giannismits
Member
- Μηνύματα
- 3.494
- Likes
- 11.728
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Semana Santa
- Μαδρίτη: Centro
- Μαδρίτη: Centro - Gran Via
- Μια βόλτα στα Μουσεία Prado & Reina Sofia
- Μαδρίτη: La Latina & Lavapies
- Μαδρίτη: Salamanca και Paseo de la Castellana!
- Στο Toledo! part 1/2
- Στο Toledo! part 2/2
- Barcelona: Eixample (Passeig de Gracia) & La Rabla + Port Vell
- Barcelona: Παλιά πόλη / Ciutat Vella (Barri Gotic)
- Barcelona: Παλιά πόλη / Ciutat Vella (La Ribera & El Born)
- Barcelona: Sagrada Familia & Gracia
- Barcelona: Camp Nou - El Raval και Font Màgica
- Barcelona: La Barceloneta!
- Barcelona: Λόφος Montjuïc
- Girona / Ζιρόνα
- Φαγοπότια
Barcelona: Λόφος Montjuïc!
Από τον σταθμό μετρό Paral·lel, πήραμε το Funicular de Montjuïc που σε ελάχιστα λεπτά μας ανέβασε στον λόφο του Montjuïc. Βγαίνοντας από τον σταθμό ήμασταν στην Avenida Miramar και μπροστά μας ήταν μια καταπράσινη περιοχή του λόφου, οι Jardins de Mossèn Jacinto Verdaguer που μας πρόσφεραν ακόμα μια όμορφη πανοραμική θέα της Βαρκελώνης.
Avinguda Miramar
Στην Avinguda Miramar, εύκολα εντοπίσαμε τη στάση που περνάει το αστικό 150 με κατεύθυνση το Κάστρο του Μοντζουίκ. Σε περίπου 8 λεπτά κατεβήκαμε στη στάση Castell. Είδαμε και το εναέριο τελεφερίκ Teleférico del Puerto ή αλλιώς Aeri del Port, που πηγαινοέρχεται από/προς την Barceloneta αλλά δεν το σκέφτηκα καν σαν τρόπο μετάβασης διότι τα 16,50€ διπλής διαδρομής ή έστω τα 11€ μονής κατεύθυνσης τα θεωρώ τζάμπα λεφτά. Το εναέριο Teleféric del Puerto δεν πρέπει να συγχέεται με το εναέριο Telefèric de Montjuïc που ξεκινά από τον σταθμό του Funicular de Montjuïc στην Avinguda Miramar και καταλήγει στο ψηλότερο σημείο του λόφου, κοντά στο κάστρο. Όμως και αυτό το τελεφερίκ δεν ανήκει στην Μητροπολιτική αρχή μεταφορών της Βαρκελώνης, επομένως και αυτό όπως και το Teleféric del Puerto, έχει διαφορετικό εισιτήριο που κοστίζει 12,70€ η διπλή διαδρομή. Με λίγα λόγια η πιο οικονομική επιλογή μετάβασης στο κάστρο είναι με το βολικό αστικό 150.
Στο κάστρο δεν είχα σκοπό να μπούμε στο εσωτερικό του, και είχα στο μυαλό μου ότι θα κάναμε μια βόλτα έξω από αυτό να δούμε την θέα η οποία είναι η ίδια ούτως η άλλως. Όμως ήταν Κυριακή, και κάθε Κυριακή η είσοδος στο κάστρο είναι δωρεάν μετά τις 3 το μεσημέρι. Επίσης την πρώτη Κυριακή κάθε μήνα είναι δωρεάν όλη τη μέρα. Όχι ότι είναι ακριβά τα 5€ που κοστίζει η είσοδος. Δεν χάσαμε όμως την ευκαιρία να μπούμε στο κάστρο. Και καλά κάναμε αφού όπως διαπιστώσαμε η θέα δεν έχει καμία σχέση αφού έξω από το κάστρο είναι περιορισμένη η ορατότητα. Βέβαια εφόσον κάποιος γυρίσει το λόφο με τα πόδια θα διαπιστώσει ότι υπάρχουν πάρα πολλά σημεία παρατήρησης για να δει πανοραμικά την Βαρκελώνη. Όμως έξω από το κάστρο, σε εκείνο τον χώρο πραγματικά η θέα ήταν περιορισμένη.
Η κεντρική είσοδος
Η πρώην τάφρος είναι πλέον ένας κήπος με λουλούδια
Αν και η ουρά ήταν μεγάλη, πολύ γρήγορα περάσαμε την κεντρική πύλη
Ο θεμέλιος λίθος για την βασική οχύρωση μπήκε το 1640. Ένα χρόνο αργότερα, τον Ιανουάριο του 1641, το φρούριο είδε την πρώτη μάχη, κατά τη διάρκεια της Καταλανικής εξέγερσης όταν το Πριγκιπάτο της Καταλονίας ήταν υπό αμφισβήτηση από την αρχή της Ισπανίας. Πενήντα χρόνια αργότερα, το 1694, ανεγέρθηκαν νέες επάλξεις και πολεμίστρες και το φρούριο έγινε ένα κάστρο. Το παλιό φρούριο ωστόσο κατεδαφίστηκε το 1751 και δημιουργήθηκε η σημερινή δομή που εξακολουθεί να στέκεται. Η τελική μορφή του κάστρου διαμορφώθηκε το διάστημα μεταξύ του 1779 και του 1799, όταν μεγάλες κατασκευαστικές εργασίες έλαβαν χώρα με στόχο την βελτίωση του κάστρου και την βελτίωση των αναγκών των κατοίκων του. Στη διάρκεια της ίδιας περιόδου το κάστρο ενισχύθηκε με την προσθήκη 120 κανονιών. Το κάστρο πλέον ανήκει στη Δημοτική αρχή της Βαρκελώνης και είναι ένας χώρος εκδηλώσεων καθώς και παρατηρητήριο.
Με το που μπήκαμε βρεθήκαμε στο πρώτο επίπεδο του κάστρου. Ένα τεράστιο μπαλκόνι ή προαύλιο με ανεμπόδιστη πανοραμική θέα προς το λιμάνι και μεγάλο μέρος της πόλης.
View attachment 242766
Η τεράστια σημαία της Καταλονίας κυματίζει περήφανη!
Από την εσωτερική αυλή του πρώτου επιπέδου, ανεβήκαμε στο δεύτερο επίπεδο του κάστρου. Στην αυλή ένας ανιματέρ έκανε σόου που ξετρέλανε τα μικρά παιδιά που παρακολουθούσαν. Η θέα και από δω ήταν εξίσου εντυπωσιακή. Αν και το κάστρο το είχα στα τελευταία πράγματα που ήθελα να επισκεφτώ στη Βαρκελώνη, αποδείχτηκε μια από τις ομορφότερες βόλτες που κάναμε και ένα από τα καλύτερα σημεία της πόλης που απολαύσαμε μια εντυπωσιακή πανοραμική θέα.
View attachment 242767
Πριν αναχωρήσουμε, βρήκαμε ευκαιρία να ξεκουραστούμε στα αναπαυτικά καθίσματα στο εσωτερικό του,
παρακολουθώντας βίντεο με την ιστορία του Castell de Montjuïc!
Στη συνέχεια, από τη στάση έξω από το κάστρο πήραμε ξανά το αστικό 150. Η διαδρομή στο λόφο μέσα από τα δέντρα, και σε πολλά σημεία βλέποντας την πανοραμική θέα ήταν πολύ ωραία. Επόμενη στάση Estadi Olímpic, ακριβώς δίπλα από το Ολυμπιακό στάδιο. Το μόνο που είχα προγραμματισμένο ήταν απλά να δούμε εξωτερικά το Ολυμπιακό στάδιο και μια βόλτα στο Ολυμπιακό πάρκο και την Plaça d'Europa. Όταν πλησιάσαμε το Ολυμπιακό στάδιο, μας περίμενε μια έκπληξη. Το στάδιο ήταν ανοιχτό για το κοινό με ελεύθερη είσοδο. Τρελή χαρά.
Το Estadi Olímpic Lluís Companys, ήταν αρχικά χτισμένο το 1927 για την Διεθνή έκθεση του 1929, και για την υποψηφιότητα της Βαρκελώνης για τους Ολυμπιακούς αγώνες του 1936 που τελικά δόθηκαν στο Βερολίνο. Το στάδιο ανακαινίστηκε το 1989 ώστε να είναι το κεντρικό στάδιο για τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Έχει χωρητικότητα 55,926 αλλά κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων του 1992 είχε χωρητικότητα 67,000 θέσεων.
Στη φάση της ανακατασκευής μετά το 1989.
Το μοναδικό που παρέμεινε από το στάδιο του 1929 είναι η εντυπωσιακή αρχική του πρόσοψη.
View attachment 242765
Ένοιωσα ένα δέος βλέποντας το έστω και άδειο. Ήμουν πολύ χαρούμενος που έβλεπα από κοντά το στάδιο που φιλοξένησε τους πρώτους Ολυμπιακούς Αγώνες που είδα ως παιδί από την τηλεόραση. Από τότε απέκτησα μια ιδιαίτερη αγάπη για τον ολυμπισμό και τον κλασικό αθλητισμό. Οι Ολυμπιακοί αγώνες της Βαρκελώνης ήταν άψογοι. Σάββατο 25 Ιουλίου 1992, η τελετή έναρξης των 25ων Θερινών Ολυμπιακών Αγώνων στο Estadi Olímpic Lluís Companys. Δεν θα ξεχάσω την ανατριχίλα που ένοιωσα όταν η Ελληνίδα μέτζο-σοπράνο, Αγνή Μπάλτσα τραγούδησε τη «Ρωμιοσύνη», με διευθυντή ορχήστρας τον Μίκη Θεοδωράκη την ώρα που έμπαινε μέσα στο στάδιο η Ολυμπιακή σημαία. Νομίζω πως για μας τους Έλληνες είναι η πιο τιμητική, η πιο υπερήφανη, συγκινητική και συγκλονιστική στιγμή στην ιστορία των τελετών ενάρξεων! Σώπα όπου να `ναι θα σημάνουν οι καμπάνες…
Από το 1:55 μέχρι το 6:15
Κοιτώντας τον βωμό μου ήρθαν μνήμες από το εκπληκτικό άναμμα της φλόγας. Ο τελευταίος λαμπαδηδρόμος ο σπουδαίος Μπασκετμπολίστας Juan Antonio San Epifanio, δίνει τη φλόγα στον παραολυμπιονίκη τοξοβολίας Antonio Rebollo. Με το φλεγόμενο βέλος του, παίρνει θέση και ψύχραιμα το στέλνει στον βωμό. Ήταν το πιο εντυπωσιακό και γεμάτο αγωνία άναμμα φλόγας στις 7 τελετές έναρξης ολυμπιακών αγώνων που έχω παρακολουθήσει από το 1992 έως το 2016. Άντε βάζω και του Σύδνεϋ που μου έχει μείνει αξέχαστη.
Σαν λάτρης του στίβου από τότε, δεν θα μπορούσε να μη μου μείνει αξέχαστος ο τελικός των 110 μέτρων μετ’ εμποδίων γυναικών. Ήμουν παιδάκι και περίμενα πως και πως εκείνον τον τελικό. Όσες φορές και να το δω πάντα έχω την ίδια συγκίνηση και υπερηφάνεια. Παρατηρούσα την εκκίνηση των 100 μέτρων και φανταζόμουν όλες τις κούρσες που έγιναν, και κυρίως εκείνης στις 6 Αυγούστου 1992! Ένας ανεπανάληπτος τελικός που άλλαξε τον ρου του αθλητισμού μας! Η κούρσα, οι στιγμές, η ατάκα, όλα τους αλησμόνητα. Για την Ελλάδα ρε γαμώτο!
Ήμασταν πάρα πολύ τυχεροί που πετύχαμε ανοιχτό το στάδιο γιατί στις 19:00 κλείνει, κι εμείς μπήκαμε μέσα 7 παρά. Το είδαμε λίγο ακόμα και βγήκαμε λίγο πριν κλείσει η πόρτα.
Βγαίνοντας από το Ολυμπιακό στάδιο
Η εντυπωσιακή πρόσοψη του σταδίου δεν θυμίζει αθλητική εγκατάσταση!
Όλα μου φάνηκαν σε εξαιρετική κατάσταση αν σκεφτούμε πως πέρασαν 26 χρόνια. Το Anella Olímpica δηλαδή το Ολυμπιακό δαχτυλίδι είναι το Ολυμπιακό Πάρκο με όλες τις μεγάλες ολυμπιακές εγκαταστάσεις όπου τα πάντα είναι άψογα συντηρημένα. Αυτό που κυριαρχεί βέβαια στο πάρκο είναι ο περίφημος πύργος τηλεπικοινωνιών Torre de Comunicacions de Montjuïc που σχεδιάστηκε από τον Santiago Calatrava. Ο Λευκός Πύργος χτίστηκε για την Telefónica για την τηλεοπτική κάλυψη από το καλοκαίρι του 1992. Ο Πύργος 136 μέτρων αντιπροσωπεύει έναν αθλητή , κρατώντας την Ολυμπιακή φλόγα. Λες και φτιάχτηκε χθες!
Λόγω του προσανατολισμού του Πύργου, λειτουργεί επίσης ως ένα γιγαντιαίο ηλιακό ρολόι, που χρησιμοποιεί την κυκλική Plaça d'Europa για να υποδείξει την ώρα.
View attachment 242768
Plaça d'Europa
Η θέα από την Plaça d'Europa
Αυτό ήταν! Η βόλτα μας στο λόφο του Μοντζουίκ και στο Ολυμπιακό πάρκο είχε τελειώσει. Πήγαμε στη στάση
Av Estadi – INEFC για να πάρουμε και πάλι το αστικό 150 και να κατηφορίσουμε στην Plaça Espanya.
Το αστικό πέρασε αλλά δεν σταμάτησε γιατί προφανώς ήταν γεμάτο κόσμο και δεν χωρούσαμε. Δεν μας άρεσε αυτό αλλά μετά από ένα 20λεπτο ήρθε το επόμενο και ανεβήκαμε κανονικά. Μετρό, ξανά μετρό και φτάσαμε και πάλι στη γειτονιά μας στην Eixample όπου η τελευταία εικόνα που απαθανάτισα ήταν από την Carrer de Casp με φόντο τον ουρανοξύστη Agbar.
Ήταν οι τελευταίες μας ώρες στη Βαρκελώνη. Το ταξίδι όμως δεν τελείωνε γιατί την επόμενη μέρα είχαμε διαδρομή με τρένο μέχρι τη Girona, το μικρό διαμάντι της Καταλονίας!
Από τον σταθμό μετρό Paral·lel, πήραμε το Funicular de Montjuïc που σε ελάχιστα λεπτά μας ανέβασε στον λόφο του Montjuïc. Βγαίνοντας από τον σταθμό ήμασταν στην Avenida Miramar και μπροστά μας ήταν μια καταπράσινη περιοχή του λόφου, οι Jardins de Mossèn Jacinto Verdaguer που μας πρόσφεραν ακόμα μια όμορφη πανοραμική θέα της Βαρκελώνης.
Avinguda Miramar
Στην Avinguda Miramar, εύκολα εντοπίσαμε τη στάση που περνάει το αστικό 150 με κατεύθυνση το Κάστρο του Μοντζουίκ. Σε περίπου 8 λεπτά κατεβήκαμε στη στάση Castell. Είδαμε και το εναέριο τελεφερίκ Teleférico del Puerto ή αλλιώς Aeri del Port, που πηγαινοέρχεται από/προς την Barceloneta αλλά δεν το σκέφτηκα καν σαν τρόπο μετάβασης διότι τα 16,50€ διπλής διαδρομής ή έστω τα 11€ μονής κατεύθυνσης τα θεωρώ τζάμπα λεφτά. Το εναέριο Teleféric del Puerto δεν πρέπει να συγχέεται με το εναέριο Telefèric de Montjuïc που ξεκινά από τον σταθμό του Funicular de Montjuïc στην Avinguda Miramar και καταλήγει στο ψηλότερο σημείο του λόφου, κοντά στο κάστρο. Όμως και αυτό το τελεφερίκ δεν ανήκει στην Μητροπολιτική αρχή μεταφορών της Βαρκελώνης, επομένως και αυτό όπως και το Teleféric del Puerto, έχει διαφορετικό εισιτήριο που κοστίζει 12,70€ η διπλή διαδρομή. Με λίγα λόγια η πιο οικονομική επιλογή μετάβασης στο κάστρο είναι με το βολικό αστικό 150.
Στο κάστρο δεν είχα σκοπό να μπούμε στο εσωτερικό του, και είχα στο μυαλό μου ότι θα κάναμε μια βόλτα έξω από αυτό να δούμε την θέα η οποία είναι η ίδια ούτως η άλλως. Όμως ήταν Κυριακή, και κάθε Κυριακή η είσοδος στο κάστρο είναι δωρεάν μετά τις 3 το μεσημέρι. Επίσης την πρώτη Κυριακή κάθε μήνα είναι δωρεάν όλη τη μέρα. Όχι ότι είναι ακριβά τα 5€ που κοστίζει η είσοδος. Δεν χάσαμε όμως την ευκαιρία να μπούμε στο κάστρο. Και καλά κάναμε αφού όπως διαπιστώσαμε η θέα δεν έχει καμία σχέση αφού έξω από το κάστρο είναι περιορισμένη η ορατότητα. Βέβαια εφόσον κάποιος γυρίσει το λόφο με τα πόδια θα διαπιστώσει ότι υπάρχουν πάρα πολλά σημεία παρατήρησης για να δει πανοραμικά την Βαρκελώνη. Όμως έξω από το κάστρο, σε εκείνο τον χώρο πραγματικά η θέα ήταν περιορισμένη.
Η κεντρική είσοδος
Η πρώην τάφρος είναι πλέον ένας κήπος με λουλούδια
Αν και η ουρά ήταν μεγάλη, πολύ γρήγορα περάσαμε την κεντρική πύλη
Ο θεμέλιος λίθος για την βασική οχύρωση μπήκε το 1640. Ένα χρόνο αργότερα, τον Ιανουάριο του 1641, το φρούριο είδε την πρώτη μάχη, κατά τη διάρκεια της Καταλανικής εξέγερσης όταν το Πριγκιπάτο της Καταλονίας ήταν υπό αμφισβήτηση από την αρχή της Ισπανίας. Πενήντα χρόνια αργότερα, το 1694, ανεγέρθηκαν νέες επάλξεις και πολεμίστρες και το φρούριο έγινε ένα κάστρο. Το παλιό φρούριο ωστόσο κατεδαφίστηκε το 1751 και δημιουργήθηκε η σημερινή δομή που εξακολουθεί να στέκεται. Η τελική μορφή του κάστρου διαμορφώθηκε το διάστημα μεταξύ του 1779 και του 1799, όταν μεγάλες κατασκευαστικές εργασίες έλαβαν χώρα με στόχο την βελτίωση του κάστρου και την βελτίωση των αναγκών των κατοίκων του. Στη διάρκεια της ίδιας περιόδου το κάστρο ενισχύθηκε με την προσθήκη 120 κανονιών. Το κάστρο πλέον ανήκει στη Δημοτική αρχή της Βαρκελώνης και είναι ένας χώρος εκδηλώσεων καθώς και παρατηρητήριο.
Με το που μπήκαμε βρεθήκαμε στο πρώτο επίπεδο του κάστρου. Ένα τεράστιο μπαλκόνι ή προαύλιο με ανεμπόδιστη πανοραμική θέα προς το λιμάνι και μεγάλο μέρος της πόλης.
View attachment 242766
Η τεράστια σημαία της Καταλονίας κυματίζει περήφανη!
Από την εσωτερική αυλή του πρώτου επιπέδου, ανεβήκαμε στο δεύτερο επίπεδο του κάστρου. Στην αυλή ένας ανιματέρ έκανε σόου που ξετρέλανε τα μικρά παιδιά που παρακολουθούσαν. Η θέα και από δω ήταν εξίσου εντυπωσιακή. Αν και το κάστρο το είχα στα τελευταία πράγματα που ήθελα να επισκεφτώ στη Βαρκελώνη, αποδείχτηκε μια από τις ομορφότερες βόλτες που κάναμε και ένα από τα καλύτερα σημεία της πόλης που απολαύσαμε μια εντυπωσιακή πανοραμική θέα.
View attachment 242767
Πριν αναχωρήσουμε, βρήκαμε ευκαιρία να ξεκουραστούμε στα αναπαυτικά καθίσματα στο εσωτερικό του,
παρακολουθώντας βίντεο με την ιστορία του Castell de Montjuïc!
Στη συνέχεια, από τη στάση έξω από το κάστρο πήραμε ξανά το αστικό 150. Η διαδρομή στο λόφο μέσα από τα δέντρα, και σε πολλά σημεία βλέποντας την πανοραμική θέα ήταν πολύ ωραία. Επόμενη στάση Estadi Olímpic, ακριβώς δίπλα από το Ολυμπιακό στάδιο. Το μόνο που είχα προγραμματισμένο ήταν απλά να δούμε εξωτερικά το Ολυμπιακό στάδιο και μια βόλτα στο Ολυμπιακό πάρκο και την Plaça d'Europa. Όταν πλησιάσαμε το Ολυμπιακό στάδιο, μας περίμενε μια έκπληξη. Το στάδιο ήταν ανοιχτό για το κοινό με ελεύθερη είσοδο. Τρελή χαρά.
Το Estadi Olímpic Lluís Companys, ήταν αρχικά χτισμένο το 1927 για την Διεθνή έκθεση του 1929, και για την υποψηφιότητα της Βαρκελώνης για τους Ολυμπιακούς αγώνες του 1936 που τελικά δόθηκαν στο Βερολίνο. Το στάδιο ανακαινίστηκε το 1989 ώστε να είναι το κεντρικό στάδιο για τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Έχει χωρητικότητα 55,926 αλλά κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων του 1992 είχε χωρητικότητα 67,000 θέσεων.
Στη φάση της ανακατασκευής μετά το 1989.
Το μοναδικό που παρέμεινε από το στάδιο του 1929 είναι η εντυπωσιακή αρχική του πρόσοψη.
View attachment 242765
Ένοιωσα ένα δέος βλέποντας το έστω και άδειο. Ήμουν πολύ χαρούμενος που έβλεπα από κοντά το στάδιο που φιλοξένησε τους πρώτους Ολυμπιακούς Αγώνες που είδα ως παιδί από την τηλεόραση. Από τότε απέκτησα μια ιδιαίτερη αγάπη για τον ολυμπισμό και τον κλασικό αθλητισμό. Οι Ολυμπιακοί αγώνες της Βαρκελώνης ήταν άψογοι. Σάββατο 25 Ιουλίου 1992, η τελετή έναρξης των 25ων Θερινών Ολυμπιακών Αγώνων στο Estadi Olímpic Lluís Companys. Δεν θα ξεχάσω την ανατριχίλα που ένοιωσα όταν η Ελληνίδα μέτζο-σοπράνο, Αγνή Μπάλτσα τραγούδησε τη «Ρωμιοσύνη», με διευθυντή ορχήστρας τον Μίκη Θεοδωράκη την ώρα που έμπαινε μέσα στο στάδιο η Ολυμπιακή σημαία. Νομίζω πως για μας τους Έλληνες είναι η πιο τιμητική, η πιο υπερήφανη, συγκινητική και συγκλονιστική στιγμή στην ιστορία των τελετών ενάρξεων! Σώπα όπου να `ναι θα σημάνουν οι καμπάνες…
Από το 1:55 μέχρι το 6:15
Κοιτώντας τον βωμό μου ήρθαν μνήμες από το εκπληκτικό άναμμα της φλόγας. Ο τελευταίος λαμπαδηδρόμος ο σπουδαίος Μπασκετμπολίστας Juan Antonio San Epifanio, δίνει τη φλόγα στον παραολυμπιονίκη τοξοβολίας Antonio Rebollo. Με το φλεγόμενο βέλος του, παίρνει θέση και ψύχραιμα το στέλνει στον βωμό. Ήταν το πιο εντυπωσιακό και γεμάτο αγωνία άναμμα φλόγας στις 7 τελετές έναρξης ολυμπιακών αγώνων που έχω παρακολουθήσει από το 1992 έως το 2016. Άντε βάζω και του Σύδνεϋ που μου έχει μείνει αξέχαστη.
Σαν λάτρης του στίβου από τότε, δεν θα μπορούσε να μη μου μείνει αξέχαστος ο τελικός των 110 μέτρων μετ’ εμποδίων γυναικών. Ήμουν παιδάκι και περίμενα πως και πως εκείνον τον τελικό. Όσες φορές και να το δω πάντα έχω την ίδια συγκίνηση και υπερηφάνεια. Παρατηρούσα την εκκίνηση των 100 μέτρων και φανταζόμουν όλες τις κούρσες που έγιναν, και κυρίως εκείνης στις 6 Αυγούστου 1992! Ένας ανεπανάληπτος τελικός που άλλαξε τον ρου του αθλητισμού μας! Η κούρσα, οι στιγμές, η ατάκα, όλα τους αλησμόνητα. Για την Ελλάδα ρε γαμώτο!
Ήμασταν πάρα πολύ τυχεροί που πετύχαμε ανοιχτό το στάδιο γιατί στις 19:00 κλείνει, κι εμείς μπήκαμε μέσα 7 παρά. Το είδαμε λίγο ακόμα και βγήκαμε λίγο πριν κλείσει η πόρτα.
Βγαίνοντας από το Ολυμπιακό στάδιο
Η εντυπωσιακή πρόσοψη του σταδίου δεν θυμίζει αθλητική εγκατάσταση!
Όλα μου φάνηκαν σε εξαιρετική κατάσταση αν σκεφτούμε πως πέρασαν 26 χρόνια. Το Anella Olímpica δηλαδή το Ολυμπιακό δαχτυλίδι είναι το Ολυμπιακό Πάρκο με όλες τις μεγάλες ολυμπιακές εγκαταστάσεις όπου τα πάντα είναι άψογα συντηρημένα. Αυτό που κυριαρχεί βέβαια στο πάρκο είναι ο περίφημος πύργος τηλεπικοινωνιών Torre de Comunicacions de Montjuïc που σχεδιάστηκε από τον Santiago Calatrava. Ο Λευκός Πύργος χτίστηκε για την Telefónica για την τηλεοπτική κάλυψη από το καλοκαίρι του 1992. Ο Πύργος 136 μέτρων αντιπροσωπεύει έναν αθλητή , κρατώντας την Ολυμπιακή φλόγα. Λες και φτιάχτηκε χθες!
Λόγω του προσανατολισμού του Πύργου, λειτουργεί επίσης ως ένα γιγαντιαίο ηλιακό ρολόι, που χρησιμοποιεί την κυκλική Plaça d'Europa για να υποδείξει την ώρα.
View attachment 242768
Plaça d'Europa
Η θέα από την Plaça d'Europa
Αυτό ήταν! Η βόλτα μας στο λόφο του Μοντζουίκ και στο Ολυμπιακό πάρκο είχε τελειώσει. Πήγαμε στη στάση
Av Estadi – INEFC για να πάρουμε και πάλι το αστικό 150 και να κατηφορίσουμε στην Plaça Espanya.
Το αστικό πέρασε αλλά δεν σταμάτησε γιατί προφανώς ήταν γεμάτο κόσμο και δεν χωρούσαμε. Δεν μας άρεσε αυτό αλλά μετά από ένα 20λεπτο ήρθε το επόμενο και ανεβήκαμε κανονικά. Μετρό, ξανά μετρό και φτάσαμε και πάλι στη γειτονιά μας στην Eixample όπου η τελευταία εικόνα που απαθανάτισα ήταν από την Carrer de Casp με φόντο τον ουρανοξύστη Agbar.
Ήταν οι τελευταίες μας ώρες στη Βαρκελώνη. Το ταξίδι όμως δεν τελείωνε γιατί την επόμενη μέρα είχαμε διαδρομή με τρένο μέχρι τη Girona, το μικρό διαμάντι της Καταλονίας!
Last edited:
