Μαλαισία 4 βδομάδες στη Μαλαισία

[babaduma]

Η σημερινή μέρα επιστροφής στο Kuching άρχισε χαλαρά, με το κλασσικό πρωϊνό στον πλούσιο μπουφέ και, παρά τον χθεσινό μας «αποχαιρετισμό» με τους Γάλλους, μαζί με τους καινούργιους μου φίλους. Η Νάντια μ’ έκανε θεό να πάω μαζί τους στην εκδρομή τους σ’ένα άλλο longhouse, νομίζω των Dayak αυτή τη φορά, θα είχε και χορούς λέει, ο Ντομινίκ θα ακολουθούσε ένα πιο σκληρό πρόγραμμα, jungle trekking σε αναζήτηση άγριων ουρανγκουτάνγκων, full day long, παρέα ήθελε η γυναίκα, θα πήγαινα αλλά θα επέστρεφαν μετά το μεσημέρι και θα είχα πρόβλημα με το βανάκι της επιστροφής. Έτσι, ξανά μάτς – μούτς και «καλά να περάσετε», η Νάντια με τα κορίτσια έφυγαν (ο Ντομινίκ την είχε «κάνει» πιο νωρίς), εγώ έμεινα στο lobby και στο internet μέχρι να’ρθει το φέρρυ.

Καμμία αλλαγή στους συνταξιδιώτες μου, το ίδιο ζευγάρι που ήταν στο «έλα» ήταν και στο «πήγαινε», ήγουν καμμία επικοινωνία, η μόνη μου συντροφιά το βιβλίο του Δ. Ψαθά και οι σημειώσεις για τα «things to do in Kuching», στάση στο ίδιο μέρος, ένα τσάι και λίγα νούντλς, λίγο χάζι στο παζάρι, άφιξη στο Hilton λίγο πριν τις 5 το απόγευμα, αρκετό φώς για να αποθανατίσω τα γλυκά χρώματα του δειλινού.



Στη ρεσεψιόν τους εξήγησα ότι δε θέλω δωμάτιο σε πολύ υψηλό όροφο γιατί ήθελα να βντεοσκοπήσω τους αγώνες και το πάντα εξυπηρετικό προσωπικό φρόντισε να μου δώσει – και πάλι – μια μικρή σουίτα στον 7ο όροφο! … Με 50 ευρώ! Και μετά, σου λέει ο άλλος, τι βρίσκεις σ’αυτά τα μέρη και πάς συνέχεια; Σίγουρα αυτός δεν είναι ο λόγος, δε σου φτιάχνει, όμως, λίγο καλύτερη διάθεση; Δείτε και πείτε μου αν έχω άδικο…







Δεν είχα χρόνο για χάσιμο, όμως… Έχοντας την εμπειρία του Miri που σχεδόν γινόταν «πόλη-φάντασμα» μετά τις 5, έπρεπε να βιαστώ αν ήθελα να προλάβω να κανονίσω κάτι για αύριο. Οι προκριματικοί της Ρεγκάττας είχαν αρχίσει ήδη από σήμερα το μεσημέρι, πήρε το μάτι μου κάποιες δραστηριότητες στο ποτάμι όταν έφτασα, στα τελειώματα ήταν, θα της αφιέρωνα την Κυριακή με τους τελικούς και όλους τους βαθμοφόρους διαφόρων μορφών και βαθμίδων που σίγουρα θα έδιναν το παρόν.

Στη ρεσεψιόν ρώτησα για πρακτορείο, είχε ένα παράρτημα εκεί, είχε κλείσει αλλά κανένα πρόβλημα, πήραν στο κινητό την κυρία και σε 5 λεπτά κατέφθασε. Ήθελα να πάω στους ουρανγκουτάνγκους που δεν πήγα στο Sabah, είχα δεί στον ερχομό από πού πήγαινε, κοντά ήταν, είχε και μια φάρμα κροκοδείλων εκεί κοντά, καλά ήταν να τα συνδύαζα και τα δυό. Η φάρμα δεν έπαιζε στις επιλογές της κυρίας, τι να κάνουμε, την άφησα απ’έξω, για το Semenggoh Rehabilitation Center (τις μαιμούδες δηλαδή) είχε ήδη πελάτες, έκλεισα κι εγώ, 70RM (10 παραπάνω απ’ το σύνηθες αντίτιμο δηλαδή αλλά τέτοια ώρα, τέτοια λόγια). Το πρωινό έκλεισε, κατά τις 11 θα γυρνούσαμε, τώρα έπρεπε να κανονίσω για το μεσημέρι, το Cultural Village, αυτό ήταν στην άλλη μεριά, στα βόρεια, κοντά στη Damai Beach, ήξερα ότι έχει τακτικά δρομολόγια, πουλμανάκια που κανόνιζες στο Harbour View Hotel (εκεί που είχα μείνει το πρώτο βράδυ στο Kuching, δίπλα δηλαδή). Οι πληροφορίες έλεγαν ότι πίσω απ’ αυτό το ξενοδοχείο είχε και “laundry” με 6 ρίνγκιτ το κιλό, τόσες μέρες στα όρη στα ψηλά βουνά δεν είχε μείνει σχεδόν τίποτα καθαρό και πού και πότε να βάλεις μπουγάδα… Βούρ, λοιπόν…

Στο Harbour View γινόταν χαμός, πολλές αφίξεις ένεκα Σ/Κ ή και Ρεγκάττας, τρελλαμένοι οι υπάλληλοι για να εξυπηρετήσουν το πλήθος, νά’σου κι ένας άσχετος ασπροκώλης να ρωτάει για το cultural village! Προς τιμήν τους, ασχολήθηκαν μαζί μου, μού’δωσαν τον πίνακα με τα δρομολόγια και τις εξηγήσεις που ζήτησα, κανόνισα της αναχώρησης, πλήρωσα και το 80-άρι για το αγώγι και το εισιτήριο του χωριού, κι έξω για αναζήτηση του κινέζου με το laundry.

Τζίφος η έρευνα… Laundry πουθενά. Μόνο κάτι θλιβεροί ξενώνες, ύποπτα μασαζάδικα και μερικά φαγάδικα (ένα-δυό καλά, ωστόσο) στην πίσω πλευρά του τετραγώνου. Τώρα; Εντάξει, στην τελική υπήρχε και η λύση του ξενοδοχείου αλλά δεν ήθελα να πληρώσω κάπου 20 ευρώ πλυστικά για την προίκα μου. Δρόμο παίρνω, δρόμο αφήνω, Lebuh Temple, η αγγλικανική εκκλησία δεξιά, το roundabaout μετά, ανηφορίζω την Jalan Tabuan, στ’ αριστερά τα Borneo Hotel και B&B Inn κι απέναντι να’σου το μεγαλοπρεπές πλυντήριο του Κινέζου που, όμως, ήταν κλειστό. Σάββατο ανοικτό όλη μέρα και Κυριακή μέχρι τις 3. Θα ξαναρχόμουν. Το λύσαμε κι αυτό. Τώρα έπρεπε ν’ αλλάξουμε λεφτά και ν’αγοράσουμε κάτι να φορέσουμε το βράδυ κι αύριο. Πίσω στο ξενοδοχείο…

Στη γειτονιά, δεξιά απ’ το Hilton, όπως βλέπεις το ποτάμι, έχει μια σειρά από μεγάλα ξενοδοχεία και εμπορικά κέντρα που είναι ανοικτά μέχρι τις 9 το βράδυ – τουλάχιστον. Κατευθύνθηκα προς τα κεί. Με την τσέπη γεμάτη ξανά άρχισα το κυνήγι του θησαυρού. Και τι θησαυρού! Εκπτώσεις μέχρι 70% σε επώνυμα προιόντα, όχι μαιμούδες, αθλητικά παπούτσια Nike και Adidas με 25 και 30 ευρώ, ρούχα, παπούτσια, ένα κοντέινερ θα μπορούσα να γεμίσω! Αρκέστηκα σε 2 μπλουζάκια και ένα πουκάμισο, συνολικά 18 ευρώ – ας όψεται η… σιλουέτα της χλωροφύλλης!

Είχε νυχτώσει και τα γιορτινά φωτάκια στους δρόμους είχαν ανάψει δίνοντας στην πόλη μιαν όψη σαν τις δικές μας τα Χριστούγεννα. Ήταν πολύ όμορφα.





Η δράση κατά μήκος του ποταμού είχε αρχίσει, επίσης, οι υπαίθριοι σεφ δημιουργούσαν κι οι γαργαλιστικές οσμές των εδεσμάτων τους ήταν μια πρόσκληση δύσκολο να της αντισταθείς ενώ η μουσική που ερχόταν από λίγο μακρύτερα μερικές φορές έμοιαζε να σβήνει μέσα στις φωνές του πλήθους που διασκέδαζε. Συνειδητοποίησα ότι πεινούσα αλλά… αντιστάθηκα στον πειρασμό που βρισκόταν λίγες δεκάδες μέτρα πιο εκεί. Αυτά τα γούστα θα τα δοκίμαζα αύριο βράδυ, είχα ραντεβού με τους Γάλλους για ‘κεί, άλλωστε. Σήμερα το πρόγραμμα είχε Top Spot Food Court, το Νο.1 στις επιλογές για θαλασσινά στην πόλη, στην ταράτσα ενός τετραώροφου κτιρίου πάρκινγκ αυτοκινήτων, στη Jalan Padungan, στο δρόμο που ανεβαίνει το λόφο από το Hilton και, καθώς κατεβαίνει μετά και βλέπεις τις λεωφόρους μπροστά σου, δεν υπάρχει περίπτωση να κάνεις λάθος και να μην το δείς στο δεξί σου χέρι.

Άφησα τις αγορές μου στο δωμάτιο και πήρα τον ήσυχο δρόμο προς τα πάνω. Τα κορίτσια απ’ το απέναντι μπαρ με χαιρέτησαν χαρούμενα και υποσχέθηκα να τις κεράσω ένα ποτό στην επιστροφή. Τι μου κόστιζε η υπόσχεση; Κέρδισα ένα δεύτερο χαμόγελο κι ας μη με πολυπίστεψαν. Τέτοιου είδους υποσχέσεις παίρνουν ένα σωρό κάθε μέρα...

Ο χώρος ήταν εκπληκτικός: Μια τεράστια ταράτσα στην οροφή (κι ακριβώς από κάτω ένα classy bar restaurant που ήταν σχεδόν άδειο, όμως), εκατοντάδες πλαστικά τραπεζάκια και καρέκλες κάλυπταν σχεδόν το σύνολο της επιφάνειας και, περιμετρικά, καμμιά 35-αριά μαγαζιά, το ένα δίπλα στο άλλο, όλα με λαμπερές νέον επιγραφές να αναβοσβήνουν, εμπνευσμένες ζωγραφισμένες ταμπέλες και βιτρίνες που μόνο την άμμο της θάλασσας δεν πωλούσαν. Πολλά απ’ τα ζωντανά ήταν … ζωντανά, έπαιρναν το μπάνιο τους στις δεξαμενές/ενυδρεία. Και κόσμος χιλιάδες… και ελάχιστοι ξένοι.





Οι συμβουλές έλεγαν να προτιμήσω το Νο.25 – και αυτό έκανα. Δεν το μετάνοιωσα. 350gr. Tiger prawns, butter & garlic στα κάρβουνα, 350gr. δυό μεγάλες καραβίδες μπλέ στην άκρη, με καυτερή σάλτσα τσίλι, ένα πιάτο διάφορα μαγειρεμένα λαχανικά για side dish και 2 μεγάλες (= 3 δικές μας κανονικές) μπύρες Tiger απ’το διπλανό μαγαζί, σύνολο 11 ευρώ!... και δεν είναι φτηνά – όπως θα διαβάσετε εδώ:

Top Spot Food Court, Kuching - Restaurant Reviews - TripAdvisor

Στο διπλανό τραπέζι μια παρέα ντόπιων, δυό μεγάλες οικογένειες πρέπει να ήταν, παρέα, γκρέμιζε βουνά από οστρακοειδή, έσπαγε σαγόνια αστακοειδών, μάχονταν με κάτι άγνωστα ιχθυηρά βουτηγμένα στις σάλτσες κι έσβηνε τη δίψα της από κάτι κανάτες πεντάκιλες γεμάτες με χρωματιστά χυμοειδή. Τους έριχνα λοξές ματιές χαζεύοντας τις δραστηριότητές τους, τα σκουρόχρωμα κοριτσάκια της παρέας, όμως, είχαν καρφώσει απροκάλυπτα το βλέμμα τους πάνω μου. Άρχισα να κάνω τον καραγκιόζη προς μεγίστην τέρψιν τους. Έτσι βρήκαν την ευκαιρία να χαζέψουν πιο άνετα τον περίεργο ξένο και οι αδερφές, μανάδες, θείες, γιαγιάδες, ότι ήταν τέλος πάντων, μια ντουζίνα από δαύτες και μόνο 2 σερνικοί.

Κάποια στιγμή το show τελείωσε, υποκλίθηκα εν μέσω χαμογέλων και αποσύρθηκα. Είπα να περπατήσω λίγο, ήμουν λίγο ζαλισμένος απ’ τις τίγρεις (η ποιότητα του περιεχομένου στο μεγάλο μπουκάλι δεν έχει καμμία σχέση με εκείνη στα τενεκεδάκια – προσέξτε το αυτό), έπρεπε να βοηθήσω λίγο να τακτοποιηθούν καλύτερα αυτά που ντερλίκωσα, πήρα τον φωτεινό δρόμο που οδηγούσε στην παραλία. Αυτοκίνητα κυκλοφορούσαν αρκετά παρά το σχετικά περασμένο της ώρας. Έφτασα στην πλατεία με το άγαλμα με τις γάτες που έδωσαν το όνομά τους στην πόλη



Και προχώρησα προς τα πίσω, στα πολυτελή φωταγωγημένα ξενοδοχεία με τις λαμπρές προσόψεις, τις κυρίες με τις τουαλέτες και τους στρατηγούς στην είσοδο. Παρά τη βιτρίνα τους όμως, πολλές φορές πιο εντυπωσιακή απ’ του Hilton, φαίνεται ότι επί της ουσίας υστερούσαν – και ο κόσμος το ήξερε αυτό. Αλλιώς θα ψήφιζε κάποιο απ’αυτά για το καλύτερο της πόλης….

Με τούτα και με κείνα η ώρα πήγε 11, χρωστούσα κι ένα ποτό στα κορίτσια για το καλωσόρισες, κατευθύνθηκα προς τα κει κλείνοντας το μάτι στο δικό μας στρατηγό…

 

Προηγούμενο Κεφάλαιο

• 1
• …

  Go to chapter

  Go
• 10
• 11
• 12
• 13
• 14
• …

  Go to chapter

  Go
• 19

Επόμενο Κεφάλαιο

First Προηγούμενη 12 of 19

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[babaduma]

Μερικές συμπληρωματικές πληροφορίες

Θερμοκρασία: Απο 21-22 μέχρι 34-35 το πολύ. Η υγρασία όμως έκανε τη διαφορά (φανταστείτε, όταν γύρισα στη Θεσσαλονίκη, γνωστή για την υγρασία της, νόμισα ότι ήμουν στο Μπαχρέιν - τόσο ξηρό μου φάνηκε το κλίμα!). Στο Bario, χαμηλότερη κατά 4-5 βαθμούς.

Χρήματα: Άν και θεωρητικά το δολλάριο Αμερικής είναι πιο δημοφιλές, τα ευρούλια αποδεικνύονται πολύ ευκολότερα στην ανταλλαγή (στα ανταλλακτήρια - δεν έχει μαύρη αγορά). Κι αυτό γιατί στα δολλάρια, για τα χαρτονομίσματα των 1, 5, 10 δίνουν χαμηλότερη ισοτιμία και στα 100-δόλλαρα γίνεται το "έλα να δείς": Άλλοι δεν παίρνουν κάποιες συγκεκριμένες σειρές, άλλοι ψάχνουν τη χρονιά έκδοσης, άλλοι και τα 2, μύλος... Άν πάρετε μαζί σας $100, φροντίστε για σιγουριά να έχουν εκδοθεί μετά το 2003.

Προσοχή και στις πιστωτικές ή χρεωστικές κάρτες που θα πάρετε μαζί σας: Όχι απο μία μόνο Τράπεζα - τουλάχιστον απο δύο - για να μην βρεθείτε προ δυσάρεστης εκπλήξεως (Η χρεωστική μου κάρτα απο Αμερικάνικη Τράπεζα δεν γινόταν δεκτή απο τα ΑΤΜ για ανάληψη μετρητών απο λογαριασμό μου αλλά ούτε και σαν VISA). Για τις δικές μας Τράπεζες, ξέρω ότι η Πειραιώς το ψάχνει για όλες τις συναλλαγές απο χώρες της περιοχής (Μαλαισία, Ταυλάνδη) ενώ με την Αγροτική δεν υπάρχει πρόβλημα. Οπότε, αρκετά μετρητά μαζί σας και για έναν άλλο λόγο: Σε μικρά ή απομονωμένα μέρη, ΑΤΜ μπορεί να έχει μόνο στο αεροδρόμιο ή (όπως στα νησιά) η πληρωμή με κάρτα μπορεί να σημαίνει επιβάρυνση μέχρι και 10%.

Ξενοδοχεία: Μην σας "τρομάζουν" τα μεγάλα ονόματα: εκτός ειδικών περιπτώσεων, οι τιμές είναι πολύ καλές (καμμία σύγκριση με Ελλάδα, φυσικά, που είναι απείρως ακριβότερη) και μάλιστα, οι μεγάλες αλυσίδες όπως Hilton και Starwood (Le Meridien, Sheraton, Westin) έχουν σχεδόν πάντα προσφορές με δωρεάν διαν/σεις που κατεβάζουν το κόστος στα 50 ή και λιγότερα ευρώ τη βραδυά με μπουφέ για πρωινό οπότε... αν με 50 ευρώ μένεις σε σουίτα στο Hilton, γιατί να ψάξεις το 4-στερο με 35-40; Η διαφορά στην ποιότητα των παροχών δεν συγκρίνεται και, τελικά, βγαίνεις χαμένος.

Υπάρχει και ο... ψυχολογικός παράγοντας: Όταν λείπεις απ'το πρωί, γυρίζεις πτώμα το βράδυ (ή και το μεσημέρι) και θες να φρεσκαριστείς ή να ξεκουραστείς, αλλιώς είναι να βρίσκεις ένα καλάθι με φρέσκα φρούτα και όλα τα λοιπά ... αμαρτωλά να σε περιμένουν και αλλιώς να βογκάει το αιρ-κοντίσιον σαν γκαζοζέν και να μη βγάζει και κρύο (ή να είναι 'σιβηρία' και να μη χαμηλώνει), να μην μπορείς να βολέψεις το κρύο-ζεστό στο ντούς ή να μη δουλεύει το καζανάκι... Καταλαβαίνετε...

Το μόνο "μειονέκτημα" των ξενοδοχείων πολυτελείας είναι ότι για να πετύχεις αυτές τις χαμηλές τιμές πρέπει να κάνεις κράτηση αρκετά νωρίς: Ενάμισυ μήνα πιό μπροστά και η πληρωμή γίνεται προκαταβολικά και - κατά κανόνα - δεν επιδέχονται αλλαγές χωρίς επιβάρυνση. Στα φτηνότερα ξενοδοχεία συνήθως η πληρωμή γίνεται επι τόπου και η κράτηση δεν χρειάζεται να γίνει τόσο νωρίς.

ΣΥΜΒΟΥΛΗ: Επισκεφθείτε τα sites των αλυσίδων και γίνετε μέλη των clubs τους - έστω κι αν πρόκειται να μείνετε μόνο ένα βράδυ σε κάποιο απ' τα ξενοδοχεία τους. Τυπώστε την κάρτα μέλους και πλαστικοποιείστε την. Καταχωρείστε τον κωδικό σας στην αντίστοιχη σελίδα τους για την κράτηση. Θα έχετε σίγουρα καλύτερη εξυπηρέτηση και μπορεί, εκεί, να σας δώσουν καλύτερο δωμάτιο απ' αυτό που έχετε κλείσει και πληρώσει (μου τό'καναν 2 φορές στα Hilton). Το ίδιο ισχύει και για την αεροπορική εταιρία που θα χρησιμοποιήσετε.

Για τους καπνιστές: Όλοι ξέρετε το πρόβλημα με τα αεροδρόμια. Για να μην ψάχνε(σ)τε, στο Dubai δεν έχει καμμιά σήμανση για τα smoking rooms, οπότε, πηγαίνετε κατ' ευθείαν στις εξόδους 121 ή 125 (στο πρώτο επίπεδο). Εκεί είναι τα κοντινότερα δωμάτια.

Στο Colombo, βρίσκονται απέναντι απο τα day-rooms και τον χώρο massage. Στη Σιγκαπούρη έχει σήμανση αλλά κάπου μπερδεύει το πράγμα: Είναι στο δεύτερο όροφο και πάνω, στην ταράτσα, ανοικτό με κήπο και bar - ωραίο και ανθρώπινο.

Στη Μαλαισία, γενικά, τα πράγματα είναι πολύ πιο χαλαρά. Στα αεροδρόμια όπως παντού, αλλά στα εστιατόρια, μπάρ κλπ. μπορείτε γενικά να καπνίσετε. Ακόμη κι αν δεν βλέπετε τασάκι, μπορείτε να ζητήσετε και θα σας φέρουν.

Τι να (μην) πάρετε μαζί σας

Κάποιος είπε: "Όταν πρόκειται να ταξιδέψεις, άπλωσε όλα τα ρούχα που σκέφτεσαι να πάρεις πάνω σε ένα κρεββάτι. Δίπλα, βάλε τα χρήματα που σκέφτεσαι να πάρεις. Πάρε μαζί σου τα μισά ρούχα και τα διπλάσια χρήματα!"

Στη Μαλαισία είναι όλο το χρόνο καλοκαίρι. Στη χειρότερη περίπτωση ένα μπουφανάκι είναι αρκετό. Άντε και ένα ελαφρύ αδιάβροχο. Ομπρέλλα, ναί. Τα μπλουζάκια λερώνουν εύκολα αλλά πλένονται και εύκολα. Τα δίνετε σε ένα laundry και πληρώνετε 1 ευρώ για τα 10! Άν τα δώσετε πρωί, μπορεί να τα πάρετε και το απόγευμα. Στο ξενοδοχείο δεν συμφέρει - θα πληρώσετε τα 10πλάσια.

Βάλτε ένα στοίχημα με τον εαυτό σας: Να κρατήσετε το βάρος της αποσκευής κάτω απο τα 15 κιλά. Κάν'τε το και για έναν άλλο λόγο: Στην Air Asia θα πληρώσετε μόνο 1 ευρώ για αποσκευή 15 κιλών, ενώ για τα 20 κιλά το κόστος είναι 5 ευρώ. Βέβαια, η Emirates είναι η μόνη που επιτρέπει 30 κιλά αποσκευή. Το πολύ-πολύ, αγοράστε μια δεύτερη στο τέλος, στη Κουάλα Λουμπούρ, για τα ψώνια που θα κάνετε εκεί!

Μην κουβαλήσετε τα άπαντα του Lonely Planet μαζί σας. Φωτοτυπείστε τις σελίδες που σας χρειάζονται (μαζί με εκείνες με χρήσιμες διευθύνσεις, όπως Ελληνική Πρεσβεία, κλπ.). Ένας καλός χάρτης είναι πάντα χρήσιμος αλλά συνήθως άβολος λόγω μεγέθους. Κατεβάστε απ'το internet ότι χρειάζεστε και τυπώστε το σε Α4 ή Α3. Επισκεφθείτε τα επι τόπου γραφεία τουρισμού. Θα βρείτε τα περισσότερα απ'όσα χρειάζεστε. Όταν φεύγετε απο ένα μέρος, πετάτε τις αντίστοιχες σελίδες...

Τέλος, βγάλτε φωτοτυπίες του διαβατηρίου και των καρτών σας.

Όσο για φάρμακα, ένα κουτάκι imodium ή ercefuril φτάνει για να μην... τρέχετε. Νερό θα πίνετε εμφιαλωμένο φυσικά, αλλά αν χρειαστεί να πιείτε της βρύσης ή δεν γνωρίζετε την προέλευση του, δεν νομίζω ότι θα διατρέξετε κάποιο κίνδυνο. Το πολύ-πολύ έχετε μερικές κάψουλες καθαρισμού - για δύσκολες καταστάσεις. Εγώ, μέχρι και βρασμένο νερό βροχής (χωρίς καθαρισμό) ήπια χωρίς πρόβλημα (κι ας μη μου καλο-άρεσε το κιτρινωπό του χρώμα!). Μην το δένετε κόμπο, όμως, και για σας (έχω αρκετά αντισώματα απο προηγούμενες επισκέψεις μου σε 8 χώρες της Ασίας!).

Κάπου εδώ τελειώνει αυτό το κεφάλαιο. Ευχαρίστως να απαντήσω σε απορίες - πριν συνεχίσουμε (αρχίσουμε) το ταξείδι...

 

[mariath]

Πολύ χρήσιμες οι πληροφορίες σου! Περιμένω και το ταξίδι (είναι μην μας τάξεις εμάς!)

 

[ΕΡΣΗ]

Μπραβο βρε παιδι μου! Αναλυτικοτατος και κατατοπιστικοτατος. Τωρα περιμενουμε και το ψητο. (τουλαχιστον εσυ γραφεις, οχι οπως ο αλλος ο φιλος σου, που ειναι της προφορικης παραδοσης...)

 

[babaduma]

Μπραβο βρε παιδι μου! Αναλυτικοτατος και κατατοπιστικοτατος. Τωρα περιμενουμε και το ψητο. (τουλαχιστον εσυ γραφεις, οχι οπως ο αλλος ο φιλος σου, που ειναι της προφορικης παραδοσης...)

Οσονούπω φθάνει το πρόγραμμα με πτήσεις, ξενοδοχεία και κόστη. Με πετύχατε πάνω στο editing! Είναι σε αρχείο .xls και δεν ξέρω αν θα μπορέσω να το ενσωματώσω εδώ ή σαν συνημμένο. Θα δούμε σε λίγο...

 

[babaduma]

Τελικά, έπρεπε να το μετατρέψω σε .pdf για να μπορέσω να το ανεβάσω... εξ ού και η καθυστέρηση. Περισσότερα... αύριο βράδυ...

 

[ΕΡΣΗ]

Παναγια μου! Τωρα με κουφανες! Μηπως να ασχοληθεις και με την καταρτιση του κρατικου προυπολογισμου βρε παλικαρι!

 

[GTS]

Τα έξοδα αυτά είναι χωρίς τα προσωπικά έξοδα ή όχι?

Επίσης, στο κομμάτι που γράφεις για τα χρήματα, εγώ δεν είμαι υπέρ των πολλών μετρητών και του συναλλάγματος. Βγάζεις τοπικά από ΑΤΜ χρήματα και πληρώνεις όπου μπορείς με πιστωτική κάρτα......πολύ καλύτερες ισοτιμίες και κυρίως, χωρίς το άγχος του να κουβαλάς ένα σωρό μετρητά μαζί σου...

 

[babaduma]

Παναγια μου! Τωρα με κουφανες! Μηπως να ασχοληθεις και με την καταρτιση του κρατικου προυπολογισμου βρε παλικαρι!

Ερση, καλημέρα...

Μου φαίνεται ότι υπερβάλλεις λιγάκι... Οπως είδες, οι πτήσεις και οι κρατήσεις ήταν πολλές - αντίστοιχα και οι κωδικοί τους (τους οποίους έχω σβήσει απο τη λίστα). Επειδή, όπως θα διαβάσεις αργότερα, δεν έχω και πολύ καλή μνήμη και ξεχνάω που βάζω πράγματα, έκανα μια σελίδα με όλες τις πληροφορίες που την είχα στην τσέπη μου. Τα πράγματα ήταν παστοποιημένα στα σακ βουαγιάζ, οπότε που βγάλε-βάλε. Υστερα, άν τυχόν γινόταν καμμιά στραβή και χάνονταν ή "χάνονταν" καμμιά αποσκευή, δεν θα έψαχνα για τηλέφωνα, επικοινωνίες, κλπ.

Όσο για τα κόστη, οι πληρωμές έγιναν με διαφορετικές κάρτες. Κάποιες είχαν προσφορά επιστροφή χρημάτων με την συμπλήρωση ενός ποσού και ήθελα να κοντρολάρω τις χρεώσεις. Επίσης, κάποια πληρώθηκαν μετρητά επι τόπου και ήθελα να κανονίζω το ποσό των χρημάτων που θα άλλαζα. Οπως λέει και ο/η GTS, δεν κουβαλούσα πολλά στις μετακινήσεις μου. Κάρτες και μετρητά έμεναν στο safe.

.... Προυπολογισμό; Ακούω προτάσεις και δέχομαι εισηγήσεις!!!

 

[babaduma]

Τα έξοδα αυτά είναι χωρίς τα προσωπικά έξοδα ή όχι?

Επίσης, στο κομμάτι που γράφεις για τα χρήματα, εγώ δεν είμαι υπέρ των πολλών μετρητών και του συναλλάγματος. Βγάζεις τοπικά από ΑΤΜ χρήματα και πληρώνεις όπου μπορείς με πιστωτική κάρτα......πολύ καλύτερες ισοτιμίες και κυρίως, χωρίς το άγχος του να κουβαλάς ένα σωρό μετρητά μαζί σου...

GTS έχεις δίκηο, και γώ της ίδιας άποψης είμαι. Αλλά...

Ευτυχώς που είχα αρκετά μετρητά μαζί μου. Τα ΑΤΜ δεν είναι τόσο πολλά όσο στην Ταυλάνδη ή και στο Βιετνάμ ακόμη. Σε ορισμένα μέρη είχε μόνο στο αεροδρόμιο ή και σε 1-2 σημεία ακόμη. Υστερα, όπως ανέφερα και στο εδάφιο για τα χρήματα, αντιμετώπισα πρόβλημα με τη χρεωστική κάρτα που είχα μαζί μου και δεν μπορούσα να πάρω απο το ΑΤΜ. Οι πιστωτικές δεν συμφέρουν σε καμμιά περίπτωση για ανάληψη μετρητών (σου παίρνουν το κεφάλι και τα 2 διαμεσολαβούντα μέρη), οπότε...

Εξάλλου, φυσικά και δεν κουβαλάς όλα τα χρήματα μαζί σου. Οσα χρειάζεσαι και τα υπόλοιπα στο safe μαζί με διαβατήρια, κλπ.

 

[GTS]

Αν έχεις χρηματοκιβώτιο εκεί που μένεις.....αυτό φυσικά δεν είναι απαραίτητο, αφού στα ταξίδια μας μένουμε και εκτός Hilton κτλ. Όσο για τις χρεώσεις ανάληψης από πιστωτική είναι ελάχιστες....π.χ. εμενα μου κρατούσε 5 ευρώ/ανάληψη από χρεωστική και 8 από πιστωτική. Τα 3 αυτά ευρώ δεν είναι λόγος του να κυκλοφορείς με 1000 ευρώ μετρητά μαζί σου, έτσι δεν είναι?

Πάντως όλα είναι σχετικά, ανάλογα με το μέρος που κινείσαι. Σε πιο τουριστικά μέρη δεν υπάρχει λόγος για μετρητά, αλλά και στα πιο απομακρυσμένα όπου δεν υπάρχει αυτή η δυνατότητα του ΑΤΜ, έχεις κάνει ήδη επί τόπου μετρητά από ΑΤΜ στο αεροδρόμιο π.χ. υπολογίζοντας περίπου πόσα θα χρειαστείς. Άλλο να κυκλοφορείς πάνω σου με 200 ευρώ και άλλο με 1000+. Εγώ προσωπικά από τότε που "ανακάλυψα" τα ΑΤΜ έχω ξεχάσει τα ανταλλακτήρια συναλλάγματος...

 

[babaduma]

Τα έξοδα αυτά είναι χωρίς τα προσωπικά έξοδα ή όχι?

Επίσης, στο κομμάτι που γράφεις για τα χρήματα, εγώ δεν είμαι υπέρ των πολλών μετρητών και του συναλλάγματος. Βγάζεις τοπικά από ΑΤΜ χρήματα και πληρώνεις όπου μπορείς με πιστωτική κάρτα......πολύ καλύτερες ισοτιμίες και κυρίως, χωρίς το άγχος του να κουβαλάς ένα σωρό μετρητά μαζί σου...

GTS, ξέχασα να σου πώ: Η επισυναπτόμενη λίστα περιλαμβάνει έξοδα κάποιον μετακινήσεων και φαγητού (όπου περιλαμβάνονταν στην τιμή, όπως στο Bario και το Redang).

Δεν περιλαμβάνει τα έξοδα ημερήσιων εκδρομών, φαγητού και κάποιων μετακινήσεων (ταξί), εισιτήρια εισόδου σε κάποια πάρκα και προσωπικά έξοδα. Μπορείς να υπολογίσεις ένα μέσο όρο 10 ευρώ την ημέρα για φαγητό και ποτά, ας πούμε σύνολο 300 ευρώ βαριά-βαριά, άλλα 200 ευρώ για τις εκδρομές και, ας πούμε 200 ευρώ για τα υπόλοιπα έξοδα (μαζί και τα... μασάζ!). Δεν γράφω περισσότερες λεπτομέρειες γιατί η Ερση τρόμαξε και φοβάμαι μην πάθει τίποτα άν δεί και δεύτερη λίστα!

Σύνολο, κάτω απο 3000 ευρώ...