Μαλαισία 4 βδομάδες στη Μαλαισία

[babaduma]

Ξημέρωσε λοιπόν. Αρχή της αντίστροφης μέτρησης για την επιστροφή, άλλο τόσο έμενε. Η μέρα ήταν πολύ γλυκιά, μέσα μου όμως είχα μιαν αδιόρατη θλίψη. Λυπόμουν που άφηνα το νησί, έζησα τόσα πολλά κι όμως είχα την αίσθηση του ανολοκλήρωτου. Πόσα μέρη δεν είχα δεί ακόμη: Sandakan, Tawau, Labuan στο Sabah, Mulu, Sibu, Belaga, Kapit στο Sarawak. Δυό βδομάδες ακόμη δε θα’ταν αρκετές…

Κατέβηκα αργά για πρωινό. Δε βιαζόμουν, η πτήση για KL ήταν λίγο πριν τις 12 και, στη συνέχεια, ανταπόκριση για Kota Bharu, με ώρα άφιξης στις 4-μισυ το απόγευμα. Έφαγα καλά, όλη μέρα στο δρόμο θα’μουνα, αλλά δεν το απόλαυσα. Κάτι μ’ έσφιγγε. Δεν άργησε να σκάσει: Τηλέφωνο από Σαϊγκόν, η φίλη μου Q. (“Νυχτολούλουδο” ελληνιστί) δε τα κατάφερε να ξεφύγει απ’ το εμπόδιο της καραντίνας που είχαν στη δουλειά της και στην οικοδομή της λόγω της γρίππης των χοίρων κι έτσι δε θα βρισκόμασταν στο αεροδρόμιο της KL. Το ψιλο-περίμενα αλλά ήλπιζα. Και κάπως έτσι γράφτηκαν οι τίτλοι του προδιαγεγραμένου τέλους μιας σχέσης που αν έβλεπε κανείς την εξέλιξή της στον κινηματογράφο, θα’χε δίκηο ν’ αναφωνήσει: «Άσε μας ρε φίλε, δε γίνονται αυτά τα πράγματα».

Περιπλανήθηκα λίγο στους δρόμους, έτσι χωρίς σκοπό, χαζεύοντας την καθημερινότητα, μέχρι να’ρθει η ώρα να πάρω το ταξί για το αεροδρόμιο. Τι να κάνουμε, συμβαίνουν και στις καλύτερες οικογένειες του εξωτερικού, η ζωή συνεχίζεται…

Η ζωή συνεχίστηκε με τη συνήθη ρουτίνα της, τσεκ-ιν, επιβίβαση, απογείωση, προσγείωση και ξανά μια απ’ τα ίδια. Οι γνωστές γιαγιές με τα παπουτσάκια έξω, τις καλτσούλες και τα ταπεράκια με τα τοπικά ντελικατέσσεν, οι όμορφες αεροσυνοδοί, πανέμορφες μες στα λαμπερά κατακόκκινα ταγιεράκια τους κι εμένα να πίνω τσάγια και καφέδες εναλλάξ καθ’ όλη τη διάρκεια των πτήσεων (κάτι πιο δυνατό ήθελα προφανώς αλλά το μόνο που υπήρχε διαθέσιμο ήταν θαμένο στην κοιλιά της «χλωροφύλλης» - ας όψονται οι έλεγχοι των χειραποσκευών).

Εντυπωσιακή στο μέγεθός της η πρωτεύουσα της χώρας από ψηλά, πρώτη φορά την έβλεπα μέρα, κι ακόμη εντυπωσιακότερος ο κάμπος του Kelantan με το ομώνυμο ποτάμι να φιδογυρνά ανάμεσα σε οργωμένα χωράφια, ορυζώνες και φυτείες φοινικοδένδρων. Το αεροδρόμιο, όμως, της τοπικής πρωτεύουσας καθόλου εντυπωσιακό, θλιβερό θα έλεγα. Πιθανόν ένα σχέδιο αναβάθμισής του να είναι στα άμεσα σχέδια της ομοσπονδιακής κυβέρνησης. Ας ελπίσουμε ότι η πόλη θα έχει κάτι αξιολογότερο να δείξει…

Ο Jeff ήταν συνεπής στο ραντεβού που είχαμε δώσει online πριν την αναχώρησή μου απ’ την Ελλάδα, ανάμεσα σε άλλους με ανάλογα ταμπελάκια Α4 κρατούσε το δικό του με τ’ όνομά μου γραμένο σ’ αυτό. Νέος άνδρας, αρκετά σωματώδης, μ’ ένα πρόσωπο στρογγυλό και το πιο αραιό μουσάκι που είχα δεί στη ζωή μου, κάτι σαν τους φιλάθλους του Ηρακλή στο Καυταντζόγλειο ένα πράγμα! Φιλικός και ευγενικός με τα κάπως περίεργα Αγγλικά του, οικογενειάρχης με 2 παιδάκια και το μικρό κόκκινο Nissan του, πρώτη φορά έβλεπε Έλληνα και ήθελε να μάθει. Για όλα. Είχε μια γενική εικόνα στο μυαλό του, λίγο μπερδεμένη είναι η αλήθεια. Τα σπόρ ήταν του ιδιαίτερου ενδιαφέροντός του, είχε πάει για σκι στην Ιαπωνία (όπου και σπούδασε κάτι – είπε), ρωτούσε συνέχεια για πίστες στην Ελλάδα, οι απαντήσεις μου μάλλον τον απογοήτευσαν κι έτσι μεταφερθήκαμε στο ποδόσφαιρο. Σε εθνικό επίπεδο τα πήγαινε καλά, ήξερε για το 2004, σε συλλογικό όμως τη χάσαμε λίγο τη μπάλα. Με ρώτησε για τη Ρόμα, τη Γιουβέντους αλλά τίποτα για τους «αιώνιους». Η Μάντσεστερ δεν αναφέρθηκε.

Στο Crystal Lodge έπρεπε να βρίσκομαι πριν τις 6, αλλιώς πάπαλα η κράτηση, φτάσαμε μισή ώρα νωρίτερα. Ανανεώσαμε το ραντεβού με τον Jeff για την επομένη το πρωί για τη μεταφορά μου στην Kuala Besut. Στη ρεσεψιόν του ξενοδοχείου ο υπάλληλος, που για κάποιον απροσδιόριστο λόγο μου θύμιζε αρουραίο, μού’κανε νόημα να σκύψω προς το μέρος του πίσω απ’ τον πάγκο και με συνωμοτικό ψιθυριστό ύφος μου δήλωσε: «Σας κάναμε αναβάθμιση στο δωμάτιό σας, κύριε. Σας δίνουμε deluxe αντί για standard δωμάτιο – χωρίς καμμία επιβάρυνση!». «Τι διάολο» σκέφτηκα, «παντού αναβάθμιση μου κάνουν! Έχω τίποτα ιδιαίτερο ή απλώς είναι μια αρκετά συνηθισμένη πρακτική όταν υπάρχουν διαθέσιμα δωμάτια;». Η απορία μου δε λύθηκε μέχρι την αναχώρησή μου από τη χώρα.

Το «αναβαθμισμένο» δωμάτιο βρισκόταν στο ισόγειο, λίγα μέτρα πίσω απ’ τη ρεσεψιόν και ήταν απλώς απαράδεκτο. Κατασκότεινο, με το μοναδικό παράθυρο να βρίσκεται πάνω απ’ το ύψος των ώμων μου και να βλέπει στις ρόδες των αυτοκινήτων ενός πάρκινγκ στην πίσω πλευρά του κτιρίου. Είχε όμως plasma tv! Βγήκα αμέσως όπως μπήκα και κατευθύνθηκα προς τον αρουραίο που έγλυφε κάποιον άλλον πελάτη. Του είπα ότι θα ήθελα να δω το δωμάτιο που μου είχαν κρατήσει αρχικά γιατί μέσα σ’αυτό δεν επρόκειτο να μείνω. Παρά την ειλικρινή του έκπληξη και τις προσπάθειές του να με πείσει δεν τα κατάφερε και με οδήγησε σ’ ένα μικρότερο μεν δωμάτιο (αυτή ήταν η διαφορά – στο μέγεθος) που βρισκόταν, όμως, στον 2ο όροφο, έβλεπε στο δρόμο και ήταν πολύ πιο φωτεινό και ανθρώπινο. Η plasma, plasma ωστόσο κι αυτό ήταν το σημαντικό!

Το δωμάτιο ήταν φούρνος, γι αυτό άναψα αμέσως το A/C και βγήκα να προλάβω να τραβήξω μερικές φωτογραφίες πριν νυχτώσει. Ο ποταμός Kelantan βρισκόταν σε απόσταση μικρότερη των 200 μέτρων και κατευθύνθηκα προς τα κεί. Πολυώροφα κτίρια κτισμένα κατά μήκος της όχθης με το Diamond Puteri να δεσπόζει, με την είσοδό του να βλέπει προς την πόλη, και άλλα μικρότερα ξενοδοχεία ή hostels να βλέπουν το ποτάμι, εναλλασσόμενα με μικρά μαγαζάκια, κάποια ταχυφαγεία με τραπεζάκια έξω, με ελάχιστη πελατεία ωστόσο. Η εικόνα θύμιζε λίγο Miri, αλλά φανερά καλύτερη, με το ποτάμι ποτάμι και λιγότερο προβληματική από πλευράς αισθητικής.





Γύρισα την πλάτη στο ποτάμι και κατευθύνθηκα προς την κεντρική πλατεία Merdeka, την περιοχή με τα ιστορικά κτίρια και μουσεία. Το μουσουλμανικό στοιχείο είναι ιδιαίτερα έντονο εδώ. Οι 2 πολιτείες Kelantan και Terengganu είναι οι πλέον αυστηρές μουσουλμανικές της χώρας.



(Το ισλαμικό μουσείο)



(Η πύλη Sultan Ismail Petra Arch της πλατείας Merdeka)



(Και μουσουλμανικό, και αποικιακό, και μοντέρνο στυλ)



[Istana (= Παλάτι) Jahar]



(Ραντεβού στον οβελίσκο)



(Η καινούργια σκεπαστή αγορά – κλειστή αυτήν την ώρα)



(Και η παλιά – τα μαζεύουν)



(Craft Village)



(Το ρολόι στον κεντρικό πεζόδρομο. Δεξιά και αριστερά χώροι ξεκούρασης – ξεχωριστά οι άντρες, ξεχωριστά οι γυναίκες)



(Κεντρικός εμπορικός δρόμος)



(Κι ένας δεύτερος)



(Το νέο μεγάλο εμπορικό κέντρο με όλες τις επώνυμες φίρμες, υπό κατασκευήν αλλά στα τελειώματα)



(Αλλά και υπαίθριοι πωλητές…)



(… δίπλα στο τζαμί…)



(… με την πλατειούλα μπροστά του να’χει μετατραπεί σε γήπεδο ποδοσφαίρου)





(Με τη δύση του ήλιου, οι δρόμοι καταλαμβάνονται απ’ τους υπαίθριους επιχειρηματίες)

Ωραία, χαλαρή βόλτα, σε μια μικρή πόλη, πολύ πιο ζωντανή από άλλες μεγαλύτερες, με τις περισσότερες γυναίκες να κυκλοφορούν με μαντήλα, καθόλου ντροπαλές ωστόσο, πολλούς άντρες με μουσάκια και τις χαρακτηριστικές μουσουλμάνικες φορεσιές τους. Μια μερούλα θα περνούσε άνετα για τον ταξιδιώτη, ένα stopover ή, για όσους διαθέτουν περισσότερο χρόνο και θέλουν να εμβαθύνουν λιγάκι στην ενδοχώρα, να επισκεφτούν (ή και να μείνουν σε) χωριά που φτιάχνονται τα φημισμένα υφαντά τους, ή ψαροχώρια και κάποιες (όχι και τόσο εντυπωσιακές είν’ η αλήθεια) παραλίες.

Είχα αρχίσει να πεινάω, πολλά μαγαζιά διαφήμιζαν τις Halal λιχουδιές τους, αρκετός κόσμος τις τιμούσε, μαζί τους και ελάχιστοι ξένοι (οι περισσότεροι προτιμούσαν τις ελάχιστες κινέζικες ιδιοκτησίες που σέρβιραν μπύρα), σήμερα όμως δεν ήμουν σε φάση για φολκλόρ, είπα να δοκιμάσω μιαν εκδοχή της Pizza Hut με αισθητικές και γευστικές παρεμβάσεις από την τοπική κουζίνα. Το αποτέλεσμα δεν παρουσίαζε καμμία έκπληξη: Η γνωστή, σταθερή, μέτρια ποιότητα, λύση «ανάγκης» - όπως φαίνεται – όχι μόνο για τα καθ’ ημάς, αλλά και παγκοσμίως. Στο μαγαζί, πάντως, ο νεαρόκοσμος μπαινόβγαινε συνεχώς αλλά και οι γνωστοί ξεπλυμένοι υπήκοοι της γηραιάς Αλβιόνος και των Αντιπόδων μετά των βλασταρίων των.

Περιπλανήθηκα λίγο ακόμη σε σταθμούς λεωφορείων, έπιασα κουβέντα με εργάτες που δούλευαν στους δρόμους, διέσχισα τα υποφωτισμένα στενά αυτού που έμοιαζε να είναι η αγορά της «χονδρικής», οι αρουραίοι αδιαφόρησαν επιδεικτικά για την παρουσία μου και συνέχισαν το τσιμπούσι τους, κάποια στιγμή κατέληξα σ’ ένα μισο-ύποπτο (εξωτερικά) μπάρ κοντά στο ξενοδοχείο για μια μπύρα. Οι ελάχιστοι θαμώνες είχαν τα δικά τους ντέρτια, δεν είχα καμμιά διάθεση να τους πάρω συνέντευξη, κι έτσι κατέληξα σαν καλό παιδί στη θαλπωρή της plasma και των Μαλαισιανών “X-Factor” και “Next Top Model”. Καληνύχτα σας!

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 12
• 13
• 14
• 15
• 16
• …

  Go to chapter

  Go
• 19

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 14 of 19

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[babaduma]

Μερικές συμπληρωματικές πληροφορίες

Θερμοκρασία: Απο 21-22 μέχρι 34-35 το πολύ. Η υγρασία όμως έκανε τη διαφορά (φανταστείτε, όταν γύρισα στη Θεσσαλονίκη, γνωστή για την υγρασία της, νόμισα ότι ήμουν στο Μπαχρέιν - τόσο ξηρό μου φάνηκε το κλίμα!). Στο Bario, χαμηλότερη κατά 4-5 βαθμούς.

Χρήματα: Άν και θεωρητικά το δολλάριο Αμερικής είναι πιο δημοφιλές, τα ευρούλια αποδεικνύονται πολύ ευκολότερα στην ανταλλαγή (στα ανταλλακτήρια - δεν έχει μαύρη αγορά). Κι αυτό γιατί στα δολλάρια, για τα χαρτονομίσματα των 1, 5, 10 δίνουν χαμηλότερη ισοτιμία και στα 100-δόλλαρα γίνεται το "έλα να δείς": Άλλοι δεν παίρνουν κάποιες συγκεκριμένες σειρές, άλλοι ψάχνουν τη χρονιά έκδοσης, άλλοι και τα 2, μύλος... Άν πάρετε μαζί σας $100, φροντίστε για σιγουριά να έχουν εκδοθεί μετά το 2003.

Προσοχή και στις πιστωτικές ή χρεωστικές κάρτες που θα πάρετε μαζί σας: Όχι απο μία μόνο Τράπεζα - τουλάχιστον απο δύο - για να μην βρεθείτε προ δυσάρεστης εκπλήξεως (Η χρεωστική μου κάρτα απο Αμερικάνικη Τράπεζα δεν γινόταν δεκτή απο τα ΑΤΜ για ανάληψη μετρητών απο λογαριασμό μου αλλά ούτε και σαν VISA). Για τις δικές μας Τράπεζες, ξέρω ότι η Πειραιώς το ψάχνει για όλες τις συναλλαγές απο χώρες της περιοχής (Μαλαισία, Ταυλάνδη) ενώ με την Αγροτική δεν υπάρχει πρόβλημα. Οπότε, αρκετά μετρητά μαζί σας και για έναν άλλο λόγο: Σε μικρά ή απομονωμένα μέρη, ΑΤΜ μπορεί να έχει μόνο στο αεροδρόμιο ή (όπως στα νησιά) η πληρωμή με κάρτα μπορεί να σημαίνει επιβάρυνση μέχρι και 10%.

Ξενοδοχεία: Μην σας "τρομάζουν" τα μεγάλα ονόματα: εκτός ειδικών περιπτώσεων, οι τιμές είναι πολύ καλές (καμμία σύγκριση με Ελλάδα, φυσικά, που είναι απείρως ακριβότερη) και μάλιστα, οι μεγάλες αλυσίδες όπως Hilton και Starwood (Le Meridien, Sheraton, Westin) έχουν σχεδόν πάντα προσφορές με δωρεάν διαν/σεις που κατεβάζουν το κόστος στα 50 ή και λιγότερα ευρώ τη βραδυά με μπουφέ για πρωινό οπότε... αν με 50 ευρώ μένεις σε σουίτα στο Hilton, γιατί να ψάξεις το 4-στερο με 35-40; Η διαφορά στην ποιότητα των παροχών δεν συγκρίνεται και, τελικά, βγαίνεις χαμένος.

Υπάρχει και ο... ψυχολογικός παράγοντας: Όταν λείπεις απ'το πρωί, γυρίζεις πτώμα το βράδυ (ή και το μεσημέρι) και θες να φρεσκαριστείς ή να ξεκουραστείς, αλλιώς είναι να βρίσκεις ένα καλάθι με φρέσκα φρούτα και όλα τα λοιπά ... αμαρτωλά να σε περιμένουν και αλλιώς να βογκάει το αιρ-κοντίσιον σαν γκαζοζέν και να μη βγάζει και κρύο (ή να είναι 'σιβηρία' και να μη χαμηλώνει), να μην μπορείς να βολέψεις το κρύο-ζεστό στο ντούς ή να μη δουλεύει το καζανάκι... Καταλαβαίνετε...

Το μόνο "μειονέκτημα" των ξενοδοχείων πολυτελείας είναι ότι για να πετύχεις αυτές τις χαμηλές τιμές πρέπει να κάνεις κράτηση αρκετά νωρίς: Ενάμισυ μήνα πιό μπροστά και η πληρωμή γίνεται προκαταβολικά και - κατά κανόνα - δεν επιδέχονται αλλαγές χωρίς επιβάρυνση. Στα φτηνότερα ξενοδοχεία συνήθως η πληρωμή γίνεται επι τόπου και η κράτηση δεν χρειάζεται να γίνει τόσο νωρίς.

ΣΥΜΒΟΥΛΗ: Επισκεφθείτε τα sites των αλυσίδων και γίνετε μέλη των clubs τους - έστω κι αν πρόκειται να μείνετε μόνο ένα βράδυ σε κάποιο απ' τα ξενοδοχεία τους. Τυπώστε την κάρτα μέλους και πλαστικοποιείστε την. Καταχωρείστε τον κωδικό σας στην αντίστοιχη σελίδα τους για την κράτηση. Θα έχετε σίγουρα καλύτερη εξυπηρέτηση και μπορεί, εκεί, να σας δώσουν καλύτερο δωμάτιο απ' αυτό που έχετε κλείσει και πληρώσει (μου τό'καναν 2 φορές στα Hilton). Το ίδιο ισχύει και για την αεροπορική εταιρία που θα χρησιμοποιήσετε.

Για τους καπνιστές: Όλοι ξέρετε το πρόβλημα με τα αεροδρόμια. Για να μην ψάχνε(σ)τε, στο Dubai δεν έχει καμμιά σήμανση για τα smoking rooms, οπότε, πηγαίνετε κατ' ευθείαν στις εξόδους 121 ή 125 (στο πρώτο επίπεδο). Εκεί είναι τα κοντινότερα δωμάτια.

Στο Colombo, βρίσκονται απέναντι απο τα day-rooms και τον χώρο massage. Στη Σιγκαπούρη έχει σήμανση αλλά κάπου μπερδεύει το πράγμα: Είναι στο δεύτερο όροφο και πάνω, στην ταράτσα, ανοικτό με κήπο και bar - ωραίο και ανθρώπινο.

Στη Μαλαισία, γενικά, τα πράγματα είναι πολύ πιο χαλαρά. Στα αεροδρόμια όπως παντού, αλλά στα εστιατόρια, μπάρ κλπ. μπορείτε γενικά να καπνίσετε. Ακόμη κι αν δεν βλέπετε τασάκι, μπορείτε να ζητήσετε και θα σας φέρουν.

Τι να (μην) πάρετε μαζί σας

Κάποιος είπε: "Όταν πρόκειται να ταξιδέψεις, άπλωσε όλα τα ρούχα που σκέφτεσαι να πάρεις πάνω σε ένα κρεββάτι. Δίπλα, βάλε τα χρήματα που σκέφτεσαι να πάρεις. Πάρε μαζί σου τα μισά ρούχα και τα διπλάσια χρήματα!"

Στη Μαλαισία είναι όλο το χρόνο καλοκαίρι. Στη χειρότερη περίπτωση ένα μπουφανάκι είναι αρκετό. Άντε και ένα ελαφρύ αδιάβροχο. Ομπρέλλα, ναί. Τα μπλουζάκια λερώνουν εύκολα αλλά πλένονται και εύκολα. Τα δίνετε σε ένα laundry και πληρώνετε 1 ευρώ για τα 10! Άν τα δώσετε πρωί, μπορεί να τα πάρετε και το απόγευμα. Στο ξενοδοχείο δεν συμφέρει - θα πληρώσετε τα 10πλάσια.

Βάλτε ένα στοίχημα με τον εαυτό σας: Να κρατήσετε το βάρος της αποσκευής κάτω απο τα 15 κιλά. Κάν'τε το και για έναν άλλο λόγο: Στην Air Asia θα πληρώσετε μόνο 1 ευρώ για αποσκευή 15 κιλών, ενώ για τα 20 κιλά το κόστος είναι 5 ευρώ. Βέβαια, η Emirates είναι η μόνη που επιτρέπει 30 κιλά αποσκευή. Το πολύ-πολύ, αγοράστε μια δεύτερη στο τέλος, στη Κουάλα Λουμπούρ, για τα ψώνια που θα κάνετε εκεί!

Μην κουβαλήσετε τα άπαντα του Lonely Planet μαζί σας. Φωτοτυπείστε τις σελίδες που σας χρειάζονται (μαζί με εκείνες με χρήσιμες διευθύνσεις, όπως Ελληνική Πρεσβεία, κλπ.). Ένας καλός χάρτης είναι πάντα χρήσιμος αλλά συνήθως άβολος λόγω μεγέθους. Κατεβάστε απ'το internet ότι χρειάζεστε και τυπώστε το σε Α4 ή Α3. Επισκεφθείτε τα επι τόπου γραφεία τουρισμού. Θα βρείτε τα περισσότερα απ'όσα χρειάζεστε. Όταν φεύγετε απο ένα μέρος, πετάτε τις αντίστοιχες σελίδες...

Τέλος, βγάλτε φωτοτυπίες του διαβατηρίου και των καρτών σας.

Όσο για φάρμακα, ένα κουτάκι imodium ή ercefuril φτάνει για να μην... τρέχετε. Νερό θα πίνετε εμφιαλωμένο φυσικά, αλλά αν χρειαστεί να πιείτε της βρύσης ή δεν γνωρίζετε την προέλευση του, δεν νομίζω ότι θα διατρέξετε κάποιο κίνδυνο. Το πολύ-πολύ έχετε μερικές κάψουλες καθαρισμού - για δύσκολες καταστάσεις. Εγώ, μέχρι και βρασμένο νερό βροχής (χωρίς καθαρισμό) ήπια χωρίς πρόβλημα (κι ας μη μου καλο-άρεσε το κιτρινωπό του χρώμα!). Μην το δένετε κόμπο, όμως, και για σας (έχω αρκετά αντισώματα απο προηγούμενες επισκέψεις μου σε 8 χώρες της Ασίας!).

Κάπου εδώ τελειώνει αυτό το κεφάλαιο. Ευχαρίστως να απαντήσω σε απορίες - πριν συνεχίσουμε (αρχίσουμε) το ταξείδι...

 

[mariath]

Πολύ χρήσιμες οι πληροφορίες σου! Περιμένω και το ταξίδι (είναι μην μας τάξεις εμάς!)

 

[ΕΡΣΗ]

Μπραβο βρε παιδι μου! Αναλυτικοτατος και κατατοπιστικοτατος. Τωρα περιμενουμε και το ψητο. (τουλαχιστον εσυ γραφεις, οχι οπως ο αλλος ο φιλος σου, που ειναι της προφορικης παραδοσης...)

 

[babaduma]

Μπραβο βρε παιδι μου! Αναλυτικοτατος και κατατοπιστικοτατος. Τωρα περιμενουμε και το ψητο. (τουλαχιστον εσυ γραφεις, οχι οπως ο αλλος ο φιλος σου, που ειναι της προφορικης παραδοσης...)

Οσονούπω φθάνει το πρόγραμμα με πτήσεις, ξενοδοχεία και κόστη. Με πετύχατε πάνω στο editing! Είναι σε αρχείο .xls και δεν ξέρω αν θα μπορέσω να το ενσωματώσω εδώ ή σαν συνημμένο. Θα δούμε σε λίγο...

 

[babaduma]

Τελικά, έπρεπε να το μετατρέψω σε .pdf για να μπορέσω να το ανεβάσω... εξ ού και η καθυστέρηση. Περισσότερα... αύριο βράδυ...

 

[ΕΡΣΗ]

Παναγια μου! Τωρα με κουφανες! Μηπως να ασχοληθεις και με την καταρτιση του κρατικου προυπολογισμου βρε παλικαρι!

 

[GTS]

Τα έξοδα αυτά είναι χωρίς τα προσωπικά έξοδα ή όχι?

Επίσης, στο κομμάτι που γράφεις για τα χρήματα, εγώ δεν είμαι υπέρ των πολλών μετρητών και του συναλλάγματος. Βγάζεις τοπικά από ΑΤΜ χρήματα και πληρώνεις όπου μπορείς με πιστωτική κάρτα......πολύ καλύτερες ισοτιμίες και κυρίως, χωρίς το άγχος του να κουβαλάς ένα σωρό μετρητά μαζί σου...

 

[babaduma]

Παναγια μου! Τωρα με κουφανες! Μηπως να ασχοληθεις και με την καταρτιση του κρατικου προυπολογισμου βρε παλικαρι!

Ερση, καλημέρα...

Μου φαίνεται ότι υπερβάλλεις λιγάκι... Οπως είδες, οι πτήσεις και οι κρατήσεις ήταν πολλές - αντίστοιχα και οι κωδικοί τους (τους οποίους έχω σβήσει απο τη λίστα). Επειδή, όπως θα διαβάσεις αργότερα, δεν έχω και πολύ καλή μνήμη και ξεχνάω που βάζω πράγματα, έκανα μια σελίδα με όλες τις πληροφορίες που την είχα στην τσέπη μου. Τα πράγματα ήταν παστοποιημένα στα σακ βουαγιάζ, οπότε που βγάλε-βάλε. Υστερα, άν τυχόν γινόταν καμμιά στραβή και χάνονταν ή "χάνονταν" καμμιά αποσκευή, δεν θα έψαχνα για τηλέφωνα, επικοινωνίες, κλπ.

Όσο για τα κόστη, οι πληρωμές έγιναν με διαφορετικές κάρτες. Κάποιες είχαν προσφορά επιστροφή χρημάτων με την συμπλήρωση ενός ποσού και ήθελα να κοντρολάρω τις χρεώσεις. Επίσης, κάποια πληρώθηκαν μετρητά επι τόπου και ήθελα να κανονίζω το ποσό των χρημάτων που θα άλλαζα. Οπως λέει και ο/η GTS, δεν κουβαλούσα πολλά στις μετακινήσεις μου. Κάρτες και μετρητά έμεναν στο safe.

.... Προυπολογισμό; Ακούω προτάσεις και δέχομαι εισηγήσεις!!!

 

[babaduma]

Τα έξοδα αυτά είναι χωρίς τα προσωπικά έξοδα ή όχι?

Επίσης, στο κομμάτι που γράφεις για τα χρήματα, εγώ δεν είμαι υπέρ των πολλών μετρητών και του συναλλάγματος. Βγάζεις τοπικά από ΑΤΜ χρήματα και πληρώνεις όπου μπορείς με πιστωτική κάρτα......πολύ καλύτερες ισοτιμίες και κυρίως, χωρίς το άγχος του να κουβαλάς ένα σωρό μετρητά μαζί σου...

GTS έχεις δίκηο, και γώ της ίδιας άποψης είμαι. Αλλά...

Ευτυχώς που είχα αρκετά μετρητά μαζί μου. Τα ΑΤΜ δεν είναι τόσο πολλά όσο στην Ταυλάνδη ή και στο Βιετνάμ ακόμη. Σε ορισμένα μέρη είχε μόνο στο αεροδρόμιο ή και σε 1-2 σημεία ακόμη. Υστερα, όπως ανέφερα και στο εδάφιο για τα χρήματα, αντιμετώπισα πρόβλημα με τη χρεωστική κάρτα που είχα μαζί μου και δεν μπορούσα να πάρω απο το ΑΤΜ. Οι πιστωτικές δεν συμφέρουν σε καμμιά περίπτωση για ανάληψη μετρητών (σου παίρνουν το κεφάλι και τα 2 διαμεσολαβούντα μέρη), οπότε...

Εξάλλου, φυσικά και δεν κουβαλάς όλα τα χρήματα μαζί σου. Οσα χρειάζεσαι και τα υπόλοιπα στο safe μαζί με διαβατήρια, κλπ.

 

[GTS]

Αν έχεις χρηματοκιβώτιο εκεί που μένεις.....αυτό φυσικά δεν είναι απαραίτητο, αφού στα ταξίδια μας μένουμε και εκτός Hilton κτλ. Όσο για τις χρεώσεις ανάληψης από πιστωτική είναι ελάχιστες....π.χ. εμενα μου κρατούσε 5 ευρώ/ανάληψη από χρεωστική και 8 από πιστωτική. Τα 3 αυτά ευρώ δεν είναι λόγος του να κυκλοφορείς με 1000 ευρώ μετρητά μαζί σου, έτσι δεν είναι?

Πάντως όλα είναι σχετικά, ανάλογα με το μέρος που κινείσαι. Σε πιο τουριστικά μέρη δεν υπάρχει λόγος για μετρητά, αλλά και στα πιο απομακρυσμένα όπου δεν υπάρχει αυτή η δυνατότητα του ΑΤΜ, έχεις κάνει ήδη επί τόπου μετρητά από ΑΤΜ στο αεροδρόμιο π.χ. υπολογίζοντας περίπου πόσα θα χρειαστείς. Άλλο να κυκλοφορείς πάνω σου με 200 ευρώ και άλλο με 1000+. Εγώ προσωπικά από τότε που "ανακάλυψα" τα ΑΤΜ έχω ξεχάσει τα ανταλλακτήρια συναλλάγματος...

 

[babaduma]

Τα έξοδα αυτά είναι χωρίς τα προσωπικά έξοδα ή όχι?

Επίσης, στο κομμάτι που γράφεις για τα χρήματα, εγώ δεν είμαι υπέρ των πολλών μετρητών και του συναλλάγματος. Βγάζεις τοπικά από ΑΤΜ χρήματα και πληρώνεις όπου μπορείς με πιστωτική κάρτα......πολύ καλύτερες ισοτιμίες και κυρίως, χωρίς το άγχος του να κουβαλάς ένα σωρό μετρητά μαζί σου...

GTS, ξέχασα να σου πώ: Η επισυναπτόμενη λίστα περιλαμβάνει έξοδα κάποιον μετακινήσεων και φαγητού (όπου περιλαμβάνονταν στην τιμή, όπως στο Bario και το Redang).

Δεν περιλαμβάνει τα έξοδα ημερήσιων εκδρομών, φαγητού και κάποιων μετακινήσεων (ταξί), εισιτήρια εισόδου σε κάποια πάρκα και προσωπικά έξοδα. Μπορείς να υπολογίσεις ένα μέσο όρο 10 ευρώ την ημέρα για φαγητό και ποτά, ας πούμε σύνολο 300 ευρώ βαριά-βαριά, άλλα 200 ευρώ για τις εκδρομές και, ας πούμε 200 ευρώ για τα υπόλοιπα έξοδα (μαζί και τα... μασάζ!). Δεν γράφω περισσότερες λεπτομέρειες γιατί η Ερση τρόμαξε και φοβάμαι μην πάθει τίποτα άν δεί και δεύτερη λίστα!

Σύνολο, κάτω απο 3000 ευρώ...