giannismits
Member
- Μηνύματα
- 3.494
- Likes
- 11.728
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Semana Santa
- Μαδρίτη: Centro
- Μαδρίτη: Centro - Gran Via
- Μια βόλτα στα Μουσεία Prado & Reina Sofia
- Μαδρίτη: La Latina & Lavapies
- Μαδρίτη: Salamanca και Paseo de la Castellana!
- Στο Toledo! part 1/2
- Στο Toledo! part 2/2
- Barcelona: Eixample (Passeig de Gracia) & La Rabla + Port Vell
- Barcelona: Παλιά πόλη / Ciutat Vella (Barri Gotic)
- Barcelona: Παλιά πόλη / Ciutat Vella (La Ribera & El Born)
- Barcelona: Sagrada Familia & Gracia
- Barcelona: Camp Nou - El Raval και Font Màgica
- Barcelona: La Barceloneta!
- Barcelona: Λόφος Montjuïc
- Girona / Ζιρόνα
- Φαγοπότια
Μαδρίτη: Centro
Απ’ όπου κι αν ξεκινήσεις στο κέντρο το σίγουρο είναι ότι θα μπλεχτείς στα δαιδαλώδη γραφικά πλακόστρωτα στενά της πόλης και θα συναντήσεις τις πλατείες της. Η Μαδρίτη μας υποδέχτηκε ηλιόλουστη και ζεστή με 20 βαθμούς και ήμασταν τυχεροί γιατί λίγες μέρες πριν είχε βροχές με θερμοκρασία 8-10 βαθμούς! Η πρώτη εικόνα ανεβαίνοντας από το μετρό, ήταν η πιο πολυσύχναστη πλατεία, η Plaza de la Puerta del Sol όπου μπροστά στο Δημαρχείο υπάρχει το ''χιλιόμετρο 0'', από όπου μετριούνται όλες οι αποστάσεις της Μαδρίτης με την υπόλοιπη Ισπανία. Χαμός! Υπερβολικός κόσμος, πολύς τουρισμός και μια αίσθηση χαλαρότητας να πλανάται παντού! Η αρκουδίτσα που τρώει φράουλες από το δέντρο (El Oso y el Madrono), αντιπροσωπεύει το Εθνόσημο της Μαδρίτης από τα μεσαιωνικά χρόνια μέχρι και σήμερα και πέρσι συμπλήρωσε 50 χρόνια από την εγκαινίαση της, δηλαδή είναι χρονολογίας του 1967. Την αρκουδίτσα τη παρενοχλούσαν οι τουρίστες για να φωτογραφηθούν μαζί της. Εμείς όμως ήμασταν κύριοι, και της φερθήκαμε πιο κόσμια!
Στην πλατεία ένα πλήθος με στολές και σημαίες πανηγύριζε. Μου φάνηκε πως ήταν της ομάδας της Barcelona. Αλλά πανηγυρισμοί της Barcelona στην κεντρική πλατεία της Μαδρίτης? Δεν ξέρω!
Δεν είχα μεγάλο άγχος για τη Μαδρίτη. Δηλαδή δεν με πίεζε στο να τρέξω για να δω τα αξιοθέατα της και να γνωρίζω τις γειτονιές της. Χαλαρά και θα βρεθούνε όλα μπροστά μας σκεφτόμουν. Όχι ότι δεν έβλεπα το χάρτη στο κινητό, αλλά ήμουν πεπεισμένος πως σε περίπου δυο μέρες θα καταφέρουμε να δούμε το μεγαλύτερο μέρος του κέντρου και τα περισσότερα γνωστά και άγνωστα must σημεία της πόλης. Μπορεί η Μαδρίτη να είναι μια σύγχρονη πόλη, αλλά έχει διατηρήσει την όψη και την αισθητική πολλών από τις ιστορικές γειτονιές και οδούς. Τα στενά γύρω από την Puerta del Sol είναι γραφικά με μια αίσθηση παλιού. Τα μικρά tapas bar και τα παραδοσιακά εστιατόρια με τα διακοσμητικά πλακάκια στις προσόψεις τους και τα κτίρια με τα μικρά μπαλκόνια τα αγάπησα.
Calle de la Cruz
La Fontana de Oro, Calle de la Victoria
Alhambra - Calle de la Victoria
Calle de Espoz y Mina
Taberna La Tercera - Calle Nunez de Arce
Calle Nunez de Arce
Από τα πιο αγαπημένα μου μέρη στη Μαδρίτη, και σχεδόν δίπλα από το ξενοδοχείο μας ήταν η Plaza de Santa Ana. Στην μια πλευρά της πλατείας δεσπόζει το Teatro Espanol, το παλαιότερο θέατρο της Μαδρίτης και στην άλλη πλευρά, το απαστράπτον κατάλευκο Reina Victoria Hotel του 1916.Σε πρώτο πλάνο το μνημείο του ισπανού ποιητή, Federico Garcia Lorca. Η Plaza de Santa Ana είναι δημοφιλής και ένα μέρος για χαλάρωση ειδικά όταν έχει ζεστό καιρό, ότι πρέπει για να απολαύσεις έναν καφέ, ένα κρασί ή κάποιο σνακ σε κάποιο από τα πολλά καφέ-εστιατόρια ή για να λιαστείς σε κάποιο παγκάκι. Από την πλατεία περάσαμε αρκετές φορές και τη χαρήκαμε και στις δυο παραλλαγές της!
Πολύ κοντά η Plaza de Jacinto Benavente. Η πλατεία δεν είναι κάτι σπουδαίο, κι έτσι την προσπεράσαμε γρήγορα. Τα μοναδικά που τράβηξαν την προσοχή μας ήταν το Teatro Calderon του 1917, ένα από τα πιο όμορφα κτίρια στο κέντρο της Μαδρίτης και το άλλο ήταν το χάλκινο άγαλμα του καθαριστή απορριμμάτων!
Από την Calle de Atocha στην Plaza de la Provincia. Εδώ συναντήσαμε την εκκλησία Santa Cruz και το μπαρόκ Palacio de Santa Cruz που στεγάζει το Υπουργείο Εξωτερικών.
Από την Plaza de la Provincia είδαμε μπροστά μας μια μικρή αψίδα.
Κατάλαβα πως φτάσαμε σε μια από τις εισόδους της περιβόητης Plaza Mayor!
Συμφωνώ και επαυξάνω πως η Plaza Mayor είναι μια από τις ομορφότερες πλατείες στην Ευρώπη. Μια τεράστια ορθογώνια κλειστή συμμετρική πλατεία περιτριγυρισμένη από τριώροφα κτίρια κατοικιών, τα οποία έχουν 237 μπαλκόνια! Η Πλάθα Μαγιόρ έχει χρησιμοποιηθεί στο παρελθόν για πολλές διαφορετικές περιστάσεις: αγορές, ταυρομαχίες, ποδοσφαιρικούς αγώνες αλλά και δημόσιες εκτελέσεις. Τρελή ποικιλία δραστηριοτήτων! Είναι μάλλον το πιο διάσημο αξιοθέατο της Μαδρίτης και όπως ήταν φυσικό είχε πάρα πολύ κόσμο αλλά επειδή είναι μεγάλη δεν φαινόταν τόσο η πολυκοσμία. Οι στοές της είναι γεμάτες με παλιά παραδοσιακά μαγαζιά και καφενεία.
Το πιο χαρακτηριστικό και όμορφο σημείο στην πλατεία είναι το Casa de la Panaderia,
ένα δημοτικό και πολιτιστικό κτίριο με εξαιρετική ζωγραφισμένη πρόσοψη.
Τα tapas bar και τα καφέ μας φώναζαν για μια πρώτη στάση για bocadillo de calamares δηλαδή αφράτη μπαγκέτα με καλαμάρι, αλλά τα φαγοπότια μας σε ξεχωριστό κεφάλαιο! Η πλατεία έχει συνολικά εννέα εισόδους, και αυτή που μου άρεσε περισσότερο όσο αφορά την οπτική έξω από την πλατεία είναι η οδός Calle de Toledo.
Χωρίς να με έχει εξτασιάσει, ώρα με την ώρα έβρισκα τη Μαδρίτη αρκετά ενδιαφέρουσα πόλη. Δεν μας συνεπήρε με την ομορφιά της αλλά είχε κάτι! Είχε τέλειο καιρό, ιδανικό για τσάρκες αλλά μάλλον ήμασταν σκουριασμένοι γιατί κουραστήκαμε γρήγορα από τις πρώτες κιόλας ώρες. Και είχαμε συνολικά 7 μέρες! Γολγοθάς μας περιμένει και ποιος ακούει τον Rose. Μεταξύ μας, εγώ πιο πολύ τα έφτυσα! Ας πάμε τώρα στην διάσημη αγορά της πόλης. Από την Plaza Mayor μέσω της Calle Cdad. Rodrigo φτάσαμε στο Mercado de San Miguel.
Τελικά η Mercado de San Miguel είναι μια τουριστική παγίδα ή ένα μέρος που δεν πρέπει να χάσεις? Πλήθη επισκεπτών γεμίζουν αυτή την περίφημη αγορά για να πάρουν μια γεύση από την κουζίνα της Ισπανίας. Το ερώτημα λοιπόν είναι, αξίζει μια επίσκεψη? Όπως και όλα τα διάσημα τουριστικά μέρη, θα πω πως είναι ένα must-see της Μαδρίτης οπότε ναι αξίζει.
Η ίδια η αγορά είναι πραγματικά ένα έργο τέχνης. Άνοιξε το 1916, ήταν μία από τις πρώτες σκεπαστές αγορές της πόλης και είναι ένα κλασικό παράδειγμα της πρώιμης αρχιτεκτονικής του 20ου αιώνα. Στη δεκαετία του 1980 έπεσε σε παρακμή, μέχρι το 2003 που αγοράστηκε από ιδιώτες επενδυτές, ανακαινίσθηκε και επαναλειτούργησε το 2009 κι έτσι μετατράπηκε σε γαστρονομικό ναό της πόλης.
Από το καλύτερο ζαμπόν μέχρι τα πιο φρέσκα θαλασσινά, ή τα πιο ιδιαίτερα τυριά. Προϊόντα και εκλεκτά κρασιά που προέρχονται από όλες τις γωνιές της Ισπανίας και φυσικά οι τιμές είναι αρκετά τσιμπημένες διότι το κατά τ’ άλλα λαχταριστό χωνάκι με καλαμαράκια σε τιμή 17€ το λες και ακραίο! Η αγορά San Miguel είναι πολύ μικρότερη της αντίστοιχης La Boqueria της Βαρκελώνης. Τουρίστες αλλά και ντόπιοι απολάμβαναν το όμορφο περιβάλλον της αγοράς και τα διάφορα εδέσματα της. Αφού εξερευνήσαμε τους διάφορους μπάγκους με τις λιχουδιές, επιλέξαμε κι εμείς να φάμε το κατιτίς μας μαζί με κρύα μπύρα, κάνοντας την πρώτη απαραίτητη στάση της ημέρας.
Plaza San Miguel
Συνεχίζουμε από την Calle Mayor και λίγο μετά βρισκόμαστε στην ομορφότερη μικρή πλατεία της Μαδρίτης, την γοτθική και μπαρόκ Plaza de la Villa. Η πλατεία ήταν ένα από τα κύρια κέντρα της μεσαιωνικής Μαδρίτης και το πιο χαρακτηριστικό κτίριο είναι το εντυπωσιακό Casa de la Villa που ήταν το Δημαρχείο της Μαδρίτης από τον 17ο αιώνα έως το 2008. Πάρα πολύ όμορφη για ένα μικρό πέρασμα και συνεχίζουμε παρά κάτω!
Η Calle Mayor
Καθεδρικός Ναός των Ενόπλων Δυνάμεων / Iglesia Catedral de las Fuerzas Armadas
Η Calle Mayor διασταυρώνεται με τη λεωφόρο Calle de Bailen που περνάει πάνω από τη γέφυρα Segovia. Στην Μαδρίτη αναφέρεται ως τη γέφυρα της αυτοκτονίας. Αυτό κορυφώθηκε στη δεκαετία του ενενήντα, όταν γινόντουσαν τουλάχιστον τέσσερις αυτοκτονίες ανά μήνα! Γι’ αυτό και από το 1998, έχουν τοποθετήσει ένα χοντρό Ακρυλικό γυαλί μεγάλου ύψους για ασφάλεια , για να αποτρέψουν τις αυτοκτονίες! Η γέφυρα είναι από τα λίγα σημεία της Μαδρίτης με πανοραμική θέα, όμως λόγω του προστατευτικού, με το ζόρι έβγαλα 2 φωτογραφίες στην τύχη, έχοντας τη μηχανή μου ψηλά. Δεν βγήκαν κι άσχημες, όχι ότι ή πανοραμική άποψη από αυτό το σημείο είναι κάτι σπουδαίο.
Για να δούμε τη γέφυρα από κοντά, κατεβήκαμε τα σκαλιά προς τη χαράδρα σε ένα πολύ όμορφο προσεγμένο
μικρό πάρκο. Ένα διαμερισματάκι εδώ θα το ήθελα!
Η οδογέφυρα Σεγκόβια (Viaducto de Segovia) κατασκευής 1978 είναι η τρίτη στη σειρά μετά την πρώτη γέφυρα που κατασκευάστηκε το 1874 και τη δεύτερη του 1934. Και για να γυρίσω στο θέμα των αυτοκτονιών, να πω πως ακόμα και η πρώτη οδογέφυρα του 1874 έπρεπε να είναι περιφραγμένη λόγω πολλών αυτοκτονιών. Το σύνολο είναι άγνωστο, αλλά υπολογίζεται σε πάνω από 500 αυτοκτονίες μόνο για τον 20ο αιώνα.
Κάτω από τη γέφυρα η λεωφόρος, calle de Segovia. Αν και ο χρόνος ήταν αμείλικτος, είπαμε να πάμε μια βόλτα μέχρι τον ποταμό Manzanares (Μανθανάρες με προφορά), να δούμε την παλαιότερη γέφυρα της Μαδρίτης, την τοξωτή Puente de Segovia χρονολογίας του 1584!
Το μέρος αυτό είναι σχετικά άγνωστο στους τουρίστες. Ο ταπεινός ποταμός Μανθανάρες είναι μικρός και είχε συχνά πολύ λίγο νερό. Ουσιαστικά η Μαδρίτη ήταν μια πόλη χωρίς ποτάμι και ο Manzanares φάνηκε να έχει ξεχαστεί τελείως. Αυτό άλλαξε τη δεκαετία του 2000 όπου μετά από χρόνια σχεδιασμού και κατασκευής, από το 2011 η περιοχή στην όχθη του ποταμού είναι ακόμα ένας πνεύμονας πρασίνου, μια όμορφη πεζοδρομημένη περιοχή αναψυχής με σιντριβάνια με ''παραλία'' και πολύ πράσινο, ενώ το τελευταίο τμήμα του πάρκου παραδόθηκε το 2015.
Ήθελα πάρα πολύ να εξερευνήσουμε όλη την περιοχή αυτού του νέου πάρκου στο ποτάμι (Parque Madrid Rio), να ανακαλύψουμε τα μονοπάτια, τις γέφυρες και τους χώρους αναψυχής όμως φοβήθηκα το χρόνο! Τώρα που το σκέφτομαι μετανιώνω γιατί θα μπορούσαμε να του αφιερώσουμε δύο ώρες χωρίς να χάσουμε κάτι άλλο. Αν το έψαχνα καλύτερα και το προγραμμάτιζα πιο σωστά δεν θα έχανα αυτό το μέρος. Μου αρέσει να βλέπω πόλεις να αλλάζουν και να απολαμβάνω νέους χώρους ανάπλασης. Νομίζω πως είναι το νέο must to see της Μαδρίτης γι’ αυτό και προτείνω όποιος πάει στη Μαδρίτη να το συμπεριλάβει στο πρόγραμμά του.
Εδώ να αναφέρω και το εξής: Είχα την εντύπωση πως η Μαδρίτη δεν είναι και η πιο πράσινη πόλη, όμως εγώ είδα μια πόλη γεμάτη από άφθονα τεράστια καταπράσινα πάρκα, θαυμάσιους δεντροφυτεμένους λεωφόρους, λουλούδια, εμβληματικά πράσινα τοπία και κήπους. Και είναι γεγονός πως η Μαδρίτη, έχει κάνει τεράστια άλματα όσον αφορά τους χώρους πρασίνου και θεωρείται μια Πράσινη Αναγέννηση του 21ου αιώνα . Με τους δρόμους της γεμάτα με δέντρα, έχει το δεύτερο υψηλότερο αριθμό ευθυγραμμισμένα δέντρα στον κόσμο. Με 298.000 μονάδες, μόνο το Τόκιο έχει περισσότερα. Χώροι πρασίνου αναπτύσσονται συνεχώς και αυξάνονται ξεπερνώντας τον ευρωπαϊκό μέσο όρο.
Μερικές φωτό της περιοχής από το ίντερνετ
Έτσι επιστρέψαμε ξανά πάνω στην πόλη, και στην διασταύρωση της Calle Mayor με την Calle de Bailen. Φάτσα φόρα ο καθεδρικός ναός της Σάντα Μαρία λα Ρεάλ δε Αλμουδένα ή απλά Καθεδρικός Ναός Almudena! Ο ναός άρχισε να χτίζεται γύρω στο 1879 αλλά έπρεπε να περάσουν πάνω από 110 χρόνια για να ολοκληρωθεί!
Ο Καθεδρικός Ναός καθαγιάστηκε από Τον Πάπα Ιωάννη Παύλο ΙΙ το 1993
Και μιας και διανύουμε μεγάλη βδομάδα των Καθολικών, μπαίνουμε μέσα να παρακολουθήσουμε τη λειτουργία της Μ. Τρίτης! Θαυμάσαμε το Νεο-γοτθικό μοντέρνο εσωτερικό του, και εκκλησιαστήκαμε για λίγα λεπτά!
Η κύρια πρόσοψη του Καθεδρικού ναού, ακριβώς απέναντι από τα Βασιλικά ανάκτορα
Στο Palacio Real de Madrid, εξ αρχής είχα αποφασίσει ότι δεν θα πάμε. Το Βασιλικό Ανάκτορο δεν είναι το πιο όμορφο ή πιο κομψό που υπάρχει αλλά δεν το λες και του πεταματού! Η απογευματινή προσφορά με τη δωρεάν είσοδο θα μπορούσε να με πείσει να το επισκεφτούμε αλλά και πάλι δεν με δελέασε γιατί θα απαιτούσε αρκετό από τον πολύτιμο χρόνο μας. Ένα γεια ήθελα να πω στην Σοφία και την νύφη της Λετίσια, αλλά οι σχέσεις ανάμεσα στη βασίλισσα της Ισπανίας και την πεθερά της βασίλισσα Σοφία δεν είναι οι καλύτερες και είπα να μη τις κάνω να νοιώσουν άβολα. Όπως έμαθα, την Κυριακή του Πάσχα, η κόντρα τους καταγράφηκε on camera και έγιναν ρεζίλι στον διεθνή τύπο. Όλοι υποστηριξαν τη Σοφία και τα έβαλαν με την ξινή νύφη της τη Λετίσια! Βασιλικά gossip!
Αρκεστήκαμε λοιπόν στο να αράξουμε για λίγο στην Plaza de la Armeria, και να χαζέψουμε το παλάτι από έξω και τη μεγάλη αυλή του. Όχι για πολλή ώρα βέβαια γιατί είχε πολύ ήλιο και ζέστη εκείνη τη στιγμή.
Η βόλτα συνεχίστηκε στον πεζόδρομο δίπλα στο παλάτι, στην Plaza de Oriente και τους κήπους Jardines del Cabo Noval ακριβώς δίπλα. Ο Rose πήρε έναν μικρό υπνακο σε ένα παγκάκι, κι εγώ βολτάρισα τριγύρω. Δίπλα στο ανάκτορο, η Plaza de Oriente (Πλάθα δε Οριέντε), που γύρω της στέκουν 20 αγάλματα μοναρχών της Ισπανίας. Τα συγκεκριμένα αγάλματα αρχικά είχαν προοριστεί να κοσμήσουν την οροφή του Βασιλικού Παλατιού. Στους βασιλικούς κήπους Oriente, βρίσκεται και η Βασιλική Όπερα της Μαδρίτης.
Η μπροστά πρόσοψη της Βασιλικής όπερας στην Plaza de Isabel II
Calle de la Escalinata
Από την Plaza de Isabel II, περπατήσαμε την Calle del Arenal, έναν από τους πιο ωραίους πεζόδρομος που απόλαυσα και μία από τις παλαιότερες περιοχές στη Μαδρίτη. Στο δρόμο αυτό βρίσκεται και μια εκκλησία του
1641 η Iglesia de San Gines de Arles.
Η Calle del Arenal μας έβγαλε και πάλι στον χαμό της πολύβουης Puerta del Sol. Η Λαοθάλασσα στην πλατεία
και τους κάθετους δρόμους της αυξάνεται και η Μαδρίτη ζεσταίνεται όλο και περισσότερο!
Calle del Carmen
Next stop Plaza del Callao και Gran Via!
Απ’ όπου κι αν ξεκινήσεις στο κέντρο το σίγουρο είναι ότι θα μπλεχτείς στα δαιδαλώδη γραφικά πλακόστρωτα στενά της πόλης και θα συναντήσεις τις πλατείες της. Η Μαδρίτη μας υποδέχτηκε ηλιόλουστη και ζεστή με 20 βαθμούς και ήμασταν τυχεροί γιατί λίγες μέρες πριν είχε βροχές με θερμοκρασία 8-10 βαθμούς! Η πρώτη εικόνα ανεβαίνοντας από το μετρό, ήταν η πιο πολυσύχναστη πλατεία, η Plaza de la Puerta del Sol όπου μπροστά στο Δημαρχείο υπάρχει το ''χιλιόμετρο 0'', από όπου μετριούνται όλες οι αποστάσεις της Μαδρίτης με την υπόλοιπη Ισπανία. Χαμός! Υπερβολικός κόσμος, πολύς τουρισμός και μια αίσθηση χαλαρότητας να πλανάται παντού! Η αρκουδίτσα που τρώει φράουλες από το δέντρο (El Oso y el Madrono), αντιπροσωπεύει το Εθνόσημο της Μαδρίτης από τα μεσαιωνικά χρόνια μέχρι και σήμερα και πέρσι συμπλήρωσε 50 χρόνια από την εγκαινίαση της, δηλαδή είναι χρονολογίας του 1967. Την αρκουδίτσα τη παρενοχλούσαν οι τουρίστες για να φωτογραφηθούν μαζί της. Εμείς όμως ήμασταν κύριοι, και της φερθήκαμε πιο κόσμια!
Στην πλατεία ένα πλήθος με στολές και σημαίες πανηγύριζε. Μου φάνηκε πως ήταν της ομάδας της Barcelona. Αλλά πανηγυρισμοί της Barcelona στην κεντρική πλατεία της Μαδρίτης? Δεν ξέρω!
Δεν είχα μεγάλο άγχος για τη Μαδρίτη. Δηλαδή δεν με πίεζε στο να τρέξω για να δω τα αξιοθέατα της και να γνωρίζω τις γειτονιές της. Χαλαρά και θα βρεθούνε όλα μπροστά μας σκεφτόμουν. Όχι ότι δεν έβλεπα το χάρτη στο κινητό, αλλά ήμουν πεπεισμένος πως σε περίπου δυο μέρες θα καταφέρουμε να δούμε το μεγαλύτερο μέρος του κέντρου και τα περισσότερα γνωστά και άγνωστα must σημεία της πόλης. Μπορεί η Μαδρίτη να είναι μια σύγχρονη πόλη, αλλά έχει διατηρήσει την όψη και την αισθητική πολλών από τις ιστορικές γειτονιές και οδούς. Τα στενά γύρω από την Puerta del Sol είναι γραφικά με μια αίσθηση παλιού. Τα μικρά tapas bar και τα παραδοσιακά εστιατόρια με τα διακοσμητικά πλακάκια στις προσόψεις τους και τα κτίρια με τα μικρά μπαλκόνια τα αγάπησα.
Calle de la Cruz
La Fontana de Oro, Calle de la Victoria
Alhambra - Calle de la Victoria
Calle de Espoz y Mina
Taberna La Tercera - Calle Nunez de Arce
Calle Nunez de Arce
Από τα πιο αγαπημένα μου μέρη στη Μαδρίτη, και σχεδόν δίπλα από το ξενοδοχείο μας ήταν η Plaza de Santa Ana. Στην μια πλευρά της πλατείας δεσπόζει το Teatro Espanol, το παλαιότερο θέατρο της Μαδρίτης και στην άλλη πλευρά, το απαστράπτον κατάλευκο Reina Victoria Hotel του 1916.Σε πρώτο πλάνο το μνημείο του ισπανού ποιητή, Federico Garcia Lorca. Η Plaza de Santa Ana είναι δημοφιλής και ένα μέρος για χαλάρωση ειδικά όταν έχει ζεστό καιρό, ότι πρέπει για να απολαύσεις έναν καφέ, ένα κρασί ή κάποιο σνακ σε κάποιο από τα πολλά καφέ-εστιατόρια ή για να λιαστείς σε κάποιο παγκάκι. Από την πλατεία περάσαμε αρκετές φορές και τη χαρήκαμε και στις δυο παραλλαγές της!
Πολύ κοντά η Plaza de Jacinto Benavente. Η πλατεία δεν είναι κάτι σπουδαίο, κι έτσι την προσπεράσαμε γρήγορα. Τα μοναδικά που τράβηξαν την προσοχή μας ήταν το Teatro Calderon του 1917, ένα από τα πιο όμορφα κτίρια στο κέντρο της Μαδρίτης και το άλλο ήταν το χάλκινο άγαλμα του καθαριστή απορριμμάτων!
Από την Calle de Atocha στην Plaza de la Provincia. Εδώ συναντήσαμε την εκκλησία Santa Cruz και το μπαρόκ Palacio de Santa Cruz που στεγάζει το Υπουργείο Εξωτερικών.
Από την Plaza de la Provincia είδαμε μπροστά μας μια μικρή αψίδα.
Κατάλαβα πως φτάσαμε σε μια από τις εισόδους της περιβόητης Plaza Mayor!
Συμφωνώ και επαυξάνω πως η Plaza Mayor είναι μια από τις ομορφότερες πλατείες στην Ευρώπη. Μια τεράστια ορθογώνια κλειστή συμμετρική πλατεία περιτριγυρισμένη από τριώροφα κτίρια κατοικιών, τα οποία έχουν 237 μπαλκόνια! Η Πλάθα Μαγιόρ έχει χρησιμοποιηθεί στο παρελθόν για πολλές διαφορετικές περιστάσεις: αγορές, ταυρομαχίες, ποδοσφαιρικούς αγώνες αλλά και δημόσιες εκτελέσεις. Τρελή ποικιλία δραστηριοτήτων! Είναι μάλλον το πιο διάσημο αξιοθέατο της Μαδρίτης και όπως ήταν φυσικό είχε πάρα πολύ κόσμο αλλά επειδή είναι μεγάλη δεν φαινόταν τόσο η πολυκοσμία. Οι στοές της είναι γεμάτες με παλιά παραδοσιακά μαγαζιά και καφενεία.
Το πιο χαρακτηριστικό και όμορφο σημείο στην πλατεία είναι το Casa de la Panaderia,
ένα δημοτικό και πολιτιστικό κτίριο με εξαιρετική ζωγραφισμένη πρόσοψη.
Τα tapas bar και τα καφέ μας φώναζαν για μια πρώτη στάση για bocadillo de calamares δηλαδή αφράτη μπαγκέτα με καλαμάρι, αλλά τα φαγοπότια μας σε ξεχωριστό κεφάλαιο! Η πλατεία έχει συνολικά εννέα εισόδους, και αυτή που μου άρεσε περισσότερο όσο αφορά την οπτική έξω από την πλατεία είναι η οδός Calle de Toledo.
Χωρίς να με έχει εξτασιάσει, ώρα με την ώρα έβρισκα τη Μαδρίτη αρκετά ενδιαφέρουσα πόλη. Δεν μας συνεπήρε με την ομορφιά της αλλά είχε κάτι! Είχε τέλειο καιρό, ιδανικό για τσάρκες αλλά μάλλον ήμασταν σκουριασμένοι γιατί κουραστήκαμε γρήγορα από τις πρώτες κιόλας ώρες. Και είχαμε συνολικά 7 μέρες! Γολγοθάς μας περιμένει και ποιος ακούει τον Rose. Μεταξύ μας, εγώ πιο πολύ τα έφτυσα! Ας πάμε τώρα στην διάσημη αγορά της πόλης. Από την Plaza Mayor μέσω της Calle Cdad. Rodrigo φτάσαμε στο Mercado de San Miguel.
Τελικά η Mercado de San Miguel είναι μια τουριστική παγίδα ή ένα μέρος που δεν πρέπει να χάσεις? Πλήθη επισκεπτών γεμίζουν αυτή την περίφημη αγορά για να πάρουν μια γεύση από την κουζίνα της Ισπανίας. Το ερώτημα λοιπόν είναι, αξίζει μια επίσκεψη? Όπως και όλα τα διάσημα τουριστικά μέρη, θα πω πως είναι ένα must-see της Μαδρίτης οπότε ναι αξίζει.
Η ίδια η αγορά είναι πραγματικά ένα έργο τέχνης. Άνοιξε το 1916, ήταν μία από τις πρώτες σκεπαστές αγορές της πόλης και είναι ένα κλασικό παράδειγμα της πρώιμης αρχιτεκτονικής του 20ου αιώνα. Στη δεκαετία του 1980 έπεσε σε παρακμή, μέχρι το 2003 που αγοράστηκε από ιδιώτες επενδυτές, ανακαινίσθηκε και επαναλειτούργησε το 2009 κι έτσι μετατράπηκε σε γαστρονομικό ναό της πόλης.
Από το καλύτερο ζαμπόν μέχρι τα πιο φρέσκα θαλασσινά, ή τα πιο ιδιαίτερα τυριά. Προϊόντα και εκλεκτά κρασιά που προέρχονται από όλες τις γωνιές της Ισπανίας και φυσικά οι τιμές είναι αρκετά τσιμπημένες διότι το κατά τ’ άλλα λαχταριστό χωνάκι με καλαμαράκια σε τιμή 17€ το λες και ακραίο! Η αγορά San Miguel είναι πολύ μικρότερη της αντίστοιχης La Boqueria της Βαρκελώνης. Τουρίστες αλλά και ντόπιοι απολάμβαναν το όμορφο περιβάλλον της αγοράς και τα διάφορα εδέσματα της. Αφού εξερευνήσαμε τους διάφορους μπάγκους με τις λιχουδιές, επιλέξαμε κι εμείς να φάμε το κατιτίς μας μαζί με κρύα μπύρα, κάνοντας την πρώτη απαραίτητη στάση της ημέρας.
Plaza San Miguel
Συνεχίζουμε από την Calle Mayor και λίγο μετά βρισκόμαστε στην ομορφότερη μικρή πλατεία της Μαδρίτης, την γοτθική και μπαρόκ Plaza de la Villa. Η πλατεία ήταν ένα από τα κύρια κέντρα της μεσαιωνικής Μαδρίτης και το πιο χαρακτηριστικό κτίριο είναι το εντυπωσιακό Casa de la Villa που ήταν το Δημαρχείο της Μαδρίτης από τον 17ο αιώνα έως το 2008. Πάρα πολύ όμορφη για ένα μικρό πέρασμα και συνεχίζουμε παρά κάτω!
Η Calle Mayor
Καθεδρικός Ναός των Ενόπλων Δυνάμεων / Iglesia Catedral de las Fuerzas Armadas
Η Calle Mayor διασταυρώνεται με τη λεωφόρο Calle de Bailen που περνάει πάνω από τη γέφυρα Segovia. Στην Μαδρίτη αναφέρεται ως τη γέφυρα της αυτοκτονίας. Αυτό κορυφώθηκε στη δεκαετία του ενενήντα, όταν γινόντουσαν τουλάχιστον τέσσερις αυτοκτονίες ανά μήνα! Γι’ αυτό και από το 1998, έχουν τοποθετήσει ένα χοντρό Ακρυλικό γυαλί μεγάλου ύψους για ασφάλεια , για να αποτρέψουν τις αυτοκτονίες! Η γέφυρα είναι από τα λίγα σημεία της Μαδρίτης με πανοραμική θέα, όμως λόγω του προστατευτικού, με το ζόρι έβγαλα 2 φωτογραφίες στην τύχη, έχοντας τη μηχανή μου ψηλά. Δεν βγήκαν κι άσχημες, όχι ότι ή πανοραμική άποψη από αυτό το σημείο είναι κάτι σπουδαίο.
Για να δούμε τη γέφυρα από κοντά, κατεβήκαμε τα σκαλιά προς τη χαράδρα σε ένα πολύ όμορφο προσεγμένο
μικρό πάρκο. Ένα διαμερισματάκι εδώ θα το ήθελα!
Η οδογέφυρα Σεγκόβια (Viaducto de Segovia) κατασκευής 1978 είναι η τρίτη στη σειρά μετά την πρώτη γέφυρα που κατασκευάστηκε το 1874 και τη δεύτερη του 1934. Και για να γυρίσω στο θέμα των αυτοκτονιών, να πω πως ακόμα και η πρώτη οδογέφυρα του 1874 έπρεπε να είναι περιφραγμένη λόγω πολλών αυτοκτονιών. Το σύνολο είναι άγνωστο, αλλά υπολογίζεται σε πάνω από 500 αυτοκτονίες μόνο για τον 20ο αιώνα.
Κάτω από τη γέφυρα η λεωφόρος, calle de Segovia. Αν και ο χρόνος ήταν αμείλικτος, είπαμε να πάμε μια βόλτα μέχρι τον ποταμό Manzanares (Μανθανάρες με προφορά), να δούμε την παλαιότερη γέφυρα της Μαδρίτης, την τοξωτή Puente de Segovia χρονολογίας του 1584!
Το μέρος αυτό είναι σχετικά άγνωστο στους τουρίστες. Ο ταπεινός ποταμός Μανθανάρες είναι μικρός και είχε συχνά πολύ λίγο νερό. Ουσιαστικά η Μαδρίτη ήταν μια πόλη χωρίς ποτάμι και ο Manzanares φάνηκε να έχει ξεχαστεί τελείως. Αυτό άλλαξε τη δεκαετία του 2000 όπου μετά από χρόνια σχεδιασμού και κατασκευής, από το 2011 η περιοχή στην όχθη του ποταμού είναι ακόμα ένας πνεύμονας πρασίνου, μια όμορφη πεζοδρομημένη περιοχή αναψυχής με σιντριβάνια με ''παραλία'' και πολύ πράσινο, ενώ το τελευταίο τμήμα του πάρκου παραδόθηκε το 2015.
Ήθελα πάρα πολύ να εξερευνήσουμε όλη την περιοχή αυτού του νέου πάρκου στο ποτάμι (Parque Madrid Rio), να ανακαλύψουμε τα μονοπάτια, τις γέφυρες και τους χώρους αναψυχής όμως φοβήθηκα το χρόνο! Τώρα που το σκέφτομαι μετανιώνω γιατί θα μπορούσαμε να του αφιερώσουμε δύο ώρες χωρίς να χάσουμε κάτι άλλο. Αν το έψαχνα καλύτερα και το προγραμμάτιζα πιο σωστά δεν θα έχανα αυτό το μέρος. Μου αρέσει να βλέπω πόλεις να αλλάζουν και να απολαμβάνω νέους χώρους ανάπλασης. Νομίζω πως είναι το νέο must to see της Μαδρίτης γι’ αυτό και προτείνω όποιος πάει στη Μαδρίτη να το συμπεριλάβει στο πρόγραμμά του.
Εδώ να αναφέρω και το εξής: Είχα την εντύπωση πως η Μαδρίτη δεν είναι και η πιο πράσινη πόλη, όμως εγώ είδα μια πόλη γεμάτη από άφθονα τεράστια καταπράσινα πάρκα, θαυμάσιους δεντροφυτεμένους λεωφόρους, λουλούδια, εμβληματικά πράσινα τοπία και κήπους. Και είναι γεγονός πως η Μαδρίτη, έχει κάνει τεράστια άλματα όσον αφορά τους χώρους πρασίνου και θεωρείται μια Πράσινη Αναγέννηση του 21ου αιώνα . Με τους δρόμους της γεμάτα με δέντρα, έχει το δεύτερο υψηλότερο αριθμό ευθυγραμμισμένα δέντρα στον κόσμο. Με 298.000 μονάδες, μόνο το Τόκιο έχει περισσότερα. Χώροι πρασίνου αναπτύσσονται συνεχώς και αυξάνονται ξεπερνώντας τον ευρωπαϊκό μέσο όρο.
Μερικές φωτό της περιοχής από το ίντερνετ
Έτσι επιστρέψαμε ξανά πάνω στην πόλη, και στην διασταύρωση της Calle Mayor με την Calle de Bailen. Φάτσα φόρα ο καθεδρικός ναός της Σάντα Μαρία λα Ρεάλ δε Αλμουδένα ή απλά Καθεδρικός Ναός Almudena! Ο ναός άρχισε να χτίζεται γύρω στο 1879 αλλά έπρεπε να περάσουν πάνω από 110 χρόνια για να ολοκληρωθεί!
Ο Καθεδρικός Ναός καθαγιάστηκε από Τον Πάπα Ιωάννη Παύλο ΙΙ το 1993
Και μιας και διανύουμε μεγάλη βδομάδα των Καθολικών, μπαίνουμε μέσα να παρακολουθήσουμε τη λειτουργία της Μ. Τρίτης! Θαυμάσαμε το Νεο-γοτθικό μοντέρνο εσωτερικό του, και εκκλησιαστήκαμε για λίγα λεπτά!
Η κύρια πρόσοψη του Καθεδρικού ναού, ακριβώς απέναντι από τα Βασιλικά ανάκτορα
Στο Palacio Real de Madrid, εξ αρχής είχα αποφασίσει ότι δεν θα πάμε. Το Βασιλικό Ανάκτορο δεν είναι το πιο όμορφο ή πιο κομψό που υπάρχει αλλά δεν το λες και του πεταματού! Η απογευματινή προσφορά με τη δωρεάν είσοδο θα μπορούσε να με πείσει να το επισκεφτούμε αλλά και πάλι δεν με δελέασε γιατί θα απαιτούσε αρκετό από τον πολύτιμο χρόνο μας. Ένα γεια ήθελα να πω στην Σοφία και την νύφη της Λετίσια, αλλά οι σχέσεις ανάμεσα στη βασίλισσα της Ισπανίας και την πεθερά της βασίλισσα Σοφία δεν είναι οι καλύτερες και είπα να μη τις κάνω να νοιώσουν άβολα. Όπως έμαθα, την Κυριακή του Πάσχα, η κόντρα τους καταγράφηκε on camera και έγιναν ρεζίλι στον διεθνή τύπο. Όλοι υποστηριξαν τη Σοφία και τα έβαλαν με την ξινή νύφη της τη Λετίσια! Βασιλικά gossip!
Αρκεστήκαμε λοιπόν στο να αράξουμε για λίγο στην Plaza de la Armeria, και να χαζέψουμε το παλάτι από έξω και τη μεγάλη αυλή του. Όχι για πολλή ώρα βέβαια γιατί είχε πολύ ήλιο και ζέστη εκείνη τη στιγμή.
Η βόλτα συνεχίστηκε στον πεζόδρομο δίπλα στο παλάτι, στην Plaza de Oriente και τους κήπους Jardines del Cabo Noval ακριβώς δίπλα. Ο Rose πήρε έναν μικρό υπνακο σε ένα παγκάκι, κι εγώ βολτάρισα τριγύρω. Δίπλα στο ανάκτορο, η Plaza de Oriente (Πλάθα δε Οριέντε), που γύρω της στέκουν 20 αγάλματα μοναρχών της Ισπανίας. Τα συγκεκριμένα αγάλματα αρχικά είχαν προοριστεί να κοσμήσουν την οροφή του Βασιλικού Παλατιού. Στους βασιλικούς κήπους Oriente, βρίσκεται και η Βασιλική Όπερα της Μαδρίτης.
Η μπροστά πρόσοψη της Βασιλικής όπερας στην Plaza de Isabel II
Calle de la Escalinata
Από την Plaza de Isabel II, περπατήσαμε την Calle del Arenal, έναν από τους πιο ωραίους πεζόδρομος που απόλαυσα και μία από τις παλαιότερες περιοχές στη Μαδρίτη. Στο δρόμο αυτό βρίσκεται και μια εκκλησία του
1641 η Iglesia de San Gines de Arles.
Η Calle del Arenal μας έβγαλε και πάλι στον χαμό της πολύβουης Puerta del Sol. Η Λαοθάλασσα στην πλατεία
και τους κάθετους δρόμους της αυξάνεται και η Μαδρίτη ζεσταίνεται όλο και περισσότερο!
Calle del Carmen
Next stop Plaza del Callao και Gran Via!
Last edited:
