giannismits
Member
- Μηνύματα
- 3.494
- Likes
- 11.728
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Semana Santa
- Μαδρίτη: Centro
- Μαδρίτη: Centro - Gran Via
- Μια βόλτα στα Μουσεία Prado & Reina Sofia
- Μαδρίτη: La Latina & Lavapies
- Μαδρίτη: Salamanca και Paseo de la Castellana!
- Στο Toledo! part 1/2
- Στο Toledo! part 2/2
- Barcelona: Eixample (Passeig de Gracia) & La Rabla + Port Vell
- Barcelona: Παλιά πόλη / Ciutat Vella (Barri Gotic)
- Barcelona: Παλιά πόλη / Ciutat Vella (La Ribera & El Born)
- Barcelona: Sagrada Familia & Gracia
- Barcelona: Camp Nou - El Raval και Font Màgica
- Barcelona: La Barceloneta!
- Barcelona: Λόφος Montjuïc
- Girona / Ζιρόνα
- Φαγοπότια
Μαδρίτη: Salamanca και Paseo de la Castellana!
Τα μεγάλα πάρκα των πόλεων, είναι το τελευταίο πράγμα που βάζω στις ταξιδιωτικές μου λίστες. Μου αρέσει να τα περπατάω, να αράζω, να απολαμβάνω το πράσινο τους, τις λίμνες τους, τα μνημεία τους και ότι άλλο έχουν να προσφέρουν, όμως ποτέ δεν ήταν διακαής πόθος οποιοδήποτε μεγάλο αστικό πάρκο. Το καταπράσινο Parque de El Retiro, το μεγαλύτερο πάρκο της Μαδρίτης και ένα από τα πιο ωραία σε όλη την Ευρώπη, ήταν σαφώς στο πρόγραμμα της τελευταίας μέρας. Με την όρεξη μείναμε! Βγήκαμε από τον σταθμό μετρό Retiro, και περάσαμε απέναντι στο πάρκο στην είσοδο από την λεωφόρο Calle de Alcalá. Η πόρτα όμως ήταν κλειστή, και μέσα στο πάρκο δεν κυκλοφορούσε κανένας. Σίγουρα το πάρκο είναι τεράστιο και έχει πολλές εισόδους αλλά το ότι δεν είδαμε έναν άνθρωπο μέσα, μας έκανε να πιστέψουμε πως το πάρκο γενικά είναι κλειστό ίσως λόγω εργασιών. Φυσικά το να είναι κλειστό ένα πάρκο 125 στρεμμάτων και μάλιστα στο κέντρο της πόλης φαντάζει παράλογο. Δεν το έψαξα όμως παραπάνω και χωρίς να λυπηθώ ιδιαίτερα αποχωρήσαμε. Όχι ότι δεν ήθελα να δω το εξαιρετικό πάρκο της Μαδρίτης με το υπέροχο μνημείο του Alfonso XII δίπλα στη μεγάλη λίμνη που κάνουν κωπηλασία ή το Palacio de Cristal. Η μια και μοναδική φωτογραφία που έβγαλα από τα κάγκελα είναι αυτή!
Η Ενορία του San Manuel και San Benito ακριβώς δίπλα στον σταθμό μετρό και την αψίδα Puerta de Alcalá.
Περπατήσαμε μέχρι την μεγάλη πλατεία και κόμβο Plaza de Colón με το άγαλμα του Χριστόφορου Κολόμβου, και την γιγαντιαία ισπανική σημαία, την μεγαλύτερη στον κόσμο που κοσμεί την πλατεία από το 2001 και η οποία κρέμεται από ένα κοντάρι 50 μέτρων! Στην Plaza de Colón βρίσκεται και το Jardines del Descubrimiento, ένα πάρκο με διάφορα γλυπτά, καθώς και ένα μνημείο αφιερωμένο στην ανακάλυψη της Αμερικής. Φυσικά δεν θα μπορούσαμε να μη προσέξουμε και τους δίδυμους ουρανοξύστες Torres de Colón, το 12ο ψηλότερο κτίριο στην ισπανική πρωτεύουσα.
Στη συνέχεια κάναμε μια μικρή βόλτα σε μια από τις πλουσιότερες και πιο ακριβές περιοχές στη Μαδρίτη αλλά και της Ευρώπης γενικότερα, στη συνοικία Salamanca . Με υψηλό κόστος διαβίωσης, από τις υψηλότερες τιμές ακίνητων στην πόλη και με τιμές γύρω στο 190% πιο ακριβές από τον εθνικό μέσο όρο. Η οδός Serrano θεωρείται ως ο τρίτος πιο ακριβός δρόμος στην Ισπανία. Ερχόμενοι από την φτωχική και εναλλακτική συνοικία της Lavapies, η αλλαγή ατμόσφαιρας στην αριστοκρατική Salamanca μας προσγείωσε απότομα! Χωρίς χάρτες και προγραμματισμό, θέλαμε απλά να περπατήσουμε την πιο ακριβή περιοχή της Μαδρίτης. Τέλεια καλοσυντηρημένα και στιλιζαρισμένα κτίρια, βιτρίνες απλησίαστες, οίκοι μόδας, και πλούσιος κόσμος με αέρα αυτοπεποίθησης. Η ελίτ της Μαδρίτης είναι εδώ! Για όποιον έχει δυνατό πορτοφόλι, να ξέρετε στη Salamanca βρίσκονται και 3 εστιατόρια με αστέρι Michelin. Περπατήσαμε την κύρια εμπορική οδό Calle Ortega y Gasset γνωστή ως το χρυσό μίλι της μόδας, την Calle Serrano, και την Calle Claudio Coello και την Callejón de Jorge Juan.
Η περιοχή εκτός από αριστοκρατική, μου άρεσε γιατί επικρατούσε μια πολύ ωραία τάξη και ηρεμία. Στην Calle de Goya, μπροστά από τον σταθμό μετρό Velázquez, συναντήσαμε την εντυπωσιακή εκκλησία Basílica de La Concepción de Nuestra Señora που θα πει Βασιλική της Παναγίας της σύλληψης!
Περπατήσαμε την Calle de Goya και μετά δεξιά την Calle de Narváez και βγήκαμε στη Plaza Salvador Dalí, γνωστή και ως Plaza de Felipe II, ένας χώρος αφιερωμένος στην τέχνη και τον Πολιτισμό. Υπάρχουν μέρη που έχουν μια διαφορετική γοητεία. Η πλατεία Νταλί είναι μία από εκείνες τις περιοχές που με την πρώτη ματιά δεν μπορεί να επιστήσει την προσοχή μας, όμως αφού εξετάζοντας τις λεπτομέρειες, μπορέσαμε να δούμε μια σειρά από στοιχεία που κάνουν την πλατεία αυτή μια ενδιαφέρουσα αξιοπρόσεκτη περιοχή.
Η μοναδικό αυτή πλατεία έχει σχεδιαστεί από τον Σαλβαδόρ Νταλί και ανακαινίστηκε από τον αρχιτέκτονα Francisco Mangadoτο το 2005. Η αναδιαμόρφωση αυτή πήρε και βραβείο πολεοδομίας και αρχιτεκτονικής. Η πλατεία που περιβάλλεται από εξαιρετικά κτίρια, έχει ''νησίδες'' πυραμιδοειδούς σχήματος με δενδροφυτεύσεις και παγκάκια, ενώ κάτω στο δάπεδο έχει κάποιες ανάγλυφες πλάκες από χαλκό που απεικονίζουν απολιθώματα, αρχαιολογικά αντικείμενα και κείμενα με λογοτεχνικά αποσπάσματα.
Στο δυτικό άκρο της πλατείας βρίσκεται το γλυπτικό έργο του Σαλβαδόρ Νταλί με τίτλο ''Αφιέρωμα στον Ισαάκ Νεύτωνα'' που έχει χαραγμένη τη λέξη Gala, το όνομα της γυναίκας που μοιράστηκε τη ζωή του ο Νταλί . Πίσω από το γλυπτό είναι ο κλειστός αθλητικός χώρος Παλάθιο ντε Ντεπόρτες ντε λα Κομουνιδάδ ντε Μαδρίδ ( Palacio de Deportes de la Comunidad de Madrid) ή αλλιώς WiZink Center.
Η κούραση και η εξάντληση, έκαναν τον Rose να πλαγιάσει σε ένα παγκάκι. Του είπα πως εγώ θα συνεχίσω τη βόλτα μου εδώ τριγύρω και πως σε 10,20,60 λεπτά θα επιστρέψω! Το έχω ξαναπεί πως όταν κάποιες φορές στα ταξίδια είμαι μόνος μου, απολαμβάνω έντονα το αίσθημα της ελευθερίας που νιώθω. Δεν χρειάζεται πολύ. Λίγα μόνο λεπτά ελευθερίας, λίγη ώρα μόνος με τον εαυτό μου και είναι αρκετά για να αφουγκραστώ καλύτερα το μέρος στο οποίο βρίσκομαι. Δεν ξέρω αν χωρίς τον Rose, θα έκανα όλα αυτά τα ταξίδια που έχω κάνει, όμως πιστεύω πως οι έντονοι χαρακτήρες χρειάζονται κάποιες στιγμές ς μοναξιάς σε ένα ταξίδι . Για ηρεμία, για περισυλλογή για να παρατηρήσεις καλύτερα τα άψυχα ή έμψυχα πράγματα που βρίσκονται γύρω σου. Είδα μια Μαδρίτη με καλύτερη ματιά, μια πόλη υπέροχη μακριά από τα πλήθη των τουριστών. Περπάτησα την Calle de Narváez και από την Calle de Goya, πήρα το αστικό με κατεύθυνση το Las Ventas.
Calle de Narváez
Calle de Alcalá & Calle de Goya
Το αστικό, λίγες στάσεις μετά με κατέβασε στην στάση Ventas. Έφτασα εδώ για να δω έστω εξωτερικά, την εντυπωσιακή αρένα ταυρομαχιών Plaza de toros de Las Ventas, από τις ωραιότερες αρένες της χώρας . Το στάδιο χτίστηκε το 1931 αλλά είναι τόσο καλοδιατηρημένο που νομίζεις πως χτίστηκε χθες! Κι ενώ η απαγόρευση των ταυρομαχιών έχει ξεκινήσει σε αρκετές περιοχές της Ισπανίας, στη Μαδρίτη η παράδοση καλά κρατεί. Εκτός από ταυρομαχίες έχει φιλοξενήσει κατά καιρούς και συναυλίες από παγκοσμίως διάσημους τραγουδιστές ακόμα και αγώνα τένις του Ραφαέλ Ναδάλ! Στην πλατεία βρίσκεται και το μνημείο Estatua a José Cubero "Yiyo" ως φόρο τιμής στον ισπανό ταυρομάχο Jose Cubero Sanchez, που πέθανε το 1985 σε ηλικία μόλις 21 ετών, όταν το κέρατο του ταύρου του χτύπησε ακαριαία την καρδιά του! Έξω από την αρένα είχε αρκετούς κινέζους τουρίστες, που κλασικά έβγαιναν φωτογραφίες με φόντο το στάδιο αλλά και το άγαλμα του Jose Cubero Sanchez, τουλάχιστον 100 φορές ο καθένας. Δεν χορταίνουν σέλφι αυτοί οι άνθρωποι πια!
Θα τελειώσω την ιστορία της Μαδρίτης με ένα τελευταίο κομμάτι της, την Paseo de la Castellana. Την οποία βέβαια δεν επισκεφτήκαμε αυτή την τελευταία ημέρα στη Μαδρίτη αλλά δεν έχει καμία σημασία. Όμως συνδυάζεται απόλυτα με την βόλτα στη Salamanca και την Plaza de Colón μιας και περνάνε πολλά λεωφορεία αλλά και σταθμοί μετρό βρίσκονται κατά μήκος της μεγάλης λεωφόρου, με κατεύθυνση το Santiago Bernabéu και τους ουρανοξύστες της Plaza de Castilla. Για την ιστορία, η μικρή αυτή βόλτα έγινε πρωί λίγο πριν φύγουμε για το Toledo. Πρώτη στάση, το γήπεδο της Real Madrid, Estadio Santiago Bernabéu.
Δεν είχαμε σκοπό να κάνουμε κάποιο τουρ στο εσωτερικό του γηπέδου, αλλά εννοείται ήθελα να το δω έστω λίγο απ’ έξω το ναό της Ρεαλ! Καλό εξωτερικά αλλά δεν μου γέμισε πολύ το μάτι για γήπεδο 5 αστέρων. Αλλά θα μου πεις τι περίμενες! Το σίγουρο είναι πως για να απολαύσεις ένα τέτοιο γήπεδο θα πρέπει να δεις έναν αγώνα ή έστω να δεις το εντυπωσιακό εσωτερικό των 81.000 θέσεων! Δεν είχα στα σχέσια μας να επισκεφτούμε την μπουτίκ της Ρεαλ, εφόσον τις επόμενες μέρες μας περίμενε η Barcelona. Οι αδυναμίες δεν κρύβονται. Βγάλαμε φωτογραφίες απ’ έξω και συνεχίσαμε.
Paseo de la Castellana
Επόμενος σταθμός Plaza de Castilla. Η Πλάθα Καστίγια οριοθετεί την βόρεια είσοδο της Ισπανικής πρωτεύουσας. Με το που βγήκαμε από το μετρό, μπροστά μας εμφανίστηκαν ένα από τα σύγχρονα σύμβολα της πόλης οι περίφημοι κεκλιμένοι πύργοι Torres KIO, και είναι από τους πιο περίεργους που έχουμε δει ποτέ. Eνώ έχω μια τρέλα με τους ουρανοξύστες και τα ψηλά κτίρια, δεν ενθουσιάστηκα όπως π.χ με την La Défense του Παρισιού. Η περιοχή γενικά μου φάνηκε άχαρη και αδιάφορη. Με λίγα λόγια, πας, βγάζεις φωτογραφίες και φεύγεις. Κάνα χιλιόμετρο πιο πάνω από τους κεκλιμένους πύργους Torres KIO στην Paseo de la Castellana, βρίσκονται οι 4 ψηλότεροι ουρανοξύστες της Ισπανίας που είναι στην 20αδα των ψηλότερων σε όλη των Ευρώπη. Οι τέσσερις ουρανοξύστες είναι οι Torre de Cristal, Torre Cepsa, Torre PwC, Torre Espacio και είναι γνωστοί ως "Cuatro Torres Business Area". Κατασκευάστηκαν το 2008 την εποχή των "galacticos", γι' αυτό έχουν τα προσωνύμια Φίγκο, Ρονάλντο, Ζιντάν και Μπέκαμ. Και για όσους δεν ξέρουν ο όρος Galácticos, αναφέρεται σε έναν επίλεκτο κατάλογο με superstars του ποδοσφαίρου. Γύρω από τους ουρανοξύστες, έχουν φτιαχτεί κάποια ωραία παρκάκια, όμως υπάρχουν και πιο αδιάφορα σημεία με απλές πολυκατοικίες. Η βόλτα ήταν σύντομη όμως πήραμε μια πλήρη εικόνα του οικονομικού, επιχειρηματικού και εμπορικού ιστού της Μαδρίτης.
Αυτή λοιπόν ήταν η Μαδρίτη με τα δικά μου μάτια. Όπως έχω ξαναπεί , ένα ταξίδι δεν είναι μόνο τα αξιοθέατα που βλέπουμε, αλλά τα συναισθήματα και οι στιγμές που γεννούνται. Ακόμα και τώρα λοιπόν που γράφω αυτήν την ιστορία για τη Μαδρίτη, δεν έχω τον ενθουσιασμό της συγγραφής που είχα όταν έγραφα για τους υπόλοιπους προορισμούς που έχω πάει. Και θα επαναλάβω πως κάθε ταξίδι έχει τις καλές και τις λιγότερο καλές του στιγμές. Ας πούμε πως η Μαδρίτη ήταν η λιγότερο καλή στιγμή από το συνολικό ταξίδι. Αν βγάλω και απομονώσω από το μυαλό μου κάποια γεγονότα που επηρέασαν, θα πω πως ναι η Μαδρίτη είναι μια πόλη που μπορεί να μη μας ενθουσίασε με την πρώτη, ωστόσο μου άρεσε και θα ήθελα να την ξαναδώ στο μέλλον και να την αξιολογήσω υπό άλλες συνθήκες. Γιατί είναι μια πόλη με απόλυτα θετική αύρα, που διατηρεί τον ιδιαίτερο χαρακτήρα και την κουλτούρα της με ένα πάντρεμα δύο εποχών! Του σύγχρονου και του παλιού. Είναι νεανική, ζωντανή, ελεύθερη, χαλαρή και φιλική. Οπότε γιατί όχι ξανά?
Έρχεται το Τολέδο...
Τα μεγάλα πάρκα των πόλεων, είναι το τελευταίο πράγμα που βάζω στις ταξιδιωτικές μου λίστες. Μου αρέσει να τα περπατάω, να αράζω, να απολαμβάνω το πράσινο τους, τις λίμνες τους, τα μνημεία τους και ότι άλλο έχουν να προσφέρουν, όμως ποτέ δεν ήταν διακαής πόθος οποιοδήποτε μεγάλο αστικό πάρκο. Το καταπράσινο Parque de El Retiro, το μεγαλύτερο πάρκο της Μαδρίτης και ένα από τα πιο ωραία σε όλη την Ευρώπη, ήταν σαφώς στο πρόγραμμα της τελευταίας μέρας. Με την όρεξη μείναμε! Βγήκαμε από τον σταθμό μετρό Retiro, και περάσαμε απέναντι στο πάρκο στην είσοδο από την λεωφόρο Calle de Alcalá. Η πόρτα όμως ήταν κλειστή, και μέσα στο πάρκο δεν κυκλοφορούσε κανένας. Σίγουρα το πάρκο είναι τεράστιο και έχει πολλές εισόδους αλλά το ότι δεν είδαμε έναν άνθρωπο μέσα, μας έκανε να πιστέψουμε πως το πάρκο γενικά είναι κλειστό ίσως λόγω εργασιών. Φυσικά το να είναι κλειστό ένα πάρκο 125 στρεμμάτων και μάλιστα στο κέντρο της πόλης φαντάζει παράλογο. Δεν το έψαξα όμως παραπάνω και χωρίς να λυπηθώ ιδιαίτερα αποχωρήσαμε. Όχι ότι δεν ήθελα να δω το εξαιρετικό πάρκο της Μαδρίτης με το υπέροχο μνημείο του Alfonso XII δίπλα στη μεγάλη λίμνη που κάνουν κωπηλασία ή το Palacio de Cristal. Η μια και μοναδική φωτογραφία που έβγαλα από τα κάγκελα είναι αυτή!
Η Ενορία του San Manuel και San Benito ακριβώς δίπλα στον σταθμό μετρό και την αψίδα Puerta de Alcalá.
Περπατήσαμε μέχρι την μεγάλη πλατεία και κόμβο Plaza de Colón με το άγαλμα του Χριστόφορου Κολόμβου, και την γιγαντιαία ισπανική σημαία, την μεγαλύτερη στον κόσμο που κοσμεί την πλατεία από το 2001 και η οποία κρέμεται από ένα κοντάρι 50 μέτρων! Στην Plaza de Colón βρίσκεται και το Jardines del Descubrimiento, ένα πάρκο με διάφορα γλυπτά, καθώς και ένα μνημείο αφιερωμένο στην ανακάλυψη της Αμερικής. Φυσικά δεν θα μπορούσαμε να μη προσέξουμε και τους δίδυμους ουρανοξύστες Torres de Colón, το 12ο ψηλότερο κτίριο στην ισπανική πρωτεύουσα.
Στη συνέχεια κάναμε μια μικρή βόλτα σε μια από τις πλουσιότερες και πιο ακριβές περιοχές στη Μαδρίτη αλλά και της Ευρώπης γενικότερα, στη συνοικία Salamanca . Με υψηλό κόστος διαβίωσης, από τις υψηλότερες τιμές ακίνητων στην πόλη και με τιμές γύρω στο 190% πιο ακριβές από τον εθνικό μέσο όρο. Η οδός Serrano θεωρείται ως ο τρίτος πιο ακριβός δρόμος στην Ισπανία. Ερχόμενοι από την φτωχική και εναλλακτική συνοικία της Lavapies, η αλλαγή ατμόσφαιρας στην αριστοκρατική Salamanca μας προσγείωσε απότομα! Χωρίς χάρτες και προγραμματισμό, θέλαμε απλά να περπατήσουμε την πιο ακριβή περιοχή της Μαδρίτης. Τέλεια καλοσυντηρημένα και στιλιζαρισμένα κτίρια, βιτρίνες απλησίαστες, οίκοι μόδας, και πλούσιος κόσμος με αέρα αυτοπεποίθησης. Η ελίτ της Μαδρίτης είναι εδώ! Για όποιον έχει δυνατό πορτοφόλι, να ξέρετε στη Salamanca βρίσκονται και 3 εστιατόρια με αστέρι Michelin. Περπατήσαμε την κύρια εμπορική οδό Calle Ortega y Gasset γνωστή ως το χρυσό μίλι της μόδας, την Calle Serrano, και την Calle Claudio Coello και την Callejón de Jorge Juan.
Η περιοχή εκτός από αριστοκρατική, μου άρεσε γιατί επικρατούσε μια πολύ ωραία τάξη και ηρεμία. Στην Calle de Goya, μπροστά από τον σταθμό μετρό Velázquez, συναντήσαμε την εντυπωσιακή εκκλησία Basílica de La Concepción de Nuestra Señora που θα πει Βασιλική της Παναγίας της σύλληψης!
Περπατήσαμε την Calle de Goya και μετά δεξιά την Calle de Narváez και βγήκαμε στη Plaza Salvador Dalí, γνωστή και ως Plaza de Felipe II, ένας χώρος αφιερωμένος στην τέχνη και τον Πολιτισμό. Υπάρχουν μέρη που έχουν μια διαφορετική γοητεία. Η πλατεία Νταλί είναι μία από εκείνες τις περιοχές που με την πρώτη ματιά δεν μπορεί να επιστήσει την προσοχή μας, όμως αφού εξετάζοντας τις λεπτομέρειες, μπορέσαμε να δούμε μια σειρά από στοιχεία που κάνουν την πλατεία αυτή μια ενδιαφέρουσα αξιοπρόσεκτη περιοχή.
Η μοναδικό αυτή πλατεία έχει σχεδιαστεί από τον Σαλβαδόρ Νταλί και ανακαινίστηκε από τον αρχιτέκτονα Francisco Mangadoτο το 2005. Η αναδιαμόρφωση αυτή πήρε και βραβείο πολεοδομίας και αρχιτεκτονικής. Η πλατεία που περιβάλλεται από εξαιρετικά κτίρια, έχει ''νησίδες'' πυραμιδοειδούς σχήματος με δενδροφυτεύσεις και παγκάκια, ενώ κάτω στο δάπεδο έχει κάποιες ανάγλυφες πλάκες από χαλκό που απεικονίζουν απολιθώματα, αρχαιολογικά αντικείμενα και κείμενα με λογοτεχνικά αποσπάσματα.
Στο δυτικό άκρο της πλατείας βρίσκεται το γλυπτικό έργο του Σαλβαδόρ Νταλί με τίτλο ''Αφιέρωμα στον Ισαάκ Νεύτωνα'' που έχει χαραγμένη τη λέξη Gala, το όνομα της γυναίκας που μοιράστηκε τη ζωή του ο Νταλί . Πίσω από το γλυπτό είναι ο κλειστός αθλητικός χώρος Παλάθιο ντε Ντεπόρτες ντε λα Κομουνιδάδ ντε Μαδρίδ ( Palacio de Deportes de la Comunidad de Madrid) ή αλλιώς WiZink Center.
Η κούραση και η εξάντληση, έκαναν τον Rose να πλαγιάσει σε ένα παγκάκι. Του είπα πως εγώ θα συνεχίσω τη βόλτα μου εδώ τριγύρω και πως σε 10,20,60 λεπτά θα επιστρέψω! Το έχω ξαναπεί πως όταν κάποιες φορές στα ταξίδια είμαι μόνος μου, απολαμβάνω έντονα το αίσθημα της ελευθερίας που νιώθω. Δεν χρειάζεται πολύ. Λίγα μόνο λεπτά ελευθερίας, λίγη ώρα μόνος με τον εαυτό μου και είναι αρκετά για να αφουγκραστώ καλύτερα το μέρος στο οποίο βρίσκομαι. Δεν ξέρω αν χωρίς τον Rose, θα έκανα όλα αυτά τα ταξίδια που έχω κάνει, όμως πιστεύω πως οι έντονοι χαρακτήρες χρειάζονται κάποιες στιγμές ς μοναξιάς σε ένα ταξίδι . Για ηρεμία, για περισυλλογή για να παρατηρήσεις καλύτερα τα άψυχα ή έμψυχα πράγματα που βρίσκονται γύρω σου. Είδα μια Μαδρίτη με καλύτερη ματιά, μια πόλη υπέροχη μακριά από τα πλήθη των τουριστών. Περπάτησα την Calle de Narváez και από την Calle de Goya, πήρα το αστικό με κατεύθυνση το Las Ventas.
Calle de Narváez
Calle de Alcalá & Calle de Goya
Το αστικό, λίγες στάσεις μετά με κατέβασε στην στάση Ventas. Έφτασα εδώ για να δω έστω εξωτερικά, την εντυπωσιακή αρένα ταυρομαχιών Plaza de toros de Las Ventas, από τις ωραιότερες αρένες της χώρας . Το στάδιο χτίστηκε το 1931 αλλά είναι τόσο καλοδιατηρημένο που νομίζεις πως χτίστηκε χθες! Κι ενώ η απαγόρευση των ταυρομαχιών έχει ξεκινήσει σε αρκετές περιοχές της Ισπανίας, στη Μαδρίτη η παράδοση καλά κρατεί. Εκτός από ταυρομαχίες έχει φιλοξενήσει κατά καιρούς και συναυλίες από παγκοσμίως διάσημους τραγουδιστές ακόμα και αγώνα τένις του Ραφαέλ Ναδάλ! Στην πλατεία βρίσκεται και το μνημείο Estatua a José Cubero "Yiyo" ως φόρο τιμής στον ισπανό ταυρομάχο Jose Cubero Sanchez, που πέθανε το 1985 σε ηλικία μόλις 21 ετών, όταν το κέρατο του ταύρου του χτύπησε ακαριαία την καρδιά του! Έξω από την αρένα είχε αρκετούς κινέζους τουρίστες, που κλασικά έβγαιναν φωτογραφίες με φόντο το στάδιο αλλά και το άγαλμα του Jose Cubero Sanchez, τουλάχιστον 100 φορές ο καθένας. Δεν χορταίνουν σέλφι αυτοί οι άνθρωποι πια!
Θα τελειώσω την ιστορία της Μαδρίτης με ένα τελευταίο κομμάτι της, την Paseo de la Castellana. Την οποία βέβαια δεν επισκεφτήκαμε αυτή την τελευταία ημέρα στη Μαδρίτη αλλά δεν έχει καμία σημασία. Όμως συνδυάζεται απόλυτα με την βόλτα στη Salamanca και την Plaza de Colón μιας και περνάνε πολλά λεωφορεία αλλά και σταθμοί μετρό βρίσκονται κατά μήκος της μεγάλης λεωφόρου, με κατεύθυνση το Santiago Bernabéu και τους ουρανοξύστες της Plaza de Castilla. Για την ιστορία, η μικρή αυτή βόλτα έγινε πρωί λίγο πριν φύγουμε για το Toledo. Πρώτη στάση, το γήπεδο της Real Madrid, Estadio Santiago Bernabéu.
Δεν είχαμε σκοπό να κάνουμε κάποιο τουρ στο εσωτερικό του γηπέδου, αλλά εννοείται ήθελα να το δω έστω λίγο απ’ έξω το ναό της Ρεαλ! Καλό εξωτερικά αλλά δεν μου γέμισε πολύ το μάτι για γήπεδο 5 αστέρων. Αλλά θα μου πεις τι περίμενες! Το σίγουρο είναι πως για να απολαύσεις ένα τέτοιο γήπεδο θα πρέπει να δεις έναν αγώνα ή έστω να δεις το εντυπωσιακό εσωτερικό των 81.000 θέσεων! Δεν είχα στα σχέσια μας να επισκεφτούμε την μπουτίκ της Ρεαλ, εφόσον τις επόμενες μέρες μας περίμενε η Barcelona. Οι αδυναμίες δεν κρύβονται. Βγάλαμε φωτογραφίες απ’ έξω και συνεχίσαμε.
Paseo de la Castellana
Επόμενος σταθμός Plaza de Castilla. Η Πλάθα Καστίγια οριοθετεί την βόρεια είσοδο της Ισπανικής πρωτεύουσας. Με το που βγήκαμε από το μετρό, μπροστά μας εμφανίστηκαν ένα από τα σύγχρονα σύμβολα της πόλης οι περίφημοι κεκλιμένοι πύργοι Torres KIO, και είναι από τους πιο περίεργους που έχουμε δει ποτέ. Eνώ έχω μια τρέλα με τους ουρανοξύστες και τα ψηλά κτίρια, δεν ενθουσιάστηκα όπως π.χ με την La Défense του Παρισιού. Η περιοχή γενικά μου φάνηκε άχαρη και αδιάφορη. Με λίγα λόγια, πας, βγάζεις φωτογραφίες και φεύγεις. Κάνα χιλιόμετρο πιο πάνω από τους κεκλιμένους πύργους Torres KIO στην Paseo de la Castellana, βρίσκονται οι 4 ψηλότεροι ουρανοξύστες της Ισπανίας που είναι στην 20αδα των ψηλότερων σε όλη των Ευρώπη. Οι τέσσερις ουρανοξύστες είναι οι Torre de Cristal, Torre Cepsa, Torre PwC, Torre Espacio και είναι γνωστοί ως "Cuatro Torres Business Area". Κατασκευάστηκαν το 2008 την εποχή των "galacticos", γι' αυτό έχουν τα προσωνύμια Φίγκο, Ρονάλντο, Ζιντάν και Μπέκαμ. Και για όσους δεν ξέρουν ο όρος Galácticos, αναφέρεται σε έναν επίλεκτο κατάλογο με superstars του ποδοσφαίρου. Γύρω από τους ουρανοξύστες, έχουν φτιαχτεί κάποια ωραία παρκάκια, όμως υπάρχουν και πιο αδιάφορα σημεία με απλές πολυκατοικίες. Η βόλτα ήταν σύντομη όμως πήραμε μια πλήρη εικόνα του οικονομικού, επιχειρηματικού και εμπορικού ιστού της Μαδρίτης.
Αυτή λοιπόν ήταν η Μαδρίτη με τα δικά μου μάτια. Όπως έχω ξαναπεί , ένα ταξίδι δεν είναι μόνο τα αξιοθέατα που βλέπουμε, αλλά τα συναισθήματα και οι στιγμές που γεννούνται. Ακόμα και τώρα λοιπόν που γράφω αυτήν την ιστορία για τη Μαδρίτη, δεν έχω τον ενθουσιασμό της συγγραφής που είχα όταν έγραφα για τους υπόλοιπους προορισμούς που έχω πάει. Και θα επαναλάβω πως κάθε ταξίδι έχει τις καλές και τις λιγότερο καλές του στιγμές. Ας πούμε πως η Μαδρίτη ήταν η λιγότερο καλή στιγμή από το συνολικό ταξίδι. Αν βγάλω και απομονώσω από το μυαλό μου κάποια γεγονότα που επηρέασαν, θα πω πως ναι η Μαδρίτη είναι μια πόλη που μπορεί να μη μας ενθουσίασε με την πρώτη, ωστόσο μου άρεσε και θα ήθελα να την ξαναδώ στο μέλλον και να την αξιολογήσω υπό άλλες συνθήκες. Γιατί είναι μια πόλη με απόλυτα θετική αύρα, που διατηρεί τον ιδιαίτερο χαρακτήρα και την κουλτούρα της με ένα πάντρεμα δύο εποχών! Του σύγχρονου και του παλιού. Είναι νεανική, ζωντανή, ελεύθερη, χαλαρή και φιλική. Οπότε γιατί όχι ξανά?
Έρχεται το Τολέδο...
Last edited:
