themischar
Member
- Μηνύματα
- 512
- Likes
- 4.872
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- 1η μέρα, Χίος - Pamukkale & 350 Km
- 2η μέρα, Pamukkale - Konya & 390 Km
- 2η μέρα
- 3η μέρα, Konya - Goreme & 235 Km
- 3η μέρα
- 4η μέρα, Τριγύρω στο Goreme
- 4η μέρα
- 5η μέρα, και σήμερα τριγύρω από το Goreme
- 5η μέρα
- 5η μέρα
- 5η μέρα One day trip (Goreme - Derinkuyu - Ihlara - Goreme)
- 5η μέρα
- 6η μέρα, Goreme - Egirdir & 442 Km
- 7η μέρα, Egirdir - Ölüdeniz & 280 Km
- 8η μέρα, Βολτίτσα σε Kayakoy & Fethiye
- 9η μέρα, Ölüdeniz- Marmaris & 141 Km
- 10η μέρα, μια κρουαζιέρα έως και το Dalyan
- 10η μέρα
- 11η μέρα, Marmaris - Bodrum & 163 Km
- 12η μέρα, γύρω από το Bodrum
- 13η μέρα, Bodrum - Kusadasi & 154 Km
- 14η μέρα, Kusadasi - Ephesus - Kusadasi & 46 Km
- 14η μέρα
- 15η & 16η μέρα, Kusadasi - Cesme & 176 Km + Cesme - Χίος - Πειραιάς (9 +122 ) Nautical Miles
Τα εν πολλοίς ασημάδευτα μονοπάτια είναι βατά, η φύση είναι πλούσια και λίγο άγρια με φίδια, σαύρες, βατράχια, πεταλούδες, να συνυπάρχουν χωρίς να δημιουργούν κάποιο πρόβλημα. Τα λίγα θηλαστικά όπως αρνιά και πρόβατα είναι προστατευμένα και ελεγχόμενα από τους ιδιοκτήτες τους.




Οι αυτοσχέδιες παράγγες που χρησιμοποιούνται άλλες ιδιωτικά, άλλες για πλήρη εκμετάλλευση προς τέρψη των περιπατητών φυτρώνουν κάθε τρεις και λίγο γύρω από το ποτάμι που ελίσσεται δημιουργώντας ευκαιρίες για πολλά σημεία ανάπαυσης.

Η ευρηματική διάθεση των ντόπιων, αχαλίνωτη, δε σταματά και ολοένα εμπλουτίζεται με διάφορα κατασκευαστικά τερτίπια.






Οι αποχρώσεις του πράσινου δέχονται πινελιές άλλων χρωμάτων από το κάθε αυτοφυές λουλούδι που ξεφυτρώνει αντρόπιαστα.

Η θειά, στην υπαίθρια κουζίνα της, είναι επί το έργον ετοιμάζοντας τις παραγγελίες για τους περιπατητές που την προτίμησαν.


Είχε ζέστη το νοιώθαμε και από το σκάσιμο των κουκουναριών, αλλά κάτι η πυκνή και πλούσια βλάστηση, κάτι ο καταπραϋντικός ήχος του νερού (του ποταμού Melendiz) που πότε-πότε γίνονταν και ορμητικός έκαναν ευχάριστο το περπάτημα.



Υπήρχαν και τα πολύ οργανωμένα κιόσκια ( όπως προανέφερα, στα Belisirma) που στα μάτια μας φάνταζαν παράτερα αφού δεν έσπαγαν την ¨μονοτονία¨ του πράσινου αλλά ασχήμαιναν και ¨δηλητηρίαζαν¨ με τον τρόπο τους το τοπίο.



Αλλάξαμε ρότα με σκοπό την επιστροφή μας πλην όμως συνεχίζουμε να στριφογυρίζουμε, εδω και λίγη ώρα στα ίδια, το νοιώθουμε και οι δύο. Δε μιλάμε γι´αυτό. Εγώ σφυρίζω και εκείνη το σιγανοτραγουδά. Και ανθρώπινη ψυχή, τριγύρω, καμμιά ούτε και ακούγεται.
Ωχου, τώρα, που πάμε ; φώναξε η κούραση που κρυβόταν ως εκεἰνη τη στιγμή καλά μέσα μας.
Τσιμουδιά εμείς, πάμε και πάμε και το μαρτυράμε . . .


Καμμιά ταμπελίτσα, κανένα σημάδι για τα δεδομένα των πεζοπόρων, όλοι όσοι έφθαναν εδώ γύρω πορευόντουσαν στα τυφλά έτσι έδειχναν τα πράγματα, από τη μια η υψηλή βλάστηση και από την άλλη οι πλαϊνοί όγκοι του βουνού δεν επέτρεπαν να δεις που μπορεί να βρίσκεσαι σε σχέση με κάποια πιθανή κοντινή είσοδο - έξοδο.

Εν τέλει, φάνηκε πως δεν τα πήγαμε και άσχημα μέσα στα μονοπάτια, τα ρυάκια, την απάτητη βλάστηση, τις λαξευμένες κρυψώνες καταφέραμε και βγήκαμε στο ξέφωτο όπου δεν πίστευαν τα μάτια μου στην πινακίδα που κοιτούσαν, γι´ αυτό και έσκυψα λίγο παραπάνω να εστιάσω φοβούμενος μη και χάσω εκ νέου τον προσανατολισμό μου !

Τα κούτσουρα που έπαιζαν αρκετά καλά το ρόλο της πεζογέφυρας ἠταν και το τελευταίο εμπόδιο, για την επιστροφή μας στην επιφάνεια.

Περνούσες στην απέναντι πλευρά ακροβατώντας -για άλλη μια φορά- πάνω στα επιμελώς τοποθετημένα κούτσουρα και μετά ακολουθούσε η σκάλα με τα πολλά και καλοσυντηρημένα, φιδίσια, φαρδιά σκαλοπάτια της που οδηγούσε μέχρι το πλάτωμα που βρισκόταν η κύρια είσοδος.

Την απρόσμενη ¨ταλαιπωρία¨ της επιστροφής μας, φροντίσαμε να την καταλαγιάσουμε στο μικρό snackbar με τσάϊ και εδέσματα (η φθήνια τρώει τον παρά ...) και κάποια στιγμή, όταν καταλαγιάσαμε, αποφασίσαμε νωθρά να φύγουμε ρίχνοντας παράλληλα και ένα τελευταίο βλέμμα στη περιοχή.

Ο ήλιος βρίσκοταν στη δύση του και μας ¨έσπρωχνε¨, να γυρίσουμε πίσω στο ξενοδοχείο μας. Τα χιλιόμετρα ¨φαγώθηκαν¨ σύντομα και ακόμη πιο σὐντομη ήταν η ανασύνταξή μας για να ακολουθήσει μια μικρή έξοδος και να ολοκληρωθεί η μέρα που από τη μια μάκρυνε πολύ και από την άλλη βοήθησε στην κάθε μας προσδοκία.
Ιδιαίτερη νυχερινή ζωή, για όσους το ψάχνουν, δεν υπάρχει. Συνυπάρχουν παρ´όλα αυτά ὀλα όσα θα ήθελε κάποιος να βρεί και να περάσει το βράδυ του αν κάτι τέτοιο είναι μέσα στους στόχους καλοπέρασής του.
Ήταν, πως δεν ήταν μια πολύ γεμάτη μέρα -χορταστική μπορώ να πω-, με απίθανες εναλλαγές τοπίων και αξιοθέατων και την εμεπιρία ζωής, την αξέχαστη βόλτα και μοναδική εμπειρία με το αερόστατο πάνω από την Καππαδοκία.
Και όταν ὀλα τα φώτα άναψαν και φώτισαν την κωμόπολη,τότε, εμείς την αφήσαμε να παλεύει στους ρυθμούς της χωρίς δεύτερη σκέψη.





Οι αυτοσχέδιες παράγγες που χρησιμοποιούνται άλλες ιδιωτικά, άλλες για πλήρη εκμετάλλευση προς τέρψη των περιπατητών φυτρώνουν κάθε τρεις και λίγο γύρω από το ποτάμι που ελίσσεται δημιουργώντας ευκαιρίες για πολλά σημεία ανάπαυσης.

Η ευρηματική διάθεση των ντόπιων, αχαλίνωτη, δε σταματά και ολοένα εμπλουτίζεται με διάφορα κατασκευαστικά τερτίπια.






Οι αποχρώσεις του πράσινου δέχονται πινελιές άλλων χρωμάτων από το κάθε αυτοφυές λουλούδι που ξεφυτρώνει αντρόπιαστα.

Η θειά, στην υπαίθρια κουζίνα της, είναι επί το έργον ετοιμάζοντας τις παραγγελίες για τους περιπατητές που την προτίμησαν.


Είχε ζέστη το νοιώθαμε και από το σκάσιμο των κουκουναριών, αλλά κάτι η πυκνή και πλούσια βλάστηση, κάτι ο καταπραϋντικός ήχος του νερού (του ποταμού Melendiz) που πότε-πότε γίνονταν και ορμητικός έκαναν ευχάριστο το περπάτημα.



