go2dbeach
Member
- Μηνύματα
- 6.032
- Likes
- 9.900
- Επόμενο Ταξίδι
- Λατινική Αμερική
- Ταξίδι-Όνειρο
- Λατινική Αμερική
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2ο
- Boca chica
- Κεφάλαιο 4ο
- Κεφάλαιο 5ο
- Σάντο Ντομίνγκο
- Vamos a la playa?
- Νότια ακτογράμμη
- Κεφάλαιο 10ο
- Punta Cana
- Bayahibe
- Κεφάλαιο 13ο
- Bayahibe
- Bayahibe
- Isla Saona
- Isla Saona
- Κεφάλαιο 18ο
- Κεφάλαιο 19ο
- Κεφάλαιο 20ο
- Λας Γκαλέρας
- Ελ Ρινκόν
- Ελ Ρινκόν-στον παράδεισο
- Ελ Ρινκόν
- Λοs Κακάοs
- Isla Bacardi
- Σαμάνα
- Πλάγια ελ Βάγιε
- Ελ Ρινκόν
- Salto de Limon
- Salto de Limon
- Λας Τερένας
- Loma Cercada hotel
- Amber coast
- Amber coast
- Πουέρτο Πλάτα-Σαντιάγο
- Δομηνικανές Άλπεις-Jarabacoa
- Κεφάλαιο 38ο (Επίλογος)
Εφτασε η ωρα του φαγητου και ανεβηκαμε στο ‘Rincon grill’.
Φυσικα κανενας δε μιλουσε αγγλικα αλλα ειχε παψει πια να με απασχολει.Απλα οταν ηρθε ο σερβιτορος και ειδα οτι δεν συνενοουμασταν , σηκωθηκα και του εκανα νοημα να με ακολουθησει στην κουζινα. Ο Mr.go2dbeach ειχε σκασει στα γελια κι ο σερβιτορος χαμογελουσε σαστισμενος . Στην κουζινα επεσε πολυ γελιο αφου η μαγειρισσα ηταν πολυ γελαστη και φιλικη. Τι κι αν δεν μπορουσαμε να μιλησουμε καταλαβε οταν της εδειξα δυο ψαρουκλες , ενω ο σερβιτορος δεν καταλαβε τιποτα οταν του ειπα στα ελληνικα ‘φερε οτι αλλο καταλαβαινεις ‘ . Προσθεσα νερο , μπυρα και ψωμι στα ισπανικα να μη με περνανε για ασχετη και τελικα απολαυσαμε ενα φανταστικο γευμα. Τα ψαρια ηταν πεντανοστιμα , αλλα εκεινο που μας τρελλανε ηταν το ψωμι.Pan de coco το ειπε ο σερβιτορος , ψωμι απο καρυδα , και στο τελος μας εφερε ενα θεικο γλυκο παλι απο καρυδα να συμπληρωσει τελεια το γευμα μας.
Απο το εστιατοριο ειχαμε πανοραμικη θεα της ατελειωτης παραλιας και με την καμερα εκανα ζουμ μακρια στην αλλη ακρη που φαινοταν κατι τυρκουαζ κατω απο τους φοινικες.Δεν καταλαβαινα τι ειναι , αλλα ειδα να κινουνται εκει κοντα δυο γουρουνες , τα μηχανακια της αμμου. Ειπα στον Mr οτι κατι υπηρχε εκει και θα ψαχναμε οπωσδηποτε αυριο για δρομο , χωματοδρομο , με τα ποδια , δεν ξερω πως αλλα θα πηγαινα. Μας ειχαν πει οτι δεν υπαρχει δρομος για τη Rincon , αλλα αφου πηγαν αυτοι με τις γουρουνες , θα πηγαινα κι εγω..
Κατεβηκα στην παραλια για να περασω την τελευταια ωρα , ενω δυο αγορακια απο το εστιατοριο με ακολουθουσαν απο αποσταση. Ειχα φερει μαζι μου γλειφιτζουρια και μερικα πλαστικα αυτοκινητακια που ο junior ειχε πεταμενα σε μια ακρη στο σπιτι μας. Τα εδωσα στους μικρους και δεν μπορω να σας περιγραψω πως επαιζαν! Ο βαρκαρης ειχε ερθει να μας παραλαβει και μου εκανε νοημα οτι θα ανεβει για μια μπυρα. Τα αγορακια ανεβαιναν και βουτουσαν απο τη βαρκα του με τα γλειφιτζουρια στο στομα και τα αυτοκινητακια στο χερι και τα τσουλαγαν πανω στη θαλασσα.
Γυρισαμε στον κολπο ‘Las Galleras ‘ και οπως ημασταν περπατησαμε στον παραλιακο χωματοδρομο προς τα δεξια για να εξερευνησουμε λιγο το χωριο. Συναντησαμε τον Chris με τη Δομηνικανη φιλη του που εκαναν τζογκινκ και μας ειπε να συνεχισουμε οπως παμε για το club Bonito.Πραγματι , 100 μετρα πιο κατω ενας φυλακας μας καλοσωρισε στην περιοχη του ‘Club Bonito’ και μας ειπε οτι μπορουμε να χρησιμοποιησουμε ελευθερα το χωρο και τις ξαπλωστρες. Ηταν ενα ξενοδοχειο ομορφα διαμορφωμενο ωστε να ταιριαζει στο περιβαλλον και με λιγο κοσμο. Ενα ατελειωτο δασος απο φοινικες απλωνοταν προς ολες τις κατευθυνσεις και το μονο που εσπαγε την υσηχια ηταν οι ηχοι του δασους. Οταν εδυε ο ηλιος ειχαμε απομεινει οι δυο μας στην παραλια , με ενα ποτο στο χερι και με τη συνοδεια ωραιας μουσικης απο το υπαιθριο μπαρακι του Bonito.
Ηταν μια τελεια μερα , απο αυτες που λες οτι δε θα υπαρξει αλλη σαν αυτη.Ομως στον Αγιο Δομηνικο ποτε δεν πρεπει να το λες αυτο...
Φυσικα κανενας δε μιλουσε αγγλικα αλλα ειχε παψει πια να με απασχολει.Απλα οταν ηρθε ο σερβιτορος και ειδα οτι δεν συνενοουμασταν , σηκωθηκα και του εκανα νοημα να με ακολουθησει στην κουζινα. Ο Mr.go2dbeach ειχε σκασει στα γελια κι ο σερβιτορος χαμογελουσε σαστισμενος . Στην κουζινα επεσε πολυ γελιο αφου η μαγειρισσα ηταν πολυ γελαστη και φιλικη. Τι κι αν δεν μπορουσαμε να μιλησουμε καταλαβε οταν της εδειξα δυο ψαρουκλες , ενω ο σερβιτορος δεν καταλαβε τιποτα οταν του ειπα στα ελληνικα ‘φερε οτι αλλο καταλαβαινεις ‘ . Προσθεσα νερο , μπυρα και ψωμι στα ισπανικα να μη με περνανε για ασχετη και τελικα απολαυσαμε ενα φανταστικο γευμα. Τα ψαρια ηταν πεντανοστιμα , αλλα εκεινο που μας τρελλανε ηταν το ψωμι.Pan de coco το ειπε ο σερβιτορος , ψωμι απο καρυδα , και στο τελος μας εφερε ενα θεικο γλυκο παλι απο καρυδα να συμπληρωσει τελεια το γευμα μας.
Απο το εστιατοριο ειχαμε πανοραμικη θεα της ατελειωτης παραλιας και με την καμερα εκανα ζουμ μακρια στην αλλη ακρη που φαινοταν κατι τυρκουαζ κατω απο τους φοινικες.Δεν καταλαβαινα τι ειναι , αλλα ειδα να κινουνται εκει κοντα δυο γουρουνες , τα μηχανακια της αμμου. Ειπα στον Mr οτι κατι υπηρχε εκει και θα ψαχναμε οπωσδηποτε αυριο για δρομο , χωματοδρομο , με τα ποδια , δεν ξερω πως αλλα θα πηγαινα. Μας ειχαν πει οτι δεν υπαρχει δρομος για τη Rincon , αλλα αφου πηγαν αυτοι με τις γουρουνες , θα πηγαινα κι εγω..
Κατεβηκα στην παραλια για να περασω την τελευταια ωρα , ενω δυο αγορακια απο το εστιατοριο με ακολουθουσαν απο αποσταση. Ειχα φερει μαζι μου γλειφιτζουρια και μερικα πλαστικα αυτοκινητακια που ο junior ειχε πεταμενα σε μια ακρη στο σπιτι μας. Τα εδωσα στους μικρους και δεν μπορω να σας περιγραψω πως επαιζαν! Ο βαρκαρης ειχε ερθει να μας παραλαβει και μου εκανε νοημα οτι θα ανεβει για μια μπυρα. Τα αγορακια ανεβαιναν και βουτουσαν απο τη βαρκα του με τα γλειφιτζουρια στο στομα και τα αυτοκινητακια στο χερι και τα τσουλαγαν πανω στη θαλασσα.
Γυρισαμε στον κολπο ‘Las Galleras ‘ και οπως ημασταν περπατησαμε στον παραλιακο χωματοδρομο προς τα δεξια για να εξερευνησουμε λιγο το χωριο. Συναντησαμε τον Chris με τη Δομηνικανη φιλη του που εκαναν τζογκινκ και μας ειπε να συνεχισουμε οπως παμε για το club Bonito.Πραγματι , 100 μετρα πιο κατω ενας φυλακας μας καλοσωρισε στην περιοχη του ‘Club Bonito’ και μας ειπε οτι μπορουμε να χρησιμοποιησουμε ελευθερα το χωρο και τις ξαπλωστρες. Ηταν ενα ξενοδοχειο ομορφα διαμορφωμενο ωστε να ταιριαζει στο περιβαλλον και με λιγο κοσμο. Ενα ατελειωτο δασος απο φοινικες απλωνοταν προς ολες τις κατευθυνσεις και το μονο που εσπαγε την υσηχια ηταν οι ηχοι του δασους. Οταν εδυε ο ηλιος ειχαμε απομεινει οι δυο μας στην παραλια , με ενα ποτο στο χερι και με τη συνοδεια ωραιας μουσικης απο το υπαιθριο μπαρακι του Bonito.
Ηταν μια τελεια μερα , απο αυτες που λες οτι δε θα υπαρξει αλλη σαν αυτη.Ομως στον Αγιο Δομηνικο ποτε δεν πρεπει να το λες αυτο...
Last edited:
