themischar
Member
- Μηνύματα
- 512
- Likes
- 4.872
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- 1η μέρα, Χίος - Pamukkale & 350 Km
- 2η μέρα, Pamukkale - Konya & 390 Km
- 2η μέρα
- 3η μέρα, Konya - Goreme & 235 Km
- 3η μέρα
- 4η μέρα, Τριγύρω στο Goreme
- 4η μέρα
- 5η μέρα, και σήμερα τριγύρω από το Goreme
- 5η μέρα
- 5η μέρα
- 5η μέρα One day trip (Goreme - Derinkuyu - Ihlara - Goreme)
- 5η μέρα
- 6η μέρα, Goreme - Egirdir & 442 Km
- 7η μέρα, Egirdir - Ölüdeniz & 280 Km
- 8η μέρα, Βολτίτσα σε Kayakoy & Fethiye
- 9η μέρα, Ölüdeniz- Marmaris & 141 Km
- 10η μέρα, μια κρουαζιέρα έως και το Dalyan
- 10η μέρα
- 11η μέρα, Marmaris - Bodrum & 163 Km
- 12η μέρα, γύρω από το Bodrum
- 13η μέρα, Bodrum - Kusadasi & 154 Km
- 14η μέρα, Kusadasi - Ephesus - Kusadasi & 46 Km
- 14η μέρα
- 15η & 16η μέρα, Kusadasi - Cesme & 176 Km + Cesme - Χίος - Πειραιάς (9 +122 ) Nautical Miles
12η μέρα, γύρω από το Bodrum
Το πρωί, τεντώθηκα στο κρεβάτι με τα χέρια και τα πόδια σε έκταση λες και βρισκόμουν στο δικό μας κρεβάτι. Τα καλά των διαμερισμάτων που έχουν αν μη τι άλλο, κάποιες φορές, τη καθόλα γνώριμη σπιτική χάρη.
Σήμερα λέμε πως θα ξεκινήσουμε με μια επίσκεψη στο χώρο ανέγερσης του ενός εκ των επτά θαυμάτων του αρχαίου κόσμου, στο Μουσείο του Μαυσωλείου και εν συνεχεία στο αρχαίο θέατρο με κατάληξη σε κοντινές παραλίες.
Φθάνοντας στο χώρο αντικρύζεις την προειδοποιητική πινακίδα λειτουργίας που αλλάζει. Προσοχή, για την είσοδο, δέχονται μόνο Τουρκικές λίρες.

Ο θαυμάσιος τάφος που καθόρισε για πρώτη φορά τον όρο «μαυσωλείο» χτίστηκε στην αρχαία Αλικαρνασσό από τον σατράπη Μαύσωλο. Στεγαζόταν σε ένα τεράστιο βάθρο,με ύψος 45μ με ανάγλυφα σε κάθε πρόσοψη σκαλισμένα από τους σημαντικότερους Έλληνες γλύπτες του 4ου αιώνα π.Χ.
Οι επισκέπτες του χώρου σήμερα θα δουν μόνο μερικούς σκορπισμένους σπόνδυλους από αυλακωτούς κίονες, λαξευμένες πέτρες και μια σκάλα που μαρτυρούν λίγο την αλλοτινή ύπαρξη του Μαυσωλείου.


Ένα video σε παρακείμενη αίθουσα παρουσιάζει την ιστορία του μνημείου μαζί με την φιλοτεχνημένη μακέτα.


Φύγαμε κακήν κακώς, χωρίς να δούμε το video, για το αρχαίο θέατρο.
Το αρχαίο θέατρο στο Μπόντρουμ είναι ένας από τους σημαντικότερους αρχαιολογικούς χώρους για επίσκεψη. Χτισμένο από τον σατράπη Μαύσωλο τον 4ο αιώνα με χωρητικότητα 13.000 ατόμων,
Βρίσκεται 2 km (περίπου μισή ώρα με τα πόδια) απόσταση από το Κάστρο και την μαρίνα. Διατηρείται σε καλή κατάσταση και προσφέρει ωραία θέα της πόλης από τις κερκίδες του αφού χτίστηκε στην πλαγιά ενός λόφου ακολουθώντας την αρχαία ελληνική παράδοση.
Τους θερινούς μήνες φιλοξενεί και θεατρικές παράστασεις.


Πολλά και ανάμεικτα τα συναισθήματα μας.έτσι είναι αυτά παναθεμάτα !
Προχωράμε με πορεία μας προς την παραλία Gümüşlük ασυζητητί αν και ειπώθηκε προς στιγμή μήπως και πάμε προς το κάστρο.

Μία από τις πιο ήσυχες εναλλακτικές λύσεις στο κέντρο της πόλης είναι ο κόλπος του Gümüşlük. Στη μικρή του αμμώδη παραλία, συνήθως πηγαίνουν ντόπιοι και Τούρκοι τουρίστες για να περάσουν την ημέρα τους.
Το Gümüşlük ήταν όντως χαλαρό με κάθε έννοια της λέξης, με πολλά μικρά εστιατόρια και αρκετές ξύλινες ξαπλώστρες..




Ο εστιάτορας, αυτός, είναι όπως ακριβώς λέμε :<<Πάει, καβάλησε το καλάμι>>.





Παραμόνευα ὠρα, ρίχνοντας κλεφτές ματιές, μήπως και πετύχω τον λουστράκο και κανω ένα lifting στα ταλαιπωρημένα παπουτσάκια μου αλλά δεν τα κατάφερα, ίσως επειδή δε ρώτησα, ποιος είναι που !

Το ξάφνιασμα μας ήταν μεγάλο από αυτό που αντικρύζαμε και μας παρέπεμπτε σε αντίστοιχα Ελληνικά παράλια και έγινε με μιας εντονώτερο όταν στα αυτιά μας έφτασε δυνατά και καθαρά, περισσότερο δε γινόταν, η πασίγνωστη μουσική του Μάνου Χαρζιδάκι (Τα παιδιά του Πειραιά).
Εύλογα κοντοσταθήκαμε να δούμε πιο πολύ παρά να ακούσουμε από που μας ερχόταν ο ήχος.
Προερχόταν από το cafe του ΜΙΚΟ, που είχε κάτι λίγα τραπέζια, μια μπάρα και μερικές ομπρέλες με καλόγουστες ξαπλώστρεςς κάτω στην λιλιπούτεια σε εκείνο το σημείο παραλία.

Ωπ, ωπ, είπαμε, εδώ είμαστε. Δεν κουνάμε για αλλού !
Ο διάκοσμος προσεγμένος με τα αποξηραμένα φανάρια κολοκύθας να στολίζουν την καφασωτή αυτοσχέδια οροφή του χώρου.

Παραγγείλαμε κάτι δροσερό και σχολιάζαμε αυτό το αναπάντεχο γεγονός, ξεσπλαχνίζοντας παράλληλα το περιβάλλον, όταν μας πλησίασε δειλά αλλά θαρεττά ο ιδιοκτήτης του cafe και λέω ιδιοκτήτης γιατί τον παρακολουθούσαμε, κι᾽ αυτόν, με κάποιο τρόπο.
<< Καλημέρα σας>>, μας χαιρέτησε στα Ελληνικά, <<Είμαι, ο ΜΙΚΟ>> συνέχισε δείχνοντάς μας ταυτόχρονα την ευδιάκριτη ταμπέλα του cafe,
Και, τότε, βρήκε την ευκαιρία και ξεδιπλώθηκε. << Η μάνα μου είναι Ελληνίδα, από τη Μυτιλήνη και όταν ήμουν μικρός πηγαίναμε τακτικά . . . >>.
Ειπώθηκαν πολλά, με τα πολύ καλά Ελληνικά του, μας κέρασε και μας διαμήνυσε πως :<<Εδώ ακούγεται μόνο Έλληνική μουσική>> κάτι που μας ήταν γνωστό αφού το μουσικό ρεπερτόριο που ακουγόταν, όση ώρα ήμασταν εκεί, ήταν μόνο Ελληνικό.

Αποσυρθήκαμε, με προτροπή του, προς τη θάλασσα για μπάνιο και ξάπλα, αναζητώντας λίγη ανάπαυλα.

Έκοψα το φύλλο, από το σπιράλ ¨bloc de journaliste¨ που μου είχε προ καιρού χαρίσει ο ανηψιός μου εκ Γαλλίας, Michel, για να μπορώ να διαβάσω τις εν περιλήψει σημειώσεις μου που αφορούσαν χονδρικά τις κινήσεις μας των επόμενων ημερών.

Κάποια ώρα το απόγευμα, τα μαζέψαμε και φύγαμε, ευχαριστώντας τον ΜΙΚΟ για όλη τη φιλοξενία του.
Πρόθεσή μας ήταν να συνεχίσουμε την ημερήσια εξόρμησή μας προς την ονομαστή παραλία, Bitez.


Υπάρχουν πολλά τοπικά καταστήματα και εξαιρετικά μέρη για φαγητό ή δείπνο. Από τη μια πολλά beach club για ποτό στην παραλία Bitez και από την άλλη είναι ίσως η καλύτερη παραλία στη χερσόνησο της Αλικαρνασσού αν έχετε παιδιά γιατί μεγάλο τμήμα της παραλίας είναι πολύ ρηχό και έχει ζεστά νερά καθώς και αρκετές δραστηριότητες για παιδιά.

Διαλέξαμε ένα μέρος, που έδειχνε υπέροχο για δείπνο και βρισκόταν πάνω στο κύμα Το απολαύσαμε και αναχωρίσαμε όταν πια άρχιζε να σουρουπώνει.

Πριν καλά-καλά ξαναβρεθούμε στο δρόμο της επιστροφής, συμφωνήσαμε να περάσουμε από την μεγάλη αγορά. Το γνωστό, ανά την υφήλιο, παζάρι.
Καθ´ οδόν όμως θυμηθηκαμε, πως οι αποφάσεις δεν είναι μόνο για να τηρούνται, αλλά και για να ανερούνται. Αυτό κάναμε και εμείς, λέγοντας φωναχτά :
<<Όλα τα παζάριο στην Τουρκία, λέμε τώρα, είναι πάνω κάτω τα ίδια>>.
Έτσι, το ξεπεράσαμε, και αυτό, και δεν πήγαμε !
Γυρίσαμε πίσω, σχεικά, νωρίς στο κατάλυμά μας.
Το πρωί, τεντώθηκα στο κρεβάτι με τα χέρια και τα πόδια σε έκταση λες και βρισκόμουν στο δικό μας κρεβάτι. Τα καλά των διαμερισμάτων που έχουν αν μη τι άλλο, κάποιες φορές, τη καθόλα γνώριμη σπιτική χάρη.
Σήμερα λέμε πως θα ξεκινήσουμε με μια επίσκεψη στο χώρο ανέγερσης του ενός εκ των επτά θαυμάτων του αρχαίου κόσμου, στο Μουσείο του Μαυσωλείου και εν συνεχεία στο αρχαίο θέατρο με κατάληξη σε κοντινές παραλίες.
Φθάνοντας στο χώρο αντικρύζεις την προειδοποιητική πινακίδα λειτουργίας που αλλάζει. Προσοχή, για την είσοδο, δέχονται μόνο Τουρκικές λίρες.

Ο θαυμάσιος τάφος που καθόρισε για πρώτη φορά τον όρο «μαυσωλείο» χτίστηκε στην αρχαία Αλικαρνασσό από τον σατράπη Μαύσωλο. Στεγαζόταν σε ένα τεράστιο βάθρο,με ύψος 45μ με ανάγλυφα σε κάθε πρόσοψη σκαλισμένα από τους σημαντικότερους Έλληνες γλύπτες του 4ου αιώνα π.Χ.
Οι επισκέπτες του χώρου σήμερα θα δουν μόνο μερικούς σκορπισμένους σπόνδυλους από αυλακωτούς κίονες, λαξευμένες πέτρες και μια σκάλα που μαρτυρούν λίγο την αλλοτινή ύπαρξη του Μαυσωλείου.


Ένα video σε παρακείμενη αίθουσα παρουσιάζει την ιστορία του μνημείου μαζί με την φιλοτεχνημένη μακέτα.



Φύγαμε κακήν κακώς, χωρίς να δούμε το video, για το αρχαίο θέατρο.
Το αρχαίο θέατρο στο Μπόντρουμ είναι ένας από τους σημαντικότερους αρχαιολογικούς χώρους για επίσκεψη. Χτισμένο από τον σατράπη Μαύσωλο τον 4ο αιώνα με χωρητικότητα 13.000 ατόμων,
Βρίσκεται 2 km (περίπου μισή ώρα με τα πόδια) απόσταση από το Κάστρο και την μαρίνα. Διατηρείται σε καλή κατάσταση και προσφέρει ωραία θέα της πόλης από τις κερκίδες του αφού χτίστηκε στην πλαγιά ενός λόφου ακολουθώντας την αρχαία ελληνική παράδοση.
Τους θερινούς μήνες φιλοξενεί και θεατρικές παράστασεις.


Πολλά και ανάμεικτα τα συναισθήματα μας.έτσι είναι αυτά παναθεμάτα !
Προχωράμε με πορεία μας προς την παραλία Gümüşlük ασυζητητί αν και ειπώθηκε προς στιγμή μήπως και πάμε προς το κάστρο.

Μία από τις πιο ήσυχες εναλλακτικές λύσεις στο κέντρο της πόλης είναι ο κόλπος του Gümüşlük. Στη μικρή του αμμώδη παραλία, συνήθως πηγαίνουν ντόπιοι και Τούρκοι τουρίστες για να περάσουν την ημέρα τους.
Το Gümüşlük ήταν όντως χαλαρό με κάθε έννοια της λέξης, με πολλά μικρά εστιατόρια και αρκετές ξύλινες ξαπλώστρες..




Ο εστιάτορας, αυτός, είναι όπως ακριβώς λέμε :<<Πάει, καβάλησε το καλάμι>>.





Παραμόνευα ὠρα, ρίχνοντας κλεφτές ματιές, μήπως και πετύχω τον λουστράκο και κανω ένα lifting στα ταλαιπωρημένα παπουτσάκια μου αλλά δεν τα κατάφερα, ίσως επειδή δε ρώτησα, ποιος είναι που !

Το ξάφνιασμα μας ήταν μεγάλο από αυτό που αντικρύζαμε και μας παρέπεμπτε σε αντίστοιχα Ελληνικά παράλια και έγινε με μιας εντονώτερο όταν στα αυτιά μας έφτασε δυνατά και καθαρά, περισσότερο δε γινόταν, η πασίγνωστη μουσική του Μάνου Χαρζιδάκι (Τα παιδιά του Πειραιά).
Εύλογα κοντοσταθήκαμε να δούμε πιο πολύ παρά να ακούσουμε από που μας ερχόταν ο ήχος.
Προερχόταν από το cafe του ΜΙΚΟ, που είχε κάτι λίγα τραπέζια, μια μπάρα και μερικές ομπρέλες με καλόγουστες ξαπλώστρεςς κάτω στην λιλιπούτεια σε εκείνο το σημείο παραλία.

Ωπ, ωπ, είπαμε, εδώ είμαστε. Δεν κουνάμε για αλλού !
Ο διάκοσμος προσεγμένος με τα αποξηραμένα φανάρια κολοκύθας να στολίζουν την καφασωτή αυτοσχέδια οροφή του χώρου.

Παραγγείλαμε κάτι δροσερό και σχολιάζαμε αυτό το αναπάντεχο γεγονός, ξεσπλαχνίζοντας παράλληλα το περιβάλλον, όταν μας πλησίασε δειλά αλλά θαρεττά ο ιδιοκτήτης του cafe και λέω ιδιοκτήτης γιατί τον παρακολουθούσαμε, κι᾽ αυτόν, με κάποιο τρόπο.
<< Καλημέρα σας>>, μας χαιρέτησε στα Ελληνικά, <<Είμαι, ο ΜΙΚΟ>> συνέχισε δείχνοντάς μας ταυτόχρονα την ευδιάκριτη ταμπέλα του cafe,
Και, τότε, βρήκε την ευκαιρία και ξεδιπλώθηκε. << Η μάνα μου είναι Ελληνίδα, από τη Μυτιλήνη και όταν ήμουν μικρός πηγαίναμε τακτικά . . . >>.
Ειπώθηκαν πολλά, με τα πολύ καλά Ελληνικά του, μας κέρασε και μας διαμήνυσε πως :<<Εδώ ακούγεται μόνο Έλληνική μουσική>> κάτι που μας ήταν γνωστό αφού το μουσικό ρεπερτόριο που ακουγόταν, όση ώρα ήμασταν εκεί, ήταν μόνο Ελληνικό.

Αποσυρθήκαμε, με προτροπή του, προς τη θάλασσα για μπάνιο και ξάπλα, αναζητώντας λίγη ανάπαυλα.

Έκοψα το φύλλο, από το σπιράλ ¨bloc de journaliste¨ που μου είχε προ καιρού χαρίσει ο ανηψιός μου εκ Γαλλίας, Michel, για να μπορώ να διαβάσω τις εν περιλήψει σημειώσεις μου που αφορούσαν χονδρικά τις κινήσεις μας των επόμενων ημερών.

Κάποια ώρα το απόγευμα, τα μαζέψαμε και φύγαμε, ευχαριστώντας τον ΜΙΚΟ για όλη τη φιλοξενία του.
Πρόθεσή μας ήταν να συνεχίσουμε την ημερήσια εξόρμησή μας προς την ονομαστή παραλία, Bitez.


Υπάρχουν πολλά τοπικά καταστήματα και εξαιρετικά μέρη για φαγητό ή δείπνο. Από τη μια πολλά beach club για ποτό στην παραλία Bitez και από την άλλη είναι ίσως η καλύτερη παραλία στη χερσόνησο της Αλικαρνασσού αν έχετε παιδιά γιατί μεγάλο τμήμα της παραλίας είναι πολύ ρηχό και έχει ζεστά νερά καθώς και αρκετές δραστηριότητες για παιδιά.

Διαλέξαμε ένα μέρος, που έδειχνε υπέροχο για δείπνο και βρισκόταν πάνω στο κύμα Το απολαύσαμε και αναχωρίσαμε όταν πια άρχιζε να σουρουπώνει.

Πριν καλά-καλά ξαναβρεθούμε στο δρόμο της επιστροφής, συμφωνήσαμε να περάσουμε από την μεγάλη αγορά. Το γνωστό, ανά την υφήλιο, παζάρι.
Καθ´ οδόν όμως θυμηθηκαμε, πως οι αποφάσεις δεν είναι μόνο για να τηρούνται, αλλά και για να ανερούνται. Αυτό κάναμε και εμείς, λέγοντας φωναχτά :
<<Όλα τα παζάριο στην Τουρκία, λέμε τώρα, είναι πάνω κάτω τα ίδια>>.
Έτσι, το ξεπεράσαμε, και αυτό, και δεν πήγαμε !
Γυρίσαμε πίσω, σχεικά, νωρίς στο κατάλυμά μας.
Attachments
-
42 bytes Προβολές: 0