themischar
Member
- Μηνύματα
- 512
- Likes
- 4.872
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- 1η μέρα, Χίος - Pamukkale & 350 Km
- 2η μέρα, Pamukkale - Konya & 390 Km
- 2η μέρα
- 3η μέρα, Konya - Goreme & 235 Km
- 3η μέρα
- 4η μέρα, Τριγύρω στο Goreme
- 4η μέρα
- 5η μέρα, και σήμερα τριγύρω από το Goreme
- 5η μέρα
- 5η μέρα
- 5η μέρα One day trip (Goreme - Derinkuyu - Ihlara - Goreme)
- 5η μέρα
- 6η μέρα, Goreme - Egirdir & 442 Km
- 7η μέρα, Egirdir - Ölüdeniz & 280 Km
- 8η μέρα, Βολτίτσα σε Kayakoy & Fethiye
- 9η μέρα, Ölüdeniz- Marmaris & 141 Km
- 10η μέρα, μια κρουαζιέρα έως και το Dalyan
- 10η μέρα
- 11η μέρα, Marmaris - Bodrum & 163 Km
- 12η μέρα, γύρω από το Bodrum
- 13η μέρα, Bodrum - Kusadasi & 154 Km
- 14η μέρα, Kusadasi - Ephesus - Kusadasi & 46 Km
- 14η μέρα
- 15η & 16η μέρα, Kusadasi - Cesme & 176 Km + Cesme - Χίος - Πειραιάς (9 +122 ) Nautical Miles
9η μέρα, Ölüdeniz - Marmaris & 141 Km

https://www.google.com/maps/d/edit?mid=1aEUX2RU-43vsQjnwVv5M0o_ZFPhrJUpB&usp=sharing
Η πρωϊνή θέα από το δωμάτιο του ξενοδοχείου, μας καλούσε να βγούμε και να την απολαύσουμε έτσι όπως δεν το κάναμε χθες, ενώ έπρεπε, κάτι που το καταλάβαμε λίγο αργότερα.

Το πρόγραμμα της συγκεκριμένης μέρας, αυτό που θα θέλαμε να κάνουμε, δεν προέβλεπε τα χιλιόμετρα, οπότε ήμασταν και αρκούντως χαλαροί.
Το πρωινό, τώρα ξέραμε, ξεκινούσε ραχατλίδικα μετά τις 08:30πμ και η καθυστέρηση της αναχώρησης ήταν -από χέρι- δεδομένη. Ο ιδιοκτήτης του ξενοδοχείο κινιόταν σε άλλους ρυθμούς από τους συνηθισμένους.
Έτσι, μπήκαμε στον πειρασμό να βγούμε βόλτα, προς την παραλία, νηστικοί και να επιστρέψουμε μετά για τα καθιερωμένα.
Αυτή η ανατροπή είχε μόνο θετικά στοιχεία. Ήδη στην παραλία είχε κάποιο κόσμο που προτιμούσαν να κάνουν τις δραστηριότητες τους πριν ανέβει ο ήλιος κατακόρυφα και η ζέστη στα ύψη.

Απολαύσαμε το σκηνικό που δημιουργούν τα αλεξίπτωτα πλαγιάς (Paragliding) και οι χειριστές τους που προσγειώνονται, σα να μη τρέχει τίποτα, μέσα στα πόδια σου.



Αφού κάναμε ένα κατευναστικό μπάνιο, γυρίσαμε στο ξενοδοχείο για την παντελώς διαδικαστική πρωϊνή συνέχεια.
Ο δρόμος τυπικός επαρχιακός που ανεβοκατεβαίνει στους μικρούς λόφους και ελίσσεται αρχικά παράλληλα με τη θάλασσα και τραβιέται εσωτερικά ανατολικοβόρεια εν συνεχεία για να σκάσει μύτη ξανά στη θάλασσα.


Η Μαρμαρίς ή Μαρμαρίδα (αρχαία Ελληνική πόλη Φύσκος, επίνειο των Μυλασών) και Τουρκικά Marmaris, είναι παραθαλάσσιο τουριστικό θέρετρο και λιμἀνι με πέντε πολυτελείς μαρίνες για ελλιμενισμό σύγχρονων σκαφών στις Τουρκικές ακτές του Αιγαίου απέναντι από την Ρόδο, με πληθυσμό κοντά στις 35.000 κατοίκους.
Στο μεγάλο σεισμό, στην περιοχή, του 1957 η πόλη καταστράφηκε και στη συνέχεια ξαναχτίστηκε και άρχισε να αναπτύσσεται έντονα από τη δεκαετία του 1980 ως ένας ακόμη σημαντικός τουριστικός προορισμός κατά μήκος της Τουρκικής ριβιέρας.

Α, και να μη ξεχνιόμαστε, ένας ακόμη αγαπημένος προορισμός Άγγλων τουριστών χαμηλού προϋπολογισμού, με ό,τι αυτό συνεπάγεται !

Πως τα καταφέραμε πάλι και βρισκόμασταν εν κινήσει τέτοια ώρα ;
Ήταν ντάλα μεσημέρι, όταν φθάσαμε στα περίχωρα της πόλης, κάτι που φαίνεται και από την παρακάτω ενδεικτική φωτογραφία έξω από cami της πόλης, που οι πιστοί κάνουν wudu (καθαρισμό) πριν την προσευχή της Dhuhr (που πραγματοποιείται το μεσημέρι, μετά που ο ήλιος έχει ξεπεράσει το υψηλότερο σημείο του).

Τέτοια ώρα δεν ήταν βολικά να περιφερόμαστε, γι´αυτό αρχίσαμε το ψάξε ρώτα δεξιά - αριστερά και εντελώς τυχαία βρήκαμε κάποιον που διέθετε δωμάτια!
Έτσι, καταλήξαμε σε ένα τριάρι διαμέρισμα (χωρίς πρωινό) έναντι πραγματικά ευτελούς τιμήματος γιατί του είχε ξεμείνει από 4ήμερη ακύρωση.
Δυό βράδυα θα διανυκτερεύαμε. Οπότε του έμενε το Σ/Κ που ακολουθούσε ελεύθερο. Κουτί του ήλθε και εμάς βεβαίως γάντι !
Σκέφτηκα με μιας πως θα βολευόμασταν, τα μάλλα, ακραγγίζοντας προσδοκίες για έναν καλό ύπνο αφού το σπίτι εκτός από μεγάλο βρισκόταν και μακρυά απο την εμβέλεια κάποιου μιναρέ.
Κάναμε ένα μπάνιο να ξελαμπικάρουμε και εν συνεχεία πήγαμε προς τη θάλασσα που, φεύγοντας, ευγενικά μας υπέδειξε ο σπιτονοικοκύρης. Δεν ήταν μακρυά, εμείς κάναμε ζικ ζακ σουλατσάροντας, έτσι, θέλοντας και μη από μέρος της αγοράς.

Προχωρώντας το βλέμα μας, απλώθηκε μέσα από ένα ξέφωτο, προς το αναστηλωμένο κάστρο του Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπή αλλά ως εκεί δεν υπήρχε διάθεση ούτε από έξω να περάσουμε παρ᾽όλο που είχαμε μάθει πως θα συναντούσαμε μία παλιά συνοικία με λιθόστρωτα δρομάκια . . .

Μέχρι να πλησιάσουμε στην παραλία πρόλαβαν και εμφανίστηκαν κάποια σύννεφα που ήταν όμως φουριόζικα και γρήγορα πέρασαν και μάλιστα χωρίς ίχνος ανέμου !
Μια κλασσική αμμουδερή παραλία, με καλή άπλα ολούθε, μας περίμενε να πλατσουρίσουμε στα νερά της.



Ὀταν αποφασίσαμε να μαζευτούμε, το δειλινό είχε πέσει και την ασημόχρωμη θάλασσα του κόλπου ένα ποτάμι από φώτα χάραζε την επιφάνεια της.

Όπως είμασταν και για να μη σπαταλάμε το χρόνο μας, σταματήσαμε για φαγητό σε ένα παραδοσιακό μαγειρείο που πετύχαμε στον γυρισμό μας.
Το φαγητό νόστιμο και φθηνό και κατά τις 11:00μμ επιστρέψαμε στο κατάλυμα.
Όταν φθάσαμε, πριν την κύρια είσοδο, γερμένος στα σκαλιά ήταν ο σπιτονοικοκύρης. Είχε αποκοιμηθεί με το κεφάλι του να κρέμεται στον ώμο του. Από το στόμα του έβγαίνε ένα βαθύ ροχαλητό. Τον αφήσαμε να βρεί τις δυνάμεις του και αποσυρθήκαμε στη στιγμή.
Την αράξαμε στην, όλως περιέργως, λογικά διαμορφωμένη βεράντα και την ολίγη θέα προς το λιμάνι, έως αργά.

https://www.google.com/maps/d/edit?mid=1aEUX2RU-43vsQjnwVv5M0o_ZFPhrJUpB&usp=sharing
Η πρωϊνή θέα από το δωμάτιο του ξενοδοχείου, μας καλούσε να βγούμε και να την απολαύσουμε έτσι όπως δεν το κάναμε χθες, ενώ έπρεπε, κάτι που το καταλάβαμε λίγο αργότερα.

Το πρόγραμμα της συγκεκριμένης μέρας, αυτό που θα θέλαμε να κάνουμε, δεν προέβλεπε τα χιλιόμετρα, οπότε ήμασταν και αρκούντως χαλαροί.
Το πρωινό, τώρα ξέραμε, ξεκινούσε ραχατλίδικα μετά τις 08:30πμ και η καθυστέρηση της αναχώρησης ήταν -από χέρι- δεδομένη. Ο ιδιοκτήτης του ξενοδοχείο κινιόταν σε άλλους ρυθμούς από τους συνηθισμένους.
Έτσι, μπήκαμε στον πειρασμό να βγούμε βόλτα, προς την παραλία, νηστικοί και να επιστρέψουμε μετά για τα καθιερωμένα.
Αυτή η ανατροπή είχε μόνο θετικά στοιχεία. Ήδη στην παραλία είχε κάποιο κόσμο που προτιμούσαν να κάνουν τις δραστηριότητες τους πριν ανέβει ο ήλιος κατακόρυφα και η ζέστη στα ύψη.

Απολαύσαμε το σκηνικό που δημιουργούν τα αλεξίπτωτα πλαγιάς (Paragliding) και οι χειριστές τους που προσγειώνονται, σα να μη τρέχει τίποτα, μέσα στα πόδια σου.



Αφού κάναμε ένα κατευναστικό μπάνιο, γυρίσαμε στο ξενοδοχείο για την παντελώς διαδικαστική πρωϊνή συνέχεια.
Ο δρόμος τυπικός επαρχιακός που ανεβοκατεβαίνει στους μικρούς λόφους και ελίσσεται αρχικά παράλληλα με τη θάλασσα και τραβιέται εσωτερικά ανατολικοβόρεια εν συνεχεία για να σκάσει μύτη ξανά στη θάλασσα.


Η Μαρμαρίς ή Μαρμαρίδα (αρχαία Ελληνική πόλη Φύσκος, επίνειο των Μυλασών) και Τουρκικά Marmaris, είναι παραθαλάσσιο τουριστικό θέρετρο και λιμἀνι με πέντε πολυτελείς μαρίνες για ελλιμενισμό σύγχρονων σκαφών στις Τουρκικές ακτές του Αιγαίου απέναντι από την Ρόδο, με πληθυσμό κοντά στις 35.000 κατοίκους.
Στο μεγάλο σεισμό, στην περιοχή, του 1957 η πόλη καταστράφηκε και στη συνέχεια ξαναχτίστηκε και άρχισε να αναπτύσσεται έντονα από τη δεκαετία του 1980 ως ένας ακόμη σημαντικός τουριστικός προορισμός κατά μήκος της Τουρκικής ριβιέρας.

Α, και να μη ξεχνιόμαστε, ένας ακόμη αγαπημένος προορισμός Άγγλων τουριστών χαμηλού προϋπολογισμού, με ό,τι αυτό συνεπάγεται !

Πως τα καταφέραμε πάλι και βρισκόμασταν εν κινήσει τέτοια ώρα ;
Ήταν ντάλα μεσημέρι, όταν φθάσαμε στα περίχωρα της πόλης, κάτι που φαίνεται και από την παρακάτω ενδεικτική φωτογραφία έξω από cami της πόλης, που οι πιστοί κάνουν wudu (καθαρισμό) πριν την προσευχή της Dhuhr (που πραγματοποιείται το μεσημέρι, μετά που ο ήλιος έχει ξεπεράσει το υψηλότερο σημείο του).

Τέτοια ώρα δεν ήταν βολικά να περιφερόμαστε, γι´αυτό αρχίσαμε το ψάξε ρώτα δεξιά - αριστερά και εντελώς τυχαία βρήκαμε κάποιον που διέθετε δωμάτια!
Έτσι, καταλήξαμε σε ένα τριάρι διαμέρισμα (χωρίς πρωινό) έναντι πραγματικά ευτελούς τιμήματος γιατί του είχε ξεμείνει από 4ήμερη ακύρωση.
Δυό βράδυα θα διανυκτερεύαμε. Οπότε του έμενε το Σ/Κ που ακολουθούσε ελεύθερο. Κουτί του ήλθε και εμάς βεβαίως γάντι !
Σκέφτηκα με μιας πως θα βολευόμασταν, τα μάλλα, ακραγγίζοντας προσδοκίες για έναν καλό ύπνο αφού το σπίτι εκτός από μεγάλο βρισκόταν και μακρυά απο την εμβέλεια κάποιου μιναρέ.
Κάναμε ένα μπάνιο να ξελαμπικάρουμε και εν συνεχεία πήγαμε προς τη θάλασσα που, φεύγοντας, ευγενικά μας υπέδειξε ο σπιτονοικοκύρης. Δεν ήταν μακρυά, εμείς κάναμε ζικ ζακ σουλατσάροντας, έτσι, θέλοντας και μη από μέρος της αγοράς.

Προχωρώντας το βλέμα μας, απλώθηκε μέσα από ένα ξέφωτο, προς το αναστηλωμένο κάστρο του Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπή αλλά ως εκεί δεν υπήρχε διάθεση ούτε από έξω να περάσουμε παρ᾽όλο που είχαμε μάθει πως θα συναντούσαμε μία παλιά συνοικία με λιθόστρωτα δρομάκια . . .

Μέχρι να πλησιάσουμε στην παραλία πρόλαβαν και εμφανίστηκαν κάποια σύννεφα που ήταν όμως φουριόζικα και γρήγορα πέρασαν και μάλιστα χωρίς ίχνος ανέμου !
Μια κλασσική αμμουδερή παραλία, με καλή άπλα ολούθε, μας περίμενε να πλατσουρίσουμε στα νερά της.



Ὀταν αποφασίσαμε να μαζευτούμε, το δειλινό είχε πέσει και την ασημόχρωμη θάλασσα του κόλπου ένα ποτάμι από φώτα χάραζε την επιφάνεια της.

Όπως είμασταν και για να μη σπαταλάμε το χρόνο μας, σταματήσαμε για φαγητό σε ένα παραδοσιακό μαγειρείο που πετύχαμε στον γυρισμό μας.
Το φαγητό νόστιμο και φθηνό και κατά τις 11:00μμ επιστρέψαμε στο κατάλυμα.
Όταν φθάσαμε, πριν την κύρια είσοδο, γερμένος στα σκαλιά ήταν ο σπιτονοικοκύρης. Είχε αποκοιμηθεί με το κεφάλι του να κρέμεται στον ώμο του. Από το στόμα του έβγαίνε ένα βαθύ ροχαλητό. Τον αφήσαμε να βρεί τις δυνάμεις του και αποσυρθήκαμε στη στιγμή.
Την αράξαμε στην, όλως περιέργως, λογικά διαμορφωμένη βεράντα και την ολίγη θέα προς το λιμάνι, έως αργά.
Attachments
-
42 bytes Προβολές: 0