Klair
Member
- Μηνύματα
- 2.537
- Likes
- 31.751
- Ταξίδι-Όνειρο
- Υπερσιβηρικός
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2o: 20 ώρες στον δρόμο!
- Κεφάλαιο 3ο: Η πρωινή βόλτα στη γειτονιά μας και η επίσκεψη στο χωριό του Άι Βασίλη
- Κεφάλαιο 4ο: Η απογευματινή εξόρμηση στο Vikaköngäs, η πρώτη γνωριμία με το κέντρο του Rovaniemi και η προσπάθεια για νυχτερινή βόλτα στο Könkäsaari
- Κεφάλαιο 5o: Οδηγώντας έλκηθρο με Huskies και αναζητώντας παγωμένους καταρράκτες στο Εθνικό Πάρκο Korouoma.
- Κεφάλαιο 6o: Πεζοπορώντας στο εντυπωσιακό Πάρκο Auttiköngäs και ο πράσινος χορός στο Rovaniemi
- Κεφάλαιο 7o: Γνωρίζοντας τα αξιοθέατα του Rovaniemi και κυνηγώντας το Βόρειο Σέλας στην απομακρυσμένη Λίμνη Niesijärvi
- Κεφάλαιο 8o: H πεζοπορία στο Riisitunturi National Park και η απογευματινή βόλτα στο Ruka Ski Resort
- Κεφάλαιο 9o: Φέρνοντας εις πέρας μια πεζοπορική εκκρεμότητα στο νησί Könkäänsaari
- Κεφάλαιο 10o: Το μακρύ ταξίδι μέχρι το Ivalo, με ενδιάμεσες στάσεις στη Λίμνη Pyhäjärvi, στο χιονοδρομικό κέντρο Pyhätunturi και στη Λίμνη Ahvenlampi. Bonus: Τα συγκλονιστικά χρώματα του Βόρειου Σέλαος με την άφιξή μας στο Ivalo
- Κεφάλαιο 11o: Η γνωριμία με το Ivalo
- Κεφάλαιο 12o: Η πεζοπορία στο Jäniskoski Rapids και η ενδελεχής εξερεύνηση του Inari
- Κεφάλαιο 13ο: Πεζοπορώντας μέχρι τη Λίμνη Peukalojärvi, αιχμαλωτίζοντας τις τελευταίες εικόνες από το Koppelo Harbor και το Inari και αναχωρώντας για το Tornio
- Κεφάλαιο 14ο: Οδηγώντας στον Road 955 με τελικό προορισμό το Tornio, κάνοντας ενδιάμεσες στάσεις στο Levi και στο Rovaniemi
- Κεφάλαιο 15ο: Tornio: Στη δίδυμη πόλη της Λαπωνίας
- Κεφάλαιο 16ο: Οι βόλτες στο όμορφο Oulu και η μεταμεσονύκτια άφιξη στο Ελσίνκι
- Κεφάλαιο 17ο: Πρώτη ημέρα στο Ελσίνκι Μέρος 1ο
- Κεφάλαιο 18ο: Πρώτη ημέρα στο Ελσίνκι Μέρος 2ο
- Κεφάλαιο 19ο: H απογευματινή βόλτα στο Porvoo
- Κεφάλαιο 20ο: Δεύτερη ημέρα στο Ελσίνκι
- Κεφάλαιο 21ο: Εξερευνώντας τα 3 από τα 6 νησιά του φρουρίου Suomenlinna
- Κεφάλαιο 22ο: Η ημέρα της επιστροφής, ο επίλογος και ο οικονομικός απολογισμός
Κεφάλαιο 20ο: Δεύτερη ημέρα στο Ελσίνκι
27 Ιανουαρίου 2025
27 Ιανουαρίου 2025
Ξημέρωσε μια ηλιόλουστη ημέρα. Ο λαμπρός ήλιος και ο γαλανός ουρανός ήταν το δωράκι και η επιβράβευση της χώρας προς εμάς, που αψηφήσαμε κάθε δυσκολία και κάθε ακραία καιρική συνθήκη για να τη γνωρίσουμε, να τη ζήσουμε και τελικά να την αγαπήσουμε τόσο, ώστε να σκεφτόμαστε πριν ακόμα επιστρέψουμε στην Ελλάδα να ξαναγυρίσουμε εδώ κάποιο από τα επόμενα καλοκαίρια. Ο γιος μου, πάντως, μετά το περσινό τους ταξίδι ψάχνει να αγοράσει σπίτι από το Rovaniemi και προς τα πάνω. Οι τιμές δεν είναι υψηλές και πιστεύω ότι κάποια στιγμή θα τα καταφέρει (αν η ζωή δεν τού τα φέρει αλλιώς και αλλάξει γνώμη).