Υπήρχαν και τα πολύ οργανωμένα κιόσκια ( όπως προανέφερα, στα Belisirma) που στα μάτια μας φάνταζαν παράτερα αφού δεν έσπαγαν την ¨μονοτονία¨ του πράσινου αλλά ασχήμαιναν και ¨δηλητηρίαζαν¨ με τον τρόπο τους το τοπίο.



Αλλάξαμε ρότα με σκοπό την επιστροφή μας πλην όμως συνεχίζουμε να στριφογυρίζουμε, εδω και λίγη ώρα στα ίδια, το νοιώθουμε και οι δύο. Δε μιλάμε γι´αυτό. Εγώ σφυρίζω και εκείνη το σιγανοτραγουδά. Και ανθρώπινη ψυχή, τριγύρω, καμμιά ούτε και ακούγεται.
Ωχου, τώρα, που πάμε ; φώναξε η κούραση που κρυβόταν ως εκεἰνη τη στιγμή καλά μέσα μας.
Τσιμουδιά εμείς, πάμε και πάμε και το μαρτυράμε . . .


Καμμιά ταμπελίτσα, κανένα σημάδι για τα δεδομένα των πεζοπόρων, όλοι όσοι έφθαναν εδώ γύρω πορευόντουσαν στα τυφλά έτσι έδειχναν τα πράγματα, από τη μια η υψηλή βλάστηση και από την άλλη οι πλαϊνοί όγκοι του βουνού δεν επέτρεπαν να δεις που μπορεί να βρίσκεσαι σε σχέση με κάποια πιθανή κοντινή είσοδο - έξοδο.

Εν τέλει, φάνηκε πως δεν τα πήγαμε και άσχημα μέσα στα μονοπάτια, τα ρυάκια, την απάτητη βλάστηση, τις λαξευμένες κρυψώνες καταφέραμε και βγήκαμε στο ξέφωτο όπου δεν πίστευαν τα μάτια μου στην πινακίδα που κοιτούσαν, γι´ αυτό και έσκυψα λίγο παραπάνω να εστιάσω φοβούμενος μη και χάσω εκ νέου τον προσανατολισμό μου !

Τα κούτσουρα που έπαιζαν αρκετά καλά το ρόλο της πεζογέφυρας ἠταν και το τελευταίο εμπόδιο, για την επιστροφή μας στην επιφάνεια.

Περνούσες στην απέναντι πλευρά ακροβατώντας -για άλλη μια φορά- πάνω στα επιμελώς τοποθετημένα κούτσουρα και μετά ακολουθούσε η σκάλα με τα πολλά και καλοσυντηρημένα, φιδίσια, φαρδιά σκαλοπάτια της που οδηγούσε μέχρι το πλάτωμα που βρισκόταν η κύρια είσοδος.

Την απρόσμενη ¨ταλαιπωρία¨ της επιστροφής μας, φροντίσαμε να την καταλαγιάσουμε στο μικρό snackbar με τσάϊ και εδέσματα (η φθήνια τρώει τον παρά ...) και κάποια στιγμή, όταν καταλαγιάσαμε, αποφασίσαμε νωθρά να φύγουμε ρίχνοντας παράλληλα και ένα τελευταίο βλέμμα στη περιοχή.

Ο ήλιος βρίσκοταν στη δύση του και μας ¨έσπρωχνε¨, να γυρίσουμε πίσω στο ξενοδοχείο μας. Τα χιλιόμετρα ¨φαγώθηκαν¨ σύντομα και ακόμη πιο σὐντομη ήταν η ανασύνταξή μας για να ακολουθήσει μια μικρή έξοδος και να ολοκληρωθεί η μέρα που από τη μια μάκρυνε πολύ και από την άλλη βοήθησε στην κάθε μας προσδοκία.
Ιδιαίτερη νυχερινή ζωή, για όσους το ψάχνουν, δεν υπάρχει. Συνυπάρχουν παρ´όλα αυτά ὀλα όσα θα ήθελε κάποιος να βρεί και να περάσει το βράδυ του αν κάτι τέτοιο είναι μέσα στους στόχους καλοπέρασής του.
Ήταν, πως δεν ήταν μια πολύ γεμάτη μέρα -χορταστική μπορώ να πω-, με απίθανες εναλλαγές τοπίων και αξιοθέατων και την εμεπιρία ζωής, την αξέχαστη βόλτα και μοναδική εμπειρία με το αερόστατο πάνω από την Καππαδοκία.
Και όταν ὀλα τα φώτα άναψαν και φώτισαν την κωμόπολη,τότε, εμείς την αφήσαμε να παλεύει στους ρυθμούς της χωρίς δεύτερη σκέψη.

Attachments
-
42 bytes Προβολές: 0