giannismits
Member
- Μηνύματα
- 3.494
- Likes
- 11.728
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Semana Santa
- Μαδρίτη: Centro
- Μαδρίτη: Centro - Gran Via
- Μια βόλτα στα Μουσεία Prado & Reina Sofia
- Μαδρίτη: La Latina & Lavapies
- Μαδρίτη: Salamanca και Paseo de la Castellana!
- Στο Toledo! part 1/2
- Στο Toledo! part 2/2
- Barcelona: Eixample (Passeig de Gracia) & La Rabla + Port Vell
- Barcelona: Παλιά πόλη / Ciutat Vella (Barri Gotic)
- Barcelona: Παλιά πόλη / Ciutat Vella (La Ribera & El Born)
- Barcelona: Sagrada Familia & Gracia
- Barcelona: Camp Nou - El Raval και Font Màgica
- Barcelona: La Barceloneta!
- Barcelona: Λόφος Montjuïc
- Girona / Ζιρόνα
- Φαγοπότια
Barcelona: Camp Nou - El Raval και Font Màgica!
Με την γραμμή L5 του μετρό πήγαμε ως τον σταθμό Collblanc. Το στάδιο Camp Nou ήταν μόνο 10 λεπτά περπάτημα. Η επίσκεψή μας όμως στο στάδιο της Μπαρτσελόνα στιγματίστηκε από ένα ατύχημα. Φτάνοντας στην διασταύρωση της Carrer del Cardenal Reig με την C. d'Aristides Maillol, το στάδιο είναι μπροστά μας και είμαστε σε απόσταση αναπνοής από την πύλη. Αφήνοντας πίσω μας τις διαβάσεις ελάχιστα δευτερόλεπτα μετά ακούμε ένα μπαμ και μια γυναίκα να κλαίει. Πάγωσα. Για άλλη μια φορά η έλλειψη ψυχραιμίας μου με νίκησε. Στο σημείο που ήμασταν ήταν στροφή και δεν είχα οπτική του ατυχήματος. Δεν ήθελα καν να δω. Όμως ένας άνθρωπος σφάδαζε. Ο Rose έτρεξε προς το σημείο αμέσως ενώ εγώ σε μια γωνιά να αγωνιώ για το τι έχει γίνει. Κόσμος κοιτούσε από μακριά ενώ άλλοι έσπευσαν στο σημείο. Οι φωνές και τα κλάματα της γυναίκας με τρέλαναν. Λίγη ώρα μετά ήρθε ο Rose. H γυναίκα χτυπήθηκε από ένα αυτοκίνητο καθώς περνούσε το δρόμο. Οδηγός του οχήματος που τη χτύπησε ήταν μια άλλη γυναίκα που το κατάλαβε λίγα μέτρα πιο μετά και όταν το συνειδητοποίησε τρελάθηκε κι αυτή και επέστρεψε στο σημείο του ατυχήματος. Ο Rose μου είπε ότι το θύμα χτύπησε άσχημα αλλά είχε τις αισθήσεις του και μιλούσε έστω με δυσκολία. Μιλούσε καταλανικά. Ήταν πεσμένη μπρούμυτα και και υπήρχαν αίματα. Ο Rose ήταν σοκαρισμένος αλλά ψύχραιμος. Σε ελάχιστα λεπτά έφτασαν 2 ασθενοφόρα. Το μόνο που είπαμε ήταν να την έχει γλιτώσει η γυναίκα. Ήταν μεγάλο το σοκ και καθίσαμε σε κάτι παγκάκια πριν μπούμε στο Camp Nou. Η γυναίκα χτυπήθηκε λίγο πίσω από εμάς. Ουσιαστικά είχαμε προχωρήσει 2-3 μέτρα και το αυτοκίνητο την χτύπησε πίσω μας!
Άθλια η ψυχολογία μας αλλά είχαμε έρθει για ψυχαγωγία και χαλάρωση.
Προσπαθήσαμε να το ξεχάσουμε και περάσαμε την είσοδο του αθλητικού κέντρου της Barcelona .
Στο προαύλιο του αθλητικού κέντρου έχει ένα καφέ-εστιατόριο, εκδοτήρια, το γήπεδο μπάσκετ της Barcelona, Palau Blaugrana και φυσικά το θρυλικό στάδιο Camp Nou.
Στο βάθος δεξιά φαίνεται το κίτρινο ασθενοφόρο, ακριβώς στο σημείο του ατυχήματος
Στο στάδιο δεν μπήκαμε. Αφενός ήθελα να το δω με παλμό και γεμάτο κόσμο σε έναν αγώνα της Μπαρτσελόνα. Δυστυχώς την επόμενη ημέρα Κυριακή του Πάσχα, η Μπαρτσελόνα έπαιζε εκτός έδρας για το κύπελλο με την Θέλτα Βίγο και το ήξερα μήνες πριν. Μου φαινόντουσαν πολλά τα 25€ για να δούμε ένα αχανές στάδιο με άδειες τις κερκίδες ούτε με ενδιέφερε η ξενάγηση στο μουσείο στα αποδυτήρια και το κέντρο τύπου. Όχι ότι δεν είναι εμπειρία να δεις εσωτερικά το μεγαλύτερο γήπεδο της Ευρώπης 98.000 θέσεων. Την λάμψη όμως και την δυναμική αυτής της ομάδας την πήραμε μέσω της μπουτίκ της!
Ο χαμός του χαμού. Η μπουτίκ που έχει ουσιαστικά μέγεθος και οργάνωση εμπορικού κέντρου είναι της nike! Και υποστηρικτής να μην είσαι και ποδοσφαιρόφιλος να μην είσαι μέσα σ’αυτό το εμπορικό ενθουσιάζεσαι και θες να φορτώσεις τις πιστωτικές σου κάρτες. Εγώ βέβαια κρατήθηκα και απλά αγόρασα ένα ωραιότατο καπέλο με 20€ που το μοστράρω με καμάρι και ο Rose ένα μπρελόκ με 7€. Γενικά οι τιμές δεν μου φάνηκαν ακραίες. Τιμές nike. Κάτι ισοθερμικά βέβαια που μου άρεσαν ήταν τσουχτερά με 90€. Όμως τα περισσότερα σουβενίρ που τα είδαμε και σε καταστήματα στην πόλη και σε πάγκους στη La Rampla είχαν σχεδόν ίδια τιμή με την μπουτίκ της Μπαρτσελόνα. Αυθεντικά δηλαδή. Αντρικά, γυναίκεια, παιδικά, σουβενίρ, αξεσουάρ, είδη δώρου και τα πάντα από αθλητικό εξοπλισμό. Μια βιομηχανία που θα ζήλευαν πάρα πολλοί. Η Μπαρτσελόνα είναι χρυσωρυχείο και αυτό το ξέρουν όλοι. Οι πωλητές ευγενέστατοι, γονείς να αγοράζουν αβέρτα ρούχα και παπούτσια για τα παιδιά τους, σακούλες φορτωμένες και πολλοί που κάθονταν στα σκαλιά του εμπορικού υπερπαραγωγή! Ομολογώ πως η χαρούμενη ατμόσφαιρα και ο υπερ καταναλωτισμός (των άλλων) μας έκανε να ξεχάσουμε το άσχημο ατύχημα που έγινε δίπλα μας, και να περάσουμε πολύ ωραία.
Το Camp Nou από την πίσω πλευρά της μπουτίκ. Χαιρετίσαμε τα παιδιά απέναντι και φύγαμε!
Ωραία εμπειρία, ευχάριστη που ολοκληρώθηκε και γλυκά με μια τηγανιτή μπανάνα με κρέμα που πήραμε από καντίνα έξω από το στάδιο! Πήραμε ξανά το μετρό και μετά από 1 αλλαγή, κατεβήκαμε στον σταθμό Paral·lel, για να προσεγγίσουμε το κομμάτι της παλιάς πόλης Ciutat Vella που μας είχε απομείνει, την συνοικία El Raval.
Αγαπημένα γκράφιτι στην Avinguda del Paraŀlel
Η συνοικία της El Raval συνορεύει με την γοτθική συνοικία τις οποίες χωρίζει η La Rambla. Είναι μια γειτονιά που μου άρεσε πολύ γιατί είναι μια πολύχρωμη και διαφορετική γειτονιά στη Βαρκελώνη. Δεν είναι τυχαίο που οι γειτονιές που ξεχωρίζουν στις πόλεις είναι αυτές με τον πολυπολιτισμικό αέρα. Γι’ αυτό μου άρεσε η El Raval. Είναι μια εναλλακτική γειτονιά στην οποία το 47% του πληθυσμού είναι μετανάστες με καταγωγή από τη Νότια Αμερική, Πακιστανοί, Φιλιππινέζοι και από την Ευρώπη κυρίως Ρουμάνοι. Βέβαια η περιοχή είχε τα θέματα της όπως την πορνεία και την εγκληματικότητα και πάντα ήταν διαβόητη για την νυχτερινή της διασκέδαση. Φυσικά έχει αλλάξει και έχει βελτιωθεί εδώ και αρκετό καιρό λόγω της κεντρικής θέσης και πλέον είναι ακόμα μια δημοφιλής γειτονιά.
Δεν την είχα μελετήσει ούτε ήθελα να ψάξω τα αξιοθέατά της. Ήθελα απλά να την περπατήσουμε και να νοιώσουμε τον παλμό της. Να χαθούμε στους δρόμους της και να ανακαλύψουμε μόνοι μας την ιστορία της. Σχεδόν την γυρίσαμε στην τύχη και μπορώ να πω πως συναντήσαμε τα κύρια σημεία ενδιαφέροντός της. Μπαίνοντας από την Paral·lel βρεθήκαμε σε μια ιδιαίτερη πλατεία που σύχναζαν εξωτικής προέλευσης άνθρωποι και σε μια υπέροχη μικρή μεσαιωνική εκκλησία τον Ναό Αγίου Παύλου των Αγρών, Sant Pau del Camp.
Η αύρα της συνοικίας μου άρεσε. Κόσμος, ζωντάνια, ανεμελιά, διαφορετικότητα και πολυφυλετικότητα. Στοιχεία που πάντα κάνουν ενδιαφέρον ένα μέρος. Λίγο μετά βρεθήκαμε στην κεντρική πλατεία της El Raval, την εξωτική Rambla del Raval.
Η Rambla del Raval είναι από τα πιο ενδιαφέροντα μέρη που συναντήσαμε στην Βαρκελώνη. Η πλατεία είναι η καρδιά της Ραβάλ και προσελκύει ανθρώπους διαφορετικούς κοινωνικά, πολιτισμικά και γεωγραφικά. Είναι το σημείο συνάντησης για τις κοινότητες των μεταναστών που ζουν σε αυτό το μέρος της Βαρκελώνης. Από εκεί που ήταν το παρακμιακό κομμάτι της πόλης, το κοινωνικό προφίλ της νέας Ράμπλα αλλάζει μέρα με τη μέρα και είναι πλέον μια γειτονιά που όλο και περισσότερο έχει ενσωματωθεί στην πόλη.
Ατραξιόν της πλατείας, μια γατάρα!
Στην πλατεία είχε κόσμο αλλά όχι τον χαμό που γίνεται σε άλλα σημεία της πόλης. Καθίσαμε σε μια πιτσαρία που δούλευαν ευγενέστατοι Πακιστανοί και φάγαμε ωραιότατα και πολύ πιο φτηνά από άλλες περιοχές. Με δυσκολία αφήσαμε την καταπράσινη και γεμάτη φοίνικες πλατεία αλλά έπρεπε να προχωρήσουμε στα ενδότερα της El Raval.
Carrer d'En Roig
Carrer de l'Hospital
Τυχαία περάσαμε μια πόρτα και βρεθήκαμε σε μια καταπληκτική μεσαιωνική αυλή. Δεν την είχα διαβάσει σε κανέναν οδηγό ούτε είδα να την προτείνει κάποιος. Είναι η Antic Hospital de la Santa Creu δηλαδή το παλιό Νοσοκομείο του Τιμίου Σταυρού του 15ου αιώνα παρακαλώ! Είναι το νοσοκομείο που πέθανε ο Αντόνι Γκαουντί 3 μέρες μετά αφού χτυπήθηκε από το τραμ! Το κτίριο σήμερα στεγάζει την Ιατρική σχολή και την Καταλανική κρατική βιβλιοθήκη και το παλαιότερο τμήμα του ένα εντυπωσιακό παράδειγμα της Καταλανικής αστικής γοτθικής αρχιτεκτονικής!
Η ατμόσφαιρα της αυλής μας μετέφερε σε μια άλλη εποχή και επειδή δεν είχα ιδέα γι’ αυτό το μέρος, ενθουσιάστηκα τρελά. Με γοήτευσε και ένοιωθα χαρούμενος που το ανακάλυψα μόνος μου!
Σε ένα από τα κτίρια σε μια μικρή αυλή, ένα πανέμορφο και ατμοσφαιρικό καφέ
Βγαίνοντας από την μεσαιωνική αυλή κάποιοι Αφρικανοί έπαιζαν μπάλα την οποία πέταξαν στον Rose για να κάνει σουτ και να παίξει μαζί τους! Ο Rose τους έκανε ένα σουτάκι και βγήκαμε από την Passatge de l'Hospital.
Πίσω από το Antic Hospital de la Santa Creu είναι η Plaça de la Gardunya ή Plaça de San Josep και χωρίς να το καταλάβουμε βρεθήκαμε στην πίσω πλευρά της Μποκερία.
Την προηγούμενη ημέρα Μεγάλη Παρασκευή την πετύχαμε κλειστή κι ελπίζαμε πως αυτοί τη φορά θα σταθούμε τυχεροί. Πράγματι μπαίνοντας μέσα στην αγορά La Boquería επικρατούσε πανικός. Αν και κάποιοι πάγκοι και καταστήματα ήταν κλειστά προφανώς λόγω Μεγάλου Σαββάτου, το 90% των καταστημάτων ήταν ανοιχτά και πλήθος κόσμου απολάμβανε τη βόλτα του αλλά και τα λαχταριστά εδέσματα!
Έχω επισκεφτεί πολλές αγορές αλλά η La Boqueria είναι μοναδική. Δεν θυμάμαι να έχω ξαναδεί τόσο μεγάλη αγορά και με τόσο πολύ κόσμο. Λογικό θα μου πεις από τη στιγμή που η Βαρκελώνη έχει εκατομμύρια τουρίστες, η αγορά αποτελεί πόλο έλξης και τουριστική ατραξιόν της πόλης. Και η κουτσή Μαρία δηλαδή θα κάνει μια βόλτα στην Μποκερία. Είναι η πρώτη φορά στη ζωή μου που λιγουρεύτηκα τα φρέσκα φρούτα που πωλούνταν στο ποτήρι. Εγώ να θέλω να φάω φρούτα! Με 2€ πήραμε ένα ποτήρι με μιξ εξωτικά φρούτα που καταβροχθίσαμε σε ελάχιστα δευτερόλεπτα!
Ελληνικά προϊόντα
Η εμβληματική λαϊκή αγορά Mercado de La Boqueria, άνοιξε το 1840 και διαθέτει περισσότερες από 300 θέσεις / μαγαζιά που προσφέρουν μια τεράστια ποικιλία από τοπικά αλλά και εξωτικά φρέσκα προϊόντα. Είναι Must τουριστικό αξιοθέατο και είμαι σίγουρος πως οι ντόπιοι την αποφεύγουν λόγω του συνωστισμού και σίγουρα αν υπήρχαν μέσα ντόπιοι θα μας κοιτούσαν με μισό μάτι!
Ζαλιστήκαμε να βλέπουμε κάθε λογής αγαθά και λιγουρευτά εδέσματα στους πάγκους και τα εστιατόρια. Και να μη πεινάς θες να φας ρε παιδί μου. Γι’ αυτό κι εγώ πήρα ένα χωνάκι με καλαμαράκια, έτσι για τη λιγούρα!
Μετά από αυτή την πανδαισία και ζαλούρα, βγήκαμε από την κεντρική είσοδο
Χωθήκαμε ξανά στα στενά για να δούμε ακόμα λίγο τη συνοικία El Raval
Το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης της Βαρκελώνης στην Plaça dels Àngels. Μας έκανε εντύπωση το μοντέρνο λευκό κτίριο του μουσείου ανάμεσα στην παλιά αρχιτεκτονική και τους στενούς δρόμους της παλιάς πόλης. Η πλατεία είναι δημοφιλής στους νεαρούς skateboarders και μάλιστα θεωρείται ένα από τα πιο εμβληματικά ‘’σημεία’’ για το άθλημα στον κόσμο!
Στη συνέχεια μπήκαμε στο στενό Carrer d'Elisabets, ακόμα ένα γραφικό σημείο της Ραβάλ!
Η Ραβάλ μας άρεσε όμως η ώρα είχε περάσει και είχαμε το τελευταίο μέρος μιας ομολογουμένως εξαιρετικά επιτυχημένης ημέρας στη Βαρκελώνη. Για να κλείσει η μέρα με τον πιο εντυπωσιακό τρόπο. Μετρό και φτάνουμε στην Plaça Espanya! Τα μαγικά σιντριβάνια είναι από τις πιο δημοφιλής τουριστικές ατραξιόν της Βαρκελώνης με πλήθος κόσμου να στήνεται τριγύρω για να παρακολουθήσουν το θέαμα. Οι ώρες και οι μέρες είναι συγκεκριμένες. Εμείς το είδαμε τελευταία ημέρα του Μαρτίου ημέρα Σάββατο και η διάρκειά του ήταν από τις 20:00 έως τις 21:00. Λειτουργεί όλο το χρόνο εκτός από το διάστημα 7 Ιανουαρίου με 28 Φεβρουαρίου. Αν θέλετε να το πετύχετε δείτε το χρονοδιάγραμμα όλου του χρόνου https://www.barcelona.cat/en/what-to-do-in-bcn/magic-fountain/magic-fountains-show-times
Αν και η ώρα πλησίαζε, πρώτο μέλημα μου ήταν να πάμε στο εμπορικό κέντρο Arenas de Barcelona κι αυτό γιατί από ψάξιμο που είχα κάνει, είδα ότι από την ταράτσα του η θέα προς την πλατεία Espanya είναι εξαιρετική οπότε δεν υπήρχε περίπτωση να το χάσω.
Το εμπορικό Arenas όπως λέει και το όνομά του, στεγάζεται σε μια παλιά αρένα ταυρομαχιών του 1900. Απ’ ότι φάνηκε εκτός από μας το ήξεραν και μερικές εκατοντάδες κόσμου ακόμα καθώς υπήρχε μεγάλη αναμονή στο ασανσέρ για να ανέβουμε πάνω. Τελικά βαρεθήκαμε και πήραμε τις κυλιόμενες σκάλες, όροφο-όροφο. Ανεβαίνοντας πάνω στην τεράστια βεράντα του εμπορικού η θέα που αντικρίσαμε ήταν καταπληκτική. Ο ήλιος μάλιστα έδυσε δίνοντας ένα χρυσαφί χρώμα στην πόλη. Η Plaça Espanya, οι βενετσιάνικοι πύργοι, η Plaça de Carles Buïgas με τα σιντριβάνια και το υπέροχο κτίριο του Εθνικού Μουσείου Τέχνης Καταλονίας δημιούργησαν ένα πανέμορφο πανόραμα!
Βλέποντας από ψηλά, παρατήρησα πως μιλιούνια κόσμου είχε ήδη κατακλύσει και πάρει θέση σε κάθε σημείο γύρω από τα μαγικά σιντριβάνια ενώ το πλήθος κατευθυνόταν προς τα εκεί. Οπότε είπα να μη το καθυστερήσουμε και να οδεύσουμε κι εμείς προς το σημείο. Στην Plaça Espanya στην διασταύρωση με την Avinguda de la Reina Maria Cristina, στέκονται καμαρωτοί οι επιβλητικοί Ενετικοί πύργοι στα πρότυπα του πύργου του ρολογιού του Αγίου Μάρκου στη Βενετία. Οι πύργοι είναι και αυτοί δημιούργημα του 1929 στα πλαίσια της Διεθνούς έκθεσης που έγινε εκείνη τη χρονιά στη Βαρκελώνη.
Η Avinguda de la Reina Maria Cristina είναι μια από τις ομορφότερες λεωφόρους της Βαρκελώνης. Ευθεία μπροστά μας το επιβλητικό Εθνικό Μουσείο Τέχνης και βέβαια τα σιντριβάνια τα οποία από ώρα σε ώρα ήταν έτοιμα να αρχίσουν το χορό!
Φτάσαμε ακριβώς 8 η ώρα και τα σιντριβάνια έπιασαν δουλειά! Ενώ από μακριά φαινόταν να έχει λαοθάλασσα και να είναι ασφυκτικά, πλησιάζοντας διαπιστώσαμε πως μπορούσαμε άνετα να κινηθούμε ανάμεσα στον κόσμο και να φτάσουμε μπροστά στο σιντριβάνι.
Το Font Màgica de Montjuïc, δηλαδή το Μαγικό σιντριβάνι στην Plaça de Carles Buïgas, είναι ένα αριστούργημα που κατασκευάστηκε κι αυτό το 1929 για την Μεγάλη Παγκόσμια Έκθεση. Σιντριβάνια, καταρράκτες και πισίνες σε μια απίστευτη επίδειξη μουσικής και φωτός! Εννοείται πως όσο πέφτει ο ήλιος και νυχτώνει το θέαμα είναι ακόμα πιο εντυπωσιακό.
Ο κόσμος ήταν απίστευτος. Όχι τόσο γύρω από το σιντριβάνι όσο στα σκαλιά και σε όλα τα επίπεδα του Palau Nacional. Η εικόνα μιλάει από μόνη της!
Εδώ στέκονται και οι τέσσερις κολώνες ιωνικού ρυθμού (Les Quatre Columnes). Οι κολώνες αυτές έχουν ιστορία πίσω τους. Στο σημείο που είναι χτισμένο το μαγικό σιντριβάνι, ήταν τοποθετημένες οι αρχικές στήλες που χτίστηκαν το 1919 οι οποίες συμβόλιζαν τα τέσσερα στοιχεία της Καταλανικής σημαίας. Οι στήλες κατεδαφίστηκαν το 1928, λίγο πριν την επίσκεψη του δικτάτορα Πρίμο ντε Ριβέρα στην πόλη. Κατά τη δικτατορία του διέταξε συστηματικά να εξαλείψουν όλα τα δημόσια σύμβολα του Καταλανικού εθνικισμού. Οι σημερινές κολώνες χτίστηκαν μόλις το 2010 λίγα μέτρα απ’ το σημείο που ήταν οι αρχικές. Οι στήλες πλέον είναι σύμβολο της επιμονής, και της δύναμης της καταλανικής γλώσσας, του πολιτισμού και εθνικής ταυτότητας. Στη βάση της μιας στήλης υπάρχει η περιγραφή: ‘’ Αποκατάσταση, ως μια πράξη ιστορικής δικαιοσύνης, οι τέσσερις στήλες κατεδαφίστηκαν από τη δικτατορία, το 1928, ως σύμβολο της Καταλονίας’’.
Όσο ανεβαίναμε η θέα προς το σιντριβάνι και την λεωφόρο Avinguda de la Reina Maria Cristina ήταν πραγματικά μοναδική! Το Μαγικό σιντριβάνι είναι μια θεαματική επίδειξη από χρώμα, φως, κίνηση, μουσική και ακροβατικά του νερού - εάν αναμίξεις όλα αυτά τα στοιχεία μαζί με το σωστό συνδυασμό, τότε καταλήγεις απλά να μαγευτείς!
Οι πίδακες νερού κινούνται, φωτίζονται σε 50 είδη σκιών και αποχρώσεων και συγχρονίζονται με το φως και τη μουσική, που μοιάζουν με ένα μαγικό χορό που ξεδιπλώνεται, υποχωρεί, αυξάνεται και πέφτει, κρύβεται και τελικά εκρήγνυται μπροστά στα μάτια μας!
Οι μουσικές ήταν επιλογές από κλασική μουσική μέχρι και σημερινά ποπ τραγούδια. Είχαμε σκοπό να το δούμε μέχρι τέλους και να ανέβουμε μέχρι το πιο ψηλό επίπεδο, στην είσοδο του Εθνικού Μουσείου Τέχνης. Καθώς ανεβαίναμε και βρεθήκαμε στην Plaça de les Cascades, οι καταρράκτες που φωτίζονταν ήταν ακόμα μια εντυπωσιακή πινελιά του Palau Nacional και της πλατείας γενικότερα.
Ακόμη και όταν τα σιντριβάνια δεν είναι σε λειτουργία αυτό το μέρος είναι εξαιρετικό γιατί προσφέρει καταπληκτική θέα της Βαρκελώνης προς την λεωφόρο Avinguda Reina Cristina Maria, την πλατεία Espanya και τις πλαγιές του Tibidabo. Ειδικά εκείνη την ώρα που είχε σκοτεινιάσει ήταν η ομορφότερη θέα του ταξιδιού!
Θέα της Βαρκελώνης από το Palau Nacional
Η νύχτα έπεσε για τα καλά και η πλατεία είχε αδειάσει από τον κόσμο. Απέμειναν λίγα μόνο λεπτά για το χορό των σιντριβανιών και κατεβαίνοντας απολαύσαμε τις τελευταίες εικόνες του Font Màgica.
Μετά την πολύωρη ξεκούραση στο δωμάτιο, βγήκαμε αργά για ποτό και φαγητό στην Eixample, ξεχνώντας τελείως ότι είναι Μεγάλο Σάββατο!
Με την γραμμή L5 του μετρό πήγαμε ως τον σταθμό Collblanc. Το στάδιο Camp Nou ήταν μόνο 10 λεπτά περπάτημα. Η επίσκεψή μας όμως στο στάδιο της Μπαρτσελόνα στιγματίστηκε από ένα ατύχημα. Φτάνοντας στην διασταύρωση της Carrer del Cardenal Reig με την C. d'Aristides Maillol, το στάδιο είναι μπροστά μας και είμαστε σε απόσταση αναπνοής από την πύλη. Αφήνοντας πίσω μας τις διαβάσεις ελάχιστα δευτερόλεπτα μετά ακούμε ένα μπαμ και μια γυναίκα να κλαίει. Πάγωσα. Για άλλη μια φορά η έλλειψη ψυχραιμίας μου με νίκησε. Στο σημείο που ήμασταν ήταν στροφή και δεν είχα οπτική του ατυχήματος. Δεν ήθελα καν να δω. Όμως ένας άνθρωπος σφάδαζε. Ο Rose έτρεξε προς το σημείο αμέσως ενώ εγώ σε μια γωνιά να αγωνιώ για το τι έχει γίνει. Κόσμος κοιτούσε από μακριά ενώ άλλοι έσπευσαν στο σημείο. Οι φωνές και τα κλάματα της γυναίκας με τρέλαναν. Λίγη ώρα μετά ήρθε ο Rose. H γυναίκα χτυπήθηκε από ένα αυτοκίνητο καθώς περνούσε το δρόμο. Οδηγός του οχήματος που τη χτύπησε ήταν μια άλλη γυναίκα που το κατάλαβε λίγα μέτρα πιο μετά και όταν το συνειδητοποίησε τρελάθηκε κι αυτή και επέστρεψε στο σημείο του ατυχήματος. Ο Rose μου είπε ότι το θύμα χτύπησε άσχημα αλλά είχε τις αισθήσεις του και μιλούσε έστω με δυσκολία. Μιλούσε καταλανικά. Ήταν πεσμένη μπρούμυτα και και υπήρχαν αίματα. Ο Rose ήταν σοκαρισμένος αλλά ψύχραιμος. Σε ελάχιστα λεπτά έφτασαν 2 ασθενοφόρα. Το μόνο που είπαμε ήταν να την έχει γλιτώσει η γυναίκα. Ήταν μεγάλο το σοκ και καθίσαμε σε κάτι παγκάκια πριν μπούμε στο Camp Nou. Η γυναίκα χτυπήθηκε λίγο πίσω από εμάς. Ουσιαστικά είχαμε προχωρήσει 2-3 μέτρα και το αυτοκίνητο την χτύπησε πίσω μας!
Άθλια η ψυχολογία μας αλλά είχαμε έρθει για ψυχαγωγία και χαλάρωση.
Προσπαθήσαμε να το ξεχάσουμε και περάσαμε την είσοδο του αθλητικού κέντρου της Barcelona .
Στο προαύλιο του αθλητικού κέντρου έχει ένα καφέ-εστιατόριο, εκδοτήρια, το γήπεδο μπάσκετ της Barcelona, Palau Blaugrana και φυσικά το θρυλικό στάδιο Camp Nou.
Στο βάθος δεξιά φαίνεται το κίτρινο ασθενοφόρο, ακριβώς στο σημείο του ατυχήματος
Στο στάδιο δεν μπήκαμε. Αφενός ήθελα να το δω με παλμό και γεμάτο κόσμο σε έναν αγώνα της Μπαρτσελόνα. Δυστυχώς την επόμενη ημέρα Κυριακή του Πάσχα, η Μπαρτσελόνα έπαιζε εκτός έδρας για το κύπελλο με την Θέλτα Βίγο και το ήξερα μήνες πριν. Μου φαινόντουσαν πολλά τα 25€ για να δούμε ένα αχανές στάδιο με άδειες τις κερκίδες ούτε με ενδιέφερε η ξενάγηση στο μουσείο στα αποδυτήρια και το κέντρο τύπου. Όχι ότι δεν είναι εμπειρία να δεις εσωτερικά το μεγαλύτερο γήπεδο της Ευρώπης 98.000 θέσεων. Την λάμψη όμως και την δυναμική αυτής της ομάδας την πήραμε μέσω της μπουτίκ της!
Ο χαμός του χαμού. Η μπουτίκ που έχει ουσιαστικά μέγεθος και οργάνωση εμπορικού κέντρου είναι της nike! Και υποστηρικτής να μην είσαι και ποδοσφαιρόφιλος να μην είσαι μέσα σ’αυτό το εμπορικό ενθουσιάζεσαι και θες να φορτώσεις τις πιστωτικές σου κάρτες. Εγώ βέβαια κρατήθηκα και απλά αγόρασα ένα ωραιότατο καπέλο με 20€ που το μοστράρω με καμάρι και ο Rose ένα μπρελόκ με 7€. Γενικά οι τιμές δεν μου φάνηκαν ακραίες. Τιμές nike. Κάτι ισοθερμικά βέβαια που μου άρεσαν ήταν τσουχτερά με 90€. Όμως τα περισσότερα σουβενίρ που τα είδαμε και σε καταστήματα στην πόλη και σε πάγκους στη La Rampla είχαν σχεδόν ίδια τιμή με την μπουτίκ της Μπαρτσελόνα. Αυθεντικά δηλαδή. Αντρικά, γυναίκεια, παιδικά, σουβενίρ, αξεσουάρ, είδη δώρου και τα πάντα από αθλητικό εξοπλισμό. Μια βιομηχανία που θα ζήλευαν πάρα πολλοί. Η Μπαρτσελόνα είναι χρυσωρυχείο και αυτό το ξέρουν όλοι. Οι πωλητές ευγενέστατοι, γονείς να αγοράζουν αβέρτα ρούχα και παπούτσια για τα παιδιά τους, σακούλες φορτωμένες και πολλοί που κάθονταν στα σκαλιά του εμπορικού υπερπαραγωγή! Ομολογώ πως η χαρούμενη ατμόσφαιρα και ο υπερ καταναλωτισμός (των άλλων) μας έκανε να ξεχάσουμε το άσχημο ατύχημα που έγινε δίπλα μας, και να περάσουμε πολύ ωραία.
Το Camp Nou από την πίσω πλευρά της μπουτίκ. Χαιρετίσαμε τα παιδιά απέναντι και φύγαμε!
Ωραία εμπειρία, ευχάριστη που ολοκληρώθηκε και γλυκά με μια τηγανιτή μπανάνα με κρέμα που πήραμε από καντίνα έξω από το στάδιο! Πήραμε ξανά το μετρό και μετά από 1 αλλαγή, κατεβήκαμε στον σταθμό Paral·lel, για να προσεγγίσουμε το κομμάτι της παλιάς πόλης Ciutat Vella που μας είχε απομείνει, την συνοικία El Raval.
Αγαπημένα γκράφιτι στην Avinguda del Paraŀlel
Η συνοικία της El Raval συνορεύει με την γοτθική συνοικία τις οποίες χωρίζει η La Rambla. Είναι μια γειτονιά που μου άρεσε πολύ γιατί είναι μια πολύχρωμη και διαφορετική γειτονιά στη Βαρκελώνη. Δεν είναι τυχαίο που οι γειτονιές που ξεχωρίζουν στις πόλεις είναι αυτές με τον πολυπολιτισμικό αέρα. Γι’ αυτό μου άρεσε η El Raval. Είναι μια εναλλακτική γειτονιά στην οποία το 47% του πληθυσμού είναι μετανάστες με καταγωγή από τη Νότια Αμερική, Πακιστανοί, Φιλιππινέζοι και από την Ευρώπη κυρίως Ρουμάνοι. Βέβαια η περιοχή είχε τα θέματα της όπως την πορνεία και την εγκληματικότητα και πάντα ήταν διαβόητη για την νυχτερινή της διασκέδαση. Φυσικά έχει αλλάξει και έχει βελτιωθεί εδώ και αρκετό καιρό λόγω της κεντρικής θέσης και πλέον είναι ακόμα μια δημοφιλής γειτονιά.
Δεν την είχα μελετήσει ούτε ήθελα να ψάξω τα αξιοθέατά της. Ήθελα απλά να την περπατήσουμε και να νοιώσουμε τον παλμό της. Να χαθούμε στους δρόμους της και να ανακαλύψουμε μόνοι μας την ιστορία της. Σχεδόν την γυρίσαμε στην τύχη και μπορώ να πω πως συναντήσαμε τα κύρια σημεία ενδιαφέροντός της. Μπαίνοντας από την Paral·lel βρεθήκαμε σε μια ιδιαίτερη πλατεία που σύχναζαν εξωτικής προέλευσης άνθρωποι και σε μια υπέροχη μικρή μεσαιωνική εκκλησία τον Ναό Αγίου Παύλου των Αγρών, Sant Pau del Camp.
Η αύρα της συνοικίας μου άρεσε. Κόσμος, ζωντάνια, ανεμελιά, διαφορετικότητα και πολυφυλετικότητα. Στοιχεία που πάντα κάνουν ενδιαφέρον ένα μέρος. Λίγο μετά βρεθήκαμε στην κεντρική πλατεία της El Raval, την εξωτική Rambla del Raval.
Η Rambla del Raval είναι από τα πιο ενδιαφέροντα μέρη που συναντήσαμε στην Βαρκελώνη. Η πλατεία είναι η καρδιά της Ραβάλ και προσελκύει ανθρώπους διαφορετικούς κοινωνικά, πολιτισμικά και γεωγραφικά. Είναι το σημείο συνάντησης για τις κοινότητες των μεταναστών που ζουν σε αυτό το μέρος της Βαρκελώνης. Από εκεί που ήταν το παρακμιακό κομμάτι της πόλης, το κοινωνικό προφίλ της νέας Ράμπλα αλλάζει μέρα με τη μέρα και είναι πλέον μια γειτονιά που όλο και περισσότερο έχει ενσωματωθεί στην πόλη.
Ατραξιόν της πλατείας, μια γατάρα!
Στην πλατεία είχε κόσμο αλλά όχι τον χαμό που γίνεται σε άλλα σημεία της πόλης. Καθίσαμε σε μια πιτσαρία που δούλευαν ευγενέστατοι Πακιστανοί και φάγαμε ωραιότατα και πολύ πιο φτηνά από άλλες περιοχές. Με δυσκολία αφήσαμε την καταπράσινη και γεμάτη φοίνικες πλατεία αλλά έπρεπε να προχωρήσουμε στα ενδότερα της El Raval.
Carrer d'En Roig
Carrer de l'Hospital
Τυχαία περάσαμε μια πόρτα και βρεθήκαμε σε μια καταπληκτική μεσαιωνική αυλή. Δεν την είχα διαβάσει σε κανέναν οδηγό ούτε είδα να την προτείνει κάποιος. Είναι η Antic Hospital de la Santa Creu δηλαδή το παλιό Νοσοκομείο του Τιμίου Σταυρού του 15ου αιώνα παρακαλώ! Είναι το νοσοκομείο που πέθανε ο Αντόνι Γκαουντί 3 μέρες μετά αφού χτυπήθηκε από το τραμ! Το κτίριο σήμερα στεγάζει την Ιατρική σχολή και την Καταλανική κρατική βιβλιοθήκη και το παλαιότερο τμήμα του ένα εντυπωσιακό παράδειγμα της Καταλανικής αστικής γοτθικής αρχιτεκτονικής!
Η ατμόσφαιρα της αυλής μας μετέφερε σε μια άλλη εποχή και επειδή δεν είχα ιδέα γι’ αυτό το μέρος, ενθουσιάστηκα τρελά. Με γοήτευσε και ένοιωθα χαρούμενος που το ανακάλυψα μόνος μου!
Σε ένα από τα κτίρια σε μια μικρή αυλή, ένα πανέμορφο και ατμοσφαιρικό καφέ
Βγαίνοντας από την μεσαιωνική αυλή κάποιοι Αφρικανοί έπαιζαν μπάλα την οποία πέταξαν στον Rose για να κάνει σουτ και να παίξει μαζί τους! Ο Rose τους έκανε ένα σουτάκι και βγήκαμε από την Passatge de l'Hospital.
Πίσω από το Antic Hospital de la Santa Creu είναι η Plaça de la Gardunya ή Plaça de San Josep και χωρίς να το καταλάβουμε βρεθήκαμε στην πίσω πλευρά της Μποκερία.
Την προηγούμενη ημέρα Μεγάλη Παρασκευή την πετύχαμε κλειστή κι ελπίζαμε πως αυτοί τη φορά θα σταθούμε τυχεροί. Πράγματι μπαίνοντας μέσα στην αγορά La Boquería επικρατούσε πανικός. Αν και κάποιοι πάγκοι και καταστήματα ήταν κλειστά προφανώς λόγω Μεγάλου Σαββάτου, το 90% των καταστημάτων ήταν ανοιχτά και πλήθος κόσμου απολάμβανε τη βόλτα του αλλά και τα λαχταριστά εδέσματα!
Έχω επισκεφτεί πολλές αγορές αλλά η La Boqueria είναι μοναδική. Δεν θυμάμαι να έχω ξαναδεί τόσο μεγάλη αγορά και με τόσο πολύ κόσμο. Λογικό θα μου πεις από τη στιγμή που η Βαρκελώνη έχει εκατομμύρια τουρίστες, η αγορά αποτελεί πόλο έλξης και τουριστική ατραξιόν της πόλης. Και η κουτσή Μαρία δηλαδή θα κάνει μια βόλτα στην Μποκερία. Είναι η πρώτη φορά στη ζωή μου που λιγουρεύτηκα τα φρέσκα φρούτα που πωλούνταν στο ποτήρι. Εγώ να θέλω να φάω φρούτα! Με 2€ πήραμε ένα ποτήρι με μιξ εξωτικά φρούτα που καταβροχθίσαμε σε ελάχιστα δευτερόλεπτα!
Ελληνικά προϊόντα
Η εμβληματική λαϊκή αγορά Mercado de La Boqueria, άνοιξε το 1840 και διαθέτει περισσότερες από 300 θέσεις / μαγαζιά που προσφέρουν μια τεράστια ποικιλία από τοπικά αλλά και εξωτικά φρέσκα προϊόντα. Είναι Must τουριστικό αξιοθέατο και είμαι σίγουρος πως οι ντόπιοι την αποφεύγουν λόγω του συνωστισμού και σίγουρα αν υπήρχαν μέσα ντόπιοι θα μας κοιτούσαν με μισό μάτι!
Ζαλιστήκαμε να βλέπουμε κάθε λογής αγαθά και λιγουρευτά εδέσματα στους πάγκους και τα εστιατόρια. Και να μη πεινάς θες να φας ρε παιδί μου. Γι’ αυτό κι εγώ πήρα ένα χωνάκι με καλαμαράκια, έτσι για τη λιγούρα!
Μετά από αυτή την πανδαισία και ζαλούρα, βγήκαμε από την κεντρική είσοδο
Χωθήκαμε ξανά στα στενά για να δούμε ακόμα λίγο τη συνοικία El Raval
Το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης της Βαρκελώνης στην Plaça dels Àngels. Μας έκανε εντύπωση το μοντέρνο λευκό κτίριο του μουσείου ανάμεσα στην παλιά αρχιτεκτονική και τους στενούς δρόμους της παλιάς πόλης. Η πλατεία είναι δημοφιλής στους νεαρούς skateboarders και μάλιστα θεωρείται ένα από τα πιο εμβληματικά ‘’σημεία’’ για το άθλημα στον κόσμο!
Στη συνέχεια μπήκαμε στο στενό Carrer d'Elisabets, ακόμα ένα γραφικό σημείο της Ραβάλ!
Η Ραβάλ μας άρεσε όμως η ώρα είχε περάσει και είχαμε το τελευταίο μέρος μιας ομολογουμένως εξαιρετικά επιτυχημένης ημέρας στη Βαρκελώνη. Για να κλείσει η μέρα με τον πιο εντυπωσιακό τρόπο. Μετρό και φτάνουμε στην Plaça Espanya! Τα μαγικά σιντριβάνια είναι από τις πιο δημοφιλής τουριστικές ατραξιόν της Βαρκελώνης με πλήθος κόσμου να στήνεται τριγύρω για να παρακολουθήσουν το θέαμα. Οι ώρες και οι μέρες είναι συγκεκριμένες. Εμείς το είδαμε τελευταία ημέρα του Μαρτίου ημέρα Σάββατο και η διάρκειά του ήταν από τις 20:00 έως τις 21:00. Λειτουργεί όλο το χρόνο εκτός από το διάστημα 7 Ιανουαρίου με 28 Φεβρουαρίου. Αν θέλετε να το πετύχετε δείτε το χρονοδιάγραμμα όλου του χρόνου https://www.barcelona.cat/en/what-to-do-in-bcn/magic-fountain/magic-fountains-show-times
Αν και η ώρα πλησίαζε, πρώτο μέλημα μου ήταν να πάμε στο εμπορικό κέντρο Arenas de Barcelona κι αυτό γιατί από ψάξιμο που είχα κάνει, είδα ότι από την ταράτσα του η θέα προς την πλατεία Espanya είναι εξαιρετική οπότε δεν υπήρχε περίπτωση να το χάσω.
Το εμπορικό Arenas όπως λέει και το όνομά του, στεγάζεται σε μια παλιά αρένα ταυρομαχιών του 1900. Απ’ ότι φάνηκε εκτός από μας το ήξεραν και μερικές εκατοντάδες κόσμου ακόμα καθώς υπήρχε μεγάλη αναμονή στο ασανσέρ για να ανέβουμε πάνω. Τελικά βαρεθήκαμε και πήραμε τις κυλιόμενες σκάλες, όροφο-όροφο. Ανεβαίνοντας πάνω στην τεράστια βεράντα του εμπορικού η θέα που αντικρίσαμε ήταν καταπληκτική. Ο ήλιος μάλιστα έδυσε δίνοντας ένα χρυσαφί χρώμα στην πόλη. Η Plaça Espanya, οι βενετσιάνικοι πύργοι, η Plaça de Carles Buïgas με τα σιντριβάνια και το υπέροχο κτίριο του Εθνικού Μουσείου Τέχνης Καταλονίας δημιούργησαν ένα πανέμορφο πανόραμα!
Βλέποντας από ψηλά, παρατήρησα πως μιλιούνια κόσμου είχε ήδη κατακλύσει και πάρει θέση σε κάθε σημείο γύρω από τα μαγικά σιντριβάνια ενώ το πλήθος κατευθυνόταν προς τα εκεί. Οπότε είπα να μη το καθυστερήσουμε και να οδεύσουμε κι εμείς προς το σημείο. Στην Plaça Espanya στην διασταύρωση με την Avinguda de la Reina Maria Cristina, στέκονται καμαρωτοί οι επιβλητικοί Ενετικοί πύργοι στα πρότυπα του πύργου του ρολογιού του Αγίου Μάρκου στη Βενετία. Οι πύργοι είναι και αυτοί δημιούργημα του 1929 στα πλαίσια της Διεθνούς έκθεσης που έγινε εκείνη τη χρονιά στη Βαρκελώνη.
Η Avinguda de la Reina Maria Cristina είναι μια από τις ομορφότερες λεωφόρους της Βαρκελώνης. Ευθεία μπροστά μας το επιβλητικό Εθνικό Μουσείο Τέχνης και βέβαια τα σιντριβάνια τα οποία από ώρα σε ώρα ήταν έτοιμα να αρχίσουν το χορό!
Φτάσαμε ακριβώς 8 η ώρα και τα σιντριβάνια έπιασαν δουλειά! Ενώ από μακριά φαινόταν να έχει λαοθάλασσα και να είναι ασφυκτικά, πλησιάζοντας διαπιστώσαμε πως μπορούσαμε άνετα να κινηθούμε ανάμεσα στον κόσμο και να φτάσουμε μπροστά στο σιντριβάνι.
Το Font Màgica de Montjuïc, δηλαδή το Μαγικό σιντριβάνι στην Plaça de Carles Buïgas, είναι ένα αριστούργημα που κατασκευάστηκε κι αυτό το 1929 για την Μεγάλη Παγκόσμια Έκθεση. Σιντριβάνια, καταρράκτες και πισίνες σε μια απίστευτη επίδειξη μουσικής και φωτός! Εννοείται πως όσο πέφτει ο ήλιος και νυχτώνει το θέαμα είναι ακόμα πιο εντυπωσιακό.
Ο κόσμος ήταν απίστευτος. Όχι τόσο γύρω από το σιντριβάνι όσο στα σκαλιά και σε όλα τα επίπεδα του Palau Nacional. Η εικόνα μιλάει από μόνη της!
Εδώ στέκονται και οι τέσσερις κολώνες ιωνικού ρυθμού (Les Quatre Columnes). Οι κολώνες αυτές έχουν ιστορία πίσω τους. Στο σημείο που είναι χτισμένο το μαγικό σιντριβάνι, ήταν τοποθετημένες οι αρχικές στήλες που χτίστηκαν το 1919 οι οποίες συμβόλιζαν τα τέσσερα στοιχεία της Καταλανικής σημαίας. Οι στήλες κατεδαφίστηκαν το 1928, λίγο πριν την επίσκεψη του δικτάτορα Πρίμο ντε Ριβέρα στην πόλη. Κατά τη δικτατορία του διέταξε συστηματικά να εξαλείψουν όλα τα δημόσια σύμβολα του Καταλανικού εθνικισμού. Οι σημερινές κολώνες χτίστηκαν μόλις το 2010 λίγα μέτρα απ’ το σημείο που ήταν οι αρχικές. Οι στήλες πλέον είναι σύμβολο της επιμονής, και της δύναμης της καταλανικής γλώσσας, του πολιτισμού και εθνικής ταυτότητας. Στη βάση της μιας στήλης υπάρχει η περιγραφή: ‘’ Αποκατάσταση, ως μια πράξη ιστορικής δικαιοσύνης, οι τέσσερις στήλες κατεδαφίστηκαν από τη δικτατορία, το 1928, ως σύμβολο της Καταλονίας’’.
Όσο ανεβαίναμε η θέα προς το σιντριβάνι και την λεωφόρο Avinguda de la Reina Maria Cristina ήταν πραγματικά μοναδική! Το Μαγικό σιντριβάνι είναι μια θεαματική επίδειξη από χρώμα, φως, κίνηση, μουσική και ακροβατικά του νερού - εάν αναμίξεις όλα αυτά τα στοιχεία μαζί με το σωστό συνδυασμό, τότε καταλήγεις απλά να μαγευτείς!
Οι πίδακες νερού κινούνται, φωτίζονται σε 50 είδη σκιών και αποχρώσεων και συγχρονίζονται με το φως και τη μουσική, που μοιάζουν με ένα μαγικό χορό που ξεδιπλώνεται, υποχωρεί, αυξάνεται και πέφτει, κρύβεται και τελικά εκρήγνυται μπροστά στα μάτια μας!
Οι μουσικές ήταν επιλογές από κλασική μουσική μέχρι και σημερινά ποπ τραγούδια. Είχαμε σκοπό να το δούμε μέχρι τέλους και να ανέβουμε μέχρι το πιο ψηλό επίπεδο, στην είσοδο του Εθνικού Μουσείου Τέχνης. Καθώς ανεβαίναμε και βρεθήκαμε στην Plaça de les Cascades, οι καταρράκτες που φωτίζονταν ήταν ακόμα μια εντυπωσιακή πινελιά του Palau Nacional και της πλατείας γενικότερα.
Ακόμη και όταν τα σιντριβάνια δεν είναι σε λειτουργία αυτό το μέρος είναι εξαιρετικό γιατί προσφέρει καταπληκτική θέα της Βαρκελώνης προς την λεωφόρο Avinguda Reina Cristina Maria, την πλατεία Espanya και τις πλαγιές του Tibidabo. Ειδικά εκείνη την ώρα που είχε σκοτεινιάσει ήταν η ομορφότερη θέα του ταξιδιού!
Θέα της Βαρκελώνης από το Palau Nacional
Η νύχτα έπεσε για τα καλά και η πλατεία είχε αδειάσει από τον κόσμο. Απέμειναν λίγα μόνο λεπτά για το χορό των σιντριβανιών και κατεβαίνοντας απολαύσαμε τις τελευταίες εικόνες του Font Màgica.
Μετά την πολύωρη ξεκούραση στο δωμάτιο, βγήκαμε αργά για ποτό και φαγητό στην Eixample, ξεχνώντας τελείως ότι είναι Μεγάλο Σάββατο!
Last edited:
