babaduma
Member
- Μηνύματα
- 5.082
- Likes
- 8.007
- Επόμενο Ταξίδι
- terra incognita
- Ταξίδι-Όνειρο
- α του Κενταύρου
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Συμπληρωματικές Πληροφορίες
- Έσοδα-Έξοδα
- Πτήσεις][U]Θεσσαλονίκη – Αθήνα – Dubai – Colombo - Singapore[/U
- Kota Kinabalu (Sabah)][U]20.7.2009: Kota Kinabalu[/U
- Poring Hot Springs & Mt.Kinabalu][U]22.7.2009: Poring Hot Springs και Mt. Kinabalu[/U
- Miri (Sarawak)][URL='http://img11.imageshack.us/i/mapsarawak.jpg/'][attach=full]24866[/attach][/URL
- Niah National Park
- Kelabit Highlands & Bario (Sarawak))][URL='http://img62.imageshack.us/i/bariopeople.gif/'][attach=full]24891[/attach][/URL
- Kuching][U]28.7.2009: Kuching[/U
- Batang Ai][URL='http://img4.imageshack.us/i/img0257b.jpg/'][attach=full]24947[/attach][/URL
- Kuching II][U]31.7.2009: Kuching[/U
- Semenggoah Rehabilitation Center][U]1.8.2009: Semenggoh Rehabilitation Center & Cultural Village[/U
- Kota Bharu][U]3.8.2009: Kota Bharu[/U
- Perhentian Islands
- Perhentian Islands II
- Perhentian Islands III
- Ο Βέγγος στη Μαλαισία
- O Βέγγος στη Μαλαισία ΙΙ
Κεφάλαιο 10: Ο Βέγγος στη Μαλαισία
7.8.2009: O άνθρωπος που έτρεχε πολύ
Ο φτωχός και μόνος καουμπόυ τέντωσε νωχελικά τα άκρα του. Μια υπέροχη νέα μέρα είχε ξημερώσει και οι προοπτικές της τον έκαναν να χαμογελάσει. Η Ντόλυ του (το μικρό αυτοκινητάκι του Jeff) θα τον περίμενε στην ακτή απέναντι, στην Kuala Besut, για να τον οδηγήσει μετά από 85km στο λιμάνι της Kuala Terengganu απ’ όπου, μετά από λιγώτερο από 2 ώρες, το ταχύπλοο θα τον ξεφόρτωνε στο ειδυλλιακό Redang όπου για 3 μέρες σχεδόν θα έκανε πράξη το “dolce far’ niente” παριστάνοντας τη σημαδούρα, λιάζοντας την κορμάρα του ή μελετώντας το εσωτερικό των βλεφάρων του…
Ακόμη και το μαυροζούμι που είχε την υπέρμετρη φιλοδοξία και ματαιοδοξία συνάμα να το αποκαλούν καφέ και σερβιρόταν στο “eco-resort” την ώρα του πρωινού του φάνηκε έως και συμπαθητικό. Ο ήλιος δεν έκαιγε πολύ ακόμη, είχε περίπου μισή ώρα μέχρι την προγραμματισμένη αναχώρηση της βάρκας στις 8 το πρωί και αποφάσισε να την εκμεταλλευτεί κατά τον καλύτερο τρόπο: Κάνοντας ένα τελευταίο τσιγάρο, απολαμβάνοντας μια μίνι βόλτα παρά θιν αλός και χαζεύοντας τους θαμώνες του ξενοδοχείου (που συγκεντρώνονταν στη μικρή σκάλα κουβαλώντας την προίκα τους) και προσπαθώντας να μαντέψει ποιοι απ’ αυτούς θα ταξίδευαν μαζί του…
Η κινεζικής καταγωγής «γλυκειά» Ίρμα (***), aka «Το όμορφο κτήνος», με το αγέλαστο πρόσωπο και την αυταρχική συμπεριφορά, αρχιλοχίας στο στρατόπεδο συγκέντρωσης για πρώην σοβιετικούς «πακετο-τουρίστες», κρατούσε στο χέρι της μια κατάσταση με όλα τα ονόματα των υπό αναχώρηση, ανάμεσα στα οποία περιλαμβάνονταν και εκείνο του φτωχού καουμπόυ και περιφέρονταν διαρκώς με προφανή σκοπό να μην αφήσει τη μέρα να εξελιχθεί όπως ονειρεύονταν οι τυχεροί της λίστας του Σίντλερ…
Οσονούπω, ένα ταχύπλοο εμφανίστηκε στον ορίζοντα, η κινητικότητα αυξήθηκε, οι δείκτες του ρολογιού έδειχναν 07:47. Η περίοδος της γλυκειάς προσμονής έδειχνε να φτάνει στη λήξη της, μ’ ένα διακριτικό χαμόγελο αλλά κι ένα ανεξήγητο τσίμπημα στην καρδιά ο ήρωας προσέγγισε την κάτοχο της λίστας που ήδη είχε αρχίσει να αναγγέλει τα πρώτα ονόματα των τυχερών. Το δικό του δεν ήταν ανάμεσα σ’ αυτά: «Εσείς δεν φεύγετε με αυτό!» του δήλωσε κοφτά. «Μα, η αναχώρησή μου είναι στις 8…» ψέλλισε ο ατυχής. «Το ξέρω πότε είναι η αναχώρησή σας, το γράφει εδώ, αλλά δεν είναι η σειρά σας» του αντιγύρισε με ύφος που δεν επιδεχόταν αμφισβήτηση.
Ξεροκατάπιε, “don’t panic” σκέφτηκε, “είναι ακόμη 8 παρά 10, έχουμε χρόνο, κι άλλοι περιμένουν, θά’ρθουν κι άλλες βαρκούλες, μόνο καμμιά 10-αριά έφυγαν, δυό φορές τόσοι περιμένουν ακόμη…”. Αυτό ήταν που δεν άφηνε το τσίμπημα να φύγει, αντίθετα έγινε εντονότερο…
Η πρώτη έφυγε, η δεύτερη ήρθε. Άλλη αναγγελία, πάλι δεν ήταν μέσα. «Ξέρετε, μόνος μου είμαι, μπορώ να προστεθώ και γώ σ’ αυτούς, δεν είμαι βαρύς, ούτε πολλές αποσκευές έχω, έχω κι ένα φέρρυ στις 10 και μισή να προλάβω για το Redang, καταλαβαίνετε…». Δεν καταλάβαινε. Η κινεζική λογική δεν της επέτρεπε τέτοιες ανατροπές. 8 και 10 και η δεύτερη ομάδα κούνησε μαντήλι στους απελπισμένους…
Η υπομονή και η ευπρέπεια είχαν ξεπεράσει τα όρια αντοχής του ήρωα, άρχισε να στολίζει στη μητρική του γλώσσα τη λοχία με ότι κοσμητικό επίθετο μπορούσε να φανταστεί εκείνη τη στιγμή, βούτηξε τη χλωροφύλλη και κατευθύνθηκε με αποφασιστικό βήμα στην κορυφή της ουράς αναμονής. Κάτι επιχείρησε να πεί η Ίρμα, σταματάει και γυρνάει απότομα και με προτεταμένο δάχτυλο της συλλαβίζει: «ΜΗΝ ΤΟΛ-ΜΗ-ΣΕΙΣ!». Η τρίτη βάρκα ήδη προσέγγιζε και πριν προλάβουν να βγούν οι νέες αφίξεις, αυτός ήδη είχε πηδήξει μέσα. Κανείς δεν τόλμησε να φέρει αντίρρηση. Έφυγαν στις 8:20.
Η βάρκα κοπανιόταν πάνω στα κύματα γέρνοντας πότε δεξιά, πότε αριστερά, τα νερά έλουζαν θριαμβευτικά τους επιβάτες που προσπαθούσαν απεγνωσμένα να προστατεύσουν και να προστατευθούν, μα εκείνος – ατάραχος – έρριχνε ματιές με νόημα στον ξυπόλητο καπετάνιο κάνοντάς του αδιόρατα νοήματα δείχνοντάς του το ρολόι. Ας κόντευε να διαλυθεί το καρυδότσουφλο στα εξ ων συνετέθη, μπορούσε το σκασμένο να πάει πιο γρήγορα; Μπορούσε να πετάξει; Ούτε που τον ένοιαζε το πώς θα φτάσει. Φτάνει να έφτανε έγκαιρα. Ας ήταν και με υποβρύχιο! Κι αυτή η @#$% η ακτή ούτε που φαινόταν στον ορίζοντα, κι αυτοί οι δείκτες καταβρόχθιζαν τα λεπτά γρηγορότερα κι απ’ότι τα μονοθέσια κατάπιναν τα χιλιόμετρα στο Γκραν Πρί της Μαλαισίας…
(***) "The Beautiful Beast"
7.8.2009: O άνθρωπος που έτρεχε πολύ
Ο φτωχός και μόνος καουμπόυ τέντωσε νωχελικά τα άκρα του. Μια υπέροχη νέα μέρα είχε ξημερώσει και οι προοπτικές της τον έκαναν να χαμογελάσει. Η Ντόλυ του (το μικρό αυτοκινητάκι του Jeff) θα τον περίμενε στην ακτή απέναντι, στην Kuala Besut, για να τον οδηγήσει μετά από 85km στο λιμάνι της Kuala Terengganu απ’ όπου, μετά από λιγώτερο από 2 ώρες, το ταχύπλοο θα τον ξεφόρτωνε στο ειδυλλιακό Redang όπου για 3 μέρες σχεδόν θα έκανε πράξη το “dolce far’ niente” παριστάνοντας τη σημαδούρα, λιάζοντας την κορμάρα του ή μελετώντας το εσωτερικό των βλεφάρων του…
Ακόμη και το μαυροζούμι που είχε την υπέρμετρη φιλοδοξία και ματαιοδοξία συνάμα να το αποκαλούν καφέ και σερβιρόταν στο “eco-resort” την ώρα του πρωινού του φάνηκε έως και συμπαθητικό. Ο ήλιος δεν έκαιγε πολύ ακόμη, είχε περίπου μισή ώρα μέχρι την προγραμματισμένη αναχώρηση της βάρκας στις 8 το πρωί και αποφάσισε να την εκμεταλλευτεί κατά τον καλύτερο τρόπο: Κάνοντας ένα τελευταίο τσιγάρο, απολαμβάνοντας μια μίνι βόλτα παρά θιν αλός και χαζεύοντας τους θαμώνες του ξενοδοχείου (που συγκεντρώνονταν στη μικρή σκάλα κουβαλώντας την προίκα τους) και προσπαθώντας να μαντέψει ποιοι απ’ αυτούς θα ταξίδευαν μαζί του…
Η κινεζικής καταγωγής «γλυκειά» Ίρμα (***), aka «Το όμορφο κτήνος», με το αγέλαστο πρόσωπο και την αυταρχική συμπεριφορά, αρχιλοχίας στο στρατόπεδο συγκέντρωσης για πρώην σοβιετικούς «πακετο-τουρίστες», κρατούσε στο χέρι της μια κατάσταση με όλα τα ονόματα των υπό αναχώρηση, ανάμεσα στα οποία περιλαμβάνονταν και εκείνο του φτωχού καουμπόυ και περιφέρονταν διαρκώς με προφανή σκοπό να μην αφήσει τη μέρα να εξελιχθεί όπως ονειρεύονταν οι τυχεροί της λίστας του Σίντλερ…
Οσονούπω, ένα ταχύπλοο εμφανίστηκε στον ορίζοντα, η κινητικότητα αυξήθηκε, οι δείκτες του ρολογιού έδειχναν 07:47. Η περίοδος της γλυκειάς προσμονής έδειχνε να φτάνει στη λήξη της, μ’ ένα διακριτικό χαμόγελο αλλά κι ένα ανεξήγητο τσίμπημα στην καρδιά ο ήρωας προσέγγισε την κάτοχο της λίστας που ήδη είχε αρχίσει να αναγγέλει τα πρώτα ονόματα των τυχερών. Το δικό του δεν ήταν ανάμεσα σ’ αυτά: «Εσείς δεν φεύγετε με αυτό!» του δήλωσε κοφτά. «Μα, η αναχώρησή μου είναι στις 8…» ψέλλισε ο ατυχής. «Το ξέρω πότε είναι η αναχώρησή σας, το γράφει εδώ, αλλά δεν είναι η σειρά σας» του αντιγύρισε με ύφος που δεν επιδεχόταν αμφισβήτηση.
Ξεροκατάπιε, “don’t panic” σκέφτηκε, “είναι ακόμη 8 παρά 10, έχουμε χρόνο, κι άλλοι περιμένουν, θά’ρθουν κι άλλες βαρκούλες, μόνο καμμιά 10-αριά έφυγαν, δυό φορές τόσοι περιμένουν ακόμη…”. Αυτό ήταν που δεν άφηνε το τσίμπημα να φύγει, αντίθετα έγινε εντονότερο…
Η πρώτη έφυγε, η δεύτερη ήρθε. Άλλη αναγγελία, πάλι δεν ήταν μέσα. «Ξέρετε, μόνος μου είμαι, μπορώ να προστεθώ και γώ σ’ αυτούς, δεν είμαι βαρύς, ούτε πολλές αποσκευές έχω, έχω κι ένα φέρρυ στις 10 και μισή να προλάβω για το Redang, καταλαβαίνετε…». Δεν καταλάβαινε. Η κινεζική λογική δεν της επέτρεπε τέτοιες ανατροπές. 8 και 10 και η δεύτερη ομάδα κούνησε μαντήλι στους απελπισμένους…
Η υπομονή και η ευπρέπεια είχαν ξεπεράσει τα όρια αντοχής του ήρωα, άρχισε να στολίζει στη μητρική του γλώσσα τη λοχία με ότι κοσμητικό επίθετο μπορούσε να φανταστεί εκείνη τη στιγμή, βούτηξε τη χλωροφύλλη και κατευθύνθηκε με αποφασιστικό βήμα στην κορυφή της ουράς αναμονής. Κάτι επιχείρησε να πεί η Ίρμα, σταματάει και γυρνάει απότομα και με προτεταμένο δάχτυλο της συλλαβίζει: «ΜΗΝ ΤΟΛ-ΜΗ-ΣΕΙΣ!». Η τρίτη βάρκα ήδη προσέγγιζε και πριν προλάβουν να βγούν οι νέες αφίξεις, αυτός ήδη είχε πηδήξει μέσα. Κανείς δεν τόλμησε να φέρει αντίρρηση. Έφυγαν στις 8:20.
Η βάρκα κοπανιόταν πάνω στα κύματα γέρνοντας πότε δεξιά, πότε αριστερά, τα νερά έλουζαν θριαμβευτικά τους επιβάτες που προσπαθούσαν απεγνωσμένα να προστατεύσουν και να προστατευθούν, μα εκείνος – ατάραχος – έρριχνε ματιές με νόημα στον ξυπόλητο καπετάνιο κάνοντάς του αδιόρατα νοήματα δείχνοντάς του το ρολόι. Ας κόντευε να διαλυθεί το καρυδότσουφλο στα εξ ων συνετέθη, μπορούσε το σκασμένο να πάει πιο γρήγορα; Μπορούσε να πετάξει; Ούτε που τον ένοιαζε το πώς θα φτάσει. Φτάνει να έφτανε έγκαιρα. Ας ήταν και με υποβρύχιο! Κι αυτή η @#$% η ακτή ούτε που φαινόταν στον ορίζοντα, κι αυτοί οι δείκτες καταβρόχθιζαν τα λεπτά γρηγορότερα κι απ’ότι τα μονοθέσια κατάπιναν τα χιλιόμετρα στο Γκραν Πρί της Μαλαισίας…
(***) "The Beautiful Beast"
Attachments
-
104,5 KB Προβολές: 67
-
97,2 KB Προβολές: 67
-
14,9 KB Προβολές: 66
-
17,9 KB Προβολές: 142