσαμε τους ντοπιους που ειχαν ευθυμησει απιστευτα , τραγουδουσαν δυνατα , κερνουσαν μπυρες και χορευαν αναμεσα στα τραπεζια.
Μετα απο ενα απολαυστικο πρωινο στην ταρατσα του ξενοδοχειου και τους αποχαιρετισμους με τη Σαμανα και τα νησακια της ηταν ωρα να φυγουμε και απο εδω.
Πηραμε μαζι στο αυτοκινητο εναν απελπισμενο τουριστα που εμενε στο ιδιο ξενοδοχειο και το ταξι του δεν ηρθε για να τον παει στο σταθμο λεωφορειων με αποτελεσμα να κινδυνευει να χασει το λεωφορειο για Πουερτο Πλατα.
Ηταν Γερμανος και μου εξηγησε οτι εμεις που ειχαμε νοικιασει αυτοκινητο δεν ξερουμε τι οδυσσεια ειναι να κανονιζεις κατι για συγκεκριμενη ωρα με τους Δομηνικανους. Το ‘soon’ σημαινει σε κανενα διωρο – τοσο περιμενε για το ταξι που ειχε κανονισει απο χθες βραδυ και με το μεγαλο σακιδιο που κουβαλουσε δεν το ρισκαρε να ανεβει σε motoconcho.
Μετα απο ολιγολεπτη κουβεντουλα που καναμε για την Κερκυρα που ειχε επισκεφτει παλιοτερα , το γυρισαμε σε ανταλλαγη τιπς για το μερος που πηγαινε ο καθενας μας.. Του προτεινα αντι για Πουερτο Πλατα να κατεβει στη Σοσουα και μου ειπε στο Λας Τερρενας να μην χασω τους καταρραχτες Ελ Λιμον.
Last edited:
