Μαλαισία 4 βδομάδες στη Μαλαισία

[babaduma]

Το Twin Otter της MASWings βολόδερνε μέσα στα μαύρα σύννεφα, 3500 πόδια πάνω απ’τις βουνοκορφές του Βόρνεο, σαν το καρυδότσουφλο του Τζώρτζ Κλούνεϋ στην «Τέλεια καταιγίδα». Δεν είχαν περάσει ούτε 15 λεπτά απ’τη στιγμή που αφήσαμε το Bario και ο μαύρος κλοιός μας έζωσε από παντού, οι σταγόνες της βροχής έδερναν αλύπητα το μικρό ανυπεράσπιστο σκάφος.

Τα εγγλεζάκια δίπλα μου είχαν καταπιεί τη γλώσσα τους, τέρμα η γλωσσοδιάρροια και τα αστειάκια, τρία απ’αυτά ήδη αξιοποιούσαν την χαρτοσακκούλα που βρήκαν μπροστά τους και μελετούσαν εμβριθώς το περιεχόμενό της με πρόσωπα πιο λευκά κι από τον κρίνο της Παναγίας!

Δυό νταγλαράδες αγνώστου προελεύσεως μπροστά μου προσπαθούσαν να ψυχανεμιστούν την κατάσταση, κοιτάζοντας ο ένας τον άλλο στα μάτια, αμίλητοι, ενώ δυό γυναίκες στα τελευταία καθίσματα, ψύχραιμες, έδειχναν να ενδιαφέρονται περισσότερο για το μωρό που κοιμόταν στην αγκαλιά της μιάς.

Και οι πιλότοι; Οι πιλότοι έκαναν ότι μπορούσαν οι άνθρωποι, προφανώς δεν ήταν η πρώτη φορά που αντιμετώπιζαν ανάλογες καταστάσεις, μάλιστα ο ένας απ’ αυτούς έκανε μιαν αδέξια προσπάθεια να αναπτερώσει το ηθικό των επιβατών γυρνώντας προς το μέρος μας και λέγοντας να μην ανησυχούμε, δεν υπήρχε κανένας κίνδυνος και για να τεκμηριώσει την εμπειρία του μας είπε ότι 2 φορές είχε πέσει στη ζούγκλα με τέτοιο αεροπλάνο και – προφανώς – δεν είχε πάθει τίποτα!!!

Χαμογέλασα βλέποντας άλλα 3 εγγλεζάκια να αρπάζουν κι αυτά σε χρόνο dt τις σακκούλες και ν’ αδειάζουν σ’ αυτές το breakfast που είχαν καταναλώσει! Θυμήθηκα, πριν από χρόνια, τη νυχτερινή πτήση από Aurangabad για Βομβάη, τους κεραυνούς να πέφτουν κατά ριπάς τριγύρω, τα κορίτσια της παρέας μια σειρά πιο πίσω αμίλητα κι ανήσυχα ν’ αναζητούν ένα σημάδι ελπίδας κι εμένα ν’ απολαμβάνω αδιάφορος τη βότκα μου με τον Π. δίπλα μου νά’χει πανιάσει, να τον λούζει κρύος ιδρώτας και να με ρωτάει με τρεμουλιαστή φωνή «Τι γίνεται τώρα;» κι εγώ, ο σαδιστής, να του απαντάω «Το διαβατήριο στο στόμα…» και, στο απορημένο βλέμμα του, να συμπληρώνω «… για την αναγνώριση των πτωμάτων!». Όπως αποδείχθηκε, το καντήλι μας είχε αρκετό λάδι ακόμη και ούτε και τώρα τό’βλεπα νά’χει σωθεί…

… Και έτσι ήταν. Όλος ο τζερτζελές δεν κράτησε πάνω από 20 λεπτά, σιγά-σιγά ο ουρανός άρχισε ν’ ανοίγει, φάνηκε και η πρασινάδα κάτω και δεν άργησαν να φανούν στο βάθος και τα σπίτια του Miri και η θάλασσα. Η προσγείωση χωρίς πρόβλημα, οι επιβάτες είχαν επανακτήσει το χαμένο χρωματάκι τους, πάτησαν χαρούμενοι στο βρεγμένο και γεμάτο υδάτινες λιμνούλες έδαφος κι έσπευσαν στο υπόστεγο σε αναμονή παραλαβής των αποσκευών τους που δεν άργησαν να φτάσουν.

Είχα 5 ώρες μέχρι την αναχώρηση της πτήσης για Kuching. Το αεροδρόμιο του Miri, αν και σχετικά καινούργιο, είναι μικρό, πόσες φορές να πάς και να’ρθεις πάνω-κάτω; Μερικά μαγαζάκια, ευτυχώς βρήκα μια εφεδρική κλειδαριά ν’αγοράσω κι έναν αντάπτορα για να μπορώ να φορτίζω το κινητό και τις μπαταρίες, ο καφές στο Starbucks μου θύμισε ότι το στομάχι μου ήταν άδειο, κάνω έτσι και τι να δώ; Κάποιο καινούργιο εστιατόριο (ή εταιρία catering; ) είχε ανοίξει ένα stand και μια κουκλίτσα αράδιαζε δίσκους με μπουκίτσες!!! Έσπευσα. Ήθελα να δοκιμάσω τα πάντα όλα αλλά συγκρατήθηκα, δοκίμασα μερικά και μετά αγόρασα σε κανονική δοσολογία κάποια που μ’άρεσαν. Λύθηκε κι αυτό το πρόβλημα, πέρασε κι η ώρα στο μεταξύ, άνοιξαν τα counters, κάναμε check-in και οσονούπω ήμασταν στον αέρα.

Η θέα από ψηλά το ίδιο ωραία όσο και από ΚΚ, ο ήλιος σε κάθοδο, τα χρώματα πιο ζεστά. Σύντομα φάνηκε και το Kuching, έμοιαζε τεράστιο σε έκταση σε σχέση με ότι είχα δεί μέχρι τότε στο Sarawak. Το αεροπλάνο τίγκα – μού’κανε εντύπωση – αλλά η απορία μου δε θ’αργούσε να λυθεί…

Το αεροδρόμιο σύγχρονο και επιβλητικό, καινούργιο, κυριαρχούσε το μέταλλο και το γυαλί. Και… πρώτη και τελευταία φορά στη Μαλαισία, φυσούνα στην έξοδο! Μα, για μια στιγμή. Τι είναι αυτό; Κόκκινο χαλί; Ποιος είσαι ρε μεγάλε; Όλη τη διαδρομή μέχρι το κυρίως κτίριο και, επιπλέον, χαμογελαστές πανέμορφες Μαλαισιανές ένθεν κα’κείθεν κάθε λίγο και λιγάκι να μας χαιρετάνε και να μας δείχνουν το δρόμο! Τι γίνεται ρε παιδιά;

Με την απορία ζωγραφισμένη στο πρόσωπό μου μπήκα στο ταξί και πήραμε το δρόμο για το Harbour View Hotel, downtown, μόλις 100 μέτρα από το Hilton. Λίγο μετά το αεροδρόμιο, στο δεξί μας χέρι το πολυτελές Four Points Sheraton, καινούργιο ξενοδοχείο και με ιδιαίτερα ελκυστικές τιμές (από 50 ευρώ) δέσποζε με το τυρκουάζ χρώμα του γυάλινου πύργου του. Όλα καλά, αλλά αρκετά μακριά από τη δράση, 20-30 λεπτά με το ταξί. Λεωφόροι δεξιά κι αριστερά, κίνηση, επιβλητικά κτίρια έρχονταν σε τρομερή αντίθεση με τα υψίπεδα που βρισκόμουν μόλις σήμερα το πρωί!

Κάποια στιγμή φτάσαμε στο ξενοδοχείο. Στα ίδια επίπεδα τιμών μ’ εκείνο στο Miri (35 Ευρώ χωρίς πρωϊνό), τριών αστέρων, χωρίς τίποτα το ιδιαίτερο από πλευράς παροχών αλλά το γεγονός ότι ήταν στο κέντρο το έκανε ιδιαίτερα δημοφιλές στους ντόπιους (και λοιπούς Ασιάτες). Στα σύν του και η υπέροχη θέα στο ποτάμι αλλά και το ότι … ήταν 100 μέτρα από το Hilton. Αυτός ήταν για μένα ο λόγος που το επέλεξα (μιας και το ίδιο το Hilton ήταν fully booked) γιατί την επόμενη μέρα έπρεπε να είμαι στις 7:30 το πρωί εκεί για να φύγω με το λεωφορείο τους για το Batang Ai.



Η θέα από το δωμάτιο του ξενοδοχείου

Ο ήλιος μόλις είχε δύσει αλλά πρόλαβα να αποθανατίσω την τελευταία σκηνή του ηλιοβασιλέματος πίσω από το Hilton που – ούτως ή άλλως – είναι σημείο αναφοράς της πόλης.



Χάζεψα λίγο τη θέα από το παράθυρο, γρήγορα σκοτείνιασε και μια άλλη εικόνα άρχισε να παίρνει σάρκα και οστά: Δεκάδες καραβάκια μπροστά μου, στο ποτάμι άναψαν τα πολύχρωμα φωτάκια τους που σχημάτιζαν άλλα τη σημαία του Sarawak, άλλα της Μαλαισίας, άλλα διάφορα ζωάκια κι ότι άλλο βάλει ο νούς κι η φαντασία. Τα ίδια και στους δρόμους, φωτισμένα και στολισμένα σαν σε Χριστούγεννα. Οι άνθρωποι κάτι γιόρταζαν. Σκέφτηκα μήπως ήταν τα προεόρτια για την Sarawak Regatta 2009 που θα λάβαινε χώρα το Σαββατοκύριακο που έρχονταν…

Εν τω μεταξύ, διάφορες σειρήνες άρχισαν να παρεμβάλλονται στις μουσικές που έφταναν από παντού και, σχεδόν ταυτόχρονα, η κυκλοφορία των τροχοφόρων στο δρόμο κάτω σταματούσε για να περάσει η πομπή μοτοσικλετιστών της αστυνομίας που συνόδευαν μπρος-πίσω μια σειρά αυτοκινήτων επισήμων. Τόσο δημοφιλής ήταν αυτή η Regatta;

Κίνησα για το Hilton να κανονίσω για αύριο. Αστυνομικοί σε κάθε γωνιά του δρόμου. Δεν πήγα απ’ την κύρια είσοδο, έχει και δεύτερη απ’ τα ρεστοράν και τα night-clubs. Στο lobby πλήθος κοστουμαρισμένων κυρίων, στρατηγών και λοιπών επιτελών και κυριών με νυκτερινές τουαλέτες και χρυσαφικά. Και φυσικά… κόκκινο χαλί παντού. Ένοιωσα κάπως άβολα με την σπορ εμφάνισή μου αλλά κανείς δεν έδειξε να ενοχλείται (ούτε να μου δίνει σημασία – για να λέμε την αλήθεια). Συνεννοήθηκα στη ρεσεψιόν, τα είχαν όλα υπόψη τους, γραμμένα, επιβεβαίωσαν όλες τις κρατήσεις, μια χαρά.

Δεν έφυγα αμέσως. Ήμουν περίεργος να δω προς τι όλη αυτή επισημότητα. Κάποια δεξίωση επρόκειτο ν’ ακολουθήσει, κάποιον μεγάλο περίμεναν, αυτός αργούσε αλλά κανείς δε δυσανασχετούσε. Και κανείς δε με πλησίασε διακριτικά, ευγενικά, να μου πεί να ξεκουμπιστώ. Πλάκα είχε αλλά βαρέθηκα να περιμένω και βγήκα απ’ την κεντρική είσοδο αυτή τη φορά. Άλλη μια ντουζίνα αστυνομικοί παρατεταγμένοι από δώ. Πλησιάζω έναν και τον ρωτάω «Γιατί σ’ έχουν βυσματώσει ρε μεγάλε;». «The King» μου απαντάει! «The King, who?» τον ξαναρωτάω. «The King of Malaysia! The Sultan of Terengganu». Τα κομμάτια του πάζλ έμπεναν ένα-ένα στη θέση τους. Να γιατί το Hilton ήταν fully booked, να γιατί οι σειρήνες και τα κόκκινα χαλιά και τα λιλιά και τα στολίδια. «Και γιατί, περικαλώ, μας τιμά η μεγαλειότης του;» «Για τα εγκαίνια του νέου Κοινοβουλίου του Kuching!».




Ευγενέστατος, εξυπηρετικός και χαμογελαστός ο μπατσούλης. Μια τελευταία ερώτηση «Και πόσο θα διαρκέσει η βίζιτα;» - «Παρασκευή πρωί την κάνει». Άρα, δε θα μείνει για τη Regatta. Τον ευχαρίστησα λέγοντας του να διαμηνύσει στο βασιλέα ότι δεν μπορώ να περιμένω άλλο, πάω να τσιμπήσω κάτι έξω, μπορούν ν’αρχίσουν τη δεξίωση χωρίς εμένα. Πολύ του άρεσε, γύρισε από την άλλη να μην τον δούν οι συνάδελφοί του που έσκαγε στα γέλια.

Πέρασα απέναντι στο waterfront. Εδώ ήταν όλα τα λεφτά. Κανα-δυό χιλιόμετρα κατά μήκος του ποταμού, όμορφα πεζοδρομημένο, φωτισμένο, με τους πλανόδιους να προσφέρουν χίλιους γαστριμαργικούς πειρασμούς, τζίντζιλα-μίντζιλα, η χαρά των πιτσιρικάδων αλλά και των μεγαλυτέρων. … που είχαν αδράξει την ευκαιρία, βάλαν τα καλά τους και βγήκαν για σεργιάνι. Σίγουρα το διασκέδαζαν, έπαιζαν, γελούσαν, έτρωγαν και, αρκετά συχνά, έριχναν και μια διερευνητική ματιά στον ασπροκώλη που τριγυρνούσε ανάμεσά τους. Δεν υπήρχαν και πολλοί σαν και δαύτον άλλωστε…

Δε χόρταινα να χαζεύω. Τα φωτισμένα καραβάκια έκοβαν βόλτες κατά μήκος του ποταμού γεμάτα κόσμο, ενώ άλλα πηγαινοέρχονταν μεταφέροντας επιβάτες στις δυό πλευρές του ποταμού. Στο παρκάκι μπροστά στο Κινέζικο μουσείο είχε στηθεί μια τεράστια οθόνη όπου ο κόσμος χάζευε τις τελετές με το βασιλιά, ομιλίες και άλλα τέτοια ενθουσιαστικά.

Έτσι έφτασα σ’ έναν χώρο που ήταν κλειστός με ύφασμα απ’τις πλευρές του δρόμου και του ποταμού αλλά ανοικτός κατά μήκος, με ψησταριές κάθε είδους και χυμούς κι αναψυκτικά στις άκρες και τραπεζάκια στη μέση όπου ο κόσμος ντερλίκωνε. «Γνωρίστε τις γεύσεις της Μαλαισίας» το show και διάρκεια μέχρι Κυριακή. Μέγκλα!

Πού να βρείς μέρος να καθίσεις, όμως! Χάζευα σαν υπνωτισμένος, με κόβει μια ξανθούλα που έμοιαζα σα χαμένος και μου εξηγεί το τι και πώς, κρατάει και μια θέση δίπλα της μέχρι να φορτώσω και συνεχίζει τη μάχη με τα δικά της πιάτα. Πήρα ότι έτρωγε κι αυτή συν 1-2 άλλα από περιέργεια και δυό φρέσκους χυμούς (έναν γι αυτήν), τρεις φορές πήγα – ήρθα. Το ένα καλύτερο από τ’ άλλο. Κι η ξανθιά φρέσκια και ζουμερή αλλά την έκανε γρήγορα, μόλις τελείωσε…

Έσκασα και έπρεπε να κάψω λίγο πριν πάω για schlaffen. Παρακάτω άλλη έκθεση. Αυτή για τη λαϊκή τέχνη της Μαλαισίας. Και πιο πέρα, υπαίθρια μπάντα έπαιζε ένα ποτ-πουρί εθνικών και διεθνών επιτυχιών, ενώ ο κονφερασιέ καλούσε τον κόσμο για ενεργότερη συμμετοχή, τραγούδι, χορό. Παρακάτω άλλη έκθεση, για τα επιτεύγματα της σύγχρονης τεχνολογίας αυτή τη φορά. Κλπ. κλπ.

Πήρα το δρόμο της επιστροφής από την απέναντι πλευρά, απ’ τον δρόμο αυτή τη φορά. Εδώ ήταν αραδιασμένο το υπαίθριο παζάρι. Ρούχα, στολίδια, μικροαντικείμενα, αλλά και τρόφιμα, αποξηραμένα, γλυκά συσκευασμένα, βότανα, ότι βάλει ο νούς. Ψώνισα κατιτίς για το δρόμο για αύριο το πρωί…

Η ταμπέλα πάνω απ’ την πόρτα του ασανσέρ στο ξενοδοχείο μου υπενθύμισε ότι σ’ αυτό το κατιτίς δεν έπρεπε να συμπεριλαμβάνεται το durian. Δεν το 'χα σκοπό – έτσι κι αλλιώς!

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 8
• 9
• 10
• 11
• 12
• …

  Go to chapter

  Go
• 19

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 10 of 19

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[babaduma]

Μερικές συμπληρωματικές πληροφορίες

Θερμοκρασία: Απο 21-22 μέχρι 34-35 το πολύ. Η υγρασία όμως έκανε τη διαφορά (φανταστείτε, όταν γύρισα στη Θεσσαλονίκη, γνωστή για την υγρασία της, νόμισα ότι ήμουν στο Μπαχρέιν - τόσο ξηρό μου φάνηκε το κλίμα!). Στο Bario, χαμηλότερη κατά 4-5 βαθμούς.

Χρήματα: Άν και θεωρητικά το δολλάριο Αμερικής είναι πιο δημοφιλές, τα ευρούλια αποδεικνύονται πολύ ευκολότερα στην ανταλλαγή (στα ανταλλακτήρια - δεν έχει μαύρη αγορά). Κι αυτό γιατί στα δολλάρια, για τα χαρτονομίσματα των 1, 5, 10 δίνουν χαμηλότερη ισοτιμία και στα 100-δόλλαρα γίνεται το "έλα να δείς": Άλλοι δεν παίρνουν κάποιες συγκεκριμένες σειρές, άλλοι ψάχνουν τη χρονιά έκδοσης, άλλοι και τα 2, μύλος... Άν πάρετε μαζί σας $100, φροντίστε για σιγουριά να έχουν εκδοθεί μετά το 2003.

Προσοχή και στις πιστωτικές ή χρεωστικές κάρτες που θα πάρετε μαζί σας: Όχι απο μία μόνο Τράπεζα - τουλάχιστον απο δύο - για να μην βρεθείτε προ δυσάρεστης εκπλήξεως (Η χρεωστική μου κάρτα απο Αμερικάνικη Τράπεζα δεν γινόταν δεκτή απο τα ΑΤΜ για ανάληψη μετρητών απο λογαριασμό μου αλλά ούτε και σαν VISA). Για τις δικές μας Τράπεζες, ξέρω ότι η Πειραιώς το ψάχνει για όλες τις συναλλαγές απο χώρες της περιοχής (Μαλαισία, Ταυλάνδη) ενώ με την Αγροτική δεν υπάρχει πρόβλημα. Οπότε, αρκετά μετρητά μαζί σας και για έναν άλλο λόγο: Σε μικρά ή απομονωμένα μέρη, ΑΤΜ μπορεί να έχει μόνο στο αεροδρόμιο ή (όπως στα νησιά) η πληρωμή με κάρτα μπορεί να σημαίνει επιβάρυνση μέχρι και 10%.

Ξενοδοχεία: Μην σας "τρομάζουν" τα μεγάλα ονόματα: εκτός ειδικών περιπτώσεων, οι τιμές είναι πολύ καλές (καμμία σύγκριση με Ελλάδα, φυσικά, που είναι απείρως ακριβότερη) και μάλιστα, οι μεγάλες αλυσίδες όπως Hilton και Starwood (Le Meridien, Sheraton, Westin) έχουν σχεδόν πάντα προσφορές με δωρεάν διαν/σεις που κατεβάζουν το κόστος στα 50 ή και λιγότερα ευρώ τη βραδυά με μπουφέ για πρωινό οπότε... αν με 50 ευρώ μένεις σε σουίτα στο Hilton, γιατί να ψάξεις το 4-στερο με 35-40; Η διαφορά στην ποιότητα των παροχών δεν συγκρίνεται και, τελικά, βγαίνεις χαμένος.

Υπάρχει και ο... ψυχολογικός παράγοντας: Όταν λείπεις απ'το πρωί, γυρίζεις πτώμα το βράδυ (ή και το μεσημέρι) και θες να φρεσκαριστείς ή να ξεκουραστείς, αλλιώς είναι να βρίσκεις ένα καλάθι με φρέσκα φρούτα και όλα τα λοιπά ... αμαρτωλά να σε περιμένουν και αλλιώς να βογκάει το αιρ-κοντίσιον σαν γκαζοζέν και να μη βγάζει και κρύο (ή να είναι 'σιβηρία' και να μη χαμηλώνει), να μην μπορείς να βολέψεις το κρύο-ζεστό στο ντούς ή να μη δουλεύει το καζανάκι... Καταλαβαίνετε...

Το μόνο "μειονέκτημα" των ξενοδοχείων πολυτελείας είναι ότι για να πετύχεις αυτές τις χαμηλές τιμές πρέπει να κάνεις κράτηση αρκετά νωρίς: Ενάμισυ μήνα πιό μπροστά και η πληρωμή γίνεται προκαταβολικά και - κατά κανόνα - δεν επιδέχονται αλλαγές χωρίς επιβάρυνση. Στα φτηνότερα ξενοδοχεία συνήθως η πληρωμή γίνεται επι τόπου και η κράτηση δεν χρειάζεται να γίνει τόσο νωρίς.

ΣΥΜΒΟΥΛΗ: Επισκεφθείτε τα sites των αλυσίδων και γίνετε μέλη των clubs τους - έστω κι αν πρόκειται να μείνετε μόνο ένα βράδυ σε κάποιο απ' τα ξενοδοχεία τους. Τυπώστε την κάρτα μέλους και πλαστικοποιείστε την. Καταχωρείστε τον κωδικό σας στην αντίστοιχη σελίδα τους για την κράτηση. Θα έχετε σίγουρα καλύτερη εξυπηρέτηση και μπορεί, εκεί, να σας δώσουν καλύτερο δωμάτιο απ' αυτό που έχετε κλείσει και πληρώσει (μου τό'καναν 2 φορές στα Hilton). Το ίδιο ισχύει και για την αεροπορική εταιρία που θα χρησιμοποιήσετε.

Για τους καπνιστές: Όλοι ξέρετε το πρόβλημα με τα αεροδρόμια. Για να μην ψάχνε(σ)τε, στο Dubai δεν έχει καμμιά σήμανση για τα smoking rooms, οπότε, πηγαίνετε κατ' ευθείαν στις εξόδους 121 ή 125 (στο πρώτο επίπεδο). Εκεί είναι τα κοντινότερα δωμάτια.

Στο Colombo, βρίσκονται απέναντι απο τα day-rooms και τον χώρο massage. Στη Σιγκαπούρη έχει σήμανση αλλά κάπου μπερδεύει το πράγμα: Είναι στο δεύτερο όροφο και πάνω, στην ταράτσα, ανοικτό με κήπο και bar - ωραίο και ανθρώπινο.

Στη Μαλαισία, γενικά, τα πράγματα είναι πολύ πιο χαλαρά. Στα αεροδρόμια όπως παντού, αλλά στα εστιατόρια, μπάρ κλπ. μπορείτε γενικά να καπνίσετε. Ακόμη κι αν δεν βλέπετε τασάκι, μπορείτε να ζητήσετε και θα σας φέρουν.

Τι να (μην) πάρετε μαζί σας

Κάποιος είπε: "Όταν πρόκειται να ταξιδέψεις, άπλωσε όλα τα ρούχα που σκέφτεσαι να πάρεις πάνω σε ένα κρεββάτι. Δίπλα, βάλε τα χρήματα που σκέφτεσαι να πάρεις. Πάρε μαζί σου τα μισά ρούχα και τα διπλάσια χρήματα!"

Στη Μαλαισία είναι όλο το χρόνο καλοκαίρι. Στη χειρότερη περίπτωση ένα μπουφανάκι είναι αρκετό. Άντε και ένα ελαφρύ αδιάβροχο. Ομπρέλλα, ναί. Τα μπλουζάκια λερώνουν εύκολα αλλά πλένονται και εύκολα. Τα δίνετε σε ένα laundry και πληρώνετε 1 ευρώ για τα 10! Άν τα δώσετε πρωί, μπορεί να τα πάρετε και το απόγευμα. Στο ξενοδοχείο δεν συμφέρει - θα πληρώσετε τα 10πλάσια.

Βάλτε ένα στοίχημα με τον εαυτό σας: Να κρατήσετε το βάρος της αποσκευής κάτω απο τα 15 κιλά. Κάν'τε το και για έναν άλλο λόγο: Στην Air Asia θα πληρώσετε μόνο 1 ευρώ για αποσκευή 15 κιλών, ενώ για τα 20 κιλά το κόστος είναι 5 ευρώ. Βέβαια, η Emirates είναι η μόνη που επιτρέπει 30 κιλά αποσκευή. Το πολύ-πολύ, αγοράστε μια δεύτερη στο τέλος, στη Κουάλα Λουμπούρ, για τα ψώνια που θα κάνετε εκεί!

Μην κουβαλήσετε τα άπαντα του Lonely Planet μαζί σας. Φωτοτυπείστε τις σελίδες που σας χρειάζονται (μαζί με εκείνες με χρήσιμες διευθύνσεις, όπως Ελληνική Πρεσβεία, κλπ.). Ένας καλός χάρτης είναι πάντα χρήσιμος αλλά συνήθως άβολος λόγω μεγέθους. Κατεβάστε απ'το internet ότι χρειάζεστε και τυπώστε το σε Α4 ή Α3. Επισκεφθείτε τα επι τόπου γραφεία τουρισμού. Θα βρείτε τα περισσότερα απ'όσα χρειάζεστε. Όταν φεύγετε απο ένα μέρος, πετάτε τις αντίστοιχες σελίδες...

Τέλος, βγάλτε φωτοτυπίες του διαβατηρίου και των καρτών σας.

Όσο για φάρμακα, ένα κουτάκι imodium ή ercefuril φτάνει για να μην... τρέχετε. Νερό θα πίνετε εμφιαλωμένο φυσικά, αλλά αν χρειαστεί να πιείτε της βρύσης ή δεν γνωρίζετε την προέλευση του, δεν νομίζω ότι θα διατρέξετε κάποιο κίνδυνο. Το πολύ-πολύ έχετε μερικές κάψουλες καθαρισμού - για δύσκολες καταστάσεις. Εγώ, μέχρι και βρασμένο νερό βροχής (χωρίς καθαρισμό) ήπια χωρίς πρόβλημα (κι ας μη μου καλο-άρεσε το κιτρινωπό του χρώμα!). Μην το δένετε κόμπο, όμως, και για σας (έχω αρκετά αντισώματα απο προηγούμενες επισκέψεις μου σε 8 χώρες της Ασίας!).

Κάπου εδώ τελειώνει αυτό το κεφάλαιο. Ευχαρίστως να απαντήσω σε απορίες - πριν συνεχίσουμε (αρχίσουμε) το ταξείδι...

 

[mariath]

Πολύ χρήσιμες οι πληροφορίες σου! Περιμένω και το ταξίδι (είναι μην μας τάξεις εμάς!)

 

[ΕΡΣΗ]

Μπραβο βρε παιδι μου! Αναλυτικοτατος και κατατοπιστικοτατος. Τωρα περιμενουμε και το ψητο. (τουλαχιστον εσυ γραφεις, οχι οπως ο αλλος ο φιλος σου, που ειναι της προφορικης παραδοσης...)

 

[babaduma]

Μπραβο βρε παιδι μου! Αναλυτικοτατος και κατατοπιστικοτατος. Τωρα περιμενουμε και το ψητο. (τουλαχιστον εσυ γραφεις, οχι οπως ο αλλος ο φιλος σου, που ειναι της προφορικης παραδοσης...)

Οσονούπω φθάνει το πρόγραμμα με πτήσεις, ξενοδοχεία και κόστη. Με πετύχατε πάνω στο editing! Είναι σε αρχείο .xls και δεν ξέρω αν θα μπορέσω να το ενσωματώσω εδώ ή σαν συνημμένο. Θα δούμε σε λίγο...

 

[babaduma]

Τελικά, έπρεπε να το μετατρέψω σε .pdf για να μπορέσω να το ανεβάσω... εξ ού και η καθυστέρηση. Περισσότερα... αύριο βράδυ...

 

[ΕΡΣΗ]

Παναγια μου! Τωρα με κουφανες! Μηπως να ασχοληθεις και με την καταρτιση του κρατικου προυπολογισμου βρε παλικαρι!

 

[GTS]

Τα έξοδα αυτά είναι χωρίς τα προσωπικά έξοδα ή όχι?

Επίσης, στο κομμάτι που γράφεις για τα χρήματα, εγώ δεν είμαι υπέρ των πολλών μετρητών και του συναλλάγματος. Βγάζεις τοπικά από ΑΤΜ χρήματα και πληρώνεις όπου μπορείς με πιστωτική κάρτα......πολύ καλύτερες ισοτιμίες και κυρίως, χωρίς το άγχος του να κουβαλάς ένα σωρό μετρητά μαζί σου...

 

[babaduma]

Παναγια μου! Τωρα με κουφανες! Μηπως να ασχοληθεις και με την καταρτιση του κρατικου προυπολογισμου βρε παλικαρι!

Ερση, καλημέρα...

Μου φαίνεται ότι υπερβάλλεις λιγάκι... Οπως είδες, οι πτήσεις και οι κρατήσεις ήταν πολλές - αντίστοιχα και οι κωδικοί τους (τους οποίους έχω σβήσει απο τη λίστα). Επειδή, όπως θα διαβάσεις αργότερα, δεν έχω και πολύ καλή μνήμη και ξεχνάω που βάζω πράγματα, έκανα μια σελίδα με όλες τις πληροφορίες που την είχα στην τσέπη μου. Τα πράγματα ήταν παστοποιημένα στα σακ βουαγιάζ, οπότε που βγάλε-βάλε. Υστερα, άν τυχόν γινόταν καμμιά στραβή και χάνονταν ή "χάνονταν" καμμιά αποσκευή, δεν θα έψαχνα για τηλέφωνα, επικοινωνίες, κλπ.

Όσο για τα κόστη, οι πληρωμές έγιναν με διαφορετικές κάρτες. Κάποιες είχαν προσφορά επιστροφή χρημάτων με την συμπλήρωση ενός ποσού και ήθελα να κοντρολάρω τις χρεώσεις. Επίσης, κάποια πληρώθηκαν μετρητά επι τόπου και ήθελα να κανονίζω το ποσό των χρημάτων που θα άλλαζα. Οπως λέει και ο/η GTS, δεν κουβαλούσα πολλά στις μετακινήσεις μου. Κάρτες και μετρητά έμεναν στο safe.

.... Προυπολογισμό; Ακούω προτάσεις και δέχομαι εισηγήσεις!!!

 

[babaduma]

Τα έξοδα αυτά είναι χωρίς τα προσωπικά έξοδα ή όχι?

Επίσης, στο κομμάτι που γράφεις για τα χρήματα, εγώ δεν είμαι υπέρ των πολλών μετρητών και του συναλλάγματος. Βγάζεις τοπικά από ΑΤΜ χρήματα και πληρώνεις όπου μπορείς με πιστωτική κάρτα......πολύ καλύτερες ισοτιμίες και κυρίως, χωρίς το άγχος του να κουβαλάς ένα σωρό μετρητά μαζί σου...

GTS έχεις δίκηο, και γώ της ίδιας άποψης είμαι. Αλλά...

Ευτυχώς που είχα αρκετά μετρητά μαζί μου. Τα ΑΤΜ δεν είναι τόσο πολλά όσο στην Ταυλάνδη ή και στο Βιετνάμ ακόμη. Σε ορισμένα μέρη είχε μόνο στο αεροδρόμιο ή και σε 1-2 σημεία ακόμη. Υστερα, όπως ανέφερα και στο εδάφιο για τα χρήματα, αντιμετώπισα πρόβλημα με τη χρεωστική κάρτα που είχα μαζί μου και δεν μπορούσα να πάρω απο το ΑΤΜ. Οι πιστωτικές δεν συμφέρουν σε καμμιά περίπτωση για ανάληψη μετρητών (σου παίρνουν το κεφάλι και τα 2 διαμεσολαβούντα μέρη), οπότε...

Εξάλλου, φυσικά και δεν κουβαλάς όλα τα χρήματα μαζί σου. Οσα χρειάζεσαι και τα υπόλοιπα στο safe μαζί με διαβατήρια, κλπ.

 

[GTS]

Αν έχεις χρηματοκιβώτιο εκεί που μένεις.....αυτό φυσικά δεν είναι απαραίτητο, αφού στα ταξίδια μας μένουμε και εκτός Hilton κτλ. Όσο για τις χρεώσεις ανάληψης από πιστωτική είναι ελάχιστες....π.χ. εμενα μου κρατούσε 5 ευρώ/ανάληψη από χρεωστική και 8 από πιστωτική. Τα 3 αυτά ευρώ δεν είναι λόγος του να κυκλοφορείς με 1000 ευρώ μετρητά μαζί σου, έτσι δεν είναι?

Πάντως όλα είναι σχετικά, ανάλογα με το μέρος που κινείσαι. Σε πιο τουριστικά μέρη δεν υπάρχει λόγος για μετρητά, αλλά και στα πιο απομακρυσμένα όπου δεν υπάρχει αυτή η δυνατότητα του ΑΤΜ, έχεις κάνει ήδη επί τόπου μετρητά από ΑΤΜ στο αεροδρόμιο π.χ. υπολογίζοντας περίπου πόσα θα χρειαστείς. Άλλο να κυκλοφορείς πάνω σου με 200 ευρώ και άλλο με 1000+. Εγώ προσωπικά από τότε που "ανακάλυψα" τα ΑΤΜ έχω ξεχάσει τα ανταλλακτήρια συναλλάγματος...

 

[babaduma]

Τα έξοδα αυτά είναι χωρίς τα προσωπικά έξοδα ή όχι?

Επίσης, στο κομμάτι που γράφεις για τα χρήματα, εγώ δεν είμαι υπέρ των πολλών μετρητών και του συναλλάγματος. Βγάζεις τοπικά από ΑΤΜ χρήματα και πληρώνεις όπου μπορείς με πιστωτική κάρτα......πολύ καλύτερες ισοτιμίες και κυρίως, χωρίς το άγχος του να κουβαλάς ένα σωρό μετρητά μαζί σου...

GTS, ξέχασα να σου πώ: Η επισυναπτόμενη λίστα περιλαμβάνει έξοδα κάποιον μετακινήσεων και φαγητού (όπου περιλαμβάνονταν στην τιμή, όπως στο Bario και το Redang).

Δεν περιλαμβάνει τα έξοδα ημερήσιων εκδρομών, φαγητού και κάποιων μετακινήσεων (ταξί), εισιτήρια εισόδου σε κάποια πάρκα και προσωπικά έξοδα. Μπορείς να υπολογίσεις ένα μέσο όρο 10 ευρώ την ημέρα για φαγητό και ποτά, ας πούμε σύνολο 300 ευρώ βαριά-βαριά, άλλα 200 ευρώ για τις εκδρομές και, ας πούμε 200 ευρώ για τα υπόλοιπα έξοδα (μαζί και τα... μασάζ!). Δεν γράφω περισσότερες λεπτομέρειες γιατί η Ερση τρόμαξε και φοβάμαι μην πάθει τίποτα άν δεί και δεύτερη λίστα!

Σύνολο, κάτω απο 3000 ευρώ...