giannismits
Member
- Μηνύματα
- 3.494
- Likes
- 11.728
- Επόμενο Ταξίδι
- ?
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Semana Santa
- Μαδρίτη: Centro
- Μαδρίτη: Centro - Gran Via
- Μια βόλτα στα Μουσεία Prado & Reina Sofia
- Μαδρίτη: La Latina & Lavapies
- Μαδρίτη: Salamanca και Paseo de la Castellana!
- Στο Toledo! part 1/2
- Στο Toledo! part 2/2
- Barcelona: Eixample (Passeig de Gracia) & La Rabla + Port Vell
- Barcelona: Παλιά πόλη / Ciutat Vella (Barri Gotic)
- Barcelona: Παλιά πόλη / Ciutat Vella (La Ribera & El Born)
- Barcelona: Sagrada Familia & Gracia
- Barcelona: Camp Nou - El Raval και Font Màgica
- Barcelona: La Barceloneta!
- Barcelona: Λόφος Montjuïc
- Girona / Ζιρόνα
- Φαγοπότια
Μαδρίτη: La Latina & Lavapies
Αγαπημένη μου γειτονιά στη Μαδρίτη είναι η La Latina που βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής από το κέντρο, μόλις 5 λεπτά από την Plaza Mayor. Η Latina είναι η πιο παλιά και η πιο χαρισματική γειτονιά της Μαδρίτης με μια ισχυρή ταυτότητα, η οποία ήταν το αληθινό κέντρο ζωής στην πόλη. Η La Latina είναι από τις πιο ζωντανές περιοχές, δημοφιλής στους μαδριλένους με έντονη νυχτερινή ζωή χάρη στα αμέτρητα μπαρ, tapas bar και flamenco, όμως εμείς την σεργιανίσαμε το πρωί, και την είδαμε απόλυτα ήσυχη και σχεδόν έρημη. Η αυθεντική αυτή συνοικία είναι απολαυστική με τα μεσαιωνικά στενά δρομάκια της τα οποία είναι γύρω από τις πλατείες La Cebada και La Paja. Βέβαια παρά την αξιοσημείωτη επιβίωση κάποιων μεσαιωνικών κτιρίων, όπως τα χαρακτηριστικά δυώροφα σπίτια Casas a la malicia, η κατασκευή της γειτονιάς είναι ως επί το πλείστον του 19ου αιώνα.
Κι ενώ θέλαμε να αρχίσουμε από την αγορά Mercado de la Cebada, την βρήκαμε σχεδόν παρατημένη και κλειστή! Δεν είχα πληροφορίες για το τι συμβαίνει με την αγορά αλλά κάπου πήρε το μάτι μου ότι ενώ έχει προγραμματιστεί η πλήρης ανακαίνιση της αγοράς, έχει καθυστερησεί λόγω των οικονομικών προβλημάτων που αντιμετωπίζει το Δημαρχείο. Από την άλλη μάλλον ήταν κλειστή λόγω Μ. Πέμπτης. Επίσης δεν είχαμε την ευκαιρία να δούμε και το υπαίθρια παζάρι El Rastro αφού λειτουργεί μόνο της Κυριακές. Δεν πειράζει όμως. Η βόλτα μας στη La Latina μας γέμισε ηρεμία και μας απέδειξε ότι η Μαδρίτη, ναι είναι μια ενδιαφέρουσα όμορφη πόλη που αξίζει την προσοχή μας!
Από την οδό Carrera de San Francisco, στο βάθος η Βασιλική de San Francisco del Grande,
από τους πιο εντυπωσιακούς ναούς της πόλης.
Plaza de los Carros
Iglesia de San Andres Apostol - Plaza de los Carros
Πίσω από την εκκλησία Αγίου Ανδρέα (Iglesia de San Andres Apostol) είναι η Plaza de la Paja. Καθημερινή Μεγάλης Εβδομάδας, οι ρυθμοί ήταν νωχελικοί. Σαν να κοιμόταν η πόλη κι ας ήταν 11 το πρωί!
Την ησυχία έσπαγε ο ήχος από τις καμπάνες που χτυπούσαν πένθιμα.
Κατηφορικά της πλατείας βγήκαμε στην Calle de Segovia, τη λεωφόρο που είχαμε συναντήσει
την προηγούμενη μέρα κάτω από τη μεγάλη οδογέφυρα Σεγκόβια (Viaducto de Segovia).
Τυχαία ανάμεσα σε σπίτια, βρήκαμε τον κήπο El Jardin del Principe de Anglona.
Δεν ξέρω καν αν τον γνωρίζουν οι κάτοικοι της πόλης. Ρίξαμε μια ματιά και συνεχίσαμε.
Calle del Principe Anglona
Εκκλησία Σαν Πέδρο ελ Βιέχο / Iglesia San Pedro el Viejo
Η καρδιά και η ψυχή της La Latina, χτυπάει στην οδό Calle Cava Baja, που είναι γεμάτη με πλήθος από εστιατόρια και νυχτερινά μαγαζιά. Ένας υπέροχος γραφικός στενός δρόμος, με όμορφα κτίρια με τα μπαλκονάκια τους, με τα διακοσμητικά πλακάκια στις προσόψεις πολλών μπαρ και έναν αέρα αληθινής αυθεντικής Μαδρίτης. Τι κι αν εκείνο το πρωινό την είδαμε έρημη χωρίς τα πλήθη των κατοίκων και των τουριστών που την κατακλύζουν κυρίως τα Σαβ/κα. Η όψη της ηρεμίας ταίριαζε απόλυτα με αυτόν τον πανέμορφο δρόμο που καθώς βραδιάζει μεταμορφώνεται σε κάτι ζωντανό και πολύβουο.
Calle Cava Baja και Calle del Almendro
Στο τέλος της Calle Cava Baja είναι η Plaza de Puerta Cerrada. Στην πλατεία αυτή βρεθήκαμε την προηγούμενη ημέρα, όμως επειδή ανήκει στη συνοικία της La Latina, την έβαλα σ’ αυτό το κεφάλαιο. Επομένως η διαδρομή αυτή που κάναμε στο κέντρο της Λατίνα, μπορεί να γίνει αντίστροφα και να ξεκινήσει από την Plaza de Puerta Cerrada.
Το κομμάτι αυτό θεωρείται η παλαιότερη πλατεία της Μαδρίτης που πήρε το όνομά της από την αρχαία πύλη που κτίστηκε στο σημείο αυτό τον 12ο αιώνα. Ένα αξιόλογο μέρος με τοιχογραφίες στα κτίρια, και με έναν μεγάλο Σταυρό που υψώνεται στο κέντρο της πλατείας. Σε ένα από τα κτίρια της πλατείας, την προσοχή μας τράβηξε μια φράση πάνω σε μια τοιχογραφία. ''Fui sobre agua edificada, mis muros de fuego son'', που στο περίπου λέει ''Πήγα πάνω από το χτισμένο νερό, οι τοίχοι μου είναι φωτιές''. Κι όποιος κατάλαβε, κατάλαβε
.
Το σίγουρο είναι πως πρόκειται για το παλιό σύνθημα της Μαδρίτης!
Κι από τη γραφική παλιά La Latina, στην εναλλακτική και πολυπολιτισμική συνοικία Lavapies! Με το που ανεβήκαμε στην Plaza de Lavapies από τον σταθμό του μετρό Lavapies η διαφορά στην ατμόσφαιρα ήταν εμφανέστατη. Κάποιοι αφρικανοί μας κοιτούσαν ''κάπως'', πακιστανοί και μαντιλοφορούσες στους δρόμους, μαγαζάκια μεταναστών, ισπανός ούτε για δείγμα και μια μιζέρια και φτώχια να πλανάται στον αέρα! Το περίεργο όμως ήταν πως εμένα μου άρεσε αυτή η διαφορετικότητα! Όταν δεν έχεις ταξιδέψει εκτός Ευρώπης, αυτές οι εικόνες φαντάζουν μακρινές και απόλυτα διαφορετικές με τα ευρωπαϊκά δεδομένα. Και επομένως είναι λογικό να σε γοητεύουν! Ή να σε ξενίζουν και να σε κάνουν να νοιώθεις άβολα. Εμείς προσαρμοστήκαμε γρήγορα και μπήκαμε στο κλίμα αυτής της ιδιαίτερης και τόσο διαφορετικής γειτονιάς της Μαδρίτης.
Έχει υπολογιστεί ότι περίπου το 60% του πληθυσμού στην συνοικία Lavapies είναι ξένης προέλευσης και ότι υπάρχουν 82 διαφορετικές εθνικότητες. Οι περισσότεροι από την ινδική υποήπειρο καθώς και Κινέζοι, Άραβες και από τη Σενεγάλη. Προφανώς και δεν τη λες την πιο ασφαλής περιοχή της Μαδρίτης όμως έχει κάτι το μποέμικο, το εξωτικό, κάτι καλλιτεχνικό που φαίνεται στα πολλά εξαιρετικά γκράφιτι στην περιοχή.
Περπατήσαμε στην Calle de Lavapies, κι από τα πρώτα κιόλας λεπτά αισθανθήκαμε αυτόν τον εξωτικό αέρα. Όταν κυκλοφορείς με τη φωτογραφική μηχανή στο χέρι και δεν βλέπεις άλλους τουρίστες, σίγουρα νοιώθεις μοναδικός. Ο δρόμος έχει αρκετά ταπεινά εστιατόρια και οι χαμογελαστοί ινδοί, πακιστανοί ή μπαγκλαντεσιανοί υπάλληλοι μας χαιρετούσαν και μας έκαναν ευγενικά νόημα να καθίσουμε για φαγητό. Πραγματικά μετάνιωσα που είχαμε ήδη φάει, γιατί ήθελα να καθίσουμε στα τραπεζάκια έξω στην πλακόστρωτη Calle de Lavapies. Η ατμόσφαιρα μου άρεσε και σίγουρα αυτά τα μαγαζάκια μου έβγαλαν κάτι το γνήσιο. Είμαι σίγουρος ότι θα είναι και πολύ πιο φτηνά από την υπόλοιπη Μαδρίτη.
Αν και αρχιτεκτονικά η συνοικία είναι όπως και άλλες γειτονιές της Μαδρίτης με ομοιόμορφα κτίρια με παρόμοιο ύψος, παράθυρα, μπαλκόνια, και παστέλ χρώματα, η συνοικία Lavapies έχει την ιδιαιτερότητα να έχει ανηφόρες και κατηφόρες και φυσικά αυτό που την διαφοροποιεί από την υπόλοιπη Μαδρίτη είναι οι άνθρωποι και ο πολυπολιτισμικός της χαρακτήρας. Η περιοχή είναι ένα χωνευτήρι πολιτισμών και παραδόσεων. Η λαϊκή κληρονομιά της Μαδρίτης ζει σε αρμονία με τα έθιμα και τις παραδόσεις που συνόδευσαν τους μετανάστες προερχόμενοι από διαφορετικές χώρες, οι οποίοι εγκαταστάθηκαν στην περιοχή Lavapies. Περπατήσαμε τις οδούς Calle de Lavapies, Calle de San Carlos και Calle Ministriles, κάνοντας ένα μικρό τετράγωνο. Κάθε γωνιά είχε και κάτι να μας δείξει. Χρώματα, τοιχογραφίες, γκράφιτι, πλακίδια σε προσόψεις, γραφικότητα και μια ενέργεια που κατάφερε να εισχωρήσει μέσα μας σε ένα ασυνείδητο παιχνίδι των αισθήσεων!
Στη συνέχεια περπατήσαμε την Calle del Tribulete, από τους πιο κεντρικούς πλακόστρωτους δρόμους της Lavapies. Η πολυφυλετικότητα κι εδώ ήταν εμφανής, στα παραδοσιακά μαγαζιά και στους ανθρώπους που κυκλοφορούσαν. Είχαμε ήδη εγκλιματιστεί με το περιβάλλον και απολαμβάναμε τη βόλτα μας, σε μια Μαδρίτη πολλή διαφορετική.
Το τελευταίο κομμάτι που είδαμε, ανηφορίζοντας την Calle del Meson de Paredes, ήταν η Plaza de Agustin Lara. Στην πλατεία πρωταγωνιστεί το ερείπιο του Escuelas Pias de San Fernando, ενός μεγάλου συγκροτήματος που περιλάμβανε Κολλέγιο, μοναστήρι και εκκλησία. Το σχολείο "Pías de San Fernando", στην περιοχή Lavapies, ήταν το πρώτο σχολείο Κληρικών (Escolapios) στη Μαδρίτη. Το κτίριο, αφιερωμένο στον προστάτη άγιο του τότε βασιλιά Φερδινάνδου VI, χτίστηκε το 1734 και καταστράφηκε από πυρκαγιά το 1936. Το ερείπιο στεγάζει την βιβλιοθήκη του Ανοικτού Πανεπιστημίου ενώ στον 4ο όροφο είναι η βεράντα του Gau cafe. Πολύ ωραίο μέρος για καφέ και με πανοραμική θέα, όμως δεν πήγαμε γιατί πίεζε ο χρόνος αφού ήταν οι τελευταίες μας ώρες στη Μαδρίτη και είχαμε να δούμε αρκετά ακόμα. Εσείς όμως να πάτε!
Αν δεν περπατήσεις μία πόλη είναι αδύνατον να την γνωρίσεις σε βάθος. Προσπαθήσαμε μέσα σε λίγες μέρες, να δούμε όσα περισσότερα μπορούσαμε από τη Μαδρίτη και να αφουγκραστούμε πολλές διαφορετικές γειτονιές της. Μετά την εξαιρετικά ενδιαφέρουσα βόλτα στην πολύχρωμη και πολυπολιτισμική Lavapies, αλλάξαμε παραστάσεις και η αλλαγή ήταν εντυπωσιακή! Σειρά είχαν η λαμπερή αριστοκρατική συνοικία Salamanca και η επιχειρηματική Paseo de la Castellana!
Αγαπημένη μου γειτονιά στη Μαδρίτη είναι η La Latina που βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής από το κέντρο, μόλις 5 λεπτά από την Plaza Mayor. Η Latina είναι η πιο παλιά και η πιο χαρισματική γειτονιά της Μαδρίτης με μια ισχυρή ταυτότητα, η οποία ήταν το αληθινό κέντρο ζωής στην πόλη. Η La Latina είναι από τις πιο ζωντανές περιοχές, δημοφιλής στους μαδριλένους με έντονη νυχτερινή ζωή χάρη στα αμέτρητα μπαρ, tapas bar και flamenco, όμως εμείς την σεργιανίσαμε το πρωί, και την είδαμε απόλυτα ήσυχη και σχεδόν έρημη. Η αυθεντική αυτή συνοικία είναι απολαυστική με τα μεσαιωνικά στενά δρομάκια της τα οποία είναι γύρω από τις πλατείες La Cebada και La Paja. Βέβαια παρά την αξιοσημείωτη επιβίωση κάποιων μεσαιωνικών κτιρίων, όπως τα χαρακτηριστικά δυώροφα σπίτια Casas a la malicia, η κατασκευή της γειτονιάς είναι ως επί το πλείστον του 19ου αιώνα.
Κι ενώ θέλαμε να αρχίσουμε από την αγορά Mercado de la Cebada, την βρήκαμε σχεδόν παρατημένη και κλειστή! Δεν είχα πληροφορίες για το τι συμβαίνει με την αγορά αλλά κάπου πήρε το μάτι μου ότι ενώ έχει προγραμματιστεί η πλήρης ανακαίνιση της αγοράς, έχει καθυστερησεί λόγω των οικονομικών προβλημάτων που αντιμετωπίζει το Δημαρχείο. Από την άλλη μάλλον ήταν κλειστή λόγω Μ. Πέμπτης. Επίσης δεν είχαμε την ευκαιρία να δούμε και το υπαίθρια παζάρι El Rastro αφού λειτουργεί μόνο της Κυριακές. Δεν πειράζει όμως. Η βόλτα μας στη La Latina μας γέμισε ηρεμία και μας απέδειξε ότι η Μαδρίτη, ναι είναι μια ενδιαφέρουσα όμορφη πόλη που αξίζει την προσοχή μας!
Από την οδό Carrera de San Francisco, στο βάθος η Βασιλική de San Francisco del Grande,
από τους πιο εντυπωσιακούς ναούς της πόλης.
Plaza de los Carros
Iglesia de San Andres Apostol - Plaza de los Carros
Πίσω από την εκκλησία Αγίου Ανδρέα (Iglesia de San Andres Apostol) είναι η Plaza de la Paja. Καθημερινή Μεγάλης Εβδομάδας, οι ρυθμοί ήταν νωχελικοί. Σαν να κοιμόταν η πόλη κι ας ήταν 11 το πρωί!
Την ησυχία έσπαγε ο ήχος από τις καμπάνες που χτυπούσαν πένθιμα.
Κατηφορικά της πλατείας βγήκαμε στην Calle de Segovia, τη λεωφόρο που είχαμε συναντήσει
την προηγούμενη μέρα κάτω από τη μεγάλη οδογέφυρα Σεγκόβια (Viaducto de Segovia).
Τυχαία ανάμεσα σε σπίτια, βρήκαμε τον κήπο El Jardin del Principe de Anglona.
Δεν ξέρω καν αν τον γνωρίζουν οι κάτοικοι της πόλης. Ρίξαμε μια ματιά και συνεχίσαμε.
Calle del Principe Anglona
Εκκλησία Σαν Πέδρο ελ Βιέχο / Iglesia San Pedro el Viejo
Η καρδιά και η ψυχή της La Latina, χτυπάει στην οδό Calle Cava Baja, που είναι γεμάτη με πλήθος από εστιατόρια και νυχτερινά μαγαζιά. Ένας υπέροχος γραφικός στενός δρόμος, με όμορφα κτίρια με τα μπαλκονάκια τους, με τα διακοσμητικά πλακάκια στις προσόψεις πολλών μπαρ και έναν αέρα αληθινής αυθεντικής Μαδρίτης. Τι κι αν εκείνο το πρωινό την είδαμε έρημη χωρίς τα πλήθη των κατοίκων και των τουριστών που την κατακλύζουν κυρίως τα Σαβ/κα. Η όψη της ηρεμίας ταίριαζε απόλυτα με αυτόν τον πανέμορφο δρόμο που καθώς βραδιάζει μεταμορφώνεται σε κάτι ζωντανό και πολύβουο.
Calle Cava Baja και Calle del Almendro
Στο τέλος της Calle Cava Baja είναι η Plaza de Puerta Cerrada. Στην πλατεία αυτή βρεθήκαμε την προηγούμενη ημέρα, όμως επειδή ανήκει στη συνοικία της La Latina, την έβαλα σ’ αυτό το κεφάλαιο. Επομένως η διαδρομή αυτή που κάναμε στο κέντρο της Λατίνα, μπορεί να γίνει αντίστροφα και να ξεκινήσει από την Plaza de Puerta Cerrada.
Το κομμάτι αυτό θεωρείται η παλαιότερη πλατεία της Μαδρίτης που πήρε το όνομά της από την αρχαία πύλη που κτίστηκε στο σημείο αυτό τον 12ο αιώνα. Ένα αξιόλογο μέρος με τοιχογραφίες στα κτίρια, και με έναν μεγάλο Σταυρό που υψώνεται στο κέντρο της πλατείας. Σε ένα από τα κτίρια της πλατείας, την προσοχή μας τράβηξε μια φράση πάνω σε μια τοιχογραφία. ''Fui sobre agua edificada, mis muros de fuego son'', που στο περίπου λέει ''Πήγα πάνω από το χτισμένο νερό, οι τοίχοι μου είναι φωτιές''. Κι όποιος κατάλαβε, κατάλαβε
.Το σίγουρο είναι πως πρόκειται για το παλιό σύνθημα της Μαδρίτης!
Κι από τη γραφική παλιά La Latina, στην εναλλακτική και πολυπολιτισμική συνοικία Lavapies! Με το που ανεβήκαμε στην Plaza de Lavapies από τον σταθμό του μετρό Lavapies η διαφορά στην ατμόσφαιρα ήταν εμφανέστατη. Κάποιοι αφρικανοί μας κοιτούσαν ''κάπως'', πακιστανοί και μαντιλοφορούσες στους δρόμους, μαγαζάκια μεταναστών, ισπανός ούτε για δείγμα και μια μιζέρια και φτώχια να πλανάται στον αέρα! Το περίεργο όμως ήταν πως εμένα μου άρεσε αυτή η διαφορετικότητα! Όταν δεν έχεις ταξιδέψει εκτός Ευρώπης, αυτές οι εικόνες φαντάζουν μακρινές και απόλυτα διαφορετικές με τα ευρωπαϊκά δεδομένα. Και επομένως είναι λογικό να σε γοητεύουν! Ή να σε ξενίζουν και να σε κάνουν να νοιώθεις άβολα. Εμείς προσαρμοστήκαμε γρήγορα και μπήκαμε στο κλίμα αυτής της ιδιαίτερης και τόσο διαφορετικής γειτονιάς της Μαδρίτης.
Έχει υπολογιστεί ότι περίπου το 60% του πληθυσμού στην συνοικία Lavapies είναι ξένης προέλευσης και ότι υπάρχουν 82 διαφορετικές εθνικότητες. Οι περισσότεροι από την ινδική υποήπειρο καθώς και Κινέζοι, Άραβες και από τη Σενεγάλη. Προφανώς και δεν τη λες την πιο ασφαλής περιοχή της Μαδρίτης όμως έχει κάτι το μποέμικο, το εξωτικό, κάτι καλλιτεχνικό που φαίνεται στα πολλά εξαιρετικά γκράφιτι στην περιοχή.
Περπατήσαμε στην Calle de Lavapies, κι από τα πρώτα κιόλας λεπτά αισθανθήκαμε αυτόν τον εξωτικό αέρα. Όταν κυκλοφορείς με τη φωτογραφική μηχανή στο χέρι και δεν βλέπεις άλλους τουρίστες, σίγουρα νοιώθεις μοναδικός. Ο δρόμος έχει αρκετά ταπεινά εστιατόρια και οι χαμογελαστοί ινδοί, πακιστανοί ή μπαγκλαντεσιανοί υπάλληλοι μας χαιρετούσαν και μας έκαναν ευγενικά νόημα να καθίσουμε για φαγητό. Πραγματικά μετάνιωσα που είχαμε ήδη φάει, γιατί ήθελα να καθίσουμε στα τραπεζάκια έξω στην πλακόστρωτη Calle de Lavapies. Η ατμόσφαιρα μου άρεσε και σίγουρα αυτά τα μαγαζάκια μου έβγαλαν κάτι το γνήσιο. Είμαι σίγουρος ότι θα είναι και πολύ πιο φτηνά από την υπόλοιπη Μαδρίτη.
Αν και αρχιτεκτονικά η συνοικία είναι όπως και άλλες γειτονιές της Μαδρίτης με ομοιόμορφα κτίρια με παρόμοιο ύψος, παράθυρα, μπαλκόνια, και παστέλ χρώματα, η συνοικία Lavapies έχει την ιδιαιτερότητα να έχει ανηφόρες και κατηφόρες και φυσικά αυτό που την διαφοροποιεί από την υπόλοιπη Μαδρίτη είναι οι άνθρωποι και ο πολυπολιτισμικός της χαρακτήρας. Η περιοχή είναι ένα χωνευτήρι πολιτισμών και παραδόσεων. Η λαϊκή κληρονομιά της Μαδρίτης ζει σε αρμονία με τα έθιμα και τις παραδόσεις που συνόδευσαν τους μετανάστες προερχόμενοι από διαφορετικές χώρες, οι οποίοι εγκαταστάθηκαν στην περιοχή Lavapies. Περπατήσαμε τις οδούς Calle de Lavapies, Calle de San Carlos και Calle Ministriles, κάνοντας ένα μικρό τετράγωνο. Κάθε γωνιά είχε και κάτι να μας δείξει. Χρώματα, τοιχογραφίες, γκράφιτι, πλακίδια σε προσόψεις, γραφικότητα και μια ενέργεια που κατάφερε να εισχωρήσει μέσα μας σε ένα ασυνείδητο παιχνίδι των αισθήσεων!
Στη συνέχεια περπατήσαμε την Calle del Tribulete, από τους πιο κεντρικούς πλακόστρωτους δρόμους της Lavapies. Η πολυφυλετικότητα κι εδώ ήταν εμφανής, στα παραδοσιακά μαγαζιά και στους ανθρώπους που κυκλοφορούσαν. Είχαμε ήδη εγκλιματιστεί με το περιβάλλον και απολαμβάναμε τη βόλτα μας, σε μια Μαδρίτη πολλή διαφορετική.
Το τελευταίο κομμάτι που είδαμε, ανηφορίζοντας την Calle del Meson de Paredes, ήταν η Plaza de Agustin Lara. Στην πλατεία πρωταγωνιστεί το ερείπιο του Escuelas Pias de San Fernando, ενός μεγάλου συγκροτήματος που περιλάμβανε Κολλέγιο, μοναστήρι και εκκλησία. Το σχολείο "Pías de San Fernando", στην περιοχή Lavapies, ήταν το πρώτο σχολείο Κληρικών (Escolapios) στη Μαδρίτη. Το κτίριο, αφιερωμένο στον προστάτη άγιο του τότε βασιλιά Φερδινάνδου VI, χτίστηκε το 1734 και καταστράφηκε από πυρκαγιά το 1936. Το ερείπιο στεγάζει την βιβλιοθήκη του Ανοικτού Πανεπιστημίου ενώ στον 4ο όροφο είναι η βεράντα του Gau cafe. Πολύ ωραίο μέρος για καφέ και με πανοραμική θέα, όμως δεν πήγαμε γιατί πίεζε ο χρόνος αφού ήταν οι τελευταίες μας ώρες στη Μαδρίτη και είχαμε να δούμε αρκετά ακόμα. Εσείς όμως να πάτε!
Αν δεν περπατήσεις μία πόλη είναι αδύνατον να την γνωρίσεις σε βάθος. Προσπαθήσαμε μέσα σε λίγες μέρες, να δούμε όσα περισσότερα μπορούσαμε από τη Μαδρίτη και να αφουγκραστούμε πολλές διαφορετικές γειτονιές της. Μετά την εξαιρετικά ενδιαφέρουσα βόλτα στην πολύχρωμη και πολυπολιτισμική Lavapies, αλλάξαμε παραστάσεις και η αλλαγή ήταν εντυπωσιακή! Σειρά είχαν η λαμπερή αριστοκρατική συνοικία Salamanca και η επιχειρηματική Paseo de la Castellana!
Last edited:
