Μαλαισία 4 βδομάδες στη Μαλαισία

[babaduma]

… Άρχισε στις 7. Έχοντας ξεπεράσει το jet-lag και ξεκούραστος μετά το χθεσινοβραδυνό μασάζ, ξύπνησα πεινώντας σα λύκος. Στέναξαν οι μπουφέδες. Μέχρι και βιετναμέζικη pho έφαγα ο αθεόφοβος!

Στο lounge, καθώς διάβαζα την πρωινή εφημερίδα, εντόπισα ένα ζευγάρι που περίμενε κι αυτό. Μάλλον οι Κινέζοι που είχε πεί η Elly… νά’ναι καλά (και οι κινέζοι και η Elly!). Το βανάκι έφτασε στην ώρα του και ο συνοδός/οδηγός βγήκε μες στην τρελλή χαρά να μας αναζητήσει. Μετά τις απαραίτητες συστάσεις, μας φόρτωσε. Κάναμε μια στάση να πάρουμε και ένα παλληκάρι κινεζο-αυστραλό, τον Chris, από ένα άλλο ξενοδοχείο και φύγαμε. Οκτώμιση.

Η ΚΚ τελικά εκτείνεται σε πολύ μεγαλύτερη έκταση απ’ότι σου δίνει την εντύπωση αρχικά. Ίσως σ’αυτό να φταίει το γεγονός ότι το αεροδρόμιο είναι κοντά στην πόλη, στα νότια, οπότε, αναγκαστικά, η επέκταση γίνεται προς τον βορρά. Πάρκα, λεωφόροι, τεμένη αλλά και μεγάλα εμπορικά κέντρα … εκτός κέντρου και, κατόπιν, η βιομηχανική ζώνη, κάναμε σχεδόν τρία τέταρτα να βγούμε οριστικά από την πόλη. Σιγά-σιγά ο δρόμος άρχισε να ανηφορίζει, χωρίς όμως να στενεύει, 2 λωρίδες σε κάθε ρεύμα και καλή κατασκευή.

Περιττό να πώ, φυσικά, ότι το A/C κάρφωνε τα μούτρα των επιβατών. Φαίνεται ότι στη Μαλαισία έχουν την αντίληψη ότι όλοι εμείς οι ξεπλυμένοι καταγόμαστε από την Ισλανδία ή, τέλος πάντων, κάποια άλλη σκανδιναβική χώρα! Ίσως πάλι απλά θέλουν να εξυπηρετήσουν καλύτερα. Αυτοί πάντως (φαίνεται ότι) είναι συνηθισμένοι σε τόσο χαμηλή ψύξη…

Ο οδηγός δεν ακολουθούσε την προσφιλή τακτική των οδηγών της Ασίας (οδήγηση στο κέντρο του δρόμου), όμως έτρεχε! Κι όπως είχε αρχίσει να στενεύει και να χαλάει λίγο ο δρόμος, σε κάθε μικροανωμαλία του οδοστρώματος τιναζόμασταν με τον ενθουσιασμό «κυρία, κυρία να πώ εγώ το μάθημα που το ξέρω!». Συν τοις άλλοις ότι δεν μπορούσα να βγάλω μια φωτογραφία της προκοπής του βουνού μπροστά μας ή στο πλάι.



Το ίδιο απελπισμένος και ο κινέζος μπροστά μου. Μόνος ατάραχος ο Chris, στη θέση του συνοδηγού, με πλήρες οπτικό πεδίο έδειχνε να το απολαμβάνει.

Πρώτη στάση. Κλασσικός χώρος, με μικρά μαγαζάκια για φαγητό ή έναν καφέ ή τσάι και τα απαραίτητα σουβενίρ.



Με μεγάλο χώρο πάρκινγκ και υπέροχη θέα στο βουνό όπου, φυσικά, όλοι έτρεξαν για τα δικά τους ενσταντανέ.





Ο ήλιος λαμπρός, βοηθούσε στο κοντράστ των χρωμάτων.






Χρόνος στάθμευσης 30 λεπτά.

Τιγκαρισμένος ακόμη απ’το πρωινό, έκανα μια βόλτα στα σουβενίρ. Όλα τα καλούδια που μπορεί να βρεί κανείς στα greek-arts των ελληνικών τουριστικών τοποθεσιών. Μόνο τσολιάδες made in China δεν είχε… Τα t-shirts άφθονα, ποιότητες ποικίλες, όλα με στάμπες σχετικές με την περιοχή (Sabah), κάποια απ’αυτά καλά και με αρκετά καλαίσθητα σχέδια. Αρκετά μάλιστα φωσφοριζέ – σίγουρα θα εντυπωσίαζαν μερικά από τα καμάρια μας! Οι αναγραφόμενες τιμές όχι ιδιαίτερα χαμηλές, κυμαίνονταν από 5-8 ευρώ για τα κανονικά μεγέθη. Μπήκα λιγάκι στον πειρασμό, αλλά – κι αυτό μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση – κανείς απ’τους μαγαζάτορες δεν έδειξε ιδιαίτερη ζέση να διαφημίσει τα προϊόντα του! Έως χαρακτηριστικά απαθείς θα έλεγα… Ήταν και οι πρώτες μέρες ακόμη, δεν είχα αρχίσει να πετάω αυτά που είχα κουβαλήσει μαζί μου, δεν ήθελα να λειτουργήσω υπό πίεση, ίσως ρίξω μια ματιά στην ΚΚ – σκέφτηκα – και το άφησα. Κακώς: στην ΚΚ, περιέργως, δεν είχε κάτι ανάλογο, ούτε και στο αεροδρόμιο.

Κάναν’ όλοι πιπί τους, ξαναξεκινήσαμε. Ίδιο σκηνικό, καταπράσινο, ανεβαίναμε λίγο-λίγο, δρόσιζε κάπως. Ο οδηγός, κινεζικής καταγωγής και ο ίδιος, ψιλή κουβέντα στα μανδαρίνικα με το εκ Χόνγκ-Κόνγκ ζευγάρι. Ο Chris, αν και σχιστούλικο το ματάκι του δεν συμμετείχε καθώς δε μιλούσε άλλη γλώσσα εκτός από τα OZ-y αγγλικά του. Πώς προέκυψε κοντά 1,90μ. άνθρωπος από κινέζο μπαμπά και αυστραλέζα μάνα, μιαν απορία την είχα… Καλό παλληκάρι πάντως, κοινωνικός και με χιούμορ, δήλωνε επαγγελματίας freelance φωτογράφος και, απ΄ότι φαίνεται, τό’χει: Chris Lee Photo- powered by SmugMug

Δεύτερη, πιο σύντομη στάση, για μερικές ακόμη φωτογραφίες.




Αφού περάσαμε τη διασταύρωση για το πάρκο Kinabalu, μετά από μισή ώρα φτάσαμε στο Poring Hot Springs. Πολύ ωραία τοποθεσία, με όμορφες εγκαταστάσεις και αρκετά πούλμαντα στο πάρκινγκ. Ο οδηγός έβγαλε τα εισιτήρια (που ίσχυαν και για την επίσκεψη στο πάρκο) και προχωρήσαμε προς τα μέσα.

Αφήσαμε τις «πισίνες» με κρύο και ζεστό θειούχο νερό για μετά και συνεχίσαμε για το έτερο σημαντικό αξιοθέατο της περιοχής είναι το λεγόμενο Canopy Walk. Κάπου μισή ώρα, περπάτημα σε ωραίο πλακόστρωτο στα πρώτα μέτρα και μετά απλό μονοπάτι και σχετικά δύσκολο σκαρφάλωμα σε ένα λόφο, μέσα στην σχεδόν αδιαπέραστη βλάστηση.




Η δυσκολία έγκειται κυρίως στο γεγονός ότι λόγω της απίστευτης υγρασίας πρέπει να προσέχει κανείς να μη γλιστρήσει στο υγρό χώμα ή στα πεσμένα φύλλα. Καλά αθλητικά παπούτσια απαραίτητα, οι σαγιονάρες σε στέλνουν γραμμή για τον Καιάδα…




Όταν επιτέλους φθάσαμε στον προορισμό μας, αρκετός λαός περίμενε τη σειρά του. Άδειασα το πρώτο μπουκαλάκι νερό.





Το Canopy Walk ειναι μια στενή κρεμαστή γέφυρα ανάμεσα στα δέντρα, ψηλά και κάτω το χάος και το ποτάμι. Χωρισμένη σε 4 τμήματα, επιστρέφοντας από άλλο δρόμο μετά το τελευταίο, πλην όμως αυτό ήταν υπό επισκευή, οπότε, αναγκαστικά, εμείς από τον ίδιο.

(βίντεο) http://img24.imageshack.us/img24/7281/mvi0122.mp4

Για λόγους ασφαλείας επιτρεπόταν μόνον 6 άτομα κάθε φορά σε κάθε τμήμα της διαδρομής και οι υπεύθυνοι το τηρούσαν σχολαστικά (και καλά έκαναν). Φροντίσαμε ώστε και οι 4 μας να είμαστε στην ίδια ομάδα.

(βίντεο) http://img190.imageshack.us/img190/4691/mvi0124um.mp4

(Δεν ξέρω αν μπορείτε να δείτε τα βιντεάκια – φαίνεται να έχουν κάποιο πρόβλημα στην ανάλυση αν και στο δικό μου pc παίζουν κανονικά…)

Ευτυχώς, έχω ξεπεράσει το πρόβλημα του ιλίγγου εδώ και 25 χρόνια, οπότε κυριολεκτικά απόλαυσα τη διαδρομή και το συναίσθημα…




Η επιστροφή ήταν ευκολότερη. Στο χώρο με τις πισίνες ήταν έντονη η μυρωδιά του θειαφιού. Πολύς κόσμος έπαιρνε το λουτρό του. Ανοικτά και ελεύθερα. Διαλέξαμε ο καθένας τη δική του και ετοιμαστήκαμε να βουτήξουμε. Αλλά… μας σταμάτησαν! Ο λόγος; Καθένας γέμιζε τη δική του πισίνα! Πράγμα που σήμαινε μια ολόκληρη ώρα για να μπείς μες στο νερό ολόκληρος μιας και οι βρύσες (κρύο – ζεστό ξεχωριστά) έτρεχαν με πολύ μικρή πίεση… Οπότε, απλό ποδόλουτρο… Είχε την πλάκα του πάντως και, στην μεγάλη πισίνα, τα πιτσιρίκια το διασκέδαζαν αφάνταστα!

Είχε έρθει όμως η ώρα για το μεσημεριανό φαγητό…

Όμορφο και καθαρό το μαγαζί, όσο για το μενού… πάρτε μια μικρή γεύση…



Το ποτό, τσάι… φυσικά!

Και κεί, λοιπόν, που κάναμε μια τσιγαριά στον ακάλυπτο, πλήρως ικανοποιημένοι από το πλούσιο γεύμα μας, έρχεται περιχαρής ο οδηγός για να μας ενημερώσει ότι λίγο πιο κάτω, σ’ένα κτήμα μέσα στη ζούγκλα είχε ανθίσει η rafflesia και, αν θέλαμε, μπορούσαμε να πάμε να τη δούμε και να τη φωτογραφίσουμε! Μα τέτοια τύχη; Το μεγαλύτερο και σπανιότερο λουλούδι (όπως λένε) του κόσμου, που δεν έχει εποχή (μπορεί, δηλαδή, ν’ανθίσει οποτεδήπετε στον χρόνο) και ανθίζει μόνο για μια βδομάδα, ήταν εκεί και μας περίμενε, τη μέρα της επίσκεψής μας;!!! Για να καταλάβετε για τι κ…φαρδία μιλάμε, δείτε εδώ: Rafflesia arnoldii - Wikipedia, the free encyclopedia

Τραπεζάκι, καρεκλίτσα, ομπρελίτσα είχαν στηθεί ήδη για το πρόχειρο ταμείο, 20RM εισιτήριο (ουκ ολίγα = 4 ευρώ) αλλά η προσδοκία μεγάλη, σχεδόν όση και η χαρά για την ανέλπιστη τύχη μας… Κάπου 200μ. δρόμος, χωματόδρομος μέχρι τη διασταύρωση με το μονοπάτι για τα ενδότερα του δάσους…



Όπου μας περίμενε η γλυκύτατη (και γνωρίζουσα αγγλικά) κόρη της ιδιοκτήτριας για να μας οδηγήσει στο σημείο.



Μην το βλέπετε έτσι καλοφτιαγμένο, 20μ. παρακάτω ήταν απλώς πατημένα τσαλιά, κομμένα κλαδιά και σημεία που με το ζόρι περνούσες, άλλα καμμιά διακοσαριά μέτρα μέχρι ένα υποτυπώδες ξέφωτο (καθαρισμένο – μάλλον) όπου, στα ριζά ενός δέντρου, το λουλούδι αναδείκνυε όλο του το μεγαλείο!



Πώς διάολο το ανακάλυψαν μέσα σε τόσο πυκνό δάσος;



Θα μου πείτε τώρα, δεν φυτρώνει έτσι στα ξεκούδουνα, μήνες βαστάει το μπουμπούκι, αλλά πάλι… ξέρω γώ…

Εν πάσει περιπτώσει, τέλειωσε κι αυτό, η rafflesia πέρασε στην αιωνιότητα, επιστροφή στο βαν για αναχώρηση για το πάρκο Kinabalu.

Χαμός στο πάρκινγκ. Και στο χώρο υποδοχής. Κυρίως νέοι, 20-30 ετών, κανονίζουν τα της διαμονής τους. Εδώ είναι η «βάση» στα 1500-1600μ. με υποδομές (καφέ, εστιατόρια, ξενώνες). Μέχρι την κορφή υπάρχουν εναλλακτικές διαδρομές, εύκολη και δύσκολη, πιο σύντομη και πιο μακρινή, όλες όμως δεν μπορούν να γίνουν με τη μία ως τα 4000 και βάλε μέτρα της κορφής. Κανονίζουν, λοιπόν, τα καταφύγια, τους (υποχρεωτικούς) οδηγούς και ότι άλλο…



Εμείς, βέβαια δεν θα το αποτολμούσαμε το εγχείρημα, έναν αέρα ήρθαμε να πάρουμε, να κάνουμε μια βόλτα στο πάρκο και να πιούμε έναν καφέ στη μία ώρα που είχαμε στη διάθεσή μας. Ε, να βγάλουμε και καμιά φωτογραφία το βουνό…



που όμως δεν φαίνεται – λόγω της ομίχλης. Γι αυτό τη βολεύουμε με κανένα λουλουδάκι!



Εισπνεύσαμε τα οξυγόνα μας, πήραμε τις δροσιές μας, καιρός να κατηφορίζουμε, περασμένες 5. Μια στάση στο ενδιάμεσο, ο ήλιος δεν είχε δύσει ακόμη.



Το βλέπετε το σύννεφο; Εκεί μέσα ήμασταν…

Λίγο έξω από την ΚΚ η βροχή μας ξαναθυμήθηκε, ένα τροχαίο στο δρόμο και κάτι έλεγχοι της τροχαίας, μποτιλιαρίσματα, σημειωτόν, σχεδόν 8 όταν φτάσαμε στο ξενοδοχείο.



Πλήρωσα τα 170RM στον οδηγό, τον ευχαρίστησα, αποχαιρετιστήκαμε με τους συνταξιδιώτες και ανέβηκα ν’αποθέσω. Δεν έμεινα καθόλου, στο μυαλό μου είχα τα υπέροχα θαλασσινά της προ-προηγούμενης βραδυάς, το ρεζερβουάρ ήταν άδειο, κάτι έπρεπε να κάνω γι αυτό. Πρώτα, όμως, έπρεπε να δώ την Elly…

Οι προθέσεις του καιρού ήταν αδιευκρίνιστες, αλλά μάλλον προς το θυμωμένο έφερνε, οπότε είπα να μην το ρισκάρω με τα τραπεζάκια έξω, δίπλα στη θάλασσα, και κατευθύνθηκα προς το κέντρο, σε μια σκεπαστή – ανοικτή αγορά όπου οι σημειώσεις έλεγαν ότι βρίσκονται τα καλύτερα και φτηνότερα μαγαζιά με θαλασσινά. Δεν ήταν μακριά, κάπου 500μ. απ’το ξενοδοχείο, έφτασα τη στιγμή που γινόταν μια τεράστια έκρηξη!

… Ή, τουλάχιστον, έτσι ακούστηκε! Ήταν ο πρώτος από μια ομοβροντία κεραυνών (χωρίς αστραπές!) που πρώτη φορά άκουγα στη ζωή μου σε τέτοια ένταση. Σχεδόν ταυτόχρονα άρχισε να βρέχει καταρρακτωδώς. Ξεπερνώντας το αρχικό σόκ, προχώρησα προς τα μέσα. Ελλενίτ από πάνω, σε σχήμα ενός τεράστιου Π, γύρω-γύρω μαγαζάκια με φωτεινές επιγραφές, περίτεχνες ζωγραφικές, δεξαμενές με ψάρια, οστρακοειδή, γαρίδες, καβούρια, αστακούς και ότι άλλο φανταστείτε, το ένα δίπλα στο άλλο, ανταγωνίζονταν στο κυνήγι της προσέλκυσης του επίδοξου γκουρμέ, με πού και πού και κανένα παγωτατζίδικο και ολονών τα τραπεζάκια απλωμένα στο πλάτος ολόκληρης της «πλατείας». Εντυπωσιακό!

Μόλις είχα αρχίσει την έρευνα των προτάσεων όταν άκουσα κάποιον να με φωνάζει: Γύρισα και είδα τον Chris να κάθεται σ’ένα τραπέζι με τέσσερα πιάτα και μία τίγρη. Πλησίασα χαρούμενος, ρώτησα τι ήταν αυτά που έτρωγε, δεν πολυκατάλαβα αλλά παρήγγειλα “the same” – χωρίς το ρύζι. Το κυρίως πιάτο ήταν – τελικά – τηγανητά καβουράκια (ο Chris είπε ότι τρώγονται ολόκληρα, εγώ δεν τα βρήκα τόσο τραγανά και άφησα τμήματα του κελύφους τους), συνοδευόμενα από κάτι χόρτα που φέρναν λίγο σε τσόπ-σούι και μια υπέροχη παπάγια σαλάτα – όχι τόσο ώριμη για να την φάς για φρούτο, σκληρούτσικη, ωμή φυσικά, και λάδι, ξύδι και κάτι άλλο (που δεν σας αποκαλύπτω), εξαιρετικό ορεκτικό για να συνοδεύσει ούζο ή τσίπουρο. Μιας και δεν υπήρχε τέτοια περίπτωση, τη συνόδευσαν άλλες δύο ευμεγέθεις τίγρεις.

Η μπόρα είχε κοπάσει, τα νερά, που στη διάρκεια του φόρτε της έτρεχαν σε κάποια σημεία κάτω από τις ενώσεις του ελλενίτ στη σκεπή, σταμάτησαν κι αυτά, καθάρισε ο ουρανός, είχε πάει 10, ευχαρίστησα τον Chris για την πρόσκληση και την παρέα και ξανα-αποχαιρετιστήκαμε. Έπρεπε να πάει στο ξενοδοχείο του – αύριο θα έφευγε νωρίς προς το Sandakan, κι εγώ έπρεπε να είμαι στο ξενοδοχείο στις 10:30.

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 4
• 5
• 6
• 7
• 8
• …

  Go to chapter

  Go
• 19

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 6 of 19

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[babaduma]

Μερικές συμπληρωματικές πληροφορίες

Θερμοκρασία: Απο 21-22 μέχρι 34-35 το πολύ. Η υγρασία όμως έκανε τη διαφορά (φανταστείτε, όταν γύρισα στη Θεσσαλονίκη, γνωστή για την υγρασία της, νόμισα ότι ήμουν στο Μπαχρέιν - τόσο ξηρό μου φάνηκε το κλίμα!). Στο Bario, χαμηλότερη κατά 4-5 βαθμούς.

Χρήματα: Άν και θεωρητικά το δολλάριο Αμερικής είναι πιο δημοφιλές, τα ευρούλια αποδεικνύονται πολύ ευκολότερα στην ανταλλαγή (στα ανταλλακτήρια - δεν έχει μαύρη αγορά). Κι αυτό γιατί στα δολλάρια, για τα χαρτονομίσματα των 1, 5, 10 δίνουν χαμηλότερη ισοτιμία και στα 100-δόλλαρα γίνεται το "έλα να δείς": Άλλοι δεν παίρνουν κάποιες συγκεκριμένες σειρές, άλλοι ψάχνουν τη χρονιά έκδοσης, άλλοι και τα 2, μύλος... Άν πάρετε μαζί σας $100, φροντίστε για σιγουριά να έχουν εκδοθεί μετά το 2003.

Προσοχή και στις πιστωτικές ή χρεωστικές κάρτες που θα πάρετε μαζί σας: Όχι απο μία μόνο Τράπεζα - τουλάχιστον απο δύο - για να μην βρεθείτε προ δυσάρεστης εκπλήξεως (Η χρεωστική μου κάρτα απο Αμερικάνικη Τράπεζα δεν γινόταν δεκτή απο τα ΑΤΜ για ανάληψη μετρητών απο λογαριασμό μου αλλά ούτε και σαν VISA). Για τις δικές μας Τράπεζες, ξέρω ότι η Πειραιώς το ψάχνει για όλες τις συναλλαγές απο χώρες της περιοχής (Μαλαισία, Ταυλάνδη) ενώ με την Αγροτική δεν υπάρχει πρόβλημα. Οπότε, αρκετά μετρητά μαζί σας και για έναν άλλο λόγο: Σε μικρά ή απομονωμένα μέρη, ΑΤΜ μπορεί να έχει μόνο στο αεροδρόμιο ή (όπως στα νησιά) η πληρωμή με κάρτα μπορεί να σημαίνει επιβάρυνση μέχρι και 10%.

Ξενοδοχεία: Μην σας "τρομάζουν" τα μεγάλα ονόματα: εκτός ειδικών περιπτώσεων, οι τιμές είναι πολύ καλές (καμμία σύγκριση με Ελλάδα, φυσικά, που είναι απείρως ακριβότερη) και μάλιστα, οι μεγάλες αλυσίδες όπως Hilton και Starwood (Le Meridien, Sheraton, Westin) έχουν σχεδόν πάντα προσφορές με δωρεάν διαν/σεις που κατεβάζουν το κόστος στα 50 ή και λιγότερα ευρώ τη βραδυά με μπουφέ για πρωινό οπότε... αν με 50 ευρώ μένεις σε σουίτα στο Hilton, γιατί να ψάξεις το 4-στερο με 35-40; Η διαφορά στην ποιότητα των παροχών δεν συγκρίνεται και, τελικά, βγαίνεις χαμένος.

Υπάρχει και ο... ψυχολογικός παράγοντας: Όταν λείπεις απ'το πρωί, γυρίζεις πτώμα το βράδυ (ή και το μεσημέρι) και θες να φρεσκαριστείς ή να ξεκουραστείς, αλλιώς είναι να βρίσκεις ένα καλάθι με φρέσκα φρούτα και όλα τα λοιπά ... αμαρτωλά να σε περιμένουν και αλλιώς να βογκάει το αιρ-κοντίσιον σαν γκαζοζέν και να μη βγάζει και κρύο (ή να είναι 'σιβηρία' και να μη χαμηλώνει), να μην μπορείς να βολέψεις το κρύο-ζεστό στο ντούς ή να μη δουλεύει το καζανάκι... Καταλαβαίνετε...

Το μόνο "μειονέκτημα" των ξενοδοχείων πολυτελείας είναι ότι για να πετύχεις αυτές τις χαμηλές τιμές πρέπει να κάνεις κράτηση αρκετά νωρίς: Ενάμισυ μήνα πιό μπροστά και η πληρωμή γίνεται προκαταβολικά και - κατά κανόνα - δεν επιδέχονται αλλαγές χωρίς επιβάρυνση. Στα φτηνότερα ξενοδοχεία συνήθως η πληρωμή γίνεται επι τόπου και η κράτηση δεν χρειάζεται να γίνει τόσο νωρίς.

ΣΥΜΒΟΥΛΗ: Επισκεφθείτε τα sites των αλυσίδων και γίνετε μέλη των clubs τους - έστω κι αν πρόκειται να μείνετε μόνο ένα βράδυ σε κάποιο απ' τα ξενοδοχεία τους. Τυπώστε την κάρτα μέλους και πλαστικοποιείστε την. Καταχωρείστε τον κωδικό σας στην αντίστοιχη σελίδα τους για την κράτηση. Θα έχετε σίγουρα καλύτερη εξυπηρέτηση και μπορεί, εκεί, να σας δώσουν καλύτερο δωμάτιο απ' αυτό που έχετε κλείσει και πληρώσει (μου τό'καναν 2 φορές στα Hilton). Το ίδιο ισχύει και για την αεροπορική εταιρία που θα χρησιμοποιήσετε.

Για τους καπνιστές: Όλοι ξέρετε το πρόβλημα με τα αεροδρόμια. Για να μην ψάχνε(σ)τε, στο Dubai δεν έχει καμμιά σήμανση για τα smoking rooms, οπότε, πηγαίνετε κατ' ευθείαν στις εξόδους 121 ή 125 (στο πρώτο επίπεδο). Εκεί είναι τα κοντινότερα δωμάτια.

Στο Colombo, βρίσκονται απέναντι απο τα day-rooms και τον χώρο massage. Στη Σιγκαπούρη έχει σήμανση αλλά κάπου μπερδεύει το πράγμα: Είναι στο δεύτερο όροφο και πάνω, στην ταράτσα, ανοικτό με κήπο και bar - ωραίο και ανθρώπινο.

Στη Μαλαισία, γενικά, τα πράγματα είναι πολύ πιο χαλαρά. Στα αεροδρόμια όπως παντού, αλλά στα εστιατόρια, μπάρ κλπ. μπορείτε γενικά να καπνίσετε. Ακόμη κι αν δεν βλέπετε τασάκι, μπορείτε να ζητήσετε και θα σας φέρουν.

Τι να (μην) πάρετε μαζί σας

Κάποιος είπε: "Όταν πρόκειται να ταξιδέψεις, άπλωσε όλα τα ρούχα που σκέφτεσαι να πάρεις πάνω σε ένα κρεββάτι. Δίπλα, βάλε τα χρήματα που σκέφτεσαι να πάρεις. Πάρε μαζί σου τα μισά ρούχα και τα διπλάσια χρήματα!"

Στη Μαλαισία είναι όλο το χρόνο καλοκαίρι. Στη χειρότερη περίπτωση ένα μπουφανάκι είναι αρκετό. Άντε και ένα ελαφρύ αδιάβροχο. Ομπρέλλα, ναί. Τα μπλουζάκια λερώνουν εύκολα αλλά πλένονται και εύκολα. Τα δίνετε σε ένα laundry και πληρώνετε 1 ευρώ για τα 10! Άν τα δώσετε πρωί, μπορεί να τα πάρετε και το απόγευμα. Στο ξενοδοχείο δεν συμφέρει - θα πληρώσετε τα 10πλάσια.

Βάλτε ένα στοίχημα με τον εαυτό σας: Να κρατήσετε το βάρος της αποσκευής κάτω απο τα 15 κιλά. Κάν'τε το και για έναν άλλο λόγο: Στην Air Asia θα πληρώσετε μόνο 1 ευρώ για αποσκευή 15 κιλών, ενώ για τα 20 κιλά το κόστος είναι 5 ευρώ. Βέβαια, η Emirates είναι η μόνη που επιτρέπει 30 κιλά αποσκευή. Το πολύ-πολύ, αγοράστε μια δεύτερη στο τέλος, στη Κουάλα Λουμπούρ, για τα ψώνια που θα κάνετε εκεί!

Μην κουβαλήσετε τα άπαντα του Lonely Planet μαζί σας. Φωτοτυπείστε τις σελίδες που σας χρειάζονται (μαζί με εκείνες με χρήσιμες διευθύνσεις, όπως Ελληνική Πρεσβεία, κλπ.). Ένας καλός χάρτης είναι πάντα χρήσιμος αλλά συνήθως άβολος λόγω μεγέθους. Κατεβάστε απ'το internet ότι χρειάζεστε και τυπώστε το σε Α4 ή Α3. Επισκεφθείτε τα επι τόπου γραφεία τουρισμού. Θα βρείτε τα περισσότερα απ'όσα χρειάζεστε. Όταν φεύγετε απο ένα μέρος, πετάτε τις αντίστοιχες σελίδες...

Τέλος, βγάλτε φωτοτυπίες του διαβατηρίου και των καρτών σας.

Όσο για φάρμακα, ένα κουτάκι imodium ή ercefuril φτάνει για να μην... τρέχετε. Νερό θα πίνετε εμφιαλωμένο φυσικά, αλλά αν χρειαστεί να πιείτε της βρύσης ή δεν γνωρίζετε την προέλευση του, δεν νομίζω ότι θα διατρέξετε κάποιο κίνδυνο. Το πολύ-πολύ έχετε μερικές κάψουλες καθαρισμού - για δύσκολες καταστάσεις. Εγώ, μέχρι και βρασμένο νερό βροχής (χωρίς καθαρισμό) ήπια χωρίς πρόβλημα (κι ας μη μου καλο-άρεσε το κιτρινωπό του χρώμα!). Μην το δένετε κόμπο, όμως, και για σας (έχω αρκετά αντισώματα απο προηγούμενες επισκέψεις μου σε 8 χώρες της Ασίας!).

Κάπου εδώ τελειώνει αυτό το κεφάλαιο. Ευχαρίστως να απαντήσω σε απορίες - πριν συνεχίσουμε (αρχίσουμε) το ταξείδι...

 

[mariath]

Πολύ χρήσιμες οι πληροφορίες σου! Περιμένω και το ταξίδι (είναι μην μας τάξεις εμάς!)

 

[ΕΡΣΗ]

Μπραβο βρε παιδι μου! Αναλυτικοτατος και κατατοπιστικοτατος. Τωρα περιμενουμε και το ψητο. (τουλαχιστον εσυ γραφεις, οχι οπως ο αλλος ο φιλος σου, που ειναι της προφορικης παραδοσης...)

 

[babaduma]

Μπραβο βρε παιδι μου! Αναλυτικοτατος και κατατοπιστικοτατος. Τωρα περιμενουμε και το ψητο. (τουλαχιστον εσυ γραφεις, οχι οπως ο αλλος ο φιλος σου, που ειναι της προφορικης παραδοσης...)

Οσονούπω φθάνει το πρόγραμμα με πτήσεις, ξενοδοχεία και κόστη. Με πετύχατε πάνω στο editing! Είναι σε αρχείο .xls και δεν ξέρω αν θα μπορέσω να το ενσωματώσω εδώ ή σαν συνημμένο. Θα δούμε σε λίγο...

 

[babaduma]

Τελικά, έπρεπε να το μετατρέψω σε .pdf για να μπορέσω να το ανεβάσω... εξ ού και η καθυστέρηση. Περισσότερα... αύριο βράδυ...

 

[ΕΡΣΗ]

Παναγια μου! Τωρα με κουφανες! Μηπως να ασχοληθεις και με την καταρτιση του κρατικου προυπολογισμου βρε παλικαρι!

 

[GTS]

Τα έξοδα αυτά είναι χωρίς τα προσωπικά έξοδα ή όχι?

Επίσης, στο κομμάτι που γράφεις για τα χρήματα, εγώ δεν είμαι υπέρ των πολλών μετρητών και του συναλλάγματος. Βγάζεις τοπικά από ΑΤΜ χρήματα και πληρώνεις όπου μπορείς με πιστωτική κάρτα......πολύ καλύτερες ισοτιμίες και κυρίως, χωρίς το άγχος του να κουβαλάς ένα σωρό μετρητά μαζί σου...

 

[babaduma]

Παναγια μου! Τωρα με κουφανες! Μηπως να ασχοληθεις και με την καταρτιση του κρατικου προυπολογισμου βρε παλικαρι!

Ερση, καλημέρα...

Μου φαίνεται ότι υπερβάλλεις λιγάκι... Οπως είδες, οι πτήσεις και οι κρατήσεις ήταν πολλές - αντίστοιχα και οι κωδικοί τους (τους οποίους έχω σβήσει απο τη λίστα). Επειδή, όπως θα διαβάσεις αργότερα, δεν έχω και πολύ καλή μνήμη και ξεχνάω που βάζω πράγματα, έκανα μια σελίδα με όλες τις πληροφορίες που την είχα στην τσέπη μου. Τα πράγματα ήταν παστοποιημένα στα σακ βουαγιάζ, οπότε που βγάλε-βάλε. Υστερα, άν τυχόν γινόταν καμμιά στραβή και χάνονταν ή "χάνονταν" καμμιά αποσκευή, δεν θα έψαχνα για τηλέφωνα, επικοινωνίες, κλπ.

Όσο για τα κόστη, οι πληρωμές έγιναν με διαφορετικές κάρτες. Κάποιες είχαν προσφορά επιστροφή χρημάτων με την συμπλήρωση ενός ποσού και ήθελα να κοντρολάρω τις χρεώσεις. Επίσης, κάποια πληρώθηκαν μετρητά επι τόπου και ήθελα να κανονίζω το ποσό των χρημάτων που θα άλλαζα. Οπως λέει και ο/η GTS, δεν κουβαλούσα πολλά στις μετακινήσεις μου. Κάρτες και μετρητά έμεναν στο safe.

.... Προυπολογισμό; Ακούω προτάσεις και δέχομαι εισηγήσεις!!!

 

[babaduma]

Τα έξοδα αυτά είναι χωρίς τα προσωπικά έξοδα ή όχι?

Επίσης, στο κομμάτι που γράφεις για τα χρήματα, εγώ δεν είμαι υπέρ των πολλών μετρητών και του συναλλάγματος. Βγάζεις τοπικά από ΑΤΜ χρήματα και πληρώνεις όπου μπορείς με πιστωτική κάρτα......πολύ καλύτερες ισοτιμίες και κυρίως, χωρίς το άγχος του να κουβαλάς ένα σωρό μετρητά μαζί σου...

GTS έχεις δίκηο, και γώ της ίδιας άποψης είμαι. Αλλά...

Ευτυχώς που είχα αρκετά μετρητά μαζί μου. Τα ΑΤΜ δεν είναι τόσο πολλά όσο στην Ταυλάνδη ή και στο Βιετνάμ ακόμη. Σε ορισμένα μέρη είχε μόνο στο αεροδρόμιο ή και σε 1-2 σημεία ακόμη. Υστερα, όπως ανέφερα και στο εδάφιο για τα χρήματα, αντιμετώπισα πρόβλημα με τη χρεωστική κάρτα που είχα μαζί μου και δεν μπορούσα να πάρω απο το ΑΤΜ. Οι πιστωτικές δεν συμφέρουν σε καμμιά περίπτωση για ανάληψη μετρητών (σου παίρνουν το κεφάλι και τα 2 διαμεσολαβούντα μέρη), οπότε...

Εξάλλου, φυσικά και δεν κουβαλάς όλα τα χρήματα μαζί σου. Οσα χρειάζεσαι και τα υπόλοιπα στο safe μαζί με διαβατήρια, κλπ.

 

[GTS]

Αν έχεις χρηματοκιβώτιο εκεί που μένεις.....αυτό φυσικά δεν είναι απαραίτητο, αφού στα ταξίδια μας μένουμε και εκτός Hilton κτλ. Όσο για τις χρεώσεις ανάληψης από πιστωτική είναι ελάχιστες....π.χ. εμενα μου κρατούσε 5 ευρώ/ανάληψη από χρεωστική και 8 από πιστωτική. Τα 3 αυτά ευρώ δεν είναι λόγος του να κυκλοφορείς με 1000 ευρώ μετρητά μαζί σου, έτσι δεν είναι?

Πάντως όλα είναι σχετικά, ανάλογα με το μέρος που κινείσαι. Σε πιο τουριστικά μέρη δεν υπάρχει λόγος για μετρητά, αλλά και στα πιο απομακρυσμένα όπου δεν υπάρχει αυτή η δυνατότητα του ΑΤΜ, έχεις κάνει ήδη επί τόπου μετρητά από ΑΤΜ στο αεροδρόμιο π.χ. υπολογίζοντας περίπου πόσα θα χρειαστείς. Άλλο να κυκλοφορείς πάνω σου με 200 ευρώ και άλλο με 1000+. Εγώ προσωπικά από τότε που "ανακάλυψα" τα ΑΤΜ έχω ξεχάσει τα ανταλλακτήρια συναλλάγματος...

 

[babaduma]

Τα έξοδα αυτά είναι χωρίς τα προσωπικά έξοδα ή όχι?

Επίσης, στο κομμάτι που γράφεις για τα χρήματα, εγώ δεν είμαι υπέρ των πολλών μετρητών και του συναλλάγματος. Βγάζεις τοπικά από ΑΤΜ χρήματα και πληρώνεις όπου μπορείς με πιστωτική κάρτα......πολύ καλύτερες ισοτιμίες και κυρίως, χωρίς το άγχος του να κουβαλάς ένα σωρό μετρητά μαζί σου...

GTS, ξέχασα να σου πώ: Η επισυναπτόμενη λίστα περιλαμβάνει έξοδα κάποιον μετακινήσεων και φαγητού (όπου περιλαμβάνονταν στην τιμή, όπως στο Bario και το Redang).

Δεν περιλαμβάνει τα έξοδα ημερήσιων εκδρομών, φαγητού και κάποιων μετακινήσεων (ταξί), εισιτήρια εισόδου σε κάποια πάρκα και προσωπικά έξοδα. Μπορείς να υπολογίσεις ένα μέσο όρο 10 ευρώ την ημέρα για φαγητό και ποτά, ας πούμε σύνολο 300 ευρώ βαριά-βαριά, άλλα 200 ευρώ για τις εκδρομές και, ας πούμε 200 ευρώ για τα υπόλοιπα έξοδα (μαζί και τα... μασάζ!). Δεν γράφω περισσότερες λεπτομέρειες γιατί η Ερση τρόμαξε και φοβάμαι μην πάθει τίποτα άν δεί και δεύτερη λίστα!

Σύνολο, κάτω απο 3000 ευρώ...