travelbreak
Member
- Μηνύματα
- 1.768
- Likes
- 14.587
- Επόμενο Ταξίδι
- ???
- Ταξίδι-Όνειρο
- Υπερσιβηρικός
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- 1η μέρα Μπογκοτά
- Zipaquira & Villa de Leyva
- Τατακόα (οιονεί έρημος) & Νέιβα
- Tierradentro
- San Agustin - Popayan: ο δρόμος του τρόμου
- Cali - Silvia
- Κολομβιανά χωριά
- Δρόμος ως το Μεντεγίν– Zona Cafetera
- Μεντεγίν κ Γουταπέ
- Καραϊβική – Σάντα Μάρτα
- Χάρτες Κολομβίας
- Πάρκο Ταϋρόνα & περιοχή του βάλτου
- Καρταχένα
- Απ'την Καραϊβική στο Κίτο
- 1η μέρα Γκαλαπάγκος
- Κρουαζιέρα στο νησί Μπαρτολομέ
- Tortuga Bay
- Γκουαγιακίλ: υπέροχη πόλη!
- Ο δρόμος για την Κουένκα
- Κουένκα
- Ingapirca κ Alausi
- Alausi, Nariz del Diablo, Chimborazo, Riobamba
- Quilotoa Lake, Cotopaxi, Quito
- Οταβάλο κ Κίτο
- Κίτο κ αναχώρηση για Μπογκοτά
- Μπογκοτά ξανά
- Επίλογος - Videos
Δρόμος ως το Μεντεγίν– Zona Cafetera
Σάββατο βράδυ και βρισκόμαστε στο Μεντεγίν. Άλλη μία έντονη μέρα σήμερα με αρκετή οδήγηση και λίγα νεύρα εξαιτίας των δρόμων εδώ στην Κολομβία. Το λέω γιατί όταν αποφασίσαμε το απόγευμα να έρθουμε εδώ στο Μεντεγίν, χωρίς άλλη προγραμματισμένη στάση, ήταν η ώρα 4, και λογικά θα φτάναμε μετά από τέσσερις ώρες. Τελικά φτάσαμε στις 10:30. Αυτό έγινε γιατί σε μία απόσταση περίπου 40 ή 50 χιλιομέτρων, γινόταν έργα και πηγαίναμε πάρα πολύ αργά. Υπήρχαν πάρα πολλές μονοδρομήσεις και αρκετές φορές περιμέναμε έως και 15 λεπτά για να ξεκινήσουμε. Ήταν απερίγραπτο αυτό που ζήσαμε. Δεν ήταν τραγικό, αλλά είναι πολύ άσχημο όταν έχεις να καλύψεις μία απόσταση 180 χιλιομέτρων σε ένα καλό δρόμο, έστω με πάρα πολλές στροφές, να κάνεις πάνω από 6 ώρες, δηλαδή να τρέχεις με μέσο όρο 25 χιλιόμετρα την ώρα. Τέλος πάντων φτάσαμε, έστω και αργά στο Μεντεγίν και τώρα θα προσπαθήσουμε να ξεκουραστούμε.
Ευτυχώς είχαμε δει ενδιάμεσα διάφορα εστιατόρια για περαστικούς και αποφασίσαμε να σταματήσουμε για βραδινό φαγητό. Τουλάχιστον δεν έχουμε και αυτό το μπελά. Να ψάχνουμε δηλαδή μέσα στη νύχτα. Η στάση για φαγητό πάντως δεν ξεπέρασε τη μισή ώρα, οπότε δεν αργήσαμε γι αυτό.
Το πρωί είχαμε ξυπνήσει στην Περέιρα και αποφασίσαμε να κάνουμε μία βόλτα για να τη δούμε, και με το φως του ήλιου. Πράγματι κάναμε επί μία ώρα βόλτα. Δεν έχει πολλά πράγματα αυτή η πόλη για να δεις. Μονάχα δύο μεγάλες πλατείες, όχι ιδιαίτερου ενδιαφέροντος, με μία μεγάλη εκκλησία καθεμία. Στους δρόμους πολύς κόσμος πουλούσε πράγματα σε μικρά μαγαζάκια και φτωχοί άνθρωποι κοιμόντουσαν ακόμα σε παγκάκια και κάτω από μαρκίζες. Έχω ξαναπεί ότι σε αυτή τη χώρα έχει πάρα πολλούς άστεγους, νέους αλλά και γέρους. Στην πρωινή βόλτα μας άρεσαν αρκετοί ηλικιωμένοι άνθρωποι οι οποίοι έπαιζαν μουσική με τις κιθάρες τους.
Όταν αποφασίσαμε να φύγουμε πήραμε το δρόμο για να επισκεφθούμε το χωριό Marsella. Ήταν ένα κλασικό χωριό όπως αρκετά από αυτά που έχουμε ήδη δει χωρίς κάτι το ιδιαίτερο. Το έγραφαν για επίσκεψη τα προγράμματα των πρακτορείων. Εάν ήταν το πρώτο που βλέπαμε θα μας άρεσε πολύ. Αλλά τώρα επειδή είχαμε δει και τόσα άλλα, αποφασίσαμε να το προσπεράσουμε μονάχα με μισή ώρα βόλτα. Για να πάμε εκεί αναγκαστήκαμε και πήραμε ένα επαρχιακό δρόμο και μπορώ να πω ότι καθυστερήσαμε αρκετά. Επειδή ήμασταν στην περιοχή του καφέ αγοράσαμε από τη Marsella μισό κιλό καφέ, για να δούμε εάν έχει κάτι ιδιαίτερο. Ακόμα δεν τον δοκίμασα.
Η επόμενη πόλη που είχαμε στο πρόγραμμά μας πριν από το Μedellin, ήταν το Manizales. Δεν περιμέναμε κάτι ιδιαίτερο, όμως μας άρεσε. Ιδιαίτερα μας άρεσε ένα τελεφερίκ με το οποίο πιστεύαμε ότι θα ανεβαίναμε σε κάποιο βουνό. Όμως διαπιστώσαμε ότι εμείς ήδη βρισκόμασταν επάνω στο βουνό και με το τελεφερίκ θα κατεβαίναμε προς τα κάτω. Όταν πήγαμε να βγάλουμε εισιτήρια μας είπαν ότι δεν μπορούμε γιατί πρέπει να έχουμε μία κάρτα κατοίκου της πόλης. Εμείς τους ρωτήσαμε (εγώ δηλαδή γιατί μόνο εγώ μιλώ με τους ντόπιους από την παρέα) εάν είναι τουριστικό και μας είπαν όχι. Άρα δεν μπορούσαμε να πάμε. Όμως ο ταμίας παρακάλεσε τον επόμενο πελάτη που είχε την κάρτα να πληρώσουμε εμείς τα εισιτήριά μας για να κάνουμε μία βόλτα και να περάσουμε με τη δική του κάρτα στο τελεφερίκ. Πράγματι ήταν ένας νεαρός και ήμασταν μαζί του μέχρι που κατέβηκε.
Στην είσοδο της πόλης υπήρχε μια πολλά υποσχόμενη επιγραφή:
Έκανε αρκετή ζέστη και οι άνθρωποι δροσίζονταν:
Και ξανά τα κλασικά λεωφορεία που έχουν στην Κολομβία:
Το τελεφερίκ κάνει αρκετή απόσταση πάνω από την πόλη. Βασικά το παίρνουν οι άνθρωποι που μένουν στο κάτω μέρος της πόλης για να μετακινηθούν προς τα πάνω. Έχει μία στάση και μετά τελειώνει η γραμμή αυτή. Εμείς μπορέσαμε και μπήκαμε στο τελεφερίκ μιας ακόμα γραμμής, το οποίο πήγαινε παρακάτω και χωρίς να βγούμε από τους σταθμούς επιστρέψαμε πίσω σε 30 λεπτά περίπου. Είδαμε την πόλη από ψηλά και αυτό ήταν πραγματικά εντυπωσιακό. Ευτυχώς ο ταμίας μας άφησε και κάναμε αυτή τη μικρή βόλτα. Μετά συνεχίσαμε τη βόλτα μας όλοι μαζί. Είδαμε μερικές ωραίες εκκλησίες και αρκετό κόσμο να κυκλοφορεί.
Τα τζάμια να ήταν πιο καθαρά!
Όλη η διαδρομή σήμερα που κάναμε από την Περέιρα στο χωριό Marsella και το Manizales ήτανε στην Zona Cafetera και παντού βλέπαμε φυτείες καφέ. Κάναμε πολλές στάσεις για φωτογραφίες και η περιοχή μας άρεσε γιατί είναι γεμάτη με φυτείες καφέ. Είναι καταπράσινη και από πολλές άλλες φυτείες, μπανάνας και άλλων δένδρων. Παντού υπάρχουν σπίτια και μικρές ομάδες σπιτιών σαν μικρά χωριά και η περιοχή είναι ορεινή αλλά δεν έχει βράχια και έτσι παντού υπάρχουν καλλιέργειες.Εννοείται ότι παντού συναντούσαμε φάρμες, που εδώ έχουν το όνομα εστάνσια.
Φυτείες καφέ:
Και ο καρπός:
Μετά πήραμε το δρόμο για το Μεντεγίν, όπως περιέγραψα πριν. Αυτό ήταν σήμερα το πρόγραμμα της μέρας που και πάλι μας κούρασε αλλά έτσι νομίζω είναι η Κολομβία: έχεις να κάνεις σε μία μέρα 300 χιλιόμετρα, αλλά απαιτείται οδήγηση 7-8 ωρών γιατί οι δρόμοι είτε δεν είναι τόσο καλοί, είτε έχουν μία περίεργη κίνηση που σε κάνει και καθυστερείς. Εδώ στο Μεντεγίν είναι το μοναδικό ξενοδοχείο (για όλο το ταξίδι μας) εκτός κέντρου, και απέχει 5-6 χλμ από αυτό. Βέβαια είναι πολύ καλό και πολυτελές, οπότε δεν έχουμε και πρωινό. Εκ των υστέρων, η ιδέα να μην είναι στο κέντρο ήταν πολλή καλή. Το κέντρο του Μεντεγίν δεν θα το αντέχαμε, όπως διαπιστώσαμε την επομένη.
Σάββατο βράδυ και βρισκόμαστε στο Μεντεγίν. Άλλη μία έντονη μέρα σήμερα με αρκετή οδήγηση και λίγα νεύρα εξαιτίας των δρόμων εδώ στην Κολομβία. Το λέω γιατί όταν αποφασίσαμε το απόγευμα να έρθουμε εδώ στο Μεντεγίν, χωρίς άλλη προγραμματισμένη στάση, ήταν η ώρα 4, και λογικά θα φτάναμε μετά από τέσσερις ώρες. Τελικά φτάσαμε στις 10:30. Αυτό έγινε γιατί σε μία απόσταση περίπου 40 ή 50 χιλιομέτρων, γινόταν έργα και πηγαίναμε πάρα πολύ αργά. Υπήρχαν πάρα πολλές μονοδρομήσεις και αρκετές φορές περιμέναμε έως και 15 λεπτά για να ξεκινήσουμε. Ήταν απερίγραπτο αυτό που ζήσαμε. Δεν ήταν τραγικό, αλλά είναι πολύ άσχημο όταν έχεις να καλύψεις μία απόσταση 180 χιλιομέτρων σε ένα καλό δρόμο, έστω με πάρα πολλές στροφές, να κάνεις πάνω από 6 ώρες, δηλαδή να τρέχεις με μέσο όρο 25 χιλιόμετρα την ώρα. Τέλος πάντων φτάσαμε, έστω και αργά στο Μεντεγίν και τώρα θα προσπαθήσουμε να ξεκουραστούμε.
Ευτυχώς είχαμε δει ενδιάμεσα διάφορα εστιατόρια για περαστικούς και αποφασίσαμε να σταματήσουμε για βραδινό φαγητό. Τουλάχιστον δεν έχουμε και αυτό το μπελά. Να ψάχνουμε δηλαδή μέσα στη νύχτα. Η στάση για φαγητό πάντως δεν ξεπέρασε τη μισή ώρα, οπότε δεν αργήσαμε γι αυτό.
Το πρωί είχαμε ξυπνήσει στην Περέιρα και αποφασίσαμε να κάνουμε μία βόλτα για να τη δούμε, και με το φως του ήλιου. Πράγματι κάναμε επί μία ώρα βόλτα. Δεν έχει πολλά πράγματα αυτή η πόλη για να δεις. Μονάχα δύο μεγάλες πλατείες, όχι ιδιαίτερου ενδιαφέροντος, με μία μεγάλη εκκλησία καθεμία. Στους δρόμους πολύς κόσμος πουλούσε πράγματα σε μικρά μαγαζάκια και φτωχοί άνθρωποι κοιμόντουσαν ακόμα σε παγκάκια και κάτω από μαρκίζες. Έχω ξαναπεί ότι σε αυτή τη χώρα έχει πάρα πολλούς άστεγους, νέους αλλά και γέρους. Στην πρωινή βόλτα μας άρεσαν αρκετοί ηλικιωμένοι άνθρωποι οι οποίοι έπαιζαν μουσική με τις κιθάρες τους.
Όταν αποφασίσαμε να φύγουμε πήραμε το δρόμο για να επισκεφθούμε το χωριό Marsella. Ήταν ένα κλασικό χωριό όπως αρκετά από αυτά που έχουμε ήδη δει χωρίς κάτι το ιδιαίτερο. Το έγραφαν για επίσκεψη τα προγράμματα των πρακτορείων. Εάν ήταν το πρώτο που βλέπαμε θα μας άρεσε πολύ. Αλλά τώρα επειδή είχαμε δει και τόσα άλλα, αποφασίσαμε να το προσπεράσουμε μονάχα με μισή ώρα βόλτα. Για να πάμε εκεί αναγκαστήκαμε και πήραμε ένα επαρχιακό δρόμο και μπορώ να πω ότι καθυστερήσαμε αρκετά. Επειδή ήμασταν στην περιοχή του καφέ αγοράσαμε από τη Marsella μισό κιλό καφέ, για να δούμε εάν έχει κάτι ιδιαίτερο. Ακόμα δεν τον δοκίμασα.
Η επόμενη πόλη που είχαμε στο πρόγραμμά μας πριν από το Μedellin, ήταν το Manizales. Δεν περιμέναμε κάτι ιδιαίτερο, όμως μας άρεσε. Ιδιαίτερα μας άρεσε ένα τελεφερίκ με το οποίο πιστεύαμε ότι θα ανεβαίναμε σε κάποιο βουνό. Όμως διαπιστώσαμε ότι εμείς ήδη βρισκόμασταν επάνω στο βουνό και με το τελεφερίκ θα κατεβαίναμε προς τα κάτω. Όταν πήγαμε να βγάλουμε εισιτήρια μας είπαν ότι δεν μπορούμε γιατί πρέπει να έχουμε μία κάρτα κατοίκου της πόλης. Εμείς τους ρωτήσαμε (εγώ δηλαδή γιατί μόνο εγώ μιλώ με τους ντόπιους από την παρέα) εάν είναι τουριστικό και μας είπαν όχι. Άρα δεν μπορούσαμε να πάμε. Όμως ο ταμίας παρακάλεσε τον επόμενο πελάτη που είχε την κάρτα να πληρώσουμε εμείς τα εισιτήριά μας για να κάνουμε μία βόλτα και να περάσουμε με τη δική του κάρτα στο τελεφερίκ. Πράγματι ήταν ένας νεαρός και ήμασταν μαζί του μέχρι που κατέβηκε.
Στην είσοδο της πόλης υπήρχε μια πολλά υποσχόμενη επιγραφή:
Έκανε αρκετή ζέστη και οι άνθρωποι δροσίζονταν:
Και ξανά τα κλασικά λεωφορεία που έχουν στην Κολομβία:
Το τελεφερίκ κάνει αρκετή απόσταση πάνω από την πόλη. Βασικά το παίρνουν οι άνθρωποι που μένουν στο κάτω μέρος της πόλης για να μετακινηθούν προς τα πάνω. Έχει μία στάση και μετά τελειώνει η γραμμή αυτή. Εμείς μπορέσαμε και μπήκαμε στο τελεφερίκ μιας ακόμα γραμμής, το οποίο πήγαινε παρακάτω και χωρίς να βγούμε από τους σταθμούς επιστρέψαμε πίσω σε 30 λεπτά περίπου. Είδαμε την πόλη από ψηλά και αυτό ήταν πραγματικά εντυπωσιακό. Ευτυχώς ο ταμίας μας άφησε και κάναμε αυτή τη μικρή βόλτα. Μετά συνεχίσαμε τη βόλτα μας όλοι μαζί. Είδαμε μερικές ωραίες εκκλησίες και αρκετό κόσμο να κυκλοφορεί.
Τα τζάμια να ήταν πιο καθαρά!
Όλη η διαδρομή σήμερα που κάναμε από την Περέιρα στο χωριό Marsella και το Manizales ήτανε στην Zona Cafetera και παντού βλέπαμε φυτείες καφέ. Κάναμε πολλές στάσεις για φωτογραφίες και η περιοχή μας άρεσε γιατί είναι γεμάτη με φυτείες καφέ. Είναι καταπράσινη και από πολλές άλλες φυτείες, μπανάνας και άλλων δένδρων. Παντού υπάρχουν σπίτια και μικρές ομάδες σπιτιών σαν μικρά χωριά και η περιοχή είναι ορεινή αλλά δεν έχει βράχια και έτσι παντού υπάρχουν καλλιέργειες.Εννοείται ότι παντού συναντούσαμε φάρμες, που εδώ έχουν το όνομα εστάνσια.
Φυτείες καφέ:
Και ο καρπός:
Μετά πήραμε το δρόμο για το Μεντεγίν, όπως περιέγραψα πριν. Αυτό ήταν σήμερα το πρόγραμμα της μέρας που και πάλι μας κούρασε αλλά έτσι νομίζω είναι η Κολομβία: έχεις να κάνεις σε μία μέρα 300 χιλιόμετρα, αλλά απαιτείται οδήγηση 7-8 ωρών γιατί οι δρόμοι είτε δεν είναι τόσο καλοί, είτε έχουν μία περίεργη κίνηση που σε κάνει και καθυστερείς. Εδώ στο Μεντεγίν είναι το μοναδικό ξενοδοχείο (για όλο το ταξίδι μας) εκτός κέντρου, και απέχει 5-6 χλμ από αυτό. Βέβαια είναι πολύ καλό και πολυτελές, οπότε δεν έχουμε και πρωινό. Εκ των υστέρων, η ιδέα να μην είναι στο κέντρο ήταν πολλή καλή. Το κέντρο του Μεντεγίν δεν θα το αντέχαμε, όπως διαπιστώσαμε την επομένη.