Το σημερινό πρόγραμμα περιλάμβανε αρκετά αξιοθέατα, αφού αυτή θα ήταν η τελευταία μας ημέρα στο Ελσίνκι. Αρχικά, θα γνωρίζαμε καλύτερα τη γειτονιά μας, δηλαδή το Kamppi, που είναι η πολυσύχναστη καρδιά της πόλης. Πολύ κοντά στο διαμέρισμά μας βρισκόταν η Πλατεία Hietalahdentori που είναι γνωστή και δημοφιλής για την υπαίθρια αγορά της. Τους χειμερινούς μήνες δεν υφίσταται καμία εξωτερική δραστηριότητα, όμως, στην άκρη της Πλατείας ορθώνεται η αίθουσα της Αγοράς Hietalahti που φιλοξενεί πολλά εστιατόρια και καφέ, οπότε κινήσαμε για εκεί.
Ο τεράστιος χώρος της Hietalahdentori έδειχνε πολύ «γυμνός» και άχαρος χωρίς τα τραπεζάκια και τους πάγκους με τα καλούδια που στήνονται εδώ από τον Μάιο μέχρι τον Σεπτέμβριο.
Ήταν, όμως, εντυπωσιακό το τεράστιο κτίριο στο οποίο στεγαζόταν το Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο του Ελσίνκι.
Μπήκαμε μέσα στη μεγάλη Αίθουσα της Αγοράς. Σιγά-σιγά, το ένα μετά το άλλο, άνοιγαν τα εστιατόρια με τις διαφορετικές κουζίνες. Υπήρχαν από σάντουιτς μέχρι φιλιππινέζικο, βιετναμέζικο, πορτογαλικό ή ιταλικό φαγητό. Μόλις είχαμε φάει το πρωινό μας στο κατάλυμα, οπότε αποχωρήσαμε χωρίς να δοκιμάσουμε κάτι.
Μια τάρτα, όμως, από το διάσημο Ekberg θα την έτρωγα, γι΄ αυτό δίχως καθυστέρηση, περάσαμε μπροστά από το Θέατρο Alexander
και βγήκαμε στη Λεωφόρο Bulevardi με τα αξιόλογα ιστορικά κτίρια, τα εστιατόρια και τα καφέ.
To Café Ekberg, που βρίσκεται κατά μήκος της Bulevardi, είναι ένα καφέ-αρτοποιείο που ιδρύθηκε από τον Fredrik Ekberg το 1852, γεγονός που το καθιστά το παλαιότερο καφέ που εξακολουθεί να λειτουργεί στο Ελσίνκι. Τα τραπεζάκια του είχαν κόσμο που έπινε τον καφέ του. Έριξα μια ματιά στην πλευρά του αρτοποιείου και μετά αναζήτησα τις ατομικές στρογγυλές τάρτες του με τα φρούτα οι οποίες δεν υπήρχαν πουθενά. Σε καμία βιτρίνα και σε κανένα ράφι. Δεν είχε ατομικές τάρτες. Που πήγαν οι τάρτες…οεοοοο;
Όταν φτάσαμε στην Πλατεία Narinkka, είδαμε έναν ολοκάθαρο γαλάζιο ουρανό σπαρμένο με ανάλαφρα πουπουλένια συννεφάκια εδώ κι εκεί! Είχαμε μέρες να αντικρίσουμε αυτό το χρώμα και μάς είχε λείψει.
Εδώ, λοιπόν, ήρθαμε για να δούμε κάμποσα αξιοθέατα μαζεμένα, μερικά από αυτά είναι κάπως ιδιαίτερα και περίεργα. Αλλά, ας πάρουμε τα πράγματα ένα-ένα και με τη σειρά. Καταρχάς, η Πλατεία Narinkka είναι μια πολυσύχναστη πλατεία που βρίσκεται στην καρδιά του Ελσίνκι, προσφέροντας έναν μοναδικό συνδυασμό χαλάρωσης, πολιτισμού και αστικής ζωής. Αυτός ο ανοιχτός χώρος χρησιμεύει ως κεντρικό σημείο συγκέντρωσης, τόσο για τους ντόπιους όσο και για τους τουρίστες, καθιστώντας τον ιδανική τοποθεσία για να βυθιστεί κανείς στη ζωντανή ατμόσφαιρα της πόλης. Περιβάλλεται από αξιοσημείωτα ορόσημα όπως το Kamppi Centre στα δυτικά, το ιστορικό πρώην κτίριο των στρατώνων Turku στα ανατολικά και το ξενοδοχείο Scandic Hotel Simonkenttä στα νότια. Τα διάφορα κτίρια συνδυάζουν τη μοντέρνα με την παραδοσιακή, αλλά και την παράξενη φινλανδική αρχιτεκτονική.
Το Kamppi Chapel ή αλλιώς Παρεκκλήσι της Σιωπής είναι, αναμφισβήτητα, ένα ιδιαίτερο κατασκεύασμα που δεν περνάει απαρατήρητο. Αντιθέτως σε προκαλεί, με την πρώτη ματιά, να ασχοληθείς μαζί του και να ψάξεις για πληροφορίες. Γιατί έχει αυτό το σχήμα; Γιατί είναι κατασκευασμένο ολόκληρο από ξύλο;
Το Παρεκκλήσι είναι οικουμενικό και καλωσορίζει όλους τους ανθρώπους ανεξαρτήτως θρησκείας, φιλοσοφίας ζωής ή καταγωγής. Ο συνολικός σχεδιασμός (τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό) είναι πολύ λιτός, απλοϊκός και ουδέτερος, που μοιάζει με μια αίθουσα προσευχής πολλών θρησκειών. Κατασκευάστηκε ως μέρος του προγράμματος World Design Capital και έχει βραβευτεί σε διεθνή διαγωνισμό για την καινοτόμο ξύλινη αρχιτεκτονική του.
Η Φινλανδία έχει μια πλούσια παράδοση σε αγροτικές ξύλινες εκκλησίες, οι πιο εμβληματικές από τις οποίες κοσμούν τις παράκτιες περιοχές σαν κυβιστικά γλυπτά και στέκονται αψηφώντας το σκληρό βόρειο κλίμα. Αλλά για το Παρεκκλήσι της Σιωπής στο Kamppi, η εταιρεία K2S Architects ανέτρεψε την παράδοση αποφεύγοντας τις γωνίες και δημιουργώντας ένα ωοειδές μπολ.
To Εμπορικό Κέντρο Kamppi είναι ένα αστικό και πολυσύχναστο μέρος με 90 καταστήματα και υπηρεσίες και σχεδόν 50 καφέ και εστιατόρια σε 7 ορόφους. Χρόνο δεν είχαμε για να ασχοληθούμε μαζί του, οπότε προχωρήσαμε στα επόμενα αξιοθέατα της περιοχής. Οι εκπλήξεις συνεχίστηκαν στη διπλανή Πλατεία Lasipalatsi όπου η ιστορία 100 και πλέον χρόνων συναντά τη σύγχρονη αστική ζωή. Εδώ, ορθώνονται δύο κτίρια ορόσημα, το Glassplace του 1930 με εστιατόρια και κινηματογράφο και το Kulttuurikasarmi (στρατώνας Turku) του 1830-33, που ήταν σταθμός λεωφορείων και στη συνέχεια μετατράπηκε σε συγκρότημα κινηματογράφων και εστιατορίων.
Η καινοτομία, όμως, είναι το νέο υπόγειο μουσείο Amos Rex. H αρχιτεκτονική εταιρεία JKMM ανακαίνισε το ιστορικό κτίριο Glassplace ανασκάπτοντας τους τεράστιους βράχους για να δημιουργήσει έναν υπόγειο χώρο γκαλερί 2.200 τετραγωνικών μέτρων. Πάνω από την επιφάνεια, μια σειρά από θόλους και φεγγίτες δημιουργήθηκαν για να σχηματίσουν ένα νέο κυματιστό τοπίο στην Πλατεία Lasipalatsi.
Αυτή η μοντέρνα και άκρως φουτουριστική νέα προσθήκη, αλλά και το Παρεκκλήσι της Σιωπής αποδεικνύουν ότι η πόλη βιώνει πολύ σημαντικές αλλαγές τα τελευταία χρόνια συνδέοντας με ευφάνταστο και ευρηματικό τρόπο το παρόν με το παρελθόν. Αυτό ήταν το συμπέρασμα που είχα αποκομίσει με όλα αυτά που είχα δει μέχρι στιγμής.
Διασχίσαμε κάθετα τη Λεωφόρο Mannerheimintie και αυτό ήταν αρκετό για να αλλάξουμε γειτονιά και να εισχωρήσουμε στο Kluuvi, το εμπορικό κέντρο του Ελσίνκι.
Ο Κεντρικός Σιδηροδρομικός Σταθμός, το Κεντρικό Ταχυδρομείο, τα πολυκαταστήματα Stockmann και Sokos, το εμπορικό κέντρο Kluuvi, το Casino, το Sanomatalo (στεγάζει τα συντακτικά γραφεία αρκετών εφημερίδων), το Πανεπιστήμιο, το Φινλανδικό Εθνικό Θέατρο και το Μουσείο Τέχνης Ateneum είναι μερικά από τα οικοδομήματα που περιλαμβάνει η συνοικία.
Πρώτα, συναντήσαμε το γρανιτένιο κτίριο του Κεντρικού Σιδηροδρομικού Σταθμού με τον Πύργο του Ρολογιού και τα αγάλματα των Φανοφόρων (Lyhdynkantajat).
Σε αυτό το σημείο θα μεταφέρω μια πληροφορία για τον Πύργο που μου έκανε εντύπωση: Κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο Σταθμός χρησίμευε ως στρατιωτικό νοσοκομείο και ο Πύργος του Ρολογιού ως προσωρινό νεκροτομείο (αυτή η ιδιότητα με ξάφνιασε). Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου είχε μια πιο νορμάλ χρήση, αυτής του παρατηρητηρίου.
Η περιοχή, όπως ήταν λογικό έσφυζε από κίνηση, τόσο οχημάτων όσο και ανθρώπων. 200.000 ψυχές περνούν από εδώ κάθε ημέρα, πως να μην έχει ζωντάνια και περατζάδα το σημείο αυτό. Επιπλέον, ο Σταθμός έχει γίνει το σύμβολο ολόκληρου του σιδηροδρομικού δικτύου στη Φινλανδία και ακόμα και αυτοί που δεν ταξιδεύουν, όπως εμείς, έρχονται εδώ για να περιεργαστούν το κτίριο και να γνωρίσουν τη Railway Square (Rautatientori) που βρίσκεται δίπλα. Ίσως, όχι μόνο να τη γνωρίσουν, αλλά και να ταξιδέψουν προς κάποιο προορισμό αφού η Πλατεία λειτουργεί ως δευτερεύων σταθμός λεωφορείων της πόλης.
Η Πλατεία, αν και είναι ένας σημαντικός συγκοινωνιακός κόμβος στην περιοχή της πρωτεύουσας, διαθέτει στα δύο άκρα της σημαντικά κτίρια. Στη βόρεια πλευρά, ορθώνεται το Φινλανδικό Εθνικό Θέατρο που είναι το παλαιότερο φινλανδόφωνο επαγγελματικό θέατρο (ιδρύθηκε το 1872). Στεγάζεται σε ένα υπέροχο κτίριο, χτισμένο σε εθνικό ρομαντικό στιλ. Οφείλω να ομολογήσω ότι δεν είχα ιδέα για αυτό το αρχιτεκτονικό στιλ και ο «ψυχαναγκασμός» μου επέμενε ότι έπρεπε, οπωσδήποτε, να το ψάξω. Ε…μαζί με εμένα, θέλετε δε θέλετε, θα το μάθετε και εσείς.
Ήταν, λέει, ένα σκανδιναβικό αρχιτεκτονικό στιλ που ήταν μέρος του εθνικού ρομαντικού κινήματος (μάλλον δεν είμαι ρομαντική γι΄ αυτό δεν το γνώριζα) κατά τα τέλη του 19ου και τις αρχές του 20ου αιώνα. Συχνά, θεωρείται ότι είναι μια μορφή Art Nouveau. Εξαπλώθηκε σε όλη τη Δανία, τη Νορβηγία, τη Σουηδία, τη Φινλανδία, την Εσθονία, τη Λετονία καθώς και τη Ρωσία.
Στη νότια πλευρά, βρίσκεται το Μουσείο Κλασικής Τέχνης Ateneum που διαθέτει τις μεγαλύτερες συλλογές κλασικής τέχνης στη Φινλανδία. Καταλαμβάνοντας ένα ανακτορικό νεοαναγεννησιακό κτίριο του 1887, προσφέρει μια ραγδαία πορεία στην τέχνη της χώρας.
Η Railway Square είναι ένας χώρος που ενσαρκώνει την ουσία της ζωντανής ζωής της πόλης. Η περιοχή, εκτός από τα κτίρια-ορόσημα στα οποία αναφέρθηκα λίγο πιο πριν, πλαισιώνεται από καταστήματα, καφέ, εστιατόρια (εδώ δειπνήσαμε το προηγούμενο βράδυ) και ο ανοιχτός χώρος της είναι συχνά γεμάτος με πεζούς, καλλιτέχνες του δρόμου και εποχιακές αγορές. Κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού φιλοξενεί διάφορες εκδηλώσεις, αλλά και φεστιβάλ.
Βέβαια, όλα τα παραπάνω είναι απολύτως λογικά και φυσιολογικά να συμβαίνουν σε μια τέτοια περιοχή. Το παράδοξο ξέρετε ποιο είναι; Το παράδοξο, λοιπόν, είναι ότι ΌΟΟΛΗ αυτή η περιοχή ήταν κάποτε θάλασσα, ο κόλπος Kluuvinlahti, και μάλιστα όχι τόσο πολύ παλιά, αλλά τον 19ο αιώνα. Όταν χτίστηκε το πρώτο κτίριο του Σιδηροδρομικού Σταθμού, το 1861, η τοποθεσία της σημερινής Πλατείας ήταν μια λασπώδης και βρώμικη περιοχή γεμάτη νερό, σκουπίδια και βάλτους.
Μεταφερθήκαμε λίγα μέτρα παραδίπλα, έξω από το Κεντρικό Ταχυδρομείο, στο οποίο γινόταν ολική ανακαίνιση και ολόκληρο το κτίριο ήταν σκεπασμένο με υφάσματα ενώ φορτηγά, οικοδομικά υλικά και εργάτες είχαν, σχεδόν, καλύψει το παρακείμενο πέρασμα. Προχωρήσαμε, έχοντας αριστερά μας το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Kiasma και δεξιά μας το γυάλινο κτίριο Sanomatalo (στεγάζει τα συντακτικά γραφεία αρκετών εφημερίδων).
Σε λίγο, απλώθηκε μπροστά μας ένας αχανής επίπεδος χώρος γεμάτος με ενδιαφέροντα κτίρια που μάς καλούσαν να τα γνωρίσουμε από κοντά.
Αρχικά, πατήσαμε στην Πλατεία Kansalaistori. Αυτό το πολυσύχναστο μέρος χαρακτηρίζεται από το μοντέρνο αρχιτεκτονικό περιβάλλον και από τα διαμορφωμένα σημεία για ξεκούραση και χαλάρωση. Ευτυχώς, που η πρωτεύουσα δεν ήταν χιονισμένη και μπορούσαμε να ευχαριστηθούμε τις περιοχές με το γκαζόν και τα παγκάκια τα οποία ήταν πάρα πολλά σε αυτόν τον εκτεταμένο χώρο-πλατεία. Δε βρίσκω παράλογο το γεγονός, ότι οι ντόπιοι την αποκαλούν «το σαλόνι του Ελσίνκι», αφού και με μοντέρνα γλυπτά είναι στολισμένη
και ντιζαϊνάτα φωτιστικά διαθέτει,
αλλά και καθρέφτες από τις προσόψεις των γύρω γυάλινων κτιρίων.
Χαλί πράσινο, καθίσματα…..έτοιμο το σαλόνι. Για περάστε να σάς ξεναγήσουμε στα αξιοθέατα που κοσμούν την αυλή μας!
Στην ανατολική πλευρά της Πλατείας βρίσκεται η Κεντρική Βιβλιοθήκη του Ελσίνκι, Oodi. Δε θα σταθώ στο τι χρήση έχει ο κάθε όροφος ή από τι υλικά είναι κατασκευασμένο το κτίριο, αλλά στο πώς επιλέχθηκε το τελικό σχέδιο κατασκευής του.
Η στρατηγική θέση της Βιβλιοθήκης Oodi, ακριβώς απέναντι από το Eduskuntatalo (Κοινοβούλιο), επιλέχθηκε σκόπιμα ως σύμβολο της διασύνδεσης μεταξύ της κυβέρνησης και των πολιτών. Το Oodi, έχει σχεδιαστεί μαζί με τους κατοίκους της πόλης έτσι ώστε να μπορεί να ανταποκρίνεται καλύτερα στις επιθυμίες και τις ανάγκες που έχουν οι χρήστες της Βιβλιοθήκης. Ιδέες, συμβουλές και όνειρα έχουν συγκεντρωθεί από αστικές εκδηλώσεις, καθώς και μέσω ιστοσελίδων και διαφόρων καμπανιών.
Ως Κεντρική Βιβλιοθήκη, το Oodi, είναι ανοιχτό σε όλους–ένας δημόσιος χώρος που ανήκει στους κατοίκους. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο πρέπει να ανταποκρίνεται στις ποικίλες ανάγκες των διαφορετικών ομάδων χρηστών και συνεργατών του, και αυτό δε θα ήταν δυνατό χωρίς τη συλλογική εργασία σχεδιασμού.
Ο σχεδιασμός διεξήχθη, ενθαρρύνοντας την ενεργό συμμετοχή μεταξύ των κατοίκων και των συνεργατών με διάφορους τρόπους. Για παράδειγμα, μια καμπάνια το 2012 δέχτηκε πάνω από 2.300 ιδέες από τους κατοίκους της πόλης για τον περαιτέρω σχεδιασμό της Κεντρικής Βιβλιοθήκης. Την ίδια χρονιά, δοκιμάστηκε ο συμμετοχικός προϋπολογισμός, επιτρέποντας στους κατοίκους να αποφασίσουν ποιες τέσσερις πιλοτικές δοκιμές θα λάμβαναν τα 100.000 ευρώ της διαθέσιμης χρηματοδότησης.
Επιπλέον, το όνομα της Κεντρικής Βιβλιοθήκης βασίζεται σε πρόταση ενός από τους κατοίκους της πόλης. Ένας ανοιχτός διαγωνισμός ονοματοδοσίας είχε ως αποτέλεσμα περισσότερες από 1.600 συμμετοχές, από τις οποίες η κριτική επιτροπή επέλεξε τον τελικό νικητή. Στα ελληνικά σημαίνει «Ωδή», ώστε να αντικατοπτρίζει τον ρόλο της Βιβλιοθήκης ως ύμνο στον πολιτισμό, τη γνώση και τη δημοκρατία.
Κάναμε όλο τον γύρο της Βιβλιοθήκης και στη συνέχεια ακολουθήσαμε την οδό Töölönlahdenkatu έχοντας, τώρα, στα δεξιά μας το Finlandia Hall
και στα αριστερά μας το Helsinki Music Centre.
Ένας τεράστιος ανοιχτός χώρος πρασίνου εκτείνεται μπροστά από την Αίθουσα Finlandia που φτάνει μέχρι τον Κόλπο Töölö. Σε όλη αυτήν την έκταση γινόταν ανάπλαση, με εργάτες και μηχανήματα να σκάβουν διαμορφώνοντας κήπους και παρτέρια για μελλοντική φύτευση δέντρων και καλλωπιστικών λουλουδιών.
Το Finlandia Hall είναι ένας χώρος συνεδρίων και εκδηλώσεων που σχεδιάστηκε από τον αρχιτέκτονα Alvar Aalto και κατασκευάστηκε εξ ολοκλήρου από ιταλικό μάρμαρο Carrara. Η αλήθεια είναι ότι κάνει αισθητή και αξιοπρόσεκτη την παρουσία του με την τόση λευκότητα.
Συνεχίσαμε το περπάτημα επί της οδού Töölönlahdenkatu, ανηφορίζοντας δίπλα από το πράσινο μεγαθήριο που στεγάζει το Μουσικό Κέντρο (Helsingin musiikkitalo). Οι λάτρεις της κλασικής μουσικής οφείλουν να γνωρίζουν ότι εδώ συγκατοικούν η Φιλαρμονική Ορχήστρα του Ελσίνκι, η Συμφωνική Ορχήστρα του Ραδιοφώνου της Φινλανδίας και η Ακαδημία Sibelius.
Στο βάθος της Λεωφόρου Mannerheimintie, το Εθνικό Μουσείο της Φινλανδίας βρισκόταν σε ανακαίνιση. Και για πείτε μου, να δω αν προσέχατε στο μάθημα, σε τι αρχιτεκτονικό στιλ είναι κατασκευασμένο το κτίριο; ...μπράβο, παιδιά! Σε εθνικό ρομαντικό, φυσικά!
Επιτέλους, είχε έρθει η ώρα για ολιγόλεπτη ξεκούραση. Μια πράσινη «πλαγιά» απλωνόταν μπροστά από το Musiikkitalo με σειρές από παγκάκια που έφταναν από τη μια πλευρά μέχρι την άλλη.
Στα δεξιά μας είχαμε το Κτίριο της Βουλής του Ελσίνκι (Eduskunta),
ευθεία μπροστά μας τη βόρεια πλευρά του Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης Kiasma,
και στα αριστερά μας απλωνόταν η γιγάντια Πλατεία Kansalaistori με την εμβληματική Βιβλιοθήκη Oodi. Με λίγα λόγια, βλέπαμε τα πάντα αφ΄ υψηλού.
Είμαι σίγουρη ότι σε αυτό το φόρουμ, πολλοί γνωρίζετε την καταγωγή μου και την αγάπη μου για την Αρκαδία. Όμως, είμαι σχεδόν-για να μην είμαι και απόλυτη-σίγουρη ότι δεν γνωρίζετε ότι το Κτίριο της Βουλής του Ελσίνκι είναι χτισμένο πάνω σε έναν λόφο που ονομάζεται Arkadianmäki, δηλαδή Αρκαδικός Λόφος. Τον 19ο αιώνα, η περιοχή φιλοξενούσε τη βίλα Arkadia από την οποία πήρε το όνομα, όχι μόνο ο Λόφος, αλλά και ένας πολύ κεντρικός δρόμος, ο Arkadiankatu, τμήμα του οποίου περπατήσαμε στη συνέχεια της περιήγησής μας στην πόλη. Υπήρχε και το Θέατρο Αρκαδίας (από το 1861 έως το 1908), αλλά ας μην επεκταθώ περισσότερο.
Ίσως, το κτίριο του Κοινοβουλίου σχεδιάστηκε σε κλασικό αρχιτεκτονικό στιλ, συνδυάζοντας τον νεοκλασικισμό με τον μοντερνισμό των αρχών του 20ου αιώνα, για να μοιάζει με ελληνικό οικοδόμημα. Η κύρια πρόσοψή του περιλαμβάνει 14 κίονες με κορινθιακά κιονόκρανα, όλα από κόκκινο γρανίτη.
Για να φτάσουμε στο επόμενο αξιοθέατο χρειάστηκε να περπατήσουμε ένα τμήμα της οδού Arkadiankatu (Αρκαδίας),
και να θαυμάσουμε το κτίριο του 1913 στο οποίο στεγάζεται το Finnish Museum of Natural History,
πριν ανηφορίσουμε την οδό Fredrikinkatu η οποία μάς οδήγησε στην είσοδο της Temppeliaukio Church.
Πριν λίγα χρόνια, η είσοδος σε αυτόν τον ναό ήταν δωρεάν αλλά, πλέον, κοστίζει 8 ευρώ το άτομο. Ήμουν αποφασισμένη ότι θα τα σκάσω, για να δω εκ των έσω την ιδιαίτερη αρχιτεκτονική της εκκλησίας η οποία είναι χτισμένη υπογείως σε συμπαγή βράχο και γι΄ αυτό είναι, επίσης, γνωστή ως Church of the Rock ή Rock Church. Εκείνο που δεν περίμενα ήταν η άνεση με την οποία δέχτηκε να με ακολουθήσει ο Α. γνωρίζοντας την τσουχτερή (για ναό) τιμή εισόδου. Παραβλέποντας εντελώς τη θρησκευτικότητα και εστιάζοντας μόνο στις σχεδιαστικές και κατασκευαστικές αποφάσεις των δημιουργών, θεωρώ, ότι είναι ένα μέρος που αξίζει να δει κάποιος κατά την επίσκεψή του στο Ελσίνκι.
Είναι μια μοντερνιστική εκκλησία που εμφανίζεται διακριτικά καθώς την προσεγγίζεις από την οδό Fredrikinkatu, με έναν θόλο που, μόλις, υψώνεται πάνω στον πέτρινο λόφο. Μια ανεπιτήδευτη είσοδος μάς οδήγησε, μέσα από έναν σκοτεινό διάδρομο, στο γεμάτο φως ιερό που είναι λαξευμένο απευθείας στον βράχο, ενώ οι φεγγίτες που περιβάλλουν τον τρούλο δημιουργούν ένα παιχνίδι φωτός και σκιών πάνω στους βραχώδεις τοίχους.
Μια απαλή και γαλήνια μουσική έδενε αρμονικά με τον χώρο, ο οποίος χρησιμοποιείται συχνά για συναυλίες λόγω της εξαιρετικής ακουστικής του η ποιότητα της οποίας δημιουργείται από τις τραχιές, ουσιαστικά ακατέργαστες επιφάνειες βράχου.
Στα αριστερά της ρεσεψιόν υπάρχει μια μικρή σκάλα που με οδήγησε στον επάνω όροφο για να δω τη θέα και να τραβήξω φωτογραφίες ολόκληρου του χώρου.
Και επειδή είμαστε ανήσυχα πνεύματα, σκαρφαλώσαμε και στον πέτρινο λόφο για να δούμε την κατασκευή αυτής της ιδιαίτερης λουθηρανικής εκκλησίας και από πάνω. Άλλη μια καινοτομία της Temppeliaukio Church είναι ότι δεν έχει καμπαναριό. Μια ηχογράφηση από καμπάνες παίζεται από μεγάφωνα στον εξωτερικό τοίχο.
Σε αυτό το σημείο ολοκληρώθηκε η λίστα με τα must see της πόλης. Έμενε, όμως, να επισκεφθούμε ένα πάρα πολύ σημαντικό αξιοθέατο το οποίο, μάλιστα, είναι Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO. Για να πάμε ως εκεί έπρεπε να επιβιβαστούμε σε πλοίο, γι΄ αυτό καλέσαμε uber για να μας μεταφέρει στο Νότιο Λιμάνι της πόλης απ΄ όπου ξεκινούν τα ferries για το θαλάσσιο φρούριο Suomenlinna. Το ταξί μάς παρέλαβε από την είσοδο του Ναού Temppeliaukio
και μάς άφησε στο σιντριβάνι Havis Amanda (πληρώσαμε την κούρσα 6 ευρώ). Διασχίζοντας την Πλατεία Αγοράς περπατήσαμε πάνω σε μερικά μέτρα σιδηροδρομικών γραμμών. Στη δεκαετία του 1890, η σιδηροδρομική γραμμή του λιμανιού του Ελσίνκι κατασκευάστηκε κατά μήκος της ακτής στην Πλατείας Αγοράς και σήμερα έχουν κρατήσει πάνω στο λιθόστρωτο μερικά μέτρα από εκείνες τις γραμμές.
Η ημέρα εξακολουθούσε να είναι φωτεινή και ηλιόλουστη, δίνοντάς μου την ευκαιρία να απαθανατίσω το Δημαρχείο, τη Σουηδική Πρεσβεία, τα γύρω κτίρια, αλλά και τον Καθεδρικό Ναό Ουσπένσκι (Uspenskin katedraali) με όλη τους τη φωτογένεια.
Χορτασμένοι με ηλιόλουστες εικόνες ήμασταν πανέτοιμοι, ενθουσιασμένοι και ανυπόμονοι να προσθέσουμε στη «συλλογή» μας ένα ακόμα Μνημείο Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO.
Last edited:
